Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak del Sędzia S.O. Dorota Radaszkiewicz (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 maja 2014 r. sprawy ze skargi B.B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami oddala skargę. WSA/wyr.1 – sentencja wyroku

Decyzją z dnia 4 września 2013r. nr "[...]" Naczelnik Wydziału Komunikacji i Transportu z upoważnienia Starosty K. na podstawie art. 103 ust.1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 5 stycznia 2011r. o kierujących pojazdami orzekł o cofnięciu B.B. uprawnienia kategorii "B" "[...]", wydanego 27 czerwca 2001r. przez Starostę K. Decyzji na podstawie art. 108 § 1 k.p.a. nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu zostało podniesione, iż B.B. w związku z wnioskiem Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. - z uwagi na przekroczenie 24 pkt karnych za naruszenie przepisów i zasad ruchu drogowego, decyzją Starosty K. z dnia 3 czerwca 2013r. skierowany został na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji kat. "B". Wskazaną wyżej decyzją cofnięto B.B. uprawnienia kategorii "B", albowiem jak wynika z informacji Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w O., uzyskał on negatywny wynik z egzaminu teoretycznego sprawdzającego kwalifikacje w zakresie kategorii "B".

Od decyzji tej odwołanie złożył B.B., w którym wskazał, iż wnosi o wznowienie postępowania lub stwierdzenie nieważności decyzji, co umożliwi mu analizę zdarzeń drogowych, na podstawie których naliczono punkty karne.

Decyzją z dnia 17 grudnia 2013r. nr "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. utrzymało w całości w mocy decyzję organu I instancji będącą przedmiotem odwołania. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, iż organ I instancji prawidłowo dokonał oceny istniejących przesłanek do cofnięcia uprawnień do kierowania przez B.B. pojazdami silnikowymi kategorii B prawa jazdy. Ustawodawca stworzył bowiem możliwość cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami określonych kategorii, uzależniając taką decyzję m.in. od wyniku egzaminu państwowego. Egzamin ten (negatywny wynik z egzaminu teoretycznego) nie został w jakikolwiek sposób podważony przez stronę, co obligowało organ do cofnięcia uprawnienia.

Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wniósł B.B. wnosząc o uchylenie decyzji organu II instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Podniósł w uzasadnieniu, iż celem wniesionego odwołania od decyzji organu I instancji było dokonanie przez niego analizy zdarzeń drogowych, za które naliczono mu punkty karne. Jednakże pomimo powiadomienia go o wszczęciu postępowania administracyjnego organ prowadzący postępowanie nie wezwał skarżącego do przedstawienia wyjaśnień w przedmiocie materiałów będących podstawą do cofnięcia uprawnień i sporządzenia wniosku do sprawdzenia kwalifikacji kat. B. W ocenie skarżącego będzie to miało istotne znaczenie w ostatecznym rozstrzygnięciu sprawy, miedzy innymi istotne jest sprawdzenie okoliczności naliczenia punktów karnych za przekroczenie podwójnej linii ciągłej. Skarżący wskazał, że podnosi ten fakt w skardze, albowiem nie został wysłuchany jako strona w toczącym się postępowaniu administracyjnym.

. W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Organ podniósł dodatkowo, że ani starosta, ani też samorządowe kolegium odwoławcze nie mają uprawnień do badania prawidłowości wpisów w zakresie ilości punktów karnych przypisanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego, ani też do badania, czy kierowca, którego wniosek o sprawdzenie kwalifikacji dotyczy, faktycznie dopuścił się wykroczenia drogowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:

Sądy administracyjne, na mocy art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Uchylenie decyzji może zatem nastąpić jedynie w sytuacji, gdy wydanie zaskarżonej decyzji nastąpiło w wyniku naruszenia prawa materialnego lub procesowego, które miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie nie jest zasadna.

W ocenie wojewódzkiego sądu administracyjnego nie doszło bowiem ani do naruszenia przepisów prawa materialnego, ani procesowego przy wydaniu zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 5 stycznia 2011r. o kierujących pojazdami ( Dz. U. z 2011r., Nr 30, poz. 151 ze zm.) starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia utraty kwalifikacji, na podstawie wyniku egzaminu państwowego przeprowadzonego w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy.

W świetle wskazanego wyżej art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy sprawdzeniu kwalifikacji w formie egzaminu państwowego podlega osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem w razie uzasadnionych zastrzeżeń co do jej kwalifikacji oraz osoba ubiegająca się o:

a) przywrócenie uprawnienia do kierowania motorowerem, pojazdami silnikowymi lub tramwajem cofniętego na okres przekraczający rok lub cofniętego w związku z utratą kwalifikacji,

b) zwrot zatrzymanego prawa jazdy lub pozwolenia na kierowanie tramwajem, którego była pozbawiona na okres przekraczający rok.

Organy prawidłowo zaś ustaliły, że B.B. został skierowany na kontrolne sprawdzenie kwalifikacji do kierowania pojazdami na podstawie wniosku Komendanta Wojewódzkiego Policji w O., który w tym wniosku wskazał, iż B.B. licząc od dnia 15 maja 2012r. do 13 maja 2013r. wielokrotnie dopuścił się naruszenia przepisów i zasad ruchu drogowego i łączna ilość punktów za wskazane wyżej naruszenia przekroczyła 24 punkty (wyniosła łącznie 26). Skarżący w dniu 16 lipca 2013r. poddał się sprawdzeniu kwalifikacji, jednakże egzamin teoretyczny zakończył się wynikiem negatywnym. Właściwy starosta jest zobligowany wówczas do wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami – to jest w przypadku stwierdzenia utraty kwalifikacji, na podstawie wyniku egzaminu państwowego przeprowadzonego w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy, co maiło miejsce w sprawie niniejszej.

Wbrew stanowisku prezentowanemu w skardze zasadnie organ II instancji podniósł, iż organy administracji podejmujące rozstrzygniecie w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami, nie są właściwe i uprawnione ani do weryfikacji wymierzonych punktów karnych w postępowaniu mandatowym na podstawie mandatów i prawomocnych wyroków oraz innych orzeczeń. Ponadto ani starosta, ani samorządowe kolegium odwoławcze nie są również właściwe do czynienia jakichkolwiek własnych ustaleń, czy też dokonywania oceny działania uprawnionych do tego organów ( policji, sądów) w zakresie dotyczącym tego, czy kierowca faktycznie dopuścił się przypisanego mu wykroczenia drogowego.

Niezasadny jest również zarzut naruszenia przepisów postępowania – art. 7, 77 § 1 i art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz poprzez nie złożenie wyjaśnień przez skarżącego na etapie postępowania administracyjnego. Skarżący został bowiem prawidłowo zawiadomiony o wszczęciu postępowania administracyjnego wobec niego oraz o możliwości czynnego udziału w każdym stadium postępowania oraz o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów jak i o możliwości zgłaszania żądań - zgodnie z art. 10 § 1 k.p.a., z czego skarżący nie skorzystał na etapie postępowania przed organem I instancji. Natomiast przeglądał akta administracyjne w postępowaniu przed organem II instancji. nie było żadnych przeszkód do złożenia przez odwołującego pisemnych wyjaśnień.

W świetle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2.02.2011r., I OSK 575/10 zarzut naruszenia przepisu art. 10 § 1 k.p.a. przez niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego oraz możliwości wypowiedzenia się co do tego i składania wniosków może odnieść skutek wówczas, gdy stawiająca go strona wykaże, że zarzucane uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych. Na stronie stawiającej zarzut spoczywa więc ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego między naruszeniem przepisów postępowania a wynikiem sprawy.

Natomiast w sprawie będącej przedmiotem oceny Sądu nie było tego typu naruszeń, jak niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego oraz o możliwości wypowiedzenia się co do tego i składania wniosków, tym bardziej więc skarżący winien wykazać dlaczego nie skorzystał ze złożenia pisemnych wyjaśnień, skoro nic nie stało na przeszkodzie. Niedokonanie zaś czynności w postaci złożenia wyjaśnień - czyli czynności zależnej od samego skarżącego nie może stanowić skutecznego zarzutu naruszenia przez organy art. 10 § 1 k.p.a. Ponadto trudno jest też poza tym uznać, iż jakiekolwiek wyjaśnienia skarżącego dotyczące poszczególnych zdarzeń drogowych, które spowodowały następnie naliczenie punktów karnych miałyby jakikolwiek wpływ na wynik sprawy. Jak już bowiem wcześniej jasno wskazano - w postępowaniu administracyjnym dotyczącym cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami nie są badane i weryfikowane przesłanki wcześniejszego ustalenia we właściwym postępowaniu, iż rzeczywiście doszło do naruszenia przepisów ruchu drogowego przez kierującego, oraz liczba przypisanych za te naruszenia punktów.

Zatem - w ocenie Sądu, nie doszło do naruszenia przez organy art. 10 ust 1 k.p.a., który stanowi, iż organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

W wyroku z dnia 7 sierpnia 2013r. II OSK 1754/13 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie m.in. wskazał, że kierowanie się zasadami wyrażonymi w art. 7 oraz 77 § 1 k.p.a. przy wydaniu rozstrzygnięcia nie zawsze musi oznaczać zadośćuczynienia żądaniu strony postępowania, chociaż musi wykazywać, że wydane orzeczenie wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu.

Tekst orzeczenia pochodzi z Centralnej Bazy Orzeczeń Sądów Administracyjnych dostępnej pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego materiał dowodowy został prawidłowo zgromadzony i poddany prawidłowej ocenie prawnej przez organy w sprawie ze skargi B.B. W sprawie wypełniona bowiem została dyspozycja art. 103 ust. 1 lit. c ustawy z dnia 5 stycznia 2011r. o kierujących pojazdami, i uprawniony organ zobligowany był do cofnięcia skarżącemu uprawnienia do kierowania pojazdami określonej kategorii.

Biorąc powyższe pod uwagę, na mocy art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę jako bezzasadną należało oddalić.