Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka-Duda Sędziowie: NSA Joanna Tuszyńska (spr.) NSA Anna Szkodzińska Protokolant: specjalista Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi S. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej S. B. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 22 grudnia 2015 r. do Wójta Gminy G. wpłynęło podanie S.B. z dnia 21 grudnia 2015 r., w którym wnioskodawczyni - powołując się na art. 10, art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 2058) o dostępie do informacji publicznej (dalej: "u.d.i.p."), a także na ustawę o systemie oświaty oraz ustawę Karta Nauczyciela - zwróciła się o przesłanie informacji publicznej w postaci kserokopii pisma rodziców klasy [....] w C. z dnia 26 października 2015 r. w sprawie definitywnego odsunięcia od prowadzenia zajęć S.B. , o którym to piśmie była mowa w wystąpieniu z dnia 19 listopada 2015 r. znak: [....] podpisanym przez Wójta Gminy G. , kierowanym do Dyrektora Zespołu Szkół w C.

Wójt Gminy G. pismem z dnia 30 grudnia 2015 r. przesłał wnioskodawczyni kserokopię pisma z dnia 21 października 2015 r. dokonując anonimizacji pisma poprzez pominięcie danych rodziców, którzy podpisali wniosek.

Pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. S.B. zwróciła się do Wójta Gminy G. o uzupełnienie przesłanej informacji publicznej poprzez przesłanie pisma rodziców uczniów klasy [....][....] z dnia 21 października 2015 r. wraz z podpisami rodziców, a także przesłanie kserokopii załączników stanowiących integralną część tego pisma (notatka służbowa ze spotkania odbytego dnia 14 października 2015 r. oraz pisma od rodziców). Jako podstawę wezwania wzywająca wskazała art. 37 ust. 1 i 2 w zw. z art. 7, 8 i 12 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 98, poz. 1071 ze zm.; obecnie Dz. U. z 2016 r., poz. 23), dalej "k.p.a.", oraz art. 10 i 13 u.d.i.p.

Decyzją z dnia 20 stycznia 2016 r. Wójt Gminy G. odmówił udostępnienia informacji publicznej w części dotyczącej podpisów rodziców. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że powodem odmowy udostępnienia żądanej informacji jest treść z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi o ograniczeniu możliwości udostępnienia informacji publicznej ze wyglądu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. W sytuacji zatem, gdy w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe, a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu.

Z powyższą decyzją nie zgodziła się S.B. wskazując w odwołaniu, że organ błędnie odmówił udostępnienia żądanej informacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia 24 lutego 2016 r. sygn. akt: [....] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia. Powodem uchylenia decyzji była konieczność rozpatrzenia całości żądania S.B. - w szczególności wypowiedzenie się co do treści załączników do pisma z dnia 21 października 2015 r.

W dniu 14 marca 2016 r. Wójt Gminy G. przesłał S.B. zanonimizowane kserokopie pism rodziców uczniów, które stanowiły załącznik do skargi rodziców, a także poinformował ją, że kserokopia notatki służbowej nie jest w jego posiadaniu, gdyż do Wójta Gminy G. wpłynęła skarga bez tej notatki. Wskazano, że zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji publicznej zobowiązane są tylko podmioty będące w posiadaniu wnioskowanych informacji.

Również w dniu 14 marca 2016 r. Wójt Gminy G. wydał decyzję znak: [....] , którą odmówił udostępnienia informacji publicznej w części dotyczącej podpisów rodziców ze skargi i pism rodziców będących załącznikiem do skargi. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 104 i 107 k.p.a., art. 5 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2135).

W uzasadnieniu tej decyzji organ I instancji wskazał, że na podstawie ustawy o ochronie danych osobowych każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych. Imię i nazwisko osoby fizycznej (jako sfera prywatności człowieka) podlega ochronie danych osobowych. Z kolei art. 61 ust. 2 Konstytucji RP przewiduje możliwość ograniczenia prawa do informacji ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. Ograniczenie takie przewiduje również art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Dalej wskazano, że w sytuacji gdy w treści informacji publicznej zawarte są dane osobowe, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu. Ustawa o ochronie danych osobowych stanowi lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej, przesądzając, że imię i nazwisko osoby fizycznej (jako sfera prywatności człowiek)a podlega ochronie danych osobowych, tym samym organ nie może udostępnić danych, które umożliwiłyby zidentyfikowanie osoby fizycznej. W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienie z taką sytuacją, co nie pozwala na udostępnienie informacji publicznej w pełnym żądanym zakresie. Organ I instancji odmówił udostępnienia informacji publicznej w zakresie żądanym przez stronę, ponieważ informacja ta dotyczy ujawnienia danych osobowych rodziców i uczniów, których żądana informacja dotyczy.

