Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie NSA Anna Wiciak, Małgorzata Wolf-Mendecka (spr.), Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2008 r. sprawy ze skargi M. K., M. H., A. F.-H. wspólników s. c. A w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie opłaty targowej oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...] r. nr [...] ustalającą dla wspólników Spółki cywilnej A – M. K., M. H. i A. F.-H. wysokość opłaty targowej za okres od 18.04 do 07.05.2007 r. w kwocie [...] zł

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. w pierwszej kolejności odwołało się do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.06.121.844). Z przepisu tego wynika, że opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, którymi są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, natomiast zwolnione od opłaty, zgodnie z art. 16 w/w ustawy, są osoby oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Organ odwoławczy stwierdził, że podatników łączyła z Międzygminnym Związkiem Komunikacji Pasażerskiej w T. umowa dzierżawy gruntu o powierzchni 10 m2, na którym w okresie od 17.04.2007 r. do 07.05.2007 r. podatnicy prowadzili sprzedaż z przyczepy, nie uiszczając przy tym opłaty targowej. Na podstawie aneksu do w/w umowy podatnicy zobowiązali się również do ponoszenia kosztów podatku od nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wyraziło pogląd, że zapis ten był bezskuteczny, a obowiązek podatkowy ciążył nadal na Międzygminnym Związku Komunikacji Pasażerskiej w K. W efekcie, do podatników nie miało zastosowania zwolnienie od podatku przewidziane w art. 16 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Brak więc było podstaw, zdaniem organu odwoławczego, do uwzględnienia odwołania podatników zmierzającego do uchylenia decyzji o obciążeniu ich opłatą targową.

Na powyższą decyzję podatnicy, działając przez pełnomocnika, wnieśli skargę, wnosząc o uchylenie skarżonej decyzji oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucili naruszenie prawa materialnego, w tym:

- art. 16 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, w wyniku czego organ podatkowy przyjął, że podatnicy nie są podatnikami podatku od nieruchomości, a tym samym nie przysługuje im zwolnienie od opłaty targowej;

- art. 3 ust. 1 pkt 4 ppkt a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, poprzez błędną jego wykładnię, polegającą na przyjęciu, że Międzygminny Związek Komunikacji Pasażerskiej w T. nie jest jednostką samorządu terytorialnego, co doprowadziło do stwierdzenia, że podatnicy, jako dzierżawcy nieruchomości Międzygminnego Związku Komunikacji Pasażerskiej w T., nie są podatnikami podatku od nieruchomości.

Uzasadniając swoje stanowisko skarżący stwierdzili, że status jednostki samorządu terytorialnego Międzygminnego Związku Komunikacji Pasażerskiej w T. wynika z faktu, iż jest to podmiot utworzony wyłącznie przez gminy w celu wykonywania ich zadań publicznych. Gminy wyposażyły go w nieruchomości gruntowe, do jego działalności mają zastosowanie przepisy dotyczące gminnego samorządu terytorialnego, a dzierżawiona nieruchomość stanowi w sensie ekonomicznym własność gmin tworzących związek.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. wniosło o oddalenie skargi. Uznało zarzuty przedstawione przez skarżących za bezzasadne i podtrzymało swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25.07.2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej pod względem legalności, a więc zgodności działań administracji z obowiązującym prawem.

W sytuacji, gdy sąd administracyjny stwierdzi, iż wydana decyzja narusza prawo, to zgodnie z treścią art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uchyla decyzję w części lub całości. Uchylenie decyzji następuje w przypadku, gdy nastąpiło naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Zdaniem Sądu, decyzja organu odwoławczego nie zawiera uchybień, które uzasadniałyby jej uchylenie.

Kwestię sporną w niniejszej sprawie stanowi status Międzygminnego Związku Komunikacji Pasażerskiej w T.. Jedynie bowiem przy przyjęciu, że podmiot ten jest jednostką samorządu terytorialnego, podatnicy, jako dzierżawcy gruntu będącego własnością Związku, staliby się podatnikami podatku od nieruchomości, dzięki czemu uzyskaliby zwolnienie od opłaty targowej.

W tym przedmiocie Sąd w pełni akceptuje stanowisko zajęte przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., podzielając argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz w odpowiedzi na skargę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, którymi, zgodnie z ust. 2 tego artykuł są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel. Zwolnione od opłaty, w myśl art. 16 w/w ustawy, są osoby oraz jednostki wymienione w art. 15 ust. 1, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach.

Podatnikami podatku od nieruchomości są z kolei, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, m. in. osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące posiadaczami nieruchomości lub ich części, stanowiących własność jednostki samorządu terytorialnego.

Zdaniem Sądu, powoływanie się przez skarżących na fakt, iż byli oni, na podstawie umowy dzierżawy, posiadaczami nieruchomości stanowiącej własność jednostki samorządu terytorialnego (Międzygminnego Związku Komunikacji Pasażerskiej w T.), jest całkowicie bezpodstawne.

Zgodnie z art. 164 ust. 1 i 2 Konstytucji RP podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina, natomiast inne jednostki samorządu regionalnego albo regionalnego i lokalnego określa ustawa. Stosownie do art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24.07.1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostkami zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa są gminy, powiaty i województwa.

Art. 172 ust. 1 Konstytucji RP przyznaje co prawda jednostkom samorządu terytorialnego prawo zrzeszania się, które realizowane jest m. in. poprzez tworzenie związków międzygminnych, lecz te, chociaż są tworzone przez jednostki samorządu terytorialnego dla wspólnego wykonywania zadań publicznych, nie posiadają statusu jednostki samorządu terytorialnego. Termin jednostka samorządu terytorialnego należy bowiem odnieść do wspólnoty tworzonej przez mieszkańców danej jednostki zasadniczego terytorialnego podziału państwa, a związki międzygminne, z racji ich tworzenia dla wykonywania konkretnych zadań, takiej wspólnoty nie tworzą.

W niniejszej sprawie nie doszło więc do błędnej wykładni art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a zatem zastosowanie art. 16 w związku z art. 15 ust. 1 i 2 tejże ustawy było właściwe.

Mając powyższe na uwadze, Sąd postanowił nie uwzględnić skargi i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, oddalił skargę.