Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Iwona Owsińska- Gwiazda, Protokolant Sekretarz sądowy Karolina Kaca, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2018 r. w Radomiu sprawy ze skargi R. W. na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...]czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta [...] 1) uchyla zaskarżone zarządzenie zastępcze; 2) zasądza od Wojewody [...]na rzecz skarżącego R. W. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Zarządzeniem zastępczym z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...] Wojewoda [...] biorąc za podstawę art.98a ust.2 ustawy z 8 marca 1990 roku

o samorządzie gminnym (DZ.U z 2016 roku, poz. 446 ze zm. dalej jako u.s.g.)

w związku z art. 492 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 roku Kodeks wyborczy (DZ.U z 2017 roku, poz. 15 dalej jako u.k.w.) oraz w związku z art. 5 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (DZ.U z 2006 roku, nr 216, poz. 1584 ze zm. dalej u.o.dz.g. albo ustawa antykorupcyjna), po zawiadomieniu Ministra Spraw Wewnętrznych – stwierdził – wygaśniecie mandatu Prezydenta Miasta R. – R. W..

Zaskarżone zarządzenie zostało wydane w następującym stanie faktyczno – prawnym.

W związku z informacją z dnia [...] marca 2017 roku przekazaną Wojewodzie [...], iż na sesji w dniu 10 lutego 2017 roku Rada Miejska, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 492 § 2 w związku z art. 492 § 1 pkt 5 u.k.w. oraz art. 5 ust.1 pkt 3 u.o.dz.g., nie podjęła uchwały w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta R. – R. W., organ nadzoru wszczął postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego ustalono co następuje:

R. W. został powołany do rady nadzorczej [...] spółka z ograniczoną odpowiedzialnością uchwałą nr [...] nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników tej spółki z dnia [...] grudnia 2014 roku. Uchwała została podpisana przez jedynego udziałowca spółki – [...] S.A. z siedzibą w R.. Jest to jedyny dokument przywołany w materiale dowodowym statuujący członka rady nadzorczej – R. W.. W ocenie organu nadzoru to wyżej powołana spółka zgłosiła skarżącego do organu spółki. Struktura akcjonariatu zgłaszającej spółki na dzień [...] grudnia

2014 roku przedstawiała się następująco – Skarb Państwa – 26,37 % akcji; Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa – 55,51 akcji, pozostali akcjonariusze,

w tym Gmina Miasta R. – 18,12 % akcji. Tak wiec w momencie powołania R. W. do rady nadzorczej [...] sp. z o.o. z siedzibą w K., Skarb Państwa w spółce powołującej miał mniej niż 50 % akcji. W związku z powyższym spółka [...] SA nie miała prawa zgłoszenia skarżącego do rady nadzorczej. Zgodnie z art. 4 ust.1 ustawy antykorupcyjnej, osoby podlegające ograniczeniom w okresie sprawowania funkcji

nie mogą ,,być członkami zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego‘’. Przedmiotowa ustawa w art. 6 wprowadza wyjątek od wyżej przywołanej zasady określonej w art.4 ustawy antykorupcyjnej. Przepis ten stanowi,

że osoby objęte zakazami mogą zasiadać w organach spółek prawa handlowego, jeżeli zostały zgłoszone do objęcia tych funkcji przez – Skarb Państwa, inne państwowe osoby prawne, spółki w których udział Skarbu Państwa przekracza 50% liczby akcji, jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub inne osoby prawne jednostek samorządu terytorialnego.

W ocenie organu nadzoru należy zauważyć, iż art. 6 ustawy antykorupcyjnej stanowi wyjątek od zasady i nie może być interpretowany rozszerzająco (wyrok NSA

z dnia 23 kwietnia 2014 roku, II OSK 637/2014). Wobec powyższego należy przyjąć,

że R. W. – Prezydent Miasta R.– pełniąc funkcję członka rady nadzorczej w [...] sp. z o.o. w K. w okresie od [...] stycznia do [...] kwietnia 2015 roku, naruszył zakaz określony w art. 492 § 1 pkt 5 u.k.w., a naruszenie tego zakazu skutkuje wygaśnięciem mandatu na podstawie art. 492 § 2 u.k.w.

W związku z zaistniałą sytuacją na podstawie art. 98a u.s.g. w związku z art. 5 ust.1 pkt 3 ustawy antykorupcyjnej i art. 492 § 1 pkt 5 oraz art. 492 § 2 u.k.w., Rada Miejska została zobowiązana przez organ nadzoru, pismem z dnia [...] kwietnia 2017 roku, do podjęcia uchwały o wygaśnięciu mandatu Prezydenta Miasta R. – R. W.. Rada Miejska w zakreślonym terminie 30 dni nie podjęła uchwały o wygaśnięciu mandatu i dlatego organ nadzoru skorzystał z uprawnienia do wydania zarządzenia zastępczego o wygaszeniu mandatu.

Skargę na zarządzenie zastępcze Wojewody [...] wniósł R. W..

Działając na podstawie art.3 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ.U nr 153, poz. 1279 ze zm. dalej jako p.p.s.a.) oraz art. 98a ust.3 w związku z art. 98 ust.1 u.s.g. zaskarżył

w całości zarządzenie zastępcze Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 roku stwierdzające wygaśnięcie mandatu Prezydenta Miasta R. w związku z naruszeniem zakazu, o którym mowa w art. 4 ustawy antykorupcyjnej.

Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucał naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik postępowania, a mianowicie art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej, poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji wygaszenie mandatu Prezydenta Miasta R. w sytuacji, w której z zebranego materiału dowodowego wynika, że pełnienie funkcji członka rady nadzorczej [...] sp. z o.o. z siedzibą w K., korzystało z wyjątku o którym mowa w wyżej powołanym przepisie, stanowiącym wyłom od ogólnego zakazu wskazanego w art. 4 ustawy antykorupcyjnej.

Ze względu na powyższe naruszenie prawa na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit.a) oraz art. 145 § 3 p.p.s.a.) wnosił o uchylenie w całości zaskarżonego zarządzenia

i umorzenie postępowania w tym zakresie.

Na podstawie art. 200 i art. 205 p.p.s.a. wnosił o zasądzenie od strony przeciwnej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego

na rzecz skarżącego.

W uzasadnieniu skargi skarżący podnosił, iż w dniu [...] stycznia 2017 roku Centralne Biuro Antykorupcyjne, zwróciło się do Rady Miasta R. o podjęcie uchwały w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu Prezydenta Miasta R. – R. W. z powodu nieprzestrzegania przepisów ustawy antykorupcyjnej.

Podstawą sformułowania pisma były wyniki kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy Departamentu Postępowań Kontrolnych CBA, przeprowadzonej

w dniach [...] sierpnia do [...] listopada 2016 roku), kontroli przestrzegania w latach 2014 -2015 zakazów zawartych w art. 4 ustawy antykorupcyjnej przez R. W. i prawidłowości oraz prawdziwości składanych oświadczeń majątkowych w tym zakresie. Z przeprowadzonej kontroli sporządzono protokół w którym stwierdzono następujące nieprawidłowości:

- naruszenie przez R. W. art. 4 pkt 1 ustawy antykorupcyjnej poprzez jednoczesne pełnienie funkcji Prezydenta Miasta R. i członka rady nadzorczej [...] sp. z o.o. w okresie od [...] stycznia do [...] maja 2015 roku;

- niewykazanie w oświadczeniu majątkowym informacji o zasiadaniu w radzie nadzorczej spółki w złożonym oświadczeniu majątkowym wg. stanu na [...] stycznia 2015 roku.

W dniu [...] listopada 2016 roku do protokołu kontroli zastrzeżenia wniósł R. W. zarzucając:

- pominięcie okoliczności, że R. W. do rady nadzorczej spółki został zgłoszony przez Gminę Miasta R., akcjonariusza [...] S.A. – przekazując informację o jego wyznaczeniu zarządowi spółki akcyjnej;

- błędne ustalenie struktury własnościowej spółki [...] S.A., poprzez pominięcie okoliczności, że Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) zobowiązana była do dnia [...] lipca 2011 roku przekazać na rzecz Skarbu Państwa akcje objęte w wyżej powołanej spółce, co następnie potwierdził wyrok Sądu Apelacyjnego w W. w sprawie o sygn. akt [...];

- błędne przyjęcie, iż oświadczenie majątkowe złożone w dniu [...] stycznia 2015 roku dotyczy stanu majątkowego na dzień [...] stycznia 2015 roku, podczas gdy przedmiotowe oświadczenie zostało złożone według stanu majątkowego na dzień [...] grudnia 2014 roku – dzień złożenia ślubowania przed Radą Miejską. Z wniesionych zastrzeżeń przez skarżącego zostało uwzględnione dotyczące złożonego oświadczenia majątkowego.

Skarżący wskazywał, iż nie można zgodzić się ze stanowiskiem organu,

iż zgłoszenia dokonała spółka [...] SA, a nie jednostka samorządu terytorialnego – Miasto R.. Zgodnie z art. 1 ustawy antykorupcyjnej określono ograniczenia w prowadzeniu działalności gospodarczej przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe. Dookreślenie zakresu podmiotowego stosowania tej ustawy zawiera art. 2 pkt 6 – ustawa odnosi się bezpośrednio do ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej przez wójtów, burmistrzów, prezydentów miast.

Zgodnie z art. 6 ustawy antykorupcyjnej dla legalizacji działania polegającego na jednoczesnym pełnieniu funkcji publicznych i zasiadaniu w organach spółek prawa handlowego, koniecznym jest zaistnienie czynności zgłoszenia, dokonane przez odpowiedni podmiot wymieniony w tym przepisie. W odniesieniu do zaistniałego

w niniejszej sprawie stanu faktycznego z uwagi na strukturę własnościową [...] sp. o.o. oraz [...] S.A. należy rozważać zgłoszenie R. W. zarówno przez jednostkę samorządu terytorialnego, jak i spółkę w której udziały Skarbu Państwa przekraczają 50% liczby udziałów lub 50 % liczby akcji.

Skarżący wskazał, że zgłoszenie o którym mowa w art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej stanowi oświadczenie woli, ujawniające w sposób dostateczny wolę, zmierzające do wywołania skutków prawnych w postaci powstania, ustania lub zmiany stosunku prawnego. Zgłoszenie może powodować objęcie przez reprezentanta określonego stanowiska lub możliwość uzyskania tego stanowiska w drodze głosowania. Brzmienie art. 6 ustawy antykorupcyjnej obejmuje swą hipotezą wszelkie sposoby powołania w skład rady nadzorczej spółki prawa handlowego, także wybór przez walne zgromadzenie lub zgromadzenie wspólników. Elementem zgłoszenia jest zgoda i akceptacja na daną kandydaturę osoby zgłaszającej. Ustawodawca

nie przewidział żadnej szczególnej formy do zgłoszenia, nie sformalizował tej czynności. Wobec tego zgłoszeniem będzie każde działanie, z którego w sposób niebudzący wątpliwości wynikać będzie akceptacja danej kandydatury do zasiadania we władzach spółek prawa handlowego.

W ocenie skarżącego w sprawie należy poddać pod rozwagę możliwość jego zgłoszenia zarówno przez jednostkę samorządu terytorialnego, jak i przez spółkę

w której udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego.

