Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

II OZ 187 / 08 POSTANOWIENIE Dnia 6 marca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. Ł. i E. Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2008 r. sygn. akt VII SA/Wa 283/07 o odmowie przyznania R. Ł. i E. Ł. prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi R. Ł. i E. Ł. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji udzielającej pozwolenia na budowę postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 17 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił R. Ł. i E. Ł. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Postanowienie powyższe wydane zostało skarżących wyniku rozpoznania sprzeciwu skarżących od postanowienia referendarza sądowego z dnia 10 grudnia 2007 r. na podstawie art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej zwanej p.p.s.a.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd I instancji wskazał, iż z akt sprawy wynika, że wnioskodawcy prowadzą gospodarstwo domowe z córką i utrzymują się z dochodów w wysokości [...] złotych miesięcznie (zasiłek stały z MOPS – [...] złotych oraz zasiłek rodzinny – [...] złote). Wnioskodawcy są również w posiadaniu działki o pow. [...] m² oraz są współwłaścicielami 1/3 domu mieszkalnego o pow. [...] m².

W piśmie wyjaśniającym z dnia 2 listopada 2007 r. wnioskodawcy podali, że sporadycznie pobierają także zasiłek celowy na zakup żywności w wysokości 200-250 złotych. Ponadto wnioskodawcy oświadczyli, że nie wykonują żadnych dodatkowych prac, a ich życie "polega na walce o byt". Wskazali, że ostatnim źródłem utrzymania był pawilon handlowy, który sprzedali w [...] r. by dokończyć budowę kawiarni. Wyjaśnili nadto, że kawiarnię będą prowadzić dopiero po zakończeniu budowy ze środków przyznanych przez Sąd Powszechny w toczącym się procesie o odszkodowanie od Skarbu Państwa. Jak wynika z oświadczeń wnioskodawców nie czerpią oni żadnych dochodów z tytułu wynajmu bądź dzierżawy nieruchomości, nie prowadzą również pensjonatu i nie spłacają żadnego kredytu. W kolejnym piśmie wyjaśniającym skarżący podali, że w ciągu miesiąca obciążeni są wydatkami w sumie ok. 693 złotych.

W ocenie Sądu I instancji podane informacje nie potwierdzają, że wnioskodawcy kwalifikują się do przyznania im prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd zwrócił uwagę, że skarżący ponoszą większe wydatki aniżeli suma uzyskiwanych dochodów, a nadto nie wskazali czy posiadają jakiekolwiek oszczędności lub czy korzystają z jakiejkolwiek pomocy finansowej lub pożyczki.

Fakty powyższe zdaniem Sądu świadczą o tym, iż skarżący nie ujawnili wszystkich swoich źródeł dochodu, bądź też posiadają oszczędności pieniężne. Dlatego też z mocy art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 260 p.p.s.a. Sąd orzekł o oddaleniu wniosku skarżących.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli R. Ł. i E. Ł. podnosząc, że tłumaczenie się ze swoich zasobów materialnych jest poniżej ich godności.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie ma usprawiedliwione podstawy.

Skarżący wnosząc o przyznanie im prawa pomocy w zakresie całkowitym (tj. o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata) wskazali wysokość dochodów, które - jak to przyjął Sąd – są niższe od ponoszonych przez skarżących i wykazanych wydatków. Ten fakt, nie daje jednak jeszcze podstaw do przyjęcia, iż skarżący posiadają dochody nie ujawnione w toku postępowania dotyczącego przyznania prawa pomocy. Uszedł uwadze Sądowi pierwszej instancji fakt, że źródłem dochodów skarżących jest zasiłek stały i zasiłek rodzinny, a sporadycznie również zasiłek celowy. W tych okolicznościach fakt, że wnioskodawcy są właścicielami działki oraz 1/3 domu mieszkalnego, oraz wykazana przez skarżących wysokość kosztów utrzymania nie może przesądzać o braku podstaw do przyznania im prawa pomocy. Zgodzić się trzeba ze stwierdzeniem, iż dokumentacja przedłożona Sądowi nie pozwala na ustalenie, jak skarżący pokrywają niedobory środków finansowych przeznaczonych na swoje utrzymanie konieczne. Tylko ta jednak okoliczność nie uprawnia do odmowy przyznania prawa pomocy na podstawie samych podejrzeń, bez wyjaśnienia i rozważenia wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia wniosku.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie.