Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) Sędzia WSA Maria Tarnowska Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. H. prowadzącego Kancelarię Adwokacką w W. przy ulicy [...] tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2007 roku nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...]orzekającą o zezwoleniu Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w R., oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha – niezbędnej do realizacji celu publicznego, jakim jest budowa obwodnicy miasta R. w ciągu drogi krajowej nr [...]oraz o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu wskazano następujący stan faktyczny sprawy:

Pismem z dnia 27 lutego 2006 roku Wojewoda [...] powiadomił strony o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego w stosunku do nieruchomości położonej w obrębie [...], oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, stanowiącej własność Skarbu Państwa w [...] części, T. S. w [...] części oraz A. S. w [...] części w celu budowy obwodnicy miasta R. w ciągu drogi krajowej nr [...], zgodnie z decyzją Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej - budowa obwodnicy miasta R. w ciągu drogi krajowej nr [...], od km [...] do km [...] oraz decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2005 r., nr [...].

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] Wojewoda [...] orzekł - na wniosek z dnia 4 października 2005 r. - o zezwoleniu Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie opisanych wyżej działek w celu budowy obwodnicy miasta R. i o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Minister Budownictwa, rozpoznając odwołanie A. S. od ww. decyzji wskazał, że przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. nr 80, poz. 721 ze zm.) stanowi, iż po wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego wojewoda, na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, udziela w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe. Zgodnie zaś z art. 17 ust. 2 powołanej ustawy - decyzji tej nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli jest to niezbędne do wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Zdaniem organu została spełniona pierwsza przesłanka wymagana ww. przepisem, gdyż postępowanie wywłaszczeniowe dotyczące przedmiotowej nieruchomości zostało wszczęte i nie zostało dotychczas zakończone decyzją ostateczną.

Ponadto została również spełniona druga przesłanka tj. wystąpienie uzasadnionego przypadku, gdyż we wniosku z dnia 4 października 2005 r. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wskazał, iż niezwłoczne zajęcie przedmiotowej nieruchomości jest niezbędne do wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Realizacja przedmiotowej inwestycji spowoduje odciążenie z ruchu śródmieścia R., usprawnienie ruchu tranzytowego w ciągu drogi [...] nr [...] na odcinku przejścia przez miasto, a poprzez oddzielenie ruchu lokalnego od ruchu tranzytowego, poprawienie bezpieczeństwa użytkowników dróg. Obwodnica R. jest planowana do realizacji w aktualnym programie rządowym Strategii Rozwoju Infrastruktury i Transportu na lata 2004-2006. Ww. inwestycja ma duże znaczenie dla rejonu społeczności lokalnej, a także strategiczne znaczenie dla rejonu Polski Południowej, wynikające z włączenia państw Europy Środkowej i Wschodniej do Unii Europejskiej, co powoduje konieczność dostosowania połączeń drogowych do wymaganych parametrów, wynikających z kategorii drogi krajowej.

Skargę na powyższą decyzję złożył A. S., wnosząc o uchylenie decyzji Ministra Budownictwa z dnia [...] lipca 2006r. oraz decyzji Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2006 r.

Po rozpoznaniu skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/WA 1439/06 uchylił obie w/w decyzje uznając, że skarga jest uzasadniona, chociaż nie wszystkie podniesione w niej zarzuty należy uznać za uzasadnione .

Sąd stwierdził, że stanowiący podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. nr 80, poz. 721 ze zm.) przewidywał możliwość udzielenia przez właściwego wojewodę w drodze decyzji - na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad - zezwolenia w uzasadnionych przypadkach na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych na pasy drogowe. Pojęcie "uzasadnionego przypadku" nie zostało zdefiniowane w ustawie, co wiąże się z pozostawieniem organowi administracji tzw. luzu decyzyjnego, to jest swobody wyboru rozstrzygnięcia. Taka swoboda nie może jednak oznaczać dowolności, a dokonany wybór powinien być dostatecznie uzasadniony przesłankami zindywidualizowanym.

W rozpoznawanej sprawie organy przyjęły, że wydanie decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości uzasadnione jest koniecznością wykazania się prawem do dysponowania nieruchomością w celu uzyskania pozwolenia na budowę. Uzyskanie pozwolenia na budowę umożliwi szybkie rozpoczęcie robót budowlanych przy realizacji obwodnicy miasta R. i wykorzystaniu środków finansowych na ten cel. Poza tym realizacja przedmiotowej decyzji spowoduje odciążenie z ruchu śródmieścia R., usprawnienie ruchu tranzytowego w ciągu drogi [...] nr [...], a poprzez oddzielenie ruchu lokalnego od ruchu tranzytowego, poprawienia bezpieczeństwa użytkowników dróg. Obwodnica R. planowana jest do realizacji w aktualnym programie rządowym Strategii Rozwoju Infrastruktury i Transportu na lata 2005-2006.

Sąd uznał, że w trakcie prowadzonego postępowania organy obu instancji nie podjęły jednak żadnych prób zweryfikowania stanowiska wnioskodawcy - przez zgromadzenie stosownego materiału dowodowego - czym naruszyły zasady określone w art. 7 i 77 kpa, w stopniu mającym wpływ na wynik postępowania. Należy w tym miejscu wskazać, że okolicznością powszechnie znaną jest to, że budowa czy modernizacja dróg poprawia bezpieczeństwo użytkowników dróg, natomiast potrzeba zastosowania rozwiązania przyjętego w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku musi być indywidualnie uzasadniona w odniesieniu do każdej konkretnej nieruchomości. A takiego uzasadnionego przypadku w odniesieniu konkretnie do nieruchomości stanowiącej współwłasność skarżącego A. S. w przedmiotowej sprawie zabrakło, czym naruszono również art. 107 § 3 kpa.

Dodatkowo Sąd podkreślił, że budowa obwodnicy R. nie została wymieniona w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 stycznia 2005 roku w sprawie ustalenia Programu rzeczowo – finansowego dla inwestycji drogowych realizowanych z wykorzystaniem środków Krajowego Funduszu Drogowego (Dz. U. NR 8 poz. 57 ze zm.).

Odnosząc się zaś do pozostałych zarzutów, to Sąd zwrócił uwagę, iż w postępowaniu prowadzonym w sprawie decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości nie podlegają ocenie zagadnienia związane z oceną wpływu inwestycji drogowej na środowisko naturalne oraz zagrożenia, gdyż te kwestie są badane podczas postępowania administracyjnego w przedmiocie lokalizacji drogi .

Nie uznał również za zasadny zarzut naruszenia art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej – gdyż ochrona własności nie ma charakteru bezwzględnego i ustawa zasadnicza dopuszcza wywłaszczenie, jeżeli jest dokonywane w celach publicznych i za słusznym odszkodowaniem. Instytucja zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości polega na ograniczeniu prawa do władania nieruchomością i nie można stwierdzić, że organ dopuścił się naruszenia konstytucyjnego prawa.

Sąd stwierdził także, iż organ w uzasadnieniu decyzji prawidłowo wskazał, że sposób prowadzenia negocjacji w celu nabycia nieruchomości należy do etapów postępowania wywłaszczeniowego - nie jest zaś przedmiotem niniejszego postępowania.

Nie jest też zasadny zarzut skargi, że wydanie wyroku przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2006 roku sygn. akt IV SA/Wa 2260/05 uchylającego decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2005 roku miało wpływ na postępowanie w przedmiocie wydania zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości. Wyrokiem tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2005 roku, który uchylił - w zakresie sentencji - decyzję Wojewody [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r. ustalającą lokalizację drogi krajowej polegającej na budowie obwodnicy miasta R. i nadał nowe brzmienie sentencji decyzji organu I instancji. Takie orzeczenie sądu oznacza wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] września 2005 r. i pozostaje do rozpoznania odwołanie wniesione przez strony do organu naczelnego na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2005 roku ustalającą lokalizację drogi krajowej na inwestycję "Budowa obwodnicy miasta R.", której nadano rygor natychmiastowej wykonalności. Nie oznacza to – jak podnosi skarżący - że wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2006 roku uchylił decyzję o ustaleniu lokalizacji drogi krajowej.

Rozpatrując po raz kolejny niniejszą sprawę Wojewoda [...] uzupełnił materiał dowodowy, następnie zawiadomieniem z dnia 2 sierpnia 2007 roku poinformował strony o skompletowaniu materiału dowodowego i wyznaczył im 3-dniowy termin do zapoznania się z zebranym materiałem oraz wypowiedzenia się, co do zgromadzonych w sprawie dowodów.

Zaś w dniu [...] sierpnia 2007 roku decyzją nr [...] udzielił zezwolenia Generalnemu Dyrektorowi Dróg Krajowych i Autostrad na niezwłoczne zajęcie nieruchomości położonej w R., oznaczonej jako działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha – niezbędnej do realizacji celu publicznego, jakim jest budowa obwodnicy miasta R. w ciągu drogi [...]nr [...] oraz o nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Wojewoda podkreślił, że spełniona została przesłanka z artykułu art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych – "uzasadniony przypadek", gdyż w celu uzyskania pozwolenia na budowę inwestor jest zobowiązany dysponować terenem, nie może czekać na uzyskanie prawa dysponowania nieruchomością aż do zakończenia postępowania wywłaszczeniowego, ponieważ opóźniłoby to przystąpienie do realizacji tej inwestycji.

Budowa obwodnicy została ujęta w planach inwestycyjnych Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w latach 2008 i 2009, inwestor musi uzyskać pozwolenie na budowę w roku 2007. W tym celu koniecznym jest jak najszybsze uzyskanie prawa do dysponowania nieruchomościami przeznaczonymi pod projektowaną drogę (na obecnym etapie inwestycji takim prawem inwestor dysponuje w stosunku do około 99% działek) - co pozwoli na wystąpienie do Wojewody [...] o wydanie pozwolenia na budowę. Tylko uzyskanie pozwolenia na budowę daje inwestorowi podstawę do ubiegania się o niezbędne do budowy środki finansowe.

Droga [...] Nr [...] stanowi bardzo ważny europejski [...] korytarz Transportowy Sieci [...], który zgodnie z polityką Unii Europejskiej ma być finansowany i realizowany w jak najszybszym czasie.

Ponadto konieczne jest jak najszybsze rozpoczęcie budowy z uwagi na bezpieczeństwo mieszkańców regionu. Ze względu na zwiększającą się ilość pojazdów, codziennie na terenie miasta ruch jest paraliżowany, powoduje to duże utrudnienia przy przejeździe Pogotowia Ratunkowego, Straży Pożarnej czy Policji. Duża intensywność ruchu jak też przewożenie przez miasto materiałów niebezpiecznych mogą doprowadzić do katastrofy drogowej i wtedy prowadzenie akcji ratowniczej będzie wysoce utrudnione.

Ponadto ruch pojazdów powoduje wstrząsy oraz pęknięcia ścian budynków a zbyt wąska jezdnia o złym stanie technicznym i nienormatywne łuki obecnej drogi Nr [...] są przyczyną tragicznych wypadków. Istniejący odcinek drogi krajowej nr [...] w mieście R. ma status czarnego punktu, z informacji zawartych w raportach stanu bezpieczeństwa ruchu drogowego w latach 2003 - 2006 wynika, że w wypadkach drogowych w R. zginęło 13 osób, 43 zostały ranne. Ponadto brak obwodnicy R. naraża kilka tysięcy mieszkańców na przekroczenie dopuszczalnych stężeń ozonu oraz benzenu i jego homologów a także na nadmiemy hałas, którego natężenie przekracza dopuszczalne wartości o około 20dB.

Zarówno samorząd lokalny jak i mieszkańcy regionu - mając świadomość pilnej potrzeby budowy obwodnicy - monitują w celu przyspieszenia prac nad realizacją inwestycji. Należy również zauważyć, że planowana obwodnica R. cieszy się bardzo dużym poparciem wśród lokalnej społeczności, co potwierdzają załączone uchwały zebrań mieszkańców poszczególnych osiedli w R. oraz okolicznych miejscowości, a także listy osób popierających budowę obwodnicy R. stroną południową.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył A. S. - podtrzymując swoją dotychczasową argumentację a także podnosząc fakt, że nie miał możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Rozpoznając złożone odwołanie - przy uwzględnieniu oceny prawnej zawartej w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2007r. sygn. akt I SA/WA 1439/06 - Minister Budownictwa wystąpił do Wojewody o dodatkowe uzupełnienie materiału dowodowego.

