Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 17 stycznia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Sędzia NSA Anna Świderska, , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2019 roku sprawy ze skargi D. B. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego w sprawie legalności wykonywanych robót budowlanych 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. na rzecz D. B. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. A. P.

W dniu 6 lutego 2018 r. do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. wpłynęło pismo D.B., w którym zwrócił się o sprawdzenie legalności budowy na nieruchomości w T. przy ul. A 68 paczkomatów firmy B S.A. w bezpośredniej styczności z nieruchomością przy ul. A 68.

W dniu 22 lutego 2018r. organ szczebla podstawowego przeprowadził oględziny nieruchomości. Obecny na oględzinach T.B. oświadczył, iż paczkomat o wymiarach 8,77m x 0,72m i wysokości 2,26m zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie ciągu pieszego przy ul. A na wysokości C umiejscowił w grudniu 2017r. Ponadto, paczkomat zlokalizowany jest w całości na terenie działek stanowiących jego własność i nie uzyskał żadnych pozwoleń na budowę i lokalizację paczkomatu w Starostwie Powiatowym w T. Paczkomat posadowiony jest na płytach drogowych o wymiarach 3m x 1m w ilości 3 sztuk i podłączony jest do instalacji elektrycznej. Przed paczkomatem wykonane jest utwardzenie terenu z płyt chodnikowych o długości 9,00m i szerokości 1,00m. Wykonano załącznik graficzny, na którym przedstawiono lokalizację paczkomatu od ciągu pieszo-jezdnego jako załącznik do protokołu.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w T. postanowieniem z dnia [...] nr [...], w oparciu o przepis art. 48 ust. 2 i ust. 3 ustawy Prawo budowlane: 1. wstrzymał prowadzenie robót budowlanych wykonywanych przez T.B. bez pozwolenia na budowę a polegających na wykonaniu robót budowlanych polegających na wykonaniu obiektu budowlanego - paczkomatu firmy B na działkach o nr ewid. 244/3, 244/4, 244/5, 244/6 stanowiących własność T.B., zlokalizowanych przy zbiegu ulic A i ul. D w okolicach C w T., 2. nałożył na właściciela T.B. obowiązek zabezpieczenia terenu budowy w sposób zgodny z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych, 3. nałożył na T.B. obowiązek przedstawienia w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia niniejszego postanowienia: a) zaświadczenie prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, b) dokumentów o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 Prawa budowlanego, a to: 4 egzemplarze projektu budowlanego wyżej wymienionej inwestycji wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem o przynależności projektanta do właściwej izby samorządu zawodowego, o którym mowa w art. 12 ust. 7 Prawa budowlanego - aktualnym na dzień opracowania projektu oraz oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył T.B. nie zgadzając się z rozstrzygnięciem organu I instancji. Strona zarzuciła naruszenie art. 7 i art. 77 K.p.a. polegające na nienależytym rozważeniu zebranego materiału dowodowego, poprzez nieuwzględnienie wszystkich właściwości technicznych paczkomatu oraz faktu, że zarówno samo urządzenie jak i jego lokalizacja w określonym miejscu nie jest efektem procesu budowlanego, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 1 oraz art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego polegającą na przyjęciu, że paczkomat stanowi budowlę w rozumieniu Prawa budowlanego, podczas gdy prawidłowa wykładnia wskazanych przepisów prowadzi do wniosku, że paczkomat nie może zostać uznany za obiekt budowlany.

Postanowieniem z dnia [...] nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 144 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017r., poz. 1257), uchylił w całości postanowienie organu I instancji i umorzył postępowanie administracyjne w sprawie legalności wykonywanych robót budowlanych związanych z montażem obiektu - paczkomatu firmy B na działkach o nr ewid. 244/3, 244/4, 244/5, 244/6 stanowiących własność Pana T.B., zlokalizowanych przy zbiegu ulic A i ul. D w okolicach C w T. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ II instancji stwierdził, że w ocenie organu powiatowego paczkomat jest urządzeniem technicznym gabarytowym, służącym do wydawania dostarczonych do niego paczek po wpisaniu odpowiedniego kodu, posadowionym na podstawie płyt betonowych stanowiących fundament obiektu i podłączony do sieci energetycznej, a tym samym wymagał uzyskania pozwolenia na budowę stosownie do art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego. Wyjaśnił jednak, że ustawowa definicja paczkomatu nie istnieje. Przyjmuje się, iż jest to automat do odbierania i przyjmowania paczek. Paczkomat jest samodzielną konstrukcją metalową z systemem automatycznie otwieranych skrytek. Paczkomat składa się z połączonych ze sobą skrytek pocztowych, komputera podłączonego do sieci telekomunikacyjnej i ekranu. Biorąc zatem pod uwagę elementy wchodzące w skład paczkomatu organ wojewódzki wskazał, że ustawa Prawo budowlane nie normuje procesu wytwarzania paczkomatu. Brak jest również przepisów techniczno - budowlanych normujących wymogi, które powinny spełniać tego typu urządzenia. Automatyczna skrytka pocztowa, nazywana paczkomatem, nie jest zatem obiektem budowlanym ani urządzeniem technicznym, a jej wykonanie nie stanowi robót budowlanych. Ponadto, samo posadowienie paczkomatu poprzez ustawienie go na płytach chodnikowych nie jest, zdaniem organu, związane z prowadzeniem robót budowlanych. Tym samym organ stwierdził, że posadowienie paczkomatu firmy B na działkach o nr ewid. 244/3, 244/4, 244/5, 244/6 stanowiących własność T.B., nie wymagało uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę ani zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczno - budowlanej. Brak jest zatem podstaw do ingerencji organów nadzoru budowlanego w oparciu o przepisy ustawy Prawo budowlane. Jeżeli zatem paczkomat nie podlega regulacji przepisów ustawy Prawo budowlane to postępowanie administracyjne w sprawie jest bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 § 1 K.p.a. Wobec powyższego brak jest podstaw do nakładania na inwestora obowiązku przedłożenia dokumentów celem przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego i zdaniem organu należało - w oparciu o art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. - uchylić w całości postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w T. z dnia [...], nr [...] oraz umorzyć postępowanie administracyjne prowadzone przez organ I instancji.

Skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wniósł D.B. Zdaniem skarżącego obiekt budowlany - paczkomat firmy B, powinien być wybudowany po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę wydanej przez Starostwo Powiatowe w T.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym postanowieniu.

W piśmie z dnia 17 października 2018 r. pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania administracyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Zdaniem pełnomocnika skarżącego zaskarżone postanowienie narusza przepisy prawa materialnego, które ma wpływ na wynik sprawy, tj. a) art. 3 ust. 3 ustawy Prawo budowlane poprzez wadliwą wykładnię i uznanie, że paczkomat nie wypełnia znamion definicji budowli, a w konsekwencji, przyjęcie, że nie podlega on w ogóle regulacji przepisom ustawy Prawo budowlane, podczas gdy paczkomat jest obiektem budowlanym, trwale z gruntem związanym, posadowionym na podstawie z płyt betonowych stanowiących fundament obiektu i posiada on cechy wskazane w definicji budowli, w związku z czym mają do niego zastosowanie przepisy przedmiotowej ustawy, b) art. 3 ust. 7 Prawa budowlanego poprzez błędną wykładnię i uznanie, że wykonanie paczkomatu, posadowienie go na gruncie, dokonanie utwardzenia terenu i wykonanie przyłącza energetycznego nie stanowiło robót budowlanych, podczas, gdy posadowienie paczkomatu firmy B niewątpliwie należy zaliczyć do robót budowlanych, c) art. 29 ust. 1 w zw. z art. 29 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, poprzez niezastosowanie, a tym samym wadliwe przyjęcie, że utwardzenie terenu oraz budowa obiektu budowlanego jakim jest paczkomat nie wymagają pozwolenia na budowę, podczas, gdy ustawodawca zawarł zamknięty katalog obiektów i robót, na których budowę i wykonanie nie jest wymagane pozwolenie na budowę, co jednoznacznie wskazuje na konieczność uzyskania przez inwestora stosownych zezwoleń, d) art. 59 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez brak jego zastosowania, mimo, iż każda zmiana zagospodarowania terenu, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonania innych robót budowlanych, w przypadku braku planu miejscowego, wymaga ustalenia w drodze decyzji warunków zabudowy. Pełnomocnik skarżącego zarzucił także naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7 K.p.a. w zw. z art. 77 § 1 K.p.a. w zw. z art. 107 § 3 K.p.a. poprzez niedokonanie wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego w mniejszej sprawie, a w konsekwencji umorzenie postępowania przez organ odwoławczy w sprawie legalności wykonywanych robót budowlanych związanych z budową paczkomatu firmy B.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2188) w związku z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 – w dalszej części uzasadnienia przywoływana jako: p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Wspomniana kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy sąd administracyjny bada, czy zaskarżony akt administracyjny (decyzja, postanowienie) jest zgodny z obowiązującymi w dacie jego podjęcia przepisami prawa materialnego określającymi prawa i obowiązki stron oraz przepisami proceduralnymi normującymi podstawowe zasady postępowania przed organami administracji publicznej. Sąd rozpoznający sprawę nie może zatem zmienić zaskarżonej decyzji, a jedynie uwzględniając skargę może ją uchylić, stwierdzić jej nieważność lub niezgodność z prawem. W przypadku zaś, gdy nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 145 § 1 p.p.s.a. skarga podlega oddaleniu stosownie do art. 151 p.p.s.a.

