Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 1 września 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska Sędziowie Sędzia WSA Ewa Alberciak Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.) Protokolant asystent sędziego Anna Łuczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 września 2010 roku sprawy ze skargi J. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu oddala skargę.

III SA/Łd 356/10

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.)- dalej Kpa., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P.pełniącego funkcję Starosty Miasta P. z dnia [...] wydaną w przedmiocie odmowy zarejestrowania samochodu ciężarowego marki O., nr identyfikacyjny [...].

Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny:

W dniu [...] r. J. P.złożyła wniosek o zarejestrowanie samochodu ciężarowego marki O. nr [...]. Do wniosku strona załączyła zaświadczenie wystawione przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. nr [...] o nabyciu przedmiotowego samochodu w drodze licytacji w dniu [...] r. oraz zaświadczenie nr [...] z dnia [...] r. o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu wraz z dokumentem identyfikującym pojazd, wystawionym przez A.

Wobec braku dokumentów niezbędnych do zarejestrowania pojazdu organ administracji wystąpił w dniu [...] r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. z pytaniem, czy przedmiotowy pojazd był zarejestrowany na terenie kraju, a jeżeli tak to w jakim organie nastąpiła pierwsza rejestracja, czy posiada dowód rejestracyjny i tablice rejestracyjne. W przypadku sprowadzenia samochodu z zagranicy i nie zarejestrowania go na terenie kraju organ wystąpił o udzielenie informacji o kraju pochodzenia pojazdu oraz o losie zagranicznego dowodu rejestracyjnego i tablic rejestracyjnych. Natomiast w sytuacji gdy przedmiotowy pojazd stanowił przedmiot przepadku na rzecz Skarbu Państwa o przesłanie kserokopii postanowienia sądu o przepadku.

Pismem z dnia [...] r. Komornik Sądowy wyjaśnił, że przedmiotowy pojazd został zajęty w dniu [...] r. W toku czynności egzekucyjnych dłużnik dochodzonej wierzytelności oświadczył, że nie posiada dokumentów przedmiotowego pojazdu ani tablic rejestracyjnych. Oświadczył nadto, że pojazd nie był zarejestrowany na terenie kraju. Z uwagi na brak powyższych dokumentów przedmiotowy pojazd został zajęty na podstawie nr identyfikacyjnego VIN. Komornik Sądowy podniósł ponadto, iż wnioskodawczyni nabyła pojazd w drodze licytacji, co zostało potwierdzone zaświadczeniem o nabyciu pojazdu z dnia [...] r. Zaświadczenie to stanowi dowód własności pojazdu i jest podstawą do jego zarejestrowania.

Z uwagi na brak dokumentów niezbędnych do dokonania rejestracji organ administracji pismem z dnia [...] r. wezwał J. P. do uzupełnienia wniosku z dnia [...] r. poprzez dołączenie pozostałych dokumentów przewidzianych w art. 72 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Ponadto pismem z dnia [...] r. wystąpił do Centralnej Ewidencji Pojazdów MSWiA CEPiK w Warszawie z wnioskiem o udzielenie informacji, czy przedmiotowy pojazd był rejestrowany na terenie kraju.

W odpowiedzi na powyższe pismem z dnia [...] r. pełnomocnik wnioskodawczyni przesłał prawidłowe zaświadczenie badania technicznego przedmiotowego pojazdu i wezwał organ do dokonania jego rejestracji. Strona nie przedstawiła żądanych dokumentów dotyczących poprzedniej rejestracji.

Pismem z dnia [...] r. MSWiA CEPiK organ pierwszej instancji został poinformowany , że przedmiotowy pojazd nie figuruje w Centralnej Ewidencji Pojazdów.

Mając powyższe na uwadze decyzją z dnia 4 grudnia 2009 r. Prezydent Miasta P.pełniący funkcję Starosty Miasta P.odmówił rejestracji przedmiotowego pojazdu z uwagi na nie przedstawienie dokumentów koniecznych do rejestracji pojazdu.

W odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. J. P.zarzuciła naruszenie:

- art. 7 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483) poprzez jego niezastosowanie i wydanie decyzji rażąco sprzecznej z art. 72, art. 73, art. 74 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz.U. 2005 r. Nr 108 poz. 908 ); art. 44, art. 140, art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm.); art. 869 § 2 i art. 879 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 1964 r. Nr 43 poz. 296 ze zm.);

- art. 32 Konstytucji RP poprzez nierówne traktowanie skarżącej w postępowaniu rejestracji pojazdu stanowiącego jej własność wobec innych podmiotów ubiegających się o rejestrację pojazdów stanowiących ich własność, co doprowadziło do odmowy rejestracji pojazdu należącego do skarżącej;

- art. 64 Konstytucji RP poprzez pozbawienie skarżącej możliwości wykonywania przysługującego jej prawa własności do przedmiotowego pojazdu;

- art. 72, art. 73, art. 74 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym poprzez uznanie, że pojazd nabyty w postępowaniu egzekucyjnym, poprzednio nie zarejestrowany, nie może pomimo spełniania warunków technicznych , zostać dopuszczony do ruchu publicznego;

- art. 35 § 1 i § 3 i art. 36 § 1 Kpa poprzez nie załatwienie sprawy w terminie ustawowym oraz wskazanie nieprawdziwego terminu załatwienia sprawy, a co za tym idzie naruszenia art. 6, art. 7, art. 8 Kpa.

Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i dokonanie rejestracji pojazdu.

Decyzją z dnia 30 marca 2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Powołując się na treść art. 72 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz § 2 ust. 1 i § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (tj. Dz.u. z 2007 r. Nr 186 poz. 1322 ze zm.) Kolegium wskazało, iż obowiązujące przepisy precyzyjnie i w sposób wyczerpujący określają dokumenty, które stanowią podstawę do zarejestrowania pojazdu. Organy administracji publicznej dokonując rejestracji pojazdu w zależności od tego czy jest to pierwsza rejestracja pojazdu sprowadzonego z zagranicy, czy też pierwsza rejestracja w kraju lub też rejestracja pojazdu zarejestrowanego na terenie kraju, muszą dokonać tej czynności w oparciu o dokumenty wymienione w powołanych wyżej przepisach. Obowiązek ich przedstawienia ciąży na podmiocie składającym wniosek o zarejestrowanie pojazdu. Natomiast ich nie przedłożenie uniemożliwia zarejestrowanie pojazdu.

Kolegium podniosło, iż w niniejszej sprawie bezsporny jest fakt nabycia przedmiotowego pojazdu w drodze licytacji publicznej w dniu [...] r. Tym samym organ odwoławczy nie kwestionuje prawa własności J. P.do pojazdu.

Bezsporny pozostaje również fakt, nie załączenia do wniosku dokumentów, o których mowa w art. 72 ustawy prawo o ruchu drogowym i w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. Organ nie dysponował zatem danymi niezbędnymi do zarejestrowania przedmiotowego pojazdu. W sprawie nie wystąpiły również okoliczności, które zgodnie z treścią powołanego przepisu wyłączają obowiązek przedłożenia niektórych dokumentów niezbędnych do rejestracji pojazdu. Wyłączenia te dotyczą między innymi pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakresie ust. 1 pkt 3; pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego w zakresie ust. 1 pkt 2 i pkt 5.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi J.P. powtórzyła zarzuty zawarte w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

W ocenie skarżącej zaskarżona decyzja pozostaje w rażącej sprzeczności z Konstytucją RP, przepisami prawa cywilnego, postępowania cywilnego oraz ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zdaniem skarżącej za błędny uznać należy pogląd organów administracji , iż warunkiem sine qua non rejestracji pojazdu jest przedłożenie dowodu rejestracyjnego pojazdu . Z treści przepisu art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym w sposób jasny, klarowny i zrozumiały wynika, że rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany. Zatem a contrario wymóg przedłożenia dowodu rejestracyjnego nie dotyczy sytuacji, gdy pojazd nie był uprzednio zarejestrowany. W ocenie skarżącej w przedmiotowej sprawie organy administracyjne, pomimo posiadanej wiedzy co do sposobu nabycia pojazdu i faktu nie posiadania przez wnioskodawczynie dowodu rejestracyjnego, dokonały wadliwej subsumcji stanu faktycznego sprawy i niezasadnie odmówiły zarejestrowania samochodu. Organ nie może , wbrew dyspozycji art. 72 ust. 1 pkt 2 i pkt 5 żądać przedłożenia dowodu rejestracyjnego czy karty pojazdu, które to dokumenty nie istnieją w obrocie prawnym, gdyż nigdy nie zostały wydane. Odmienna wykładnia przepisu art. 72 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym byłaby całkowicie sprzeczna z przepisami chroniącymi prawo własności oraz z przepisami nakazującymi równe traktowanie obywateli przez organy administracji publicznej. Z powyższych względów skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. wniosło o jej oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. W myśl zaś art. 1 § 2 wymienionej ustawy kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Na podstawie art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

W myśl zaś art. 145 § 1 p.p.s.a., Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy;

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego;

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w kodeksie postępowania administracyjnego lub w innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonej decyzji, czy jest ona zgodna z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

W niniejszej sprawie Sąd nie stwierdził naruszeń przepisów prawa materialnego, ani przepisów postępowania w stopniu skutkującym koniecznością wyeliminowania z obrotu prawnego zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym określające zasady rejestracji pojazdów i dopuszczenia ich do ruchu.

Zgodnie z treścią art. 72 ust. 1 powołanej ustawy rejestracji dokonuje się na podstawie:

1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;

2) karty pojazdu, jeżeli była wydana;

3) wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd z homologacji, jeżeli są wymagane;

4) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane albo dowodu rejestracyjnego pojazdu lub innego dokumentu wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, potwierdzającego wykonanie oraz termin ważności badania technicznego;

5) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany;

6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

6a) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, jeżeli samochód osobowy lub pojazd rodzaju "samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec" (kategoria homologacyjna L7e) lub podrodzaj "czterokołowiec lekki" (kategoria homologacyjna L6e) został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

7) (uchylony);

8) zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzający:

a) uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub

b) brak obowiązku, o którym mowa w lit. a

- jeżeli sprowadzany pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy, z zastrzeżeniem ust. 1a;

9) dowodu wpłaty, o którym mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, lub oświadczenia o podleganiu obowiązkowi zapewniania sieci zbierania pojazdów, o którym mowa w art. 11 ust. 4 tej ustawy, albo faktury zawierającej takie oświadczenie, jeżeli pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy.

Natomiast przepis art. 72 ust. 2 stanowi, że wymagania ust. 1 nie dotyczą:

1) pojazdu, który był już zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w zakresie ust. 1 pkt 3;

2) pojazdu zakupionego po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub na rzecz jednostki samorządu terytorialnego - w zakresie ust. 1 pkt 2 i 5;

3) pojazdu zakupionego od Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Służby Celnej lub Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej - w zakresie ust. 1 pkt 5;

4) (uchylony);

5) pojazdu wycofanego czasowo z ruchu - w zakresie ust. 1 pkt 5; w tym przypadku zamiast dowodu rejestracyjnego wymaga się przedstawienia decyzji o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu;

6) pojazdu innego niż określony w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - w zakresie ust. 1 pkt 9;

7) pojazdu wyrejestrowanego, o którym mowa w art. 79 ust. 4 pkt 3 - w przypadku powtórnej rejestracji - w zakresie ust. 1 pkt 5;

8) pojazdu, o którym mowa w art. 81 ust. 4 pkt 3 lit. a - w zakresie ust. 1 pkt 4.

Powołany powyżej przepis art. 72 ust. 1 zawiera zamknięty katalog

dokumentów stanowiących podstawę zarejestrowania pojazdu. Obowiązek ich

przedłożenia ciąży na podmiocie występującym z wnioskiem o zarejestrowanie

pojazdu. Nie spełnienie warunków powołanych w tym przepisie czyni

niemożliwym pozytywne rozpoznanie wniosku, to jest uniemożliwia zarejestrowanie

pojazdu. Jedyne dopuszczalne odstępstwa od obowiązku przedłożenia wymaganych

dokumentów reguluje przepis art. 72 ust. 2 ustawy.

W rozpoznawanej sprawie organy administracji publicznej odmówiły J.

P. zarejestrowania samochodu ciężarowego marki O., nabytego

w drodze licytacji publicznej od Komornika Sądu Rejonowego w B., z uwagi

na nie przedstawienie przez skarżącą dokumentów, o których mowa w art. 72 ust. 1

ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W ocenie Sądu powyższe rozstrzygnięcie uznać należy za zasadne. Wskazać

bowiem należy, iż z załączonych do wniosku o zarejestrowanie pojazdu dokumentów

wynikało jedynie, że pojazd ten został nabyty przez skarżącą w drodze licytacji

publicznej w dniu 21 września 2009 r. oraz, że spełnia wymagania techniczne , o

których mowa w art. 66 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Skarżąca nie przedłożyła

natomiast dokumentów, z których wynikałyby dane niezbędne do zarejestrowania przedmiotowego pojazdu. Przeprowadzone przez organy administracji publicznej postępowanie wyjaśniające pozwoliło jedynie na ustalenie, że przedmiotowy pojazd nie był wcześniej rejestrowany na terenie kraju, a skarżąca nie jest osobą, która dokonała przywozu pojazdu zagranicy. Ponadto ustalono, iż w sprawie nie wystąpiły przesłanki, określone w art. 72 ust. 2 ustawy, które wyłączają obowiązek przedłożenia wraz z wnioskiem o rejestrację pojazdu dokumentów wymienionych w art. 72 ust. 1 powołanej ustawy.

Z powyższych powodów organy administracji zasadnie odmówiły zarejestrowania pojazdu. Organy te nie mogą bowiem w sposób dowolny interpretować przepisu art. 72 ust. 1 i dokonać rejestracji pomimo nie przedstawienia dokumentów, o których mowa w powołanym przepisie.

W ocenie Sądu za błędną uznać należy również argumentację skarżącej, która uważa, iż przedłożenie dowodu rejestracyjnego pojazdu nie jest warunkiem koniecznym do zarejestrowania pojazdu. W ocenie skarżącej z treści art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że obowiązek przedłożenia dowodu rejestracyjnego dotyczy wniosku pojazdu, który był wcześniej zarejestrowany. Natomiast przepis art. 72 ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada obowiązek dołączenia karty pojazdy, jeżeli karta była wydana. Powyższe w ocenie skarżącej w sposób jednoznaczny przesądza, że racjonalny ustawodawca przewidział sytuację, w której osoba nabywa w toku egzekucji pojazd, który nie był dotychczas zarejestrowany i nie posiada karty pojazdu. W tej sytuacji organ nie może wbrew dyspozycji powyżej powołanych przepisów żądać przedłożenia dokumentów , które nie istnieją w obrocie prawnym, gdyż nie zostały wydane.

Sąd wskazał, że jednym z dokumentów, o którym mowa w art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, stanowiącym podstawę rejestracji pojazdu jest dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany. Przepis ten jest jednoznaczny i stwierdza, że dokument w postaci dowodu rejestracyjnego, jest niezbędny do zarejestrowania pojazdu już wcześniej zarejestrowanego. Oznacza to zatem, że powinien on być dołączony do wniosku o rejestrację, zaś jago brak stanowi przeszkodę uniemożliwiającą dokonanie rejestracji pojazdu. Wbrew bowiem twierdzeniom strony skarżącej jest to bezwzględna podstawa do rejestracji pojazdu, a odstępstwo może mieć miejsce tylko w przypadkach wymienionych w art. 72 ust. 2 ustawy. Bez znaczenia natomiast pozostają powody, dla których dokument ten nie został załączony. Powody te nie mogą również stanowić usprawiedliwienia braku wniosku o rejestrację pojazdu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2006 r. , sygn. akt I OSK 1005/05, publ. LEX nr 265787).

Ponadto o obowiązku przedłożenia organowi rejestrującemu dowodu rejestracyjnego pojazdu przez właściciela składającego wniosek o rejestrację pojazdu, stanowią też przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów .

Odnosząc powyższe rozważania do rozpoznawanej sprawy wskazać należy, jak już wcześniej wykazano, że bezsporna pozostaje okoliczność nabycia przedmiotowego pojazdu w drodze licytacji komorniczej. Poza sporem pozostaje również to, że przedmiotowy pojazd nie był nigdy zarejestrowany na terenie kraju, ani nie został nabyty po przepadku na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Organy administracji publicznej wydające decyzje nie otrzymały jakichkolwiek innych informacji na temat pojazdu dotyczących kraju jego pochodzenia, jak i ewentualnej rejestracji za granicą.

Niezasadne jest twierdzenie skarżącej , iż nieotrzymanie przez nią dowodu rejestracyjnego oznacza, że dokument ten nie istnieje. Okoliczność nie wydania przez sprzedawcę dokumentów dotyczących przedmiotu sprzedaży nie świadczy bowiem o ich nie istnieniu w obrocie prawnym. To w interesie nabywcy pozostaje podjęcie kroków zmierzających do zgromadzenia dokumentacji niezbędnej do rejestracji pojazdu.

Sąd za bezzasadne uznał również zarzuty skarżącej dotyczące naruszenia przepisów Konstytucji RP, a w szczególności art. 7, art. 32 i art. 64.

Zgodnie z treścią art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Zdaniem Sądu organy administracji publicznej rozpoznające przedmiotowy wniosek działały na podstawie i w ramach obowiązujących przepisów prawa materialnego i procesowego, to jest ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego.

Natomiast przepis art. 32 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, iż wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny (art. 32 ust. 2). Sąd nie stwierdził naruszenia konstytucyjnej zasady równości wobec prawa, jak również zasady zakazu dyskryminacji politycznej społecznej bądź gospodarczej. Rozpoznając przedmiotowy wniosek o rejestrację pojazdu organy administracji publicznej stosowały tożsame procedury, jakie stosowane są w stosunku do innych obywateli wnioskujących o rejestrację pojazdu.

Zdaniem Sądu nie naruszony został przepis art. 64 Konstytucji RP regulujący kwestię ochrony prawnej prawa własności i innych praw majątkowych. Wskazać bowiem należy, iż przysługujący skarżącej tytuł prawny do przedmiotowego pojazdu, jak również skuteczność przeniesienia prawa własności tego pojazdu nie był kwestionowany na żadnym etapie postępowania.

Za bezzasadny uznać należało zarzut naruszenia przepisów art. 6, art. 7, art. 8 Kpa. W ocenie Sądu postępowanie przed organami obu instancji przeprowadzone zostało w oparciu o obowiązujące przepisy prawa. Rozpoznając sprawę organy administracji podjęły wszelkie kroki w celu prawidłowego wyjaśnienia jej stanu faktycznego. Decyzje zostały wydane po dokonaniu wszechstronnej oceny okoliczności sprawy i starannej analizie zgromadzonego materiału dowodowego.

Odnosząc się natomiast do zarzutów naruszenia art. 35 § 1 i 3 i art. 36 § 1 Kpa. dotyczącego nieterminowego rozpoznania wniosku skarżącej z dnia [...] r., zgodzić się należy ze stroną skarżącą, iż zarówno organ pierwszej instancji , jak i organ odwoławczy nie dochowały terminów , o których mowa w powołanych przepisach. Wskazać należy jednak, iż termin załatwienia sprawy był przedłużany na podstawie art. 36 § 1 Kpa zarówno przez organ pierwszej instancji (postanowieniem z dnia 30 października 2009 r.), jak i przez organ odwoławczy (postanowieniem z dnia 3 lutego 2010 r.). Wydając powyższe postanowienia organy administracyjne uzasadniły przyczyny uchybienia ustawowym terminom przewidzianym do rozpoznania wniosku i określiły termin końcowego rozpatrzenia sprawy. Bezsporne jest, iż terminy końcowego rozpoznania sprawy określone w powyżej wskazanych postanowieniach nie zostały dochowane, co niewątpliwie stanowi naruszenie art. 35 § 1 i § 2 Kpa. Jednakże w ocenie Sądu uchybienia te pozostają bez istotnego wpływu na wynik sprawy.

Jeżeli natomiast skarżąca uważała, iż organy administracji rozpoznające jej wniosek pozostawały w bezczynności to skorzystać mogła z przysługującego jej prawa wystąpienia z zażaleniem w trybie art. 37 § 1 Kpa. lub w art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

t.p.