Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.) Sędziowie sędzia WSA Anita Wielopolska sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 7 października 2016 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy [...] na postanowienie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej oddala skargę.

Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] października 2014r., znak: [...], wymierzył Wójtowi Gminy [...] karę pieniężną w wysokości 26 000 zł (słownie: dwadzieścia sześć tysięcy złotych) za wydanie decyzji Nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., znak: [...], o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie kabla optotelekomunikacyjnego dla potrzeb [...] S.A. na terenie gminy [...] przewidzianej do realizacji na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w [...], gmina [...], z naruszeniem terminu określonego w art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r., poz. 199, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym".

Pismem z 7 listopada 2014 r., znak: [...], Wójt Gminy [...] wniósł zażalenie na w/w postanowienie Wojewody [...], domagając się jego uchylenia w całości i umorzenia postępowania. Postanowieniu Wojewody [...] zarzucił naruszenie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez jego niezastosowanie w sprawie, a w konsekwencji przyjęcie czasu trwania postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji ww. inwestycji celu publicznego bez wyłączenia terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności oraz okresów opóźnień powstałych z winy strony i przyczyn niezależnych od organu.

Postanowieniem z [...] kwietnia 2016 r. Nr [...] Minister Infrastruktury i Budownictwa, po rozpatrzeniu zażalenia Wójta Gminy [...] utrzymał w mocy w/w postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] października 2014r.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

Organ wskazał, że w sprawie ustalono, że postępowanie prowadzone przez skarżącego toczyło się przez 147 dni. Po odliczeniu od okresu trwania postępowania, tj. od 147 dni, ustawowych 65 dni oraz 30 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji orzekł, że decyzja lokalizacyjna została wydana z 52-dniową zwłoką. Wyjaśnił, że 65-dniowy termin wskazany w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, rozpoczął bieg w dniu 6 sierpnia 2011 r., tj. w dniu następującym po dniu, w którym do Urzędu Gminy [...] wpłynął wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiotowej sprawie. Powyższe wynika z art. 57 § 1 k.p.a, który stanowi, że jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu. W omawianym przypadku rzeczywisty okres przedmiotowego postępowania zakończył swój bieg w dniu wydania decyzji lokalizacyjnej, tj. w dniu [...] grudnia 2011r. Dzień 30 grudnia 2011 r. jest zatem ostatnim dniem, który podlega uwzględnieniu przy obliczaniu okresu prowadzenia przez Skarżącego postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji ww. inwestycji celu publicznego.

W niniejszej sprawie pismem z dnia 13 września 2011 r., znak: [...], Wójt Gminy [...] wystąpił o uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...], Zarządu Dróg Powiatowych w [...], Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...] oraz Starosty [...]. Pismo zostało nadane (jak wynika z pieczęci placówki nadawczej widniejących na zwrotnych potwierdzeniach odbioru) do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] i Zarządu Dróg Powiatowych w [...] w dniu 20 września 2011 r., a doręczone Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska w [...] 22 września 2010 r., zaś zarządcy dróg powiatowych - 21 września 2011 r.

Z kolei na zwrotnych potwierdzeniach odbioru pism skierowanych do Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...] oraz Starosty [...] brak jest pocztowych pieczęci placówki nadawczej oraz oddawczej, co wskazuje, że pisma zostały doręczone ww. adresatom bezpośrednio przez pracownika Urzędu Gminy [...]. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, pismo z dnia 13 września 2011 r. przekazano Staroście [...] w dniu 20 września 2011 r. W tym samym dniu przedmiotowe pismo zostało doręczone do Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...], co potwierdza uwierzytelniona karta z dziennika korespondencyjnego tego podmiotu, przesłana przez Wójta Gminy [...] przy piśmie z dnia 30 września 2014 r..

Ponadto pismem z dnia 5 października 2011 r., znak: [...] (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 11 października 2011r.), Wójt Gminy [...] wystąpił o uzgodnienie projektu decyzji do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...]. Przedmiotowe pismo wpłynęło do adresata w dniu 12 października 2011 r.

W ocenie Ministra wystąpienie o uzgodnienie projektu decyzji stanowi termin przewidziany w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, o którym mowa wart. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Jak wynika z ugruntowanej linii orzecznictwa sądowoadministracyjnego, odliczeniu od biegu terminu postępowania o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego podlega okres od dnia następującego po dniu nadania pisma o uzgodnienie do dnia wpływu postanowienia w sprawie uzgodnienia do organu (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 września 2012 r., sygn. akt IV SA/Wa 888/12). Jeżeli w danej sprawie występuje kilka organów uzgadniających, odliczeniu podlega okres od dnia następującego po dniu najwcześniejszego nadania pisma o uzgodnienie do dnia wpływu ostatniego postanowienia uzgadniającego, bądź - jeśli takowe nie zapadło - do dnia jego uzgodnienia w trybie tzw. "milczącej zgody". Zgodnie bowiem z art. 53 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, brak zajęcia przez organ uzgadniający stanowiska w terminie 2 tygodni, od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie, uważa się za uzgodnienie projektu decyzji. Natomiast w myśl art. 53 ust. 5c ww. ustawy, niewyrażenie stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu decyzji przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska uznaje się za uzgodnienie decyzji.

