Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 17 stycznia 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska, , Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Renata Tomaszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2020 roku sprawy ze skargi A.K., E.K. i "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu 1) uchyla zaskarżoną decyzję w części w jakiej utrzymuje w mocy decyzję Burmistrza Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] w zakresie udzielenie zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr 104385 – ul. A (działka nr ewidencyjny: [...]) do nieruchomości nr [...] w Ł. przy ul. A oraz w zakresie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr 104385 – ul. A w Ł. (działka nr ewidencyjny: [...]) do nieruchomości na działce nr ewidencyjny: [...] położonej przy ul. B/C; 2) uchyla decyzję Burmistrza Miasta Ł. z dnia [...] nr [...] w zakresie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr 104385 – ul. A (działka nr ewidencyjny: [...]) do nieruchomości nr [...] w Ł. przy ul. A oraz w zakresie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr 104385 – ul. A w Ł. (działka nr ewidencyjny: [...]) do nieruchomości na działce nr ewidencyjny: [...] położonej przy ul. B/C; 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. solidarnie na rzecz "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., A.K. i E.K. kwotę 731 (siedemset trzydzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 29 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.), zwanej dalej u.d.p., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] z [...] w sprawie lokalizacji zjazdu publicznego: z drogi gminnej nr [...] – ul. A (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. A/B w Ł.; z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid.[...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. C w Ł.; z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...] położonej przy ul. C/B w Ł.

W uzasadnieniu organ drugiej instancji podniósł, że decyzją z [...] Burmistrz Miasta Ł., po ponownym rozpatrzeniu wniosków D Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., E. K. i A. K. zezwolił na lokalizację zjazdu publicznego: z drogi gminnej nr [...] – ul. B w Ł. (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. A/B w Ł.; z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. C w Ł. oraz ustalił następujące warunki lokalizacji wskazanych zjazdów:

1. zjazdy należy zaprojektować jako zjazdy publiczne, zgodnie z warunkami określonymi w § 78 i w załączniku nr 2 Warunki widoczności na skrzyżowaniach i zjazdach rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2016 r., poz. 124), zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 2 marca 1999 r.;

2. zjazdy publiczne powinny mieć:

a) szerokość nie mniejszą niż 5,0 m, w tym jezdnię o szerokości nie mniejszej niż 3,5 m i nie większą niż szerokość jezdni na drodze;

b) nawierzchnię twardą w granicach pasa drogowego;

c) przecięcie krawędzi nawierzchni zjazdu i drogi wyokrąglone tukiem kołowym o promieniu nie mniejszym niż 5 m;

d) pochylenie podłużne zjazdu w obrębie korony drogi dostosowane do jej ukształtowania;

e) na długości nie mniejszej niż 7,0 m od krawędzi korony drogi pochylenie podłużne zjazdu nie większe niż 5%, a na dalszym odcinku – nie większe niż 12%;

3. przy projektowaniu zjazdu z ul. C do nieruchomości na działce nr [...] konieczne jest wyposażenie drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo;

4. przed rozpoczęciem robót budowlanych inwestor zobowiązany jest do uzgodnienia z zarządcą drogi projektu budowlanego zjazdu;

5. przed rozpoczęciem robót budowlanych inwestor zobowiązany jest do zgłoszenia budowy oraz uzyskania zezwolenia zarządcy drogi na prowadzenie robót w pasie drogowym;

6. zgoda zarządcy drogi wyrażona w niniejszej decyzji nie jest równoznaczna z zezwoleniem na prowadzenie robót w pasie drogowym, o które wykonawca lub inwestor powinien wystąpić do zarządcy drogi;

7. odpowiedzialnością za ewentualne uszkodzenia drogi gminnej powstałe w wyniku budowy zjazdu obciążony będzie inwestor.

Jednocześnie organ pierwszej instancji odmówił zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości położonej przy ul. A/B w Ł. (działka nr [...]).

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła spółka D oraz E. K. i A. K.

Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucili:

1. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na stwierdzeniu, że dla prawidłowego funkcjonowania zjazdu publicznego z działki nr [...] z drogi gminnej nr [...] (ul. C) do nieruchomości – działki o nr ewid [...] w Ł. konieczne jest wyposażenie drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo;

2. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na stwierdzeniu, że brak jest możliwości usytuowania zjazdu publicznego z działki [...] na drogę gminną nr [...] (ul. C) zapewniającego bezpieczne manewry wjazdu i wyjazdu na tę drogę, podczas gdy projektowany zjazd spełnia wymogi zawarte w § 78 ust. 1 oraz § 78 ust. 2 pkt 3 oraz § 113 ust. 7 rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r., tj. nie ma być usytuowany w miejscu zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego;

3. naruszenie normy postępowania zawartej w art 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności dotyczącego natężenia ruchu na terenie objętym wnioskiem;

4. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 9 k.p.a. oraz art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niepoinformowanie skarżących o tym, że autor opinii, do której wniesiono zarzuty, odpowiedział na nie pisemnie, co uniemożliwiło im wypowiedzenia się odnośnie całokształtu materiału dowodowego przed wydaniem decyzji;

5. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 11 k.p.a. poprzez lakoniczne i nieprzekonujące wyjaśnienie podstaw rozstrzygnięcia o konieczności wyposażenia ul. C w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo.

Organ drugiej instancji podniósł następnie, że sprawa wydania zezwolenia na lokalizację zjazdów do nieruchomości nr [...] z dróg gminnych ul. C i ul. B w Ł., była już przedmiotem rozpatrzenia przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. (decyzje: z 20 września 2019 r.; z 21 września 2019 r.; z 20 lutego 2019 r.).

Postanowieniem z 8 marca 2019 r. Burmistrz Miasta Ł. orzekł o połączeniu do wspólnego rozpoznania sprawy dotyczącej lokalizacji zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul.A/B w Ł. i sprawy dotyczącej lokalizacji zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...]– ul. B (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. A/B w Ł., prowadzonych z wniosku spółki D.

29 marca 2019 r. do Burmistrza Miasta Ł. wpłynął wniosek E. K. i A. K. właścicieli działki nr [...] o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...] – ul. C (działka nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. C w Ł.

Burmistrz Miasta Ł. postanowieniem z 7 maja 2019 r. połączył do wspólnego rozpoznania sprawy z wniosków spółki D oraz z wniosku E. K. i A. K., ponieważ wszystkie trzy wymienione wyżej zjazdy wykorzystywane będą do obsługi nieruchomości nr [...]. Mimo pojawiającego się w treści zgromadzonych w sprawie dokumentów, w tym wydanych decyzji i sporządzonej na zlecenie organu pierwszej instancji opinii, błędu polegającego na zamianie cyfr, nie ulega wątpliwości, że sprawa dotyczy lokalizacji zjazdów publicznych z dróg gminnych: nr [...] – ul. B w Ł. i nr [...] – ul. C w Ł. Prawidłową numerację wymienionych dróg gminnych potwierdza treść załącznika nr 2 (poz. 3274 i 3283) do uchwały nr [...] Zarządu Województwa [...] z [...] w sprawie zmiany uchwały nr [...] Zarządu Województwa [...] z [...] w sprawie nadania numerów drogom publicznym gminnym na obszarze województwa [...] oraz w sprawie wprowadzenia jednolitego tekstu załącznika do uchwały nr [...] Zarządu Województwa [...] z [...] w sprawie nadania numerów drogom publicznym gminnym na obszarze województwa [...] (Dz. Urz. Woj. [...] z 27 stycznia 2012 r., poz. 291). Załączone do akt sprawy mapy ewidencyjne potwierdzają, że chodzi o zjazdy z odcinków wskazanych dróg gminnych, oznaczonych jako działki drogowe nr [...] i [...] (ul.C) i [...] ( ul.B).

W ocenie organu drugiej instancji, decyzja organu pierwszej instancji odpowiada wymogom określonym w art. 29 ust. 1 u.d.p. Analiza przepisów u.d.p. i rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. wskazuje, że zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na budowę zjazdu ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne. Jednym z takich warunków jest zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz wymagań ruchu pieszych. Zarządca drogi może (a nie musi) wyrazić zgodę na lokalizacje zjazdu, a wydanie rozstrzygnięcia w tym zakresie winno nastąpić po należycie przeprowadzonym postępowaniu, czyli wyjaśnieniu wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, poczynieniu prawidłowych ustaleń, wszechstronnym rozważeniu materiału dowodowego. Organ pierwszej instancji uznał, że w celu ustalenia powyższych okoliczności wymagane są wiadomości specjalne. Mając to na uwadze, zlecił wykonanie opinii zawierającej szczegółową analizę sytuacji drogowej w obrębie projektowanych zjazdów. Opinii taka została przygotowana przez D, Ł. ul. [...]. Autorem opracowania jest mgr inż. P. J., posiadający uprawnienia budowlane do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności drogowej ([...]). Zdaniem organu drugiej instancji, opinia ta jest kompletna. Została sporządzona przez osobę posiadającą specjalistyczną wiedzę. Organ pierwszej instancji nie miał zatem podstaw do podważania tej oceny i jej obiektywności. Obsługa inwestycji planowanej na działce nr [...] inwestycji w postaci budowy obiektu handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą (m. in. parkingiem na około 255 pojazdów oraz systemem dróg manewrowych), miałaby się odbywać zjazdami z dróg gminnych: z ul.B i ul.C w dwóch wariantach bezpośrednio do działki nr [...] naprzeciw wyjazdu ze stacji benzynowej "F" lub alternatywnie przez nieruchomość nr [...].

Organ pierwszej instancji w odniesieniu do zjazdu planowanego do lokalizacji od strony ul. B wskazał, że droga gminna nr [...] – ul. B w Ł. przylega do działki nr ewid. [...], na które planowana jest realizacja inwestycji, od strony południowej. Droga ta posiada kategorię L – lokalna. Jest to ulica jednokierunkowa o ruchu w kierunku od ul. C do ul. A ([...]). W rejonie działki nr ewid. [...] ul. [...] posiada przekrój uliczny z jednostronnym chodnikiem po stronie północnej, jezdnią szerokości 5 m oraz kanalizacją deszczową stanowiącą odwodnienie pasa drogowego. Jest to droga podporządkowana w stosunku do DK [...] oraz drogi gminnej nr [...] – ul. C. Zjazd publiczny z drogi gminnej nr [...] – ul. B w Ł. (działka nr [...] w Ł.) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. A/B, przewidziany jest jako uzupełnienie układu komunikacyjnego planowanej inwestycji, który przewiduje główny zjazd z ul. C. W oparciu o ustalenia zawarte w opinii przedstawiającej szczegółową analizę sytuacji drogowej na tym odcinku drogi, a w szczególności dokonany pomiar natężenia ruchu dla lokalizacji zjazdu z ul.B (średni dobowy ruch istniejący 1 257 pojazdów/dobę) Burmistrz Miasta Ł. uznał, że dla prawidłowej obsługi wnioskowanej inwestycji konieczne jest usunięcie zieleni, wprowadzenie organizacji ruchu zakazującej parkowania wzdłuż ul. B oraz prawidłowe wyznaczenie trójkątów widoczności. Mając na uwadze organizację ruchu ul. B, stanowisko Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Ł. oraz projekt przebudowy drogi krajowej nr 91 na odcinku przejścia przez Ł. uznał też, że koniecznym jest utrzymanie jednokierunkowego ruchu na ul. B. Dodatkowo relacje wyjazdu na połączeniu z ul. A będą ograniczone wyłącznie do prawoskrętów. Mając powyższe na względzie organ pierwszej instancji udzielił zezwolenia na lokalizację zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...]– ul. B (działka nr [...]) do nieruchomości na działce nr [...] położonej przy ul. A/B, określając jednocześnie jego parametry techniczne oraz pouczając o obowiązkach, o których mowa w treści art. 29 ust. 3 u.d.p.

