Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Józef Maleszewski Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Maciej Busz (spr.) Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Walocha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M.W. na bezczynność Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. do rozpoznania w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wniosku skarżącego z dnia 03.03.2015 r. o udostępnienie informacji publicznej obejmującego podanie wysokości dodatku funkcyjnego jaki otrzymuje prof. dr hab. P.Ł. z tytułu pełnienia funkcji "p.o. Dziekana" Wydziału [...] [...] w K.; 2. oddala skargę w zakresie żądania doręczenia skanu (kopii) powołania prof. dr hab. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] [...] w K; 3. stwierdza, że Rektor Uniwersytetu im. [...] w P. dopuścił się bezczynności w zakresie określonym w pkt 1; 4. stwierdza, iż bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 5. zasądza na rzecz M.W. od Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

IV SAB 154/15

Uzasadnienie

M.W. (dalej skarżący) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. (dalej Rektor) w dostępie do informacji publicznej i wniósł o zobowiązanie Rektora do wydania decyzji w terminie 14 dni od daty otrzymania prawomocnego wyroku z uzasadnieniem i udostępnienie żądanych dokumentów będących informacją publiczną, a także o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżący wyjaśnił, że w dniu 3 marca 2015r. skarżący jako dziennikarz miesięcznika "F.A. " zwrócił się drogą mailową z prośbą do Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. m.in. o udostępnienie nieanonimizowanego skanu (kopii) powołania prof. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] w K. oraz podanie wysokości dodatku funkcyjnego jaki on otrzymuje pełniąc obowiązki Dziekana. Skarżący powołał się na ustawę prasową oraz ustawę o dostępie do informacji publicznej wskazując, że powyższe dokumenty są informacją publiczną.

Skarżący otrzymał od organu skan powołania prof. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] w K. Ponadto w dniu 12 marca 2015 r. otrzymał odpowiedź w której powołując się na art. 151 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 2012, poz. 572 ze zm., dalej u.p.s.w.) stwierdzono, że informacja o wysokości dodatku funkcyjnego osób nie wymienionych w tym artykule nie podlega pod ustawę o dostępie do informacji publicznej.

Z powyższym stanowiskiem Rektora [...] skarżący się nie zgodził. Podkreślił, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalił się pogląd, że ponieważ sformułowania zawarte w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. 2013, poz. 782 ze zm., dalej u.d.i.p.) nie są zbyt jasne, przy ich wykładni należy kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, zgodnie z którym obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych podmiotów w zakresie, w jakim wykonują one zadania publiczne i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Brzmienie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej wskazuje, że realizacja "prawa dostępu do informacji" publicznej w przewidzianych ustawą formach (art. 2 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1-3), wymaga jednoczesnego zaistnienia trzech /pozytywnych/ przesłanek. Po pierwsze, przedmiotem żądania musi być informacja mająca charakter publiczny w rozumieniu art. 1 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2, tj. zawierająca aktualną wiedzę o sprawach publicznych; po drugie, adresatem żądania udzielenia informacji na zasadach ustawy, musi być podmiot obowiązany do jej udzielenia, tzn. określony w art. 4 ust. 1 lub 2 u.d.i.p., a po trzecie, żądana informacja musi znajdować się w posiadaniu podmiotu, do którego zwrócono się o jej udzielenie (art. 4 ust. 3).

W ocenie skarżącego informacje, których domagał się w niniejszej sprawie spełniają powyższe kryteria.

Jego zdaniem państwowe szkoły wyższe, ściślej zaś ich organy, wykonują zadania publiczne. Wykonywanie tych zadań przybiera przy tym, szczególnie w obszarze, którego dotyczy niniejsza sprawa, formę decyzji administracyjnych. W tym zakresie skarżący powołał się na orzecznictwo sądowe oraz doktrynę prawa (na przykład wyrok NSA z dnia 29 czerwca 1982 r. w sprawie II SA 532/82 z glosą Janusza Homplewicza OSPiKA 1983 z. poz. 20, postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2000 r. w sprawie II SA/Wr 499/99 z glosą Ludwika Żukowskiego, uchwała NSA z dnia 13 października 2003 r. w sprawie OPS 5/03 - ONSA 2004 Nr 1 poz. 9, uchwała NSA z dnia 5 marca 2001 r. w sprawie OPS 15/00 - ONSA 2001 Nr 3 poz. 98).

Skoro stosowne organy uczelni wykonują zadania władzy publicznej i wydają w związku z tym akty administracyjne (decyzje), to nie ulega wątpliwości, że ich działalność podlega ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wynika to chociażby z takich przepisów tej ustawy, jak art. 1 ust. 1, gdzie stanowi się, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu tej ustawy oraz art.6 ust. 1 pkt 4 lit. "a", gdzie przykładowo wskazano jako informację publiczną treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Ponadto z art. 5 ust. 3 u.d.i.p. wynika, że informacją publiczną są też sprawy rozstrzygane m.in. w postępowaniu administracyjnym.

W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 27 listopada 2014 (sygn. II SAB/ Sz 124/14) wskazano, że w świetle wskazówek interpretacyjnych art. 115 § 19 ustawy z dnia 6 czerwca 1997r. Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) odnośnie zdefiniowania pojęcia "osoba pełniąca funkcje publiczne", osobą pełniącą funkcje publiczne jest m.in. funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje jedynie czynności usługowe. Dodatkowo, cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej (I. Kamińska, M. Rozbicka - Ostrowska, Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Warszawa 2008, s. 59).

W świetle powyższych norm, informacja dotycząca wynagrodzeń miesięcznych pracowników publicznej szkoły wyższej jaką jest Uniwersytet, jest informacją publiczną, gdyż zatrudnieni w niej pracownicy naukowi pełnią funkcję publiczną.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (27.06.2013, sygn. I OSK 529/13) przesądził o tym, że informacja o wysokości premii Kanclerza Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej stanowi informację publiczną która nie ma charakteru informacji przetworzonej, zaś prawo do informacji publicznej w świetle art. 3 ust. 1 u.d.i.p. obejmuje prawo do uzyskania informacji, w tym informacji przetworzonej w zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. Ujawnienie wysokości premii oraz pozostałych składników wynagrodzenia nie wskazuje zaś, aby czynność udostępniania informacji w takim zakresie była czynnością złożoną.

Wobec powyższego w ocenie skarżącego wysokość dodatku funkcyjnego jaki otrzymywał dr hab. P.Ł. w ramach pełnienia funkcji Dziekana Wydziału [...] w K. jest informacją publiczną dostępną na wniosek. Adresatem żądania udzielenia informacji na zasadach ustawy, jest Rektor, tj. jednoosobowy organ państwowej szkoły wyższej, który jest częścią zakładu administracyjnego i jest podmiotem obowiązanym do jej udzielenia. Żądana informacja znajduje się w posiadaniu Rektora, tj. podmiotu do którego zwrócono się o jej udzielenie.

Rektor Uniwersytetu im. [...] w P. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

W uzasadnieniu przyznał, że skarżący w dniu 03 marca 2014 r., powołując się na przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej wniósł w formie elektronicznej o:

1) udostępnienie nieanonimizowanego skanu (kopii) powołania prof. dr hab. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] w K. ;

1) podanie wysokości dodatku funkcyjnego, jaki otrzymuje w/w jako p.o. Dziekana;

Co do wniosku dotyczącego informacji o wysokości dodatku funkcyjnego Rektor stwierdził, że informacja ta nie podlega pod ustawę o dostępie do informacji publicznej. Zgodnie z art. 151 ust. 3 u.p.s.w. "W uczelni publicznej wynagrodzenia rektorów, prorektorów, kanclerzy i kwestorów są jawne, nie podlegają ochronie danych osobowych". Oznacza to, że wynagrodzenie osób niewskazanych w art. 151 ust. 3 u.p.s.w. podlega ochronie, a ustawa o dostępie do informacji publicznej, na mocy art. 1 ust. 2 u.p.s.w., nie znajduje do nich zastosowania. Wniosek skarżącego dotyczył osoby niewymienionej w art. 151 ust. 3 u.p.s.w.

