drukuj    zapisz    Powrót do listy

6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s, Budowlane prawo, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, Oddalono skargę, II SA/Sz 1069/17 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2018-01-10, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Sz 1069/17 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2018-01-10 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-09-15
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Arkadiusz Windak /przewodniczący/
Danuta Strzelecka-Kuligowska
Marzena Iwankiewicz /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6014 Rozbiórka budowli lub innego obiektu budowlanego, dokonanie oceny stanu technicznego obiektu, doprowadzenie obiektu do s
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Sygn. powiązane
II OSK 2218/18 - Wyrok NSA z 2019-09-24
Skarżony organ
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 2188 art.1
Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - tekst jedn.
Dz.U. 2017 poz 1369 art.3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2017 poz 1332 art.48 ust.1 pkt.1 , art.48 ust.2 i 3
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - tekst jedn.
Dz.U. 2016 poz 23 art.6, art.7, art.8, art.9, art.10, art.77 par. 1 i art. 80, art. 107 par. 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.),, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Skrzetuska-Gajos, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi D. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., działając na podstawie art. 48 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazał D. S. rozbiórkę dwóch kompleksów domków letniskowych o wymiarach [...] m każdy (każdy kompleks złożony z [...], kompleksy [...]) ustawionych w środkowej części działki nr [...] obręb [...] miasta K., zlokalizowanych bez zezwolenia właściwego organu.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu [...] r. do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w K. wpłynęło pismo S. Ś. informujące o samowolnie wybudowanych [...] "U. M." przy ul. [...] w K.. Na podstawie informacji z rejestru gruntów organ ustalił, że właścicielem działki nr [...] przy ul. [...] jest D. S..

Organ wyjaśnił, że mimo wielokrotnych pisemnych powiadomień o terminie kontroli, adresowanych do właścicielki przedmiotowych nieruchomości nie udało się skutecznie powiadomień tych dokonać. Wobec powyższego, organ pismem z dnia

30 października 2015 r. zawiadomił Prokuraturę Rejonową w K. o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez właścicielkę działki, polegającego na posadowieniu domków mieszkalnych na ww. działce bez zezwolenia właściwego organu, tj. czynu określonego w art. 90 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Kontroli na przedmiotowej działce dokonano w dniu 15 kwietnia 2016 r. na podstawie postanowienia Prokuratury Rejonowej w K. o przeszukaniu. Podczas kontroli ustalono, że od strony promenady ul. [...] w [...] zostały [...]. [...] ustawione są w [...], po [...]. Obiekty ustawione są na [...]. Wyposażone są w instalację wody, kanalizacji sanitarnej i energii elektrycznej. Do [...] z nich prowadzą [...]. [...]. Przy ścianach [...] usytuowane zostały [...], na które prowadzą [...].

Analiza mapy ewidencyjnej z dnia [...] r. oraz mapy [...]j z dnia [...] r. pozwala ustalić, że obecne pawilony zostały posadowione w miejscu wcześniej usytuowanych [...] murowanych [...]. Zgodnie z danymi zawartymi w treści księgi wieczystej Nr [...] na terenie działki powinno być usytuowanych [...] domków wczasowych parterowych, murowanych o kubaturze [...], [...] domków wczasowych parterowych, murowanych o kubaturze [...] domków wczasowych parterowych, murowanych o kubaturze [...]. Obecnie na przedmiotowej działce znajduje się [...] parterowych domków murowanych ustawionych w [...] rzędach po [...] w rzędzie wzdłuż wschodniej granicy działki, od strony ul. [...]. W środkowej części działki [...] parterowych domków murowanych ustawionych w [...] grupach po cztery oraz pawilony z połączonych kontenerów obornickich w dwóch rzędach po [...]. W narożniku płn. - zach. 5 parterowych domków murowanych.

