Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział III w osobie: Sędziego NSA – Teresy Rutkowskiej po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. G. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie unieważnienia mapy ewidencji gruntów postanawia odrzucić skargę R.A.

III SAB/Łd 13/08

Uzasadnienie

W dniu 9 maja 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi wpłynęła skarga M. G. na bezczynność [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w związku z brakiem unieważnienia mapy ewidencji gruntów dla obrębów [...] i [...] w mieście Ł.

Skarżący wyjaśnił, że "bezczynność polega na tym, że z rozporządzenia nie wynika żeby nie można było stwierdzić nieważności mapy ewidencji gruntów", która jego zdaniem jest sfałszowana (pismo skarżącego, k – 24 oraz skarga – k. 4-5).

Zarządzeniem z dnia 15 maja 2008 r. skarżący został zobowiązany do uzupełnienia braków formalnych skargi, poprzez wskazanie wyczerpania przed wniesieniem skargi trybu z art. 37 § 1 k.p.a., tj. złożenia do organu wyższego stopnia zażalenia na niezałatwienie sprawy terminie. Zarządzenie doręczone zostało w dniu 23 maja 2008 r. (k. 32).

W dniu 26 maja 2008 r. skarżący M. G. złożył pismo stanowiące odpowiedź na przedmiotowe wezwanie, do którego załączył zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, kierowane do Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii w Warszawie, datowane na dzień 25 maja 2008 r.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie wskazując, że mapa ewidencji gruntów i budynków nie jest aktem administracyjnym z uwagi na to, że nie posiada podstawowych cech aktu administracyjnego, ponieważ nie ma konkretnie wskazanego adresata, lecz jest skierowana do nieograniczonej ilości podmiotów, podobnie jak nie dotyczy indywidualnie określonej sprawy, gdyż może służyć do wielu celów. Jest jedynie graficznym odzwierciedleniem stanu prawnego na gruncie. Dalej organ podniósł, ze przepisy prawa nie przewidują instytucji stwierdzenia nieważności mapy. Wskazał także na niedopuszczalność skargi w związku z niezachowaniem przez skarżącego terminu określonego w art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej ustawa – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga jest niedopuszczalna.

Zakres właściwości rzeczowej wojewódzkich sądów administracyjnych wyznaczają przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) [dalej ustawa p.p.s.a]. Z treści art. 3 § 1 i § 2 pkt 1 - 8 tej ustawy wynika, że sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg, które mogą dotyczyć aktu administracyjnego, wydanego w postępowaniu administracyjnym (decyzje administracyjne – pkt 1, postanowienia, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie - pkt 2) oraz w postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym (postanowienia, na które służy zażalenie - pkt 3). Ponadto zaskarżalne są inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa - pkt 4, akty prawa miejscowego jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej - pkt 5, inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej - pkt 6, akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego - pkt 7, bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 wskazanego przepisu - pkt 8.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się przy tym, że bezczynność zachodzi wówczas, gdy w ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub opieszale prowadził postępowanie i mimo ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie stosownego aktu albo nie podjął odpowiedniej czynności z zakresu administracji publicznej.

Z treści skargi złożonej w niniejszej sprawie można wnosić, że skarżący oczekuje od organu wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie stwierdzenia nieważności mapy ewidencji gruntów w obrębie [...] i [...].

Wskazać należy w związku z tym, że zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a. skargę, a więc także skargę na bezczynność organu, można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.

Przez wyczerpanie zaś środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy przewidziany w ustawie.

Art. 37 § 1 k.p.a. stanowi, że na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub ustalonym w myśl art. 36 k.p.a. stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zażalenie to ma szczególny charakter, gdyż kwestionuje jedynie pewien stan faktyczny i prawny wywołany, zdaniem strony, opieszałością organu.

Dla skutecznego wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu w niniejszej sprawie konieczne było więc wcześniejsze złożenie zażalenia do Głównego Geodety Kraju, jako organu wyższego stopnia w stosunku do [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne – tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). Uprzednie wyczerpanie dostępnych środków zaskarżenia, w tym przypadku było to wniesienie przez stronę skarżącą zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a., jest bowiem warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu.

Skarżący w piśmie z dnia 15 maja 2008 r. został pouczony o treści art. 37 § 1 k.p.a. i wezwany do wykazania, że przed wniesieniem skargi złożył takie zażalenie. Jak natomiast wynika z przedłożonej przez skarżącego odpowiedzi na wezwanie sądu, zażalenie na bezczynność organu złożył on dopiero w dniu 25 maja 2008 r., tj. już po wniesieniu skargi.

W tej sytuacji raz jeszcze wskazać należy na treść art. 52 § 1 i § 2 ustawy p.p.s.a., w którym to przepisie jednoznacznie formułuje się wymóg uprzedniego wyczerpania dostępnych środków zaskarżenia, tj. jeszcze przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego.

W tej sytuacji, wobec stwierdzenia, że skarżący wniósł zażalenie dopiero w dniu 25 maja 2008 r., tj. już po wniesienie skargi do sądu, uznać należało, że nie został niewyczerpany tryb zaskarżenia z art. 37 k.p.a. przed wniesieniem skargi, a tym samym zachodzi niedopuszczalność skargi wskazana w art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a.

Powyższe skutkuje odrzuceniem skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy p.p.s.a. Z tych też względów, Sąd orzekł jak w postanowieniu.

R.A.