Ponadto, mając na uwadze pogląd zaprezentowany w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 686/11, termin na zajęcie stanowiska przez organ uzgadniający jest terminem zawitym (nieprzywracalnym), co oznacza, że niepodjęcie określonej czynności przez uprawniony podmiot w tym terminie, powoduje wygaśnięcie prawa do dokonania tej czynności. Postanowienie organu uzgadniającego powinno zatem zapaść w trakcie trwania wyznaczonego prawem terminu, bez możliwości jego wydłużenia czy przywrócenia ze względu na konieczność dokonania niezbędnych czynności wyjaśniających. Po upływie tego terminu właściwy organ uzgadniający nie ma podstaw prawnych do wyrażenia stanowiska. Jeśli organ nie zajął w ww. terminie stanowiska, uznać należało, że ww. uzgodnienie zostało dokonane w ostatnim dniu przewidzianego prawem terminu w drodze tzw. "milczącej zgody". Przepisy art. 53 ust. 5 i 5c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przeciwieństwie do np. art. 24 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ("Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może uznać za uzgodniony projekt studium albo projekt planu miejscowego w przypadku, w którym organy, o których mowa w ust. 1, nie określą warunków, na jakich uzgodnienie może nastąpić"), nie dają organowi który wystąpił o uzgodnienie żadnego "Iuzu decyzyjnego", ponieważ jednoznacznie wskazują, że po upływie terminu uzgodnienie uważa się za dokonane.

Projekt przedmiotowej decyzji został uzgodniony przez Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowy Oddział w [...] w ustawowym terminie na zajecie stanowiska, pismem z dnia 23 września 2011 r., znak: [...], które wpłynęło do Urzędu Gminy [...] w dniu 29 września 2011 r. Postanowienie Zarządu Dróg Powiatowych w [...] z dnia [...] października 2011r., które wpłynęło do Urzędu Gminy [...] w dniu 21 października 2011 r., zostało wydane po upływie ustawowego 2-tygodniowego terminu na zajęcie stanowiska, zatem uzgodnienie należało uznać za dokonane w trybie tzw. "milczącej zgody organu" w dniu 5 października 2011 r., tj. w ostatnim dniu ustawowego terminu przewidzianego na to uzgodnienie (licząc 2-tygodniowy termin od dnia doręczenia pisma z prośbą o uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej, tj. od dnia 21 września 2011 r.).

Starosta Powiatu [...] nie wyraził stanowiska w przedmiotowej sprawie, zatem zgodnie z treścią art. 53 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej nastąpiło w dniu 4 października 2011 r.

Pismem z dnia 30 września 2011 r. -data wpływu do Urzędu Gminy [...]: 4 października 2011 r., Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w [...] poinformował Wójta Gminy [...], iż nie zajmie stanowiska w przedmiotowej sprawie w ustawowym terminie 21 dni. W związku z tym uzgodnienie należało uznać za dokonane w dniu 13 października 2011 r., tj. w ostatnim dniu ustawowego terminu przewidzianego na zajęcie stanowiska przez ów organ uzgadniający (licząc termin 21 dni od dnia doręczenia pisma z prośbą o uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej, z zastrzeżeniem art. 57 § 1 k.p.a).

Postanowienie uzgadniające projekt decyzji lokalizacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2011 r., znak: [...], wpłynęło do Urzędu Gminy [...] w dniu 20 października 2011 r. Powyższe uzgodnienie zostało dokonane z zachowaniem ustawowego terminu na zajęcie stanowiska.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, odliczeniu od 65-dniowego terminu na wydanie przedmiotowej decyzji lokalizacyjnej podlega okres 30 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji, liczonych od dnia 21 września 2011 r., tj. od dnia następującego po dniu nadania i bezpośredniego doręczenia pisma zawierającego prośbę o uzgodnienie projektu decyzji, do dnia 20 października 2011 r., tj. do dnia, w którym do Urzędu Gminy [...] wpłynęło postanowienie uzgadniające Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2011 r. Organ odwoławczy uznał, iż w toku prowadzonego przez Wójta Gminy [...] postępowania lokalizacyjnego nie zaistniały inne zdarzenia ani okoliczności, których okresy trwania mogłyby zostać odliczone od ustawowego terminu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Po odliczeniu od okresu biegu całego postępowania, tj. od 147 dni, ustawowych 65 dni oraz 30 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej, otrzymujemy matematyczne wyliczenie ilości dni zwłoki organu w wydaniu przedmiotowej decyzji, mierzonej liczbą dni powyżej 65 wskazanych przez ustawodawcę, która, jak prawidłowo ustalił organ wojewódzki, wynosi 52 dni, co jest równoznaczne z wymierzeniem Wójtowi Gminy [...] kary pieniężne] w wysokości 26 000 zł (słownie: dwadzieścia sześć tysięcy złotych).

