Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Leszek Leszczyński Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Ostrowite od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 czerwca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 66/08 w sprawie ze skarg Gminy Ostrowite i Agencji Nieruchomości Rolnych Oddziału Terenowego w Poznaniu na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 30 czerwca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 66/08 oddalił skargi Gminy Ostrowite i Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w Poznaniu na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie reformy rolnej.

Orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym : decyzją z dnia [...] marca 1959 r., nr [...] Minister Rolnictwa utrzymał w mocy decyzję Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] listopada 1955 r. nr [...] w spawie uznania nieruchomości ziemskiej położonej w miejscowości G., powiat K. o łącznym obszarze 165,11 ha wpisanej do KW nr [...], stanowiącej własność L. Z. M., za podpadającą pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Wnioskiem z dnia 10 czerwca 1991 r. o stwierdzenie nieważności powyższych decyzji zwrócili się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi spadkobiercy byłego właściciela nieruchomości.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku, Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej decyzją z dnia [...] sierpnia 1998 r. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 1996 r. o odmowie stwierdzenia nieważności kwestionowanych orzeczeń. Powyższe orzeczenia zostały uchylone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2000 r. sygn. akt IV SA 1744/99, w którym wskazano na konieczność przeprowadzenia przez organ naczelny postępowania dowodowego mającego za cel wyjaśnienie, czy wchodząca w skład majątku G. część Jeziora P. o powierzchni 118,31 ha oraz nieruchomość obejmująca dwór z parkiem, stanowiły nieruchomości ziemskie o charakterze rolniczym i podlegały reformie rolnej.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] stycznia 2004 r. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] grudnia 2003 r. o odmawiającą stwierdzenia nieważności kwestionowanych przez strony orzeczeń, wskazując w uzasadnieniu, iż cały majątek L. Z. M. spełniał wymagane dekretem normy obszarowe, dodatkowo wchodząca w jego skład część Jeziora P. po 1950 r. była w użytkowaniu Państwowego Gospodarstwa Rolnego Zespołu Rybackiego M., co świadczyło o jej rolniczym wykorzystywaniu.

Wyżej wymienione decyzje zostały uchylone wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2004 r. sygn. akt IV SA/Wa 205/04. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż pomimo wyraźnych zaleceń wynikających z treści uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie IV SA 1744/99 organ ponownie naruszył zasady postępowania administracyjnego.

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2005 r. sygn. akt I OSK 160/05 została oddalona złożona w powyższej sprawie skarga kasacyjna Gminy Ostrowite.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2006 r. oraz decyzją z dnia [...] listopada 2006 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził nieważność kwestionowanych przez strony orzeczeń Ministra Rolnictwa oraz Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu w części dotyczącej gruntów i jeziora o łącznej powierzchni 138,9933 ha oraz stwierdził, że orzeczenia te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa w części dotyczącej gruntów o łącznej powierzchni 25,7073 ha. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wskazał, że przeprowadzone postępowanie dowodowe, w szczególności zaś opinie powołanych w sprawie biegłych i zeznania świadka wskazują, że Jezioro P. nie mogło być uznane za nieruchomość ziemską w rozumieniu dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2007 r. sygn. akt IV SA/Wa 170/07 uchylił powyższe decyzje organu naczelnego, stwierdzając, że organ administracji nie wykonał wytycznych zawartych w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2004 r. sygn. akt IV SA/Wa 205/04.

Następnie Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] października 2007r. utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] września 2007 r. stwierdzającą nieważność orzeczenia Ministra Rolnictwa z dnia [...] marca 1959 r. oraz utrzymanego nim w mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] listopada 1955 r. w części dotyczącej działek ewidencyjnych o łącznej powierzchni 138,9933 ha oraz stwierdzającą, że orzeczenia te zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa w części dotyczącej działek o łącznej powierzchni 25,7073 ha. Uzasadniając rozstrzygnięcie organ wskazał, że analiza zgromadzonych w niniejszej sprawie dokumentów archiwalnych prowadzi do konkluzji, że kwestionowane przez strony orzeczenia zostały wydane bez uprzedniego wniosku dawnego właściciela nieruchomości. W związku z tym, iż zgodnie z § 5 i 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej wydanie orzeczenia rozstrzygającego o tym, czy dana nieruchomość podpadała pod działanie przepisów dekretu PKWN możliwe było wyłącznie na wniosek strony, to należało przyjąć, że kwestionowane orzeczenia są dotknięte kwalifikowaną wadą prawną określoną w art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Organ stwierdził również, że nie można potraktować jako wniosku o wszczęcie postępowania w trybie § 5 rozporządzenia pism I. M., kierowanych do Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem, zawierających prośbę o przejęcie na własność Państwa części gospodarstwa G. w zamian za zadłużenia podatkowe.

Skargi na powyższą decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wniosła Agencja Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w Poznaniu oraz Gmina Ostrowite. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając w/w skargi wskazał, iż zaskarżona decyzja została wydana w rezultacie ponownego rozpoznania sprawy - po wyroku z dnia 11 kwietnia 2007 r., sygn. akt IV SA/Wa 170/07.

W powołanym wyroku Sąd zarzucił nieprzestrzeganie zasady związania organu opinią prawną i wytycznymi co do dalszego postępowania wyrażoną w rozstrzygnięciu sądu administracyjnego. Zdaniem Sądu organ nie wykonał wytycznych zawartych w wyroku z dnia 22 października 2004 r., sygn. akt IV SA/Wa 205/04 odnośnie obowiązku zbadania, czy część Jeziora P. stanowiła nieruchomość ziemską związaną funkcjonalnie z produkcją rolną oraz nie wyjaśnił kwestii istnienia bądź braku faktycznego związku funkcjonalnego pomiędzy fragmentem Jeziora P. a gospodarstwem rolnym, stanowiącym część majątku. Niewyjaśniona została również kwestia złożenia wniosku odnośnie nie podpadania nieruchomości pod działanie dekretu. Jednocześnie Sąd wskazał, że kwestia właściwego ustalenia ewentualnego związku funkcjonalnego może odgrywać w sprawie wówczas znaczenie, gdy zostanie wyjaśnione, iż istniały podstawy prawne do orzekania w przedmiocie podpadania nieruchomości ziemskiej pod przepisy dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej.

W ocenie Sądu I instancji, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wydając zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą, wbrew zarzutom podniesionym w skargach, zastosował się do oceny prawnej i wytycznych sądów orzekających w sprawie co do dalszego postępowania i przystąpił w pierwszej kolejności do zbadania powodów wszczęcia przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu postępowania w trybie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. W efekcie ustalił, że kwestionowane przez strony orzeczenie zostało wydane bez uprzedniego wniosku o wydanie decyzji administracyjnej w tym przedmiocie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, iż ani dekret o przeprowadzeniu reformy rolnej ani rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. nie przewidują działania organów z urzędu w sprawie wyłączenia nieruchomości spod działania postanowień art. 2 ust. 1 lit. e dekretu. Oznacza to, że inicjatywa wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie należy wyłącznie do uprawnionej strony. Wobec tego organ słusznie uznał, że orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] listopada 1955 r. zostało wydane mimo braku stosownego wniosku pochodzącego od uprawnionej osoby, a więc dotknięte jest wadą nieważności, o której mowa w art. 156 §1 pkt 2 kpa. Tym samym wadą nieważności dotknięte jest również orzeczenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] marca 1959 r. utrzymujące tę decyzję w mocy. Postępowanie w sprawie przejęcia majątku, a także późniejsze wydanie decyzji PWRN w Poznaniu zostało zapoczątkowane skierowanymi do Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem pismami I. M., w których zwracała się ona z prośbą o przejęcie na własność Państwa, w zamian za zadłużenia podatkowe części gospodarstwa G. o powierzchni 38,68 ha i przekazanie go w zagospodarowanie Państwowej Stadninie Koni w N. Na skutek pism I. M. Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem podjęło czynności zmierzające do ustalenia stanu prawnego majątku. W trakcie badania ksiąg wieczystych odkryto, że w skład majątku L. Z. M. oprócz 46,40 ha gruntów wchodzi również część Jeziora P. o powierzchni 118,71 ha, a zatem łączna powierzchnia majątku wynosi 165,11 ha. Ustalenia te stały się podstawą wystąpienia przez sekretarza PPRN w Koninie do PWRN w Poznaniu z wnioskiem o wydanie "orzeczenia na przejęcie nieruchomości na cele reformy rolnej".

L. Z. M. nie złożył pisma, które w sposób jednoznaczny wskazywałoby na jego wolę zwrócenia się do PWRN z prośbą o wydanie decyzji rozstrzygającej o tym, czy majątek ziemski G. podpadał pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN. Wskazany powyżej brak proceduralny nie mógł być również naprawiony późniejszym odwołaniem, bowiem wbrew twierdzeniom zawartym w skardze Agencji Nieruchomości Rolnych, fakt uczestniczenia właściciela nieruchomości w postępowaniu odwoławczym nie może mieć znaczenia przy ocenie formalnych podstaw wydania orzeczenia Prezydium WRN z dnia [...] listopada 1955 r. Jako wniosku o wszczęcie postępowania w trybie § 5 rozporządzenia nie można potraktować również, wbrew twierdzeniom zawartym w skardze Gminy Ostrowite, pism I. M. kierowanych do Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem, bowiem stanowiły one jedynie wyraźną prośbę o przejęcie na własność Państwa części gospodarstwa G. w zamian za zadłużenia podatkowe.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w skardze Agencji Nieruchomości Rolnych, dotyczących naruszenia przez organ art. 153 P.p.s.a oraz art. 78 § 1 kpa poprzez odstąpienie od przeprowadzenia zawnioskowanych przez strony dowodów, oraz zbadania czy część Jeziora P. stanowiła nieruchomość ziemską związaną funkcjonalnie z produkcją rolną, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, iż w związku z brakiem podstaw prawnych do wydania przez Prezydium WRN w Poznaniu orzeczenia z dnia [...] listopada 1955 r., zawnioskowane dowody i kwestia, której ustalenia domaga się strona, nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Mogłyby one mieć istotne znaczenie dla sprawy tylko wówczas, gdyby organ ustalił, że występują przesłanki uprawniające Prezydium WRN w Poznaniu do orzekania o podpadaniu majątku G. pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożyła Gmina Ostrowite. Zaskarżając orzeczenie w całości wniosła o jego uchylenie, uchylenie decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] października 2007 r., poprzedzającej ją decyzji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] września 2007 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wnoszący skargę kasacyjną zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania przez:

1) naruszenie art. 99 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) przez nieuwzględnienie oceny prawnej wyrażonej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 października 2000 r., sygn. akt IV SA 1744/99, zgodnie z którą w pierwszej kolejności należało w sprawie ustalić czy część Jeziora P. należąca do L. M. była nieruchomością ziemską o charakterze rolniczym, przy uwzględnieniu normatywnych celów reformy rolnej, a zwłaszcza art. 1 ust. 2 dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 3, poz. 13 ze zm.), która to ocena wiązała w sprawie zarówno Wojewódzki Sąd Administracyjny jak i Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi;

2) błędne zastosowanie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przez nieuwzględnienie zarzutów, że:

a) zaskarżona decyzja naruszała art. 7 i 77 kpa w związku z art. 153 P.p.s.a. oraz w związku z § 5 i § 6 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 10, poz. 51 ze zm.) i w związku z art. 2 ust. 3, art. 9 ust. 1, art. 16 ust. 1 lit. b, art. 44, art. 71 i art. 85 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnem (Dz. U. Nr 36, poz. 341 ze zm.) poprzez dowolne przyjęcie, że orzeczenie PWRN w Poznaniu z dnia [...] listopada 1955 r. oraz decyzja Ministra Rolnictwa z dnia [...] marca 1959 r. były orzeczeniami wydanymi z urzędu;

b) zaskarżona decyzja naruszała art. 156 § 1 pkt 2 kpa poprzez przyjęcie, iż wydanie wymienionych orzeczeń stanowiło rażące naruszenie prawa;

c) zaskarżona decyzja naruszała art. 153 P.p.s.a. przez niezbadanie czy część Jeziora P. stanowiła nieruchomość ziemską funkcjonalnie związaną z produkcją rolną;

d) błędne zastosowanie art. 141 § 4 P.p.s.a. przez wyjaśnienie, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego, w tym art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN o przeprowadzeniu reformy rolnej.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną J. T. wniosła o jej oddalenie, podnosząc, iż niezasadne jest twierdzenie wnoszącej skargę kasacyjną Gminy Ostrowite, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie posiadał uprawnienia do kontroli czy pismo I. M. skierowane do Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem było wnioskiem o wszczęcie postępowania w trybie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. oraz, że zagadnienie to powinno być badane dopiero po ustaleniu, że część Jeziora P. należąca do L. M. była nieruchomością ziemską o charakterze rolnym.

Odpowiedź na skargę kasacyjną wniósł ponadto J. S. Popierając w całości argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wskazał on, że zarzuty podniesione w skardze kasacyjnej, dotyczące zarówno naruszenia prawa procesowego jak i materialnego są bezzasadne. W szczególności wskazano, że jedynie wniosek uprawnionej osoby mógł być podstawą do wydania przez PWRN decyzji administracyjnych o podpadaniu pod działanie dekretu o reformie rolnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: w myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) nazywanej dalej jako: p.p.s.a.) skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 ustawy - p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę jedynie nieważność postępowania.

Skarga kasacyjna nie mogła być uwzględniona, albowiem podniesione w niej zarzuty przeciwko wyrokowi Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie są trafne. Istota skargi kasacyjnej sprowadza się do stwierdzenia, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ferując wyrok nie zastosował się do oceny prawnej zawartej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2000r. a w konsekwencji do zawartych w tym wyroku wskazań. Z zarzutem tym nie zgadza się skład Sądu orzekający w tej sprawie. Należy zauważyć, że w wyroku z dnia 19 października 2000r. Sąd wskazał na konieczność ustalenia czy jezioro P. stanowiło nieruchomość ziemską w rozumieniu dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 10, poz. 51 ze zm.) W sprawie zakończonej zaskarżonym wyrokiem ani organ naczelny ani Sad I instancji nie badał wspomnianej kwestii, gdyż w wyniku ustaleń poczynionych, w oparciu o materiał dowodowy znajdujący się w aktach sprawy Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził, że kontrolowana w trybie nadzorczym decyzja z dnia [...] marca 1959r. została wydana z rażącym naruszeniem prawa określonym w art. 156 § 1 pkt.2 kpa. Zarówno dekret PKWN o przeprowadzeniu reformy rolnej ani rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. z 1945 r., Nr 10, poz. 51 ze zm.) nie przewidywały działania organów z urzędu w sprawie wyłączenia nieruchomości spod działania postanowień art. 2 ust. 1 lit. e dekretu. Oznacza to, że inicjatywa wszczęcia postępowania w przedmiotowej sprawie należy wyłącznie do uprawnionej strony. Skoro orzeczenie Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia [...] listopada 1955 r. zostało wydane mimo braku stosownego wniosku pochodzącego od uprawnionej osoby to oznacza, że dotknięte jest wadą nieważności, o której mowa w art. 156 §1 pkt 2 kpa. Tym samym wadą nieważności dotknięte jest również orzeczenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia [...] marca 1959 r. utrzymujące tę decyzję w mocy Stwierdzenie wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa obliguje organ do wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Dopiero w wyniku złożenia wniosku o wszczęcie postępowania w trybie przepisów § 5 i § 6 wspomnianego wyżej rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945 r. przez uprawniony podmiot, organy będą zajmować się kwestią czy jezioro P. nadaje się do realizacji zadań wskazanych w art.1 ust.2 dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej.

Nie ulega wątpliwości okoliczność, że postępowanie zakończone wydaniem kontrolowanej decyzji Ministra Rolnictwa z dnia [...] marca 1959r. zostało wszczęte z urzędu gdy organy powzięły wiadomość, w trakcie badania ksiąg wieczystych, że majątek L. M. składa się nie tylko z gruntów o powierzchni 46,40 ha lecz także z części jeziora P. o pow. 118,11 ha. Inną kwestią jest, że badanie ksiąg wieczystych zainicjował wniosek żony L. M. ( działającej w imieniu męża ) skierowany do Prezydium Gminnej Rady Narodowej w Ostrowitem o przejęcie gospodarstwa o pow. 46, 40 ha w zamian za zaległości podatkowe. Wniosek żony L. M., wobec precyzyjnie wyrażonej prośby przejęcia 46,40 ha gruntów za zalegle zobowiązania podatkowe nie może być uznany za wiosek o którym mowa w § 6 rozporządzenia z 1 marca 1945r. Z tych względów zarzuty skargi kasacyjnej w tym zakresie uznać należy za nieuzasadnione.

Zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a jest także chybiony. Jak wynika z treści tego przepisu, uzasadnienie wyroku jest sprawozdaniem zawierającym zwięzłe przedstawienie stanu sprawy i zarzutów podniesionych w skardze, wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia oraz wyjaśnienie tej podstawy. Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie czyni zadość wymogom przewidzianym w art. 141 § 4 p.p.s.a. Niewątpliwie zawiera ono wszystkie elementy wskazane w cytowanym przepisie, w tym również wskazanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, przytoczenie treści wskazanych przepisów wraz z pogłębioną ich interpretacją. W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji zasadnie stwierdził, co podniesiono wyżej, że kwestia rolniczego charakteru jeziora P. mogłaby by być rozważana, gdyby kontrolowana w trybie nadzorczym decyzja nie była dotknięta wadą nieważności. Stwierdzenie wydania decyzji z rażącym naruszeniem prawa obligowało organ do wyeliminowania jej z obrotu prawnego.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 P.p.s.a.