Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz / spr. / Sędziowie WSA Aldona Gąsecka-Duda WSA Mirosław Bator Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2009 r. sprawy ze skargi K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 24 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu wobec przedłożenia informacji o wytwarzanych odpadach skargę oddala

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z dnia 24 kwietnia 2009 r., sygn. akt: [...] po rozpoznaniu odwołania K. S. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] grudnia 2008 r., znak: [...] o wniesieniu sprzeciwu wobec przedłożonej w dniu 6 listopada 2008 r. przez K. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "Gabinet Stomatologiczny" w K. przy ul. [...] informacji o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, działając na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 2, art. 24 ust. 12 pkt 2, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. nr 39, poz. 251 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że organ pierwszej instancji wniósł sprzeciw wobec przedłożonej w dniu 6 listopada 2008 r. przez K. S. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą "Gabinet Stomatologiczny" w K. przy ul. [...] informacji o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami podnosząc, że przedłożona przez K. S. w dniu 6 listopada 2008 r. informacja o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami nie spełniała wymogów przepisu art. 24 ust. 4 i 9 ustawy o odpadach, gdyż nie zostały zawarte informacje wskazujące na sposoby zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko. Nie wskazano również miejsca magazynowania odpadów, a także nie podano czasu magazynowania zakaźnych odpadów medycznych przy uwzględnieniu rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz.U. nr 162, poz. 1153). Nie przedłożono kserokopii dokumentu potwierdzającego posiadanie tytułu prawnego do miejsca magazynowania odpadów, czego wymaga art. 63 ust. 1 ustawy o odpadach.

Na wezwanie do uzupełnienia powyższych braków, K. S. w dniu 18 listopada 2009 r. wniósł pismo, w którym podał, że "w celu graniczenia ilości wytwarzanych odpadów zamierza ograniczyć bezsensowną korespondencję z Wydziałem Kształtowania Środowiska UM". W ocenie organu pierwszej instancji wskazany w piśmie z dnia 18 listopada 2008 r. sposób ograniczenia ilości wytwarzanych odpadów nie odnosi się do zakaźnych odpadów medycznych o kodzie [...], których dotyczyła uprzednio złożona informacja z dnia 4 listopada 2008 r. Zatem nie został spełniony wymóg z art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy o odpadach. Z tych przyczyn organ pierwszej instancji uznał, że niezbędne jest wniesienie sprzeciwu wobec przedłożonej przez K. S. informacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] po rozpatrzeniu odwołania od powyższej decyzji stwierdziło, że art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach stanowi, że wytwórca odpadów, który wytwarza odpady niebezpieczne w ilości do 0,1 Mg (inaczej: do 100 kg) rocznie albo powyżej 5 Mg (tj. 5 ton) rocznie odpadów innych niż niebezpieczne, zobowiązany jest do przedłożenia organowi właściwemu według miejsca wytwarzania odpadów "informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami".

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o odpadach informację o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami wytwórca odpadów przedkłada właściwemu organowi w terminie 30 dni przed rozpoczęciem działalności powstawania odpadów lub zmianą tej działalności wpływająca na ilość lub rodzaj wytwarzanych odpadów lub sposób gospodarowania nimi. Stosownie do art. 24 pkt 4 informacja taka winna zawierać:

1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, a w przypadkach, gdy określenie rodzaju nie jest wystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów,

2) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku,

3) informacje wskazujące na sposoby zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko,

4) opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów,

5) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów.

Jeżeli organ właściwy do przyjęcia informacji, w terminie 30 dni od dnia złożenia informacji nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji, można przystąpić do rozpoczęcia działalności powodującej powstawanie odpadów (art. 24 ust. 5 ustawy o odpadach).

