Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński (spr.), Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej, Janusz Walawski, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi A. L. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej – oddala skargę –

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej działając na podstawie art. 127 § 1 i § 2, art. 138 § 1 pkt 1 Kpa w związku z art. 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198, ze zm.), a także w związku z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz.U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...] stycznia 2013 r. o odmowie udostępnienia A. L. informacji publicznej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, co następuje:

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. udostępnił A. L. informację publiczną (wniosek z dnia 11 kwietnia 2012 r.).

Zainteresowany pismem z dnia 11 grudnia 2012 r., które wpłynęło do Dyrektora UKS w P. w dniu 12 grudnia 2012 r. wniósł o:

1. Potwierdzenie, że odpowiedź udzielona na pytanie nr 2 wniosku (w ilu przypadkach postępowań karnych skarbowych, o których mowa w punkcie powyżej, w momencie ich wszczęcia – zobowiązanie podatkowe – którego bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu, było przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego?) obejmuje przypadki wszczęcia postępowań karnych skarbowych w trakcie toczącego się postępowania kontrolnego oraz w okresie pomiędzy wydaniem decyzji w tym postępowaniu, a złożeniem od niej odwołania oraz, że obejmuje przypadki wszczęcia postępowania karnego skarbowego w trakcie postępowania odwoławczego;

2. Podanie łącznej liczby przypadków wszczęcia postępowania karnego skarbowego w trakcie postępowania kontrolnego, po wydaniu decyzji w tym postępowaniu, a przed złożeniem od niej odwołania oraz w trakcie postępowania odwoławczego, jeżeli organ nie może potwierdzić udzielenia odpowiedzi obejmującej swym zakresem wszystkie etapy postępowania podatkowego wymienione w punkcie nr 1.

Dyrektor UKS w P. , pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. udzielił odpowiedzi na pierwsze pytanie, natomiast mając na względzie, że udzielenie odpowiedzi na drugie pytanie wymaga przetworzenia informacji, powołując się na przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wykazanie, że uzyskanie żądanej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

W odpowiedzi A. L. wskazał, że żądana informacja jest informacją o charakterze prostym natomiast jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Dyrektor UKS w P. decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. odmówił udostępnienia informacji publicznej w żądanym zakresie, z uwagi na niewykazanie przez zainteresowanego, że żądane informacje są szczególnie istotne dla interesu publicznego.

A. L. wniósł odwołanie do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, w którym zarzucił organowi I instancji naruszenie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, w tym art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ww. ustawy, poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie, tj. w okolicznościach faktycznych, które nie dają podstawy do wydania decyzji odmawiającej dostępu do informacji publicznej, a także naruszenie art. 14 ust. 2, poprzez jego niezastosowanie w okolicznościach zobowiązujących organ do jego zastosowania.

W uzasadnieniu odwołania wskazał, że w lipcu 2012 r. G. działając na zlecenie Px. przygotowała raport na temat stosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej w praktyce państwowych organów podatkowych oraz organów kontroli. Raport wykazał nieprawidłowości w stosowaniu tego przepisu oraz uprawdopodobnił podejrzenie o jego instrumentalnym wykorzystywaniu przez organy podatkowe. Raport przygotowany został w oparciu o dane zawarte w wyrokach sądów administracyjnych, a więc dane w pewnym sensie szczątkowe i nieoddające pełnego obrazu skali zjawiska instrumentalnego wykorzystywania postępowań karnych skarbowych. Autorzy raportu (w tym skarżący) chcieliby uzyskać dane, które pozwoliłyby na dokładniejsze potwierdzenie wyżej przytoczonych tez. Strona podnosiła, że żądanie to uzasadnione jest nie tylko wolą przekazania opinii publicznej rzetelnych danych pozyskanych bezpośrednio od organów skarbowych, ale także rozwiania niewątpliwie szkodliwych podejrzeń instrumentalnego wykorzystywania ww. przepisu przez publiczne organy administracji skarbowej. Zdaniem skarżącego, w interesie publicznym leży rozwianie istniejących wątpliwości, ponieważ niewyobrażalna jest sytuacja, w której pod adresem publicznych organów administracji kierowane są takie podejrzenia. Najbardziej rzetelnym sposobem na oczyszczenie organów z powyższych zarzutów byłoby upublicznienie budzących te kontrowersje danych. Zaistniała obecnie sytuacja, tj. uchylanie się organów od udzielenia informacji publicznej na ten temat, wzbudza tylko podejrzenia, co do treści tych informacji, a także obiektywności i transparentności działania tychże organów. Uzyskane informacje posłużą do przygotowania raportu, który rzetelnie wyjaśni, czy w praktyce nadużywany jest art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Opinia publiczna, a w szczególności podatnicy zasługują na rzetelną i precyzyjną informację na temat skali tego problemu.

A. L. dodatkowo wskazał, iż na 5 urzędów kontroli skarbowej jedynie Dyrektor UKS w P. uznał, że żądane informacje stanowią informacje przetworzone i zażądał wykazania istotnego interesu publicznego. Pozostałe urzędy kontroli skarbowej udzieliły odpowiedzi na obydwa pytania. Nadto organ I instancji udzielając odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej z dnia 11 kwietnia 2012 r. potwierdził działanie skarżącego w interesie publicznym.

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej potwierdził zasadność rozstrzygnięcia organu I instancji.

Żądana informacja publiczna, określona w 2 wniosku z dnia 11 grudnia 2012 r. stanowi informacje przetworzoną, albowiem wygenerowanie żądanej informacji wiązałoby się z koniecznością analizy dokumentacji wszystkich postępowań karnych skarbowych za okres objęty wnioskiem i wyszukania tych, które spełniają kryteria wskazane przez wnioskodawcę, a mianowicie:

- przejrzeć akta z postępowań kontrolnych prowadzonych w I instancji oraz postępowań karnych skarbowych za lata 2009 i 2010;

- powiązać akta z zakończonych postępowań kontrolnych z aktami spraw karnych skarbowych;

- wyselekcjonować potrzebne dane;

- dokonać segregacji poszczególnych danych oraz ich zsumowania.

Proces tworzenia żądanego zbioru informacji statystycznych wiązałby się

z zaangażowaniem licznej grupy pracowników organu na trudny do określenia czas, co niewątpliwie wpłynęłoby negatywnie na sposób realizacji innych obowiązków nałożonych na organ kontroli skarbowej.

Przygotowanie informacji we wskazanym we wniosku zakresie wymagałoby zatem, podjęcia przez organ dodatkowych czynności i zaangażowania środków osobowych oraz finansowych, co powoduje, że żądana informacja stanowi,

w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, informację publiczną przetworzoną.

Organ podkreślił, iż na dzień złożenia wniosku i rozpatrywania go Dyrektor UKS w P. nie dysponował informacją w żądanym przez skarżącego zakresie i dlatego musiałby informacje taką wytworzyć na żądanie zainteresowanego.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej obejmuje m.in. uprawnienie do uzyskania informacji przetworzonej, ale tylko w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Dlatego też wnioskodawca, domagający się udzielenia informacji publicznej przetworzonej, powinien wyjaśnić w jaki sposób zamierza wykorzystać uzyskane informacje dla ochrony interesu publicznego lub poprawy funkcjonowania organów administracji publicznej. Wyjaśnienie takie jest niezbędne dla wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego. Podkreślenia przy tym wymaga, że do uzyskania informacji publicznej przetworzonej niezbędne jest wykazanie przez podmiot, nie tyle "interesu publicznego", ale kwalifikowanej jego formy, a mianowicie szczególnie istotnego interesu publicznego.

W ocenie Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej podnoszona przez stronę okoliczność, nie świadczy o istnieniu po jej stronie szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanej informacji. Okolicznością tą w ocenie strony, jest to, że raport przygotowany przez G. na zlecenie Px. na temat stosowania art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej w praktyce państwowych organów podatkowych oraz organów kontroli, przygotowany został w oparciu o dane zawarte w wyrokach sądów administracyjnych, a więc dane w pewnym sensie szczątkowe i nieoddające pełnego obrazu skali zjawiska instrumentalnego wykorzystywania postępowań karnych skarbowych, a autorzy raportu (w tym skarżący) chcieliby uzyskać dane, które pozwoliłyby na dokładniejsze potwierdzenie ich tez.

Zdaniem GIKS, A. L. składając wniosek o udzielenie informacji związanej z weryfikacją danych zawartych w ww. raporcie nie realizuje interesu publicznego, lecz swój własny interes faktyczny, związany z wywiązaniem się ze zobowiązania w zakresie współprzygotowania uzupełnienia wspomnianego raportu.

GIKS biorąc pod uwagę zakres żądanej informacji, jak i wykazany przez stronę cel jej udostępnienia, stwierdził, że nie można uznać, iż w sprawie zachodzi kwalifikowana szczególna istotność dla interesu publicznego, będąca podstawą do udostępnienia informacji publicznej przetworzonej.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje podnoszona przez wnioskodawcę okoliczność, że uzyskane informacje posłużą do wykazania nieprawidłowości w stosowaniu art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, gdyż kwestia konstytucyjności tego przepisu była już przedmiotem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. akt P 30/11, zatem nie ma potrzeby na obecnym etapie wyszukiwania ewentualnych nieprawidłowości w ww. zakresie.

Subiektywna ocena wnioskodawcy (osoby fizycznej), że w sprawie szczególny interes publiczny występuje, ponieważ żądane dane zostaną wykorzystane do dokładniejszego potwierdzenia tez z przywołanego powyżej raportu przygotowanego na zlecenie Px. oraz, że żądane informacje pozwolą zweryfikować podejrzenie o instrumentalnym wykorzystywaniu ww. przepisu przez organy administracji podatkowej, nie oznacza, iż na organie ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania żądanych informacji. Należy w tym miejscu również zwrócić uwagę na przepis art. 23g ust. 2 pkt 1ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym przekazanie informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania następuje na wniosek, w przypadkach gdy informacja publiczna nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium, chyba że została udostępniona w inny sposób i zostały określone warunki jej ponownego wykorzystywania. Powyższe ma również wpływ na ocenę istnienia interesu publicznego uzasadniającego udzielenie informacji przetworzonej. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że A. L. nie kieruje się szczególnie istotnym interesem publicznym, lecz chce uzyskać informacje istotne z punku widzenia jego indywidualnych (prywatnych) interesów.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje podnoszona przez Wnioskodawcę okoliczność, że uzyskane informacje posłużą do wykazania nieprawidłowości w stosowaniu art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, gdyż kwestia konstytucyjności tego przepisu była już przedmiotem orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 lipca 2012 r., sygn. akt P 30/11, zatem nie ma potrzeby na obecnym etapie wyszukiwania ewentualnych nieprawidłowości w ww. zakresie.

Subiektywna ocena wnioskodawcy, iż w sprawie szczególny interes publiczny występuje, ponieważ żądane dane zostaną wykorzystane do dokładniejszego potwierdzenia tez z przywołanego powyżej raportu przygotowanego na zlecenie Px. oraz, że żądane informacje pozwolą zweryfikować podejrzenie o instrumentalnym wykorzystywaniu ww. przepisu przez organy administracji podatkowej, nie oznacza, iż na organie ciąży obowiązek sporządzenia i przekazania żądanych informacji. Należy w tym miejscu również zwrócić uwagę na przepis art. 23g ust. 2 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym przekazanie informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania następuje na wniosek, w przypadkach, gdy informacja publiczna nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub w centralnym repozytorium, chyba że została udostępniona w inny sposób i zostały określone warunki jej ponownego wykorzystywania. Powyższe ma również wpływ na ocenę istnienia interesu publicznego uzasadniającego udzielenie informacji przetworzonej. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że P. A. L. nie kieruje się szczególnie istotnym interesem publicznym, lecz chce uzyskać informacje istotne z punku widzenia jego indywidualnych (prywatnych) interesów.

Strona wnosząc o udzielenie informacji publicznej przetworzonej, nie wykazała, że jest ona ważna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców, a także, iż uzyskanie tej informacji stwarza realną możliwość jej wykorzystania dla poprawy funkcjonowania organów administracji skarbowej i lepszej ochrony interesu publicznego. Również GIKS, tak jak Dyrektor UKS w P. nie stwierdził, badając sprawę z urzędu, istnienia kwalifikowanego interesu publicznego w przedmiotowej sprawie.

