Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Stukan-Pytlowany Sędzia NSA Piotr Pietrasz Sędzia del. WSA Barbara Mleczko-Jabłońska (spr.) Protokolant Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 marca 2017 r., sygn. akt III SA/Po 82/17 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. w J. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa W. z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie realizacji projektu z udziałem środków z budżetu Unii Europejskiej oddala skargę kasacyjną

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z 23 marca 2017 r. sygn. akt III SA/Po 82/17 oddalił skargę [...] Sp. z o.o. w J. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa W. z [...] stycznia 2017 r. w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu i wyłączenie go z możliwości podpisania umowy oraz usunięcie z listy rankingowej.

Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia przyjął on następujące ustalenia.

W dniu [...] września 2015 r. Zarząd Województwa W., jako Instytucja Zarządzająca W. Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2014-2020, ogłosił konkurs dla Osi Priorytetowej 1: Innowacyjna i konkurencyjna gospodarka, Działanie 1.5: Wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw, Poddziałanie 1.5.2: Wzmocnienie konkurencyjności kluczowych obszarów gospodarki regionu.

W dniu [...] listopada 2015 r. [...] Sp. z o.o. w J. przystąpiła do konkursu składając wniosek o dofinansowanie projektu pt. "Nowe rozwiązania produktowe, procesowe, organizacyjne oraz marketingowe kluczem do rozwoju oraz dywersyfikacji [...] Sp. z o.o. w gminie S".

W dokumentacji aplikacyjnej (SW) ujawniono nowego wspólnika – [...] spółka z o.o.[...], który objął 121 udziałów w kapitale zakładowym Spółki (stanowiących mniej niż 25% tego kapitału), na podstawie podjętej w dniu [...] listopada 2015 r. uchwały zgromadzenia wspólników skarżącej o podwyższeniu kapitału zakładowego.

W dniu [...] lutego 2016 r. zmiany, będące efektem powyższej uchwały, zostały ujawnione w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Projekt przeszedł pozytywnie ocenę formalną i merytoryczną. W dniu [...] maja 2016 r. Konkurs został rozstrzygnięty, a projekt spółki znalazł się na liście rankingowej.

W dniu [...] maja 2016 r. organ poinformował spółkę o przyznaniu dofinansowania i wezwał ją do przedstawienia dokumentów i informacji niezbędnych do podpisania umowy.

Pismem z dnia [...] listopada 2016 r. Instytucja Zarządzająca WRPO zdecydowała o wyłączeniu projektu z listy projektów rekomendowanych do dofinansowania, argumentując to niedozwoloną zmianą statusu Wnioskodawcy. Powołując się na Regulamin Konkursu organ wskazał, że od dnia złożenia dokumentacji projektowej do dnia ogłoszenia listy rankingowej nie jest możliwa zmiana statusu wnioskodawcy. Ujawniona natomiast w rejestrze zmiana wspólników stanowi, jak wskazał, zmianę statusu. Po ogłoszeniu listy rankingowej, a przed upływem 3 lat od dnia dokonania płatności końcowej zmiana wymaga uprzedniej pisemnej akceptacji IZ WRPO 2014+.

W proteście od powyższego rozstrzygnięcia Spółka twierdziła, że nie nastąpiła zmiana jej statusu. Podkreśliła, że jedynym miejscem, gdzie sprecyzowano pojęcie statusu jest Instrukcja wypełniania wniosku o dofinansowanie w pkt 2.2, gdzie wskazano na status przedsiębiorstwa, zgodnie z załącznikiem nr 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014. Nadto, jej zdaniem w dokumencie "Kryteria wyboru projektów" status Wnioskodawcy również jest definiowany jako status MŚP.

Orzeczeniem z dnia [...] stycznia 2017 r. Komisja Odwoławcza Instytucji Zarządzającej Wielkopolskim Regionalnym Programem Operacyjnym na lata 2014-2020 nie uwzględniła protestu Skarżącej.

W uzasadnieniu organ wskazał, że Regulamin Konkursu w części II pkt 10 nie pozwala na zmianę statusu wnioskodawcy. W regulaminie doprecyzowano również, co oznacza zmiana statusu, która jest dopuszczalna wyłącznie po ogłoszeniu listy rankingowej, co nadto wymaga uprzedniego poinformowania i zgody IZ WRPO 2014+.

II

W skardze na powyższe rozstrzygnięcie, złożonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, Spółka wniosła o stwierdzenie, że ocena w wniosku o dofinansowanie projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i miało to istotny wpływ na wynik oceny projektu.

Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzucono naruszenie, poprzez zorganizowanie i przeprowadzenie wyboru projektów do dofinansowania w ramach Konkursu w sposób naruszający zasady przejrzystości, rzetelności i bezstronności, przy zastosowaniu dyskryminacyjnych i nieprzejrzystych kryteriów:

— art. 37 ust. 1 oraz art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy wdrożeniowej,

— art. 125 ust. 3 pkt. a ppkt (ii) i (iii) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 roku ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz.U.UE.L.2013.347.320 ze zm.),

— postanowień Rozdziału 3 pkt. 4 i pkt. 5 lit b wytycznych w zakresie trybów wyboru projektów na lata 2014 - 2020 wydanych przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju w dniu 31 marca 2015 r. ([...]).

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

W toku postępowania przed WSA w Poznaniu Spółka podnosiła ponadto naruszenie postanowień rozdziału 4 pkt 1 c Wytycznych przez naruszenie zasady bezstronności oraz rozdziału 4 pkt 1 e Wytycznych poprzez naruszenie zasady równego traktowania wnioskodawców. Zdaniem Skarżącej rozumienie pojęcia "status wnioskodawcy" wynika z ogólnych reguł wykładni, niewykraczających poza literalne brzmienie pkt II.10 Regulaminu oraz uwzględniającego cel wprowadzenia analizowanego ograniczenia, bez założenia autonomicznego rozumienia tego pojęcia przez organ.

III

Opisanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu skargę oddalił.

W ocenie Sądu I instancji Zarząd Województwa W. zasadnie przyjął, iż strona skarżąca uchybiła postanowieniom regulaminu konkursu, co skutkowało wyłączeniem Spółki z możliwości podpisania umowy i usunięciem z listy rankingowej.