Odnosząc się natomiast do zarzutów Skarżącego, zawartych w zażaleniu na postanowienie Wojewody [...], Minister wskazał, iż nie zasługują one na uwzględnienie. Minister przytoczył orzeczenia sądów administracyjnych z których wynika, że termin 7 dni, przewidziany do wniesienia zażalenia na postanowienia wydawane w toku postępowania, nie może być wliczony do terminu, o którym mowa wart. 51 ust. 2c u.p.z.p.

Ponadto organ wskazał, że w rozpatrywanym zażaleniu Skarżący podniósł także, iż w niniejszej sprawie od 65-dniowego terminu należy odliczyć również wyznaczony przez organ 7-dniowy termin na zapoznanie się z aktami sprawy (wraz z okresem na doręczenie korespondencji), stanowiący realizację obowiązku zagwarantowania stronom czynnego udziału w postępowaniu, przewidzianego w art. 10 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze, Minister wskazał, iż do czynności, o jakich mowa w art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie można zaliczyć zwykłych czynności procesowych, które jakkolwiek wynikają z przepisów prawa, w tym z k.p.a, stanowią zwykłe działania organu składające się na to postępowanie i nie wymagają dodatkowych nadzwyczajnych działań. Nie można więc uznać za takie czynności np. zawiadomienia stron o wszczęciu postępowania (art. 61 § 4 k.p.a), zawiadomienia stron o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym sprawy, uczestniczenia w przeprowadzeniu dowodu (art. 77 § 4, art. 79 § 2, art. 81 k.p.a), czy też oczekiwania organu na potwierdzenie otrzymania przez stronę innego pisma (vide: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 136/08, z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt II OSK 1573/09, z dnia 3 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 87/08, wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z dnia 10 marca 2015r., sygn. akt IV SA/Wa 77/15, oraz z dnia 16 grudnia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2041/14).

Podjęcie czynności na podstawie art. 10 k.p.a nie jest zatem czynnością o charakterze nadzwyczajnym. Samo nadanie korespondencji jest zwykłą czynnością organu, charakterystyczną dla postępowania administracyjnego, a oczekiwanie na jej skuteczne doręczenie mieści się w ustawowym terminie przewidzianym na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Podkreślono także, że z akt sprawy prowadzonej przez Wójta Gminy [...] nie wynika, aby przy doręczaniu stronom zawiadomienia z dnia 28 października 2011r., o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, wystąpiły jakiekolwiek trudności. Ponadto w zażaleniu Skarżący nie wskazał, czy przy doręczaniu powyższej korespondencji wystąpiły problemy, takie jak np. zaginięcie przesyłki lub zwrotnego potwierdzenia odbioru pisma i związana z tym konieczność złożenia reklamacji u operatora pocztowego, co mogłoby zostać uznane za okres opóźnienia z przyczyn niezależnych od organu.

Organ zauważył także, że z akt sprawy zakończonej przedmiotową decyzją lokalizacyjną wynika, iż wystąpiły trudności przy skutecznym doręczaniu stronom zawiadomienia z dnia 7 września 2011 r., znak: [...], o wszczęciu postępowania, a mianowicie korespondencja adresowana do Przedsiębiorstwa [...] została zwrócona przez operatora pocztowego z adnotacją "Adresat nieznany pod wskazanym adresem", natomiast pismo skierowane do [...] Sp. z. o. o. zwrócono z adnotacją "Adresat nieznany". Z tych samych względów do ww. adresatów nie udało się doręczyć także pisma z dnia 13 września 2010 r., znak; [...], informującego o przekazaniu projektu decyzji do właściwych organów uzgadniających. Akta sprawy nie wskazują jednak, aby wobec braku możliwości skutecznego doręczenia powyższej korespondencji Wójt Gminy [...] podejmował dodatkowe działania, takie jak np. ustalenie nowych adresów stron postępowania i podjęcie kolejnych prób doręczenia pism pod nowymi adresami, które to działania mogłyby zostać odliczone od 65-dniowego terminu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ..

Reasumując, Minister stwierdził, że w przedmiotowym stanie faktycznym czynności Skarżącego polegające na zawiadomieniu stron postępowania w trybie art. 10 § 1 k.p.a o zebraniu materiału dowodowego w sprawie i możliwości zapoznania się z nim, stanowiły zwykłe czynności procesowe organu prowadzącego postępowanie, które występują każdorazowo w toczącym się postępowaniu dotyczącym wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i nie można ich uznać za czynności przerywające bieg ustawowego terminu.

