Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej J. sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 741/09, w sprawie ze skargi J. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 2009 r., nr [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

1. Postanowieniem z 17 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 741/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę J. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 8 stycznia 2009 r.

2. Sąd pierwszej instancji wskazał, że po myśli art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej: u.p.p.s.a.) jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, tak jak w przypadku skargi na interpretację indywidualną, skargę można wnieść ale dopiero po uprzednim pisemnym wezwaniu - w ściśle określonym terminie - organu, który wydał interpretację, do usunięcia naruszenia prawa.

Sąd następnie zauważył, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 26 stycznia 2009 r. zostało podpisane przez J. P. W ocenie Sądu, znajdujące się w aktach administracyjnych pełnomocnictwo z dnia 10 października 2008 r. udzielone J. P. przez wiceprezesa zarządu S. R. nie dawało podstaw do jednoosobowego reprezentowania Spółki. Ze znajdującego się w aktach odpisu z rejestru przedsiębiorców wynikało, że do składania oświadczeń i podpisywania w imieniu Spółki uprawnionych jest dwóch członków zarządu łącznie lub jeden członek zarządu z prokurentem. W związku z powyższym wiceprezes zarządu – S. R., w myśl obowiązującego w Spółce sposobu jej reprezentacji, nie był uprawniony do samodzielnego reprezentowania Spółki, a tym samym do udzielenia w imieniu tejże pełnomocnictwa.

Zdaniem Sądu, wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożone przez osobę nieuprawnioną - jako nieskuteczne - uznać należało za niedokonane. Takie wadliwe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa traktować należało na równi z brakiem wezwania. W konsekwencji skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu w myśl art. 58 § 1 pkt 6 u.p.p.s.a

3. W skardze kasacyjnej pełnomocnik skarżącego zaskarżył powyższe postanowienie w całości. Wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Środek zaskarżenia oparł na naruszeniu przepisów, mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 58 § 1 pkt 6 i § 3, art. 52 § 3 u.p.p.s.a.

Uzasadniając skargę kasacyjną autor jej zwrócił uwagę, że skoro organ pierwszej instancji uznawał J. za stronę reprezentowaną przez J. P. w sposób skuteczny to kompetencja sądu w zakresie ponownej weryfikacji dokumentu była wyłączona.

Autor skargi kasacyjnej wskazał również, że z treści pełnomocnictwa w sposób może nie jednoznaczny ale wystarczający wynika jaka była intencja zarówno mocodawcy sporządzającego dokument pełnomocnictwa, jak i osoby tym pełnomocnictwem się posługującej. Obie osoby były w czasie sporządzania dokumentu członkami zarządu Spółki i ponieważ w tym czasie obowiązywała dwuosobowa zasada reprezentacji Spółki, sprawami zaś administracyjnymi zajmował się Pan P., uznano, że jeden z członków zarządu udzieli drugiemu pełnomocnictwa do działania w przedmiotowej sprawie.

Pełnomocnik strony dodał, że wątpliwości co do skuteczności udzielenia pełnomocnictwa przez jednego członka zarządu drugiemu w celu składania oświadczeń woli w określonych rodzajach spraw rozstrzygnął Sąd Najwyższy, uznając taką praktykę za akceptowalną

4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

W sprawie wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 26 stycznia 2009r. zostało podpisane przez prezesa zarządu spółki J. P. Ze znajdującego się w aktach odpisu z rejestru przedsiębiorców wynikało, że do składania oświadczeń i podpisywania w imieniu Spółki uprawnionych jest dwóch członków zarządu łącznie lub jeden członek zarządu z prokurentem. W świetle zaś pełnomocnictwa z dnia 10 października 2008 r. vice – prezes zarządu S. R. upoważnił J. P. do reprezentowania i składania w jego imieniu oświadczeń woli wobec Izby Skarbowej. W tym stanie rzeczy nie można zgodzić się z Sądem pierwszej instancji aby wezwanie do usunięcia naruszenia prawa było nieskuteczne. Za słuszną należy tutaj uznać argumentację skargi kasacyjnej odwołującą się rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego. Kwestia skuteczności udzielenia pełnomocnictwa przez jednego członka zarządu drugiemu w celu składania oświadczeń woli została szeroko omówiona w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 23 sierpnia 2006 r., III CZP 68/06, gdzie wyrażono stanowisko, iż członek zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, uprawniony umową spółki do jej reprezentowania łącznie z drugim członkiem zarządu, może być ustanowiony pełnomocnikiem do poszczególnych czynności. Naczelny Sąd Administracyjny podziela zaprezentowany pogląd. Tym samym uznaje, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie było złożone przez osobę nieuprawnioną W konsekwencji Sąd pierwszej instancji odrzucając skargę naruszył art. 58 § 1 pkt 6 u.p.p.s.a w zw. art. 52 § 3 u.p.p.s.a.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 u.p.p.s.a., orzekł jak w sentencji