Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odmówił S.T. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący oświadczył, że uzyskuje dochód z tytułu świadczenia rentowego w kwocie 1600 zł, a jego koszty utrzymania wynoszą około 1400 zł. Sąd wezwał skarżącego do sprecyzowania oświadczenia poprzez przedstawienie dokumentów potwierdzających wysokość ponoszonych wydatków oraz wskazanie, czy nadal jest właścicielem nieruchomości o pow. 2,91 ha czy też zbył tę nieruchomość i za jaką kwotę. W odpowiedzi na wezwanie skarżący oświadczył, że dokumenty złożone w sprawie II SA/Bk 804/10 pozostają aktualne i przedłożył kopie tych dokumentów. W ocenie Sądu wskazane przez skarżącego okoliczności uniemożliwiały przyznanie stronie prawa pomocy na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a. Strona nie wykazała bowiem ani wysokości uzyskiwanego dochodu ani ponoszonych wydatków, zaś pożyczka, o której skarżący wspomina w swoich pismach procesowych, spłacona miała zostać w całości w dniu 7.03.2011 r., a po tej dacie skarżący miałby dysponować dodatkową kwotą około 500 zł, z których mógłby wygospodarować środku na pokrycie kosztów postępowania.
Zażalenie na to postanowienie wniósł S.T., wskazując w nim między innymi, iż w sprawie II SA/Bk 804/10 został zwolniony od kosztów postępowania, a wskazane w tamtej sprawie dochody i wydatki pozostają bez zmian. Odnosząc się do stwierdzenia Sądu, iż skarżący dysponował będzie dodatkową kwotą po spłacie pożyczki strona wskazała, że rosną koszty jej utrzymania spowodowane wzrostem cen żywności i usług. Ponadto skarżący odniósł się do szeregu okoliczności związanych z postępowaniem przed organami administracji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Prawo pomocy w zakresie częściowym, którego przyznania domagał się S.T., może być udzielone osobie fizycznej jeżeli wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, co wynika z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.
Instytucja przyznania prawa pomocy wprowadzona została do postępowania sądowoadministracyjnego celem umożliwienia obrony swoich praw przed sądem osobom o znikomych dochodach, lub dochodów tych pozbawionym i znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej. Skarżący uzyskuje stały miesięczny dochód – z wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, iż dochód strony wynosi 1600 zł miesięcznie i – mimo niezbyt znacznej wysokości tego dochodu – nie może być za taką osobę uznany. Z zestawienia ponoszonych przez niego kosztów wynika bowiem, iż strona jest w stanie ponieść koszty niniejszego postępowania bez uszczerbku utrzymania niezbędnego dla niej. Za zasadne uznać należy zatem stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy, a zaskarżone postanowienie wydane zostało zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
