Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Przepisy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 1a ust1 pkt 2 tej ustawy oraz w związku z art. 3 ust. 1 pkt b ustawy Prawo budowlane należy rozumieć w ten sposób, że przy rozważaniu opodatkowania podatkiem od nieruchomości stacji narciarskiej opodatkowaniu podlegają wszystkie elementy wyciągu tworzące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Tomasz Zborzyński, del. NSA Anna Maria Świderska, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2012 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "P." sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 24 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1474/09 w sprawie ze skargi "P." sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację Wójta Gminy M. z dnia 16 czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego oddala skargę kasacyjną.

II FSK 1589/10

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 lutego 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 1474/09, działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153,poz. 1270 ze zm.,) dalej u.p.p.s.a., oddalił skargę P. sp. z o.o. na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Wójta M. z dnia 16 czerwca 2009 roku w przedmiocie podatku od nieruchomości. Pismem z dnia 7 maja 2009 r. P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożyła do Wójta Gminy M. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej opodatkowania podatkiem od nieruchomości kolei linowej. We wniosku wskazano, że Kolej Linowa znajduje się na terenie gminy M., w miejscowości K. i stanowi własność spółki jako leasingodawcy. Skarżąca podzieliła elementy konstrukcji kolejki na dwie grupy: 1) konstrukcje nośne i podporowe kolei linowej (słupy) wraz z fundamentami i osprzętem (liny napinające, odciągi) wyciągu orczykowego i krzesełkowego, 2) urządzenia mające zastosowanie w wyciągach orczykowym i krzesełkowym, tj. dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka zainstalowane na fundamentach/podporach. W związku z powyższym stanem faktycznym zostało zadane pytanie, czy przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budowle są wyłącznie obiekty budowlane w postaci konstrukcji nośnych i podporowych kolei linowej wraz z fundamentami i osprzętem, zaś urządzenia techniczne zainstalowane na fundamentach nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i jako takie nie podlegają opodatkowaniu? Zdaniem strony skarżącej na podstawie analizy przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 roku, Nr 156, poz. 1118 ze zm.,), w szczególności: art. 3 pkt 1, 3 i 9 oraz art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1a ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 roku Nr 121, poz. 844), elementy kolejki zaliczone do pierwszej z wymienionych powyżej grup należy uznać za budowlę i jako takie opodatkować podatkiem od nieruchomości w wysokości 2% wartości budowli. Natomiast urządzenia techniczne zaliczone przez niego do drugiej grupy (tj. dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości bowiem nie stanowią budowli w rozumieniu ustawy o podatku od nieruchomości.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 czerwca 2009 roku Wójt Gminy M. uznał za prawidłowe stanowisko skarżącego w zakresie opodatkowania obiektów budowlanych w postaci konstrukcji nośnych i podporowych kolei linowej wraz z fundamentami i osprzętem, oraz za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania urządzeń technicznych zainstalowanych na wymienionych fundamentach zaliczonych do grupy drugiej. Organ stwierdził, iż z definicji podanych w ustawie o podatku od nieruchomości oraz w prawie budowlanym wynika, iż przy kwalifikowaniu danego elementu jako przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości winno się uwzględnić wszystkie elementy budowli, stanowiące całość techniczno – użytkową. Argumentował, że bez urządzeń typu dźwigi, silniki, koła napędowe nie można mówić o istnieniu wyciągu. Nie zmienia tego fakt, iż poszczególne elementy są zaliczane go różnych grup w Klasyfikacji Środków Trwałych. Pismem z dnia 13 lipca 2009 roku P. sp. z o.o. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa, wskazując, iż interpretacja rażąco narusza przepis art. 2 ust.1 pkt 3 w związku z art. 1a ust.1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez uznanie, iż przedmioty należące do drugiej grupy elementów kolejki są opodatkowane podatkiem od nieruchomości. Wobec braku odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 15 września 2009 r. P. sp. z o.o. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na interpretację przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej uznania za nieprawidłowe stanowiska skarżącego w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości urządzeń technicznych wyciągu narciarskiego i zarzuciła organowi naruszenia przepisów art.2 ust.1 pkt 3 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych poprzez uznanie, iż urządzenia techniczne zainstalowane na wyciągu narciarskim takie jak dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka są opodatkowane podatkiem od nieruchomości. 2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyniku przeprowadzenia sądowej kontroli objętej skargą interpretacji podniósł, że nie narusza ona prawa. Sąd zaznaczył, że definicja budowli w rozumieniu prawa budowlanego jest w tożsama z definicją budowli w rozumieniu ustawy o podatku od nieruchomości. Jednak w rozumieniu tej ostatniej zakres pojęciowy jest szerszy o urządzenia budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Podniósł, że budowlą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od nieruchomości jest więc obiekt budowlany stanowiący całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, jak również urządzenia budowlane związane z danym obiektem, zapewniające możliwość jego użytkowania zgodnie z przeznaczeniem. Sąd podniósł dalej, że obiekt budowlany, jakim jest kolej linowa, to stanowiący jedną, techniczno-użytkową całość, zespół urządzeń przeznaczonych do przewozu osób przy użyciu pojazdów lub urządzeń wyciągowych, w których przemieszczanie odbywa się za pomocą lin usytuowanych wzdłuż toru jazdy nie ma z pewnością cech budynku ani obiektu małej architektury. Jest zatem budowlą w rozumieniu prawa budowlanego, a tym samym w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zawarta w ustawie Prawo budowlane definicja obiektu budowlanego wskazuje, że budowla stanowi całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Nie znajduje więc w ocenie Sądu żadnego uzasadnienia "rozdzielanie" tej budowli na poszczególne elementy, gdyż są one budowlą jako całość. W konsekwencji dla celów opodatkowania wszystkie elementy tej budowli stanowią całość, od wartości której jest naliczany podatek. 3. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego spółka zaskarżyła wskazany powyżej wyrok w całości, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 3 pkt 1 lit. b) oraz pkt 3 i 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane. Do naruszenia tego dojść miało poprzez uznanie, że wyciąg narciarski stanowi obiekt budowlany co w konsekwencji oznacza, że urządzenia techniczne takie jak dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka są opodatkowane podatkiem od nieruchomości jako stanowiące z wyciągiem narciarskim całość techniczno-użytkową. Wskazując na powyższy zarzut autor skargi kasacyjnej domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji albo rozpoznania skargi. Przedstawiono też wniosek o zwrot kosztów postępowania kasacyjnego. 4. Pismem z dnia 7 lutego 2012 roku dopuszczone do udziału w postępowaniu Stowarzyszenie "Polskie Stacje Narciarskie i Turystyczne" podtrzymało zarzuty skargi kasacyjnej. Wniosło o uchylenie zaskarżonego wyroku. 5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych zarzutów, a zatem należało ją oddalić. Spór o prawo w rozpoznawanej sprawie dotyczy tego, czy konstrukcje nośne i podporowe kolejki linowej (wyciągu narciarskiego) wraz z fundamentami i osprzętem wyciągu orczykowego i krzesełkowego, a także urządzenia mające zastosowanie w wyciągach orczykowym i krzesełkowym, tj. dźwigi, silniki, koła napędowe, liny napędzające, orczyki, krzesełka zainstalowane na fundamentach/podporach stanowią budowlę w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach lokalnych. Spór dotyczy zatem rozstrzygnięcia, czy podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości stanowić ma wartość całej opisanej powyżej konstrukcji wyciągu narciarskiego, czy też, jak wskazuje spółka, jedynie wartość konstrukcji nośnych i podporowych kolei linowej wraz z fundamentami i osprzętem. Rozstrzygając powyższe zagadnienie, należy podzielić stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej interpretacji oraz pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zaprezentowany w zaskarżonym skargą kasacyjną wyroku. Sąd słusznie bowiem uznał, że kolejka linowa (wyciąg narciarski) jako całość stanowi budowlę w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych i podlega tym samym opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Tworzy jedną, techniczno-użytkową całość, rozumianą jako zespół urządzeń przeznaczonych do przewozu osób przy użyciu pojazdów lub urządzeń wyciągowych (s. 7 uzasadnienia). Wszystkie elementy konstrukcji wyciągu narciarskiego, a więc te zaliczone we wniosku o udzielenie interpretacji do grupy 1 i 2 dopiero łącznie spełniają funkcję, dla której zostały wzniesione. Wyciąg narciarski (kolejka linowa), jest zatem budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 3 pkt 1 b) ustawy Prawo budowlane w związku z art. art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przewóz osób przy użyciu pojazdów lub urządzeń wyciągowych za pomocą lin oraz orczyków czy krzesełek jest podstawowym przeznaczeniem wyciągu narciarskiego, to jest budowli stanowiącej całość techniczno-użytkową, o której mowa we wniosku o udzielenie interpretacji. Nie można bowiem jako uzasadnione przyjąć twierdzenie strony wnoszącej skargę kasacyjną, że funkcję taką spełniają jedynie wybrane elementy wyciągu, takie jak słupy nośne wraz z fundamentami, liny napinające oraz osprzęt. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie było zatem możliwe zaaprobowanie stanowiska skarżącej spółki, że budowlą są jedynie części budowlane wyciągu narciarskiego (stacji narciarskiej), to jest słupy, fundamenty oraz liny. Elementy te tworzą jedynie całość techniczną, a nie techniczno-użytkową wyciągu, jak wymaga tego art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy Prawo budowlane. Pomimo, że elementy budowlane nie są technicznie tożsame z pozostałymi urządzeniami wyciągu, to jednak dopiero wszystkie łącznie tworzą całość techniczno-użytkową składającą się na budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy Prawo budowlane. Wyłączenie z całości budowli techniczno-użytkowej jaką jest wyciąg narciarski (kolejka linowa), elementów konstrukcji czy instalacji wymienionych w grupie drugiej wniosku o udzielenie interpretacji, pozbawiłoby wyciąg cech budowli, o której mowa w art. 3 pkt 1b Prawa budowlanego w związku z art. 1a ust. 1 pkt 2 oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Tymczasem przepisy art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z art. 1a ust1 pkt 2 tej ustawy oraz w związku z art. 3 ust. 1 pkt b ustawy Prawo budowlane należy rozumieć w ten sposób, że przy rozważaniu opodatkowania podatkiem od nieruchomości stacji narciarskiej opodatkowaniu podlegają wszystkie elementy wyciągu tworzące całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Tym samym zarzuty skargi kasacyjnej wskazująca na naruszenie art. 3 pkt 3 i 9 ustawy Prawo budowlane nie mogły zostać uznane za uzasadnione. Przepisy te nie miały zastosowania w przedstawionym we wniosku o udzielenie interpretacji stanie faktycznym. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.