W odniesieniu do zjazdów od strony planowanych do lokalizacji od strony ul. C organ pierwszej instancji wskazał, że droga gminna nr [...] – ul. C w Ł. przylega do działki nr ewid. [...], na której planowana jest realizacja inwestycji od strony zachodniej. Droga ta posiada kategorię L – lokalna. Jest to ulica dwukierunkowa i łącząca się z ulicami: A, B, [...], [...], [...]. Jest to droga podporządkowana dla DK [...] i ul. [...], droga z pierwszeństwem przejazdu dla ul. [...] i pl. [...]. W rejonie działki nr [...] ul. C posiada przekrój uliczny z dwustronnym chodnikiem oddzielonym od jezdni zieleńcami, jezdnią szerokości 7 m, zatokami postojowymi i kanalizacją deszczową stanowiącą odwodnienie pasa drogowego. Zjazd publiczny z drogi gminnej nr [...] – ul. C (dz. nr ewid. [...]) do nieruchomości nr [...] planowany jest jako zjazd pełniący główną rolę w obsłudze komunikacyjnej planowanej inwestycji, co w ocenie zarządcy drogi spowoduje zwiększenie ruchu kołowego na tym odcinku ul. C, który już w chwili obecnej wynosi 3 873 pojazdów średnio na dobę. W świetle powyższego, mając na uwadze opinię mgr inż. P. J., zarządca drogi uznał, że dla prawidłowej obsługi komunikacyjnej wnioskowanej inwestycji konieczne jest wyposażenie drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo z ul. C. do obiektu handlowo-usługowego, prawidłowe wyznaczenie trójkątów widoczności, a co za tym idzie likwidacja miejsc postojowych po stronie projektowanego zjazdu. Likwidacja miejsc postojowych wynika z konieczności wyznaczenia trójkątów widoczności, co przy tak dużym natężeniu ruchu i pojazdów wyjeżdżających i wjeżdżających na teren obiektu handlowo-usługowego, jest niezbędne. Wyposażenie drogi w pas ruchu dla skręcających w lewo stanowi bezpieczne rozwiązanie dla uczestników ruchu drogowego. Ponadto daje możliwość płynnego i bezkolizyjnego ruchu kołowego dla pojazdów jadących ul. C. Zdaniem zarządcy drogi takie rozwiązanie stoi w zgodzie z nadrzędną zasadą przy wyrażaniu zgody na lokalizacje zjazdu, jaką jest zasada bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Istotnym jest też, że w ocenie projektanta obecne zagospodarowanie pasa drogowego daje techniczne możliwości zapewnienie prawidłowej obsługi zabudowy handlowo-usługowej poprzez poszerzenie pasa drogowego w celu wyposażenia ulicy w dodatkowy pas ruchu i włączenie ruchu generowanego inwestycją do drogi gminnej nr [...] – ul. C w Ł. W tym stanie rzeczy zarządca drogi uznał, że możliwie jest wydanie pozytywnej decyzji w sprawie lokalizacji zjazdu publicznego z ul. C (dz. nr ewid. [...]) do nieruchomości nr [...], pod warunkiem jednak wyposażenia tej drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo. W odniesieniu do lokalizacji zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...] – ul. C w Ł. (dz. nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...], położonej przy ul. A/B, organ pierwszej instancji wskazał, że w rejonie działki nr ewid. [...] ul. C posiada przekrój uliczny z dwustronnym chodnikiem oddzielonym od jezdni zieleńcami, jezdnią o szerokości 7 m, zatokami postojowymi i kanalizacją deszczową stanowiąca odwodnienie pasa drogowego. Na odcinku planowanego zjazdu, na wyspie centralnej między jezdniami zlokalizowana jest stacja paliw "F", z której wyjazd znajduje się bezpośrednio naprzeciwko planowanego zjazdu z działki nr [...]. Mając na uwadze taki stan zagospodarowania oraz treść opinii dotyczącej sytuacji drogowej, zarządca drogi uznał możliwość lokalizacji zjazdu publicznego z działki nr [...] na drogę gminną nr [...] – ul. C, za wykluczony. W jego ocenie lokalizacja tak usytuowanego zjazdu, mającego zapewnić bezpieczne manewry wjazdu i wyjazdu na drogę, wymagałoby wyposażenia ul. C na tym odcinku, w dodatkowy pas ruchu. Jednak w chwili obecnej nie ma możliwości technicznych na poszerzenie omawianego odcinka ul. C w celu wyposażenia jej w dodatkowy pas ruchu. Biorąc pod uwagę wynikającą z opinii, ilość pojazdów wyjeżdżających ze stacji paliw w godzinach szczytu (około 30-40 pojazdów na godzinę) oraz ilość pojazdów wjeżdżających i wyjeżdżających w godzinie szczytu do obiektu handlowo-usługowego (około 179 pojazdów na godzinę), bardzo prawdopodobna jest sytuacja, że pojazdy opuszczające stację paliw nie będą mogły włączyć się do ruchu, ponieważ pas ten będzie zajęty przez pojazdy skręcające w lewo do obiektu handlowo-usługowego. W ocenie zarządcy drogi, lokalizacji zjazdu publicznego z drogi gminnej nr [...] – ul. C w Ł. (dz. nr ewid. [...]) do nieruchomości na działce nr ewid. [...] negatywnie wpłynie bezpieczeństwo oraz płynność ruchu w obrębie stacji paliw oraz pozostałych obiektów, o znacznym potencjale ruchotwórczym, tj. targowiska miejskiego oraz zatoki autobusowej (przystanek autobusowy wykorzystywany przez przewoźników prywatnych na podstawie umowy o korzystanie z przystanków na terenie miasta Ł.), parkingu, dwóch centr ogrodniczych, dwóch punktów sprzedaży okien, serwisu samochodowego, stacji diagnostycznej oraz innych sklepów i punktów usługowych. Jest to rejon, gdzie płynność ruchu samochodowego ulega systematycznemu zakłóceniu, na skutek zatrzymywania się i włączania do ruchu pojazdów wyjeżdżających ze stacji paliw, parkingu, punków handlowo-usługowych oraz autobusów. Natężenie ruchu na tym odcinku ul.C wynosi 3 434 pojazdów średnio na dobę. Ponadto zjazd publiczny znajdowałyby się w obszarze oddziaływania skrzyżowań z ul. B oraz z ul. [...]. Tymczasem, zgodnie z dyspozycją § 78 ust. 1 w związku z § 113 ust. 7 rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r. zjazd publiczny nie może być usytuowany w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności w obszarze oddziaływania skrzyżowania. Przy czym obszar oddziaływania skrzyżowania obejmuje nie tylko obszar samego skrzyżowania, ale także odcinki, na których występuje w ruchu pojazdów opóźnianie lub przyspieszanie związane z dojazdem do skrzyżowania lub jego opuszczaniem (wyjazdem) – jeżeli manewry te nie mogą być wykonane w obrębie skrzyżowania. Ponadto zasięg oddziaływania skrzyżowania można rozważać w aspekcie zmian w charakterystyce potoków ruchu (odstępy między pojazdami, prędkości i ich dyspersja, ruch kolumnowy), celowych ograniczeń narzuconych znakami drogowymi (ograniczenie prędkości, wyprzedzania) oraz oddziaływania na sąsiednie skrzyżowania lub synchronizacji ich pracy. W ocenie organu pierwszej instancji, inne rozwiązania w celu usprawnienia ruchu typu progi zwalniające, zmiana ograniczenia prędkości, lustra, nie wpłyną na usprawnienie płynności ruchu. Mogą natomiast prowadzić wręcz do spowolniania ruchu kołowego i powodowania nieuzasadnionych przestojów. Zbyt liczne zjazdy z dróg gminnych są niebezpieczne dla użytkowników dróg. W świetle tego organ pierwszej instancji udzielił zezwolenia na lokalizację dwóch zjazdów publicznych z dróg gminnych (ul.B i ul.C) dla obsługi inwestycji na działce nr [...]. Negatywne rozstrzygnięcie dotyczy natomiast zjazdu z ul. C, jako kolejnego z tej drogi gminnej, planowanego przy tym do lokalizacji w niedalekiej odległości. Zarządca drogi powołał się też na opinię Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Powiatowej Policji w Ł. dotyczącą bieżącej i hipotetycznej (po wykonaniu zjazdu) sytuacji drogowej i bezpieczeństwa w ruchu drogowym na odcinku ul. C w rejonie planowanego zjazdu publicznego. Pismem z 29 maja 2019 r. Komendant Powiatowy Policji w Ł. zaopiniował negatywnie wnioskowaną lokalizację zjazdu wskazując, że nie będzie ona stanowić bezpiecznego rozwiązania komunikacyjnego. Lokalizacja ta w obecnej sytuacji drogowej jest już intensywnie obłożona ruchem i należy dążyć do wprowadzenia takich rozwiązań, które zapewnią bezpieczne korzystanie z wszelkich obiektów użyteczności publicznej. W tym przypadku, inwestor będzie miał możliwość zastosowania innego wariantu lokalizacji wyjazdu/zjazdu do mającego powstać obiektu handlowo-usługowego, który będzie bezpieczniejszy dla użytkowników ruchu drogowego. Potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym jest podstawowym kryterium wyrażania zgody na wykonanie zjazdów z dróg publicznych. Jako takie może więc mieć decydujący wpływ na uprawnienia właściciela działki w swobodnym korzystaniu z jego własności. Prawo własności nie jest bowiem prawem absolutnym i może doznawać szeregu ograniczeń, jeżeli wynikają one z przepisów prawa, a do takich norm prawnych należą między innymi przepisy u.d.p. oraz akty wykonawcze do tej ustawy. Względy bezpieczeństwa nie mogą być przy tym widziane jako tylko kwestia dopuszczalnej prędkości maksymalnej pojazdów, czasu bądź pory roku wykorzystywania zjazdu. Na równi z tym czynnikiem uwzględniać bowiem należy także natężenie ruchu, jego charakterystykę (zróżnicowanie), ukształtowanie drogi, w tym czynniki które w momencie orzekania przez organ potęgują, nawet potencjalnie, możliwość wystąpienia niekorzystnych zdarzeń drogowych wpływających na bezpieczeństwo użytkowników drogi i jej bezpośredniego otoczenia. W ochronie bezpieczeństwa ruchu chodzi bowiem o to, aby zapobiegać niekorzystnym zdarzeniom, a nie niwelować ich skutki, kiedy nastąpią. Bezpieczeństwo ruchu obejmuje również ilość już funkcjonujących zjazdów, w tym tych przysługujących danemu podmiotowi.

Zdaniem organu drugiej instancji, rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji zapadło po przeprowadzeniu wyczerpującego postępowania wyjaśniającego, uwzględniającego planowany sposób zagospodarowania działki nr [...], sposób zagospodarowania terenu sąsiedniego, pomiary natężenia ruchu, trendy rozwoju ruchu, prognozę ruchu drogowego na analizowanych odcinkach dróg gminnych ul. B i ul. C, a także parametry techniczne tych dróg i istniejący układ drogowy. Dotyczy to również kwestionowanego przez skarżących warunku wyposażenia ul. C na odcinku zjazdu do nieruchomości na działce nr [...], w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo, co jak wykazał zarządca drogi, jest to bezpiecznym rozwiązanie dla uczestników ruchu drogowego. Zebrany materiał dowodowy potwierdza brak możliwości lokalizacji zjazdu publicznego z ul. C(działka nr [...]) do nieruchomości na działce nr [...]. Planowane na działce nr [...] zagospodarowanie wiązać się będzie ze znacznym zwiększeniem ruchu pojazdów na tym odcinku ul. C, gdzie już w chwili obecnej natężenie ruchu drogowego jest bardzo duże, na co niewątpliwie ma wpływ istniejące w sąsiedztwie zagospodarowanie. Zlokalizowana naprzeciw stacja paliw oraz położone w sąsiedztwie targowisko są bez wątpienia obiektami generującymi znaczny ruch pojazdów bez względu na dzień tygodnia, porę dnia czy roku. Tym samym nie ma podstaw do uznania za niemiarodajne pomiarów natężenia ruchu, dokonanych w okresie przedświątecznym (w dni powszednie). Dodatkowym czynnikiem wpływającym negatywnie na bezpieczeństwu ruchu na tym odcinku ul. C jest bliskość skrzyżowania. W ocenie organu drugiej instancji, w tych okolicznościach lokalizacja zjazdu z ul. C (działka nr [...]) do nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...], stworzyłaby dodatkowe zagrożenie dla bezpieczeństwa uczestników ruchu na drodze gminnej nr [...]. Nie ulega bowiem wątpliwości, że budowa każdego kolejnego zjazdu stanowi dodatkowy punkt włączania się pojazdów do ruchu oraz wyłączania się pojazdów z tego ruchu (hamowanie przed zjazdem, a następnie skręcanie do nieruchomości). Ogranicza to płynność ruchu pojazdów na drodze i dezorganizuje dotychczasową organizację ruchu. Zwiększa jednocześnie prawdopodobieństwo powstania kolizji lub wypadku drogowego. Organ pierwszej instancji wydając zaskarżoną decyzję nie przekroczył granic swobodnego uznania administracyjnego i wyważył słuszny interes wnioskodawcy, przyznając w tym przypadku pierwszeństwo interesowi publicznemu, którego wyznacznikiem jest bezpieczeństwo ruchu drogowego i obowiązek ograniczania liczby potencjalnych miejsc kolizji i zdarzeń drogowych, tym bardziej, że wnioskodawcy mają zapewniony dojazd do działki nr [...] z ul.B oraz z ul. C poprzez działkę nr [...].

