Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska(spr.) Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska del. WSA Olga Żurawska - Matusiak Protokolant asystent sędziego Krzysztof Tomaszewski po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 grudnia 2012 r. sygn. akt II SA/Łd 936/12 w sprawie ze skargi A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi z dnia (...) sierpnia 2012 r. nr (...) w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie na rzecz Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 936/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A. Spółki z o.o. z siedzibą w Warszawie na decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi z dnia (...) sierpnia 2012 roku nr (...)w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku wskazano, iż w dniu 28 maja 2012 r. A. sp. z o.o. wystąpiła do Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez przesłanie pocztą pełnej treści oferty A. S.A. w Warszawie, złożonej w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego pn: "Utworzenie systemu e-radiologii w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. M. Kopernika". W uzasadnieniu wniosku A. sp. z o.o. wskazała, że zasadą postępowania na gruncie ustawy Prawo zamówień publicznych jest jawność postępowania, a oferty podlegają udostępnieniu od chwili ich otwarcia. Wyjątkiem jest sytuacja, w której nie ujawnia się informacji stanowiącej tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeśli wykonawca nie później niż w terminie składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu zastrzegł, że nie mogą one być udostępnione. Z uwagi na fakt, że wykonawca utajnił ofertę w trybie art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji od strony 8 do 348, Szpital udostępnił wnioskodawcy jedynie karty niezastrzeżone. Szpital nie poinformował jednak wnioskodawcy, co było przyczyną braku udostępnienia części oferty, nie ma zatem powodu, aby zakładać, że A. S.A. w ogóle zastrzegła formalnie brak możliwości ujawnienia oferty w trybie art. 8 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych ani że uczyniła to skutecznie.

Spółka wskazała, że zgodnie z SIWZ A. SA zobowiązana była złożyć:

1. Zestawienie parametrów technicznych według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do SIWZ,

2. Oświadczenie dotyczące spełniania warunków wymaganych od wykonawcy według wzoru stanowiącego załącznik nr 4 do SIWZ,

3. Wykaz wykonanych dostaw w zakresie niezbędnym do wykazania spełnienia warunku wiedzy i doświadczenia w okresie ostatnich 3 lat (...),

4. Oryginalne ulotki producenta, katalogi, opisy przedmiotu zamówienia, dokumentację techniczną w języku polskim lub angielskim, potwierdzające wymagane parametry zamawianego sprzętu (ewentualne tłumaczenia materiałów na język polski),

5. Informacje o dokumentach potwierdzające, że oferowane dostawy odpowiadają określonym wymaganiom, w tym dotyczące wyrobów medycznych,

6. Oświadczenie dotyczące wyrobów medycznych według ustalonego wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do SIWZ.

W przypadku dokumentów, o których mowa w pkt 1 i 2 A. SA zobowiązana była jedynie do podania odpowiedzi "tak" lub "nie" co do spełniania określonych parametrów lub wymaganych przez zamawiającego warunków. Ponadto Spółka zobowiązana była do podania modeli oferowanych urządzeń i nazwy ich producentów, jest zatem niemożliwym, aby informacje zawarte w tych dokumentach stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa, ponieważ informacja o spełnianiu określonego parametru lub warunku wraz z podaniem nazwy producenta i modelu urządzenia nie może obiektywnie stanowić nieujawnionej do wiadomości publicznej informacji posiadającej wartość gospodarczą, co do której przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania jej poufności. Nie jest również możliwe, aby poufnością objęte były katalogi, ulotki czy certyfikaty dotyczące wyrobów medycznych.

Decyzją z dnia 8 czerwca 2012 r. Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi, w oparciu o art. 16 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówił udostępnienia informacji publicznej w części obejmującej następujące dokumenty załączone do oferty złożonej przez A. S.A. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego:

1. zestawienie parametrów technicznych według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do SIWZ,

2. oryginalne ulotki producenta, katalogi, opisy przedmiotu zamówienia, dokumentację techniczną w języku polskim lub angielskim potwierdzające wymagane parametry zamawianego sprzętu (jeśli oryginalna dokumentacja jest w innym języku niż to wykonawca dostarczy wraz w oryginałem tłumaczenia na język polski),

3. informację o dokumentach potwierdzających, że oferowane dostawy odpowiadają określonym wymaganiom (certyfikaty, deklaracje producenta, zgłoszenia powiadomienia),

4. oświadczenie dotyczące wyrobów medycznych według wzoru stanowiącego załącznik nr 8 do SIWZ

- z uwagi na objęcie przedmiotowych dokumentów klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w przedmiotowej sprawie klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa zostały objęte dokumenty zawierające zestawienie urządzeń, które w zaproponowanym układzie stanowią system o unikalnej wartości, która dla wykonawcy stanowi know-how. W związku z tym, pomimo że dane o urządzeniach są ogólnie dostępne, to ich układ tworzący system stanowi oryginalne rozwiązanie, które ma określoną wartość gospodarczą i co do którego wykonawca podjął działanie w celu zachowania ich w poufności.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy A. sp. z o.o. wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości, umorzenie postępowania w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej i udostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 28 maja 2012 r. Spółka podniosła, że z decyzji nie wynika, na czym konkretnie Szpital opierał się przy ustaleniach, że część oferty objęta jest tajemnicą przedsiębiorstwa. Nie wskazano bowiem na żadne oświadczenie A. S.A. ani na żadne dowody, które miałyby potwierdzać, że obiektywnie zachodzą przesłanki uznania oferty za objętą tajemnicą przedsiębiorstwa. Szpital nie wyjaśnił, na czym polega rzekome podjęcie przez A. S.A. działań w celu zachowania w poufności danych przedstawionych w ofercie. Z decyzji nie wynika w żaden sposób, aby Szpital miał jakiekolwiek podstawy do przyjęcia, że w przypadku oferty złożonej w przetargu zostały podjęte jakiekolwiek działania w celu zachowania poufności. Szpital nie wyjaśnił również, na jakiej podstawie uznał, że zestawienie urządzeń w zaproponowanym układzie stanowi oryginalne rozwiązanie o określonej wartości gospodarczej. Sporządzone przez A. S.A. zestawienie komponentów, składających się na zaoferowany w przetargu system nie mogło łączyć się z żadnym twórczym wkładem lub wypracowaniem unikalnego rozwiązania, skoro sprowadzało się wyłącznie do dobrania elementów zgodnie ze ściśle określonymi wymogami Szpitala. Wbrew twierdzeniom Szpitala sporządzenie przez A. S.A. oferty było działaniem standardowym, jakich dokonuje się niemal w każdym przetargu na rynku podobnych produktów. Odmowa udostępnienia oferty nie daje się zatem pogodzić z fundamentalną zasadą dostępu do informacji publicznej, jak i zasadą jawności postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.

Decyzją z dnia 1 sierpnia 2012 r. Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi, w oparciu o art. 16 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 5 ust. 2 w zw. z art. 17 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 8 czerwca 2012 r. w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu decyzji Szpital przytoczył okoliczności, podniesione już wcześniej w decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi A. sp. z o.o. podniosła zarzut:

1) naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 10 § 1 i art. 81 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 § 2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez wydanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ja poprzedzającej bez umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów oraz uznanie podanych w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych za udowodnione, mimo że skarżący nie miał możliwości wypowiedzenia się co do dowodów, na których strona skarżona oparła te ustalenia;

- art. 77 § 1, art. 80, art. 7 i art. 84 § 1 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 § 2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez zaniechanie zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, poczynienie ustaleń niemających oparcia w dowodach i niewskazanie, na czym strona skarżona oparła ustalenia, a co za tym idzie zaniechanie należytego wyjaśnienia stanu faktycznego, w tym poprzez samodzielne poczynienie przez stronę skarżoną ustaleń, które jeśli miałyby być poczynione wymagałyby wiadomości specjalnych, a w konsekwencji dokonanie błędnych ustaleń faktycznych, na podstawie których przyjęto, że żądane przez skarżącego informacje są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa;

- art. 6, art. 11, art. 107 § 3 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 § 2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez błędne sformułowanie uzasadnienia faktycznego i prawnego w stopniu budzącym wątpliwości co do motywów, jakimi strona skarżona kierowała się przy wydawaniu decyzji;

- art. 138 § 1 pkt 1 i pkt 2 oraz art. 105 § 1 kpa w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez utrzymanie w mocy zaskarżoną decyzją decyzji ją poprzedzającej, pomimo że decyzja ta narusza prawo i nie było podstaw do jej wydania, a zatem decyzja ta winna być uchylona, a postępowanie w sprawie odmowy udzielenia informacji publicznej umorzone;

2) naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj. art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 10 ust. 1, art. 13 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji i art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych przez odmowę skarżącemu udostępnienia żądanych informacji publicznych i zaniechanie ich niezwłocznego udostępnienia pomimo braku ku temu podstaw prawnych w stanie faktycznym przedmiotowej sprawy.

W uzasadnieniu skargi jej autor wskazał na argumenty powoływane we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a ponadto podniósł m.in., że w zaskarżonej decyzji nie wykazano, iż A. S.A. zastrzegła objęcie części oferty tajemnicą przedsiębiorstwa w terminie wynikającym z art. 8 ust. 3 ustawy Prawo zamówień publicznych, co warunkuje skuteczność zastrzeżenia. Skarżący zwrócił również uwagę na stwierdzenie zawarte w zaskarżonej decyzji, iż Szpital "po przeprowadzeniu analizy stwierdził, iż nie jest mu znane żadne wdrożenie na terenie RP, w skład którego wchodziłyby urządzenia w takiej konfiguracji jak zaoferowany przez Spółkę A. SA, jak również sposób ich integracji". Zdaniem skarżącej spółki takie twierdzenie jest "kuriozalne", należy bowiem opierać się na faktach, nie na dywagacjach.

Powołując takie argumenty skarżąca spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej, a także o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, kosztów sądowych oraz kosztów opłaty skarbowej jako wydatku pełnomocnika.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi w dniu 14 listopada 2012 r. pełnomocnik strony skarżącej wniósł o wpisanie do protokołu zastrzeżenia w trybie art. 105 p.p.s.a., że odmowa udostępnienia skarżącemu w dniu 12 października 2012 r. akt sprawy w zakresie obejmującym zasadniczą część akt administracyjnych narusza art. 12a § 2 p.p.s.a., co może mieć istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ uniemożliwia skarżącemu zajęcie pełnego stanowiska w sprawie. Ponadto pełnomocnik spółki zakwestionował istnienie upoważnienia do podpisania odpowiedzi na skargę oraz decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. przez Zastępcę Dyrektora D. T. Wobec powyższego postanowieniem wydanym na rozprawie Sąd zobowiązał pełnomocnika organu do złożenia zakresu obowiązków Zastępcy Dyrektora T. do dnia 19 listopada 2012 r.

W wykonaniu postanowienia pełnomocnik organu złożył w dniu 19 listopada 2012 r. zakres zadań, odpowiedzialności i uprawnień Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. , podanie Dyrektora W. S. o udzielenie urlopu w dniach 23-31 sierpnia 2012 r., Statut Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi oraz Regulamin Organizacyjny Szpitala.

W wykonaniu zarządzenia z dnia 7 grudnia 2012 r. pełnomocnik organu został wezwany do wyjaśnienia w terminie 3 dni, czy Zastępca Dyrektora Szpitala dr n. med. D. T. był upoważniony do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

W dniu 14 grudnia 2012 r. wpłynęło pismo organu wraz z załączonym pełnomocnictwem z dnia 10 października 2011 r., którym Dyrektor Szpitala W. S. upoważnił Zastępcę Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do wydawania w imieniu Szpitala wszelkich decyzji administracyjnych w okresie zatrudnienia D. T. na stanowisku Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa.

Na rozprawie przed Sądem w dniu 14 grudnia 2012 r., pełnomocnik skarżącej spółki wniósł o potraktowanie okazanego pełnomocnictwa jako wniosku dowodowego, który z uwagi na czas jego złożenia należy uznać za spóźniony, a w konsekwencji wniósł o jego oddalenie. Z uwagi na fakt, że Sąd postanowił oddalić wniosek strony skarżącej, jej pełnomocnik wniósł o wpisanie zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 105 p.p.s.a., podnosząc, że dopuszczenie przez Sąd nowego spóźnionego dowodu narusza art. 217 § 2 kpc w zw. z art. 106 § 5 p.p.s.a. Ponadto pełnomocnik spółki skarżącej wskazał, że tak późne złożenie pełnomocnictwa rodzi wątpliwości co do jego wiarygodności i nie można wykluczyć, że zostało ono antydatowane. Sporne pełnomocnictwo nie precyzuje zakresu spraw jakich dotyczy, nie wynika również z niego, że miało moc w okresie zatrudnienia D. T. , bowiem w aktach sprawy nie znajduje się żaden dowód, potwierdzający jego zatrudnienie w czasie wydania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. Wobec powyższego pełnomocnik skarżącej wskazał na naruszenie art. 268a kpa i wniósł alternatywnie o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w rozpoznawanej sprawie A. sp. z o.o. pismem z dnia 28 maja 2012 r., powołując się na art. 10 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wystąpiła z wnioskiem o udostępnienie pełnej treści oferty złożonej przez A. S.A. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego toczącego się na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759). Poza sporem jest, iż oferta A. S.A. złożona w tym postępowaniu została objęta w zdecydowanej większości klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 z późn. zm.). Wobec powyższego rozważenia wymaga stosunek, w jakim pozostają ustawa o dostępie do informacji publicznej oraz ustawa – Prawo zamówień publicznych, a także ustalenie skutków, jakie niesie za sobą objęcie w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego oferty klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa.

Sąd pierwszej instancji zauważył, iż zważywszy na fakt, że Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. Kopernika w Łodzi jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, którego podmiotem tworzącym jest Samorząd Województwa Łódzkiego i który - wchodząc w skład sektora finansów publicznych - działa w oparciu o środki publiczne (§ 2 Statutu Szpitala, stanowiącego załącznik nr 1 do uchwały nr 772/12 Zarządu Województwa Łódzkiego z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie nadania Statutu Wojewódzkiemu Szpitalowi Specjalistycznemu im. M. Kopernika w Łodzi, Dz.Urz. Woj. Łódzkiego z 2012 r., poz. 3485, art. 9 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz.U.Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) nie ulega wątpliwości, że Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi jest podmiotem zobowiązanym, na gruncie art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu. Oznacza to co do zasady, że jak każda informacja dotycząca wydatkowania środków publicznych, również informacja związana z postępowaniem o udzielenie zamówienia publicznego podlega udostępnieniu. Nie można jednak tracić z pola widzenia treści art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji, będących informacjami publicznymi. Na gruncie rozpoznawanej sprawy taką ustawą jest bez wątpienia ustawa – Prawo zamówień publicznych. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy - Prawo zamówień publicznych wprowadza zasadę jawności postępowania o udzielenia zamówienia publicznego. Zasada ta podlega konkretyzacji m.in. w treści art. 96 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych, zgodnie z którym pisemny protokół postępowania o udzielenie zamówienia wraz z załącznikami, które stanowią oferty, opinie biegłych, oświadczenia, informacja z zebrania, o którym mowa w art. 38 ust. 3, zawiadomienia, wnioski, inne dokumenty i informacje składane przez zamawiającego i wykonawców oraz umowa w sprawie zamówienia publicznego, jest jawny. Załączniki do protokołu udostępnia się po dokonaniu wyboru najkorzystniejszej oferty lub unieważnieniu postępowania, z tym że oferty udostępnia się od chwili ich otwarcia. Stosownie zaś do treści § 5 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 24 października 2007 r. w sprawie protokołu postępowania o udzielenie zamówienia publicznego (Dz.U.Nr 202, poz. 1463) zamawiający umożliwia w swojej siedzibie albo w siedzibie własnej jednostki organizacyjnej lub osoby trzeciej, której powierzył przygotowanie lub przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia, sporządzanie kopii lub odpisów protokołu wraz z załącznikami. Przytoczone wyżej przepisy wskazują, iż na ich podstawie A. sp. z o.o. miała zapewniony dostęp do treści protokołu oraz załączników do protokołu, w tym do złożonych w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego ofert w zakresie wynikającym z ustawy - Prawo zamówień publicznych. Zakres ten, jak jednak wynika z treści art. 8 ust. 2 i ust. 3 ustawy – Prawo zamówień publicznych nie jest nieograniczony. Ustawa przewiduje bowiem przypadki, w których zamawiający może ograniczyć dostęp do informacji związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia. I tak, m.in. nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli wykonawca, nie później niż w terminie składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu, zastrzegł, że nie mogą być one udostępniane. Na gruncie rozpoznawanej sprawy taka sytuacja wystąpiła – składając w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego ofertę, będącą przedmiotem zainteresowania skarżącej spółki, A. S.A. objęła ofertę od strony 8 do strony 348 klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (k. 71 oferty). Następnie, w piśmie z dnia 7 maja 2012 r. A. S.A. oświadczyła, że w części utajnionej znalazły się dokumenty, które ze względu na swoją wartość mogą zostać odtajnione i wyraziła zgodę na odtajnienie stron: 10, 60-75 i 80 oferty. Nie mając podstaw do zakwestionowania zasadności utajnienia przez A. S.A. części oferty ze względu na zawarte w niej unikalne rozwiązania stanowiące know-how przedsiębiorstwa, Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi, udostępnił w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wyłącznie dokumenty niezastrzeżone klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa. Z uwagi na istniejącą klauzulę, konsekwentnie również w wyniku rozpatrzenia wniosku A. sp. z o.o. o udostępnienie informacji publicznej Dyrektor Szpitala Wojewódzkiego odmówił udostępnienia pozostałej części oferty.

W ocenie Sądu pierwszej instancji odmowa udostępnienia jako informacji publicznej pełnej treści oferty, która w części objęta została tajemnicą przedsiębiorstwa w trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego jest zasadna. Nie może ulegać wątpliwości, że postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego oraz postępowanie w sprawie udostępnienia informacji publicznej mają charakter odrębny. Przepisy art. 96 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych i wydanego na podstawie art. 96 ust. 5 tej ustawy rozporządzenia stanowią lex specialis w stosunku do ustawy o dostępie do informacji publicznej. W ocenie Sądu oznacza to, że ustalenia poczynione w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego odnośnie do zakresu dostępu do informacji związanych z tym postępowaniem są wiążące w przypadku wystąpienia o udostępnienie informacji w oparciu o ustawę do dostępie do informacji publicznej. Nie zasługuje bowiem na akceptację sytuacja, w której zasadność nadania klauzuli tajemnicy przedsiębiorstwa podlega ocenie z zastosowaniem dwóch odrębnych trybów, gdyż prowadziłoby to do dualizmu kontroli sądowej. Ustawa - Prawo zamówień publicznych w art. 180 przewiduje bowiem odwołanie w przypadku niezgodnej z przepisami ustawy czynności zamawiającego podjętej w postępowaniu o udzielenie zamówienia lub zaniechania czynności, do której zamawiający jest zobowiązany na podstawie ustawy, które podlega rozpatrzeniu przez Krajową Izbę Odwoławczą. Od orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej przysługuje, na podstawie art. 198a ustawy – Prawo zamówień publicznych, skarga do sądu powszechnego – sądu okręgowego. Natomiast na decyzję ostateczną o odmowie udostępnienia informacji publicznej wydaną na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Zasadność objęcia części oferty klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa nie została zakwestionowana z wykorzystaniem środków przewidzianych ustawą – Prawo zamówień publicznych. Oznacza to, że zastrzeżenie musi być uznane za skutecznie złożone, co w ocenie składu orzekającego wywołuje skutki wykraczające poza zakres postępowania o udzielenie zamówienia publicznego i wpływa na sposób udostępnienia informacji na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Sąd pierwszej instancji podniósł, iż A. sp. z o.o. z uwagi na fakt, iż nie złożyła oferty, chociaż jak wynika z akt sprawy ( pismo z dnia 19 kwietnia 2012r. zawierające pytania do zamawiającego) przejawiła zainteresowanie ogłoszonym przetargiem, nie była podmiotem, któremu w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego prowadzonego w trybie przetargu nieograniczonego pn: "Utworzenie systemu e-radiologii w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. M. Kopernika" przysługiwały środki ochrony prawnej w rozumieniu art. 179 tej ustawy. Jednak okoliczność, że podmiot ubiegający się o udostępnienie informacji publicznej nie posiadał prawnych możliwości do działania w postępowaniu o udzielenie zamówienia nie pozwala na stwierdzenie, że realizacji konstytucyjnych uprawnień do informacji publicznej poszukiwać może skutecznie w trybie innej ustawy i w ten sposób zwalczać zastrzeżenie tajemnicy przedsiębiorstwa. Nie można bowiem przyjąć, aby racjonalny ustawodawca zawężając krąg podmiotów, którym przysługują na gruncie ustawy - Prawo zamówień publicznych środki ochrony prawnej, jednocześnie pozwolił na kwestionowanie czynności w postępowaniu o udzielenie zamówienia (dotyczących udostępnienia oferty) nieograniczonemu kręgowi podmiotów na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Stąd też, w ocenie Sądu pierwszej instancji, Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi zasadnie odmówił udostępnienia całości oferty złożonej przez A. S.A. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego z powołaniem się na tajemnicę przedsiębiorstwa, skoro zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu m.in. ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy. Natomiast wyjaśnienia wymaga, że motywując odmowę udostępnienia całości oferty, Dyrektor Szpitala zbędnie dokonał ponownej oceny zawartych w niej rozwiązań technologicznych pod względem unikalności i uznał, że mogą one stanowić tajemnicę przedsiębiorstwa. Ocena ta została już bowiem przeprowadzona w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, zatem dla odmowy udostępnienia informacji publicznej w postaci części oferty wystarczające, w ocenie Sądu pierwszej instancji , jest powołanie się na fakt skutecznego zastrzeżenia przez wykonawcę, że informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa i nie może być udostępniana. Skoro zatem objęcie oferty, złożonej w postępowaniu o udzielenie zamówienia, stosowną klauzulą wiąże zamawiającego, który obecnie działa w charakterze podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji publicznej, to nie mogą wywołać zamierzonego skutku próby dowodzenia, czy to we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, czy to w skardze, że oferta nie zawiera rozwiązań świadczących o jej unikalności przez co brak podstaw do zastrzeżenia tajemnicy przedsiębiorstwa. Sąd administracyjny nie jest ponadto uprawniony do oceny, czy istniały podstawy do zastosowania klauzuli w postępowaniu o udzielenia zamówienia publicznego z uwagi na fakt, że okoliczność ta podlega kognicji sądów powszechnych.

Odnosząc się na zarzutów skargi Sąd pierwszej instancji nie podzielił zarzutu skarżącej spółki, iż organ zaniechał rozpatrzenia materiału dowodowego oraz nie poczynił ustaleń faktycznych, gdyż twierdzenie spółki nie znajduje odzwierciedlenia w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Dla rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie decydujące było ustalenie, że A. S.A. objęła część oferty tajemnicą przedsiębiorstwa, co też organ ustalił. Rozpoznając sprawę Sąd pierwszej instancji nie stwierdził również, aby wydanie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ja poprzedzającej bez umożliwienia wypowiedzenia się co do zebranych dowodów miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia. Wyjaśnienia ponadto wymaga, że zarzut naruszenia przepisu art. 10 § 1 kpa przez niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego oraz możliwości wypowiedzenia się co do tego i składania wniosków może odnieść skutek wówczas, gdy podnosząca go strona wykaże, że zarzucane uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych. Na stronie tej spoczywa zatem ciężar wykazania istnienia związku przyczynowego między naruszeniem przepisów postępowania a wynikiem sprawy, co też w sprawie nie nastąpiło. Ustosunkowując się natomiast do zarzutu, że organ poczynił ustalenia w kwestii unikalności rozwiązań technologicznych, które to ustalenia wymagają wiadomości specjalnych, ponownie należy wskazać, że wydając skarżoną decyzję organ związany był ustaleniami zapadłymi w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, które nie podlega badaniu przez sąd administracyjny w związku ze złożoną skarga. Podnoszone w toku aktualnego postępowania argumenty Dyrektora Szpitala co do zasadności istnienia tajemnicy przedsiębiorstwa, choćby budziły wątpliwości skarżącej spółki, nie zmieniają faktu, że zastrzeżenie zostało skutecznie złożone i wywołuje skutki prawne.

Sąd pierwszej instancji zauważył także, iż ustosunkowania wymagają kwestie podnoszone przez stronę skarżącą, a dotyczące umocowania Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. oraz odpowiedzi na skargę, a także dotyczące nieudostępnienia przez Sąd akt administracyjnych. Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. M. Kopernika w Łodzi jest podmiotem leczniczym działającym w formie publicznego zakładu opieki zdrowotnej, którego podstawowym celem jest prowadzenie działalności leczniczej. W konsekwencji, wynikający ze statutu, regulaminu czy pracowniczych zakresów obowiązków zakres zadań zarówno dyrektorów, jak i jego zastępców zdeterminowany jest specyfiką placówki, nie zaś funkcjonowaniem Szpitala jako organu administracji. Nie może zatem dziwić fakt, że w uregulowaniach ustrojowych brak postanowień, które wprost stanowiłby o tym, kto jest uprawniony do wydawania decyzji administracyjnych. Nie ulega natomiast wątpliwości, że w aktach sprawy nadesłanych wraz ze skargą i odpowiedzią na skargę brak było dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. Z uwagi na fakt, że umocowanie takie nie znajdowało odzwierciedlenia w zakresie obowiązków, w wykonaniu zarządzenia z dnia 7 grudnia 2012 r. pełnomocnik organu został zobowiązany do wskazania podstawy, w oparciu o którą Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. był upoważniony do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. Pismo sądowe zawierające wezwanie zostało przesłane faksem w dniu 10 grudnia 2012 r., a przesyłka pocztowa została doręczona w dniu 12 grudnia 2012 r. Sąd pierwszej instancji uznał, iż z uwagi na brzmienie art. 65 § 3 p.p.s.a. należy przyjąć, że 3-dniowy termin do złożenia wyjaśnień rozpoczął swój bieg w dniu 10 grudnia 2012 r. i upłynął z dniem 13 grudnia 2012 r. Nie sposób jednak uznać, że "spóźnione" złożenie dokumentu pełnomocnictwa przez pełnomocnika organu w dniu 14 grudnia 2012 r. było bezskuteczne, a sam dokument nie może zostać uwzględniony przez Sąd na podstawie art. 106 § 5 p.p.s.a. w zw. z art. 217 § 2 k.p.c. Ustawa p.p.s.a. tylko w niewielkim zakresie odsyła do przepisów k.p.c. Z przepisów art. 106 § 5 w zw. z art. 106 § 3 p.p.s.a. wynika, iż przepisy k.p.c. w postępowaniu sądowoadministracyjnym są stosowane odpowiednio i tylko co do przebiegu postępowania dowodowego, a nie co do jego zakresu czy roli, bowiem inne są funkcje sądu administracyjnego i sądu powszechnego. Przed sądem administracyjnym postępowanie dowodowe ma wyłącznie uzupełniający charakter i ogranicza się do dowodów z dokumentów, w żadnym razie nie ma do niego zastosowania zasada z art. 217 § 2 k.p.c., a przepisy p.p.s.a. nie wprowadzają instytucji prekluzji dowodowej. Brak było zatem przeszkód, aby przy ocenie legalności decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. wziąć pod uwagę dokument pełnomocnictwa złożony w dniu 14 grudnia 2012 r.

Odnosząc się do zastrzeżeń poczynionych przez pełnomocnika spółki skarżącej na rozprawie w dniu 14 grudnia 2012 r. co do wiarygodności złożonego dokumentu pełnomocnictwa, to Sąd pierwszej instancji nie znalazł podstaw, aby podzielić pogląd, że zostało ono antydatowane. Złożenie go tuż przed terminem rozprawy było zaskakujące, nie mniej jednak okoliczność ta nie może dowodzić, że zostało ono antydatowane. Za niezasadne należy natomiast uznać twierdzenie pełnomocnika strony skarżącej, że ze spornego upoważnienia nie wynika, aby miało ono moc w dacie wydania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r., gdyż w aktach sprawy brak dowodu na to, że w tej dacie D. T. był zatrudniony jako Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa. Wskazania wymaga, że w dniu 28 listopada 2012 r. pełnomocnikowi spółki skarżącej został doręczony m.in. dokument zatytułowany "Zakres zadań, odpowiedzialności i uprawnień", który D. T. , zajmujący stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa, podpisał w dniu 14 grudnia 2010 r. Jeśli zatem od dnia 14 grudnia 2010 r. do dnia udzielenia odpowiedzi na skargę D. T. reprezentuje Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. M. Kopernika w Łodzi jako Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa, to uprawnione jest stwierdzenie, że również w dniu 8 czerwca 2012 r. podpisując decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej działał jako Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa. Niezrozumiały wydaje się również zarzut pełnomocnika strony skarżącej zgłoszony na rozprawie w dniu 14 grudnia 2012 r., dotyczący braku wskazania w dokumencie pełnomocnictwa zakresu spraw, jakich dotyczy, skoro zakres upoważnienia został określony w sposób ogólny.

Sąd pierwszej instancji zauważył, iż pełnomocnik strony skarżącej zakwestionował również uprawnienie Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do podpisania odpowiedzi na skargę. Ze złożonego zakresu zadań, odpowiedzialności i uprawnień wynika, iż Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa ma prawo reprezentowania Szpitala przed sądami administracyjnymi podczas nieobecności Dyrektora Szpitala. Odpowiedź na skargę podpisana została w dniu 24 sierpnia 2012 r., a więc podczas urlopu Dyrektora Szpitala, który miał miejsce w dniach 23 – 31 sierpnia 2012 r. (k. 96 akt sądowych). Odnosząc się natomiast do zastrzeżenia zgłoszonego na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r., a dotyczącego naruszenia art. 12a § 2 p.p.s.a poprzez odmowę udostępnienia skarżącemu w dniu 12 października 2012 r. akt sprawy w zakresie obejmującym zasadniczą część akt administracyjnych, Sąd pierwszej instancji wskazał, że przyczyną odmowy udostępnienia tej części akt był fakt, że w skład akt sprawy przekazanych przez Wojewódzki Szpital Specjalistyczny wchodziła oferta złożona przez A. S.A. w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, której udostępnienia organ odmówił z uwagi na tajemnicę przedsiębiorstwa.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła A. sp. z o. o. zarzucając mu:

1. naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienia mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy:

a) art. 1 §1 i art. 1 §2 ustawy prawo o ustroju sądów administracyjnych (dalej "pusa") w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 2 i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 268a, art. 5 §2 pkt 3 i art. 1 pkt 1 i 2 kpa w zw. z art. 17 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i 2 udip, polegającym na zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny należytego skontrolowania pod względem zgodności z prawem postępowania organu, przejawiającym się w tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podzielił zarzutów skarżącego co do braku upoważnienia Pana D. T. do podpisania decyzji poprzedzającej decyzję zaskarżoną skargą, podczas gdy złożone przez pełnomocnika organu pełnomocnictwo z dnia 10 października 2011 r. (zakładając, że dokument ten w ogóle mógłby być dopuszczony jako dowód i zakładając, że jest on autentyczny) nie spełnia wymogów przepisanych dla upoważnienia do załatwiania spraw administracyjnych w imieniu organu, a nadto nie było podstaw do ustalenia, że pełnomocnictwo to było w mocy w dniu podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję, a zatem nieuwzględnienie zarzutów skarżącego w tym zakresie było błędne, w konsekwencji czego Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oddalił skargę, pomimo że zachodziła podstawa uwzględnienia skargi i stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej (z uwagi na wydanie decyzji poprzedzającej z rażącym naruszeniem prawa i utrzymanie przez Organ w mocy decyzji nieważnej), a co z kolei stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające oczywisty, istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, gdyż zaniedbanie należytej kontroli legalności działania Organu skutkowało błędnym oddaleniem skargi;

b) art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 10 §1 i art. 81 kpa, w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip, polegającym na zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny należytego skontrolowania pod względem zgodności z prawem postępowania Organu, ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie przyjął, że nie było podstaw do stwierdzenia, iż wydanie decyzji zaskarżonej skargą i decyzji ją poprzedzającej bez umożliwienia Skarżącemu wypowiedzenia się co do zebranych dowodów miało wpływ na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, podczas gdy Organ niewątpliwie uchybił obowiązkowi zawiadomienia strony o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych materiałów bezpośrednio przed wydaniem zaskarżonej decyzji i wcześniej przed wydaniem decyzji ją poprzedzającej a mimo to poczynił ustalenia faktyczne kwestionowane następnie przez Skarżącego, przy czym Skarżący wykazał, że gdyby umożliwiono mu zajęcie stanowiska co do dowodów przed wydaniem zaskarżonej decyzji i decyzji poprzedzającej, mógłby przedstawić Organowi stanowisko wskazujące, że materiał sprawy nie daje żadnych podstaw do wniosku, iż rozwiązania zawarte w ofercie, której dotyczą powyższe decyzje, są obiektywnie unikalne i stanowią tym samym tajemnicę przedsiębiorstwa, a nadto, że jeśli dopuścić w ogóle wysnucie takich wniosków, to ustalenia w tym zakresie wymagałyby przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, a zatem nieuwzględnienie zarzutów Skarżącego w tym zakresie było błędne, w konsekwencji czego Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oddalił skargę, pomimo że zachodziła podstawa uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej (z uwagi na naruszenie przepisów postępowania przed Organem, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy administracyjnej), a co z kolei stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające oczywisty, istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, gdyż zaniedbanie należytej kontroli legalności działania Organu skutkowało błędnym oddaleniem skargi;

c) art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. art. 77 §1, art. 80, art. 7 i art. 84 §1 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip. polegającym na zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny należytego skontrolowania pod względem zgodności z prawem postępowania Organu, ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny biednie przyjął, że dla wydania zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej wystarczające było ustalenie, że A. SA. "objęła część oferty", której dotyczą te decyzje tajemnicą przedsiębiorstwa, a Organ był w tym zakresie rzekomo związany ustaleniami z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, podczas gdy wbrew temu stanowisku Organ był zobligowany do poczynienia pełnych i samodzielnych ustaleń faktycznych w sprawie dotyczącej udostępnienia informacji publicznej, a co za tym idzie zaniechał w niniejszej sprawie prawidłowego rozpatrzenia materiału dowodowego, poczynił ustalenia niemające oparcia w dowodach lub nie wskazał na czym oparł poszczególne ustalenia, czyli zaniechał należytego wyjaśnienia stanu faktycznego, a także samodzielnie poczynił ustalenia, które jeśli miałyby być poczynione,

wymagałyby wiadomości specjalnych, a zatem nieuwzględnienie zarzutów Skarżącego w tym zakresie było błędne, w konsekwencji czego Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oddalił skargę, pomimo że zachodziła podstawa uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej (z uwagi na naruszenie przepisów postępowania przed Organem, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy administracyjnej), a co z kolei stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające oczywisty, istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, gdyż zaniedbanie należytej kontroli legalności działania Organu skutkowało błędnym oddaleniem skargi;

d) art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 6, art. 11 i art. 107 §3 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip, polegającym na zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny należytego skontrolowania pod względem zgodności z prawem postępowania Organu, ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dostrzegł, że Organ błędnie sformułował uzasadnienie faktyczne i prawne zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji, podczas gdy uzasadnienia te były błędne w stopniu budzącym wątpliwości co do motywów jakimi Organ kierował się wydając te decyzje, a zatem nieuwzględnienie zarzutów Skarżącego w tym zakresie było błędne, w konsekwencji czego Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oddalił skargę, pomimo że zachodziła podstawa uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej (z uwagi na naruszenie przepisów postępowania przed Organem, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy administracyjnej), a co z kolei stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające oczywisty, istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyinej, gdyż zaniedbanie należytej kontroli legalności działania Organu skutkowało błędnym oddaleniem skargi;

e) art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1. art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 138 §1 pkt 1, art. 138 §1 pkt 2 kpa i art. 105 Sl kpa w zw. art. 17 ust. 2 udip. polegającym na zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny należytego skontrolowania pod względem zgodności z prawem postępowania Organu, ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dostrzegł błędu Organu odnośnie sposobu rozstrzygnięcia sprawy, podczas gdy Organ błędnie utrzymał zaskarżoną decyzją w mocy poprzedzającą ją decyzję, pomimo że poprzedzająca decyzja narusza prawo, więc decyzja ta winna być uchylona a postępowanie w sprawie odmowy udzielenia informacji publicznej umorzone, a zatem nieuwzględnienie zarzutów Skarżącego w tym zakresie było błędne, w konsekwencji czego Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie oddalił skargę, pomimo że zachodziła podstawa uwzględnienia skargi i uchylenia zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej (z uwagi na naruszenie przepisów postępowania przed Organem, które miało ewidentny wpływ na wynik sprawy administracyjnej), a co z kolei stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające oczywisty, istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej. gdyż zaniedbanie należytej kontroli legalności działania Organu skutkowało błędnym oddaleniem skargi:

f) art. 151 ppsa w zw. z art. 141 §4 ppsa. polegającym na oddaleniu skargi i następnie całkowitym zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny ustosunkowania się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów postawionych przez Skarżącego w pkt I lit. (c) i (d) petitum skargi, oraz zaniechaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w istotnym stopniu ustosunkowania się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do pozostałych zarzutów skargi, a także zamieszczeniu w uzasadnieniu stwierdzeń w istotnym stopniu niejasnych, ponieważ Wojewódzki Sąd Administracyjny z jednej strony uznał za zbędne ustalenia Organu, czy żądana informacja publiczna jest rzeczywiście objęta tajemnicą przedsiębiorstwa, z drugiej zaś użył jednak pewnych niejednoznacznych sformułowań dotyczących tej kwestii faktycznej, jednocześnie nic wskazując, na czym opiera takie (niejednoznaczne) stwierdzenia, co stanowiło naruszenie przepisów postępowania sadowego,

jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mogące istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, gdyż brak pełnego ustosunkowania się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do zarzutów skargi oraz istotne niejasności w uzasadnieniu, nasuwają wątpliwość, czy Wojewódzki Sąd Administracyjny rozważył należycie zarzuty skargi, oraz czy rozważył należycie stan faktyczny i prawny, zaś taki prawdopodobny brak należytego rozważenia zarzutów oraz stanu faktycznego i prawnego przed wydaniem wyroku miałby niewątpliwy wpływ na rozstrzygnięcie;

g) art. 106 §5 ppsa w zw. z art. 217 §2 kpc polegającym na dopuszczeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny dodatkowego dowodu w postaci pełnomocnictwa z dnia 10 października 2011 r. i braku pominięcia tego dowodu ze względu na jego spóźnione powołanie, pomimo że pełnomocnik Organu złożył ten dokument dopiero tuż przed ostatnim posiedzeniem wyznaczonym na rozprawę (14 grudnia 2012 r.), w sytuacji, gdy Organ miał obowiązek przedstawić wszystkie materiały w sprawie wraz z odpowiedzią na skargę, oraz w sytuacji, gdy Skarżący podniósł brak upoważnienia do podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję już miesiąc wcześniej, tzn. na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. w obecności profesjonalnego pełnomocnika Organu, a zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny powinien był pominąć powyższy dowód jako spóźniony, a brak tego pominięcia stanowił naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnei, gdyż Wojewódzki Sąd Administracyjny powinien w tej sytuacji oprzeć się na materiałach znajdujących się w aktach sprawy administracyjnej przekazanych pierwotnie przez Organ i stwierdzić, że nie znajdowało się w nich upoważnienie do podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję a dodatkowy spóźniony dowód musi być pominięty, co winno skutkować uwzględnieniem skargi i stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej;

h) art. 106 §5 ppsa w zw. z art. 233 §1 kpc. polegającym na przekroczeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny granic swobodnej oceny dowodów w zakresie dowodów dodatkowo przeprowadzonych w postępowaniu sądowym, poprzez bezpodstawne uznanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny, że dokument "Zakres zadań, odpowiedzialności i uprawnień" podpisany przez Pana D. T. dnia 14 grudnia 2010 r. stanowił wystarczający dowód faktu zatrudnienia Pana D. T. na stanowisku Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa w dniu podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję (8 czerwca 2012 r.), podczas gdy dokument ten w ogóle nie dowodzi powyższej okoliczności, a także poprzez brak należytego wyjaśnienia wątpliwości co do ewentualnego antydatowania dokumentu pełnomocnictwa opatrzonego datą 10 października 2011 r., pomimo wskazania na rozprawie okoliczności uzasadniających takie wątpliwości (powołanie w ostatniej chwili), co stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuścił się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające istotny wpływ na wynik sprawy sadowoadministracyinej, gdyż przy prawidłowej ocenie powyższych dowodów, Wojewódzki Sąd Administracyjny powinien był stwierdzić, że w aktach sprawy nie ma dowodów na to, iż Pan D. T. był upoważniony do podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzje, co winno skutkować uwzględnieniem skargi i stwierdzeniem nieważności zaskarżonej decyzji i decyzji poprzedzającej;

i) art. 12a §2 ppsa polegającym na tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny odmówił udostępnienia Skarżącemu w dniu 12 października 2012 r. akt sprawy w zakresie obejmującym zasadniczą część akt administracyjnych i uniemożliwił Skarżącemu przedstawienie pełnego stanowiska w sprawie oraz odniesienie się do wszystkich materiałów, na podstawie których został wydany wyrok, co stanowiło naruszenie przepisów postępowania sądowego, jakiego dopuści! się Wojewódzki Sąd Administracyjny, mające istotny wpływ na wynik sprawy sądowoadministracyjnej, gdyż brak możliwości ustosunkowania się przez Skarżącego do materiałów znanych tylko Sądowi i Organowi oraz brak możliwości przedstawienia stanowiska Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w tym zakresie mógł wpłynąć na rozstrzygnięcie;

2. naruszenie prawa materialnego, to jest;

a) art. 1 ust. 2 i art. 5 ust. 2 udip, oraz art. 8 ust. 2 i 3, art. 96 ust. 3,

art. 180 ust. 1, art. 198a ust. 1 i art. 179 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (dalej "pzp"), poprzez ich błędną wykładnię, polegającą na tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie przyjął, jakoby ze stosunku zachodzącego pomiędzy przepisami udip a przepisami pzp wynikało, iż samo dokonanie przez wykonawcę w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego zastrzeżenia o braku możliwości udostępnienia dotyczących tego wykonawcy informacji w trybie art. 8 ust. 3 pzp, niezakwestionowane następnie przez zamawiającego, w sytuacji braku podważenia takiego stanu rzeczy w trybie środków ochrony prawnej przewidzianych w pzp, wiąże również poza postępowaniem o udzielenie zamówienia publicznego i stanowi wystarczającą przesłankę odmowy udostępnienia informacji objętych zastrzeżeniem jako informacji publicznej, zaś podmiot będący w posiadaniu takich informacji, odmawiając ich udostępnienia w drodze decyzji nie jest zobowiązany ustalać, czy zastrzeżenie zostało dokonane skutecznie i czy zastrzeżone informacje rzeczywiście stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa, podczas gdy nie ma podstaw do uznania samej czynności zastrzeżenia przez wykonawcę informacji w trybie art. 8 ust. 3 pzp za wiążącą osoby trzecie lub organy, choćby zastrzeżenie nie zostało zakwestionowane przez zamawiającego i choćby taki stan rzeczy nie został podważony w trybie środków ochrony prawnej przewidzianych w pzp, a podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, znajdujący się w posiadaniu informacji zastrzeżonych w powyższym trybie stanowiących informację publiczną, rozpatrując wniosek o ich udostępnienie powinien samodzielnie zbadać i ustalić, czy rzeczywiście są one objęte tajemnicą przedsiębiorstwa i czy zachodzi na tej podstawie przesłanka odmowy udostępnienia informacji publicznej, ze względu na tajemnicę przedsiębiorcy,

b) art. 5 ust. 2 udip i art. 8 ust. 3 pzp poprzez ich niewłaściwe zastosowanie będące konsekwencją błędnej wykładni wskazanej w pkt II (a) powyżej, ponieważ w niniejszej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny nie ustalił, że żądana przez Skarżącego informacja publiczna rzeczywiście (obiektywnie) jest objęta tajemnicą przedsiębiorstwa (gdyż uznał, że ustalenia te są zbędne), zakładając zaś, że mogło tak być, nie ustalił, czy A. S.A. zrezygnował z hipotetycznego prawa ochrony tajemnicy przedsiębiorcy, zatem Wojewódzki Sąd Administracyjny nie miał podstawy do podciągnięcia ustalonego przez ten Sąd stanu faktycznego pod normy wynikające z art. 5 ust. 2 udip i art. 8 ust. 3 pzp oraz stwierdzenia, że zachodzą przesłanki odmowy udostępnienia informacji publicznej z uwagi na ochronę tajemnicy przedsiębiorcy (błąd subsumcji), a tym samym błędnie oddalił skargę:

Powołując się na wymienione podstawy skargi kasacyjnej wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, a gdyby sąd ten nie mógł rozpoznać jej w innym składzie innemu sądowi. Ewentualnie, choć zdaniem Skarżącego podstawy skargi kasacyjnej wskazane w pkt I powyżej

są uzasadnione, na wypadek stwierdzenia przez Naczelny Sąd Administracyjny, że nie doszło do naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, stosownie do art. 176 ppsa, wniesiono o uchylenie na podstawie art. 188 ppsa zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, poprzez: uchylenie na podstawie art. 145 §1 pkt 1 ppsa w zw. z art. 21 udip zaskarżonej decyzji Dyrektora (kierownika samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej) Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. M. Kopernika w Łodzi z dnia (...) sierpnia 2012 r. znak (...), oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia (...) czerwca 2012 r. znak (...)oraz przyznanie na podstawie art. 200 ppsa w zw. z art. 188 ppsa i art. 205 §2 ppsa oraz w zw. z art. 21 udip Skarżącemu od Organu należnych kosztów postępowania w przedmiocie rozpoznania skargi, w tym kosztów wynagrodzenia radcy prawnego, kosztów sądowych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa jako wydatku pełnomocnika. Ponadto wniesiono o przyznanie na podstawie art. 203 pkt 1 1 art. 209 w zw. z art. 205 §2 ppsa Skarżącemu od Organu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów wynagrodzenia radcy prawnego i kosztów sądowych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi wniósł o jej oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 p.p.s.a., zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.

Stosownie do art. 174 pkt. 1 i 2 p.p.s.a., skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wniesiona w niniejszej sprawie skarga kasacyjna oparta została na szeregu zarzutach naruszenia prawa materialnego, jak i procesowego. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności należy odnieść się do zarzutów naruszenia prawa procesowego, gdyż tylko w przypadku prawidłowo przeprowadzonego postępowania przez Sąd pierwszej instancji możliwe było wydanie zaskarżonego wyroku.

Zarzuty podniesione w tym zakresie zmierzają w pierwszej kolejności do podważenia umocowania udzielonego Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną złożone przez pełnomocnika organu pełnomocnictwo z dnia 10 października 2011 r. nie spełnia wymogów przepisanych dla upoważnienia do załatwiania spraw administracyjnych w imieniu organu, a nadto nie było podstaw do ustalenia, że pełnomocnictwo to było w mocy w dniu podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję. Na tej podstawie zarzucono Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 1 §1 i art. 1 §2 ustawy prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 2 i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 268a, art. 5 §2 pkt 3 i art. 1 pkt 1 i 2 kpa w zw. z art. 17 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i 2 udip. Ponadto zarzucono Sądowi pierwszej instancji naruszenie art. 106 §5 ppsa w zw. z art. 217 §2 kpc poprzez dopuszczenie w postępowaniu sądowoadministracyjnym dowodu w postaci pełnomocnictwa z dnia 10 października 2011 r. oraz naruszenie art. 106 §5 ppsa w zw. z art. 233 §1 kpc polegające na przekroczeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny granic swobodnej oceny dowodów poprzez przyjęcie, że dokument podpisany przez Pana D. T. dnia 14 grudnia 2010 r. ("Zakres zadań, odpowiedzialności i uprawnień") stanowił wystarczający dowód faktu zatrudnienia Pana D. T. na stanowisku Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa w dniu podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję (8 czerwca 2012 r.).

Odnosząc się do tak postawionych zarzutów należało podzielić ocenę prawną dokonaną przez Sąd pierwszej instancji w zakresie prawidłowości umocowania Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. W aktach sprawy, nadesłanych przez organ brak było tego umocowania, dlatego pełnomocnik organu wezwany został przez Sąd pierwszej instancji do wskazania podstawy, w oparciu o którą Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa D. T. był upoważniony do podpisania decyzji z dnia 8 czerwca 2012 r. w terminie 3 dni, w trybie art. 65 §3 p.p.s.a. Złożenie dokumentu pełnomocnictwa przez pełnomocnika organu nastąpiło w dniu 14 grudnia 2012 r., a więc po terminie, jednak nie można uznać czynności tej za bezskuteczną, a samo pełnomocnictwo za nieważne na podstawie art. 106 § 5 p.p.s.a. w zw. z art. 217 § 2 k.p.c. Odpowiednie stosowanie kodeksu postępowania cywilnego w procedurze sądowoadministracyjnej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy zachodzi potrzeba przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, a także jeżeli jest to dopuszczalne. Wynika to z odrębności procedury stosowanej w sądownictwie administracyjnym, dlatego w niniejszej sprawie art. 217 § 2 k.p.c ("Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich we właściwym czasie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności") nie może znaleźć zastosowania. Brak jest również podstaw do uznania, iż pełnomocnictwo nie spełnia wymogów przepisanych dla upoważnienia do załatwiania spraw administracyjnych w imieniu organu i było nieważne w dniu podpisania decyzji poprzedzającej zaskarżoną decyzję. Dokument zatytułowany "Zakres zadań, odpowiedzialności i uprawnień", który D. T. , zajmujący stanowisko Zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa, podpisał w dniu 14 grudnia 2010 r. stanowił dowód zatrudnienia go na tym stanowisku i uprawniał go do wydania decyzji w dniu 8 czerwca 2012 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Kolejny zarzut skargi kasacyjnej dotyczy naruszenia przepisów prawa procesowego tj. art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 10 §1 i art. 81 kpa, w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip poprzez uniemożliwienie skarżącemu wypowiedzenia się co do zebranych dowodów bezpośrednio przed wydaniem zaskarżonej decyzji. Jak prawidłowo zauważył Sąd pierwszej instancji zarzut naruszenia przepisu art. 10 § 1 kpa przez niezawiadomienie strony o zebraniu materiału dowodowego oraz możliwości wypowiedzenia się co do tego i składania wniosków może odnieść skutek wówczas, gdy podnosząca go strona wykaże, że zarzucane uchybienie uniemożliwiło jej dokonanie konkretnych czynności procesowych. W niniejszej sprawie żądane przez skarżącą spółkę dokumenty objęte zostały klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa i rozpatrując wniosek o udostępnienie informacji publicznej organ związany był ustaleniami zapadłymi w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, które nie podlega badaniu przez sąd administracyjny. Wnosząca skargę kasacyjną spółka nie udowodniła, iż uchybienie przez organ przepisowi art. 10 §1 kpa miało bezpośredni wpływ na wynik postępowania administracyjnego, tak więc zarzut powyższy należy uznać za niezasadny.

Także zarzut odnoszący się do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 12a §2 ppsa poprzez odmowę udostępnienia skarżącej spółce w dniu 12 października 2012 r. akt sprawy w zakresie obejmującym zasadniczą część akt administracyjnych, nie mógł zostać uznany za słuszny. W skład żądanych przez skarżącą spółkę akt administracyjnych wchodziła bowiem oferta złożona w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego przez A. S.A., a której udostępnienia skarżąca spółka się domagała. Udostępnienie przez Sąd skarżącej spółce całości akt administracyjnych zniweczyłoby więc sens toczącego się postępowania.

Pozostałe zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów postępowania tj. art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. art. 77 §1, art. 80, art. 7 i art. 84 §1 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip oraz art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1, art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 6, art. 11 i art. 107 §3 kpa w zw. z art. 1 pkt 2 i art. 5 §2 pkt 3 kpa oraz art. 16 ust. 2 i art. 17 ust. 1 udip, a także art. 1 §1 i art. 1 §2 pusa w zw. z art. 3 §1. art. 3 §2 pkt 1, art. 145 §1 pkt 1 lit, c i art. 151 ppsa oraz w zw. z art. 138 §1 pkt 1, art. 138 §1 pkt 2 kpa i art. 105 Sl kpa w zw. art. 17 ust. 2 udip. i art. 151 ppsa w zw. z art. 141 §4 ppsa związane są z zarzutami naruszenia prawa materialnego w postaci art. 1 ust. 2 i art. 5 ust. 2 udip, oraz art. 8 ust. 2 i 3, art. 96 ust. 3, art. 180 ust. 1, art. 198a ust. 1 i art. 179 ust. 1 ustawy prawo zamówień publicznych oraz art. 5 ust. 2 udip i art. 8 ust. 3 ustawy prawo zamówień publicznych, dotyczą zasadności odmowy udostępnienia przez organ informacji publicznej w postaci pełnej treści oferty, a która w części objęta została tajemnicą przedsiębiorstwa w trybie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego. Należy podzielić stanowisko Sądu pierwszej instancji odnośnie odrębności postępowania o udzielenie zamówienia publicznego oraz postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej. W art. 8 ustawy prawo zamówień publicznych została zawarta zasada jawności postępowania w sprawie zamówień publicznych oraz jawność umów dotyczących zamówień publicznych, co gwarantuje przejrzystość prowadzonego postępowania. Informacja jest zaś jednym z czynników mających duże znaczenie gospodarcze w warunkach wolnego rynku. Gwarancja powszechnego dostępu do informacji o prowadzonych postępowaniach pozwala na urzeczywistnienie zasad uczciwej konkurencji i równości traktowania wykonawców. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy – Prawo zamówień publicznych przewiduje, że zamawiający może ograniczyć dostęp do informacji związanych z postępowaniem o udzielenie zamówienia tylko w przypadkach określonych w ustawie. Natomiast z art. 8 ust. 3 tej ustawy zawiera najistotniejsze odstępstwo od zasady jawności w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego wskazując, iż nie ujawnia się informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, jeżeli wykonawca nie później niż w terminie składania wniosków i ofert o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu zastrzegł, że mogą one być udostępnione. Zgodnie z art. 11 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 ze zm.), przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.

Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, bowiem składając w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego ofertę, będącą przedmiotem zainteresowania skarżącej spółki, A. S.A. objęła ofertę od strony 8 do strony 348 klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (k. 71 oferty). Następnie, w piśmie z dnia 7 maja 2012 r. A. S.A. oświadczyła, że w części utajnionej znalazły się dokumenty, które ze względu na swoją wartość mogą zostać odtajnione i wyraziła zgodę na odtajnienie stron: 10, 60-75 i 80 oferty. Nie mając podstaw do zakwestionowania zasadności utajnienia przez A. S.A. części oferty ze względu na zawarte w niej unikalne rozwiązania stanowiące know-how przedsiębiorstwa, organ był uprawniony do udostępnienia wyłącznie dokumentów niezastrzeżone klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa. W konsekwencji słusznie uznał Sąd pierwszej instancji, iż w sprawie niniejszej zaistniała przesłanka określona w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, do ograniczenia dostępu do żądanych przez stronę skarżącą informacji, a w konsekwencji wydania na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy, decyzji o odmowie ich udostępnienia.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji wyroku na podstawie art. 184 p.p.s.a. Podstawę orzeczenia o kosztach postępowania stanowił art. 204 pkt 1 p.p.s.a.