Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Sławomir Antoniuk (spr.), , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 10 października 2017 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na bezczynność Szefa Kancelarii Sejmu RP w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej oddala skargę

Pismem z dnia [...] stycznia 2017 r. Stowarzyszenie [...] (dalej jako Stowarzyszenie) wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Szefa Kancelarii Sejmu RP w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r. o udostępnienie informacji publicznej.

W skardze Stowarzyszenie zarzuciło Szefowi Kancelarii Sejmu RP naruszenie:

1) art. 61 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim przepis ten stanowi normatywną gwarancję prawa do informacji publicznej, poprzez nieuprawnione ograniczenie tego prawa,

2) art 13 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U z 2016 r. poz. 1764 - dalej jako u.d.i.p.), w zakresie w jakim przepis ten stanowi o tym, że jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1 (bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku), podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku, poprzez przedłużenie terminu do załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, która nie znajduje uzasadnienia na tle stanu faktycznego sprawy.

Mając na względzie powyższe zarzuty Stowarzyszenie wniosło o: 1) stwierdzenie, że Szef Kancelarii Sejmu RP dopuścił się bezczynności w przedmiocie załatwienia sprawy, 2) zobowiązanie Szefa Kancelarii Sejmu RP do załatwienia wniosku z dnia [...] grudnia 2016 r., 3) stwierdzenie, że bezczynność ma miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie stwierdziło, iż domaga od organu władzy publicznej udostępnienia informacji posiadającej walor informacji publicznej. Przedmiotem tego wniosku było udostępnienie na płycie CD/DVD:

"1) nagrań ze wszystkich kamer, znajdujących się w Sali [...] – chodzi o nagrania z posiedzenia Sejmu z [...] grudnia 2016 r.,

2) nagrań ze wszystkich kamer, znajdujących się w Sali [...] – chodzi o nagrania z posiedzenia Sejmu z [...] grudnia 2016 r.,

3) listę obecności posłów podczas posiedzenia Sejmu RP, obywającego się w Sali [...] [...] grudnia 2016 r.".

Organ na wniosek złożony w dniu [...] grudnia 2016 r. (za pośrednictwem poczty e-mail) odpowiedział w dniu [...] grudnia 2016 r. (w drodze elektronicznej), iż na podstawie art. 13 ust. 2 u.d.i.p. termin rozpatrzenia wniosku, złożonego przez Stowarzyszenie, został przedłużony z powodu zbierania szczegółowych informacji w interesującym wnioskodawcę zakresie oraz, że odpowiedź na pismo "zostanie udzielona najszybciej, jak to tylko będzie możliwe, nie później niż do dnia [...] lutego 2017 r.". Do dnia złożenia skargi do Sądu Stowarzyszenie nie uzyskało odpowiedzi na swój wniosek.

W niniejszej sprawie dokonane przez Szefa Kancelarii Sejmu przedłużenie terminu załatwienia sprawy ma charakter pozorny, bowiem w "Komunikacie ws. materiałów wideo z [...] posiedzenia Sejmu w Sali [...]", opublikowanego dniu [...] grudnia 2016 r. na stronie Sejmu RP wskazano, że: "W odpowiedzi na pytania związane z materiałami wideo z kontynuowanego w Sali [...][...] posiedzenia Sejmu, Biuro Prasowe informuje, że w sali tej są zainstalowane dwie kamery (w kulistych obudowach) rejestrujące obrady Transmisje realizowane są za pomocą jednej z kamer, a obraz emitowany jest jednocześnie tym nagraniem, które podlega archiwizacji i dokumentuje przebieg prac w Sali [...]. Materiał wideo jest dostępny na głównej witrynie internetowej Sejmu. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu informuje także, że w Sali [...] znajduje się również trzecia kamera - bezpieczeństwa, administrowana przez Straż Marszałkowską. Nagranie wykonane z tej kamery zostało zabezpieczone i pozostaje w dyspozycji Straży Marszałkowskiej. Należy zaznaczyć, że ten materiał wideo, ze względu na procedury bezpieczeństwa i ochrony kompleksu sejmowego, może zostać przekazany wyłącznie organom wymiaru sprawiedliwości na ich wniosek".