Sąd wyjaśnił, że zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 lipca 2014r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014- 2020 (Dz.U.z 2016r., poz. 217 ze zm., dalej: ustawa wdrożeniowa), właściwa instytucja przeprowadza konkurs na podstawie określonego przez siebie regulaminu, który powinien regulować szereg kwestii dotyczących postępowania w sprawie dofinansowania projektów, w tym w szczególności: przedmiot konkursu, typy projektów podlegających dofinansowaniu, formę konkursu, termin, miejsce i formę składania wniosków o dofinansowanie projektu i sposób uzupełniania w nich braków formalnych oraz poprawiania w nich oczywistych omyłek, wzór wniosku o dofinansowanie projektu, kryteria wyboru projektów wraz z podaniem ich znaczenia, środki odwoławcze przysługujące wnioskodawcy, sposób podania do publicznej wiadomości wyników konkursu, formę i sposób udzielania wnioskodawcy wyjaśnień w kwestiach dotyczących konkursu.

Dalej Sąd I instancji wyjaśnił, że zgodnie z postanowieniem części II pkt 10 Regulaminu Konkursu nr [...], w okresie od dnia złożenia dokumentacji projektowej do dnia ogłoszenia listy rankingowej nie jest możliwa zmiana statusu wnioskodawcy. Natomiast po ogłoszeniu listy rankingowej do upływu 3 lat od dnia dokonania płatności końcowej na rzecz beneficjenta, o zamiarze zmiany statusu wnioskodawca (beneficjent) zobowiązany jest w formie pisemnej powiadomić Instytucję Zarządzającą WRPO 2014+. Zmiana statusu wnioskodawcy (beneficjenta) wymaga uprzedniej pisemnej akceptacji WRPO 2014+, ze względu na zachowanie realizacji celów projektu. Niepoinformowanie o przedmiotowym zamiarze może skutkować wyłączeniem wnioskodawcy z możliwości dofinansowania, a w przypadku beneficjenta może skutkować rozwiązaniem umowy o dofinansowanie i koniecznością zwrotu otrzymanych środków.

Regulamin wskazanego konkursu zdefiniował pojęcie "zmiany statusu" — w przypisie do wskazanej regulacji — jako wszelkie zdarzenia dotyczące wnioskodawcy (beneficjenta), odnoszące się i wpływające na jego strukturę prawnoorganizacyjną, w tym w szczególności na: łączenie, podział, przekształcenie, uzyskanie lub utratę osobowości prawnej, zmianę udziałowców, akcjonariuszy lub wspólników, umorzenie udziałów lub akcji, przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego składników w całości lub części.

Nadto, we wzorze umowy o dofinansowanie, stanowiącym załącznik 5 do regulaminu konkursu, w § 1 pkt 34 zdefiniowano zmianę statusu jak powyżej.

Dalej Sąd podkreślił, że we wniosku o dofinansowanie Spółka wskazała nowe dane dotyczące udziałowców — w treści dokumentacji aplikacyjnej ujawniono nowego wspólnika, który objął udziały w kapitale zakładowym Skarżącej na podstawie podjętej w dniu [...] listopada 2015 r. uchwały zgromadzenia wspólników Skarżącej spółki o podwyższeniu kapitału zakładowego.

Przedmiotowa zmiana została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 8 lutego 2016 r. Wpis ten, jak wyjaśnił Sąd, ma charakter konstytutywny, przy czym przyjąć należy, że ryzyko związane z dokonywanymi czynnościami przed wpisem zmiany umowy do rejestru obciąża działających, zarząd w szczególności. Zmiana ta została dokonana po chwili złożenia przez stronę dokumentacji projektowej, lecz przed podjęciem przez organ uchwały w sprawie wyboru do dofinansowania projektów ocenionych pozytywnie w ramach konkursu, w tym projektu skarżącej spółki. Przedmiotowe zdarzenie miało zatem miejsce w okresie, w którym regulamin konkursu nie dopuszczał zmiany statusu projektodawcy.

Wobec tego, zdaniem Sądu I instancji istniała podstawa do wyłączenia skarżącej Spółki z możliwości podpisania umowy o dofinansowanie i usunięcia jej projektu z listy rankingowej projektów wybranych do dofinansowania. Sąd podkreślił, że zasada równego dostępu do pomocy nie uzasadnia wzajemnego porównywania ocen dokonywanych przez organ w ramach różnych postępowań konkursowych. Powołując wyrok NSA z dnia 6 lutego 2016 r., sygn. akt II GSK 97/14, zgodnie z którym intencją ustawodawcy jest aby każdy projekt był oceniany rzetelnie i bezstronnie w ramach konkursu, Sąd I instancji podsumował, że orzeczenie o odmowie dofinansowania projektu nastąpiło z przyczyn leżących po stronie wnioskodawcy, który nie dopełnił znanych mu i ścisłych reguł konkursu .

IV

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku, zaskarżając ten wyrok w całości, [...] Sp. z o.o. w J., na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej zarzuciła:

1) naruszenie przepisów postępowania tj.:

a) art. 3 § 1 oraz art. 134 § 1 p.p.s.a. - w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej oraz naruszenie art. 45 ust. I Konstytucji RP, poprzez nieodniesienie się merytorycznie przez WSA do zarzutów podniesionych przez Skarżącą w Skardze i w toku postępowania, podczas gdy funkcją WSA jest sprawowanie kontroli działalności administracji publicznej, w ramach której WSA zobowiązany jest rozpoznać Skargę w granicach wyznaczonych wszystkimi zarzutami podniesionymi przez Skarżącą, a konstytucyjne prawo do sądu przysługujące Skarżącej obejmuje również prawo do tego aby jej stanowisko i argumenty zostały przez sąd rozpatrzone - co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowało nierozpoznaniem jej istoty i faktycznym uchyleniem się przez WSA od sprawowania kontroli działalności administracji publicznej;

b) art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej poprzez pominięcie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku: wskazania podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienia, a także nieustosunkowanie się do zarzutów podniesionych przez Skarżącą w skardze i w toku postępowania, wskutek czego nie wiadomo, co legło u podstaw Zaskarżonego Wyroku, jaki był tok rozumowania WSA i z jakich przyczyn WSA nie uwzględnił zarzutów Skarżącej — obarczone takimi brakami uzasadnienie istotnie utrudnia merytoryczne odniesienie się do Zaskarżonego Wyroku i jego kontrolę kasacyjną, a ponadto pozwala sądzić, iż WSA nie dołożył należytej staranności przy rozstrzyganiu sprawy - co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowało oddaleniem skargi, pomimo jej usprawiedliwionych podstaw;

c) art. 61 ust. 8 pkt 1 lit a) ustawy wdrożeniowej poprzez jego niezastosowanie oraz naruszenie art. 61 ust. 8 pkt 2 ustawy wdrożeniowej poprzez jego błędne zastosowanie - w związku z:

(I) pkt. II.10 Regulaminu Konkursu nr [...] Oś priorytetowa 1: Innowacyjna i konkurencyjna gospodarka; Działanie 1.5: Wzmocnienie konkurencyjności przedsiębiorstw; Poddziałanie 1.5,2: Wzmocnienie konkurencyjności kluczowych obszarów gospodarki regionu (zwanego dalej: "Regulaminem (Konkursu)" w zw., z art. 6 ust. 1 i 2 oraz art. 41 ust. 1 ustawy wdrożeniowej i Załącznikiem I do Rozporządzenia 651/2014;

(ii) art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej;

(iii) art. 125 ust. 3 pkt. a ppkt (ii) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 UE.b,2013,347.320 ze zm., zwanego "rozporządzeniem ogólnym");

(iv)postanowieniami Rozdziału 3 pkt. 4 oraz Rozdziału 4 pkt. 1 lit a), c) i e) wytycznych w zakresie trybów wyboru projektów na lata 2014 - 2020 wydanych przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju w dniu 31 marca 2015 r. ([...], zwanych: "Wytycznymi") - w związku z art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 ustawy wdrożeniowej;

tj. poprzez oddalenie skargi, w sytuacji gdy ocena projektu została dokonana przez IZ WRPO z naruszeniem wskazanych w pkt. (i) - (iv) przepisów, których to uchybień WSA nie stwierdził, co miało istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż skutkowało nieuwzględnieniem skargi i nieprzekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję (IZ WRPO);

2) naruszenie prawa materialnego (art. 174 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej) tj. :

a) pkt. II.10 Regulaminu Konkursu w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 oraz art. 41 ust. 1 ustawy wdrożeniowej w zw. z Załącznikiem I do Rozporządzenia 651/2014 poprzez jego:

- błędną wykładnię dokonaną z naruszeniem zasady równego traktowania wnioskodawców oraz z naruszeniem zasad przejrzystości i bezstronności, w sposób naruszający elementarne reguły wykładni (w szczególności w całkowitym oderwaniu od literalnego brzmienia analizowanego postanowienia oraz innych postanowień Regulaminu Konkursu i pozostałej dokumentacji konkursowej, a także w oderwaniu od celów, zarówno tego postanowienia, jak i Konkursu), a także w sposób naruszający zasadę in dubio pro cive, dobre obyczaje i rażąco naruszający interesy Skarżącej — i w konsekwencji błędne przyjęcie, że niedozwolona zmiana statusu wnioskodawcy, o której mowa w pkt. II.10 Regulaminu Konkursu, obejmuje swym zakresem wszelkie zdarzenia wymienione w tym postanowieniu Regulaminu Konkursu, bez względu na to czy skutkują zmianą statusu wnioskodawcy jako mikro, małego lub średniego przedsiębiorcy, oraz

- niewłaściwe zastosowanie (będące wynikiem błędnej wykładni) - polegające na przyjęciu, że zmiany w składzie udziałowców Skarżącej stanowiły niedozwoloną zmianę statusu wnioskodawcy, o której mowa w pkt. II.10 Regulaminu Konkursu, a w konsekwencji — stanowiły podstawę do wyłączenia Skarżącej z możliwości uzyskania dofinansowania w ramach Konkursu;

b) art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej oraz art. 125 ust. 3 pkt. a ppkt (H) rozporządzenia ogólnego oraz postanowień Rozdziału 3 pkt. 4 oraz Rozdziału 4 pkt. 1 lit a), c) i e) Wytycznych w związku z art. 5 ust.1 i 2 oraz art 6 ust. 1 i 2 ustawy wdrożeniowej - poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na zorganizowaniu i przeprowadzeniu przez IZ WRPO wyboru projektów do dofinansowania w ramach Konkursu w sposób naruszający powołane w tych przepisach zasadę równego traktowania wnioskodawców oraz zasady przejrzystości i bezstronności, które to naruszenia zostały błędnie zaaprobowane przez WSA w zaskarżonym wyroku.

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 176 § 1 pkt 3 p.p.s.a. skarżąca kasacyjnie Spółka wniosła o: uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i merytoryczne rozpatrzenie sprawy na podstawie art. 188 p.p.s.a., z uwagi na to, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona i rozstrzygnięcie, że ocena projektu Skarżącej została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny projektu i jednoczesne przekazanie przez Sąd sprawy do ponownego rozpatrzenia przez IZ WRPO; - ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu na podstawie art. 185 p.p.s.a.

Ponadto wniesiono o przeprowadzenie dowodu z dokumentacji, o której mowa w art. 61 ust. 3 w zw. z art. 62 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, załączonej do skargi kasacyjnej i zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podano argumenty na poparcie przedstawionych zarzutów.

Odpowiedź na skargę kasacyjną w sprawie nie została wniesiona.

V

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego nie mogła prowadzić do uchylenia zaskarżonego wyroku.

Na wstępie przypomnienia wymaga, że zgodnie z treścią art.183 §1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, co oznacza, że jest związany podstawami wskazanymi w art. 174 pkt 1 i 2 ppsa, a tym samym zarzutami i wnioskami sformułowanymi przez skarżącego kasacyjnie. Przytoczone w tym środku prawnym przyczyny wadliwości kwestionowanego orzeczenia determinują zakres jego kontroli przez Sąd drugiej instancji. Związanie wnioskami skargi kasacyjnej oznacza niemożność wyjścia poza tę część wyroku Sądu I instancji, której strona nie zaskarżyła. Związanie natomiast podstawami skargi kasacyjnej polega na tym, że Naczelny Sąd Administracyjny jest władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega więc zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej, w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest bowiem weryfikacja zgodności orzeczenia Sądu I instancji oraz postępowania, które doprowadziło do jego wydania.

W niniejszej sprawie skarga kasacyjna oparta została na obu podstawach kasacyjnych określonych w art. 174 p.p.s.a. W takiej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności rozpoznaje podniesione w tej skardze zarzuty procesowe. Konieczność zachowania tej kolejności oceny zarzutów kasacyjnych wynika z tego, że prawidłowe odniesienie się do zarzutów związanych z naruszeniem prawa materialnego jest możliwe tylko w sytuacji, gdy w postępowaniu kasacyjnym zostanie stwierdzone, że stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości albo, że nie został skutecznie zakwestionowany w skardze kasacyjnej. Tak określony porządek oceny zarzutów kasacyjnych nie może być zachowany wówczas, gdy między zarzutami procesowymi i materialnymi zachodzi taki związek, że zarzuty podnoszące naruszenie prawa materialnego są nierozerwalnie złączone z zarzutami procesowymi, bo te drugie są pochodną lub konsekwencją pierwszych. Ten porządek rozpoznania skargi kasacyjnej nie ma miejsca także wtedy, gdy przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej nie jest decyzja lub postanowienie, bo w tych przypadkach ze względu na specyfikę prowadzonych postępowań, ustalanie faktów mających stanowić podstawę wyrokowania nie może być oderwane od kwestii materialnych rozpoznawanej sprawy. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku niniejszej skargi kasacyjnej. Sposób sformułowania zarzutów oraz charakter skargi kasacyjnej wymaga, w pierwszej kolejności odniesienia się do podniesionych przez Skarżącą, jako naruszonych przepisów prawa materialnego. Wynika to z tego, że kasator nie kwestionuje ustalonego w sprawie stanu faktycznego bo ten jest niesporny, a jedynie, w sposób odmienny od Sądu I instancji oraz organu ocenia wykładnię i zastosowanie przepisów prawa materialnego, co powoduje, że w jego ocenie powinno dojść do uznania skargi i uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Stąd też ocena zarzutów skargi kasacyjnej w zakresie naruszenia przepisów postępowania dotyczących tzw. norm wynikowych, tj. art 61 ust 8 pkt 1 lit a i pkt 2 ustawy wdrożeniowej uzależniona jest od trafności zarzutów naruszenia prawa materialnego.

Przypomnienia wymaga, że w niekwestionowanym stanie faktycznym sprawy Zarząd Województwa podjął uchwałę w sprawie wyboru do dofinansowania projektów ocenionych pozytywnie w ramach powyższego konkursu, w tym projektu Spółki złożonego [...] listopada 2015 r., o czym wnioskodawczyni została poinformowana pismem z dnia [...] maja 2016 r.

Spółka wezwana do przedstawienia dokumentów i informacji niezbędnych do podpisania umowy o dofinansowanie oświadczyła, że jedyna zmiana, jaka nastąpiła w trakcie procedowania wniosku, to zmiana siedziby Spółki, a na wezwanie organu do wyjaśnienia rozbieżności wykrytych w wyniku weryfikacji dokumentów rejestrowych wyjaśniła, że zmiany w dokumentacji rejestrowej Spółki, dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego i ujawnienia nowego wspólnika, wynikają ze zmiany umowy spółki przed złożeniem wniosku o dofinansowanie. Natomiast powyższa zmiana została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu [...] lutego 2016 r.

Kasator uważa, że powyższa zmiana nie powinna była spowodować wyłączenia jej wniosku o dofinansowanie projektu z możliwości podpisania umowy i usunięcia wniosku z listy rankingowej, co uczynił Zarząd i co zostało zaakceptowane jako zgodne z prawem przez Sąd I instancji. Zdaniem skarżącej kasacyjnie Spółki w ramach naruszenia prawa wskazanego w podstawie określonej przepisem art. 174 pkt 1 p.p.s.a. doszło do naruszenia zasad Regulaminu Konkursu nr [...], poprzez błędną wykładnię pkt. II.10 Regulaminu Konkursu w zw. z art. 6 ust. 1 i 2 oraz art. 41 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, dokonaną z naruszeniem zasady równego traktowania wnioskodawców oraz z naruszeniem zasad przejrzystości i bezstronności. W konsekwencji powyższego Skarżąca zarzuca także niewłaściwe zastosowanie wyżej wskazanej regulacji polegające na przyjęciu, że zmiany w składzie udziałowców Skarżącej stanowiły niedozwoloną zmianę statusu wnioskodawcy, o której mowa w pkt. II.10 Regulaminu Konkursu.

Odnosząc się do powyższego niezbędnym jest przytoczenie treści części II pkt 10 Regulaminu przedmiotowego konkursu, zgodnie z którym – w okresie od dnia złożenia dokumentacji projektowej do dnia ogłoszenia listy rankingowej nie jest możliwa zmiana statusu Wnioskodawcy. Po ogłoszeniu listy rankingowej do upływu 3 lat od dnia dokonania płatności końcowej na rzecz beneficjenta, o zamiarze zmiany statusu Wnioskodawca/ Beneficjent zobowiązany jest w formie pisemnej powiadomić IZ WRPO 2014+. Zmiana statusu Wnioskodawcy/Beneficjenta wymaga uprzedniej pisemnej akceptacji IZ WRPO 2014+, ze względu na zachowanie realizacji celów projektu. Niepoinformowanie o przedmiotowym zamiarze może skutkować wyłączeniem Wnioskodawcy z możliwości dofinansowania, a w przypadku Beneficjenta może skutkować rozwiązaniem umowy o dofinansowanie i koniecznością zwrotu otrzymanych środków. Istotnym jest, że jednocześnie Regulamin definiuje pojęcie "zmiany statusu", przez co należy rozumieć wszelkie zdarzenia dotyczące Wnioskodawcy/Beneficjenta odnoszące się i wpływające na jego strukturę prawno-organizacyjną, w tym w szczególności na łączenie, podział, przekształcenie, uzyskanie lub utratę osobowości prawnej, zmianę udziałowców, akcjonariuszy lub wspólników, umorzenie udziałów lub akcji, przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego składników w całości lub części.