Z postanowień art. 24 ust. 4 ustawy o odpadach wynika, ze sprzeciw powinien być wniesiony, jeżeli złożona przez wytwórcę odpadów informacja nie zawiera wszystkich koniecznych elementów, o których mowa w w/w przepisie, tj. gdy:

- zastrzeżenia budzi rodzaj odpadów przewidzianych do wytworzenia oraz zagrożenia, jakie mogą one za sobą pociągnąć,

- ilość oraz rodzaj odpadów podanych w informacji nie odpowiadają rodzajowi działalności, w związku z która mają być wytworzone,

- niewłaściwie określono sposoby zapobiegania powstawania odpadów lub ograniczenia ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko,

- niewystarczający pozostaje opis gospodarowania wytworzonymi odpadami,

- nie wskazano miejsca sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów.

Kolegium podniosło, że w przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje, że K. S. jest wytwórcą odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 22 ustawy o odpadach, a zatem pozostaje adresatem obowiązków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach. W wyniku świadczonych przez niego usług stomatologicznych, przewidywana jest możliwość wytwarzania odpadów niebezpiecznych oznaczonych kodem [...] (zużytych jednorazowych kubków, rękawiczek, strzykawek, igieł, ślinociągów) w ilości do 6 kg rocznie.

Podniesiono, że organ I instancji wezwał stronę do uzupełnienia informacji przedłożonej w dniu 4 listopada 2008 r. m.in. w zakresie wymogów, o których mowa w art. 24 ust. 4 pkt 3 i 5 ustawy od odpadach, jak również w zakresie wymogów, jakie stawia rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dz. U. nr 162, poz. 1153), a dotyczących czasu przechowywania odpadów. Kolegium podzieliło stanowisko organu pierwszej instancji, że K. S., mimo skierowanego do niego wezwania, w dalszym ciągu nie udzielił informacji wskazującej na sposoby zapobiegania powstawaniu lub ograniczania ilości odpadów przez niego wytwarzanych oraz ich negatywnego oddziaływania na środowisko. Użyte przez stronę sformułowanie, że w tym celu "zamierza ograniczyć korespondencję z Wydziałem Kształtowania Środowiska UM", nie czyni zadość wymogowi, jaki nakłada na wytwórcę odpadów ustawa o odpadach. Kolegium dostrzegło, ze ciążący na K. S. jako wytwórcy zakaźnych odpadów medycznych, obowiązek dążenia do zapobiegania powstania odpadów lub ograniczania ich ilości, a także ich negatywnego oddziaływania na środowisko pozostaje ograniczony, ze względu na ich specyfikę, tj. konieczność ich jednorazowego użycia. Nie zwalnia to jednak strony od realizacji wymogów z art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy o odpadach, tj. od wskazania innych - możliwych działań procedur, które zmierzałyby do ograniczania, jeśli nie ilości odpadów (bo ta determinowana ich specyfiką oraz ilością przeprowadzonych zabiegów), to chociażby ich negatywnego oddziaływania na środowisko. Udzielenie takiej informacji pozwala na dokładne zobrazowanie zaplanowanej przez wytwórcę odpadów gospodarki odpadami. Wskazana zaś w odwołaniu rezygnacja z jednorazowego użycia stosownych instrumentów medycznych, jest naruszeniem prawa zagrożonym sankcją karną, i nie stanowi oczekiwanego przez organ I instancji sposobu ograniczania odpadów, co zdaje sie sugerować strona odwołująca się.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów odwołania Kolegium wskazuje, że organ pierwszej instancji w trybie art. 64 § 2 k.p.a. obowiązany jest badać odrębnie każde podanie strony pod kątem ewentualnych braków formalnych, niezależnie od uzupełnienia braków formalnych podania złożonego w innej analogicznej sprawie, chociażby pochodziło od tej samej osoby. W razie dostrzeżenia braków formalnych w/w przepis nakłada na organ administracji powinność wezwania strony do ich uzupełnienia, co zostało w przedmiotowej sprawie uczynione w piśmie z dnia 7 listopada 2008 r.

Kolegium, w świetle powyższych rozważań stwierdziło zatem, że przedstawienie przez K. S. niepełnej informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami, tj. z pominięciem danych wskazanych w art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy o odpadach, pomimo skierowanego dodatkowo do strony szczegółowego wezwania w tym przedmiocie, skutkować musiało wniesieniem przez organ I instancji sprzeciwu w trybie art. 24 ust. 5 ustawy o odpadach. Dlatego też, należało zaskarżoną decyzję utrzymać w mocy.

Skargę na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 24 kwietnia 2009 r., sygn. akt: [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie K. S. reprezentowany przez adwokata A. P. wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.

W ocenie skarżącego przedmiotowa decyzja została wydana zarówno z naruszeniem prawa materialnego jak i procesowego. Skarżący podniósł, że art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach stanowi, że informacje o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami przedkłada się właściwemu organowi w terminie 30 dni przed rozpoczęciem działalności powodującej powstawanie odpadów lub zmianą tej działalności wpływającą na ilość lub rodzaj wytwarzanych odpadów lub sposobów gospodarowania nimi. Skarżący w stosownym terminie, prowadząc działalność gospodarczą pod nazwa "Gabinet Stomatologiczny" przedłożył do organu właściwego informację o wytwarzanych odpadach zgodnie z w/w przepisem ustawy. Organ administracyjny I instancji powziął wątpliwość co do treści tejże informacji, stwierdzając, iż dotknięta jest ona brakami. Stanowisko to podtrzymał również organ odwoławczy. Z zaskarżonej decyzji wynika, iż skarżący nie udzielił jedynie informacji wskazującej na sposoby zapobiegania powstawaniu lub ograniczaniu ilości odpadów oraz ich negatywnego oddziaływania na środowisko. Tymczasem, jak wynika z akt niniejszej sprawy, skarżący kolejno wskazał rodzaj odpadów przewidzianych do wytwarzania - a to odpady medyczne kod nr [...], określił ilości odpadów przewidzianych do wytwarzania w wymiarze ok 6 kg rocznie, opisał sposób gospodarowania odpadami, a także wskazał miejsca i sposoby magazynowania odpadów. W tym podał, iż odpady wywożone są i utylizowane przez firmę F.H.U. "S." transport odpadów sanitarnych. Co więcej skarżący wskazał, iż odpady medyczne w postaci strzykawek przetrzymywane są w pojemnikach twadrościennych, natomiast pozostałe odpady przechowywane są w workach foliowych w kolorze czerwonym w pojemnikach metalowych z nożnym otwieraniem. Ponadto odpady przechowywane są w lodówce na terenie gabinetu. A zatem skarżący prawidłowo podał sposób zapobiegania negatywnego oddziaływania odpadów na środowisko.

Wobec powyższego nie można podzielić stanowiska prezentowanego przez organ wydający zaskarżoną decyzję, iż zachodziły uzasadnione podstawy do złożenia przez organ sprzeciwu wobec przedłożonych przez skarżącego informacji. Organ wydający decyzję w swoim uzasadnieniu błędnie i w sposób sprzeczny z obowiązującymi przepisami ocenił, iż w niniejszej sprawie nie zostały spełnione wymogi z art. 24 ust. 4 w/w ustawy. Skarżący podniósł, że organ administracyjny słusznie zwraca uwagę na specyfikę prowadzonej przez skarżącego działalności gospodarczej. Z samego charakteru prowadzonej przez skarżącego działalności, w zakresie której uznany jest za wytwórcę odpadów medycznych wynika, iż możliwość realizacji przez skarżącego wymogów z art. 24 ust. 4 pkt 3 cytowanej ustawy są dalece ograniczone jeśli nie w ogóle wyłączone. Stąd tez skarżący podając szczegółowo procedury stosowane w gabinecie dotyczące przechowywania i zabezpieczania wytwarzanych odpadów niewątpliwie wskazał na stosowane przez siebie działania prowadzące do chociażby ograniczenia negatywnego oddziaływania tychże odpadów na środowisko. Co więcej, przedstawione przez skarżącego informacje pozwalają na zapoznanie się z zaplanowaną przez wytwórcę, gospodarką odpadami.

W konkluzji skarżący wskazał, iż dopełnił wymogów zawartych w art. 24 ustawy odpadach. Organ pierwszej instancji dysponował wszystkimi informacjami, jakie konieczne są do tego, by organ nie wnosił sprzeciwu. Skarżący nie jest w stanie w stanie w sposób inny niż dotychczas wskazać sposobu zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, skarżący nie ma bowiem możliwości zapobiegać powstaniu odpadów w większej ilości niż dotychczas, bowiem musi przede wszystkim przestrzegać zasad wykonywania zabiegów pod względem higienicznym i epidemiologicznym, zaś ilość odpadów produkowanych jest minimalna, a ich oddziaływanie na środowisko spoczywa bezpośrednio na podmiocie zajmującym sie odbiorem odpadów, ich transportem i utylizacją. Równocześnie z uwagi na treść art. 24 ust. 4 pkt 3 organ administracyjny winien wyjaśnić skarżącemu ewentualne niejasności co do interpretacji przepisu i stosowania prawa, nie zaś wzywać do uzupełnienia braków, które w odczuciu skarżącego zostały przez niego uzupełnione. Odnosząc się do samego sprzeciwu złożonego przez organ, skarżący podkreślił, iż sprzeciw musi sie opierać na konkretnym przepisie prawa materialnego, w przedmiotowej sprawie – przepisach dotyczących zagospodarowania odpadów. Dodatkowo organ powinien wykazać, że naruszenie tego przepisu wiązać się będzie z wykroczeniem przeciw zasadom określonym m.in. ustawą o odpadach. Tymczasem organ nie wykazał, aby zachowanie skarżącego naruszało przepisy, co w konsekwencji mogłoby zostać zakwalifikowane jako naruszenie zasad określonych w cytowanej ustawie. W ocenie skarżącego, iż w sprawie zostały spełnione przesłanki określone w art. 24 ustawy o odpadach, co powoduje że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem prawa materialnego i winna być uchylona.

Ponadto zdaniem skarżącego organ wydający decyzję nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego w sprawie naruszając tym samym zasadę wynikającą z art. 7 k.p.a. W toku prowadzonego postępowania skarżący wskazywał na okoliczności potwierdzające, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą podstawy do złożenia sprzeciwu. Skarżący wskazywał niejednokrotnie na specyfikę wykonywanej działalności gospodarczej, z którą wiąże się wytwarzanie odpadów. Skarżący wyraził swoje stanowisko w dość ostry i kategoryczny sposób, to jednak nie zmienia faktu, iż organ zobowiązany był uwzglednić wszelkie okoliczności sprawy. Organ naruszył art. 77 k.p.a., bowiem powyższe okoliczności winien był uwzględnić z urzędu. Przeprowadzone przez organ postępowanie miało charakter szczątkowy, a podstawą faktyczną dla ostatecznej decyzji tego organu była wyłącznie budząca zastrzeżenia okoliczność, iż skarżący nie wskazał wprost sposobu ograniczenia ilości wytwarzanych odpadów. Co więcej organ pominął zupełnie interes społeczny, jak i słuszny interes skarżącego. Tym samy organ naruszył zasadę wyrażoną w art. 8 k.p.a. W niniejszej sprawie nie tylko nie zostały dokładnie wyjaśnione okoliczności sprawy, ale przede wszystkim nie uwzględniono w decyzji zarówno interesu społecznego, jak i słusznego interesu obywateli, którzy zawsze pozostają równi wobec prawa. Stad też, nie można mówić aby została dochowana zasada praworządnego i sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej. Zatem decyzja wydana w toku tak ukształtowanego postępowania podważa zaufanie obywateli do organów Państwa.

Wreszcie skarżący wskazał, że w świetle obowiązujących przepisów właściwy organ w sytuacji stwierdzenia niekompletności informacji nie powinien podejmować decyzji -sprzeciwu, lecz wezwać wytwórcę do uzupełnienia złożonej informacji w trybie art. 64 k.p.a. Jednakowoż sankcją braku uzupełnienia nie powinno być wniesienie sprzeciwu, albowiem informacja taka nadal pozostaje niekompletna i nie może być oceniana w kategoriach niezgodności z określonymi przepisami prawa materialnego.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej oddalenie podtrzymując w całości argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz.1269), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, iż sądy administracyjne dokonują kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Z istoty kontroli wynika, że zasadność zaskarżonej decyzji podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Podkreślić należy, że w świetle art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd nie ma obowiązku, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego aktu (tak NSA w wyroku z dnia 11 października 2005 r., sygn. akt: FSK 2326/04).

W związku z przedmiotem zaskarżenia, kontroli sądowej w niniejszej sprawie podlega legalność złożenia przez organ pierwszej instancji sprzeciwu w przedmiocie informacji o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami.

Zgodnie z art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. z 2007 r., nr 39, poz. 251 ze zm.), do rozpoczęcia działalności powodującej powstawanie odpadów można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia informacji, o której mowa w art. 24 ust. 1, w terminie 30 dni od dnia złożenia informacji nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. Z regulacji tej wynika wniosek, że sprzeciw jest formą zakwestionowania przez właściwy organ informacji o wytwarzanych odpadach oraz sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami. Sprzeciw ma zatem charakter merytorycznego stanowiska organu wobec treści informacji złożonej przez osobę zobowiązaną, przy czym chodzi z istoty rzeczy o stanowisko negatywne dla składającego informację. W konsekwencji nie jest dopuszczalne wniesienie sprzeciwu w sytuacji, gdy złożona informacja dotknięta jest brakami formalnymi, tzn. nie zawiera elementów określonych w przepisach k.p.a. dotyczących podań oraz określonych w art. 24 ust. 4 ustawy o odpadach. Możliwość zajęcia merytorycznego stanowiska jest uwarunkowana uprzednim złożeniem kompletnej informacji.

Nie ulega wątpliwości, że K. S. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "Gabinet Stomatologiczny" w K. przy ul. [...] jest wytwórcą odpadów w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 22 ustawy o odpadach, zgodnie z którym wytwórcą odpadów jest m.in. każdy, którego działalność lub bytowanie powoduje powstawanie odpadów. Z tego względu – przy uwzględnieniu specyfiki prowadzonej przez skarżącego działalności opisanej przez organy obydwu instancji – ciążył na skarżącym obowiązek przedłożenia informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o odpadach (gdyż wytwarza on odpady niebezpieczne w ilości do 0,1 Mg rocznie albo powyżej 5 Mg rocznie odpadów innych niż niebezpieczne).

Informacja taka została złożona przez K. S. w dniu 6 listopada 2008 r. Zakres powyższej informacji określa art. 24 ust. 4 ustawy o odpadach, zgodnie z którym informacja ta powinna zawierać: 1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do wytwarzania, a w przypadkach, gdy określenie rodzaju nie jest wystarczające do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów, 2) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów przewidzianych do wytwarzania w ciągu roku, 3) informacje wskazujące na sposoby zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, 4) opis dalszego sposobu gospodarowania odpadami, z uwzględnieniem zbierania, transportu, odzysku i unieszkodliwiania odpadów, 5) wskazanie miejsca i sposobu oraz rodzaju magazynowanych odpadów.

Analiza informacji z dnia 6 listopada 2008 r. wskazuje, że w istocie nie zawiera ona żadnych uwag w kwestii sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko. Wypełnienie wymogu z art. 24 ust. 4 pkt 3 "wskazania sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko" obejmuje również informację na temat braku lub ograniczonych możliwości zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko ze względu np. na specyfikę prowadzonej działalności, skoro informacja taka stanowi podstawę oceny zgodności działań wytwórcy odpadów z zasadami określonymi w art. 1 ustawy o odpadach w zakresie postępowania z odpadami. Nie znajduje uzasadnienia w treści art. 24 ust. 4 ustawy o odpadach stanowisko skarżącego, iż wymóg udzielenia informacji z punktu 3 tego przepisu jest spełniony poprzez udzielenie informacji wskazanych w pozostałych punktach art. 24 ust. 4 ustawy o odpadach.

W tym stanie rzeczy zasadne było wezwanie pismem z dnia 7 listopada 2008 r. przez organ pierwszej instancji K. S. m.in. o podanie informacji, o jakiej mowa w art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy o odpadach. Organ wzywał również o podanie innych informacji i wszystkie żądane informacje zostały przez skarżącego podane we wskazanym terminie. Nie miała zatem miejsca sytuacja – sygnalizowana w skardze – niekompletności udzielonej informacji uniemożliwiająca jej merytoryczną ocenę. Również w zakresie żądania informacji, o jakiej mowa w art. 24 ust. 4 pkt 3 ustawy o odpadach, skarżący zajął stanowisko podając w piśmie z dnia 18 listopada 2008 r., że "w celu ograniczenia ilości wytwarzanych odpadów zamierzam ograniczyć bezsensowną korespondencję z Wydziałem Kształtowania Środowiska UM". Pismo z dnia 18 listopada 2008 r. wraz z dołączonymi do niego załącznikami stanowiło odpowiedź K. S. na wezwanie z dnia 7 listopada 2008 r.

W tym stanie rzeczy istniała podstawa do merytorycznego odniesienia się do przedłożonej w dniu 6 listopada 2008 r. i uzupełnionej pismem z dnia 18 listopada 2008 r. informacji o wytwarzanych odpadach oraz o sposobach gospodarowania wytworzonymi odpadami. Mając na uwadze treść tej informacji zasadnie organ pierwszej instancji wyraził sprzeciw w formie decyzji administracyjnej skoro jako sposób zapobiegania powstawaniu zakaźnych odpadów medycznych lub ograniczania ilości tych odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, skarżący wskazał ograniczenie bezsensownej korespondencji z Wydziałem Kształtowania Środowiska UM. Niewątpliwie taki sposób zapobiegania powstawaniu zakaźnych odpadów medycznych lub ograniczania ilości tych odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko nie daje gwarancji zapewnienia ochrony życia i zdrowia ludzi oraz ochrony środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, tj. wartości o jakich mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o odpadach. Okoliczność ta jest oczywista i nie wymaga szczegółowego wykazywania, czego domaga się skarżący w skardze do sądu. Skarżący udzielając powyższej informacji miał świadomość skutków prawnych, jakie może ona spowodować, gdyż był o nich pouczony w piśmie z dnia 7 listopada 2008 r. W kontekście niegrzecznego charakteru powyższej odpowiedzi powoływanie się przez skarżącego w skardze do sądu na treść art. 8 k.p.a., tj. na normę nakazującą organom administracji publicznej prowadzenie postępowania w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów Państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli, jest co najmniej niezrozumiałe, tym bardziej gdy nie można – w świetle dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy i motywów rozstrzygnięć organów obydwu instancji przedstawionych w uzasadnieniach tych rozstrzygnięć – stwierdzić naruszenia tej normy przez organy orzekające w sprawie. Niewątpliwie argumentacja przedstawiona w skardze do sądu administracyjnego odnosząca się szeroko do sposobów zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko w ramach specyfiki działalności prowadzonej przez skarżącego – gdyby została przedstawiona w zakreślonym przez organ terminie – dawałaby podstawy do przyjęcia przedłożonej informacji. Skarżący jednak argumentacji takiej w wyznaczonym terminie nie przedstawił, czym nie dał organowi administracji możliwości przyjęcia informacji i doprowadził do konieczności wydania przez organ decyzji w przedmiocie sprzeciwu.

Skoro zatem zarzuty skargi okazały się nieuzasadnione, a zaskarżona decyzja zgodna z prawem, skargę K. S. należało oddalić mając na uwadze treść art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270), zgodnie z którym w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala.