Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652, Prawo pomocy, Starosta, Uchylono zaskarżone postanowienie, I OZ 980/18 - Postanowienie NSA z 2018-10-23, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
I OZ 980/18 - Postanowienie NSA
|
|
|||
|
2018-09-24 | |||
|
Naczelny Sąd Administracyjny | |||
|
Iwona Bogucka /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601644 oraz od 646-652 | |||
|
Prawo pomocy | |||
|
II SA/Sz 817/18 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2019-03-07 I OSK 1705/19 - Wyrok NSA z 2020-05-27 |
|||
|
Starosta | |||
|
Uchylono zaskarżone postanowienie | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 58 § 1 pkt. 1 art. 58 n§ 2, art. 247, art. 22, art. 185 § 1 w zw z art. 197 § 2 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 817/18 oddalające wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi G. B. na czynność Starosty G. z dnia [...] kwietnia 2018 r. w przedmiocie rozstrzygnięcia naboru na wolne stanowisko urzędnicze postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie. |
||||
Uzasadnienie
Pismem z dnia [...] czerwca 2018 r. G. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na rozstrzygnięcie komisji rekrutacyjnej na stanowisko pracy w Wydziale Finansowym ds. rozrachunków oraz rozliczeń podatków od towarów i usług w Starostwie Powiatowym w G. Zarządzeniem z dnia 25 lipca 2018 r. skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu sądowego od skargi. W dniu [...] sierpnia 2018 r. skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego. Zaskarżonym postanowieniem Sąd I instancji oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy. W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302; dalej powoływanej jako p.p.s.a.), prawo pomocy nie przysługuje stronie w przypadku oczywistej bezzasadności skargi. Taka sytuacja ma miejsce w szczególności, gdy skarga kwalifikuje się do odrzucenia. Stosowanie art. 247 p.p.s.a. jest dopuszczalne wówczas, gdy stan faktyczny i prawny danej sprawy nie budzą wątpliwości co do braku szans na jej uwzględnienie. W ocenie Sądu I instancji taka sytuacja zachodzi w przedmiotowej sprawie, ponieważ przedmiotem skargi jest rozstrzygnięcie komisji rekrutacyjnej z dnia [...] kwietnia 2018 r. Zgodnie z art. 53 § 2 p.p.s.a., jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, skargę na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4, wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o wydaniu aktu lub podjęciu innej czynności. Sąd I instancji stwierdził, że skarżący o wyniku postępowania rekrutacyjnego dowiedział się w dniu [...] marca 2018 r., skargę zaś wniósł w dniu [...] czerwca 2018 r., a zatem nie dochował terminu przewidzianego w art. 53 § 2 p.p.s.a. W zażaleniu na postanowienie skarżący zwrócił uwagę, że został wezwany do uiszczenia wpisu, co przeczy tezie, że skarga kwalifikuje się do odrzucenia. Zaprzeczył także, aby uchybił terminowi. Podał, że spotkał się ze Starostą w dniu [...] kwietnia 2018 r. Na pismo Starosty nadane [...] maja 2018 r. sporządził wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, które złożył [...] maja 2018 r. Jego wezwanie zostało rozpoznane przez Radę Powiatu, która udzieliła odpowiedzi, pismo z tą odpowiedzią odebrano [...] czerwca 2018 r. i tego samego dnia wniesiona została skarga. Zachowane zostały w ten sposób rygory z art. 52 § 3 i 4 p.p.s.a. Skarżący zwrócił uwagę, że po zakwestionowaniu rozstrzygnięcia komisji nie był w żaden sposób informowany przez organ o trybie jego zaskarżenia. Skarżący stwierdził, że interpretacja art. 247 p.p.s.a. jest wadliwa, zwrócił się także o przywrócenie terminu do złożenia skargi wskazując, że zarzucane przez Sąd uchybienie terminowi nie było spowodowane przyczynami leżącymi po jego stronie. Naczelny Sąd Administracyjny, zważył co następuje. Odmowa przyznania prawa pomocy ze względu na oczywistą bezzasadność skargi wymaga dużej ostrożności przy kwalifikowaniu określonych przypadków jako "oczywiście bezzasadnych" w rozumieniu tego przepisu. W przypadku powoływania się na okoliczności uzasadniające odrzucenie skargi za najmniej kontrowersyjne można uznać te sytuacje, gdy podstawą odrzucenia jest art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Z dużą ostrożnością natomiast należy podchodzić do stosowania art. 247 p.p.s.a. w powiązaniu z innymi podstawami odrzucenia, albowiem może to prowadzić do naruszenia prawa do sądu (por. B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Warszawa 2016., s. 1083). W niniejszej sprawie Sąd I instancji uznał skargę za oczywiście bezzasadną ze względu na stwierdzone naruszenie terminu z art. 58 § 2 p.p.s.a. Sąd I instancji pominął przy tym zdanie drugie tego artykułu w powołanym brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2017 r., zgodnie z którym Sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie tego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę. Niezależnie od wątpliwości jakie budzi przytoczona regulacja stwierdzić należy, że co do zasady, uprawnia ona sąd do oceny, czy istnieją przesłanki przywrócenia terminu do wniesienia skargi, który bez wydawania w tym przedmiocie odrębnego postanowienia, w przypadku uznania, że uchybienie nastąpiło bez winy skarżącego, może przystąpić do rozpoznania skargi. Obowiązujący stan prawny wyklucza zatem w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego możliwości zastosowania art. 247 p.p.s.a., nie pozwala bowiem na przyjęcie, że stwierdzone uchybienie terminowi stanowi o "oczywistej bezzasadności skargi". Stanowisko to potwierdzają także argumenty podniesione przez skarżącego w zażaleniu, wskazujące na działanie z zamiarem wyczerpania wymogów procedury, brak pouczeń ze strony organu i końcowo formułującego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Nie bez znaczenia dla oceny prawidłowości stanowiska Sądu I instancji co do oczywistej bezzasadności skargi pozostaje fakt wezwania strony do uiszczenia wpisu. Zgodnie z art. 222 p.p.s.a. nie żąda się opłat od pisma, jeżeli już z niego wynika, że podlega ono odrzuceniu. Wezwanie o wpis, a następnie zakwalifikowanie skargi jako oczywiście bezzasadnej pozostają ze sobą w sprzeczności. W tych okolicznościach uznać należy, że stanowisko Sądu I instancji o oczywistej bezzasadności skargi nie jest uprawnione. Mając na uwadze podane okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji o uchyleniu zaskarżonego postanowienia. |