Zdaniem kasatora wykładnia Regulaminu dokonana przez organ, a zaaprobowana przez Sąd I instancji przeprowadzona została w oderwaniu od literalnego brzmienia analizowanego postanowienia oraz innych postanowień Regulaminu Konkursu i pozostałej dokumentacji konkursowej, a także w oderwaniu od celów, zarówno tego postanowienia, jak i Konkursu. W konsekwencji powyższego, zdaniem Skarżącej błędne przyjęto, że niedozwolona zmiana statusu wnioskodawcy, o której mowa w pkt. II.10 Regulaminu Konkursu, obejmuje swym zakresem wszelkie zdarzenia wymienione w tym postanowieniu Regulaminu Konkursu, bez względu na to czy skutkują zmianą statusu wnioskodawcy jako mikro, małego lub średniego przedsiębiorcy. W ocenie Spółki bowiem zapis pkt II.10 Regulaminu konkursu rozumieć należy w ten sposób, że dotyczy on wszelkich zmian w zakresie formy prawnej, udziałowców czy składników majątkowych przedsiębiorstwa, które wpływają na status wnioskodawcy, rozumiany jako status przedsiębiorstwa, w myśl definicji sformułowanych przez IZ WRPO w Instrukcji, która pojęcie "statusu wnioskodawcy" rozumie jako "status przedsiębiorstwa". Natomiast, jak dalej wskazuje, zgodnie z Instrukcją wypełniania wniosku, "status przedsiębiorstwa" określa się zgodnie z treścią Załącznika I do Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 651 /2014 z 17 czerwca 2014 r., uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187/1), tj. odpowiednio jako mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo.

Tym samym, zdaniem Spółki nie miała ona uzasadnionych podstaw aby zakładać, że na potrzeby pkt II.10 Regulaminu Konkursu Instytucja Zarządzająca przyjmie autonomiczne rozumienie pojęcia "status wnioskodawcy". Interpretacja wyżej wskazanych zapisów Regulaminu narusza, według Skarżącej elementarne reguły wykładni poprzez to, że pomija literalne brzmienie analizowanego postanowienia Regulaminu, jest wybiórcza i dowolna, doprowadziła do nadania kluczowemu pojęciu dwóch odmiennych znaczeń, pomija cele Konkursu i jest sprzeczna z regułami racjonalnego wnioskowania. Według Spółki, mimo podwyższenia kapitału zakładowego i przystąpienia nowego wspólnika Skarżąca nie zmieniła swego dotychczasowego statusu małego przedsiębiorcy, a co za tym idzie, niezasadnie wykluczono jej projekt z możliwości podpisania umowy.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowisko powyższe nie jest zasadne.

W tym miejscu przypomnienia wymaga, że pojęcie prawa stanowiącego podstawę działania organów administracji publicznej i służącego za kryterium oceny tego działania przez sądy administracyjne nie wyczerpują źródła prawa, o których mowa w Konstytucji (wyrok NSA z 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II GSK 1377/10). W prawie administracyjnym pojęciu prawa przypisuje się szczególne, szersze znaczenie. Pod pojęciem źródeł prawa administracyjnego rozumiany jest każdy akt normatywny, czyli akt zawierający chociażby jedną normę prawną o charakterze generalno-abstrakcyjnym, mogącą stanowić podstawę indywidualnego rozstrzygnięcia, ustanowiony w drodze czynności upoważnionych organów państwa, nadający moc obowiązującą tejże normie (wyrok NSA z 20 października 2010 r. sygn. akt II GSK 110/10, podobnie wyrok NSA z 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II GSK 1377/10). W konsekwencji również dokumentom systemu realizacji programu operacyjnego, o których mowa w art. 6 ust 1 ustawy wdrożeniowej można przyznać walor źródła prawa (w szerokim znaczeniu), jako że system ten ma swoje umocowanie w ustawie, zaś jego normy mają generalny charakter i są skierowane do nieokreślonego kręgu adresatów. W szczególności regulamin konkursu jest dokumentem systemu realizacji (art. 6 ust 2 ustawy wdrożeniowej). Treść regulaminu nie może być sprzeczna z przepisami prawa powszechnie obowiązującego. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na zajęte w doktrynie, prezentujące odmienne postrzeganie charakteru prawnego regulaminów stanowiących elementy składowe dokumentacji wskazujące bowiem na wątpliwość, czy system reguł, według których następuje wyłonienie podmiotów – beneficjentów pomocy finansowej, można w ogóle rozpatrywać z punktu widzenia właściwego wyłącznie organom administracji publicznej. Powinno się bowiem również brać pod uwagę to, że taki dokument, na podstawie którego wyłaniani mają być potencjalni beneficjenci programu, nie jest zbiorem norm prawnych mających wiązać w sposób właściwy źródłom prawa, lecz norm, na których obowiązywanie godzi się każdy ubiegający o udzielenie wsparcia (czyli np. regulaminu itp.). Są to bowiem reguły stosowane w celu wyłonienia kontrahenta umowy cywilnoprawnej.

Przyjmując zatem wskazany punkt widzenia należy dojść do wniosku, że skoro Skarżąca podporządkowuje się regulaminowi postępowania konkursowego, to nie może posługiwać się nomenklaturą konkursową w sposób dowolny. Do wnioskodawcy bowiem jako uczestnika konkursu należy obowiązek skonstruowania takiego projektu i dostosowania się do zasad postępowania konkursowego w oparciu o aparaturę zdefiniowaną na potrzeby konkursu, aby była spójna i zachowała jednolite standardy podlegające ocenie konkursowej w oparciu o zasadę równości kryteriów oceny (wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 2016 r. sygn. akt II GSK 2884/16). Nie ulega kwestii że w postępowaniu konkursowym wnioskodawczyni miała obowiązek realizować projekt zgodnie z Regulaminem konkursu nr [...], co oznacza, że ma stosować się do zapisów Regulaminu konkursu i innych dokumentów w nim wskazanych. Spółka składając wniosek o dofinansowanie potwierdziła w pkt. 19 części VIII wniosku o dofinansowanie, iż zapoznała się z treścią oraz zasadami dokumentacji konkursowej WRPO 2014+ dla konkursu oraz akceptuje warunki w niej określone, a w pkt. 7, że jest świadoma braku możliwości zmiany statusu od dnia złożenia dokumentacji projektowej do dnia ogłoszenia listy rankingowej oraz że przez zmianę statusu rozumie wszelkie zdarzenia dotyczące wnioskodawcy odnoszące się do jego struktury prawno-organizacyjnej, w tym w szczególności: łączenie, podział, przekształcenie, uzyskanie lub utrata osobowości prawnej, zmiana wspólników, przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego składników w całości lub części Nie można zgodzić się ze skarżącą, iż wskazany w pkt. II.10 Regulaminu Konkursu brak możliwości zmiany statusu wnioskodawcy należy utożsamiać ze "statusem przedsiębiorstwa" rozumianym jako status odpowiedni dla wielkości przedsiębiorstwa (Załącznik I do Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187/1 z 26.06.2014). Z faktu, iż tak rozumiane pojęcie "statusu przedsiębiorstwa" pojawia się Instrukcji wypełniania wniosku bowiem dla przedsiębiorstw o statusie mikro-, małego lub średniego przedsiębiorstwa, konkurs ten został przewidziany, co należało zaznaczyć we wniosku zgodnie z Instrukcją, wybierając status odpowiedni dla jego wielkości, nie oznacza, iż pojęcie "zmiana statusu" o którym mowa w pkt II pkt 10 regulaminu konkursu rozpatrywać należało w kategoriach definicji "statusu przedsiębiorstwa", w rozumieniu Załącznika I do Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 651/2014. W pkt. II.10 Regulaminu konkursu Instytucja Zarządzająca WRPO 2014+ wprowadziła bowiem definicję "zmiany statusu", którą dokumentacja konkursowa nie posługuje się w żadnym innym miejscu. Są to jak wyjaśniono "wszelkie zdarzenia dotyczące Wnioskodawcy odnoszące się i wpływające na jego strukturę prawno-organizacyjną, w tym w szczególności na: łączenie, podział, przekształcenie, uzyskanie lub utratę osobowości prawnej, zmianę udziałowców, akcjonariuszy lub wspólników, umorzenie udziałów lub akcji, przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego składników w całości lub części." Zawarta w dokumentacji konkursowej (Regulaminie) definicja "zmiany statusu" wyraźne odróżnia ją od statusu odnoszącego się do wielkości przedsiębiorstwa i kwalifikującego przedsiębiorstwa jako mikro, małe lub średnie - od statusu odnoszącego się do jego struktury prawno-organizacyjnej. Rację ma Instytucja Zarządzająca wskazując, że jedynie w przypadku gdyby w Regulaminie Konkursu nie pojawiła się definicja "zmiany statusu" w pkt II.10 można by mówić o polu do interpretacji.

Również wzór umowy o dofinasowanie definiuje "zmianę statusu" beneficjenta. Zgodnie z tą umowną definicją - "zmiana statusu" - należy przez to rozumieć wszelkie zdarzenia dotyczące Beneficjenta odnoszące się i wpływające na jego strukturę prawno-organizacyjną, w tym w szczególności na: łączenie, podział, przekształcenie, uzyskanie lub utratę osobowości prawnej, zmianę udziałowców, akcjonariuszy lub wspólników, umorzenie udziałów lub akcji, przeniesienie własności przedsiębiorstwa lub jego składników w całości lub części. Tym samym odnosząc się do reguł wykładni w pkt II.10 Regulaminu konkursu w pierwszym zdaniu wprowadzono zakaz zmiany statusu wnioskodawcy. Wyklucza ono możliwość zmiany statusu wnioskodawcy w okresie od dnia złożenia dokumentacji projektowej do dnia ogłoszenia listy rankingowej. Oznacza to że wniosek o dofinansowanie projektu takiego wnioskodawcy, który dokonał zmiany swego statusu jest bezwzględnie wykluczany z możliwości popisania umowy i usuwany z listy rankingowej. Wynika to z tego, że instytucja organizująca konkurs musi mieć pewność, co do tożsamości podmiotu, który składa wniosek o dofinansowanie i z którym po wygraniu konkursu będzie podpisywała umowę o dofinansowanie projektu. Zauważyć bowiem należy, że ewentualna zmiana odnosząca się i wpływająca na strukturę organizacyjno-prawną podmiotu, po złożeniu przez niego projektu, może znacząco zmienić opisane we wniosku dane przedsiębiorcy co do jego wielkości, a także modyfikować cele projektu. W związku z tym aby wyłączyć możliwość dofinansowania projektu podmiotowi, którego status podany we wniosku zgodnie z treścią Załącznika I do Rozporządzenia Komisji (UE) Nr 651/2014 uległ zmianie, a także wykluczyć zagrożenie realizacji celów projektów, zabroniono w opisanym wyżej okresie jakiejkolwiek zmiany, między innymi jego struktury prawno-organizacyjnej. Tym bardziej, że czas pomiędzy złożeniem wniosku o dofinansowanie i jego rozstrzygnięciem nie jest okresem długim, który by hamował zmiany strukturalno-organizacyjne podmiotu ubiegającego się o dofinasowanie projektu. Fakt ewentualnego uprzedniego informowania Instytucji Zarządzającej o podjętych działaniach przed złożeniem wniosku o finasowanie dla prawidłowości zastosowania pkt II.10 zdanie pierwsze Regulaminu konkursu nie ma znaczenia.

Niezasadne jest też stanowisko Skarżącej, że zaskarżony wyrok aprobuje nałożenie na Spółkę konsekwencji z tytułu okoliczności całkowicie od niej niezależnych. Podkreślić należy, że jak słusznie zauważa organ, o tym czy do spółki przystąpi nowy wspólnik i czy będzie zmieniona umowy spółki jest wyłączną, decyzją wnioskodawcy. Wnioskodawca sam też decyduje w jakim trybie nastąpi zmiana umowy spółki. Skoro przed złożeniem wniosku o dofinansowanie Skarżąca zdecydowała się na tryb zmiany umowy spółki, którego skutki zależą od dokonania wpisu w Rejestrze Przedsiębiorców, to znając warunki konkursu świadomie podjęła działanie, które mogło doprowadzić do negatywnego dla niej wyniku.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że analiza wniosku, który był przedmiotem oceny daje podstawę do przyjęcia, że prawidłowo, zgodnie z zasadami regulaminowymi posłużono się pojęciem "zmiany statusu", co uzasadnia nietrafność podniesionego w pkt 2 a petitum skargi kasacyjnej zarzutu błędnej wykładni i zastosowania wskazanych w nim przepisów prawa. Podwyższenie kapitału zakładowego spółki oraz zwiększenie liczby udziałowców, które stało się skuteczne z chwilą wpisu do rejestru, a zatem po złożeniu wniosku, a przed ogłoszeniem listy rankingowej wchodzi w zakres zmian statusu, które zgodnie z pkt II.10 zdanie pierwsze Regulaminu konkursu są niedopuszczalne. Interpretacja mającego w sprawie zastosowanie punktu II.10 Regulaminu konkursu nie narusza, wskazanych w skardze kasacyjnej reguł wykładni językowej systemowej i funkcjonalnej, a wydanemu przez Sąd I instancji rozstrzygnięciu nie sposób zarzucić sprzeczność z zasadą in dubio pro cive (zasadą interpretowania budzących wątpliwości norm prawnych na korzyść obywatela), skoro mająca w sprawie zastosowanie regulacja pkt II.10 Regulaminu konkursu jest jasna.

Nie okazał się też usprawiedliwiony drugi z zarzutów materialnych sformułowany w pkt 2 b petitum skargi kasacyjnej. Nie można bowiem zgodzić się ze stanowiskiem skarżącej kasacyjnie Spółki zorganizowania i przeprowadzenia przez IZ WRPO wyboru projektów w sposób naruszający powołane w przepisach art. 37 i ust 1 ustawy wdrożeniowej i art. 125 ust. 3 pkt. a ppkt (H) rozporządzenia ogólnego oraz postanowień Rozdziału 3 pkt. 4 oraz Rozdziału 4 pkt. 1 lit a), c) i e) Wytycznych zasadę równego traktowania wnioskodawców oraz zasady przejrzystości i bezstronności.

W art. 37 ust. 1 ustawy wdrożeniowej zawarto zasady ogólne dotyczące wszystkich trybów wyłaniania projektów do dofinansowania: przejrzystość, rzetelność, bezstronność wyboru projektów oraz równość wnioskodawców w dostępie do informacji o zasadach i sposobie wyboru projektów do dofinansowania. Zasada równego dostępu do pomocy nakłada na instytucje odpowiedzialne za realizację zadań polityki rozwoju obowiązek równego traktowania wszystkich beneficjentów pomocy oraz formułuje zakaz jakiegokolwiek faworyzowania lub dyskryminowania niektórych z nich. Naruszenie którejkolwiek z zasad wymienionych w art. 37 ust. 1 powołanej ustawy stanowi naruszenie zasady równego dostępu do pomocy. Zasada przejrzystości reguł oceny projektów ma charakter instrumentalny w stosunku do zasady równości, formułując wobec instytucji zarządzającej nakaz jasnego, precyzyjnego i dostępnego dla wszystkich wnioskodawców (beneficjentów) określenia kryteriów kwalifikowania projektów. Przejrzystość realizuje się przede wszystkim w obowiązku powszechnie dostępnej i pełnej informacji o trybie i warunkach wyboru projektów. Rzetelność związana jest z ustanowieniem jasnych i zrozumiałych dla wnioskodawców kryteriów wyboru projektów, zgodności postępowania właściwej instytucji z ustanowionymi w danym trybie regułami oraz wszechstronnym uzasadnieniem wyboru (wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r. sygn. akt II GSK 339/17).

Reguły te nie zostały naruszone bowiem zasady określone zapisem pkt II.10 Regulaminu Konkursu w sposób jasny i czytelny formułują reguły uczestnictwa w konkursie i nie dyskryminują Spółki, jako uczestniczki, która zasady te naruszyła. To na wnioskodawcy spoczywa obowiązek rzetelnego i wyczerpującego przygotowania wniosku z uwzględnieniem znanych mu kryteriów oceny wszystkich zgłoszonych do konkursu projektów.

Rozważania kasatora odnośnie oceny spełnienia lub nie kryterium warunków zmiany statusu wynikającego ze zmian w składnikach majątkowych, nie mogą być przedmiotem rozważań bowiem nie dotyczą skarżącej i nie były przedmiotem oceny dokonanej przez IZ oraz kontroli przez Sąd I instancji Również nie doszło do złamania zasady bezstronności. Nie sposób bowiem zgodzić się ze skarżącą by dokonana przez IZ ocena miałaby faworyzować innych uczestników konkursu, u których doszło do zmiany statusu rozumieniu regulaminu konkursu w niedozwolonym czasie.

Jasne i dostępne dla uczestników Konkursu zapisy dokumentacji konkursowej, w tym jego Regulaminu na stosowanie którego Skarżąca, zgłaszając uczestnictwo w konkursie wyraziła zgodę zawierające zarówno wskazówki jak i czytelne definicje nie naruszają również określonej powołanymi poprzez kasatora przepisami zasady przejrzystości.

W konsekwencji należy zająć stanowisko o niezasadności zarzutów naruszenia wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów prawa materialnego.

Natomiast z punktu widzenia podniesionych przez Spółkę zarzutów naruszenia prawa procesowego również i one, zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie podważają skutecznie wydanego przez Sąd I instancji rozstrzygnięcia. Zawarty w pkt 1 a skargi kasacyjnej zarzut naruszenia art. 3 § 1 oraz art. 134 § 1 p.p.s.a. - w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej oraz naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji RP nie jest trafny.

W przepisie art. 3 § 1 p.p.s.a. określono właściwość rzeczową sądów administracyjnych i przewidziano, w ramach kontroli, stosowanie ustawowych środków. Naruszenie powołanego przepisu mogłoby zatem polegać na wykroczeniu poza właściwość sądu albo zastosowaniu środka nieznanego ustawie, a taka sytuacja nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Sąd pierwszej instancji rozpoznał skargę i skontrolował, czy organy powołane do oceny wniosku w toku rozpoznawania sprawy nie naruszyły prawa oraz rozstrzygnął spór, podzielając trafność rozstrzygnięcia IZ WRPO 2014+, co do zasadności negatywnej oceny projektu.

Zarzut naruszenia art. 3 § 1 p.p.s.a. nie może być zatem uznany za usprawiedliwiony. Przepis ten nie stanowi bowiem podstawy dla czynienia zaskarżonemu orzeczeniu zarzutu błędnego rozstrzygnięcia, gdyż celowi temu służą inne przepisy. Przepis art. 134 § 1 p.p.s.a. wyznacza zakres kontroli przewidując, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a. Skuteczne postawienie tego zarzutu wymaga zatem wykazania konkretnych okoliczności świadczących o tym, że rozpoznający sprawę sąd wykroczył poza przyznane mu kompetencje przedmiotowe. Uzasadnienia omawianych zarzutów takiej argumentacji jednak nie zawierają. Przedmiotem oceny Sądu I instancji były natomiast wszystkie mające dla rozpoznania sprawy kwestie, mieszczące się zarazem w jej granicach. Zarzut naruszenia tego przepisu w istocie wiąże się w istocie z zarzutami naruszenia prawa materialnego, które okazały się niezasadne. Niezasadność zarzutu naruszenia wskazanych wyżej norm procesowych wiąże się z również z brakiem uznania dla trafności przyjęcia, że wydane rozstrzygnięcie narusza określoną art. 45 ust 1 Konstytucji RP zasadę prawa do sądu. W sprawie nie da się bowiem przyjąć, by do naruszenia standardów wynikających z tej normy konstytucyjnej doszło.

Nie można również podzielić w całości podzielić argumentacji przedstawionej w skardze kasacyjnej na uzasadnienie zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 64 ustawy wdrożeniowej. W myśl art. 64 ustawy wdrożeniowej - w zakresie nieuregulowanym w ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi określone dla aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, z wyłączeniem art. 52-55, art. 61 § 3-6, art. 115-122, art. 146, art. 150 i art. 152 tej ustawy. Zgodnie z art. 141 § 4 p.p.s.a. - uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Jeżeli w wyniku uwzględnienia skargi sprawa ma być ponownie rozpatrzona przez organ administracji, uzasadnienie powinno ponadto zawierać wskazania co do dalszego postępowania.

Mając na uwadze treść wskazanego przepisu podnieść należy, że z punktu widzenia określonych w nim wymogów, którym czynić powinno zadość uzasadnienie wyroku sądu administracyjnego, nie ma podstaw, aby twierdzić, że w rozpatrywanej sprawie wymogom tym Sąd I instancji, mimo istotnie lakoniczności swej wypowiedzi, uchybił. Wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić przedmiot skutecznego zarzutu kasacyjnego z art. 141 § 4 p.p.s.a. wówczas, gdy uzasadnienie sporządzone jest w taki sposób, że niemożliwa jest kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku. Funkcja uzasadnienia wyroku wyraża się w tym, że jego adresatem, oprócz stron, jest także Naczelny Sąd Administracyjny. Tworzy to więc po stronie wojewódzkiego sądu administracyjnego obowiązek wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w taki sposób, który umożliwi przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia w sytuacji, gdy strona postępowania zażąda, poprzez wniesienie skargi kasacyjnej, jego kontroli. Wbrew stanowisku skarżącej kasacyjnie strony, uzasadnienie zaskarżonego wyroku realizuje funkcję kontroli trafności wydanego w sprawie orzeczenia, co wbrew sugestiom autora skargi kasacyjnej, nie pozbawia NSA możliwości skontrolowania zaskarżonego orzeczenia w zakresie, który wyznaczony został granicami wniesionego środka zaskarżenia.

Z punktu widzenia przedstawionych argumentów, w tym również zważywszy na przedmiot orzekania Sądu I instancji w rozpatrywanej sprawie, nie ma więc podstaw, aby skutecznie zarzucać, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku charakteryzuje się daleko posuniętymi deficytami, ponieważ Sąd I instancji w sposób dostateczny wyjaśnił podstawy swego rozstrzygnięcia, a w konsekwencji takiego uznania, stwierdził, że orzeczenie o odmowie dofinansowania projektu nastąpiło z przyczyn leżących po stronie wnioskodawcy, który nie dopełnił znanych mu i ścisłych reguł określonych zasadami konkursu .

Podniesiony przez skarżącą argument o konieczności odniesienia się do wszystkich zarzutów skargi nie może być interpretowany w ten sposób, że sąd pierwszej instancji ma zawsze obowiązek odnieść się do każdego z argumentów, które w przekonaniu strony skarżącej świadczą o zasadności danego zarzutu. Wystarczy, gdy z wywodów Sądu wynika, dlaczego, w jego ocenie, nie doszło do naruszenia prawa wskazanego w skardze.

Za chybiony uznać należy również zawarty w pkt 1 c skargi kasacyjnej zarzut naruszenia art. 61 ust. 8 pkt 1 lit a) ustawy wdrożeniowej poprzez jego niezastosowanie oraz naruszenie art. 61 ust. 8 pkt 2 ustawy wdrożeniowej poprzez jego błędne zastosowanie. Jest to konsekwencja niezasadności zawartych w skardze kasacyjnej zarzutów naruszenia prawa materialnego. Skoro w skardze kasacyjnej nie zarzucono skutecznie Sądowi I instancji naruszenia prawa materialnego, w konsekwencji zgodnym z prawem rozstrzygnięciem tego Sądu było oddalenie skargi na podstawie art. 61 ust 8 pkt 2 i niezastosowanie art. 61 ust 8 pkt 1 lit a tego aktu prawnego.

Wobec stwierdzenia, że zgłoszone w skardze kasacyjnej zarzuty nie są uzasadnione Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw i podlega oddaleniu w oparciu o art. 184 p.p.s.a.

-----------------------

18