W przypadku zgłoszenia przez jednostkę samorządu terytorialnego – Gminę Miasta R. skarżący zauważa, że Gmina R. była udziałowcem [...] sp. o.o. w sposób pośredni poprzez posiadanie udziałów w spółce [...] SA. Zgodnie z orzecznictwem

i twierdzeniami doktryny, uprawnionym w ramach jednostki samorządu terytorialnego

do zgłaszania kandydatów na członków organów spółek prawa handlowego jest organ wykonawczy, a wiec wójt, burmistrz, prezydent. Za dopuszczalny należy uznać

akt samo – zgłoszenia się prezydenta, wójta, burmistrza na członka rady nadzorczej spółki prawa handlowego i taka czynność może przybrać dowolną postać, byleby

w dostateczny sposób wyrażało wolę organu, a więc za dopuszczalną należy uznać zgłoszenie dokonane przez czynność faktyczną (per facta concludentia), polegającą

na domniemanym wyrażeniu zgody na objęcie danej funkcji. Należy zauważyć,

iż nie można uznać, iż samo – zgłoszenie prezydenta w ramach wyjątku z art. 6 ustawy antykorupcyjnej jest niedopuszczalne, ponieważ jedynym organem uprawnionym

do podejmowania tego typu decyzji jest organ wykonawczy gminy. R. W. został zgłoszony na członka rady nadzorczej przez jednostkę samorządu terytorialnego tj. Miasto R.. Jedynym podmiotem uprawnionym do dokonania tego typu zgłoszenia w ramach gminy jest organ wykonawczy – czyli Prezydent Miasta R.. Zgłoszenie może nastąpić w dowolnej formie, również w sposób dorozumiany, poprzez objęcie funkcji i wyrażenie zgody na jej pełnienie. Prezydent Miasta R. dla czuwania nad interesami Gminy Miasta R. dokonał zgłoszenia swojej osoby w skład rady nadzorczej [...] sp. o.o.. Wyrazem zgłoszenia było przede wszystkim faktyczne objęcie funkcji i wyrażenie zgody na jej pełnienie.

Podsumowując skarżący wskazał, że :

- skarżący jako Prezydent Miasta R. - podmiot do tego uprawniony mógł dokonać zgłoszenia, o którym mowa w art. 6 ustawy antykorupcyjnej;

- zgłoszenie może przybrać dowolną formę i nie musi jednocześnie powodować bezpośrednio objęcia danej funkcji, może natomiast skutkować wyborem zgłoszonej osoby przez organ danej spółki. Wobec powyższego należy uznać, że R. W. został zgłoszony do pełnienia funkcji członka rady nadzorczej przez jednostkę samorządu terytorialnego, której uprawnionym do tego podmiotem był jej organ wykonawczy. W tej sytuacji pełnienie funkcji członka rady nadzorczej [...] sp. z oo, przy jednoczesnym pełnieniu funkcji Prezydenta Miasta R. korzystało z wyłączenia, o którym mowa w art. 6 ustawy antykorupcyjnej.

Z ostrożności procesowej skarżący przedstawił rozważania o możliwości zgłoszenia R. W. przez spółkę w której Skarb Państwa posiadał, co najmniej 50% akcji w kapitale zakładowym.

[...] S.A. będąca jedynym udziałowcem [...] sp. z o.o. w momencie powołania R. W. w skład rady nadzorczej przedstawiała następującą strukturę własnościową – ARiMR – 55,51 %, Skarb Państwa – 26,37%, pozostali akcjonariusze – 18,12 %, w tym Gmina Miasta R.. Struktura własnościowa spółki akcyjnej zmieniła się w dniu 3 listopada 2015 roku, w związku z przekazaniem na mocy orzeczenia Sądu akcji ARiMR na rzecz Skarbu Państwa. Struktura własnościowa w związku z tym została ustalona tak, że Skarb Państwa miał 81,88 %, pozostali akcjonariusze 18,12 %. Zmiana struktury własnościowej została wprowadzona w wykonaniu art. 104 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, który nakazywał w ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy przekazania przez ARiMR na rzecz Skarbu Państwa wszystkich posiadanych akcji w spółkach prawa handlowego. Termin tej mijał w dniu 30 czerwca 2011 roku.

W sytuacji gdyby ARiMR zgodnie z prawem przekazała na rzecz Skarbu Państwa w ustawowym terminie posiadane akcje, w momencie powołania R. W., to Skarb Państwa posiadałby w spółce akcyjnej 81,88 % akcji i bez wątpienia spełniałby przesłankę, o której mowa w art. 6 ustawy antykorupcyjnej.

Skarżący wskazał, że należałoby pokusić się o twierdzenie, że czynność przekazania akcji na mocy ustawy miała charakter tylko czynności materialno – technicznej,

co pozwalałoby uznać, że akcje przeszły na rzecz Skarbu Państwa w momencie,

w którym upłynął termin ich przekazania na rzecz Skarbu Państwa, a czynność miała charakter deklaratoryjny.

Skarżący wskazywał, iż prezentowane stanowisko nie jest podzielane

w orzecznictwie. Nadto przywoływał orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego z którego wynika, że jeżeli art. 6 ustawy antykorupcyjnej ustanawia wyjątek, to zasady jego stosowania powinny być jasne i konkretne i nie powinny prowadzić do sytuacji zawierających wątpliwości. Zakaz ten został skonstruowany jako bezwzględny, sztywny, niedopuszczający żadnych odstępstw. Nie dopuszcza się wykładni rozszerzającej norm zawierających regulacje szczególne.

Jednocześnie zwracał uwagę, że stan faktyczny sprawy oceniany

w perspektywie możliwości zgłoszenia R. W. do rady nadzorczej przez spółkę akcyjną nakazuje pamiętać, iż struktura własnościowa tej spółki była niezgodna z prawem wskutek bezprawnej odmowy przekazania posiadanych akcji przez ARiMR Skarbowi Państwa. Stan niezgodny z prawem utrzymywał się aż do [...] listopada 2015 roku. Gdyby bowiem ARiMR wypełniła swój obowiązek, to już Skarb Państwa w dniu [...] czerwca 2011 roku posiadałby 81,88 % akcji, a wyjątek z art. 6 ustawy antykorupcyjnej byłby niewątpliwie spełniony. Zwracał uwagę, iż ARiMR jako państwowa osoba prawna, choć na gruncie prawa cywilnego jest odrębnym podmiotem, to została powołana w celu realizacji określonych zadań publicznych. Tym samym cel regulacji art. 6 ustawy antykorupcyjnej sprowadzający się do objęcia kontrolą funkcji sprawowanych przez osoby pełniące funkcje publiczne przez Skarb Państwa oraz jednostki samorządu terytorialnego w takiej sytuacji jest niewątpliwie zachowany. Art. 6 ustawy antykorupcyjnej obok podmiotów już wyżej wymienionych wskazuje na ,,inne państwowe osoby prawne’’. Tym bardziej przesądza to o cesze wspólnej posiadanej przez wszystkie wskazane podmioty, jaką jest powiązanie ze Skarbem Państwa, bądź jednostką samorządu terytorialnego. Z tej perspektywy warunek, o jakim mowa w art. 6 ustawy antykorupcyjnej należałoby uznać za spełniony, bowiem spółka akcyjna była powiązana zarówno ze Skarbem Państwa (poprzez akcje Skarbu Państwa oraz ARiMR), jak i jednostką samorządu terytorialnego (poprzez akcje Gminy Miasta R.).