Wojewoda [...] załączył do akt sprawy zatwierdzony "harmonogram rzeczowy przygotowania do realizacji obwodowej R.", z którego wynika, że termin rozpoczęcia prac budowlanych przypada na przełomie marca i kwietnia 2008 roku. Ponadto Wojewoda przesłał decyzję nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 roku zatwierdzającą projekt budowy i udzielającą pozwolenia na budowę dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na inwestycję pn. "Budowa obwodnicy R. w ciągu drogi [...]Nr [...] od km [...]do km [...]". Powyższą decyzją objęte są działki nr [...],[...],[...],[...],[...] i [...], znajdujące się w pasie drogowym obwodnicy miasta R. – co potwierdza, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych.

Minister stwierdził, że w myśl art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku decyzji udzielającej zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli jest to niezbędne do wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

W niniejszej sprawie - wobec braku porozumienia z właścicielem w zakresie warunków nabycia nieruchomości na drodze cywilnoprawnej - zostało wszczęte postępowanie wywłaszczeniowe. Ponieważ proces wywłaszczeniowy jest długotrwały i trudno przewidzieć termin jego zakończenia zatem - wobec wymogu wykazania się tytułem prawnym do przedmiotowej nieruchomości przez inwestora dla uzyskania pozwolenia na budowę - wydanie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości z nadaniem rygoru natychmiastowej wykonalności jest uzasadnione.

Minister dodał, że pismem z dnia 15 listopada 2007 roku - w myśl art. 10 kpa - zawiadomił strony o uzupełnieniu materiału dowodowego w sprawie i poinformował o możliwości zapoznania się z aktami sprawy oraz składania dodatkowych wyjaśnień i wniosków.

Następnie decyzją z dnia [...] grudnia 2007 roku nr [...] Minister Infrastruktury utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r.

Skargę na tę decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył A. S. – wnosząc o jej uchylenie.

W skardze zarzucił naruszenie przepisów postępowania:

1) art.10 kpa – poprzez nie zapewnienie mu realnej możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym i wypowiedzenie się co do niego przed wydaniem decyzji,

2) art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych – poprzez nie przeprowadzenia negocjacji w celu nabycia nieruchomości w drodze umowy,

3) art. 7,8,9 i 11kpa w związku z art. 17 ust.1 i 2 w/w ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. – poprzez brak dostatecznego wyjaśnienia potrzeby zastosowania rozwiązania przyjętego w w/w 17 ust.1 i 2.

W odpowiedzi na skargę Minister Infrastruktury wniósł o jej oddalenie, podnosząc, że zarzuty skargi nie stanowią nowych okoliczności w sprawie.

Po kolejnym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik postępowania.

Natomiast w myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazanie co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu administracyjnego jest wiążąca w sprawie, zarówno gdy dotyczy zastosowania przepisów prawa materialnego, jak i przepisów postępowania administracyjnego.

Rozpatrywana sprawa była już przedmiotem orzekania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/WA 1439/06 uchylił obie zaskarżone decyzje.

Powołane orzeczenie zawiera wiążącą ocenę prawną w istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy kwestiach i wskazania, co do dalszego postępowania organów ją rozpatrujących.

Sąd zobowiązał organy orzekające w sprawie do tego, by uzasadniły potrzebę zastosowania rozwiązania przyjętego w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku indywidualnie - w odniesieniu do tej konkretnej nieruchomości.

Natomiast pozostałe zarzuty uznał za niezasadne.

Rozpoznając po raz kolejny sprawę organy uwzględniły ocenę prawną i wskazania, co do dalszego postępowania zawarte w w/w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Uzupełniły materiał dowodowy, który potwierdza, że w rozpoznawanej sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 17 ust. 1 powoływanej ustawy.

Sąd w całości podzielił ich stanowisko i argumentację odnośnie prawidłowości zastosowania rozwiązań unormowanych w art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych (Dz. U. nr 80, poz. 721 ze zm.).

Potrzebę zastosowania szczególnego rozwiązania - wydania decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości z nadaniem tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności - organy uzasadniały tym, że przedmiotowa nieruchomość uznana została za niezbędną do zrealizowania celu publicznego jakim jest budowa drogi [...] Nr [...] na odcinku [...].

Wynika to wyraźnie z decyzji nr [...] Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2007 roku zatwierdzającej projekt budowy i udzielającej pozwolenia na budowę dla Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na inwestycję "Budowa obwodnicy R. w ciągu drogi [...] Nr [...][...] od km [...] do km [...]" - powyższą decyzją objęte są przedmiotowe działki nr [...], [...], [...], [...], [...] i [...], znajdujące się w pasie drogowym obwodnicy miasta R. Zaś zatwierdzony "harmonogram rzeczowego przygotowania do realizacji obwodowej R." – wyznacza termin rozpoczęcia prac budowlanych na przełomie marca i kwietnia 2008 roku.

Ponadto uzyskane pozwolenie na budowę nie tylko umożliwia szybkie rozpoczęcie robót budowlanych przy realizacji obwodnicy miasta R., ale tez daje inwestorowi podstawę do ubiegania się o niezbędne do budowy środki finansowe, gdyż droga [...] Nr [...] stanowi bardzo ważny europejski [...] korytarz Transportowy Sieci [...] - który zgodnie z polityką Unii Europejskiej ma być przez nią finansowany – wobec tego należy go realizować w jak najszybszym czasie.

Podsumowując Sąd uznał, że w świetle treści wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad znajdującego odzwierciedlenie w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji, nie może budzić wątpliwości fakt, że w niniejszej sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 17 ust. 1 w/w ustawy.

Nie można uznać też, że przyjęta przez organy ocena była dowolna.

Zgodnie z art. 75 § 1 kpa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Tak więc dowodem jest również dokument, którym w rozpoznawanej sprawie jest powołany wniosek oraz dodatkowe pisma uzupełniające. Należy zauważyć, że stosownie do treści art. 77 § 4 kpa fakty powszechnie znane oraz fakty znane organowi z urzędu nie wymagają dowodu. Fakty znane organowi z urzędu należy zakomunikować stronie. Powołane wyżej okoliczności mają taki charakter, bowiem powszechnie wiadomo, że rozbudowa dróg jest obecnie priorytetowym zadaniem państwa, drogi mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju kraju, a środki pochodzące na ten cel w dużej mierze przyznane są przez Unię Europejską i powinny być wykorzystane w określonym terminie.

Zaskarżona decyzja jak i decyzja organu pierwszej instancji są zgodne z prawem, a w toku postępowania organy obydwu instancji stosowały prawidłowo przepisy procedury administracyjnej – zapewniając skarżącemu możliwość zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenie się, co do zgromadzonych w sprawie dowodów (zarówno przed wydaniem decyzji w I instancji jak i w II instancji).

Minister Budownictwa pismem z dnia 15 listopada 2007 roku - działając w myśl art. 10 kpa - zawiadomił strony o uzupełnieniu materiału dowodowego w sprawie i poinformował o możliwości zapoznania się z aktami sprawy oraz składania dodatkowych wyjaśnień i wniosków, zaś decyzję wydał dopiero w dniu [...] grudnia 2007 roku.

W rozpoznawanej sprawie Sąd badał tylko - przy uwzględnieniu oceny prawnej i wskazań, co do dalszego postępowania zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2007r. sygn. akt I SA/WA 1439/06 - czy w niniejszej sprawie zachodzi "uzasadniony przypadek" w rozumieniu art. 17 ust. 1 w/w ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. – gdyż inne zarzuty skarżącego zostały już poprzednio rozpoznane przez Sąd.

Konkludując, stwierdzić należy, że organy orzekające ponownie w sprawie, wnikliwie i wszechstronnie rozpatrzyły stan faktyczny sprawy oraz szczegółowo wyjaśniły motywy, jakimi się kierowały przy rozstrzyganiu sprawy. Uzasadniły przekonująco swoje decyzje nie naruszając przy tym granic swobodnej oceny dowodów – zyskując całkowitą aprobatę Sądu.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami) orzekł jak w sentencji wyroku.