Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz (sprawozdawca), Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Referent Marzena Okoń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 maja 2012 r. sprawy ze skargi P. G. – redaktora naczelnego dziennika "[...]" z udziałem Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w przedmiocie odmowy udzielenia informacji prasowej I. zobowiązuje Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego do udzielenia P. G. – redaktorowi naczelnemu dziennika "[...]" informacji dotyczących Łowczego Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w zakresie ilości dni, w jakich przebywał on w delegacjach służbowych w 2011 roku, kosztów tychże delegacji służbowych oraz ilości dni wykorzystanego przez niego urlopu wypoczynkowego, urlopu bezpłatnego i urlopu okolicznościowego w 2011 roku; II. zasądza od Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego na rzecz P. G. – redaktora naczelnego dziennika "[...]" kwotę 217 (dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

P. G. – redaktor naczelny dziennika [...] z siedzibą w [...] złożył w dniu 24 lutego 2012 r. skargę do Sądu na odmowę udzielenia informacji prasowej przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...] z dnia 31 stycznia 2012 r.

Skarżący wyjaśnił, że wnioskiem z dnia 13 stycznia 2012 r. zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] o udzielenie informacji prasowej na temat kosztów poniesionych przez Zarząd w 2011 r. w związku z podróżami służbowymi Łowczego Okręgowego, ilości dni, w jakich przebywał on w delegacjach służbowych w 2011 r., ilości dni wykorzystanego przez niego urlopu wypoczynkowego, urlopu bezpłatnego i urlopu okolicznościowego w 2011 r. oraz wysokości kosztów poniesionych w 2011 r. na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w tymże Zarządzie.

Pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. Zarząd odmówił udzielenia informacji prasowej w tej sprawie podając jako powód odmowy brak pełnomocnictwa dla S. P., który w imieniu redaktora naczelnego żądał udzielenia informacji prasowej.

W dniu 8 lutego 2012 r. skarżący zwrócił się do Zarządu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wskazując, że podmiot ten jest w posiadaniu pisma redaktora naczelnego z dnia 6 grudnia 2011 r., udzielającego pełnomocnictwa S. P. do działania w jego imieniu.

Wezwanie do usunięcia prawa pozostało bez odpowiedzi, co, jak podkreślił skarżący, było niezgodne z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, gdyż żądana informacja jest informacją prasową, a więc odmowa jej udzielenia była dopuszczalna tylko wyjątkowo, to jest wówczas, gdyby objęta była ustawowo chronioną tajemnicą.

Zdaniem skarżącego, nie można przyjąć, że jego wniosek dotyczył podania informacji objętej tajemnicą lub naruszał prawo do prywatności. Dane żądane we wniosku są informacjami o działalności Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...], do których prasa ma dostęp w myśl przepisów ustawy – Prawo prasowe.

W jego ocenie, z przepisu art. 42 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie wynika, że Polski Związek Łowiecki wykonuje szereg czynności w imieniu państwa, w tym w szczególności wydaje państwowe uprawnienia do polowania. Z powyższych przepisów, zdaniem skarżącego, wynika, że skarżący był uprawniony do uzyskania żądanych informacji dotyczących Łowczego Okręgowego oraz kosztów wynagrodzeń pracowników Zarządu Okręgowego PZŁ [...].

W odpowiedzi na skargę Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowieckiego [...] wniósł o odrzucenie skargi, z uwagi na jej bezzasadność. Zarząd podkreślił, że sama procedura udzielania informacji na podstawie przepisów Prawa prasowego pozostaje w sprzeczności z zapisami Statutu PZŁ. W przypadku Zarządu Okręgowego PZŁ [...] możliwości udzielenia odpowiedzi na bardzo liczne zapytania redaktora naczelnego jednego z czasopism o tematyce łowieckiej są ograniczone. Wynika to z faktu, że w celu udzielenia odpowiedzi na tak dużą liczbę zapytań konieczne byłoby bardzo częste zwoływanie posiedzeń Zarządu, to zaś jest obiektywnie niemożliwe do zrealizowania. Należy bowiem mieć na uwadze, że jedynie Przewodniczący Zarządu Okręgowego (Łowczy Okręgowy) zatrudniony jest w PZŁ na podstawie umowy o pracę, a pozostali członkowie Zarządu sprawują swoje funkcje społecznie. Osoby te zamieszkują w różnych miejscowościach [regionu], a więc zbyt częste zwoływanie posiedzeń Zarządu skutkowałoby dla tych osób koniecznością poniesienia znacznych kosztów.

