Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 25 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zaświadczenia w sprawie zgodności z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego postanawia: odrzucić skargę.

Przedmiotem skargi wniesionej przez A. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], nr [...] uchylające postanowienie Burmistrza [...] z dnia [...], Nr [...], o odmowie wydania zaświadczenia o treści żądanej przez J. G., K. G. i M. G., potwierdzającego zgodność z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...], planowanej zmiany sposobu użytkowania lokali mieszkalnych, położonych na pierwszym i drugim piętrze budynku przy ulicy [...] nr [...] w P.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O. wniosło o odrzucenie skargi, podnosząc, że skarżącemu brak jest przymiotu strony w rozumieniu art. 28 K.p.a., w postępowaniu związanym z wydaniem zaświadczenia w sprawie zgodności planowanej zmiany sposobu użytkowania lokali mieszkalnych z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...], a co za tym idzie – nie jest on również uprawniony do składania skargi do sądu administracyjnego. Organ wywodził, że skoro skarżący nie posiada legitymacji procesowej, jego skarga jako niedopuszczalna winna ulec odrzuceniu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

skargę należało odrzucić. Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.

Przywołana regulacja konstruuje pojęcie legitymacji skargowej o charakterze uniwersalnym, w odniesieniu do wszystkich aktów i czynności, w stosunku do których skarga jest dopuszczalna na podstawie art. 3 § 2 i 3 p.p.s.a. Takie rozumienie legitymacji skargowej nie oznacza jednak, że skarga może być złożona na akt lub czynność, z którymi skarżącego nie wiążą żadne więzy. Skarżący musi mieć w złożeniu skargi interes prawny rozumiany jako istnienie związku między sferą jego indywidualnych praw i obowiązków a zaskarżonym aktem lub czynnością.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należało, że skarżący A. S. nie posiada legitymacji do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...], [...]. Zważyć bowiem należy, że zakwestionowane postanowienie jest orzeczeniem wydanym w wyniku postępowania administracyjnego, uregulowanego przez przepisy Działu VII ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwaną dalej K.p.a. Postępowanie to, uproszczone i odformalizowane w znacznym stopniu, obowiązuje organy administracji przy podejmowaniu czynności materialno – technicznych, polegających na urzędowym potwierdzeniu stanu faktycznego lub prawnego. Stosownie do art. 217 § 1 K.p.a., zaświadczenie wydaje się "na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie". Osobą tą jest podmiot, który wykaże swój interes prawny w złożeniu takiego żądania lub wskaże przepis prawa obowiązującego wymagający posłużenia się zaświadczeniem. Skoro więc zaświadczenie wydaje się na żądanie tak określonego podmiotu, to skutkiem tego, stosownie do art. 219 K.p.a., postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia lub zaświadczenia żądanej treści kierowane jest do tego samego podmiotu, który żądał wydania zaświadczenia. W konsekwencji tenże podmiot uprawniony jest do zaskarżenia takiego postanowienia w drodze zażalenia, a następnie, ewentualnie, do sądu administracyjnego. Inna osoba, zainteresowana wydaniem zaświadczenia, nie może szukać ochrony w art. 219 K.p.a. Jeśli osoba ta jest legitymowana do uzyskania zaświadczenia, swój interes może zaspokoić składając własny wniosek o jego wydanie w trybie art. 217 § 1 K.p.a.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić przyjdzie, że osobami, które wnioskiem z dnia 20 stycznia 2006 r., powołując się na przepis art. 71 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zwróciły się do Burmistrza [...] o wydanie zaświadczenia w sprawie zgodności planowanej zmiany sposobu użytkowania lokali mieszkalnych, położonych na pierwszym i drugim piętrze budynku przy ulicy [...] w P., z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta [...], byli: J. G., K. G. oraz M. G. Jedynie wymienione osoby posiadają przymiot strony uproszczonego postępowania administracyjnego i tylko im służyła legitymacja skargowa. A. S., jako podmiot, który nie wnosił podania, nie może zatem wnieść skargi do sądu administracyjnego na akt wydany w wyniku tego postępowania administracyjnego.

Konkludując należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie A. S. nie należy do kręgu podmiotów wymienionych w art. 50 § 1 p.p.s.a., uprawnionych do wniesienia skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] w przedmiocie wydania zaświadczenia. Nie należy również do wskazanego przepisem art. 50 § 2 tej ustawy kręgu podmiotów uprawnionych do wniesienia skargi z mocy innej ustawy.

Wniesioną w tych warunkach skargę, jako niedopuszczalną, należało odrzucić, co orzeczono na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.