Od decyzji tej odwołała się S.B. , zarzucając jej naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80, art. 11, art. 12 oraz art. 107 § 1 i § 3 k.p.a., a także rażące naruszenie art. 5 ust. 1 i 2 oraz art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i wnosząc o uchylenie decyzji Wójta Gminy G. oraz o zobowiązanie tego organu do udostępnienia je całości informacji objętych wnioskiem.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 r., Sygn. akt: [....] na podstawie art.138 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 1 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu tej decyzji Kolegium powołało się na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wydane w sprawie ze skargi S.B. na bezczynność Wójta Gminy G. W postanowieniu z dnia 16 marca 2016 r. sygn. akt: II SAB/Kr 24/16 odrzucającym skargę Sąd wskazał, że żądana przez skarżącą informacja (przy czym chodzi o ten sam wniosek o udostępnienie informacji publicznej, który obecnie został załatwiony zaskarżoną decyzją) nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd zwrócił uwagę, że ustawa o dostępie do informacji publicznej nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania, a co za tym idzie, skarga na bezczynność organu w przedmiocie nieudostępnienia informacji, która nie jest informacją publiczną, podlega - jako niedopuszczalna - odrzuceniu. Kwestia udostępnienia lub nieudostępnienia informacji, która nie jest informacją publiczna nie podlega bowiem kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W niniejszej sprawie Wójt Gminy G. w zaskarżonej decyzji z dnia 14 marca 2016 r. wskazał na treść art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Niemniej jednak Kolegium przyjęło - w ślad za poglądami WSA w Krakowie - że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. W związku z powyższym odmowa jej udostępnienia jest uzasadniona. Zatem rozstrzygnięcie sprawy (sentencję) uznać należy za prawidłowe.

Dalej Kolegium wskazało, że obszerne argumenty zawarte odwołaniu nie mogły odnieść oczekiwanego skutku. Zarówno część pisma z dnia 21 października 2015 r. w postaci podpisów rodziców, jak i część załączników do tego pisma z postaci podpisów rodziców pod poszczególnymi pismami, jak i wreszcie treść notatki spisanej na okoliczność spotkania z Wójtem Gminy G. - nie stanowią informacji publicznej. Samo udostępnienie treści pism (bez podpisów) nie czyni z tych pism informacji publicznej. Słusznie należało zatem orzec o odmowie udostępnienia żądanych informacji. Brak notatki również nie powoduje wadliwości decyzji - skoro nie stanowi ona informacji publicznej - bez względu na jej posiadanie przez Wójta Gminy G. - nie podlegałaby udostępnieniu w trybie przewidzianym ustawą o dostępie do informacji publicznej. Ze wskazanych wyżej przyczyn należało orzec jak w sentencji.

Opisaną wyżej decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie S.B. Obydwu decyzjom zarzuciła:

- naruszenie art. 7 k.p.a. poprzez brak podjęcia przez organy wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, której dotyczyła sprawa, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli,

- naruszenie art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie przez organy postępowania w sposób niebudzący zaufania jego uczestników do władzy publicznej, którego wyrazem są zupełnie dowolne ustalenia faktyczne, które nie mają odzwierciedlenia w materiale dowodowym,

- naruszenie art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że warunkiem uznania danych publicznych za informację publiczną jest jedynie zmaterializowanie tej informacji w formie dokumentów urzędowych, o jakich mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o dostępie do informacji publicznej,

- naruszenie art. 1 ust. 1 u.d.i.p., art. 4 ust. 3 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji, poprzez zupełnie dowolne zawężenie prawa do informacji publicznej i przyjęciu bez analizy zawartości skargi rodziców z dnia 21 października 2015 r., bez analizy załączników do skargi stanowiących integralne części skargi, że nie jest to informacja publiczna, tymczasem udostępnieniu podlega każda informacja o sprawach publicznych. Zdaniem skarżącej organy nie zauważają, że analiza treści dokumentów do tej pory udostępnionych, a więc skargi z dnia 21 października 2015 roku i jej integralnego załącznika w postaci skarg poszczególnych rodziców, świadczy o rezygnacji rodziców z prawa do prywatności, bowiem wkroczyli oni w dziedzinę życia publicznego, o czym bezsprzecznie świadczy treść tychże dokumentów,

- naruszenie art. 6 u.d.i.p., w art. 4 ust. 3 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji poprzez dowolne przyjęcie, że załączniki do skargi rozpatrywanej w trybie art. 227 k.p.a. czyli "pism rodziców" oraz "notatka służbowa ze spotkania, odbytego w dniu 14.10.2015 r. z udziałem rodziców klasy [....] , dyrektora szkoły, protokolanta w postaci jednego z nauczycieli, organu prowadzącego szkołę, nauczycieli uczących w tej szkole (do których zalicza się również skarżąca)" mają charakter indywidualny - tymczasem orzecznictwo wielokrotnie wskazywało, że organy uprawnione do wykonywania zadań publicznych nie wykonują innych czynności takich jak sprawy publiczne, a ich wykonywanie nie może polegać na realizacji sprawy prywatnej. Taki pogląd, jaki prezentuje Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. wyłączyłby szkoły publiczne i kierujących nimi dyrektorów, wójtów jako organów prowadzących szkołę, a także podmioty zobowiązane do rozpatrywania skarg w trybie art. 227 k.p.a. na nauczyciela (pełniącego funkcje publiczne) spod obowiązywania ustawy o dostępie do informacji publicznej, a tymczasem orzecznictwo sądowo-administracyjne wielokrotnie dawało wyraz temu, że szkoły publiczne, osoby nimi kierujące zabierające stanowisko w sprawach publicznych (m.in. w sprawach szkoły), a także inne podmioty, tak jak wójtowie są zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej - tym bardziej jeżeli zajmują stanowisko w jakieś sprawie, a sprawa dotyczy skargi na nauczyciela, tj. relacji nauczyciel - uczeń - rodzice ucznia,

- naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP w zw. z art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w ten sposób, iż wszystkie wątpliwości zostały rozstrzygnięte na korzyść wyłączenia prawa do informacji publicznej, co prowadzi do naruszenia istoty prawa do informacji,

- naruszenie art. 6 u.d.i.p., art. 2 ust. 1 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji w związku z art. 6, 7 i 8 k.p.a. poprzez dowolne przyjęcie, że brak jest podstaw by stwierdzić, że załącznik do pisma rodziców z dnia 21 października 2015 r. "notatka służbowa", ma walor oficjalności i został wytworzony przez organ administracji publicznej lub funkcjonariusza publicznego w ramach jego kompetencji - tymczasem orzecznictwo wielokrotnie wskazywało, że o zakwalifikowaniu określonej informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu tej ustawy decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji. Informacja publiczna obejmuje swoim znaczeniem szerszy zakres pojęciowy niż dokumenty urzędowe i nie można zawężać i utożsamiać dostępu do informacji publicznej z dostępem do dokumentów,

- naruszenie art. 6 u.d.i.p., art. 2 ust. 1 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji w związku z art. 6, 7 i 8 k.p.a. poprzez dowolne przyjęcie, że brak jest podstaw by stwierdzić, że załącznik do pisma rodziców z dnia 21 października 2015 r. "notatka służbowa", ma walor oficjalności i został wytworzony przez organ administracji publicznej łub funkcjonariusza publicznego w ramach jego kompetencji - przy jednoczesnym odstąpieniu od jakiejkolwiek kwalifikacji żądanych informacji jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu ustawy w zakresie kryterium rzeczowego, tj. treści i charakteru żądanych przez wnioskodawcę dokumentów, w sytuacji gdy organ nie widział treści tejże notatki.; więc nie ma pojęcia co w niej jest zawarte,

- naruszenie art. 1 ust. 2 u.d.i.p. w związku z art. 6 u.d.i.p. i art. 61 Konstytucji w związku z art. 6, 7, 8, 11 i 12 k.p.a. poprzez błędne przyjęcie, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 grudnia 2012 roku w sprawie kryteriów i trybu dokonywania oceny nauczyciela, trybu postępowania odwoławczego oraz składu i sposobu powołania zespołu oceniającego (Dz. U. z 2012 roku., poz. 1538), nauczyciel w ramach tego postępowania ma możliwość zapoznania się z aktami sprawy - z jednoczesnym odstąpieniem przez organ od jakiejkolwiek analizy zgodnie z art. 1 ust. 2 przepisy ustawy, czy skarga w trybie art. 227 k.p.a. i jej załączniki na mocy tegoż rozporządzenia w ogóle stanowią akta sprawy postępowania regulowanego rozporządzeniem oraz czy w ogóle do postępowania w sprawie oceny pracy nauczyciela wg tegoż rozporządzenia mają zastosowanie przepisy k.p.a.

Na podstawie tych zarzutów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji wraz z poprzedzającą ją decyzja Wójta Gminy G. , a także o zobowiązanie organów do udzielenia kompletnej informacji publicznej, oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowego Kolegium Odwoławcze w T. wniosło o jej oddalenie i w całości podtrzymało stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że żądana przez skarżącą informacja nie jest informacją publiczną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) stanowi, że sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżony akt administracyjny według kryterium zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie jego wydania. Zgodnie z treścią art.3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanymi granicami skargi (art. 134 ustawy).

Stosownie do przepisu art. 145 § 1 p.p.s.a., w przypadku, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części.

Z brzmienia art. 145 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wynika natomiast, że Sąd stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, gdy zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Prawo dostępu do informacji publicznej jest gwarantowane konstytucyjnie jako podstawowe prawo obywateli. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, a ponadto o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Zgodnie z art. 61 ust. 3 Konstytucji RP ograniczenie powyższego prawa może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.

Adresatami obowiązku udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne.

Skonkretyzowanie prawa do informacji ma miejsce w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. Dz.U.2014.782), zwana dalej "u.d.i.p." Ustawa reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione. Ustawa określa również podmioty obowiązane do udostępnienia informacji publicznej wskazując, że należą do nich władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne (art. 4 ust. 1 u.d.i.p.).

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. W myśl tych przepisów informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p. Przyjąć należy, że informacją publiczną jest każda informacja dotycząca sfery faktów i danych publicznych, a więc każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów realizujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 8/13, publ. https://www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej precyzyjnie określa obowiązki podmiotu zobowiązanego, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej, w tym formy załatwienia (zakończenia) sprawy. Podmiot, do którego złożono wniosek o udostepnienie informacji publicznej (art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej), winien alternatywnie:

- udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy),

- odmówić jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy),

- umorzyć postępowanie (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, decyzję wydaje się wówczas, gdy organ odmawia udostępnienia informacji publicznej lub umarza postępowanie w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 ustawy. Może być ona więc wydana wtedy, gdy w ogóle przedmiotowa ustawa ma zastosowanie.

Jeśli natomiast żądana informacja nie jest informacją publiczną, to nie ma podstaw do wydawania decyzji na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p.. Należy wnioskodawcę poinformować pismem, że sprawa nie dotyczy informacji publicznej (por. wyrok NSA z 17 grudnia 2003 r. sygn. akt II SA/Gd 1153/03, LEX Nr 299295, wyrok NSA z dnia 25 marca 2001, sygn akt II SA 4059/02, LEX Nr 78063, wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2002 r., sygn. akt II SA 3301/02, LEX Nr 78064, wyrok NSA z dnia 20 maja 2016 r., sygn. I OSK 3238/14).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy, uznać należy, że zaskarżona decyzja i poprzedzająca ją decyzja organu I instancji wydane zostały bez podstawy prawnej.

Jak wskazał już Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w prawomocnym postanowieniu z dnia 13.03.2016 r.(sygn. II SAB/Kr 24/16) "pisma od rodziców" nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p.. Pisma rodziców adresowane do Dyrekcji Zespołu Szkół, czy też do organu prowadzącego szkołę, mają bowiem charakter sprawy indywidualnej, związanej z relacjami między uczniami klasy III gimnazjum (i ich rodzicami) a nauczycielem. Pisma osób fizycznych – rodziców uczniów są dokumentami prywatnymi, które nie podlegają udostępnieniu na podstawie omawianej ustawy. Są prywatną korespondencją, służącą załatwianiu sprawy indywidualnej, dotyczącej ucznia danej szkoły. Stanowisko to Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą skargę podziela.

Informacje, których udostępnienia domagała się skarżąca we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r., nie stanowią zatem informacji publicznej w rozumieniu u.d.i.p.

Skoro żądane przez skarżącą informacje nie mają charakteru informacji publicznej, to organ nie miał, zgodnie z art. 16 u.d.i.p., podstaw do wydania decyzji. Odmowa udostępnienia informacji publicznej wymaga wydania decyzji administracyjnej tylko wtedy, gdy chodzi o informację publiczną w rozumieniu u.d.i.p., co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca powinien być powiadomiony o odmowie udostępnienia informacji w formie pisma informacyjnego, stąd wydanie przez Wójta Gminy G. w dniu 14 marca 2016 r. decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej oraz utrzymanie tej decyzji w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt: [....] nastąpiło bez podstawy prawnej. Tak więc uznać należy, że ziściła się przesłanka z art. 156 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego, skutkująca stwierdzeniem nieważności obydwu decyzji.

W świetle powyższego wszystkie zarzuty skargi okazały się niezasadne.

Dlatego też, na podstawie art.145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oraz art.135 p.p.s.a. orzeczono jak w punkcie I wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art.200 p.p.s.a.