Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 29 czerwca 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E. M. i W. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia ... r., nr .... w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za rok 2005 postanawia : zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej kwotę ... tytułem zwrotu kosztów postępowania w I instancji oraz kwotę ... tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego; łącznie kwotę ...

Wyrokiem z 23 lutego 2011 r., III SA/Po 792/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił zaskarżoną przez E. i W. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z 5 października 2010 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2005 r.

Sąd powołał się na treść art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) i zasądził w pkt II wyroku od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących kwotę 297 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący wnieśli zażalenie na postanowienie w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego, zarzucając naruszenie art. 200, art. 203 pkt 1, art. 205 § 2, art. 209 oraz art. 141 § 4 p.p.s.a.

W związku z tak postawionymi zarzutami wniesiono o zmianę zasądzonych na rzecz skarżących kosztów postępowania poprzez zasądzenie wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 540 zł, a nie tylko kwoty minimalnej w wysokości 180 zł oraz wpisu w wysokości 100 zł i opłaty skarbowej w wysokości 17 zł, razem 657 zł oraz niezbędnych kosztów niniejszego postępowania zażaleniowego przed NSA w kwocie 370 zł i zwrotu wpisu od zażalenia w wysokości 100 zł.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 maja 2011 r. uchylił pkt II zaskarżonego wyroku i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. W uzasadnieniu wskazano, że uzasadnienie orzeczenia o kosztach nie spełniało wymogów zawartych w art. 141 § 4 p.p.s.a. z powodu braku uzasadnienia i z tego powodu uchyla się spod kontroli instancyjnej NSA.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy w zakresie zwrotu kosztów postępowania sądowego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Wobec uwzględnienia przez Sąd I instancji skargi i uchylenia zaskarżonego aktu stronie skarżącej zgodnie z art. 200 p.p.s.a. należał się zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.

Zawarty w zażaleniu wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego nie mógł być uwzględniony przez Naczelny Sąd Administracyjny, albowiem przepisy art. 203 i 204 p.p.s.a., które regulują kwestie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, nie mają zastosowania do postępowania toczącego się na skutek wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu pierwszej instancji (por. postanowienie NSA z dnia 25 lipca 2005 r., II OSK 552/05 publ. ONSA WSA 2006, nr 1, poz. 17). Natomiast zauważyć trzeba, iż koszty postępowania zażaleniowego podlegają zaliczeniu do kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, o czym stanowi wyżej powołany art. 200 p.p.s.a. i ten fakt winien mieć na względzie Sąd I instancji rozpoznając ponownie przedmiotowy wniosek (por. postanowienie NSA z dnia 4 sierpnia 2009 r., II OSK 646/09, dostępny w Internecie pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Na koszty postępowania w niniejszej sprawie, w postępowaniu przed Sądem I instancji oraz przed Sądem II instancji, zaliczone do niezbędnych kosztów strony reprezentowanej przez radcę prawnego, składają się:

1) 180 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego za postępowanie w I instancji, co wynika z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a w zw. z § 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.);

2) 100 zł tytułem uiszczonego wpisu od skargi;

3) 17 zł tytułem kosztów udzielonego pełnomocnictwa (opłaty skarbowej);

4) 120 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika procesowego w postępowaniu zażaleniowym, co wynika z § 14 ust. 2 pkt 2 lit. d powołanego rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.;

5) 100 zł tytułem uiszczonego wpisu od zażalenia.

W konsekwencji należało zasądzić od organu II instancji na rzecz skarżącego łączną kwotę 517 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że skarżący wnosząc środek odwoławczy od orzeczenia o kosztach Sądu I instancji, w istocie nie kwestionuje samego faktu zasądzenia na jego rzecz kosztów postępowania od organu, lecz podaje w wątpliwość wysokość tych kosztów zasądzonych tytułem zastępstwa procesowego, wnosząc o zasądzenie wielokrotności stawki minimalnej.

Tymczasem stosownie do § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawny sąd zasądzając opłatę za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa procesowego, bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Zgodnie zaś z ust. 2 tego przepisu podstawę zasądzenia wymienionej opłaty stanowią stawki minimalne określone w rozporządzeniu, która w niniejszej sprawie wynosi 240 zł jak wskazuje sam skarżący. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości sprawy.

W świetle zatem powołanych wyżej przepisów, Sąd ustosunkowując się do wniosku strony o zasądzenie kosztów ponad stawkę minimalną, zobowiązany jest ocenić zawiłość sprawy oraz wkład pracy reprezentującego stronę pełnomocnika. Konieczne jest zatem uwzględnienie etapu postępowania na jakim znajduje się sprawa, gdyż oczywistym jest, że nieporównywalnie większy będzie nakład pracy pełnomocnika reprezentującego stronę i stawiającego na rozprawy przed Sądem I instancji i Naczelnym Sądem Administracyjnym, w tym przygotowującego pisma procesowe, z pełnomocnikiem, który jedynie sporządził skargę. Znaczenie ma bowiem faktyczny wkład pracy pełnomocnika, zaś w niniejszej sprawie pełnomocnik sporządził skargę, ale już nie uczestniczył w wyznaczonej rozprawie (k. 28 akt sądowych). W ocenie Sądu sprawa z zakresu podatku od nieruchomości nie należała także do szczególnie zawiłych. Tak więc czynności rzeczywiście dokonane przez radcę prawnego w imieniu strony w toku niniejszego postępowania, pozwalają wyłącznie na zasądzenie stawki minimalnej, tj. kwoty 180 zł. Także w postępowaniu związanym z wniesionym zażaleniem, nakład pracy pełnomocnika strony – w ocenie Sądu- nie uzasadniał żądania kosztów wynagrodzenia pełnomocnika w wysokości 3- krotnej stawki minimalnej określonej w cyt. powyżej przepisie. Sąd zauważa, iż pełnomocnik w istocie sporządził zażalenie, które zostało uwzględnione przez Sąd II instancji niemniej sprawa nie była zawiła, co ewentualnie uzasadniałoby żądanie.

W tym tanie rzeczy, na podstawie cytowanych wyżej przepisów Sąd orzekł jak w postanowieniu.