Wobec tego Kancelaria Sejmu RP zajęła już stanowisko co do możliwości udostępnienia żądanych rzez Stowarzyszenie informacji i uznała, że nie jest to możliwe. W związku z tym, okoliczności przedstawione w odpowiedzi z dna [...] grudnia 2016 r., nie są okolicznościami rzeczywistymi i obiektywnie uzasadniającymi przedłużenie terminu do załatwienia sprawy. To zaś sprawia, że Kancelaria Sejmu RP w sposób nieprawidłowy zastosowała art. 13 ust. 2 u.d.i.p.

W związku z tym Kancelaria Sejmu RP pozostaje w bezczynności w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej, gdyż zdaniem Stowarzyszenia, przedłużenie terminu na podstawie art 13 ust 2 u.d.i.p. może dotyczyć tylko czynności udostępnienia informacji publicznej (np. z powodu obszernego przedmiotu wniosku). Przepis ten nie uprawnia natomiast do przedłużenia terminu do wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej, bowiem ta czynność powinna nastąpić w ramach 14-dniowego terminu, o którym stanowi art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Nie można zatem, na podstawie przepisów u.d.i.p., przedłużyć terminu do wydania decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej. Wyraźne stanowienie w art. 13 ust. 2 u.d.i.p. przez ustawodawcę o "udostępnieniu" informacji wskazuje, że wydłużenie terminu na podstawie tego przepisu nie może dotyczyć czynności wydania decyzji administracyjnej, bowiem nie mieści się ona w pojęciu "udostępnienia" informacji publicznej, a ewentualnie w pojęciach "załatwienia", "realizacji" lub "rozpatrzenia" wniosku, którymi jednak ustawodawca się nie posłużył. W związku z tym nie można uzasadnić przedłużenia terminu do załatwienia wniosku ze względu na to, że "w dalszym ciągu trwa jego analiza pod kątem możliwości udostępnienia żądanych materiałów" - jak wskazała Kancelaria Sejmu RP.

Wobec powyższego, w ocenie strony skarżącej, organ w sposób nieprawidłowy zastosował art. 13 ust. 2 u.d.i.p., bowiem przedłużył termin do załatwienia wniosku bez wykazania konkretnej i rzeczywistej okoliczności, która by za tym przemawiała. Wobec nieudostępnienia żądanej informacji w podstawowym terminie (bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż wciągu 14 dni od dnia złożenia wniosku), Szef Kancelarii Sejmu RP dopuścił się bezczynności.

W odpowiedzi na skargę (pismo z dnia [...] stycznia 2017 r.) Szef Kancelarii Sejmu RP wniósł o jej oddalenie oraz skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym.

Uzasadniając zawarty w powyższym piśmie procesowym wniosek o oddalenie skargi pełnomocnik organu wskazał, iż w dniu [...] grudnia 2016 r. Stowarzyszenie przesłało do Kancelarii Sejmu za pośrednictwem poczty elektronicznej cztery wnioski o udostępnienie informacji publicznej, w tym wniosek zarejestrowany pod nr [...] będący przedmiotem niniejszej skargi. We wniosku tym, skarżące Stowarzyszenie zwróciło się o udostępnienie nagrań ze wszystkich kamer znajdujących się na Sali [...] Sejmu, nagrań ze wszystkich kamer znajdujących się na Sali [...] oraz listę obecności posłów podczas posiedzenia Sejmu RP odbywającego się w Sali [...] w dniu [...] grudnia 2016 r. Biuro Komunikacji Społecznej zwróciło się w tej sprawie do innych komórek organizacyjnych Kancelarii Sejmu właściwych merytorycznie z prośbą o dostarczenie informacji koniecznych do udzielenia odpowiedzi. W dniu [...] grudnia 2016 r., działając na podstawie art. 13 ust. 2 u.d.i.p., Kancelaria Sejmu przedłużyła termin rozpatrzenia wniosku skarżącego Stowarzyszenia do dnia [...] lutego 2017 r.

Pełnomocnik organu podkreślił, iż tylko w związku z ogłoszonymi zmianami w dostępie dziennikarzy do budynków Sejmu RP oraz przebiegiem [...] posiedzenia Sejmu w dniu [...] grudnia 2016 r. zaledwie do jednego Biura Komunikacji Społecznej Kancelarii Sejmu wpłynęło w okresie od dnia [...] grudnia 2016 do dnia [...] stycznia 2017 r. blisko 70 wniosków o dostęp do informacji publicznej. Ponadto codziennie wpływała także inna korespondencja od obywateli niedotycząca ww. spraw. Ilość wpływającej od obywateli w grudniu 2016 r. korespondencji obrazują dane przedstawione w Informacji Biura Komunikacji Społecznej. Każdy wniosek musi zostać rozpatrzony indywidualnie z uwagi na różnorodność poruszanych przez wnioskodawców kwestii i różną szczegółowość zadawanych pytań. Dodatkowo przygotowanie odpowiedzi wymaga każdorazowo zaangażowania kilku biurw Kancelarii Sejmu. Nie bez znaczenia jest w tym przypadku również fakt, że wszystkie wnioski zostały złożone tuż przed świętami Bożego Narodzenia, kiedy to ze względów kulturowych ma miejsce zmiana organizacji pracy związana z wyższą absencją pracowników (planowe urlopy). W konsekwencji czas udzielenia odpowiedzi na wnioski o udostępnienie informacji publicznej wydłużył się z przyczyn obiektywnych.

Pełnomocnik Szefa Kancelarii Sejmu nie zgodził się z twierdzeniem skarżącego Stowarzyszenia, że art. 13 ust. 2 u.d.i.p. może być stosowany jedynie do przedłużenia terminu na udzielenie informacji publicznej, a nie może być traktowany jako podstawa do przedłużenia terminu na załatwienie sprawy. Taka zawężająca interpretacja tego przepisu nie jest zgodna z wykładnią celowościową tego przepisu. Bowiem w sytuacji, gdy organ ma wątpliwości czy wniosek dotyczy rzeczywiście udostępnienia informacji publicznej, albo czy udzielenie informacji publicznej nie jest w danej sprawie wyłączone, np. w związku z przepisami o ochronie informacji niejawnych, czy ochroną danych osobowych, może być zobligowany do uzyskania opinii np. ABW czy GIODO, co musiałoby wykluczać dochowanie terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Z cała pewnością taka wykładnia ww. przepisu nie jest zgodna z intencją ustawodawcy.

Wydłużenie zaś terminu do ustawowej granicy 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku nie oznacza, że udostępnienie informacji będzie miało miejsce w ostatnim dniu terminu. Tak też było w niniejszej sprawie. Wnioskowana informacja została skarżącemu Stowarzyszeniu udzielona w dniu [...] stycznia 2017 r. (pismo organu z dnia [...] stycznia 2017 r. wysłane drogą elektroniczną załączono do akt sprawy).

W świetle przedstawionych dokumentów nie ma, zdaniem Kancelarii Sejmu, podstaw do przyjęcia, iż w przedmiotowej sprawie doszło do bezczynności organu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Według art. 1 § 2 powołanej ustawy, kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.) wynika, że istota skargi na bezczynność polega na tym, iż sąd, uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej podlega rozpatrzeniu w drodze czynności materialno - technicznej, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. lub decyzji administracyjnej (art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a.). Oczywistym zatem jest, że w przypadku niepodjęcia przez adresata wniosku takich prawnych form działania, strona może zwalczać stan jego opieszałości w drodze skargi na bezczynność w trybie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. Strona ma prawo kwestionowania bezczynności organu zawsze, gdy uznaje, że żądane przez nią informacje są informacjami publicznymi i powinny być jej udzielone w trybie u.d.i.p. W przypadku takiej skargi, sąd dokonuje kwalifikacji żądanych informacji i w zależności od ich charakteru, podejmuje stosowne rozstrzygnięcie. Stwierdzając lub nie stwierdzając bezczynności organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, ocenia wówczas prawidłowość dokonania przez organ kwalifikacji wniosku, zapewniając stronie niezbędną ochronę sądową w zakresie dostępu do informacji publicznej.

W ocenie Sądu, skarga na bezczynność Szefa Kancelarii Sejmu w kontrolowanej sprawie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem wniosek strony skarżącej z dnia [...] grudnia 2016 r. został w sposób prawidłowy rozpoznany na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wskazać należy, że bezczynność podmiotu obowiązanego do udostępniania informacji publicznej ma miejsce wówczas, gdy w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku o udzielenie tej informacji adresat wniosku: 1) nie udostępnia informacji publicznej w formie czynności materialno – technicznej w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem (art. 13 ust. 1 ustawy); 2) nie wydaje decyzji o odmowie udostępnienia żądanej informacji publicznej albo o umorzeniu postępowania (art. 16 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy); 3) nie powiadamia pisemnie wnioskodawcy o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i nie wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona niezwłocznie, jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w sposób lub w formach określonych we wniosku (art. 14 ust. 2 ustawy).

Podmiot zobowiązany, który nie posiada żądanej od niego informacji albo gdy uzna, że żądana informacja nie jest informacją publiczną, powinien w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku powiadomić o tym wnioskodawcę na piśmie. Forma decyzji administracyjnej nie jest wówczas wymagana. Podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej może odmówić udzielenia tej informacji z uwagi na ochronę informacji niejawnych lub innych tajemnic ustawowo chronionych, jednakże taka odmowa musi przybrać procesową formę decyzji administracyjnej.

Dopiero aktywność w jednej ze wskazanych form działania zwalnia podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej z zarzutu bezczynności.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat działalności organów władzy publicznej, osób pełniących funkcje publiczne, organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (art. 61 ust. 1 Konstytucji). Używając w art. 2 ust. 1 u.d.i.p. pojęcia "każdemu", ustawodawca precyzuje zastrzeżone w Konstytucji RP obywatelskie uprawnienie, wskazując, że każdy może z niego skorzystać na określonych w tej ustawie zasadach. Ustawa ta reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Ustawa znajduje zastosowanie jedynie w sytuacjach, gdy spełniony jest jej zakres podmiotowy i przedmiotowy.

Nie wymaga dowodzenia, iż Szef Kancelarii Sejmu RP jest podmiotem obowiązanym do udostępniania informacji publicznej będącej w jego posiadaniu.

Odnośnie zakresu przedmiotowego wskazać należy, że w myśl art. 1 ust. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Definicja informacji publicznej zawarta w ww. przepisie odsyła zatem do pojęcia "sprawy publicznej", której definicji legalnej brak w przedmiotowej ustawie. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się szerokie rozumienie pojęcia informacji publicznej. Definiuje się ją jako każdą wiadomość wytworzoną przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa w zakresie swoich kompetencji. Podkreśla się, że taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (por. uchwała NSA z dnia 9 grudnia 2013 r. o sygn. akt I OPS 8/13, publ. https://www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Informacją publiczną jest zatem treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty wykonujące zadania publiczne, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu wykonującego zadania publiczne, związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób ich dotyczących. Informacją publiczną jest więc zarówno treść dokumentów bezpośrednio wytworzonych przez ww. podmioty jak i tych, których używają one przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Zaznaczenia przy tym wymaga, że na potrzeby konstytucyjnego prawa do informacji za "dokument w ogólności" należy rozumieć każdą informację o działalności władzy publicznej lub o sprawach publicznych, wysłowioną i zobiektywizowaną na jakimś nośniku i najczęściej przybierającą postać pisemną. W najszerszym rozumieniu dokumentem będzie każdy nośnik danych, który może przybrać formę papierową, elektroniczną, cyfrową (W. Sokolewicz, L. Garlicki, Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, Warszawa 2005, tom IV, s. 35).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wniosek Stowarzyszenia z dnia [...] grudnia 2016 r., za wyjątkiem części żądania, o który mowa poniżej, stanowi informację publiczną. Okoliczność ta nie była kwestionowana, a wyczerpująca odpowiedź Szefa Kancelarii Sejmu RP na żądania zawarte we wniosku została wnioskodawcy udzielona przy piśmie z dnia [...] stycznia 2017 r. W piśmie tym zawarto odesłanie do linków umożliwiających odtworzenie nagrań (również pobranie plików video) z Sytemu Informacyjnego Sejmu z przebiegu posiedzenia Sejmu w dniu [...] grudnia 2016 r. w Sali [...] i Sali [...] (nagranie bez dźwięku) oraz informację o jednej liście obecności [...] posiedzenia Sejmu, bez odrębnej listy obecności posłów biorących udział w obradach w Sali [...]. Poinformowano również wnioskodawcę, iż nagrania zarejestrowane w czasie posiedzenia Sejmu za pomocą kamer sytemu telewizji dozorowej nie stanowią informacji publicznej. W ocenie Sądu, powyższe stwierdzenie jest prawidłowe, albowiem w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jednolicie przyjmuje się, iż rejestr wejść i wyjść do obiektu (za taki również należy uznać materiał wizyjny rejestrujący osoby poruszających się po obiekcie) jest nośnikiem informacji o charakterze wewnętrznym, porządkowym, ewidencyjnym, który ma służyć zapewnieniu bezpieczeństwa (przykładowo wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2015 r. sygn. akt I OSK 2337/15 i z dnia 13 czerwca 2014 r. sygn. akt I OSK 2914/13, publik. http//www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Biorąc pod uwagę, iż pismem z dnia [...] grudnia 2016 r. Szef Kancelarii Sejmu poinformował Stowarzyszenie o przedłużeniu terminu rozparzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej do dnia [...] lutego 2017 r. i przyczynach zwłoki oraz, że informacja w powyższym zakresie przed wyznaczonym terminem została udostępniona, nie sposób podmiotowi obowiązanemu przypisać bezczynności co do realizacji przedmiotowego wniosku.