Odnosząc się natomiast do zarzutu Skarżącego dotyczącego braku uwzględnienia przez Wojewodę [...] problemów technicznych, jakie wystąpiły w trakcie prowadzonego postępowania, organ uznał, że jest on bezzasadny. Znajdująca się w aktach sprawy notatka służbowa z 18 listopada 2011r. podpisana przez pracownika Urzędu Gminy [...], zawiera informację, że zwrócono się telefonicznie do wnioskodawcy o przekazanie w formie elektronicznej map stanowiących załącznik graficzny do wniosku, w celu opracowania załącznika graficznego do decyzji i ze skalowania go do formatu umożliwiającego wydruk za pomocą urządzeń, którymi dysponuje urząd. W notatce wspomniano także, że przesłanie map w formie elektronicznej miało umożliwić wyjaśnienie wątpliwości co do określenia odległości do granicy działki.

Zdaniem organu odwoławczego, to po stronie organu prowadzącego postępowanie w sprawie wydania decyzji lokalizacyjnej leży obowiązek zabezpieczenia nie tylko odpowiedniej obsady kadrowej, ale i sprzętu niezbędnego do opracowania ww. decyzji. Wszelkie trudności techniczne powstałe przy sporządzaniu przedmiotowej decyzji obciążają wyłącznie organ i nie stanowią okoliczności powstałych z winy strony bądź z przyczyn niezależnych od organu, które mogłyby podlegać odliczeniu od biegu terminu postępowania. Ponadto wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego z dnia 5 sierpnia 2011 r. był kompletny (zawierał wymagane załączniki graficzne). Organ dopiero po przeprowadzeniu wymaganych prawem uzgodnień i wystosowaniu zawiadomienia z art. 10 Kpa zwrócił się do wnioskodawcy o przekazanie map w formie elektronicznej. W ocenie Ministra przesłanie map miało na celu jedynie usprawnienie procesu przygotowania decyzji, gdyż organ dysponował wcześniej kompletnym materiałem dowodowym niezbędnym do wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Niezależnie od powyższego, Minister wskazał, że jeżeli Wójt Gminy [...] uznał, iż załączone przez inwestora mapy są nieprawidłowe, to jego obowiązkiem było wystosowanie do wnioskodawcy stosownego wezwania ze wskazaniem podstawy prawnej żądanych wyjaśnień, wyznaczając przy tym, stosownie do treści art. 54 k.p.a, odpowiedni termin ich przedłożenia i informując jednocześnie wzywanego o skutkach niezastosowania się do treści wezwania. Z akt przedmiotowej sprawy nie wynika jednak, aby organ zobligował inwestora do przedłożenia stosownych dokumentów w konkretnie wyznaczonym terminie. Czynność procesowa polegająca na pisemnym wystąpieniu organu do wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowych dokumentów nie może być zastępowana notatką służbową. Notatka służbowa nie stanowi dowodu w postępowaniu administracyjnym, gdyż nie spełnia wymogów ustalonych w art. 75 w zw. z art. 77 k.p.a (vide: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1374/2009). W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że czynności procesowe istotne dla sprawy powinny być dokumentowane, zgodnie z zasadą pisemności wyrażoną wart. 14 k.p.a, w formie protokołu, a nie notatek lub adnotacji urzędowych.

Minister nie podzielił również argumentu Skarżącego, jakoby Wojewoda [...] naruszył art. 7 i art. 77 k.p.a poprzez niezbadanie przyczyn zaistniałego opóźnienia. W inkryminowanym postanowieniu organ I instancji dokonał prawidłowego wyliczenia zwłoki Wójta Gminy [...] w wydaniu decyzji lokalizacyjnej poprzez arytmetyczne obliczenie okresu od dnia następnego po dniu wpływu wniosku do Urzędu Gminy [...] do dnia wydania decyzji lokalizacyjnej, biorąc przy tym pod uwagę okres podlegający wyłączeniu z biegu 65-dniowego terminu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym, tj. 30-dniowy okres przewidziany na uzgodnienie projektu decyzji. Powyższe świadczy o wnikliwym rozpatrzeniu przez organ wojewódzki zebranego materiału dowodowego oraz o ustaleniu wszystkich okoliczności istotnych dla sprawy.

Podsumowując, organ zaznaczył, iż w aktach niniejszej sprawy znajdują się jednoznaczne dowody wskazujące na zwłokę Wójta Gminy [...] w wydaniu przedmiotowej decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Po rozpatrzeniu zażalenia Skarżącego i ponownej, wnikliwej analizie materiału dowodowego sprawy, jak również po odliczeniu terminów podlegających wyłączeniu z 65-dniowego terminu na wydanie decyzji, organ II instancji stwierdził, że organ dopuścił się zawinionego opóźnienia w wydaniu decyzji, a wskazywane w zażaleniu przez Skarżącego okoliczności nie mogą być uznane za uzasadnioną przeszkodę w załatwieniu sprawy w ustawowym terminie i nie należą do przyczyn niezależnych od organu, o których mowa wart. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Skargę na powyższe postanowienie, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Wójt Gminy [...]. Zarzucił mu:

1) naruszenie przepisu art. 51 ust. 2 w zw. z art. 51 ust. 2c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r., poz. 199 z późno zm., zwanej dalej u.p.z.p.) poprzez wadliwe przyjęcie, że z 65 - dniowego terminu przewidzianego na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego nie podlegają wyłączeniu:

- 7 - dniowy termin na ewentualne złożenie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy od postanowienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2011 r., uzgadniającego projekt decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego;

- 7 - dniowy termin wyznaczony stronom na zapoznanie się z aktami sprawy wraz z okresem niezbędnym dla doręczenia korespondencji;

- wynikające z problemów technicznych okresy opóźnienia powstałe z przyczyn niezależnych od organu.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) oraz § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarżący wniósł o uchylenie w całości postanowienia Ministra Infrastruktury Budownictwa i poprzedzającego go postanowienia Wojewody [...] w [...] oraz umorzenie postępowania administracyjnego i zasądzenie kosztów postępowania wg. norm przepisanych.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że orzekające w sprawie organy od biegu postępowania odliczyły wyłącznie okres 30 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej, począwszy od dnia 21 września 2011 r. do dnia 20 października 2011 r., tj. do dnia w którym do Urzędu Gminy [...] wpłynęło postanowienie uzgadniające Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2011 r. Tymczasem, w ocenie Skarżącego, okres ten winien być przedłużony o dalsze 7 dni, tj. o termin, w którym stronom przysługiwało prawo złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy na ww. postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad. Stosownie bowiem do przepisu art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym do terminu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. A zatem, ww. przepis wyłącza z terminu załatwienia sprawy, w pierwszej kolejności terminy przewidziane w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, nie precyzując szczegółowo rodzaju terminów, ani charakteru czynności. Nie ma zdaniem strony racji organ II instancji twierdząc, iż prawo złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy należy traktować jako zwykły środek zaskarżenia, co daje prawo posiłkowania się orzecznictwem sądowoadministracyjnym dotyczącym możliwości wyłączenia z biegu ustawowego terminu okresu przewidzianego na uzyskanie waloru ostateczności przez postanowienia uzgadniające na które przysługuje zażalenie. Zgodnie z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. Zatem, przed upływem terminu do złożenia przedmiotowego wniosku odmiennie niż w przypadku zażaleń, postanowienie organu uzgadniającego projekt decyzji lokalizacyjnej nie podlega wykonaniu, o czym stanowi przepis art. 130 § 1 w zw. z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. W związku z powyższym przed "uostatecznieniem" się postanowienia organu uzgadniającego, nie jest możliwe wydanie decyzji lokalizacyjnej, gdyż nie została zakończona obligatoryjna procedura współdziałania organów. Oczekiwanie na upływ przedmiotowego terminu stanowi warunek konieczny dla prawidłowości rozstrzygnięcia organu wydającego decyzję lokalizacyjną, który nie może procedować w oparciu o postanowienie pozbawione przymiotu wykonalności. Kwestia ta ma tym większe znaczenie, że uzgodnienie, w przeciwieństwie do opinii, stanowi wiążącą organ - w zakresie zajętego stanowiska - formę współdziałania, a zatem uchylenie lub zmiana postanowienia w razie zaskarżenia przez stronę w każdym przypadku przekłada się na prawidłowość wydanej decyzji. W konsekwencji, prawna możliwość uruchomienia przez stronę kontroli rozstrzygnięcia organu współdziałającego i zarazem brak wykonalności postanowienia, wyłącza możliwość wydania decyzji przez organ w okresie przysługującego stronie uprawnienia do zaskarżenia postanowienia. Złożenie natomiast środka zaskarżenia stanowi przeszkodę do dalszego prowadzenia postępowania, z uwagi na konieczność rozstrzygnięcia powstałego zagadnienia wstępnego. Na powyższe zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 stycznia 2009 r., Sygn. akt II OSK 1792/07, LEX nr 486226, zgodnie z którym" Organ właściwy może wydać decyzję w sprawie wymagającej współdziałania po zakończeniu postępowania organu współdziałającego, a zatem gdy zapadło ostateczne postanowienie. Jeżeli w dniu wydania decyzji ostatecznej obowiązywało ostateczne postanowienie organu współdziałającego, to nie może stanowić to podstawy do uchylenia decyzji w trybie wznowienia postępowania". Z tych też względów, wbrew wykładni dokonanej przez Ministra Infrastruktury i Budownictwa, 7 - dniowy termin na ewentualne zaskarżenie przez stronę stanowiska organu uzgadniającego, jest terminem przewidzianym w przepisach prawa dla dokonania określonych czynności, o którym mowa w art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż dopiero jego bezskuteczny upływ warunkuje prawidłowość dalszych czynności organu. Względnie okres ten, w związku z faktycznym brakiem możliwości podejmowania przez organ czynności, w tym wydania rozstrzygnięcia, winien być zakwalifikowany jako okres opóźnienia powstały z przyczyn niezależnych od organu, co także powoduje konieczność jego pominięcia przy obliczaniu kary.