Organ II instancji ustosunkowując się do zarzutu naruszenia art. 14 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wskazał, iż przepis ten nie miał w sprawie zastosowania. Dyrektor UKS w P. , pismem z dnia 21grudnia 2012 r. poinformował stronę, że udzielenie informacji w żądanym zakresie wymaga przetworzenia informacji oraz wezwał do uzupełnienia wniosku, poprzez wykazanie, że uzyskanie informacji jest istotne dla interesu publicznego. A. L. ustosunkował się do tego wezwania, jednakże organ I instancji uznał, iż zainteresowany nie wykazał istnienia szczególnego interesu publicznego i wydał w dniu [...] stycznia decyzję odmowną.

Za niezasadny w ocenie GIKS należy uznać zarzut strony, że Dyrektor UKS w P. wykazuje się logiczną niekonsekwencją, skoro uznaje argumenty (wykazane w odpowiedzi na wezwanie do wykazania istotnego interesu publicznego z dnia 21 grudnia 2012 r.) za niewystarczające do udowodnienia, iż skarżący posiada interes publiczny, skoro już istnienie takiego interesu zostało wcześniej uznane przez organ, czego potwierdzeniem było udzielenie informacji publicznej na wniosek z dnia 11 kwietnia 2012 r. GIKS wyjaśnił w tym aspekcie, iż udzielenie informacji publicznej, o którą strona wystąpiła wnioskiem z dnia 11 kwietnia 2012 r. nastąpiło z uwagi na fakt, że Dyrektor UKS w P. wytworzył stosowne dokumenty na polecenie Departamentu Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów, będącego komórką organizacyjną obsługującą GIKS - organ sprawujący nadzór nad dyrektorami urzędów kontroli skarbowej. Udzielona informacja była zatem informacją prostą (istniał bowiem dokument, który odpowiadał kryteriom oczekiwanym przez stronę), a zatem udzielenie takiej informacji nie wymagało wykazywania istnienia po stronie wnioskodawcy szczególnie istotnego interesu publicznego.

Natomiast danych, o które wystąpiła strona w piśmie z dnia 11 grudnia 2012 r., Dyrektor UKS w P. nie posiadał i musiałby je dopiero wytworzyć, co wiązać musiałoby się z podjęciem przez organ szeregu dodatkowych czynności. Zabiegi takie czynią żądaną informację, informacją przetworzoną, której udzielenie uzależnione jest od istnienia u wnioskodawcy szczególnie istotnego interesu publicznego.

Nie zasługuje również na uwzględnienie argumentacja strony, zawarta w odwołaniu, wskazująca, że tylko Dyrektor UKS w P. uznał żądanie skarżącego za żądanie udostępnienia informacji przetworzonej i zażądał wykazania istotnego interesu publicznego, zaś pozostałe urzędy kontroli skarbowej udzieliły odpowiedzi na obydwa pytania. GIKS wyjaśnił w tym aspekcie, iż każda ze spraw jest sprawą indywidualną i w każdej z nich mogą istnieć różne okoliczności mające wpływ na sposób ich załatwienia. Dlatego powyższa argumentacja strony nie może wpływać na ocenę sposobu rozstrzygnięcia sprawy przez Dyrektora UKS w P. .

A. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie skargę na powyższą decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, zarzucając organowi II instancji niewłaściwe zastosowanie art. 138 § 1 pkt 1 Kpa oraz naruszenia art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16, art. 1 ust.1, art. 2 ust. 1, oraz art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudzielenie informacji publicznej w okolicznościach zobowiązujących organ do jej udostępnienia.

W konkluzji skargi (modyfikacja dokonana na rozprawie) wnosił o uchylenie decyzji wydanej w niniejszej sprawie przez organy obu instancji.

W uzasadnieniu skargi A. L. wskazał miedzy innymi, iż czynności organu, jak selekcja dokumentów i protokołów, ich analiza pod względem treści są zwykłymi czynnościami, które nie mają wpływu i nie dają podstaw do zakwalifikowania żądanych dokumentów, jako informacji przetworzonej. W wyniku stosowania takich czynności organu nie powstaje bowiem żadna nowa informacja. O przetworzeniu informacji nie stanowi też sięganie do materiałów archiwalnych, czy też źródłowych. Także czasochłonność oraz trudności organizacyjno-techniczne jakie wiążą się z przygotowaniem informacji publicznej, nie mogą zwalniać zobowiązanego podmiotu z tego obowiązku, a tym samym kwestie te nie mogą ograniczać prawa do uzyskania informacji publicznej przewidzianego w art. 31 ustawy dostępie do informacji publicznej. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. niewątpliwie jest w posiadaniu informacji, których udzielenia żąda skarżący. Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, w której organ skarbowy nie posiada informacji na temat stanu zobowiązań podatkowych stanowiących przedmiot prowadzonych przez niego postępowań. Nadto organ I instancji posiada techniczne możliwości wyselekcjonowania odpowiednich danych na potrzeby żądanej informacji publicznej posługując się chociażby systemami Systemem Ewidencji Spraw Karnych Skarbowych (ESKS) i Informatycznego Systemu Wspomagania Kontroli Skarbowej "Iskos". Zatem przeglądanie akt postępowań kontrolnych, powiązanie ich z aktami postępowań karnych, wyselekcjonowanie potrzebnych danych, na które to czynności organ wskazał, nie przesądzają jeszcze o przetworzonym charakterze informacji.