Sąd nie podziela zapatrywania strony skarżącej, że przedłużenie terminu do realizacji wniosku, o którym mowa w art. 13 ust. 2 u.d.i.p., może nastąpić wyłącznie w przypadku zamiaru udzielenia informacji publicznej. Z treści art. 10 ust. 2 i art. 13 ust. 1 u.d.i.p. należy wnosić, iż postępowanie dotyczące udzielania informacji publicznej charakteryzuje się szybkością i niskim stopniem sformalizowania i co do zasady, proces ten nie może przekroczyć 14 dni. Jednakże w terminie 14 dni od dnia wpłynięcia wniosku musi nastąpić jakakolwiek reakcja ze strony podmiotu zobowiązanego, milczenie bowiem oznacza bezczynność już po upływie 14 dni. Wnioskodawca ma prawo oczekiwać, że w tym czasie nastąpi merytoryczne rozstrzygnięcie jego wniosku. Brak jakiegokolwiek działania ze strony podmiotu zobowiązanego w okresie 14 dni powoduje, że mamy do czynienia z bezczynnością w zakresie realizacji wniosku. Jednakże w okresie 14 dni powinna nastąpić któraś z możliwych reakcji na wniosek po stronie podmiotu zobowiązanego: 1) udostępnienie informacji publicznej; 2) poinformowanie, że podmiot zobowiązany nie posiada żądanej informacji; 3) poinformowanie, że zdaniem podmiotu zobowiązanego przedmiot żądania nie dotyczy informacji publicznej; 4) poinformowanie, że dostęp do informacji publicznej regulowany jest przepisami szczególnymi (zob. art. 1 ust. 2 u.d.i.p.); 5) odmowa dostępu do informacji publicznej ze względu na ochronę wynikającą z ustaw szczególnych; 6) odmowa udostępnienia przetworzonej informacji publicznej ze względu na brak szczególnej istotności przetworzenia dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.); 7) umorzenie postępowania ze względu na brak możliwości zadośćuczynienia żądaniu wnioskodawcy co do formy i sposobu udostępnienia informacji (art. 14 ust. 2 u.d.i.p.). Jeżeli realizacja wniosku wymaga podjęcia kolejnych czynności, których nie udało się zrealizować w terminie 14 dni, należy dokonać przedłużenia terminu załatwienia sprawy. Powiadomienie o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy może nastąpić kilkukrotnie, nie może jednak powodować przekroczenia terminu granicznego załatwienia sprawy, jaki wyznaczył ustawodawca w art. 13 ust. 2 u.d.i.p. - nie dłużej niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Podanie uzasadnionych powodów przedłużenia terminu realizacji wniosku, a takie organ wskazał w niniejszej sprawie, uwalniają go od zarzutu bezczynności.

Zatem skarga Stowarzyszenia z dnia [...] stycznia 2017 r. nie mogła zostać uznana za zasadną.

Mając na względzie powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 w zw. z art. 119 ust. 4 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.