Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Hieronim Sęk (sprawozdawca), Protokolant Ewa Chojnacka, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. sp. z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2009 r. Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Wnioskiem z dnia 9 października 2008 r. J. Sp. z o.o. (dalej: Skarżąca lub Spółka) wystąpiła o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Minister Finansów w dniu [...] stycznia 2009 r. wydał interpretację indywidualną, w której uznał stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 26 stycznia 2009 r. zostało wniesione wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Minister Finansów nie znalazł podstaw do zmiany interpretacji.

Pismem z dnia 31 marca 2009 r., Skarżąca złożyła skargę na interpretację z dnia [...] stycznia 2009 r.

Na rozprawie w dniu 17 lutego 2010 r. Przewodnicząca składu stwierdziła, że w aktach sprawy brakuje dokumentu, z którego wynikałoby umocowanie L. P., podpisanego zarówno pod wnioskiem o udzielenie interpretacji, jak i pod wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, do działania w imieniu Spółki. Pełnomocnik Spółki obecny na rozprawie (doradca podatkowy S. P.) po okazaniu akt sprawy stwierdził, że umocowanie J. P. do jednoosobowego działania w imieniu Spółki przy czynności składania wezwania do usunięcia naruszenia prawa wynikało z pełnomocnictwa z dnia 10 października 2008 r. udzielonego J. P. przez wiceprezesa zarządu – S. R. do reprezentowania i składania w jego imieniu oświadczeń woli (karta 10 akt administracyjnych).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Przepisy te wyrażają generalną zasadę subsydiarności skargi. Jej wniesienie do sądu administracyjnego wymaga bowiem uprzedniego uruchomienia środków prawnych dostępnych w administracyjnym toku instancji.

Stosownie natomiast do art. 52 § 3 P.p.s.a. jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, tak jak w przypadku skargi na interpretację indywidualną, skargę można wnieść ale dopiero po uprzednim pisemnym wezwaniu - w ściśle określonym terminie - organu, który wydał interpretację, do usunięcia naruszenia prawa.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznanej sprawy należy wskazać, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 26 stycznia 2009 r. zostało podpisane przez J. P.. W ocenie Sądu znajdujące się w aktach administracyjnych pełnomocnictwo z dnia 10 października 2008 r. udzielone J. P. przez wiceprezesa zarządu S. R. nie dawało podstaw do jednoosobowego reprezentowania Spółki. Ze znajdującego się w aktach odpisu z rejestru przedsiębiorców wynika, że do składania oświadczeń i podpisywania w imieniu Spółki uprawnionych jest dwóch członków zarządu łącznie lub jeden członek zarządu z prokurentem. W związku z powyższym wiceprezes zarządu - S. R., w myśl obowiązującego w Spółce sposobu jej reprezentacji, nie był uprawniony do samodzielnego reprezentowania Spółki, a tym samym do udzielenia w imieniu tejże pełnomocnictwa. Udzielone przez niego pełnomocnictwo było zatem pełnomocnictwem do reprezentowania jego osoby. Jako takie, nie dawało więc Jackowi Pawłowskiemu umocowania pochodzącego od Spółki.

Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Do tych innych przyczyn w przypadku interpretacji indywidualnej zaliczyć należy złożenie skargi bez uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa złożone przez osobę nieuprawnioną - jako nieskuteczne - uznać należy za niedokonane. Takie wadliwe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa traktować należy na równi z brakiem wezwania. W konsekwencji skarga jako niedopuszczalna podlegała odrzuceniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie działając zatem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w związku z art. 52 § 3 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.