Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska–Tylewicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2015r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty podatku od towarów i usług za kwiecień 2009r. do zwrotu na rachunek bankowy oddala skargę

Decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] określił [...] za miesiąc kwiecień 2009 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu w wysokości [...] zł.

W 2009 r. przedmiotem działalności [...] prowadzącego działalność pod nazwą Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe "[...]" [...], [...] była produkcja i sprzedaż wszelkiego rodzaju filtrów z przewagą filtrów samochodowych.

Przeprowadzone postępowanie kontrolne w firmie [...] za 2009 r. ujawniło nieprawidłowość mającą wpływ na wysokość kwoty podatku VAT wykazanej do zwrotu na rachunek bankowy, w deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc kwiecień 2009 r.

W prowadzonym za miesiąc kwiecień 2009 r. rejestrze zakupów VAT pod pozycją 142 oraz pod pozycją 143 zaewidencjonowano faktury VAT, które zostały wystawione przez firmę [...] Spółka Komandytowa, [...], zwaną dalej "[...]", w przedmiocie "doradztwo prawne" w zakresie oceny skutków prawnych umowy zawartej przez podatnika z [...] S.A. dotyczącej Terminowych Transakcji Walutowych. W ocenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] strona nie była uprawniona do uwzględnienia powyższych faktur w ewidencji zakupów, a także wykazania ich w deklaracjach VAT-7 za miesiąc kwiecień 2009 r., ponieważ dotyczyły one nabycia usług, które nie zostały wykorzystane przez podatnika do wykonania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. – dalej: "ustawa o VAT").

W toku postępowania organ I instancji ustalił, że podatnik powyższe faktury wystawił w związku z realizacją przez firmę "[...]" na jego rzecz umowy dotyczącej świadczenia usług prawnych, zawartej w dniu [...] marca 2009 r., której przedmiotem było doradztwo prawne w zakresie stosunków prawnych pomiędzy [...], a [...] S.A., zwanym dalej bankiem, wynikających z umowy zawartej pomiędzy tymi podmiotami w zakresie walutowych transakcji terminowych. Na podstawie tej umowy firma "[...]" zobowiązała się przeprowadzić analizę stanu faktycznego i prawnego w zakresie walutowych transakcji terminowych zawartych pomiędzy [...] a [...] S.A., a także sporządzić opinię prawną w przedmiocie potencjalnych możliwości podważenia transakcji oraz reprezentować [...] w negocjacjach z [...] na etapie przedsądowym. Strony umowy z dnia [...] marca 2009 r. ustaliły, że z tytułu świadczenia usług, obejmujących sporządzenie analizy i opinii prawnej firma "[...]" otrzyma wynagrodzenie ryczałtowe w wysokości [...] zł, a z tytułu reprezentowania podatnika otrzyma wynagrodzenie równe iloczynowi godzin pracy i wynagrodzenia prawników za godzinę pracy.

W toku postępowania organ ustalił, że w dniu [...] kwietnia 2008 r. [...] zawarł z Bankiem "Umowę ramową terminowych transakcji walutowych", w której określono zasady zawierania i rozliczania takich transakcji. Zgodnie z umową Terminowa Transakcja Walutowa - Forward to transakcja, w której strony ustalają kurs wymiany walut na datę późniejszą niż dwa dni robocze od daty zawarcia transakcji, ale do 1 roku, z rzeczywistą dostawą walut przez strony.

Z kolei Terminowa Transakcja Walutowa (Not Deliverable Forward - NDF) to transakcja, w której strony ustalają kurs wymiany walut na datę późniejszą niż dwa dni robocze od daty zawarcia transakcji, ale do 1 roku, bez rzeczywistej dostawy waluty, polegająca na rozliczeniu różnic kursowych.

W wykonaniu tej umowy w dniu [...] sierpnia 2008 r. [...] zawarł z Bankiem złożoną transakcję, obejmującą serię 24 walutowych transakcji terminowych (NDF), każda o wartości nominalnej [...] EURO (łącznie [...] EURO), z kursem terminowym [...] oraz terminem realizacji w dniu [...] lutego 2009 r. W wyniku realizacji powyższej umowy [...] poniósł stratę w wysokości [...] zł.

Firma "[...]" w dniu [...] marca 2009 r. sporządziła opinię prawną, której celem było wskazanie potencjalnych możliwości podważenia powyższych transakcji z Bankiem, w tym w szczególności argumentów, jakie Spółka mogłaby podnosić w toku negocjacji z Bankiem lub na etapie sporu sądowego.

Za świadczenie usług Spółka Komandytowa "[...]" wystawiła przedmiotowe faktury VAT.

W ocenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...], strona nie była uprawniona do uwzględnienia przedmiotowych faktur w ewidencji zakupów, a także wykazania ich w deklaracjach VAT-7 za miesiąc kwiecień 2009 r., ponieważ dotyczyły one nabycia usług, które nie zostały wykorzystane przez podatnika do wykonania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec ujawnienia, że w rejestrze zakupów VAT za miesiąc kwiecień 2009 r. wpisane były faktury dokumentujące zakup usług nie związanych ze sprzedażą opodatkowaną, zgodnie z art. 193 § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: "O.p.") rejestru tego za miesiąc kwiecień 2009 r. nie uznano za dowód tego, co wynika z zawartych w nim zapisów w zakresie zaewidencjonowania zakupów usług z firmy "[...]".

W odwołaniu z dnia [...] marca 2014 r. strona, reprezentowana przez pełnomocnika, zrzuciła naruszenie:

1) art. 122 w związku z art. 187 i 191 O.p poprzez wybiórczą i dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego oraz formułowanie wniosków, nie znajdujących poparcia w zebranym materiale dowodowym, m. in. poprzez przyjęcie, że obrót przez stronę instrumentami finansowymi nie następował w ramach i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

2) przepisów prawa materialnego, tj.:

- art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 749 ze zm. – dalej: "u.p.d.o.f.") poprzez przyjęcie, że strata powstała w wyniku rozliczenia transakcji wynikających z umowy o współpracy w zakresie transakcji terminowych i pochodnych oraz umowy dodatkowej transakcji walutowych nie może być w przedmiotowej sprawie zaliczana do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

- art. 30b ust. 4 u.p.d.o.f. poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że stosowanie powołanego wyżej przepisu jest ograniczone jedynie do podmiotów, których obrót papierami wartościowymi, udziałami oraz instrumentami finansowymi jest przedmiotem działalności gospodarczej, wpisanej do rejestru przedsiębiorców i że wyjątek ten, nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. poprzez przyjęcie, że nie znajdzie on zastosowania w przedmiotowej sprawie, art. 17 ust. 1 pkt. 10 i art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f. poprzez jego zastosowanie, w sytuacji gdy nie powinien on znaleźć zastosowania, art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT poprzez przyjęcie, że nie znajdą tu zastosowania i strona nie będzie traktowana, jako podatnik podatku VAT,

- art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT poprzez przyjęcie, że strona nie ma prawa do obniżenia podatku należnego w przedmiotowej sprawie. Podatnik wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ powołał przepisy art. 86 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i stwierdził, że fakt zawarcia umowy terminowych transakcji walutowych przez [...] z Bankiem nie może być traktowany na równi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie. Jak wskazano, przedmiotem działalności gospodarczej [...] była produkcja i handel filtrami, a nie obrót instrumentami finansowymi.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, okoliczności wskazane w odwołaniu oraz w piśmie z dnia [...] maja 2014 r. (kryzys ekonomiczny, wahania kursów walut, dokonywanie rozliczeń z Bankiem za pośrednictwem rachunku bankowego Przedsiębiorstwa oraz struktura sprzedaży Przedsiębiorstwa), nie są wystarczające dla potwierdzenia związku zawarcia umowy ramowej terminowych transakcji walutowych z prowadzoną przez [...] działalnością gospodarczą. Z zapisów ww. umowy nie wynika, że zabezpieczała ona jakąkolwiek konkretną transakcję gospodarczą PPH "[...]". Wszystkie terminowe transakcje walutowe zostały przeprowadzone tego samego dnia, a wykonanie umowy nie wiązało się z przekazaniem środków finansowych - rozliczenia dokonano w dniu zamknięcia transakcji, poprzez obciążenie rachunku bankowego podatnika kwotą rozliczeniową. Organ zauważył, że przedmiotem umowy nie były opcje walutowe.

W świetle powyższego organ przyjął, że podjęte działania miały służyć osiągnięciu dodatkowych korzyści finansowych, a nie zabezpieczeniu transakcji gospodarczych.

Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] maja 2014 r. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] lutego 2014 r. określającą stratę ze źródła kapitały pieniężne za 2009 r. w wysokości [...] zł, w której stwierdzono, że przychody oraz wydatki z tytułu realizacji umowy ramowej terminowych transakcji walutowych, zawartej przez stronę w dniu [...] kwietnia 2008 r. z [...], odsetki od ujemnego salda na rachunku bankowym po obciążeniu stratą oraz koszty obsługi prawnej, wynikające z umowy z dnia [...] marca 2009 r. o świadczenie usług prawniczych, podlegają opodatkowaniu ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., tj. z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, a nie z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f.

W skardze z dnia [...] lipca 2014 r. skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł m.in. o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie:

- art. 122 w zw. z art. 187 i art. 191 O.p., poprzez wybiórczą i dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego oraz formułowanie wniosków nie znajdujących poparcia w zebranym materiale dowodowym i przepisach, m.in. poprzez przyjęcie, że obrót przez stronę instrumentami finansowymi nie następował w ramach i w związku prowadzoną działalnością gospodarczą;

- art. 121 § 1 w zw. z art. 210 O.p., poprzez nienależyte uzasadnienie zaskarżonej decyzji i ogólne odniesienie się do stanu faktycznego, bez jego indywidualizacji, co doprowadziło do błędnego wniosku o braku możliwości zakwalifikowania przedmiotowej straty do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej,

- art. 233 § 1 pkt 1 O.p., poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji, podczas gdy uzasadnione jest przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia;

- art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) O.p., poprzez nie wydanie decyzji uchylającej decyzję organu I instancji i rozstrzygającej sprawę co do istoty;

- art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, poprzez przyjęcie, że nie znajdą w niniejszej sprawie zastosowania i strona nie będzie traktowana jako podatnik podatku VAT; art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, poprzez przyjęcie, że strona nie ma prawa do obniżenia podatku należnego w przedmiotowej sprawie.

Uzasadniając podniesione zarzuty skarżący wskazuje, że ze względu na skalę jego działalności eksportowej nie można uznać, by umowa opcji walutowych była wykorzystywana przez podatnika w celach spekulacyjnych.

Skarżący podnosi, że w przedmiotowym stanie faktycznym płatność wynikająca ze zobowiązania wynikającego z zawartej przez podatnika umowy stanowić będzie koszt podatkowy w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., czyli jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie może też ulegać wątpliwości, że tego rodzaju koszt podlega rozliczeniu z przychodami z działalności gospodarczej strony. Zatem przedmiotowe czynności powinny być traktowane również jako opodatkowany obrót na gruncie VAT. Skarżący podnosi, że wbrew twierdzeniom organu, nie zawsze zawarcie konkretnej transakcji musi być bezpośrednio przypisane do konkretnej terminowej transakcji walutowej. Strona powołuje dwa orzeczenia NSA, tj. uchwałę z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. II FPS 6/10 i wyrok z dnia 08 sierpnia 2013 r., sygn. II FSK 1361/12, które jak przyznaje dotyczą innych kwestii, a mianowicie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podwyższenia kapitału zakładowego poprzez publiczną emisję akcji. Pełnomocnik argumentuje, że rozstrzygnięcia powyższe wskazują, iż wydatki związane z działalnością gospodarczą mogą być rozumiane szeroko. Natomiast zawężanie przez organ I i II instancji definicji "działalności gospodarczej" i przez to ograniczanie możliwości rozliczenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu jej prowadzenia jest niezasadne. Z kolei ustalenie związku z działalnością gospodarczą strony ma przełożenie na podatek od towarów i usług.

Skarżący wskazuje także, że współpraca z bankiem obsługującym podatnika potwierdza dodatkowo, że zamiarem strony było zabezpieczenie się przed ryzykiem w działalności gospodarczej. Bank obsługujący podatnika, znając strukturę sprzedaży i występujące w związku z tym ryzyka zaproponował swojemu klientowi formę zabezpieczenia ryzyka kursowego.

Zdaniem strony organy I i II instancji nie przedstawiły dowodów w postaci dokumentów, czy też zeznań świadków, które potwierdziłyby tezę o działaniu strony ukierunkowanym wyłącznie na osiągnięcie dodatkowych korzyści finansowych, a nie zabezpieczeniu transakcji gospodarczych.

Skarżący uważa, że należy odróżnić sytuację dotyczącą transakcji z kapitałów pieniężnych osób prowadzących działalność gospodarczą, dla podmiotu świadczącego usługi wyłącznie na terenie kraju w rozliczeniu złotówkowym, od sytuacji strony w przedmiotowym sporze, której kondycja finansowa i istnienie na rynku uzależnione są od eksportu oraz jego dodatniego bilansu. Z uwagi na tę sytuację podatnika w przedmiotowym sporze istnieje związek pomiędzy zawarciem przedmiotowych transakcji a działalnością gospodarczą. Pełnomocnik po przytoczeniu definicji zawartych w O.p, ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej wskazuje, że żadna z tych definicji nie odnosi się do przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej.

Pełnomocnik formułuje również zarzuty odnośnie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 10, art. 30b ust. 1, ust. 4, art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem wbrew jej zarzutom zaskarżona decyzja nie narusza prawa materialnego, a jej wydanie poprzedziło postępowanie, w którym nie uchybiono regułom prawa procesowego. Przeprowadzone postępowanie czyniło zadość zasadom procesowym przewidzianym w O.p. W decyzjach organów podatkowych obu instancji zostały przytoczone wszystkie okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Organy wyjaśniły podstawę prawną decyzji z przytoczeniem przepisów prawa, które w sprawie znalazły zastosowanie. Organ odwoławczy dysponował materiałem dowodowym pozwalającym na dokonanie oceny decyzji organu I instancji. Organ odwoławczy wydał zaskarżoną decyzję na podstawie zebranego materiału dowodowego przez organ I instancji, który jest kompletny i tym samym uprawniał do podjęcia rozstrzygnięcia w sprawie i wydania decyzji. Natomiast zaznaczyć należy, że organ odwoławczy rozpatrując odwołanie podatnika nie kieruje się stanowiskiem organu I instancji, lecz analizując materiał dowodowy oraz przeprowadzając postępowanie odwoławcze, sam podejmuje rozstrzygnięcie w sprawie. Niezasadny jest zatem zarzut naruszenia art. 233 § 1 pkt 1 i art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) O.p.

W rozpoznawanej sprawie nie doszło do naruszenia przepisów proceduralnych, tj. art. 122, art. 187 i art. 191 oraz art. 121 § 1 w zw. z art. 210 O.p. Zgodnie bowiem z art. 122 O.p. w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Z art. 187 § 1 O.p. wynika obowiązek organu podatkowego zebrania i w sposób wyczerpujący rozpatrzenia całego materiału dowodowego. Dyrektywa odnośnie właściwej oceny prawidłowo zebranego materiału dowodowego została zawarta w art. 191 O.p., z którego wynika, że organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Nie można przyznać stronie racji, że organ odwoławczy sformułował wnioski poprzez wybiórczą i dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji zawiera wszystkie wymagane elementy.

Kwestia sporna w przedmiotowej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia czy podatnik miał prawo do ujęcia podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez firmę "[...]" określonych jako "doradztwo prawne".

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Poprzez wykonywanie czynności opodatkowanych należy rozumieć wykonywanie przez podatnika podatku od towarów i usług czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT m.in. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne - niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalnością gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy, obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia jest wykorzystanie przez podatnika podatku od towarów i usług nabytych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Natomiast w przypadku nabycia towarów lub usług, które nie mają związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, prawo to nie przysługuje.

