Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygn. akt I SA/Kr 1474/09 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 lutego 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek, Sędzia: WSA Maria Zawadzka (spr.), Sędzia: WSA Urszula Zięba, Protokolant: Anna Boczkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lutego 2010 r., sprawy ze skargi "P" Sp. z o.o. w W., na indywidualną interpretację Wójta Gminy, z dnia 16 czerwca 2009 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości, - skargę oddala -

Pismem z dnia 7 maja 2009 r. "P" Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożyła do Wójta Gminy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości kolei linowej "T" , której Spółka jest leasingodawcą.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Kolej linowa "T" znajduje się na terenie gminy M. , w miejscowości K. i stanowi własność Spółki jako leasingodawcy. Nie jest ona przedmiotem jednorodnym, zatem Skarżący podzielił jej elementy na dwie grupy:

1) konstrukcje nośne i podporowe kolei linowej ( słupy) wraz z fundamentami i osprzętem ( liny napinające, odciągi) wyciągu orczykowego i krzesełkowego,

2) urządzenia mające zastosowanie w wyciągach orczykowym i krzesełkowym, tj. dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka zainstalowane na fundamentach/podporach.

W związku z powyższym stanem faktycznym zostało zadane następujące pytanie: czy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle są wyłącznie obiekty budowlane w postaci konstrukcji nośnych i podporowych kolei linowej wraz z fundamentami i osprzętem, zaś urządzenia techniczne zainstalowane na fundamentach nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i jako takie nie podlegają opodatkowaniu?

Zdaniem strony Skarżącej na podstawie analizy przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( dalej zwanej prawem budowlanym), w szczególności: art. 3 pkt 1, 3 i 9 oraz art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, elementy kolejki zaliczone do pierwszej z wymienionych powyżej grup należy uznać za budowlę i jako takie opodatkować podatkiem od nieruchomości w wysokości 2% wartości budowli.

Natomiast urządzenia techniczne zaliczone przez niego do drugiej grupy (tj. dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości bowiem nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatku od nieruchomości. W myśl bowiem art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od nieruchomości opodatkowaniu podlegają m.in. budowle i ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Stosownie zaś do art. 1a ust. 1 prawa budowlanego, budowlą jest obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak z kolei wynika z art. 3 pkt 1 prawa budowlanego obiekt budowlany to:

a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi

b) budowla stanowiąca całość techniczno – użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami

c) obiekt małej architektury.

Celem uznania, iż elementy kolejki linowej, należące do grupy drugiej podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości należy wykazać, iż stanowią one całość techniczno – użytkową, a zatem konieczne jest wykazanie związku technicznego jak i funkcjonalnego z budowlą. Zdaniem strony skarżącej, niewątpliwie w przypadku wymienionych wyżej przedmiotów można mówić o ich związku funkcjonalnym, gdyż sprawiają one, że całość konstrukcji (kolejka linowa) ma cechy kompletności i przydatności gospodarczej i stanowi całość użytkową. Jednakże urządzenia te mają charakter ruchomy, tj. mogą być demontowane i w każdym czasie przenoszone do innych miejsc użytkowania, gdyż są połączone w fundamentami (podporami) w sposób nietrwały, nie tworzą jednolitego, nierozerwalnego z nimi elementu i w związku z tym nie można uznać iż zachodzi między poszczególnymi elementami związek techniczny. A zatem, skoro tylko jednoczesne wystąpienie związków: technicznego i użytkowego pomiędzy poszczególnymi elementami kolejki linowej warunkuje uznanie, iż stanowią one jeden obiekt budowlany, wobec braku związku technicznego należy uznać, iż urządzenia kolejki zaliczone do grupy drugiej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Ponadto strona skarżąca podniosła, iż dodatkowym argumentem przemawiającym za słusznością jego stanowiska jest zakwalifikowanie wydzielonych przez niego dwóch grup elementów składowych kolejki do różnych grup w Klasyfikacji Środków Trwałych (pierwsza grupa: "budowle sportowe i rekreacyjne", duga grupa: "Dźwigniki, wciągarki i wciągniki przejezdne oraz nieprzejezdne, kołowroty, wciągniki, itp.").

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2009 roku Nr [...] Gminy M. uznał za prawidłowe stanowisko Skarżącego w zakresie opodatkowania obiektów budowlanych w postaci konstrukcji nośnych i podporowych kolei linowej wraz z fundamentami i osprzętem ( grupa pierwsza), oraz za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania urządzeń technicznych zainstalowanych na wymienionych fundamentach ( grupa druga).

W uzasadnieniu swego stanowiska w kwestii spornej, a więc opodatkowania podatkiem od nieruchomości elementów kolejki zaliczonych do drugiej grupy, organ stwierdził, iż z definicji podanych w ustawie o podatku od nieruchomości oraz w prawie budowlanym wynika, iż przy kwalifikowaniu danego elementu jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości winno się uwzględnić wszystkie elementy budowli, stanowiące całość techniczno – użytkową. Między elementami znajdującymi się w pierwszej grupie, a elementami znajdującymi się w drugiej grupie istnieje bardzo ścisłe powiązanie – bez urządzeń typu dźwigi, silniki, koła napędowe nie można mówić o istnieniu wyciągu. Nie zmienia tego fakt, iż poszczególne elementy są zaliczane go różnych grup w Klasyfikacji Środków Trwałych.

Pismem z dnia 13 lipca 2009 roku "P" sp. z o.o. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, wskazując, iż przedmiotowa interpretacja rażąco narusza przepis art. 2 ust.1 pkt 3 w związku z art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez uznanie, iż przedmioty należące do drugiej grupy elementów kolejki są opodatkowane podatkiem od nieruchomości. W uzasadnieniu strona skarżąca podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko, prezentowane we wniosku o interpretację.

Wobec braku odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 15 września 2009 r. "P" sp. z o.o. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na interpretację przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe stanowiska Skarżącego w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych wyciągu narciarskiego i zarzuciła organowi naruszenia przepisów art.2 ust.1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez uznanie, iż urządzenia techniczne zainstalowane na wyciągu narciarskim takie jak dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka są opodatkowane podatkiem od nieruchomości. W uzasadnieniu skargi powtórzono argumentację przedstawiona we wniosku o interpretację indywidualną oraz w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Strona skarżąca podkreśliła, iż to nie związek funkcjonalny z budowlą lecz stworzenie z nią całości techniczno-użytkowej, pozwala na opodatkowanie podatkiem od nieruchomości. Ponadto zwrócono uwagę na fakt, iż należy określić z jaką konkretną budowlą urządzenia są związane, gdyż by uznać urządzenie za budowlane trzeba wskazać konkretny obiekt budowlany, w stosunku do którego urządzenia te zapewniają możliwość użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Jako, że Skarżący uznał, iż jedynym obiektem budowlanym, z którym związane są przedmiotowe urządzenia jest słup, nie zauważył żadnego wpływu urządzeń technicznych na możliwość korzystania z niego, jego właściwości czy przydatności.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy podtrzymał swoje stanowisko wyrażone w interpretacji indywidualnej, wniósł o oddalenie skargi w całości jako niezasadnej i wskazał, iż należy potraktować kolej linową całościowo, z punktu widzenia jej przeznaczenia, którym jest przewożenie osób. To z kolei prowadzi do uznania, że wszystkie (a więc także techniczne) elementy kolejki składają się na całość użytkową i funkcjonalną, której urządzenia techniczne zapewniają możliwość użytkowania zgodnie z jej przeznaczeniem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) oraz w związku z art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm. dalej-p.p.s.a.), kontrola zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a. sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. Kontrola zgodności z prawem dotyczy właściwości organu administracyjnego w sprawie, jego kompetencji do załatwienia spraw decyzjami administracyjnymi, poprawnego zastosowania przepisów postępowania administracyjnego oraz załatwienia sprawy na podstawie prawidłowo stosowanych, pod względem zakresu obowiązywania i treści, przepisów prawa materialnego. Sąd zwraca również uwagę na treść art. 134 § 1 p.p.s.a., który stanowi, iż Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Cytowany przepis daje podstawę do uwzględnienia skargi także wtedy, gdy strona nie podniosła w trakcie toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego zarzutów będących podstawą wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonego indywidualnego aktu administracyjnego.

Skarga jest nieuzasadniona.

Zgodnie art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od nieruchomości określenie: budowla - oznacza, obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o podatku od nieruchomości, opodatkowaniu podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast art. 3 prawa budowlanego określa, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami lub obiekt małej architektury;

2) budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

4) urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zaznaczyć należy, iż art. 3 pkt 3 ustawy Prawo Budowlane zawiera katalog otwarty budowli dokonując jedynie przykładowego wyliczenia obiektów budowlanych.

W interesującym dla sprawy zakresie definicja budowli w rozumieniu prawa budowlanego jest w zupełności tożsama z definicją budowli w rozumieniu ustawy o podatku od nieruchomości. Jednak w rozumieniu tej ostatniej zakres pojęciowy jest szerszy o urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem.

Budowlą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od nieruchomości jest więc obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, jak również urządzenia budowlane związane z danym obiektem, zapewniające możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

Normatywnego uzasadnienia nie znajduje twierdzenie Skarżącego, że instalacje i urządzenia tworzą wraz z budowlą całość techniczno - użytkową, o ile stanowią "fizyczną" całość z resztą budowli. Nie znajduje uzasadnienia przedstawiony w pismach Skarżącego pogląd, iż charakter ruchomy urządzeń, tj. możliwość ich zdemontowania czy przeniesienia w inne miejsce powoduje, iż budowla nie stanowi całości techniczno – użytkowej z instalacjami i urządzeniami

Odnosząc się do zarzutu nieistnienia obiektu budowlanego, któremu urządzenia techniczne kolei linowej miałyby umożliwiać funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem należy wskazać, że w funkcją kolejki linowej, jaką jest transport osób, a poszczególne elementy kolejki, zaliczone przez Skarżącego do dwóch grup mogą spełniać swój cel tylko w zespoleniu. Także biorąc pod uwagę cel gospodarczy, dla osiągnięcia którego te poszczególne elementy zostały ze sobą połączone w jeden obiekt należy uznać, iż kolej linową "T" winna być traktowana jako jedna budowla.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie o sygn. akt 1459/08 wskazał, że budowla nie może być traktowana jako jednorodny obiekt. Jest to z reguły szereg obiektów i urządzeń wzajemnie ze sobą powiązanych, służących określonej działalności. Budowlą jest np. linia energetyczna, która nie może być rozumiana jako sam przewód energetyczny. Jest on jednym z elementów składowych takiej budowli obok słupów, studzienek kanalizacyjnych, stacji transformatorowych i innych obiektów służących przesyłaniu energii elektrycznej.

W związku z powyższym obiekt budowlany, jakim jest kolej linowa, a więc stanowiący jedną, techniczno-użytkową całość, zespół urządzeń przeznaczonych do przewozu osób przy użyciu pojazdów lub urządzeń wyciągowych, w których przemieszczanie odbywa się za pomocą lin usytuowanych wzdłuż toru jazdy nie ma z pewnością cech budynku ani obiektu małej architektury, jest zatem budowlą w rozumieniu prawa budowlanego, a tym samym w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zawarta w ustawie Prawo budowlane definicja obiektu budowlanego wskazuje, że budowla stanowi całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Nie znajduje więc żadnego uzasadnienia "rozdzielanie" tej budowli na poszczególne elementy, gdyż są one budowlą jako całość. W konsekwencji dla celów opodatkowania wszystkie elementy tej budowli stanowią jedną całość, od wartości której jest naliczany podatek.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) orzekł jak w sentencji wyroku