W skardze na powyższą decyzję spółka D, A. K. i E. K. wnieśli o jej uchylenie w całości wraz z poprzedzającą ją decyzją organu pierwszej instancji oraz o zasądzenie od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa adwokackiego.

Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucili:

1. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 80 k.p.a. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, która doprowadziła do błędnego stwierdzenia, że dla prawidłowego funkcjonowania zjazdu publicznego z działki [...] z drogi gminnej nr [...] (ul. C) do nieruchomości – działki o nr ewid [...] w Ł. konieczne jest wyposażenie drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo;

2. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 80 k.p.a. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego, która doprowadziła do błędnego stwierdzenia, że brak jest możliwości usytuowania zjazdu publicznego z działki [...] na drogę gminną nr [...] (ul. C) zapewniającego bezpieczne manewry wjazdu i wyjazdu na tę drogę, podczas gdy projektowany zjazd spełnia wymogi zawaite w § 78 ust. 1 oraz § 78 ust. 2 pkt 3 oraz § 113 ust. 7 rozporządzenia z dnia 2 marca 1999 r., tj. nie ma być usytuowany w miejscu zagrażającym bezpieczeństwu ruchu drogowego;

3. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyczerpujące rozpatrzenie materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności dotyczącego natężenia ruchu na terenie objętym wnioskiem;

4. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 9 k.p.a. oraz art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niepoinformowanie skarżących o tym, że autor opinii, do której wniesiono zarzuty, odpowiedział na nie pisemnie, co uniemożliwiło skarżącym wypowiedzenie się odnośnie całokształtu materiału dowodowego przed wydaniem decyzji;

5. naruszenie normy postępowania zawartej w art. 11 k.p.a. poprzez lakoniczne i nieprzekonujące wyjaśnienie podstaw rozstrzygnięcia o konieczności wyposażenia ul. C w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 8 stycznia 2020r. pełnomocnik skarżących sprecyzował skargę w ten sposób, że skarży decyzję w zakresie odmowy lokalizacji zjazdu z ulicy C na działkę o numerze [...] oraz w zakresie zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości o numerze [...]. Nie skarży natomiast zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy B na działkę o numerze ewidencyjnym [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest uzasadniona.

Zgodnie z treścią art.3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi(Dz.U. z 2018r. poz.1302 z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl zaś art.145 § 1 wymienionej ustawy sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1./ uchyla decyzje lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a./ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy

b./ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego

c./ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy

2./ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art.156 kodeksu postępowania administracyjnego lub innych przepisach

3./ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji czy jest ona zgodna z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Badając legalność zaskarżonej decyzji sąd uznał, że organy administracji naruszyły przepisy postępowania a mianowicie art.7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.p.a. i naruszenie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2018r. poz.2068 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych jakimi powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. z 2016r. poz.124 ze zm.).

Zgodnie z treścią art.4 pkt.8 ustawy z 21 marca 1985r. zjazd to połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

Zgodnie z treścią art.29 ust.1 wymienionej ustawy budowa lub przebudowa zjazdu należy do właściciela lub użytkownika nieruchomości przyległych do drogi, po uzyskaniu, w drodze decyzji administracyjnej, zezwolenia zarządcy drogi na lokalizację zjazdu lub przebudowę zjazdu.

W myśl art.29 ust.4 cytowanej ustawy ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne, zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu lub jego przebudowę albo wydać zezwolenie na lokalizację zjazdu na czas określony.

Zgodnie z treścią § 77 rozporządzenia z 2 marca 1999r. Zjazd z drogi powinien być zaprojektowany i wybudowany w sposób odpowiadający wymaganiom wynikającym z jego usytuowania i przeznaczenia, a w szczególności powinien być dostosowany do wymagań bezpieczeństwa ruchu na drodze, wymiarów gabarytowych pojazdów, dla których jest przeznaczony, oraz do wymagań ruchu pieszych.

W myśl § 78 ust.1 wymienionego rozporządzenia Zjazd publiczny powinien być usytuowany zgodnie z wymaganiami określonymi w § 113 ust. 7.

Zgodnie z treścią § 113 ust.7 pkt 1 rozporządzenia Wyjazd z drogi do obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu i wjazd na drogę nie mogą być usytuowane w miejscach zagrażających bezpieczeństwu ruchu drogowego, a w szczególności:

1) w obszarze oddziaływania skrzyżowania lub węzła;

W myśl § 170 ust.1 rozporządzenia Na skrzyżowaniu oraz przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu albo z obiektu lub urządzenia obsługi uczestników ruchu bez pasa włączania powinny być zapewnione warunki widoczności, o których mowa w załączniku nr 2.

Zgodnie z treścią ustępu 5 załącznika nr 2 do rozporządzenia Przy ruszaniu z miejsca zatrzymania na wlocie drogi podporządkowanej oraz przy wjeżdżaniu na drogę ze zjazdu lub z obiektu i urządzenia obsługi uczestników ruchu bez pasa włączania, w odległości nie mniejszej niż 3,0 m od krawędzi jezdni lub krawędzi ścieżki rowerowej, powinna być zapewniona widoczność drogi z pierwszeństwem przejazdu, co najmniej na odległość widoczności L2 a mianowicie przy prędkości na drodze z pierwszeństwem przejazdu 40 km/h odległość widoczności L2 winna wynieść 60 metrów.

Z przepisu art.29 ust.1 ustawy z 21 marca 1985r. wynika, iż zarządca drogi, w drodze decyzji administracyjnej, wyraża zgodę na budowę zjazdu. W przepisie tym nie sprecyzowano dokładnie kryteriów koniecznych do wyrażenia takiej zgody. Oznacza to, iż decyzja taka jest wyrażana w ramach uznania administracyjnego.

Należy zaznaczyć, iż uznanie administracyjne dotyczy sytuacji gdy przepisy prawne przewidują możliwość różnego rozstrzygnięcia sprawy. W ramach uznania administracyjnego organ ma pewną swobodę rozstrzygnięcia co nie oznacza dowolności w wyborze sposobu załatwienia sprawy. Rozstrzygnięcie winno być właściwie i w sposób przekonujący uzasadnione. Winno ono zawierać motywy potwierdzając zasadności takiego a nie innego rozstrzygnięcia. Pogląd taki wyraził Sąd Najwyższy wyroku z dnia 19 grudnia 1990r. w sprawie I PR 170/90 (Wokanda nr 7 z 1991r. ) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 maja 1981r. w sprawie S.A. 974/81(ONSA nr 1 z 1981r. poz.49) i z dnia 13 lutego 1997r. w sprawie V S.A. 246/96(ONSA nr 1 z 1998r. poz.15).

Analiza przepisów ustawy z 21 marca 1985r. i rozporządzenia z 2 marca 1999r. wskazuje, iż zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na budowę zjazdu ze względu na wymogi wynikające z warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne. Jednym z takich wymogów jest zapewnienie bezpieczeństwa ruchu drogowego. Zarządca drogi winien zatem rozważyć czy wykonanie zjazdu przyczyniłoby się do ograniczenia płynności ruchu pojazdów i czy ograniczyłoby to bezpieczeństwa uczestników ruchu drogowego. Pogląd, iż zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym jest podstawowym kryterium przy wyrażaniu zgody na budowę zjazdu jest powszechnie przyjęty w orzecznictwie sądów administracyjnych. Pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 lipca 2007r. w spr. I OSK 1148/06 (Lex nr 382712), z 13 lutego 2001r. w spr. II SA 770/00 (Lex nr 53363), z 31 marca 1999r. w spr. II SA 188/99 (Lex nr 46764) i z 15 lipca 1998r. w spr. II SA 705/98 (Lex nr 41384) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 16 maja 2007r. w spr. IV SA/Wa 395/07 (Lex nr 344919) i z 14 września 2005r. w spr. VI SA/Wa 428/05 (Lex nr 192958).

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja organu odwoławczego utrzymująca w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie zezwolenia na lokalizację trzech zjazdów publicznych. Skarżący kwestionują rozstrzygnięcia w przedmiocie dwóch zjazdów a mianowicie w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości na działce nr ewidencyjny [...] oraz w przedmiocie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości na działce ewidencyjnej nr [...] pod warunkiem wyposażenia drogi w dodatkowy pas ruchu dla skręcających w lewo. Rozważania sądu dotyczyć zatem będą jedynie rozstrzygnięcia dotyczącego tych dwóch zjazdów. Nie jest bowiem kwestionowane rozstrzygnięcie o udzielenie zezwolenia na lokalizację trzeciego zjazdu z ulicy B do nieruchomości na działce ewidencyjnej nr [...].

Z zebranego materiału dowodowego wynika, że organy administracji oparły swoje rozstrzygnięcia na opinii dotyczącej sytuacji drogowej w obrębie projektowanych trzech zjazdów. Opinia ta została przygotowana przez E Ł. a jej autorem jest P. J. posiadający uprawnienia do projektowania i kierowania robotami budowlanymi bez ograniczeń w specjalności drogowej. W opinii tej biegły dokonał pomiarów natężenia ruchu w obrębie każdego z projektowanych zjazdów a następnie przeprowadził analizę sytuacji drogowej w tym obrębie i w konkluzji wyraził opinię o zasadności bądź niezasadności usytuowania każdego z projektowanych zjazdów. Opinię tę organy administracji obu instancji uznały za wiarygodną i wydały rozstrzygnięcie odpowiadające konkluzjom opinii biegłego.

Należy zaznaczyć, że zalecenia dotyczące konieczności przeprowadzenia symulacji ruchu drogowego oraz odwołania się do danych empirycznych odnośnie sytuacji drogowej na ul. C zostały wskazane w uzasadnieniu decyzji kasacyjnej Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z 20 lutego 2019r. W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy powołał się w tym zakresie na wskazania zawarte w uzasadnieniu wyroku WSA w Łodzi z dnia 7 grudnia 2018r. w spr. III SA/Łd 840/18 uwzględniającego skargę w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji na działce nr [...]. Po wydaniu decyzji z 20 lutego 2019r. organ I instancji przeprowadził zatem dowód z opinii specjalisty z zakresu ruchu drogowego zgodnie z zaleceniami organu odwoławczego.

W ocenie sądu opinia biegłego P. J. nie stanowi wiarygodnego dowodu w sprawie. Uzasadniony jest zarzut wszystkich skarżących dotyczący tej opinii, że opiera się ona na pomiarach natężenia ruchu pojazdów przeprowadzonych w dniach, które nie są reprezentatywne dla normalnego ruchu drogowego na tej ulicy. Pomiary przeprowadzono bowiem w dniach 18-19 kwietnia 2019r. tj. w Wielki Czwartek i w Wielki Piątek. Nie są to dni w których występuje normalny ruch pojazdów. Jest rzeczą powszechnie znaną, że przed Świętami Wielkanocnymi ludzie korzystają z urlopów wypoczynkowych bądź biorą dni wolne aby dokonać zakupów na święta. W związku z tym w takie dni jak Wielki Czwartek i Wielki Piątek ruch pojazdów jest wzmożony i różni się on znacznie od ruchu w "zwykły" czwartek i piątek. Dodać należy, że w pobliżu ul. C (dokładnie na ul. [...]) znajduje się targowisko miejskie co dodatkowo powoduje wzmożenie ruchu pojazdów w dni przedświąteczne. Skarżący trafnie zatem podnoszą, że opinia biegłego P.J. opiera się na pomiarach natężenia ruchu pojazdów przeprowadzonych w dniach, w których nie występuje "normalny" ruch drogowy.

Mało przekonujące są wyjaśnienia P. J. odnoszące się do tego zarzutu. W uzupełniającej opinii (brak daty jej wydania) podniesiono, że ulica C jest drogą gminną w Ł. zaś wytyczne wydane przez G.D.D.K i A. zatytułowane "Zasady prowadzenia pomiarów ruchu i określenia wielkości SDRR na drogach powiatowych i gminnych" z 14 sierpnia 2018r. dotyczą dróg pozamiejskich. W związku z czym, w ocenie biegłego, wytyczne te nie mają zastosowania do badania natężenia ruchu na ul. C, która znajduje się na terenie miasta.

Należy zaznaczyć, że wymienione wytyczne określają zasady pomiarów natężenia ruchu na drogach powiatowych i gminnych położonych poza miastami (wytyczne znajdują się na stronie internetowej G.D.D.K i A.). Z wytycznych tych wynika, że pomiary winny być dokonywane we wtorki, środy i czwartki w okresie od 1 kwietnia do 15 czerwca z wyjątkiem dni świątecznych i przedłużonych weekendów oraz tygodni w których występują święta. Wytyczne te rzeczywiście odnoszą się do pomiarów dokonywanych na drogach pozamiejskich zaś ulica C znajduje się na terenie miasta Ł. a więc wytyczne nie mają zastosowania do pomiarów dokonanych przez P. J. Biegły nie podał jednak czy i ewentualnie jak są uregulowane zasady pomiarów natężenia ruchu na drogach położonych w miastach. W uzupełniającej opinii brak jest informacji w tym zakresie. Nie wiadomo zatem jakie powinny być zasady takich pomiarów w odniesieniu do dróg usytuowanych na obszarze miasta. Nawet jednak gdyby okazało się, że nie ma takich uregulowań to i tak treść wytycznych z 14 sierpnia 2018r. (dotyczących dróg pozamiejskich) winna być wskazówką jak winny być przeprowadzone pomiary na drogach na ternie miasta. W wytycznych jest bowiem mowa, że pomiary należy przeprowadzać we wtorki, środy i czwartki (czyli nie w poniedziałki, piątki, soboty i niedziele) z wyjątkiem pewnych okresów jak np. tygodni w których występują święta, dni świątecznych i.t.p. Zasady te mają logiczne uzasadnienia bo chodzi o ustalenie natężenia normalnego ruchu pojazdów a nie natężenie w dniach w których ruch pojazdów jest mniejszy (np. w niedzielę i święta) lub większy (np. w tygodniach przedświątecznych) od standardowego ruchu. W sytuacji gdy takie wymogi pomiaru natężenia ruchu pojazdów dotyczą dróg pozamiejskich to winny również mieć one zastosowanie do takich pomiarów na terenie miasta. W związku z czym pomiary na obszarze miasta także nie powinny być dokonywane w dniach w których ruch pojazdów jest mniejszy lub większy od "normalnego" ruchu drogowego.

Reasumując tę część rozważań sąd uznał, że opinia biegłego P. J. opiera się na pomiarach natężenia ruchu pojazdów w dniach w których nie są reprezentatywne dla normalnego ruchu drogowego na ul. C.

Należy zaznaczyć, że biegły P.J. konkluzje swojej opinii oparł na pomiarach natężenia ruchu w dniach 18-19 kwietnia 2019r. Na podstawie wyników tych pomiarów ocenił on czy i ewentualnie w jaki sposób projektowane zasady wpływają na bezpieczeństwo ruchu drogowego na ul. C. W sytuacji gdy pomiary te nie są reprezentatywne dla normlanego ruchu na ul. C to wiarygodność konkluzji biegłego budzi wątpliwości. W przypadku bowiem gdyby pomiary przeprowadzono w dniach w których występuje normalne natężenie ruchu to mogłoby się okazać, że natężenie to mogłoby być mniejsze np. o 10%, 30% czy 40%. W takiej sytuacji konkluzje biegłego mogłyby być inne niż te, które zawarł w obecnej opinii. Sąd nie jest natomiast uprawniony do oceny czy opinia ta byłaby inna gdyby natężenie ruchu na ul. C byłoby niższe niż wskazują na to pomiary dokonane w dniach 18 i 19 kwietnia 2019r.

W opinii występuje również wątpliwość co do liczby pojazdów wyjeżdżających ze stacji benzynowej "F". W opinii podano bowiem, że ilość pojazdów wyjeżdżających z tej stacji w godzinach szczytu wynosi około 30-40 pojazdów/h. Nie wyjaśniono jednak czy ilość ta wynika z pomiarów wykonanych w dniach 18-19 kwietnia czy też taką ilość założył biegły na użytek opinii. Brak wyjaśnienia tej kwestii skutkuje tym, że dane w tym zakresie podane w opinii budzą wątpliwości.

Wątpliwości budzi także podana w opinii ilość pojazdów wjeżdżających i wyjeżdżających w godzinach szczytu do projektowanego obiektu handlowo – usługowego (około 179 pojazdów/h). W uzupełnieniu opinii podano, że taką ilość założono na potrzebę sporządzenia opinii. Powstaje jednak pytanie dlaczego akurat przyjęto wielkość 179 pojazdów a nie przykładowo 139 czy 189 pojazdów. Kwestia ta nie została wyjaśniona a może mieć ona istotny wpływ na ocenę wiarygodności opinii.

Konkluzja opinii P.J. opiera się głównie na wynikach pomiarów natężenia ruchu na ul. C ale także na innych okolicznościach a mianowicie takich jak to, że projektowane zjazdy znajdują się w okolicach targowiska miejskiego, lokali handlowych i usługowych, stacji paliw i parkingów oraz w rejonie oddziaływania skrzyżowania. Nie zostało jednak wyjaśnione w jakich odległościach od projektowanych zjazdów znajdują się; targowisko miejskie, obiekty handlowe (2 centra ogrodnicze, 2 punkty sprzedaży okien), obiekty usługowe (serwis samochodowy, stacja diagnostyczna) oraz skrzyżowanie. Nie pozwala to na pełną ocenę wiarygodności sporządzonej opinii.

Należy zaznaczyć, że dowód z opinii P. J. jest zasadniczym dowodem w sprawie. W niniejszej sprawie zgromadzono obszerny materiał dowodowy lecz opinia P. J. ma tu kluczowe znaczenie. W oparciu o wyniki tej opinii organy administracji wydały swoje rozstrzygnięcia. W związku z czym opinia ta podlega szczególnie wnikliwej ocenie jako dowód w sprawie. Powinna być ona wyczerpująca i rzetelna. Opinia P. J. tych wymogów nie spełnia. Wydano ją na podstawie wyników pomiarów natężenia ruchu pojazdów przeprowadzonych w dniach, które nie są reprezentatywne dla "normalnego" ruchu drogowego na ul. C a ponadto zawiera ona szereg niejasności i wątpliwości. W ocenie sądu organy administracji naruszyły przepisy art.7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 K.p.a co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Mając to na uwadze, na podstawie art.145 § 1 pkt.1 c.) p.p.s.a., sąd uchylił zaskarżoną decyzję w części w jakiej utrzymuje ona w mocy decyzję organu I instancji w zakresie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości nr [...] oraz w zakresie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości na działce nr [...]. Nadto sąd uchylił decyzję Burmistrza Miasta Ł. z dnia 5 lipca 2019r. w zakresie udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości nr [...] oraz w zakresie odmowy udzielenia zezwolenia na lokalizację zjazdu z ulicy C do nieruchomości na działce nr [...].

Na podstawie art.200 p.p.s.a. sąd zasądził od organu administracji solidarnie na rzecz skarżących kwotę 731 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na ogólną sumę kosztów złożyło się: 480 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, 200 zł – wpis sądowy i 51 zł – opłaty kancelaryjne.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy uwzględnić rozważania zawarte w niniejszym uzasadnieniu. Należy rozważyć możliwość przeprowadzenia dowodu z opinii specjalisty z zakresu ruchu drogowego na okoliczność sytuacji drogowej w obrębie projektowanych dwóch zjazdów przy czym winna się ona opierać na pomiarach natężenia ruchu drogowego przeprowadzonych zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie zasadami a więc odzwierciedlającymi normalny ruch drogowy na ul. C. Należy również odnieść się do zarzutów skarżących podniesionych w skardze. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego należy dokonać wnikliwej jego analizy a następnie wydać rozstrzygnięcie w sprawie. a.k.