Prawidłowo zatem Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w zaskarżonej decyzji uznał, że fakt zawarcia umowy terminowych transakcji walutowych przez [...] z Bankiem nie może być traktowany na równi z prowadzeniem działalności gospodarczej w tym zakresie. Jak wskazano w decyzjach organów obu instancji, przedmiotem działalności gospodarczej [...] była produkcja i handel filtrami, a nie obrót instrumentami finansowymi.

Okoliczności wskazane przez stronę skarżącą, takie jak: wahania kursów walut, dokonywanie rozliczeń z Bankiem za pośrednictwem rachunku bankowego Przedsiębiorstwa oraz struktura sprzedaży Przedsiębiorstwa, nie są wystarczające dla potwierdzenia związku zawarcia umowy ramowej terminowych transakcji walutowych z prowadzoną przez [...] działalnością gospodarczą. Z zapisów w/w umowy nie wynika, że zabezpieczała ona jakąkolwiek konkretną transakcję gospodarczą PPH "[...]". Wszystkie terminowe transakcje walutowe zostały przeprowadzone tego samego dnia, a wykonanie umowy nie wiązało się z przekazaniem środków finansowych - rozliczenia dokonano w dniu zamknięcia transakcji, poprzez obciążenie rachunku bankowego podatnika kwotą rozliczeniową. Należy również zauważyć, że (wbrew stanowisku prezentowanemu przez skarżącego) przedmiotem umowy nie były opcje walutowe. Zgodnie z informacją, zamieszczoną na stronie internetowej [...] S.A. (http://www.ingbank.pl), cyt. "Opcja walutowa to instrument finansowy dający nabywcy opcji prawo (nie zobowiązanie) do zakupu (opcja cali) lub sprzedaży (opcja put) waluty w przyszłości po dziś ustalonym kursie, w zamian za zapłaconą na rzecz wystawcy premię. Wystawca ma obowiązek zrealizowania opcji, jeżeli nabywca zgłosi takie żądanie". Taka sytuacja w niniejszym stanie faktycznym nie miała miejsca - [...] nie był zobowiązany do zapłaty premii opcyjnej i nie mógł zrezygnować z realizacji umowy, np. w sytuacji niekorzystnego kursu walut czy z uwagi na zmianę struktury sprzedaży Przedsiębiorstwa.

Wobec powyższego nabycie przez [...] usług doradztwa prawnego, w zakresie stosunków prawnych pomiędzy [...] a Bankiem, wynikających z umowy zawartej pomiędzy tymi podmiotami w zakresie walutowych transakcji terminowych, udokumentowanych fakturami wystawionymi przez firmę "[...]": nr [...] z dnia [...].03.2009 r. i nr [...] z dnia [...].03.2009 r., nie jest okolicznością wypełniającą warunek zawarty w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT dotyczący wykorzystania przez podatnika podatku od towarów i usług nabytych towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Wydatki udokumentowane powyżej wymienionymi fakturami zostały poniesione w celach osobistych i nie miały związku z działalnością gospodarczą. W tej sytuacji zarzut skarżącego o naruszeniu art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT uznać należy za bezpodstawny.

Nie można także się zgodzić z zarzutem naruszenia przepisów art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 10, art. 30b ust. 1, ust. 4, art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., bowiem przepisy te dotyczą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i nie stanowiły podstawy prawnej wydania zaskarżonej decyzji utrzymującej w mocy decyzję organu I instancji w sprawie określenia w podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2009 r. kwoty do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości [...] zł. Zarzuty w tym zakresie odnoszą się do decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie straty ze źródła kapitały pieniężne za 2009 r., na którą podatnik złożył skargę w dniu [...] czerwca 2014 r. Wyrokiem z dnia 26 listopada 2014 r. o sygn. akt I SA/Po 643/14 w/w skarga została oddalona (wyrok opublikowany w bazie internetowej www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł jak w sentencji.