Odnosząc się do pojęcia szczególnie istotnego interesu publicznego A. L. wskazał na szerokie znaczenie tego pojęcia. W jego ocenie w niniejszej sprawie interes taki występuje, co wynika z treści raportu przygotowanego w lipcu 2012 r. na zlecenie Px. . W szczególności wskazał tu na fakty, iż: blisko 50% postępowań karnych skarbowych, które skutkują zawieszeniem biegu terminu przedawnienia wszczynanych jest w ostatnim kwartale roku (przede wszystkim w grudniu), w którym upływa ustawowy termin przedawnienia zobowiązania podatkowego; w 25, 81% przypadków wszczęć postępowań karnych skarbowych w ostatnim kwartale roku, w którym upływał termin przedawnienia zobowiązania podatkowego, postępowanie karne zostało wszczęte jeszcze przed wydaniem decyzji I instancji w postępowaniu podatkowym, a więc w sytuacji, w której organ nie miał jeszcze podstaw prawnych by stwierdzić, że podatnik nie wywiązuje się w sposób prawidłowy z obowiązku obliczenia podatku; w wielu przypadkach postępowanie karno skarbowe pozostawało w fazie in rem w momencie upływu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Skarżący wskazał, iż raport opracowany był w oparciu o analizy wyroków sądów administracyjnych i poszerzenie tej wiedzy o dane z Urzędów Kontroli Skarbowej byłoby cenne dla podniesienia poziomu rzetelności funkcjonowania tych organów.

Dla poparcia tezy szczególnej istotności interesu publicznego, polegającego na sprawnym i rzetelnym działaniu organów władzy publicznej, jest fakt, iż ustawodawca surowo penalizuje działania mogące zmierzać do jego naruszenia, czego potwierdzeniem jest art. 231 § 1 Kk.

Skarżący zakwestionował także zasadność rozważania przez organ sprawy w aspekcie art. 23g ust. 2 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem w jego ocenie na tym etapie rozpatrywania sprawy zagadnienie uzyskania informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystania jest przedwczesne.

Na rozprawie skarżący podkreślił, iż o istnieniu w tej sprawie szczególnego interesu publicznego świadczy fakt zlecenia przez Departament Kontroli Skarbowej w Ministerstwie Finansów prac w zakresie objętym żądaną informacją publiczną.

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty przedstawione w zaskarżonej decyzji. Na rozprawie podkreślił, iż organy skarbowe udzielały w niniejszej sprawie skarżącemu wszystkich informacji w przedmiotowej sprawie, które nie były informacjami przetworzonymi i były w posiadaniu urzędów skarbowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Na podstawie art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga nie jest zasadna.

W niniejszej sprawie oczywiste i bezsporne jest, to, że objęta przedmiotem sprawy żądana przez skarżącego informacja jest informacją publiczną.

Zadanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprowadza się zatem do odpowiedzi na pytania, czy informacja ta stanowiła informację przetworzoną i w dalszej kolejności, czy skarżący wykazał, że udostępnienie mu tej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Analizując niniejszą sprawę należy przede wszystkim wskazać, iż pojecie informacji publicznej nadającej się do udostępnienia w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest jedynie taka informacja, która jest w rzeczywistym posiadaniu danego organu (ewentualnie innego zobowiązanego podmiotu) i która istnieje w formie nadającej się do udostępnienia.