Zdaniem skarżącego organ nadzoru winien zbadać powody dla których ARiMR nie przekazała akcji posiadanych w spółce akcyjnej, a ocena ta miałaby istotne znaczenie dla oceny stanu faktycznego z uwagi na to, że miało by to charakter kluczowy dla ustalenia legalności dokonanego zgłoszenia.

W dalszej części uzasadnienia skargi skarżący wskazywał na brak rozważań,

czy względy wykładni celowościowej, systemowej i funkcjonalnej nie przemawiają

za uznaniem zajścia przesłanki legalizacyjnej w niniejszej sprawie. Powołując się

na stanowisko doktryny i orzecznictwa wskazał, że przepisy antykorupcyjne służą realizacji interesu publicznego, polegającego na zapobieżeniu angażowania się osób publicznych w sytuacje i uwikłania mogące nie tylko poddawać w wątpliwość

ich osobistą bezstronność czy uczciwość, ale także podważać autorytet organów Państwa oraz osłabiać zaufanie wyborców i opinii publicznej do ich prawidłowego funkcjonowania.

Ustawą która miałaby mieć istotne znaczenie w kontekście naruszenia przepisów ustawy antykorupcyjnej jest ustawa z dnia 3 marca 2000 roku o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (DZ.U nr 26, poz. 306 ze zm. dalej jako ustawa kominowa). Ustawa ta w art. 8 pkt 8 regulowała maksymalną wysokość miesięcznego wynagrodzenia członka rady nadzorczej na poziomie jednego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze z przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa GUS. R. W. z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej [...] sp. z o.o. pobierał wynagrodzenie w wysokości [...] zł. Zgodnie z obwieszczeniem prezesa GUS z 16 października 2013 roku przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw wynosiło [...] zł. Z zestawienia wysokości wynagrodzenia otrzymanego przez W. wynika, że było znacznie poniżej przewidzianej w ustawie granicy. Należy również zauważyć, iż R. W. w dniach [...] i [...] grudnia 2015 roku, całe pobrane wynagrodzenie zwrócił w dwóch ratach. Tej okoliczności organ nadzoru nie wziął pod uwagę.

W ocenie skarżącego przedstawione rozważania na temat wykładni funkcjonalnej i celowościowej ustawy antykorupcyjnej i kominowej winny prowadzić do wniosku,

że powołanie R. W. w skład rady nadzorczej nie stanowiło naruszenia przepisów prawa powszechnie obowiązującego, bowiem nawet nie zbliżyło się do naruszenia dobra chronionego przez ww. przepisy. Ustawowy zakaz nie może być bowiem rozpatrywany w oderwaniu od celu jakiemu służy, takie rozumowanie stanowiłoby o wypaczeniu systemu prawnego, który ze swej istoty służy realizacji zadań społecznych.

W odpowiedzi na skargę organ nadzoru wnosił o jej oddalenie.

Wojewoda [...] argumentacji skargi nie podzielił. Wskazywał, że z analizy posiadanej przez organ dokumentacji wynika, że R. W. do rady nadzorczej spółki [...] sp. z o.o. zgłosiła spółka [...] S.A. Został on powołany uchwałą nr [...] Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia [...] grudnia 2014 roku. Uchwała ta została podpisana przez reprezentanta jedynego udziałowca spółki.

Organ nadzoru nie podzieli stanowiska o ,,samozgłoszeniu’’. Argumentował,

że skarżący nie przedstawił żadnego dokumentu, ani dowodu w sprawie zgłoszenia skarżącego przez Gminę Miasta R.. W ocenie organu Gmina Miasta R.

w postaci jej organu wykonawczego nie była uprawniona do ,,samozgłoszenia‘’ R. W. do rady nadzorczej. Teza o ,,samozgłoszeniu‘’ R. W. w formie dorozumianej, poprzez objęcie funkcji i jej pełnienie jest tylko rozważaniem teoretycznym i nie jest oparta na jakichkolwiek podstawach prawnych.

Również podnoszony z ostrożności procesowej drugi argument dotyczący możliwości powołania R. W. przez spółkę, w której Skarb Państwa posiada ponad 50 % akcji jest nie do zaakceptowania. W momencie powoływania R.W. do rady nadzorczej Skarb Państwa w spółce [...] SA miał mniej niż 50 % akcji. Wobec powyższego zgłaszająca spółka akcyjna nie miała prawa zgłoszenia skarżącego w poczet członków rady nadzorczej, gdyż nie spełniała warunków określonych w art. 6 ustawy antykorupcyjnej.

Nadto organ nadzoru wskazywał, że Gmina Miasta R. w spółce powołującej posiadała [...] akcji serii C o wartości akcji [...] zł, na łączną wartość kapitału akcyjnego [...] zł, co stanowiło zaledwie 0,52 % kapitału akcyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest do zbadania, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik postępowania. Zgodnie natomiast z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 roku,

nr 718 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) rozstrzygając daną sprawę,

sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.).

Sąd nie podziela oceny organu nadzoru, iż Prezydent pełniąc funkcję członka rady nadzorczej spółki w okresie od [...] stycznia do [...] kwietnia 2015 roku naruszył zakaz z art. 492 § 1 pkt 5 kodeksu wyborczego, a naruszenie tego zakazu skutkuje wygaśnięciem mandatu na podstawie art. 492 § 2 kodeksu wyborczego.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż wygaśnięcie mandatu prezydenta miasta jest instytucją prawa wyborczego. Do wygaśnięcia mandatu dochodzi na skutek zdarzeń, z którymi ustawa wiąże utratę mandatu uzyskanego w wyborach powszechnych

Zasadą jest, że im bardziej drastyczne (co do przedmiotu, zakresu, sposobu, czy skutków) jest wkroczenie władzy w materię konstytucyjnie chronionych praw podstawowych, tym bardziej rygorystycznym przesłankom powinna podlegać procedura stanowiąca gwarancję tego wkroczenia (por. wyrok TK z 13 marca 2007, K 8/07, wyrok NSA z 15 listopada 2012 roku, II OSK 2094/12).

W myśl art. 492 § 1 pkt 5 u.k.w. w związku z art. 4 ust.1 ustawy antykorupcyjnej, wygaśniecie mandatu prezydenta następuje w przypadku naruszenia ustawowego zakazu łączenia funkcji prezydenta z członkostwem w radzie nadzorczej spółki prawa handlowego, w sytuacji gdy nie zachodzi wyjątek z art. 6 ust.1

Zgodnie z art. 98a ust.1 -3 u.s.g. jeżeli rada gminy nie podejmie uchwały

o wygaśnięciu mandatu prezydenta, to wojewoda wzywa organ do podjęcia takiej uchwały w terminie 30 dni i w razie bezskutecznego upływu tego terminu, wojewoda po powiadomieniu właściwego ministra do spraw administracji publicznej wydaje zarządzenie zastępcze.

Zarządzenie zastępcze jest szczególnym aktem nadzoru, odmiennym wobec rozstrzygnięć nadzorczych, które usuwają z obrotu prawnego uchwałę czy zarządzenie podjęte przez organ gminy, ale w to miejsce nie wprowadzają nowych aktów. Istota zarządzenia zastępczego polega na tym, że zastępuje ono – w przypadku bezczynności organu gminy – stosowny akt, jaki organ ten powinien podjąć. W przypadku zaistnienia przesłanek z art. 98a ust.1 u.s.g. i niepodjęciu przez radę gminy uchwały w zakresie wygaśnięcia mandatu (w tym przypadku prezydenta miasta) na wezwanie wojewody, ten ostatni, po powiadomieniu ministra właściwego do spraw administracji publicznej, ma obowiązek wydać zarządzenie zastępcze. Przepis art. 98a u.s.g. nie odsyła

do przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. W sprawie dotyczącej wydania zarządzenia zastępczego na podstawie art. 98a u.s.g. nie mamy do czynienia

z załatwieniem sprawy administracyjnej w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z dnia 12 kwietnia 2017 roku, sygn. akt II OSK 364/17, LEX nr 2316064, z dnia 9 maja 2017 roku, sygn. akt II OSK 784/17, LEX nr 2315526). To wcale nie oznacza,

że przeprowadzone postępowanie nie powinno odpowiadać odpowiednim standardom, w tym idei sprawiedliwości proceduralnej. Zakłada ona, iż w państwie prawnym tryb rozpatrywania spraw przez organy władzy publicznej powinny cechować określone wartości. Postępowanie powinno być pełne, uczciwe i sprawiedliwe.

W wyroku z dnia 19 października 1993 roku, sygn. akt V SA 250/93, Naczelny Sąd Administracyjny wskazywał, że prawo do rzetelnej procedury, ze względu

na funkcje ma istotne znaczenie w procesie urzeczywistniania praw i wolności obywatelskich i mieści się w treści pojęcia państwa prawnego. Teza ta co prawda została sformułowana w kontekście sprawy rozstrzyganej w ramach ogólnego postępowania administracyjnego, to jednak ma ona szerszy wymiar. Trzeba uznać,

że w pojęciu procedury administracyjnej mieszczą się wszystkie rodzaje postępowań organów administracji publicznej. Oznacza to, że również te cechy winno mieć postępowanie nadzorcze, w tym jego rodzaj - postępowanie w przedmiocie wydania zarządzenia zastępczego. Wymogi stawiane sprawiedliwej procedurze wynikają również z aktów prawa międzynarodowego, między innymi – rezolucji Komitetu Ministrów Rady Europy z dnia 28 września 1977 roku (tekst rezolucji w pracy

Z. Kmieciak – Postępowanie administracyjne w świetle standardów europejskich Warszawa 1997 roku, str. 103 -104).

Celem postępowania w przedmiocie wydania zarządzenia zastępczego jest udzielenie odpowiedzi na pytanie czy doszło do naruszenia przepisów art. 4 i art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej i w związku z tym, czy zaistniały podstawy do wygaszenia mandatu, w tym przypadku prezydenta miasta. Ustalenie to jest możliwe dopiero po wszechstronnym i wyczerpującym zbadaniu stanu faktycznego. Służą temu czynności wyjaśniające, w toku których organ może żądać niezbędnych informacji mogących się przyczynić do dokonania pełnych i niewadliwych ustaleń w sprawie.

Ustawa antykorupcyjna poddała ograniczeniom określone w niej osoby w celu przeciwdziałania zjawiskom patologicznym, wynikającym z łączenia funkcji publicznych z działalnością gospodarczą (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 23 czerwca 1999 roku, K 30/98). Dopuszczając przewidziany w art. 6 ust.1 wyjątek od zasady z art. 4 pkt 1 ustawy antykorupcyjnej, stworzyła możliwość wykorzystania osób objętych zakazem ze względu na ich kwalifikacje do pełnienia funkcji w organach w organach spółek prawa handlowego z udziałem Skarbu Państwa i innych podmiotów wymienionych

w art. 6 ust.1 Zgoda wymienionych podmiotów na powołanie dowodzi oficjalnej aprobaty dla funkcjonowania tych osób w organach i powinna stanowić wystarczającą przesłankę wyjątku, o którym mowa w art. 6 ust. 1 (wyrok SN z 21 września 2006 roku, sygn.

akt I CSK 120/06). Podstawowym założeniem ustawy antykorupcyjnej jest zapobieganie okolicznościom powodującym uwikłanie i sprzeczność interesów, wynikające

z jednoczesnego łączenia stanowisk przez osobę pełniącą funkcję publiczną,

co mogłoby rzutować na niezależność sprawowania mandatu, podważać autorytet władzy lub poddawać w wątpliwość bezstronność i uczciwość piastuna.

Zgodnie z art. 4 ustawy antykorupcyjnej prezydent miasta nie może pełnić

w spółkach prawa handlowego funkcji członka zarządu czy członka rady nadzorczej. Jedynym wyjątkiem od bezwzględnego zakazu prowadzenia działalności gospodarczej określonej w art. 4 pkt 1 ustawy antykorupcyjnej jest uregulowanie zawarte w art. 6 ust.1 tej ustawy. Przepis ten stanowi, że ,,zakaz zajmowania stanowisk w organach spółek o których mowa w art. 4 pkt 1 nie dotyczy osób wymienionych w art. 2 pkt 1,2

i 6-10, o ile zostały zgłoszone do objęcia stanowisk w spółce prawa handlowego przez: Skarb Państwa, inne państwowe osoby prawne, spółki, w których udział Skarbu Państwa przekracza 50% kapitału zakładowego lub posiadanych akcji, jednostki samorządu terytorialnego, ich związki lub inne osoby prawne jednostek samorządu terytorialnego; osoby te nie mogą być zgłoszone do więcej niż 2 spółek z udziałem podmiotów zgłaszających te osoby‘’. Przepis ustanawiający wyjątek od zakazu zajmowania stanowisk w organach spółek nałożył warunek spełnienia następujących przesłanek:

1 - dotyczy określonej grupy podmiotów, co do których wyjątek ma zastosowanie;

2 - dotyczy okoliczności zaistnienia zgłoszenia;

3 - zgłoszenia, które musi być dokonane przez właściwy podmiot;

4 - nieprzekroczenia limitu dwóch spółek.

Rozważenia w sprawie wymaga okoliczność wystąpienia przesłanek z art. 6 ustawy antykorupcyjnej – dokonania zgłoszenia – czy zgłoszenia dokonał uprawniony podmiot i w jakiej formie to uczynił. Stanowiska skarżącego i organu nadzoru w tym przedmiocie są odmienne.

R. W. stoi na stanowisku, iż został zgłoszony przez Gminę Miasta R. – akcjonariusza [...] S.A., a informacja o jego zgłoszeniu została przekazana zarządowi spółki akcyjnej. Organ nadzoru prezentuje odmienne stanowisko, iż zgłoszenia dokonała spółka [...] S.A. – podmiot nieuprawniony w rozumieniu art. 6 wyżej powołanej ustawy.

Ratio legis wyjątku przewidzianego w art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej było stworzenie możliwości wykorzystania osób o wysokich kwalifikacjach, objętych tym zakazem do pełnienia funkcji przez te osoby w organach ze względu na ich kompetencje i możliwość wykorzystania ich umiejętności i wiedzy.

Przyjmuje się w orzecznictwie, że zgoda wymienionych podmiotów na powołanie danych osób ze względu na ich kwalifikacje powinna stanowić wystarczającą przesłankę wyjątku o którym mowa w art. 6 ust.1 .

Rozstrzygnięcie spornej kwestii wymaga dokonania wykładni pojęcia ,,zgłoszenia do spółki prawa handlowego‘’. Wcześniej ustawodawca posługiwał się pojęciem ,,wyznaczenia do spółki‘’. Kwestia ta sprowadza się do oceny charakteru prawnego i treści ,,zgłoszenia‘’ na tle uregulowań kodeksu cywilnego i ustawy antykorupcyjnej. Zgłoszenie należy uznać za oświadczenie woli w rozumieniu art. 60

i art. 61 kodeksu cywilnego. Ujawnia ono bowiem w sposób dostateczny wolę podmiotu zgłaszającego oraz zmierza do wywołania skutków prawnych w postaci powstania stosunku prawnego. Zgłoszenie może powodować uzyskanie mandatu jakiegoś organu. Skutek prawny zgłoszenia niezbędny do stwierdzenia, że mamy do czynienia

z oświadczeniem woli można dostrzegać w różnych sferach np. pełnienia funkcji

w organach spółki prawa handlowego.

W ocenie Wojewody z analizy posiadanej dokumentacji wynika, że R. W., wbrew jego twierdzeniom, do rady nadzorczej spółki [...] sp. z o.o. w K. zgłosiła spółka akcyjna [...] SA w R..

W. został powołany w skład rady nadzorczej spółki [...] sp. z o.o. uchwałą nr [...] Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia [...] grudnia 2014 roku. Zdaniem Wojewody zainteresowany nie przedstawił w ramach postępowania wyjaśniającego innego dokumentu lub dowodu uzasadniającego twierdzenie o zgłoszeniu do rady nadzorczej przez Gminę Miasta R..

Organ wskazuje, że struktura akcjonariatu zgłaszającej spółki była następująca: Skarb Państwa – 26,37 %, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa – 55,51 %, pozostali akcjonariusze – 18,12 %.

Oceny Wojewody Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podziela. Należy zauważyć, iż organem gminy uprawnionym do zgłoszenia danej osoby do rady nadzorczej spółki [...] sp. z o.o. był organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego – w tym przypadku Prezydent Miasta R.. Przepisy nie wymagają szczególnej formy zgłoszenia. Należy zauważyć, iż zgłoszenie należy traktować jako oświadczenie woli danego podmiotu. Nie można zgodzić się z organem, iż nie ma żadnego dowodu na poparcie tego stanowiska. Skarżący w toku prowadzonego postępowania w sprawie złożył wyjaśnienia gdzie wskazywał, że został zgłoszony przez jednostkę samorządu terytorialnego - Gminę Miasta R. i takie oświadczenie woli gminy zostało przekazane zarządowi [...] S.A. oraz doszło do wyrażenia zgody i objęcia przez niego stanowiska członka rady nadzorczej.

Treść przepisu art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej, gdzie mowa o możliwości ,,zgłoszenia’’ – istotnie nie wskazuje nam w jaki sposób oraz w jakiej formie winno zgłoszenie nastąpić. Niewątpliwie elementem zgłoszenia jest zgoda i akceptacja

na daną kandydaturę osoby zgłaszającej. Gdyby ustawodawca chciał by owo zgłoszenie w jakikolwiek sposób sformalizować, zawarłby by to w analizowanym przepisie. Tak więc zgłoszeniem będzie każde działanie, z którego w sposób

nie budzący wątpliwości wynikać będzie akceptacja danej kandydatury do zasiadania we władzach danej spółki. Ze względów pragmatycznych zgłoszenie powinno być dokonane na piśmie. Taka forma zgłoszenia ze względu na treść art. 5 ustawy antykorupcyjnej byłaby łatwiejsza do wykazania i leżałoby to w interesie osoby zgłoszonej. Dowodów takich powinna domagać się również spółka z uwagi na treść art. 9 ustawy antykorupcyjnej. Brak formy pisemnej spowodował, iż wystąpiły w problemy dowodowe. Jednocześnie wymaganie aby zgłoszenie przez podmiot uprawniony kandydata do organu spółki miało formę pisemną byłoby nałożeniem obowiązku, który nie ma umocowania w przepisach obowiązującego prawa.

Sam brak dokumentu, w którym gmina wskazuje jako kandydata do rady nadzorczej R. W. nie może jednoznacznie przesądzać, iż został on zgłoszony, tak jak twierdzi organ nadzoru przez spółkę [...] S.A. w R.. To organ nadzoru wydając zarządzenie zastępcze winien przedstawić dowód i argumentację, iż zgłoszenie pochodzi od podmiotu nieuprawnionego w sytuacji gdy skarżący zaprezentował swoje stanowisko i przedstawił argumentację prawną w tym zakresie.

W ocenie Sądu w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Wojewoda skutecznie nie podważył wiarygodności oświadczenia R. W., że został zgłoszony jako przedstawiciel jednostki samorządu terytorialnego – Gminy Miasta R.. Dowodem na tę okoliczność są wyjaśnienia skarżącego zawarte w piśmie z dnia [...] listopada 2016 roku. Do składania oświadczenia woli w przedmiocie wskazania reprezentanta gminy w radzie nadzorczej nie była wymagana określona forma jego złożenia. Stanowisko prezydenta jako organu wykonawczego jest stanowiskiem gminy.

Należy zauważyć, iż organ nadzoru prezentując stanowisko, iż R. W. został powołany do rady nadzorczej spółka [...] S.A. w R., nie przedstawił dowodów w tym zakresie. Dokumenty w postaci uchwały powołującej skarżącego oraz protokołu z Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia [...] grudnia 2014 roku, nie wskazują na wniosek jakiego podmiotu poddawana jest głosowaniu kandydatura R. W..

Organ w ocenie Sądu arbitralnie przyjął, że R. W. został zgłoszony przez spółkę akcyjną odmawiając w tym zakresie wiary wyjaśnieniom W.. Wojewoda nie przedstawił argumentacji dlaczego dyskwalifikuje wyjaśnienia i stanowisko skarżącego, w tym podmiotu zgłaszającego oraz formy jego zgłoszenia.

Należy uznać, że zgłoszenie W. przez Gminę w świetle uregulowań art. 6 ustawy antykorupcyjnej w formie ustnej było możliwe i dopuszczalne oraz w żadnym stopniu nie zostało skutecznie podważone. Nadto zgromadzone dowody nie potwierdzają, iż podmiotem zgłaszającym kandydaturę była spółka [...] S.A. Odwoływanie się przez organ nadzoru do zapisów art. 156 i art. 215 § 1 ustawy z 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych (DZ.U z 2016 roku, poz. 1578 ze zm. dalej jako k.s.h.) postawionej tezy nie potwierdzają.

Należy zauważyć, iż TK w wyroku z dnia 13 marca 2007 roku, sygn. akt 8/07 stwierdził, że wygaśniecie mandatu dotyka zarówno czynnego, jak i biernego prawa wyborczego. Ulega w ten sposób przekreśleniu zasada trwałości mandatu pochodzącego z wyborów bezpośrednich. Bierne prawo wyborcze obejmuje uprawnienie do bycia wybranym, a także sprawowania mandatu uzyskanego w wyniku niewadliwie przeprowadzonych wyborów.

Niewątpliwie wygaśnięcie mandatu jest najdalej idącą sankcją oddziałującą na sferę biernego prawa wyborczego. Mamy więc tu do czynienia z wkroczeniem przez ustawodawcę w materię praw konstytucyjnych.

Legitymacją do sprawowania mandatu Prezydenta Miasta jest wola mieszkańców tego miasta, stanowiących ex lege wspólnotę samorządową, wyrażoną w głosowaniu powszechnym. Instytucja wygaszenia mandatu nie powinna prowadzić do niezgodnego z prawem zniweczenia wartości podstawowej dla funkcjonowania społeczności lokalnej jaką jest wybór organu wykonawczego w wyborach powszechnych i bezpośrednich. Pewne wątpliwości, co do trybu zgłoszenia, które miały w tym przypadku miejsce nie powinny być rozstrzygane na niekorzyść skarżącego. Nie można bowiem tracić z pola widzenia faktu, że ,,proceduralne aspekty prawa nie egzystują w próżni, nie istnieją same dla siebie, lecz mają służyć wartościom prawnomaterialnym (wyrok TK z dnia 10 listopada 1998 roku, K 39/97, OTK ZU nr 6/1998, poz. 99).

Nakaz zachowania proporcjonalności normowania powoduje, że przyczyna decydująca o wygaśnięciu mandatu, musi być jednoznacznie wykazana,

aby zniweczenie wyników wyborów było usprawiedliwione w świetle standardu konstytucyjnego. Automatyzm i rygoryzm w zakresie stanowienia i stosowania przepisów dotyczących wygaśnięcia mandatu pochodzącego z wyborów prowadzi

do podważenia równowagi między prawami wybieranych oraz wyborców,

a koniecznością osiągnięcia celów, którym służą nakazy i zakazy nakładane na osoby które uzyskały mandat w wyniku wyborów, co może prowadzić do naruszenia konstytucyjnej zasady proporcjonalności (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

w Warszawie z dnia 16 maja 2013 roku, sygn. akt II OSK 834/13, LEX nr 1328545).

Na sprawę należy również spojrzeć z punktu widzenia wykładni celowościowej, systemowej i funkcjonalnej przepisów ustawy antykorupcyjnej.

Należy podzielić stanowisko organu nadzoru, iż spółka [...] SA w dacie podejmowania uchwały nie była podmiotem w którym Skarb Państwa miał ponad 50% akcji. Jednocześnie należy zauważyć, iż sytuacja ta wyniknęła z błędnej interpretacji przepisów ustawy z 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (DZ.U z 2013 roku, poz. 885 ze zm., dalej jako ustawa o finansach publicznych), dokonanej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Zgodnie z art. 104 ust.1 ustawy przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych, w tym państwowych osób prawnych, posiadających w dniu wejścia w życie ustawy o finansach publicznych udziały w spółkach, akcje spółek i obligacje wyemitowane podmioty inne niż Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, zobowiązane były do przekazania ich na rzecz Skarbu Państwa, reprezentowanego przez ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa, w terminie do 30 czerwca 2011 roku. Patrząc z tej perspektywy należy zauważyć, iż spółka [...] S.A. w dacie podejmowania uchwały o powołaniu skarżącego do rady nadzorczej była spółką kontrolowaną przez Skarb Państwa i państwową osobę prawną (ARiMR).

Należy podnieść, iż kwestia czy akcje spółki akcyjnej, posiadane przez państwową osobę prawną (ARiMR) na gruncie art. 6 ust.1 ustawy antykorupcyjnej mogą być uważane za akcje Skarbu Państwa była przedmiotem interpelacji poselskiej nr 32927 z dnia 29 maja 2015 roku. Oznacza to, że nawet wśród posłów kwestia ta nie była interpretowana jednoznacznie i były w tej kwestii wątpliwości.

W kontekście oceny całokształtu tej sprawy należy również zauważyć,

iż skarżący gdy zorientował się, iż jego obecność w radzie nadzorczej spółki [...] sp. z o.o., mimo legalności działania jest niekorzystnie odbierana, to po upływie czterech miesięcy sam zrezygnował z pełnionej funkcji w radzie nadzorczej i zwrócił uzyskane środki, których wysokość nie naruszała zapisów ustawy z 3 marca 2000 roku o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (DZ.U nr 26 poz. 306).

Odnośnie żądania skargi opartego na art. 145 § 3 p.p.s.a. zgodnie z którym

w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2 (art. 145), sąd stwierdzając podstawę

do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie, należy zauważy, iż powołany przepis został wprowadzony przez art. 1 pkt 37 ustawy

z dnia 9 kwietnia 2015 roku o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ.U z 2015 roku, poz. 658). Możliwość wydania orzeczenia

w oparciu o wyżej powołany przepis odnosi się jedynie do przypadków, w których Sąd uzna, że zaskarżone rozstrzygnięcie jest niezgodne z prawem, a w sprawie występują przesłanki umorzenia postępowania administracyjnego.

W ocenie Sądu, mimo że w niniejszym przypadku nie mamy do czynienia

ze sprawą administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego należy uznać, iż trzeba odnieść tę sytuację i dokonać oceny,

czy postępowanie w przedmiocie zarządzenia zastępczego stało się bezprzedmiotowe

i nie ma możliwości wydania orzeczenia co do istoty. Zdaniem Sądu taka sytuacja

w sprawie nie wystąpiła bowiem nie wystąpiły przypadki bezprzedmiotowości

w odniesieniu do przedmiotu postepowania i podmiotów postępowania. Zgodnie

z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem

art. 57a. Sąd rozpoznał sprawę w ramach zarzutów skargi. Żądanie o zastosowanie

art. 145 § 3 p.p.s.a. jest wnioskiem skargi, który nie został uwzględniony przez Sąd

z powodów wyżej przedstawionych.

Sąd nie uwzględnił wniosku o odroczenie rozprawy mimo wydania postanowienia o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie stowarzyszenia Związek Miast Polskich, na które to postanowienie przysługuje zażalenie uznając, iż zgłoszenie wniosku na dwa dni przed rozprawą należy zaliczyć do kategorii nadużycia praw procesowych. Przedmiotowa sprawa wpłynęła do tutejszego Sądu w lipcu 2017 roku

i był wystarczająco długi okres aby taki wniosek złożyć, aby nie powodować kolejnego odroczenia sprawy. Sąd zgodnie z art. 7 p.p.s.a. powinien podejmować czynności zmierzające do szybkiego załatwienia sprawy i dążyć do jej rozstrzygnięcia na pierwszym posiedzeniu. Kwestie prawa do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki wynikają również z zapisów art. 45 ust.1 Konstytucji RP (ustawa z dnia 2 kwietnia

1997 roku, nr 78, poz. 483 ze zm.), jak również art. 6 ust.1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie z dnia 4 stycznia

1950 roku (DZ.U z 1993 roku, nr 61, poz. 284 ze zm.).

Z uwagi na powyższe, Sąd biorąc za podstawę art. 148 p.p.s.a. orzekł jak

w sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł biorąc za podstawę art. 200 w związku

z art. 205 § 1 p.p.s.a. oraz § 15 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia

22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (DZ.U z 2015 roku, poz. 1800) zgodnie z którym opłatę w sprawach wymagających przeprowadzenia rozprawy ustala się w stawce przewyższającej stawkę minimalną, która nie może przekroczyć sześciokrotności stawki minimalnej, gdy zachodzą przesłanki określonego w pkt 1 – 4 ust.3 rozporządzenia. W ocenie Sądu nakład pracy pełnomocnika,

w opracowanie skargi, stawiennictwo w sądzie dawał podstawy do podwyższenia wynagrodzenia do czterokrotności stawki.