Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...] w przedmiocie zmiany rezerwacji częstotliwości oddala skargę

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (zwany dalej organem/Prezesem UKE) decyzją z [...] lipca 2014 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku P. sp. z o.o. z siedzibą w W. (zwanego dalej P./skarżącym) o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z [...] lutego 2014 r., uchylił decyzję w całości i umorzył postępowanie.

Ustalono, że Minister Łączności decyzją z [...] września 1999 r., działając na wniosek P. S.A., z dnia [...] sierpnia 1999 r., udzielił bez przetargu P. S.A. Koncesji Nr [...] na świadczenie usług telekomunikacyjnych według standardu ETSI/GSM w paśmie 1800 MHz wraz z zezwoleniem na zakładanie i używanie urządzeń i sieci telekomunikacyjnej oraz przydziałem częstotliwości w paśmie ETSI/GSM 1800 MHz. Na skutek zmian prawnych opisanych szczegółowo w zaskarżonej decyzji przydział częstotliwości zawarty w Koncesji (będącej następnie zezwoleniem zgodnie z art. 142 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne z dniem 3 września 2004 r.) stał się z mocy prawa rezerwacją. Przedmiotowa Rezerwacja dokonana na rzecz P. S.A, obejmuje następujące zakresy częstotliwości: 1757,5 - 1759,9 MHz i 1852,5 - 1854,9 MHz oraz 1777,7 - 1784,9 MHz i 1872,7 - 1879,9 MHz. Dnia [...] stycznia 2011 r. Prezes UKE wydał decyzję zmieniającą Rezerwację wprowadzając postanowienia dotyczące neutralności technologicznej, która umożliwia wykorzystywanie częstotliwości objętych Rezerwacją, w różnych technologiach, a nie jedynie w sieci telekomunikacyjnej wybudowanej zgodnie ze standardem GSM.

W piśmie z [...] sierpnia 2013 r., P. złożyła wniosek o zmianę Rezerwacji poprzez zmianę podmiotu dysponującego Rezerwacji, w ten sposób, że zamiast P. podmiotem dysponującym pasami częstotliwości: 1757,5-1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz będzie C. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej C.). Do wniosku załączone zostało pismo, w którym C. wyraziła zgodę na przejęcie uprawnień i obowiązków wynikających ze zmiany Rezerwacji w zakresie podmiotu dysponującego Rezerwacją.

Pismem z [...] października 2013 r. Prezes UKE zawiadomił strony postępowania o możliwości zapoznania się z aktami niniejszego postępowania oraz poinformował strony postępowania o treści art. 10 i art. 73 Kpa.

W piśmie z [...] października 2013 r. C. złożyła stanowisko w sprawie, w którym wyraziła zgodę na brzmienie sentencji decyzji w treści proponowanej przez Prezesa UKE. C. wniosła o ustalenie w treści decyzji, że zmiana nastąpi z pierwszym dniem miesiąca następującego po dniu wydania decyzji o zmianie rezerwacji.

Pismem z [...] października 2013 r. P. złożyła stanowisko w sprawie w którym wskazała, iż w opinii spółki dokonanie zmiany sentencji decyzji w brzmieniu proponowanym przez organ nie znajduje uzasadnienia. Ponadto, wniosła o to "aby decyzja została doręczona w pierwszym dniu danego miesiąca tak aby skutki decyzji miały zastosowanie od tego dnia. Nadto wskazała, ,,że przed dokonaniem ewentualnej zmiany Rezerwacji, Prezes UOKiK powinien ocenić możliwość poszerzenia zakresu współpracy pomiędzy spółkami M. S.A. a C. o współdzielenie częstotliwości w paśmie 1800 MHz. Wyraziła wątpliwość, czy zmiana Rezerwacji, w konsekwencji której C. poza wolą i zamiarem P. może współdzielić częstotliwości z M. S.A., służyć będzie stworzeniu warunków dla wspierania równoprawnej i skutecznej konkurencji w zakresie świadczenia usług telekomunikacyjnych, czy też faktycznie, może prowadzić do ograniczenia konkurencji na przedmiotowym rynku.

Postanowieniem z [...] grudnia 2013 r. Prezes UKE dopuścił K. do udziału na prawach strony.

W dniu [...] grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy [...] Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego dokonał do rejestru przedsiębiorców (pod nr KRS [...]) wpisu połączenia T. S.A. (jako spółki przejmującej), C. oraz O. sp. z o.o. (jako spółek przejmowanych). Połączenie nastąpiło w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z 15 września 2010 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 - zwanej dalej k.s.h.), poprzez przeniesienie całego majątku spółek C. oraz O. spółka z o.o. na spółkę T. S.A. jako jedynego wspólnika przejmowanych spółek.

Z dniem [...] grudnia 2013 r. T. S.A. spółka przejmująca wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki spółek przejmowanych. Sąd dokonał również wpisu dotyczącego zmiany firmy T. Spółki Akcyjnej na O. Spółka Akcyjna, zwaną dalej "O.", oraz zmiany adresu siedziby spółki.

W związku z kolejnymi pismami P., organ, bardzo szczegółowo i precyzyjnie, ustalił wolę P. co do okresu i sposobu załatwienia niniejszego postępowania. Zdaniem P. na Prezesie UKE ciąży obowiązek dokładnego ustalania przedmiotu żądania zgłoszonego przez stronę a sprawa administracyjna podlega rozstrzygnięciu tylko w granicach żądania. Wobec czego uważa, że zasadne jest twierdzenie, że organ nie może zmienić przedmiotu żądania, a jedynie pośrednio przez udzielenie informacji prawnej, zgodnie z zasadą ogólną udzielania informacji faktycznych i prawnych (art. 9 k.p.a.), może wpływać na dokonanie przez stronę zmiany przedmiotu żądania. Jak wskazano, taka zamiana wymaga zawsze czynności procesowej strony, i obowiązują wszystkie wymagania odnośnie do treści i formy. Powołując się na stanowisko doktryny wskazano, że wyłącza to przyjęcie domniemania czynności strony zmiany treści żądania.

Organ wskazał, że P. żądał zmiany podmiotu dysponującego Rezerwacją w ten sposób, że zamiast P. podmiotem dysponującym zakresami częstotliwości: 1757,5- j 1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz będzie C. sp. z o.o. z siedzibą w W. Organ, biorąc pod uwagę zmiany podmiotowe po stronie C. (którą przejął w toku tego postępowania z dniem [...] grudnia 2013 r. O.) wydał w dniu [...] lutego 2014 r. decyzję, w której podmiotem, na rzecz którego dokonano częstotliwości: 1757,5-1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz, został O.

Jego zdaniem, z treści wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji, wynika, że P. zaskarża w całości decyzję Prezesa Urzędu Komunikacji i Elektronicznej z [...] lutego 2014 r., która wydana została zgodnie z wnioskiem P. z [...] sierpnia 2013 r. Ponadto podniesiono, że P. nie wnosił o przeniesienie rezerwacji z pasma 1757,5-1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz na T. S.A. ani na O., lecz na C. Aby ustalić rzeczywistą wolę P., na wniosek której to strony wszczęto postępowanie administracyjne w sprawie ponownego rozpatrzenia sprawy zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji. Organ wezwał P. do pisemnego przedstawienia wyjaśnień dotyczących stwierdzeń zawartych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, a w szczególności o udzielenie informacji, czy P. wyraża zgodę na zmianę Rezerwacji, zgodnie z treścią zaskarżonej decyzji, czy takiej zgody nie wyraża. P. w piśmie z [...] marca 2014 r. wyjaśniła, że nie modyfikuje swojego wniosku z [...] sierpnia 2013 r. Ponadto stwierdziła, że "brak modyfikacji przedmiotowego wniosku jest równoznaczny z brakiem zgody Spółki na zmianą podmiotu dysponującego rezerwacją objętą wnioskiem Spółki z dnia

[...] sierpnia 2013 r. na O. S.A.". W piśmie z [...] marca 2014 r. P. oświadczył także, że w przypadku, w którym Prezes UKE uznałby, że pomimo zastrzeżeń P. wyrażonych we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy istnieją podstawy do zmiany podmiotu dysponującego Rezerwacją zgodnie z Wnioskiem "konieczne jest uznanie przez Prezesa UKE, iż Spółka cofnęła wniosek z dnia [...] sierpnia 2013 r.".

Pismem z [...] lutego 2014 r. O. złożyła stanowisko w sprawie, w którym wskazała, że w związku z tym, że do dnia złożenia tego stanowiska O., według wiedzy O., P. nie przekazała do Prezesa UKE zgody na nadanie sentencji decyzji zmieniającej Rezerwację brzmienia wskazującego O. jako podmiot uprawniony do wykorzystywania częstotliwości z zakresu 1757-1759, MHz i 1852,5-1854,9 MHz, która to sentencja została przekazana przez Prezesa UKE w piśmie nr [...] z [...] stycznia 2014 r., z ostrożności procesowej oświadcza, że jest następcą prawnym C. Ponadto O. oświadczyła, że do połączenia spółek doszło z dniem [...] grudnia 2013 r.; na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h,, poprzez przejęcie C. przez spółkę O. S.A. (działającej poprzednio pod firmą T. S.A.). Jednocześnie w piśmie tym O. oświadczyła, że jako następca prawny C. potwierdza i podtrzymuje złożone przez C. oświadczenie o wyrażeniu zgody na przejęcie uprawnień do dysponowania zasobami częstotliwości z zakresu 1757,5-1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz oraz związanych z tym praw i obowiązków z jednoczesnym wskazaniem, że w wyniku opisanych wcześniej przekształceń po wydaniu przez Prezesa UKE decyzji zgodnej z wnioskiem P., podmiotem uprawnionym i zobowiązanym do dysponowania zasobami częstotliwości z zakresu 1757,5-1759,5 MHz i 1852,5-1854,9 MHz w obecnym stanie będzie O. jako następca prawny C. W ww. piśmie z [...] lutego 2014 r. O. wyraziła zgodę, aby brzmienie sentencji decyzji zmieniającej Rezerwację, odpowiadało propozycji, zawartej we wniosku P. z [...] sierpnia 2013 r. wnosząc jednocześnie, aby decyzja przenosiła na O. przedmiotowe częstotliwości wraz z, przypisanymi im prawami obowiązkami ze skutkiem od [...] marca 2014 r. oraz podtrzymując uprzednio złożony wniosek o nadanie decyzji zmieniającej Rezerwację rygoru natychmiastowej wykonalności.

W związku z niejednoznacznym sformułowaniem oświadczenia P. o wycofaniu wniosku, organ w piśmie z [...] kwietnia 2014 r. wezwał P. do przedstawienia wyjaśnienia, jak należy interpretować jego stwierdzenia zawarte w treści pisma z [...] marca 2014 r. o cofnięciu wniosku, bowiem konieczne było jednoznaczne ustalenie, czy P. cofa wniosek. W piśmie z [...] czerwca 2014 r. oraz w piśmie z [...] lipca 2014 r. P. wskazała jednoznacznie, że cofa wniosek. Dodatkowo, w piśmie z [...] czerwca 2014 r. P. potwierdziła, że oświadczenie złożone w piśmie z [...] czerwca 2014 r. o cofnięciu wniosku pozostaje aktualne.

W świetle powyższego, jednoznacznego wyrażenia przez P. woli cofnięcia wniosku, Prezes UKE zobowiązany był odnieść się do przedstawionego wyżej oświadczenia P. i ocenić skutki prawne cofnięcia wniosku. Zdaniem Prezesa UKE, powołującego się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wycofanie wniosku przez wnioskodawcę w toku postępowania administracyjnego skutkuje jego bezprzedmiotowością i podlega umorzeniu w trybie art. 105 § 1 Kpa.

W piśmie z [...] lipca 2014 r. P. oświadczyła, że w całości podtrzymuje dotychczasową argumentację prawną dotyczącą zaskarżonej decyzji oraz podkreśliła, że cofnięcie wniosku z [...] sierpnia 2013 r. nie oznacza przyznania słuszności poglądów Prezesa UKE ujętych w piśmie Prezesa UKE z [...] czerwca 2014 r. nr [...], w którym Prezes UKE poinformował strony niniejszego postępowania o stanowisku organu odnośnie skutków sukcesji O. po C. (w szczególności w zakresie sukcesji praw i obowiązków C. wobec O.). W piśmie tym P. odniosła się również do pisma O. z [...] lipca 2014 r. zawierającego sprzeciw O. wobec umorzenia niniejszego postępowania, wskazując, z powołaniem się na orzecznictwo sądów administracyjnych, że wycofanie przez nią wniosku skutkuje bezprzedmiotowością niniejszego postępowania i koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia postępowania w pierwszej instancji. P. podkreśliła także, że niniejsze postępowanie nie może dotyczyć umowy zawartej przez P. i O. w dniu [...] lipca 2013 r.

W piśmie z [...] lipca 2014 r. O. oświadczyła, że podtrzymuje stanowisko z [...] marca 2014 r., potwierdzone pismem z [...] lipca 2014 r., zawierające m.in. sprzeciw wobec umorzenia postępowania w przedmiotowej sprawie w trybie art. 105 § 2 Kpa.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Prezes UKE wydał decyzję z dnia [...] lipca 2014 r., którą uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie.

Skargę na powyższą decyzję wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie O. - skarżący, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 105 § 1 oraz § 2 Kpa, polegające na zastosowaniu przepisu art. 105 § 1 Kpa i w konsekwencji umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem P. z [...] sierpnia 2013 r., pomimo, że nie było podstaw do zastosowania tego przepisu i niezastosowaniu przepisu art. 105 § 2 Kpa. Jej zdaniem oświadczenie P. sp. z o. o. z [...] czerwca 2014 r. o cofnięciu wniosku z dnia [...] sierpnia 2013 r. powinno być rozpatrywane na gruncie tego przepisu. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz zasądzenie od Prezesa UKE na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania według norm przypisanych.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej p.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem skargi jest decyzja Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z [...] lipca 2014 r. uchylająca w całości i umarzająca postępowanie w sprawie decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z [...] lutego 2014 r.

Analizując zarzut naruszenia przepisów postępowania polegający na zastosowaniu przepisu art. 105 § 1 Kpa i w konsekwencji umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem P. z [...] sierpnia 2013 r., pomimo, że jak twierdzi skarżący nie było podstaw do zastosowania tego przepisu, jest w ocenie Sądu niezasadny. W związku z kolejnymi pismami P. w przedmiocie postępowania organ precyzyjnie ustalił wolę P. co do okresu i sposobu załatwienia niniejszego postępowania. Zasadnie ustalono, że pomimo różnych zastrzeżeń, uwag i interpretacji P. ostatecznie w piśmie z [...] czerwca 2014 r. oraz w piśmie z [...] lipca 2014 r. wskazał jednoznacznie, że cofa wniosek. Dodatkowo, w piśmie z [...] czerwca 2014 r. P. potwierdziła, że oświadczenie złożone w piśmie z [...] czerwca 2014 r. o cofnięciu wniosku pozostaje aktualne.

W tym stanie rzeczy ustalenie stanu faktycznego w sprawie oraz żądania strony ciążące na Prezesie UKE zostały przez organ wykonane. Należy zauważyć, że sprawa administracyjna podlega rozstrzygnięciu tylko w granicach żądania. Zgodnie z treścią wniosku, P. żądała zmiany podmiotu dysponującego Rezerwacją w ten sposób, że zamiast P. podmiotem dysponującym zakresami opisanych częstotliwości będzie C. sp. z o.o. Prezes UKE, biorąc pod uwagę zmiany podmiotowe po stronie C. (którą przejął w toku tego postępowania z dniem [...] grudnia 2013 r. O.) wydał w dniu [...] lutego 2014 r. decyzję, w której podmiotem, na rzecz którego dokonano zmiany częstotliwości został O.

W związku z treścią wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem zaskarżonej decyzji, złożonego dnia [...] marca 2014 r., w którym wskazano m.in., że P. zaskarża "w całości decyzją Prezesa Urzędu Komunikacji i Elektronicznej z dnia [...] lutego 2014 r., znak: [...]", która wydana została zgodnie z wnioskiem P. z dnia [...] sierpnia 2013 r., oraz iż "P. nie wnosił o przeniesienie rezerwacji z pasma 1757,5-1759,9 MHz i 1852,5-1854,9 MHz na T. S.A. ani na O., lecz na C.", Prezes UKE słusznie powziął wątpliwość co do rzeczywistej woli P. Ostatecznie w piśmie z [...] czerwca 2014 r. oraz w piśmie z [...] lipca 2014 r. P. wskazała jednoznacznie, że cofa wniosek. Dodatkowo, w piśmie z [...] czerwca 2014 r. P. potwierdziła, że oświadczenie złożone w piśmie z [...] czerwca 2014 r. o cofnięciu wniosku pozostaje aktualne.

W tym stanie rzeczy organ zasadnie stwierdził, że wycofanie wniosku przez wnioskodawcę w toku postępowania administracyjnego skutkuje jego bezprzedmiotowością i postępowanie podlega umorzeniu w trybie art. 105 § 1 Kpa. Organ powołując się na stanowisko NSA zawarte w wyroku z dnia 4 lutego 2011 r. wskazał że jego stanowisko jest zasadne. Zgodnie z art. 61 § 1 Kpa postępowanie administracyjne wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu. Jeżeli przepisy administracyjnego prawa materialnego stanowią że w danej sprawie postępowanie administracyjne może zostać wszczęte wyłącznie na żądanie strony (zasada skargowości), to wówczas taki wniosek strony zakreśla ramy podmiotowe i przedmiotowe tego postępowania. Cofnięcie wniosku przez jedynego wnioskodawcę lub wszystkich wnioskodawców oznacza, że przestaje istnieć przedmiot postępowania administracyjnego, ponieważ brak jest żądania uprawnionego podmiotu konkretyzacji jego praw lub obowiązków w określonych okolicznościach faktycznych. W takiej sytuacji organ administracji publicznej traci kompetencje do dalszego prowadzenia postępowania i wydania decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty wobec czego powinien umorzyć postępowanie na podstawie art. 105 § 1 Kpa (v. wyrok NSA sygn. akt OSK 246/10 z 4 lutego 2011 r., LEX nr 1071218). Organ wskazał, że NSA zaakceptował pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu zawarty w wyroku z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt IV SA/Po 478/09 w którym wskazano, iż: "W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że każdy wniosek (podanie), jeśli jest kierowany do organu administracji publicznej w celu wywołania określonych skutków prawnych, musi w swej treści zawierać stanowcze oświadczenie uprawnionego podmiotu. Stwierdzenie to wskazuje na dwa elementy, jakie winny być spełnione, by można mówić o wniosku zmierzającym do wywołania skutków w sferze praw i obowiązków osoby, która z wnioskiem wystąpiła. Pierwszy to element podmiotowy wniosku i drugi, związany z jego treścią, element przedmiotowy. Zatem dla przeprowadzenia postępowania administracyjnego na wniosek i wydania merytorycznego rozstrzygnięcia konieczne jest, by zarówno w chwili występowania z wnioskiem, jak i w trakcie postępowania i wydawania decyzji, istniały oba elementy stosunku administracyjnego. Tak więc, dla spełnienia warunku podmiotowego wymagane jest, by wniosek pochodził od legitymowanego podmiotu (strony\postępowania), który może domagać się od organu administracji określonego rozstrzygnięcia. Natomiast element przedmiotowy obejmuje zakres żądania wnioskodawcy, jakie zostaje złożone w oświadczeniu, stanowiącym treść wniosku. Jak wskazuje J. Borkowski (zob. B. Adamiak, J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2006, s. 489), bezprzedmiotowość postępowania oznacza, że "brak jest któregoś z elementów materialnego stosunku prawnego, a wobec tego nie można wydać decyzji załatwiającej sprawę przez rozstrzygnięcie jej co do istoty", A. Wróbel wskazuje natomiast, że "postępowanie administracyjne staje się bezprzedmiotowe, gdy sprawa, która miała być załatwiona w drodze decyzji albo nie miała charakteru sprawy administracyjnej jeszcze przed datą wszczęcia postępowania, albo utraciła charakter sprawy administracyjnej w toku postępowania administracyjnego. W pierwszym przypadku postępowanie stało się bezprzedmiotowe, bowiem przyczyna bezprzedmiotowości została wykryta w toku postępowania, w drugim natomiast dlatego, że przyczyna bezprzedmiotowości pojawiła się po wszczęciu postępowania, a przed jego zakończeniem" (zob. M. Jaśkowska, A. Wróbel: Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze 2005, s. 619). (...)".

Nawiązując do powyższych rozważań, Prezes UKE słusznie uznał zatem, że cofnięcie wniosku przez P. spowodowało, że w toku niniejszego postępowania przestał istnieć przedmiot postępowania administracyjnego, ponieważ brak jest żądania uprawnionego. W takiej sytuacji, mając na uwadze, że toczące się postępowanie zostało wszczęte na podstawie art. 122 ust. 1 pkt 1 Pt i jest wszczynane jedynie na wniosek, to Prezes UKE nie ma kompetencji do dalszego prowadzenia postępowania i wydania decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty sprawy z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia [...] marca 2014 r., wbrew woli wnioskodawcy. Wobec powyższego, zdaniem Sądu należy uznać, że na skutek cofnięcia przez P. wniosku z sierpnia 2013 r., postępowanie w przedmiotowej sprawie stało się bezprzedmiotowe, a zatem konieczne stało się, zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 105 § 1 Kpa, uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania, zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji, w całości. W tym stanie rzeczy zarzut O. odnośnie zastosowania art. 105 § 1 Kpa w przedmiotowej sprawie, należy uznać za bezzasadny.

Stanowisko O. i wskazanie zarzutu naruszenia przepisów postępowania polegającego na niezastosowaniu art. 105 § 2 Kpa, jest niezasadne. Zgodnie z brzmieniem art. 105 § 2 Kpa organ administracji publicznej może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym. Z powołanej wyżej normy prawnej wynika możliwość umorzenia postępowania w przypadku, gdy takie żądanie zostanie wysunięte na wniosek strony, która wszczęła postępowanie. Mając natomiast na uwadze, że cofnięcie Wniosku przez P. spowodowało obiektywną bezprzedmiotowość niniejszego postępowania, o której mowa w art. 105 § 1 Kpa, Prezes UKE prawidłowo stwierdził, że w zaistniałej sytuacji przywołany przez O. przepis art. 105 § 2 Kpa nie ma zastosowania.

Zdaniem Sądu należy uznać, że organy obu instancji wyczerpująco zbadały wszystkie istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą oraz przeprowadziły dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.).

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie organy administracji - rozstrzygając sprawę - oparły się na materiale prawidłowo zebranym w toku kontroli, dokonując jego wszechstronnej oceny. Ponadto należy uznać, iż stanowisko wyrażone w zaskarżonych decyzjach, organy obu instancji uzasadniły w sposób wymagany przez normę prawa określoną w przepisie art. 107 § 3 k.p.a.

Z przytoczonych wyżej powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.