Jak wynika z akt sprawy i z zawartych w nich danych o udostępnianiu skarżącemu informacji z zakresu szeroko pojmowanego zagadnienia zastosowania przez organy kontroli skarbowej terminu przedawnienia w zbiegu z zawieszeniem postępowania podatkowego (art. 70 § 6 pkt. 1 Ordynacji podatkowej) Urzędy Kontroli Skarbowej (w tym także organ I instancji w niniejszej sprawie) udostępniały A. L. posiadane informacje publiczne w tym zakresie, zwłaszcza statystyczne, które były w posiadaniu organu i które stanowiły informację proste – nie wymagały wykonywania czynności wyszukiwania tych informacji.

Ponieważ zagadnienie prawidłowego stosowania w praktyce instytucji przewidzianej w art. 70 § 6 pkt. 1 Ordynacji podatkowej napotyka na wiele nieprawidłowości i zagadnienie to stanowi przedmiot aktualnej kontroli przeprowadzanej przez Departament Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów, to informacje wraz z postępem tej kontroli ulega zmianie w czasie zakwalifikowania danych informacji. Informacje, które dotychczas były informacjami przetworzonymi wraz z uzyskiwaniem przez Departament nowych danych stają się informacjami prostymi. Z tych względów niniejszą sprawę należy rozpatrywać jedynie z uwzględnieniem stanu danych informacyjnych dotyczących żądanej przez skarżącego informacji publicznej na datę wpływu do Urzędu Kontroli Skarbowej w P. (organ I instancji w niniejszym postępowaniu administracyjnym) wniosku skarżącego i na datę wydania przez ten organ decyzji.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji z dnia [...] stycznia 2013 r. oraz uzasadnienia decyzji organu II instancji, aby udzielić A. L. odpowiedzi - podanie łącznej liczby przypadków wszczęcia postępowania karnego skarbowego w trakcie postępowania kontrolnego, po wydaniu decyzji w tym postępowaniu a przed złożeniem od niej odwołania oraz w trakcie postępowania odwoławczego – należałoby przede wszystkim wytworzyć żądaną informację, albowiem Urząd Kontroli Skarbowej w P. na ten czas informacją taką nie dysponował.

Wygenerowanie żądanej informacji wiązałoby się zatem z koniecznością analizy dokumentacji wszystkich postępowań karnych skarbowych za okres objęty wnioskiem i wyszukania tych, które spełniają kryteria wskazane przez wnioskodawcę. W tym zakresie należałoby przejrzeć akta z postępowań kontrolnych prowadzonych w I instancji oraz postępowań karnych skarbowych za lata 2009 i 2010; dokonać powiązania akt z zakończonych postępowań kontrolnych z aktami spraw karnych skarbowych, wyselekcjonować potrzebne dane, dokonać segregacji poszczególnych danych oraz ich zsumowania.

Oczywiste jest, iż proces tworzenia żądanego przez skarżącego zbioru informacji statystycznych wiązałby się z zaangażowaniem licznej grupy pracowników organu na trudny do określenia czas, co niewątpliwie wpłynęłoby negatywnie na sposób realizacji innych obowiązków nałożonych na organ kontroli skarbowej.

Prawdą jest, iż Urząd Kontroli Skarbowej w P. , jak każdy urząd kontroli skarbowej w Polsce wyposażony jest w specjalistyczne systemy informatyczne (Systemem Ewidencji Spraw Karnych Skarbowych (ESKS) i Informatyczny System Wspomagania Kontroli Skarbowej "Iskos"), ułatwiające takie wyszukiwanie, jednakże zważyć tu należy, iż systemy te mają służyć przede wszystkim w bieżącej pracy organu. Nadto dla prawidłowości uzyskanej informacji sam system informatyczny nie wystarczy. Niezbędny będzie tu także czynnik ludzki, a zatem dodatkowe zaangażowanie pewnej liczby pracowników organu na trudny do określenia czas, co niewątpliwie wpłynęłoby negatywnie na sposób realizacji innych obowiązków nałożonych na organ kontroli skarbowej.

Powyższej argumentacji organu nie sposób nie uwzględnić.

Zatem skoro organ żądanej informacji nie posiadał w formie nadającej się do udostępnienia i wytworzenie jej wymagało dodatkowych działań organu – to taka informacja jest informacją przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Nadto poza tą cechą niniejszej informacji, uzyskanie przedmiotowej informacji pociągałoby dodatkowe koszty jej wytworzenia (art. 15 ustawy o dostępie do informacji publicznej), jednakże ta kwestia wobec zakwalifikowania żądanej informacji publicznej jako informacji przetworzonej nie jest w niniejszej sprawie decydująca. Skarżący w argumentacji skargi myli informację, której uzyskanie łączy się z kosztami z informacją przetworzoną. Otóż informacja łączącą się z kosztami jej uzyskania może być zarówno informacja prosta (której udostępnienie wymaga np. kosztownego nośnika informacji, czy wydanie dokumentu o znacznej objętości), jak i informacja założona.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej obejmuje, m.in. uprawnienie do uzyskania informacji przetworzonej, ale tylko w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Dlatego też wnioskodawca, domagający się udzielenia informacji publicznej przetworzonej, powinien wyjaśnić w jaki sposób zamierza wykorzystać uzyskane informacje dla ochrony interesu publicznego lub poprawy funkcjonowania organów administracji publicznej. Wyjaśnienie takie jest niezbędne dla wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego. Do uzyskania informacji publicznej przetworzonej niezbędne jest wykazanie przez podmiot, nie tyle "interesu publicznego", ale kwalifikowanej jego formy, a mianowicie szczególnie istotnego interesu publicznego.

W tym aspekcie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie także podzielił zasadność argumentacji organu.

Ustawodawca nie uzależnił udzielenia informacji publicznej przetworzonej od wykazania po stronie żądającego interesu publicznego, ale wykazania, że uzyskanie przedmiotowej informacji będzie szczególnie istotne dla tego interesu. Mamy tu zatem do czynienia z kwalifikowaną formą interesu publicznego – poprzez sformułowanie "szczególnie istotne". Ustawodawcy nie chodzi tu o "interes publiczny", ale kwalifikowaną jego formę.

Przez tak pojęty "szczególny interes publiczny" należy rozumieć tu to, że uzyskanie informacji ma przyczynić się do bardzo ważnych dla Państwa, czy społeczeństwa działań i że uzyskana informacja jest bardzo istotna dla dużego kręgu potencjalnych odbiorców. Trafnie w tym zakresie Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej wskazuje na orzeczenia sądów administracyjnych przybliżających rozumienie tego pojęcia (wyroki: Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r., sygn. akt I OSK 1347/05, Lex nr 281369 oraz z dnia 27 stycznia 2011 r. sygn. akt I OSK 1870/10; wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt II SA/Gd 149/12).

Skarżący twierdząc, iż spełnia ten warunek do uzyskania żądanej informacji wskazuje na istotne jej znaczenie dla oceny prawidłowości postępowania organów skarbowych w stosowaniu art. 70 § 6 pkt. 1 Ordynacji podatkowej. Jednakże zagadnienie to, czego skarżący nie raczy dostrzegać, jest już dogłębnie badane przez Departament Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów i wyniki tych badań, będące w posiadaniu Urzędów Kontroli Skarbowej są, jak widać w materiale niniejszej sprawy, skarżącemu udostępniane.

Skarżący wykazał jedynie istnienie zwykłego interesu publicznego w otrzymaniu zadanej informacji publicznej. W przypadku informacji przetworzonej jest to stanowczo za mało. Ustawa wymaga tu wykazanie kwalifikowanego interesu społecznego. W szczególności skarżący nie wykazał w jaki sposób żądane przez niego informacje statystyczne przyczynią się do lepszej pracy organów skarbowych, a w szczególności nie wykazał w jaki sposób żądana przez niego informacja wspomoże prace prowadzone przez Departament Kontroli Skarbowej Ministerstwa Finansów w materii stosowania art. 70 § 6 pkt. 1 Ordynacji podatkowej w praktyce.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarga jest zasadna, gdy wskazuje na przedwczesne, w porównaniu do materii niniejszej sprawy, rozważania organu co do zastosowania w niniejszej sprawie art. 23g ust. 2 pkt. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jednakże uchybienie to nie ma żadnego wpływu na wynik niniejszego postępowania.

Z tych względów skargę należało oddalić.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie dopatrzył się, aby zaskarżona decyzja Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej i utrzymana nią w mocy decyzja organu I instancji z dnia [...] stycznia 2013 r. wydane zostały z naruszeniem prawa, skutkującym ich uchyleniem bądź stwierdzeniem nieważności i dlatego, działając na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji wyroku.