Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, , po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia G. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2851/06 w przedmiocie odrzucenia sprzeciwu w sprawie ze skargi G. O. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2006 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i Fundusz Pracy postanawia odrzucić zażalenie

Postanowieniem z 3 listopada 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił – jako spóźniony – sprzeciw Skarżącej G. O. od postanowienia referendarza sądowego z 16 kwietnia 2007 r. odmawiającego przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia pełnomocnika. Sąd zauważył, iż odrzucenie tego sprzeciwu następuje po prawomocnym odrzuceniu zażalenia na postanowienie Sądu odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu.

Doręczając odpis postanowienia z 3 listopada 2008 r. Sąd pouczył Skarżącą, iż przysługuje na nie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, które wnosi się w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Odpis powyższego postanowienia doręczono Skarżącej w dniu 12 listopada 2008 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru).

Zażalenie na to postanowienie Skarżąca skierowała na adres Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie i wpłynęło ono do tegoż Sądu w dniu 19 listopada 2008 r.

W dniu 20 listopada 2008 r. zażalenie to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie przekazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 194 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; dalej: p.p.s.a.) zażalenie wnosi się w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Stosownie do postanowień art. 177 § 1 p.p.s.a. (mającego odpowiednie zastosowanie w sprawie na skutek odesłania zawartego w art. 197 § 2 p.p.s.a.) zażalenie wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie.

Z kolei art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., stanowi, iż wojewódzki sąd administracyjny odrzuci zażalenie wniesione po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalne, jak również zażalenie, którego braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie.

W niniejszej sprawie okolicznością bezsporną jest fakt skierowania zażalenia na postanowienie z 3 listopada 2008 r. na adres Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (urzędowo poświadczona kopia strony adresowej koperty znajdująca się na karcie 344), a zatem do sądu niewłaściwego, gdyż sądem właściwym był – jak wynika z cytowanego wyżej art. 177 § 1 p.p.s.a. - Wojewódzki Sąd Administracyjnego w Warszawie jako sąd, który wydał zaskarżone postanowienie. Przekazanie zażalenia temuż Sądowi nastąpiło w dniu 20 listopada 2008 r. (k. 345).

Ten właśnie dzień uznać należało za datę skutecznego wniesienia zażalenia na postanowienie z 3 listopada 2008 r.

Przepis art. 177 § 1 p.p.s.a. – mający odpowiednie zastosowanie do postępowania zażaleniowego - łączy bowiem w sposób jednoznaczny termin do zaskarżenia postanowienia sądu pierwszej instancji ze złożeniem zażalenia w tymże sądzie.

W tym stanie rzeczy brak jest podstaw do przyjęcia, iż określony w art. 194 § 2 p.p.s.a. termin do wniesienia zażalenia jest zachowany, gdy strona wniosła je w tym terminie zarówno do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie, jak i wprost do Naczelnego Sądu Administracyjnego, bądź też w tymże terminie nadała – jak w niniejszej sprawie - zażalenie w urzędzie pocztowym pod adresem jednego z wojewódzkich sądów administracyjnych.

Z tego też względu zasadne jest, zdaniem Sądu, przyjęcie poglądu wypracowanego na gruncie procedury cywilnej (odnoszącego się do analogicznej jak opisana wyżej sytuacji), zgodnie z którym po wniesieniu apelacji do innego sądu niż ten, który wydał zaskarżony wyrok, sąd niewłaściwy do przyjęcia apelacji powinien ją przekazać sądowi właściwemu, a dla zachowania przewidzianego przepisami terminu decydująca jest data nadania w urzędzie pocztowym apelacji przez sąd niewłaściwy do sądu właściwego, a nie data wpływu apelacji do sądu niewłaściwego (por. uchwała połączonych izb: Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 28 listopada 1987 r., III CZP 33/87, OSNC 1988/6/73).

Odpowiednie zastosowanie przedstawionego poglądu pozwala przyjąć, iż zażalenie wniesione do sądu niewłaściwego, sąd ten powinien przekazać sądowi właściwemu, a dla oceny zachowania terminu do wniesienia zażalenia decydująca jest data jego nadania w urzędzie pocztowym przez sąd niewłaściwy.

W niniejszej sprawie nadanie to nastąpiło w dniu 20 listopada 2008 r., podczas gdy bieg terminu do wniesienia zażalenia rozpoczął się w dniu 12 listopada 2008 r. (data doręczenia Skarżącej zaskarżonego postanowienia) i upływał z dniem 19 listopada 2008 r. (środa).

Oznacza to, że zażalenie Skarżącej na postanowienie z 3 listopada 2008 r. jest spóźnione i jako takie podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.

Rozstrzygnięcia powyższego nie zmienia zawarta w zażaleniu prośba o "przywrócenie prawa do złożenia sprzeciwu", będąca w istocie wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Podkreślić bowiem należy, że w niniejszej sprawie Sąd rozpatrywał już wniosek Skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu. Postanowieniem z 15 stycznia 2008 r. Sąd odmówił przywrócenia tego terminu. Zażalenie na to postanowienie zostało prawomocnie odrzucone postanowieniem Sądu z 11 marca 2008 r. Skoro zatem wniosek Skarżącej dotyczący przywrócenia terminu do złożenia sprzeciwu został już rozstrzygnięty, niedopuszczalne jest rozpatrywanie kolejnego wniosku złożonego w tym samym przedmiocie.