Organ wskazał, że zgodnie z informacją zawartą w piśmie S. Ś. pawilony mieszkalne z [...] powstały w latach [...]. Dodatkowo organ skorzystał z Google earth, na wydruku widoku terenu obejmującego przedmiotową działkę z [...] r. w miejscu obecnej zabudowy nie ma tych obiektów. Pojawiły się one w [...] r. - zdjęcie z [...] r. Biorąc pod uwagę te ustalenia organ uznał, że pawilony z [...] zostały posadowione ok. roku [...]. D. S., mimo deklaracji złożonej w piśmie z dnia [...] r. nie przedłożyła żadnych wyjaśnień ani zezwoleń dotyczących wybudowania przedmiotowych obiektów. Dokumenty takie nie figurują również w rejestrach pozwoleń na budowę i zgłoszeń posiadanych przez organ nadzoru budowlanego.

W związku z powyższym, zgodnie z art. 48 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. postanowieniem z dnia

[...] r. nałożył na inwestora obowiązek przedłożenia w terminie do dnia

[...] r. odpowiednich dokumentów, dając tym samym możliwość legalizacji powstałej samowoli budowlanej. Na wniosek inwestora, termin wskazany

w postanowieniu był przesunięty do dnia [...] r. Kolejny wniosek inwestora o zmianę terminu wskazanego w postanowieniu został rozpatrzony negatywnie. Inwestor nie przedłożył odpowiednich dokumentów i tym samym nie spełnił nałożonego obowiązku.

Od powyższej decyzji D. S. wniosła odwołanie, zarzucając jej naruszenie art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art.10, art. 77 i art. 81 k.p.a. w związku z art. 48 ust. 1 i 4 ustawy Prawo budowlane. W uzasadnieniu odwołania skarżąca podniosła,

iż będąc właścicielem starego ośrodka wypoczynkowego odbudowała część budynków, które uległy degradacji. Wskazała, że nie mogła wykonać obowiązku w terminie, z przyczyn leżących po stronie osoby legitymującej się uprawnieniami budowlanymi, ponadto nie mogła ponieść opłaty legalizacyjnej wraz z opłatami za prace projektowe i budowlane. Oczekiwała wskazania przez organ, jaka istnieje możliwość spełnienia zadość opłatom legalizacyjnym bądź spłaty ich w ratach.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. decyzją z dnia [...] r. nr [...], działając na podstawie

art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 48 ust. 1 i 4 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca

1994 r. Prawo budowlane, po rozpatrzeniu odwołania D. S., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ po przytoczeniu stanu faktycznego sprawy oraz treści przepisów art. 28, art. 48 ust.1,3,4 ustawy Prawo budowlane wskazał, że w świetle art. 28 tej ustawy, budowa [...] ustawionych na [...], wyposażonych w instalacje wodociągowo-kanalizacyjne i elektryczne, wymaga pozwolenia na budowę, którego D. S. nie uzyskała.

Ustosunkowując się do argumentów skarżącej zawartych w odwołaniu, organ wyjaśnił, iż opłata legalizacyjna ustalana jest odrębnym postanowieniem, po zbadaniu przez organ nadzoru budowlanego złożonych przez inwestora dokumentów. Wobec nie wykonania przez skarżącą obowiązków nałożonych postanowieniem z dnia [...] r., nie ma możliwości dokonania legalizacji przedmiotowych obiektów.

Nie zgadzając się z powyższą decyzją D. S. zaskarżyła ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. W skardze podniosła zarzut naruszenia art.6, art.7, art. 8, art. 9, art.10, art. 77, art. 81 k.p.a. w zw. z art. 48 ust.1

i ust.4 ustawy Prawo budowlane.

Skarżąca wskazała, że nie kwestionowała nigdy, iż dokonała nowych naniesień budowlanych po "starym śladzie". Jednak poprzednie domki były w stanie urągającym przepisom ogólnobudowlanym i należało poprawić ich stan techniczny. Nie bez znaczenia były dla osiągnięcia takiej sytuacji, ekstremalne zmiany klimatyczne oraz udział żywiołu. Skarżąca wyjaśniła, że chciała doprowadzić do zgodności z prawem budowlanym własne działania "naprawcze".

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) oraz art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r.,

poz. 1369 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym

w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 P.p.s.a.).

Podstawą prawną zaskarżonej decyzji był przepis art. 48 ust. 1 pkt 1 ustawy

z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.), zwanej dalej "ustawą". Stosownie do treści tego przepisu, organ nakazuje z zastrzeżeniem

ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, będącego

w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zgodnie

z art. 48 ust. 2 ustawy, jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem, organ nadzoru budowlanego wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych. Zgodnie z ust. 3 omawianego przepisu, w postanowieniu tym organ nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy

z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego; 2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1 (ust. 4), natomiast przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona (ust. 5).

Jak wynika z przytoczonej regulacji, samowola budowlana polegająca na wybudowaniu obiektu budowlanego lub jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę, skutkuje nakazem rozbiórki. Nakaz rozbiórki nie jest jednak orzekany bezwzględnie, ustawodawca zobowiązuje organ do badania, czy budowa zrealizowana bez pozwolenia na budowę jest zgodna z przepisami, w szczególności o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i czy umożliwia doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem. Właściwy organ jest zobowiązany wszcząć postępowanie zmierzające do legalizacji obiektu budowlanego. Nakaz rozbiórki może być orzeczony dopiero wówczas, gdy okaże się, że nie ma prawnych możliwości jego legalizacji. Koniecznymi przesłankami legalizacji samowoli budowlanej jest zgodność zrealizowanego obiektu z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, oraz zgodność budowy z przepisami techniczno-budowlanymi w zakresie umożliwiającym doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z prawem.

Stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Jak słusznie wskazał organ, w świetle przepisów ustawy Prawo budowlane, budowa pawilonów z kontenerów obornickich, ustawionych na bloczkach betonowych, wyposażonych w instalacje wodociągowo-kanalizacyjne i elektryczne, wymaga pozwolenia na budowę, którego inwestorka nie uzyskała.

W niniejszej sprawie organ nadzoru budowlanego I instancji w celu umożliwienia skarżącej legalizacji [...] kompleksów [...] o wymiarach [...] każdy, wybudowanych na części działki nr [...] obręb [...] miasta K., postanowieniem z dnia [...] r., w trybie art. 48 ust.2 i 3 ustawy Prawo budowlane, nałożył na inwestorkę obowiązek przedłożenia, w terminie do [...] r.:

1) zaświadczenia Prezydenta Miasta K. o zgodności budowy (domków letniskowych) z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,

w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem

o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego osoby sporządzającej projekt, aktualnym na dzień sporządzania projektu,

3) oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Z akt sprawy wynika, iż organ w piśmie z dnia [...] r. przedłużył skarżącej termin na przedłożenie wskazanych dokumentów o cztery miesiące. Kolejnego wniosku skarżącej o przedłużenie terminu organ nie uwzględnił, czemu dał wyraz w piśmie z dnia [...] r. W piśmie tym wyjaśniono też skarżącej zasady naliczania opłaty legalizacyjnej.

D. S. nie przedłożyła wymaganych dokumentów o których mowa w art. 48 ust.3 ustawy ani do dnia [...] r., ani w kolejnym terminie przedłużonym przez organ do dnia [...] r. Legalizacja robót budowlanych jest uprawnieniem inwestora a nie obowiązkiem. Skarżąca, mimo woli organu i przedłużenia terminu na dostarczenie dokumentacji legalizacyjnej, z tej możliwości nie skorzystała, dlatego uznać należy, że wydana decyzja nie narusza prawa, gdyż organ zobowiązany był nakazać rozbiórkę samowolnie wybudowanych przez skarżących obiektów budowlanych, stosownie do art. 48 ust.1 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do zarzutów skargi stwierdzić należy, że nie zasługiwały one na uwzględnienie. Analiza materiału dowodowego sprawy wskazuje, że organy nadzoru budowlanego obu instancji w sposób prawidłowy, z poszanowaniem przepisów art.6,

art. 7, art.8, art. 9, art.10, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., zgromadziły kompletny materiał dowodowy, dokonały jego oceny i zastosowały odpowiadające ustalonemu stanowi faktycznemu obowiązujące przepisy prawa. Uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest wystarczające i spełnia wymogi art. 107 § 3 K.p.a. Sąd nie dostrzegł uchybień

w zakresie zastosowania przepisów postępowania ani przepisów prawa materialnego, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 151 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt