Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 15 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Proboszcza Parafii [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Wa 943/15 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [....] w sprawie ze skargi Proboszcza Parafii [...] na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie uaktualnienie danych osobowych postanawia: oddalić zażalenie.

Proboszcz Parafii [...], w złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze na decyzję na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie uaktualnienie danych osobowych, zawarł wniosek o wstrzymanie jej wykonania.

Sąd Wojewódzki postanowieniem z dnia 1 lipca 2015 r., oddalił ww. wniosek uznając, że w sytuacji, gdy skarżący w żadnym zakresie nie wykazał istnienia przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej "p.p.s.a." tj. wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, brak było podstaw do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd Wojewódzki wskazywał, że w niniejszym przypadku na wnioskodawcy ciążył obowiązek wykazania istnienia przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a. Warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest bowiem wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia przez zaskarżony akt znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczyło zatem samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Brak zaś uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwiał dokonanie jego merytorycznej oceny.

Proboszcz Parafii [...] we wniesionym na powyższe postanowienie zażaleniu, zakwestionował jego prawidłowość, zarzucając mu naruszenie art. 61 § 1 p.p.s.a.

W uzasadnieniu zażalenia wskazano, iż w niniejszym przypadku trudne do odwrócenia skutki wynikają z faktu konieczności naniesienia w księgach parafialnych określonego zapisu wbrew obowiązkom określonym w Kodeksie prawa kanonicznego, co spowoduje dokonanie nieuprawnionej w nich ingerencji. Ewentualne uwzględnienie skargi spowoduje zaś, że księgę parafialną będzie trzeba stworzyć od nowa, gdyż przepisy wewnętrzne Kościoła Katolickiego nie przewidują możliwości dokonywania w niej jakichkolwiek skreśleń. Czynność ta wiązałaby się z kolei z olbrzymim nakładem pracy, a nawet mogłaby ona okazać się niemożliwa z uwagi na brak możliwości skontaktowania się z częścią osób, których wpisy znajdują się w księdze.

W odpowiedzi na zażalenie, uczestnik postępowania Z. F. wnosił o jego oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do art. 61 § 3 p.p.s.a., Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą sądowi na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, spoczywa wyłącznie na wnioskodawcy. Domagając się wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący musi wykazać, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia tym aktem znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Zobligowany jest on zatem powołać konkretne okoliczności pozwalające ocenić, czy wstrzymanie zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego orzeczenia uniemożliwia bowiem jego merytoryczną ocenę. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nawet zatem ogólnikowe twierdzenia strony, pozbawione szerszego uzasadnienia, a tym bardziej ich brak, nie może stanowić podstawy do orzeczenia przez Sąd o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu.

Mając powyższe na uwadze, należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że skarżący, wnosząc o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, w żadnym zakresie nie wskazał, ani nie udokumentował konkretnych okoliczności, które mogłyby spowodować możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.

Przytoczenie z kolei okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu dopiero w zażaleniu na postanowienie Sądu I instancji nie mogło stanowić dostatecznej podstawy do uchylenia tego orzeczenia nawet w przypadku uznania ich za uzasadnione, w sytuacji gdy nie można Sądowi Wojewódzkiemu zarzucić naruszenia prawa. Powoływanie się na nowe okoliczności może zaś zostać wzięte pod uwagę dopiero przy złożeniu ponownego wniosku w tym przedmiocie.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny - na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. - orzekł jak w sentencji postanowienia.