Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Sędzia WSA Krystyna Kleiber po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2009r. na posiedzeniu niejawnym w sprawie ze skargi K. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego postanawia: umorzyć postępowanie sądowe

Pismem z 31 marca 2008 r. K. C. (zwany dalej "Skarżącym") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] lutego 2008 r. w przedmiocie odmowy uzupełnienia decyzji w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

W piśmie z 6 stycznia 2009 r. Skarżący oświadczył, że cofa skargę na wskazane wyżej postanowienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej "ppsa") skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

Z powyższego przepisu wynika, że sąd rozpoznający wniosek strony skarżącej w przedmiocie cofnięcia skargi dokonuje w określonych granicach merytorycznej kontroli zaskarżonego rozstrzygnięcia. Sąd ten bowiem musi mieć na względzie by cofnięcie skargi nie zmierzało do obejścia prawa, jak również by wskutek cofnięcia skargi nie pozostały w obrocie prawnym akty lub czynności dotknięte wadą nieważności.

W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że cofnięcie skargi jest rezygnacją strony z kontynuowania wszczętego przez nią postępowania przed sądem administracyjnym. Cofnięcie skargi może mieć zarówno formę pisemną, jak i ustną złożoną do protokołu rozprawy (B. Dauter [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka – Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 159).

Z akt sprawy wynika, że Skarżący złożył stosowne oświadczenie o cofnięciu skargi przed upływem 7-dniowego terminu do uiszczenia wpisu sądowego. Poprzez to umorzenie postępowania miało pierwszeństwo przed postanowieniem o odrzuceniu skargi wobec nieuiszczenia wpisu sądowego. Sąd rozpoznając ten wniosek nie stwierdził, aby w sprawie wystąpiły przesłanki wyłączające skuteczność cofnięcia skargi, o których mowa w art. 60 ppsa. Zatem, Sąd jest związany cofnięciem skargi.

Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt 1 ppsa Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym (art. 161 § 2 ppsa) W ocenie Sądu, oświadczenie zawarte w piśmie z 6 stycznia 2009 r. stanowi skuteczne cofnięcie skargi.

Wobec powyższego należało, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 w związku z art. 60 ppsa, orzec jak w sentencji postanowienia.