W przedmiotowej sprawie istotą sporu jest kwestia kwalifikacji obiektu jakim jest paczkomat firmy B, a tym samym ocena, czy na posadowienie paczkomatu wymagane jest przez przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U.2017.1332 tj. ze zm.) uzyskanie pozwolenia na budowę lub zgłoszenia.

Na skutek wniosku skarżącego wszczęto bowiem postępowanie dotyczące kontroli legalności budowy paczkomatu na nieruchomości w T. przy ul. A nr 68. W toku oględzin nieruchomości, na której usytuowano paczkomat, inwestor T.B. oświadczył, że nie uzyskiwał żadnych pozwoleń na budowę i lokalizację paczkomatu.

Organ I instancji uznał, że paczkomat jest urządzeniem technicznym gabarytowym, służącym do wydawania dostarczonych do niego paczek po wpisaniu odpowiedniego kodu, posadowionym na podstawie płyt betonowych stanowiących fundament obiektu i podłączony do sieci energetycznej, a tym samym wymagał uzyskania pozwolenia na budowę stosownie do art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego. Organ wydał wobec tego postanowienie w oparciu o art. 48 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego.

Organ II instancji stwierdził z kolei, że paczkomat nie jest ani obiektem budowlanym ani urządzeniem technicznym, a jego wykonanie nie stanowi robót budowlanych. Wskazał na poparcie tego stanowiska, że ustawowa definicja paczkomatu nie istnieje, a biorąc pod uwagę elementy wchodzące w skład paczkomatu ustawa Prawo budowlane nie normuje procesu wytwarzania paczkomatu. Brak jest również przepisów techniczno - budowlanych normujących wymogi, które powinny spełniać tego typu urządzenia. Ponadto, samo posadowienie paczkomatu poprzez ustawienie go na płytach chodnikowych nie jest, zdaniem organu odwoławczego, związane z prowadzeniem robót budowlanych. Tym samym organ stwierdził, że posadowienie paczkomatu firmy B na działkach o nr ewid. 244/3, 244/4, 244/5, 244/6 stanowiących własność T.B., nie wymagało uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę ani zgłoszenia właściwemu organowi administracji architektoniczne - budowlanej. Wobec tego organ II instancji umorzył postępowanie administracyjne jako bezprzedmiotowe.

Kwalifikacją prawną paczkomatu zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie sygn. akt VII SA/Wa 2892/17, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 26 września 2018 r. (dostępny na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl) stwierdził, że generalną zasadą rządzącą polskim procesem budowlanym jest konieczność uzyskania, zanim rozpocznie się budowę, decyzji o pozwoleniu na budowę bądź też zasygnalizowanie właściwemu organowi zamiaru podjęcia inicjatywy budowlanej (zgłoszenie) przy jednoczesnym komunikacie zwrotnym w postaci braku sprzeciwu organu w określonym czasie.