Ponadto, wbrew twierdzeniom organu II instancji, również 7- dniowy termin służący zapewnieniu stronom czynnego udziału w postępowaniu, wyznaczony pismem z dnia 28 października 2011 r. (doręczonym ostatniej ze stron w dniu 08.11.2011 r.), jako termin przewidziany w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, powinien zostać odliczony od biegu postępowania. Zawiadomienie stron o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia w zakresie zebranego materiału dowodowego, nie pozostaje bez wpływu na dalszy bieg postępowania. Dopiero upływ wyznaczonego terminu daje organowi możliwość podjęcia dalszych czynności w postępowaniu, tj. stosownie do sytuacji faktycznej: rozstrzygnięcia sprawy w drodze decyzji lub kontynuowania postępowania wyjaśniającego w zakresie wskazanym przez stronę, co powoduje, że podczas jego biegu postępowanie pozostaje w swoistym zawieszeniu. Wobec powyższego, a także z uwagi wagę tej regulacji procesowej dla prawidłowości prowadzonego postępowania, okres oczekiwania na stanowisko stron nie powinien być uwzględniany przy obliczaniu kary.

Dodatkowo, w ocenie skarżącego, wydłużenie czasu trwania postępowania spowodowane względami technicznymi nie powinno obciążać organu. Konieczność uzupełnienia wniosku o załączniki (mapy) w wersji elektronicznej, niezbędne w celu zeskalowania do formatu umożliwiającego wydrukowanie na urządzeniach, którymi dysponuje Urząd, stanowiła obiektywną przeszkodę w prawidłowym zakończeniu postępowania. Pomimo zorganizowania zaplecza technicznego w Urzędzie możliwe są bowiem przypadki, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie, gdy sprzęt techniczny okaże się niewystarczający do rzetelnego wydania decyzji, co przy ograniczonych środkach budżetu gminy powoduje konieczność poszukiwania rozwiązań alternatywnych. Podjęte w ww. okolicznościach działania i związany z nimi okres oczekiwania na udostępnienie przez inwestora załączników w formie elektronicznej winny zostać zakwalifikowane jako wynikłe z przyczyn niezależnych od organu oraz pominięte przez organ przy obliczaniu kary.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, odnosząc się do podniesionych zarzutów uznał je za niezasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosowanie do art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717 ze zm. – dalej zwaną u.p.z.p.) w sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje w odniesieniu do inwestycji o znaczeniu gminnym, powiatowym, wojewódzkim i krajowym wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta.

Jednocześnie w przypadku niewydania przez właściwy organ takiej decyzji w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki (art. 51 ust. 2 u.p.z.p.). Do terminu, o którym mowa nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu (art. 51 ust. 2c u.p.z.p.).

Z akt sprawy wynika, że postępowanie dotyczy decyzji w sprawie o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego polegającej na budowie kabla optotelekomunikacyjnego dla potrzeb [...] S.A. na terenie gminy [...], przewidzianej do realizacji na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] położonych w [...], gmina [...]. 65-dniowy termin wskazany w art. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, rozpoczął bieg w dniu 6 sierpnia 2011 r., tj. w dniu następującym po dniu, w którym do Urzędu Gminy [...] wpłynął wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiotowej sprawie. Powyższe wynika z art. 57 § 1 k.p.a, który stanowi, że jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu. W omawianym przypadku rzeczywisty okres przedmiotowego postępowania zakończył swój bieg w dniu wydania decyzji lokalizacyjnej, tj. w dniu [...] grudnia 2011r. Dzień 30 grudnia 2011 r. jest zatem jak słusznie wskazały organy ostatnim dniem, który podlega uwzględnieniu przy obliczaniu okresu prowadzenia przez Skarżącego postępowania w sprawie ustalenia lokalizacji ww. inwestycji celu publicznego.

Wobec tego, zasadnie ustalono, że postępowanie administracyjne w przedmiotowej sprawie trwało 147 dni, z zastrzeżeniem art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W niniejszej sprawie pismem z dnia 13 września 2011 r., znak: [...], Wójt Gminy [...] wystąpił o uzgodnienie projektu decyzji lokalizacyjnej do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...], Zarządu Dróg Powiatowych w [...], Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...] oraz Starosty [...]. Pismo zostało nadane (jak wynika z pieczęci placówki nadawczej widniejących na zwrotnych potwierdzeniach odbioru) do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] i Zarządu Dróg Powiatowych w [...] w dniu 20 września 2011 r., a doręczone Regionalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska w [...] 22 września 2010 r., zaś zarządcy dróg powiatowych - 21 września 2011 r.

Z kolei na zwrotnych potwierdzeniach odbioru pism skierowanych do Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...] oraz Starosty [...] brak jest pocztowych pieczęci placówki nadawczej oraz oddawczej, co wskazuje, że pisma zostały doręczone ww. adresatom bezpośrednio przez pracownika Urzędu Gminy [...]. Jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru, pismo z dnia 13 września 2011 r. przekazano Staroście [...] w dniu 20 września 2011 r. W tym samym dniu przedmiotowe pismo zostało doręczone do Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w [...] Rejonowego Oddziału w [...], co potwierdza uwierzytelniona karta z dziennika korespondencyjnego tego podmiotu, przesłana przez Wójta Gminy [...]przy piśmie z dnia 30 września 2014 r..

Ponadto pismem z dnia 5 października 2011 r., znak: [...] (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego: 11 października 2011r.), Wójt Gminy [...] wystąpił o uzgodnienie projektu decyzji do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...]. Przedmiotowe pismo wpłynęło do adresata w dniu 12 października 2011 r.

Wystąpienie o uzgodnienie projektu decyzji stanowi termin przewidziany w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, o którym mowa w art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Sądu organy właściwie przyjęły, że odliczeniu od 65-dniowego terminu na wydanie przedmiotowej decyzji lokalizacyjnej podlega okres 30 dni przeznaczonych na uzgodnienie projektu decyzji, liczonych od dnia 21 września 2011r., tj. od dnia następującego po dniu nadania i bezpośredniego doręczenia pisma zawierającego prośbę o uzgodnienie projektu decyzji, do dnia 20 października 2011 r., tj. do dnia, w którym do Urzędu Gminy [...] wpłynęło postanowienie uzgadniające Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] października 2011 r. Słusznie także zdaniem Sądu organy uznały, że w toku prowadzonego przez Wójta Gminy [...] postępowania lokalizacyjnego nie zaistniały inne zdarzenia ani okoliczności, których okresy trwania mogłyby zostać odliczone od ustawowego terminu na podstawie art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W ocenie Sądu, nie można także zgodzić się ze stanowiskiem Skarżącego, że do terminów podlegających odliczeniu należy zaliczyć terminy uostatecznienia się postanowień uzgadniających. W art. 51 ust. 2c u.p.z.p. ustawodawca wprost określił, że doliczeniu podlegają tylko określone terminy, przewidziane w przepisach prawa. Z powołanego przepisu wynika, że takimi terminami są wyłącznie terminy przewidziane w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresy zawieszenia postępowania oraz okresy opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. Posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem "nie wlicza się" wskazuje natomiast, że wyliczenie to ma charakter katalogu zamkniętego.

Zauważyć należy, że postanowienia administracyjne z zasady podlegają natychmiastowemu wykonaniu, zaś stosownie do art. 143 k.p.a. wniesienie zażalenia nie wstrzymuje ich wykonania. W konsekwencji uznać należy, że brak jest przesłanek, które przemawiałyby za uznaniem, iż terminem podlegającym odliczeniu jest również okres oczekiwania na uostatecznienie się postanowienia uzgadniającego.

Za przyjęciem takiej koncepcji przemawia również okoliczność, że w orzecznictwie przyjmuje się, iż nawet niezasięgnięcie informacji przed wydaniem decyzji co do wymaganego przez prawo stanowiska innego organu (art. 106 § 1 K.p.a.) nie stanowi rażącego naruszenia prawa, o jakim mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., lecz jedynie przesłankę do wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 6 K.p.a. (por. wyrok. NSA z 16 stycznia 2007 r., sygn. II OSK 188/06, wyrok NSA z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. II OSK 564/09).

Nie można również pominąć tego, że również ustawodawca ograniczył krąg podmiotów, którym przyznaje się prawo do zaskarżenia postanowień uzgodnieniowych. Zgodnie bowiem z art. 53 ust. 5 u.p.z.p. uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 K.p.a., z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. Wskazana regulacja pozwala przyjąć, że ustawodawca chciał w ten sposób przyśpieszyć proces decyzyjny organów prowadzących postępowanie główne. Nie sposób zatem przyjąć, że organ prowadzący postępowanie o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien oczekiwać na uostatecznienie się pozytywnego dla inwestora postanowienia o uzgodnieniu projektu takiej decyzji. Nie bez znaczenia jest również zasada ekonomii procesowej. Organy administracji państwowej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia (art. 12 § 1 K.p.a.). Sprzeczne zaś z tą zasadą byłoby oczekiwanie na ostateczne postanowienie organu współdziałającego.

Nie można zgodzić się także ze Skarżącym, że 7-dniowy termin wyznaczony stronom na zapoznanie się z materiałem dowodowym sprawy określony w art. 10 § 1 k.p.a (wraz z okresem przewidzianym na doręczenie korespondencji), powinien być wyłączony z biegu terminu, określonego wart. 51 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak już była mowa powyżej w art. 51 ust. 2c ww. ustawy zostały określone zdarzenia prawne i czynności, które na zasadzie wyjątku nie podlegają wliczeniu do okresu 65 dni określonego w art. 51 ust. 2 tejże ustawy. Zgodnie z treścią art. 51 ust. 2c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, do 65-dniowego terminu nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym utrwalone jest stanowisko, że ww. przepis nie stanowi podstawy do odliczenia terminów tych czynności organu administracji publicznej, które jakkolwiek wynikają z przepisów prawa, w tym z Kpa, to stanowią zwykłe, charakterystyczne i typowe dla danego postępowania administracyjnego działania organu składające się na to postępowanie i nie wymagają dodatkowych, nadzwyczajnych starań zmierzających do nadania procedurze właściwego biegu. Należy zatem uznać, że w maksymalnym terminie przewidzianym przez ustawodawcę na wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, wyznaczonym na 65 dni, mieszczą się czynności, takie jak zawiadomienie stron o wszczęciu postępowania (art. 61 § 4 Kpa), zawiadomienie stron o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym sprawy, uczestniczenia w przeprowadzeniu dowodu (art. 77 § 4, art. 79 § 2, art. 81 Kpa), czy też oczekiwanie organu na potwierdzenie otrzymania przez stronę innego pisma (vide: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 10 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 136/08, z dnia 14 października 2010 r., sygn. akt II OSK 1573/09, z dnia 3 lutego 2009 r., sygn. akt II OSK 87/08), wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 1959/15, z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 77/15 oraz z dnia 16 grudnia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 2041/14).

Odnosząc się natomiast do zarzutu Skarżącego dotyczącego braku uwzględnienia przez organy problemów technicznych, jakie wystąpiły w trakcie prowadzonego postępowania, w ocenie Sądu zasadnie organ uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Słusznie organ wskazał, że wszelkie trudności techniczne powstałe przy sporządzaniu przedmiotowej decyzji obciążają wyłącznie organ i nie stanowią okoliczności powstałych z winy strony bądź z przyczyn niezależnych od organu, które mogłyby podlegać odliczeniu od biegu terminu postępowania. Znajdująca się w aktach sprawy notatka służbowa z 18 listopada 2011r. podpisana przez pracownika Urzędu Gminy [...], zawiera informację, że zwrócono się telefonicznie do wnioskodawcy o przekazanie w formie elektronicznej map stanowiących załącznik graficzny do wniosku, w celu opracowania załącznika graficznego do decyzji i ze skalowania go do formatu umożliwiającego wydruk za pomocą urządzeń, którymi dysponuje urząd. W notatce wspomniano także, że przesłanie map w formie elektronicznej miało umożliwić wyjaśnienie wątpliwości co do określenia odległości do granicy działki.

Podkreślić należy, że organ dopiero po przeprowadzeniu wymaganych prawem uzgodnień i wystosowaniu zawiadomienia z art. 10 k.p.a zwrócił się do wnioskodawcy o przekazanie map w formie elektronicznej, ale nie uczynił tego w trybie stosownego wezwania, o którym mowa art. 64 § 2 w zw. z art. 54 k.p.a. Czynność procesowa polegająca na pisemnym wystąpieniu organu do wnioskodawcy o przedłożenie dodatkowych dokumentów nie może być zaś zastępowana notatką służbową. Notatka służbowa nie stanowi dowodu w postępowaniu administracyjnym, gdyż nie spełnia wymogów ustalonych w art. 75 w zw. z art. 77 k.p.a (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 sierpnia 2010 r., sygn. akt I OSK 1374/2009). W orzecznictwie sądowym ugruntowany jest pogląd, że czynności procesowe istotne dla sprawy powinny być dokumentowane, zgodnie z zasadą pisemności wyrażoną wart. 14 k.p.a, w formie protokołu, a nie notatek lub adnotacji urzędowych.

Ponadto w ocenie Sądu zasadnie Minister wskazał, że przesłanie map miało na celu jedynie usprawnienie procesu przygotowania decyzji, gdyż organ dysponował wcześniej kompletnym materiałem dowodowym niezbędnym do wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Mając na uwadze przytoczone ustalenia, Sąd stwierdził, że organy orzekające w niniejszej sprawie w sposób prawidłowy ustaliły ilość dni zwłoki Wójta Gminy [...] w wydaniu rozstrzygnięcia w postępowaniu dotyczącym ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego. Nadto wysokość wymierzonej kary pieniężnej została prawidłowo rachunkowo obliczona i odpowiada prawu.

Sąd nie stwierdził też w prowadzonym przez organy obu instancji postępowaniu takiego naruszenia prawa, które skutkowałoby koniecznością uwzględnienia skargi z urzędu.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało orzec jak w sentencji.