Pismem z dnia 03.11.2015r. skarżący na wezwanie Sądu doprecyzował, że przedmiotem jego skargi są dwa wnioski o udostępnienie informacji publicznej, a mianowicie z dnia 30.12.2014r. oraz z dnia 03.03.2015r. Mając na uwadze zakres wniosków i ich treść oraz stanowisko strony zawarte w piśmie z dnia 03.11.2015r. zarządzeniem z dnia 27.11.2015r. rozdzielono skargi na dwie sprawy: jedna objęta wnioskiem z dnia 30.12.2015r. została już rozpatrzona przez tut. Sąd wyrokiem z dnia 18.12.2015r. wydanym w sprawie o sygn. IV SAB 140/15. Przedmiotem niniejszego postępowania jest zaś wyłącznie sprawa objęta wnioskiem o udzielenie informacji publicznej z dnia 03.03.2015r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje :

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Kontrola sądu administracyjnego, zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) polega na badaniu zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych. Kontrola ta sprowadza się do zbadania, czy w toku rozpoznania sprawy organy administracji publicznej nie naruszyły prawa materialnego i procesowego w stopniu istotnie wpływającym na wynik sprawy. Przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. Na podstawie art. 134 § 1 p.p.s.a. w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada oficjalności. Zgodnie z jej treścią, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami oraz powołaną podstawą prawną.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż przedmiotem skargi wniesionej w niniejszej sprawie jest bezczynność Rektora Uniwersytetu im. [...] w P. w dostępie do informacji publicznej żądanej przez skarżącego we wniosku z dnia 03.03.2015r.

Przepis art. 149 § 1 p.p.s.a. w aktualnie obowiązującym brzmieniu stanowi, że sąd uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

W myśl art. 149 §1 a p.p.s.a. jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Podstawę udostępnienia żądanej informacji publicznej stanowią przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 o dostępie do informacji publicznej. Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. Zgodnie z tym przepisem informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienianych w art. 6 ustawy. Informacją publiczną będzie więc każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna odnosi się do faktów. Bliższa analiza art. 6 ustawy wskazuje, że wnioskiem w świetle tej ustawy może być objęte pytanie o określone fakty, o stan określonych zjawisk na dzień udzielenia odpowiedzi. Wniosek taki nie może być postulatem wszczęcia postępowania w jakiejś sprawie np. cywilnej czy karnej ani też nie może dotyczyć przyszłych działań organu w sprawach indywidualnych. Informacje publiczne odnoszą się bowiem do pewnych danych, a nie są środkiem ich kwestionowania (por. wyrok NSA z dnia 25 marca 2003 r. II SA 4059/02, Lex nr 78063).

Z uwagi na użycie niezbyt precyzyjnych sformułowań przy ich wykładni należy kierować się art. 61 Konstytucji RP, zgodnie z którym prawo do informacji jest publicznym prawem obywatela, realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Uwzględniając powyższe w orzecznictwie sądowoadministracyjnym oraz w doktrynie utrwalił się pogląd, zgodnie z którym informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie ich kompetencji (vide: wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2010r., sygn. IV SAB/Po 55/10, wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 czerwca 2008r., sygn. akt II SAB/Ke 7/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 października 2007r., sygn. akt II SAB/Wa 85/07, wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009r., sygn. akt II SAB/Kr 109/08, wyrok NSA z dnia 30 października 2002r., sygn. akt II SA 181/02 publikowane na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl; M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 28).

Natomiast art. 4 ust. 1 u.d.i.p. stanowi, że do udostępnienia informacji publicznej obowiązane są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych i zawodowych, podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Wszystko, co wiąże się bezpośrednio z funkcjonowaniem i trybem działania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., stanowi informację publiczną. O zakwalifikowaniu określonej informacji, jako podlegającej udostępnieniu w rozumieniu u.d.i.p., decyduje kryterium rzeczowe, tj. treść i charakter informacji (por. wyrok NSA z dnia 30 lipca 2013 r., I OSK 1004/13, LEX nr 1375651).

W świetle powyższego, a także mając na uwadze treść, art. 70 Konstytucji RP - z którego wynika, że organizacja powszechnego kształcenia jest zadaniem władzy publicznej, a publiczne szkoły wyższe są elementem powszechnego systemu kształcenia - oraz art. 15 ust. 1 u.p.s.w. stanowiącego, że władze publiczne zapewniają uczelniom publicznym środki finansowe niezbędne do wykonywania ich zadań, stwierdzić należy że Uniwersytet, a ściślej jego organy, wykonują zadania publiczne i jako takie są zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej na podstawie ustawy.

W tym miejscu wskazać również należy, iż zgodnie z art. 6 ust. 4 lit. a) u.d.i.p. udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności: treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, dokumentacja przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją przeprowadzających. Ponadto w myśl art.6 ust. 4 lit. c) u.d.i.p. udostępnieniu podlega treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej.

Wobec powyższego uznać należy, iż Rektor jest organem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, a dokumenty wytworzone przez organy mu podległe w związku z realizacją zadań publicznych uznać należy za dokumenty stanowiące informację publiczną (vide: wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 listopada 2010r., sygn. IV SAB/Po 55/10, publ. CBOSA; dotyczący tych samych stron postępowania, a więc skarżącego i Rektora).

Przedmiotem skargi jest bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta w kompleksowy sposób reguluje procedurę dostępu do informacji publicznej, nie zawiera jednak przepisów, które dotyczyłyby bezczynności organu. Jednocześnie ustawa ta w bardzo wąskim zakresie odsyła do przepisów kodeksu postępowania administracyjnego stanowiąc, że jedynie w kwestii wydania decyzji stosuje się przepisy k.p.a. Wobec powyższego w przypadku, gdy skarga na bezczynność dotyczy udostępnienia informacji publicznej, nie musi być ona poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej. Skarga na bezczynność w przedmiotowej sprawie może być wniesiona bez wezwania do usunięcia naruszenia prawa (zob. postanowienie NSA z dnia 31 marca 2008 r., sygn. akt I OSK 262/08, publ. CBOSA).

Ustawa o dostępie do informacji publicznej, stanowiąc generalną zasadę udostępnienia informacji publicznej, przewiduje jednocześnie różne sposoby udostępniania, wymienione w art. 7 ust. 1 u.d.i.p. Jednym z nich jest udostępnianie informacji publicznej na wniosek (art. 10 u.d.i.p.). Zgodnie też z ustawą w przypadku skierowania pisemnego wniosku o udzielenie informacji publicznej podmiot zobowiązany do jej udzielenia ma następujące możliwości:

- udzielić informacji publicznej bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.), co stanowi czynność materialno – techniczną,

- udostępnić informację zgodnie z wnioskiem - po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy o wysokości opłaty, związanej z dodatkowymi kosztami spowodowanymi wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia, które to powiadomienie winno nastąpić w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 15 u.d.i.p.),

- powiadomić stronę w terminie 14 dni o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim informacja zostanie udostępniona, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 2),

- udzielić w formie pisma odpowiedzi, że wniosek nie znajduje podstawy w przepisach prawa, gdyż żądanie nie dotyczy informacji publicznej, bądź organ nie jest w jej posiadaniu (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.) lub obowiązuje inny tryb udzielenia informacji (art. 1 ust. 2 u.d.i.p.),

- odmówić udostępnienia informacji publicznej lub umorzyć postępowanie administracyjne w przypadkach określonych w art. 14 ust. 2 ustawy, w formie decyzji administracyjnej (art. 16 u.d.i.p.),

- odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej ze względu na niewykazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.).

Zgodnie z art. 4 ust. 3 u.d.i.p. podmioty ustawowo zobowiązane do udzielenia informacji publicznej udzielają takich informacji jeżeli są w ich posiadaniu. Oznacza to, że zobowiązany do udzielenia informacji publicznej jest każdy podmiot, który faktycznie posiada żądaną przez zainteresowanego informację, niezależnie od tego, czy wiąże się ona z jego zakresem kompetencji i czy przepisy prawa zobowiązują go do posiadania takiej informacji. Udostępnieniu podlega również informacja, która nie wynika z kompetencji podmiotu zobowiązanego, a została uzyskana od innego podmiotu. Zatem nie ma znaczenia, czy przepisy prawa zobowiązują określony podmiot do posiadania informacji publicznej w określonej formie, czy też podmiot taki z własnej inicjatywy informację wytworzył. (tak NSA w wyroku z dnia 20.02.2013r., o sygn. I OSK 2235/12, publ CBOSA)

Zarówno w orzecznictwie, jak i literaturze wielokrotnie podnoszono, że bezczynność występuje wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty, lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, wyrażającym się np. w odmowie wydania decyzji w związku z błędnym przekonaniem organu, że załatwienie sprawy nie wymaga jej wydania, albo z przekonaniem, że występują negatywne przesłanki do załatwienia sprawy (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 23 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 79/13, LEX nr 1317140)

Przenosząc powyższe ustalenia na stan faktyczny sprawy zasadniczą kwestią jest ustalenie, czy część wnioskowanych przez skarżącego w mailu z dnia 03 marca 2015 r. informacji stanowi informację publiczną. W ocenie Sądu orzekającego w świetle powyższych rozważań nie budzi wątpliwości, że Rektor jest organem zobligowanym co do zasady do udzielania informacji publicznych. Bezspornym jest, że wniosek skarżącego z dnia 03 marca 2015r. został zrealizowany w zakresie dostarczenia skarżącemu kopii powołania prof. dr hab. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] w K. . Niespornym jest także, że Rektor jest w posiadaniu niezrealizowanej informacji, której skarżący domaga się w mailu z dnia 03 marca 2015r. Spór dotyczy tego, czy informacja ta - a mianowicie wysokość dodatku funkcyjnego jaki otrzymywał prof. dr hab. P.Ł. w ramach pełnienia funkcji p.o. Dziekana Wydziału [...] w K. ; - posiada status informacji publicznej.

Odnosząc się do kwestii, czy wysokość dodatku funkcyjnego jaki otrzymywał prof. dr hab. P.Ł. w ramach pełnienia funkcji p.o. Dziekana Wydziału [...] w K. stanowi informację publiczną rację ma Rektor wskazując, że w myśl art. 151 ust. 3 u.p.s.w. w uczelni publicznej wynagrodzenia rektorów, prorektorów, kanclerzy i kwestorów są jawne i nie podlegają ochronie danych osobowych. Przyjmuje się, że nie istnieje obowiązek publikowania danych o wynagrodzeniach osób pełniących w/w funkcje, lecz informacja o nich musi być udostępniona na żądanie, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wbrew stanowisku organu nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie osób niewskazanych w art. 151 ust. 3 u.p.s.w. podlega ochronie, a ustawa o dostępie do informacji publicznej, na mocy art. 1 ust. 2 u.p.s.w., nie znajduje do nich zastosowania.

W ocenie Sądu orzekającego wysokość dodatku funkcyjnego w publicznej szkole wyższej stanowi informację publiczną. Informacja ta bowiem dotyczy instytucji i osób publicznych, a dodatek funkcyjny jest finansowany ze środków publicznych. Nie ma więc żadnych przesłanek przemawiających za nieujawnianiem tego typu informacji. W drodze analogii należy wskazać, że przyjmuje się, iż dane w przedmiocie wysokości wynagrodzeń prokuratorów, w tym zwłaszcza zajmujących stanowiska kierownicze i funkcyjne stanowią informację publiczną podlegającą udostępnieniu w trybie u.d.i.p. (tak WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 30.05.2014r. o sygn. IV SAB/Wr 44/14, publ CBOSA). Informacją publiczną jest bowiem każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do szeroko rozumianych władz publicznych, a także wytworzona lub odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. W zakresie tym niewątpliwe mieszczą się dane o wysokości środków pieniężnych wypłacanych z zasobów publicznych na rzecz osób pełniących funkcje (tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 marca 2013 r., II SAB/Gd 9/13, publikowany w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych). Podkreślić należy, iż skarżący domagał się skonkretyzowanej informacji dotyczącej wysokości dodatku funkcyjnego otrzymywanego przez osobę p.o. dziekana, a nie na temat normatywnych zasad ustalania jego wymiaru (dostępnych dla każdego po zapoznaniu się z treścią odpowiednich aktów prawnych).

Odrębną kwestią jest natomiast czy przy uwzględnieniu treści art. 151 ust. 3 u.p.s.w. wysokość dodatku funkcyjnego podlega ochronie. O tym jednak przy uwzględnieniu faktu, iż przedmiotem niniejszego postępowania jest bezczynność, a nie ewentualna decyzja odmawiająca udzielenia informacji publicznej, Sąd przy uwzględnieniu zakresu skargi nie może orzec w niniejszej sprawie

Reasumując, wysokość przedmiotowego dodatku funkcyjnego posiada status informacji publicznej, co nie wyklucza odmowy jej udzielenia (w formie decyzji administracyjnej, a nie zwykłego pisma)w oparciu o inne przesłanki zasygnalizowane wyżej.

Pamiętać należy, iż przedmiotem kontroli Sądu była bezczynność Rektora w udostępnieniu informacji publicznej. Bezczynność ta w ocenie Sądu miała miejsce, gdyż Rektor poinformował jedynie pismem (mailem) wnioskodawcę, że żądana informacja nie spełnia kryteriów informacji publicznej. W niniejszej sprawie organ nie wydał więc ani decyzji odmawiającej udostępnienia wnioskowanej informacji, ani też jej nie udzielił, co jest równoznaczne z pozostawaniem w stanie bezczynności.

Działanie Rektora należałoby uznać za poprawne w sytuacji, gdyby w rzeczywistości żądana informacja była pozbawiona waloru informacji publicznej. Ponieważ jednak w ocenie Sądu posiada ona taki walor Rektor w ponownym postępowaniu powinien dokonać analizy przedmiotowych informacji pod kątem możliwości ich udostępnienia i albo wydać decyzję odmawiającą udzielenia informacji publicznej z uwagi na ograniczenie prawa do informacji publicznej wynikające z art. 5 u.d.i.p., albo w ustawowym terminie udostępnić te informację publiczną w drodze czynności materialno-technicznej. Organ nie udostępniając tej informacji lub nie wydając decyzji odmawiającej udzielania informacji publicznej popadł w zwłokę (zob. wyrok WSA w Poznaniu sygn. akt IV SAB/Po 55/10) W świetle przepisów u.d.i.p., a konkretnie art. 13 ust. 1 u.d.i.p., udostępnienie informacji na wniosek zainteresowanego ("każdego") następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 7 i art. 15 ust. 2 u.d.i.p.

W tym stanie rzeczy Sąd nie przesądzając o zasadności wniosku skarżącego uznał, iż organ pozostaje w bezczynności w rozpoznaniu tego wniosku.

Mając powyższe na uwadze Sąd w pkt 1 wyroku na podstawie art.149 § 1 p.p.s.a. zobowiązał organ do rozpoznania w terminie 14 dni od doręczenia prawomocnego wyroku wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej.

Jednocześnie, pomimo stwierdzonego rażącego naruszenia prawa, w ocenie Sądu brak jest przesłanek wymierzenia grzywny na podstawie art. 149 § 2 p.p.s.a. Jest to bowiem dodatkowy środek stosowany w sytuacjach rażącego naruszenia prawa zmierzający, poprzez dolegliwość finansową, do zmobilizowania organu do wydania decyzji. Ponadto zdaniem Sądu brak jest w niniejszej sprawie podstaw do przyznania skarżącemu od organu sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 §6 p.p.s.a. Regulacja ta ma bowiem charakter fakultatywny, a strona się nie domagała się orzeczenia tego środka.

W związku z powyższym, mając na uwadze poczynione ustalenia i działając w oparciu o art. 149 § 1 pkt 3 i §1a p.p.s.a Sąd stwierdził, że Rektor dopuścił się bezczynności oraz że bezczynność organu w rozpoznaniu wniosku – z uwagi na to, że przyczyny przewlekłości i bezczynności leżały wyłącznie po stronie organu oraz że termin do załatwienia sprawy został wielokrotnie przekroczony - miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, o czym orzekł w pkt 3 i 4 wyroku.

W pkt 2 oddalono skargę w zakresie żądania doręczenia skanu (kopii) powołania prof. dr hab. P.Ł. na funkcję "p.o. Dziekana" Wydziału [...] [...] w K. , gdyż zostało ono już zrealizowane, a z treści skargi nie wynikało jednoznacznie, że nie obejmuje ona tego żądania.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.200 p.p.s.a.