Wskazana zasada wynika przede wszystkim z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę. Jej celem, wprowadzającym reglamentację w sferze stosunków budowlanych, jest niewątpliwa potrzeba uporządkowania i usystematyzowania procesu inwestycyjnego w przypadkach wymagających wydania pozwolenia na budowę, tak aby był on zgodny z obowiązującym prawem. Oczywiście nie można nie dostrzegać liberalizacji swobody inwestycyjnej w budownictwie, przejawiającej się w coraz szerszym odstępowaniu przez ustawodawcę od wymogu uzyskania pozwoleń na budowę (względem różnych rodzajów przedsięwzięć) na rzecz albo całkowitego braku reglamentacji albo przejścia na jej łagodniejsze formy (zgłoszenie). Niemniej jednak zasadą nadal pozostaje potrzeba uzyskania stosownego pozwolenia, o ile przepisy prawa nie stanowią odmiennie. Tym samym, przepisów ustawy Prawo budowlane nie można wykładać w sposób anachroniczny, niejako w odniesieniu tylko i wyłącznie do ich literalnej treści uchwalonej w przeszłości. Za niewłaściwe zatem uznano konstruowanie takiej tezy, iż to co w przepisach Prawa budowlanego nie jest jasno i wyraźnie zdefiniowane, nie jest w związku z tym nią w ogóle regulowane i nie podlega wskazanej reglamentacji. Jest oczywiste, iż zmienność życia, technologii budowlanych czy też potrzeb inwestycyjnych powoduje, iż to co niegdyś określone zostało przez ustawodawcę wprost, może nie nadążać za zmieniającą się rzeczywistością. Nie oznacza to jednak, iż te nowe formy aktywności budowlanej są wyjęte spod zapisów prawa. Nie bez powodu bowiem ustawodawca definiuje pewne pojęcia w sposób na tyle ogólny i uniwersalny, aby pomimo zmieniającej się rzeczywistości, nadal mogły one znaleźć adekwatne zastosowanie do nowych przejawów działalności budowlanej.

W ocenie tego Sądu paczkomat jest to tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego, nie zaś budowla w postaci wolno stojącego urządzenia technicznego, bowiem takie, pomimo odrębności (wolno stojące), nadal musi służyć innemu obiektowi budowlanemu.

Zgodnie z definicją ustawową, za tymczasowy obiekt budowlany uznaje się obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Definicja z art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego określa dwie kategorie tymczasowych obiektów budowlanych. Pierwsza, to tymczasowe obiekty budowlane przeznaczone do czasowego użytkowania w okresie krótszym od ich trwałości technicznej, przewidziane do przeniesienia w inne miejsce lub do rozbiórki. Druga to tymczasowe obiekty budowlane niepołączone trwale z gruntem, takie jak strzelnica, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.

Do pierwszej grupy należą więc obiekty zaliczone do niej w pewnym sensie z woli inwestora, który zakłada, że okres użytkowania obiektu w danym miejscu będzie krótszy niż jego trwałość techniczna i przewiduje jego przeniesienie w inne miejsce lub rozbiórkę. Dodatkowo, ta cecha obiektu budowlanego może wynikać także z projektu budynku, jego konstrukcji, zastosowanych materiałów i technologii (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 maja 2008 r., sygn. akt II OSK 566/07, czy w wyroku z dnia 14 października 2008 r., sygn. akt II OSK 299/08 - dostępne na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl).

Element wyróżniający drugą grupę tymczasowych obiektów budowlanych łączyć należy z faktem ich nietrwałego połączenia z gruntem, przy czym należą do nich obiekty mieszczące się w zakresie wyznaczonym przez znaczenie obiektów przykładowo wymienionych w tym przepisie np. kioski uliczne.

W ocenie WSA w Warszawie paczkomat należy zakwalifikować jako tymczasowy obiekt budowlany, przy czym mieści się on w drugiej grupie z uwagi na cechę nietrwałego związania z gruntem i w istocie usługowy charakter, bardzo zbliżony do wskazanego powyżej kiosku ulicznego czy ulicznego pawilonu sprzedaży (wystawowego). Przy uwzględnieniu cech paczkomatu, który umiejscowiony został na terenie utwardzonym oraz zasilony w energię elektryczną kablem doziemnym należy zatem przyjąć, iż spełnia wymogi definicji obiektu tymczasowego, o którym mowa w art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego.

W tej sytuacji wskazać trzeba, iż w odniesieniu do tego rodzaju obiektów istotne jest ustalenie zamiaru inwestora w jego posadowieniu, przy czym może on wynikać również z czynności konkludentnych podjętych przez konkretny podmiot, jak również z okoliczności temu działaniu towarzyszących. W zależności więc od powyższych ustaleń obiekt tymczasowy może wymagać zgłoszenia, jeżeli spełnione zostały warunki określone w art. 29 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego tj. jeżeli mamy do czynienia z tymczasowym obiektem budowlanym, niepołączonym trwale z gruntem i przewidzianym do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w zgłoszeniu, ale nie później niż przed upływem 180 dni od dnia rozpoczęcia budowy określonego w zgłoszeniu. Wszystkie inne obiekty tymczasowe, które nie spełniają tego warunku np. są wprawdzie nietrwale związane z gruntem jednakże w zamiarze inwestora mają funkcjonować dłużej niż ustawowo wskazane 180 dni, wymagają uzyskania pozwolenia na budowę.

W ocenie Sądu przepis art. 48 Prawa budowlanego. znajduje zastosowanie do tymczasowych obiektów budowlanych, które są również obiektami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy i wymagają pozwolenia na budowę, za wyjątkiem przypadków, o których była mowa w przywołanym już art. 29 ust. 1 pkt 12 Prawa budowlanego. Skoro tak, to należy wskazać, że w myśl art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego. roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Zgodnie natomiast z art. 3 pkt 7 Prawa budowlanego przez roboty budowlane rozumie się budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Pod pojęciem budowy w myśl art. 3 pkt 6 powołanej ustawy należy zaś rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Wykonywanie obiektu w określonym miejscu w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy może polegać również na usytuowaniu obiektu, którego konstrukcja została wykonana w całości poza miejscem budowy, co może dotyczyć takich obiektów budowlanych jak np. zbiorniki, urządzenia techniczne, kontenery, reklamy czy też paczkomaty, mlekomaty, pralniomaty, lodówkomaty i inne tego typu "konstrukcje". Określona rzecz ruchoma może więc stać się obiektem budowlanym po jej usytuowaniu w danym miejscu, ze względu na jej przeznaczenie i sposób użytkowania. Na gruncie art. 3 pkt 5 Prawa budowlanego oraz przy uwzględnieniu definicji "budowy" zawartej w art. 3 pkt 6 ustawy, w odniesieniu do paczkomatów, przez ich "wybudowanie" rozumieć należy już samo dostarczenie takiego obiektu oraz jego postawienie na gruncie z ewentualnym wykonaniem pewnych przystosowawczych robót budowlanych jak podłączenie do prądu czy utwardzenie podłoża pod tym obiektem (podobne stanowisko wyrażono także w wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 2271/12 - dostępny na stronie: orzeczenia. nsa.gov.pl ).

Przytoczone powyżej rozważania Sąd w składzie rozpoznającym skargę wniesioną w niniejszej sprawie w pełni podziela.

W rozpoznawanej sprawie organ I instancji ustalił, ze sporny paczkomat jest trwale związany z gruntem. W ocenie Sądu paczkomat niezależnie jednak od tego, czy zostanie uznany za trwale związany z gruntem czy też nie (choć może być uznany za związany trwale z gruntem, bowiem, jak słusznie zauważył organ I instancji, jest przestrzenną konstrukcją posadowioną na płytach betonowych, która musi stawiać czoło parciu wiatrów oraz innych warunków atmosferycznych, zatem musi być w odpowiedni technicznie sposób powiązana trwale z gruntem, nawet jeśli nie będzie zagłębiona w ziemi), jest z pewnością obiektem budowlanym.

Zawarta w art. 3 pkt 3 definicja obiektu budowlanego jest tzw. definicją cząstkową. Tego rodzaju definicja pośrednio informuje o znaczeniu określonego terminu, nie określa jednak wyczerpująco sposobu posługiwania się nim. Przepis art. 3 pkt 3 wymienia jedynie przykładowo, co należy rozumieć pod pojęciem budowla. Generalną regułą wynikającą z tego przepisu jest, że budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. To, że w przepisie tym nie wymieniono jako przykładu budowli w postaci paczkomatu nie oznacza, że nie jest on budowlą. W przepisie tym nie wymieniono też szeregu innych budowli, które wymienione zostały np. art. 29 Prawa budowlanego jak np. parkometrów z własnym zasilaniem. Do obiektów budowlanych będą zatem zaliczane także inne obiekty, o analogicznych właściwościach jak te obiekty, które wymienione zostały w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane.

(vide: wyrok NSA z dnia 27 marca 2009 r. sygn. akt II OSK 444/08 - dostępny na stronie: orzeczenia. nsa.gov.pl).

Rację ma tym samym organ I instancji, że paczkomat jest budowlą w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, a w konsekwencji podlega regulacji przepisów Prawa budowlanego, w tym uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, chyba, że inwestor wykaże, że jest to obiekt posadowiony na okres nie dłuższy niż 180 dni. Wówczas inwestor zobligowany jest zgłosić zamiar jego budowy

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a., orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku.

O zwrocie poniesionych przez skarżącego kosztów postępowania sądowego orzeczono na podstawie art. 200 i 205 p.p.s.a

k.ż.