W ocenie Zarządu, notoryczne kierowanie zapytań do tego organu przez skarżącego redaktora naczelnego powoduje destabilizację pracy Zarządu, uniemożliwiając mu wypełnianie jego obowiązków statutowych.

Zarząd podniósł dodatkowo, iż odpowiedź na pytania skarżącego została przedyskutowana na posiedzeniu w dniu 22 lutego 2012 r. i przesłana skarżącemu w tym samym czasie, kiedy ten złożył skargę.

W piśmie procesowym z dnia 6 kwietnia 2012 r. skarżący podniósł, że wobec uzyskania od Zarządu satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie co do kosztów wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w Zarządzie w 2011 r., wycofuje złożoną skargę w tym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Z akt sprawy wynika, że skarżący pismem z dnia 13 stycznia 2012 r. zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego [...] o udzielenie – na podstawie art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.) oraz ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) – informacji prasowej na temat kosztów poniesionych przez Zarząd w 2011 r. w związku z podróżami służbowymi Łowczego Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego, ilości dni, w jakich przebywał on w delegacjach służbowych w 2011 r., ilości dni wykorzystanego przez niego urlopu wypoczynkowego, urlopu bezpłatnego i urlopu okolicznościowego w 2011 r. oraz wysokości kosztów poniesionych w 2011 r. na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w tymże Zarządzie (k. 9 akt sądowych).

Pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. Zarząd Okręgowy wskazał, iż nie może udzielić żądanych informacji, a złożony wniosek "pozostawił bez rozpoznania", z uwagi na brak umocowania do działania w imieniu skarżącego osoby, która podpisała pismo z dnia 13 stycznia 2012 r. (k. 10 akt sądowych).

Skarżący w dniu 8 lutego 2012 r. wezwał Zarząd do usunięcia naruszenia prawa, podnosząc, iż odmowa udzielenia informacji prasowej naruszała przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe. Zarząd Okręgowy, jak podkreślił skarżący, był poinformowany, że pełnomocnictwo udzielone przez skarżącego S. P. było aktualne w dacie wnoszenia pisma z dnia 13 stycznia 2012 r. (k. 11-13 akt sądowych).

W piśmie z dnia 24 lutego 2012 r. Zarząd ponownie poinformował skarżącego, iż nie mógł udzielić żądanej przez skarżącego informacji prasowej, albowiem skarżący nie załączył do niego pełnomocnictwa dla osoby działającej w jego imieniu. Zarząd podkreślił, iż każdorazowo, żądając informacji w trybie ustawy – Prawo prasowe, wnioskodawca zobligowany jest do dołączenia oryginału pełnomocnictwa (k. 23 akt sądowych).

Rozpatrując skargę należy stwierdzić, że żądane przez skarżącego P. G. – redaktora naczelnego dziennika [...] informacje niewątpliwie stanowią informację prasową, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorcy i podmioty niezaliczone do sektora finansów publicznych oraz niedziałające w celu osiągnięcia zysku są obowiązane do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, o ile na podstawie odrębnych przepisów informacja nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. W przypadku odmowy udzielenia informacji, na żądanie redaktora naczelnego, odmowę doręcza się zainteresowanej redakcji w formie pisemnej, w terminie trzech dni; odmowa powinna zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy (ust. 3.) Odmowę, o której mowa w ust. 3, lub niezachowanie wymogów określonych w tym przepisie, można zaskarżyć do sądu administracyjnego w terminie 30 dni; w postępowaniu przed sądem stosuje się odpowiednio przepisy o zaskarżaniu do sądu decyzji administracyjnych (ust. 4).

Informacja prasowa jest więc informacją o działalności przedsiębiorcy i podmiotów nie zaliczonych do sektora finansów publicznych oraz niedziałających w celu osiągnięcia zysku. Polski Związek Łowiecki jest takim podmiotem, co zostało potwierdzone w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, przy czym należy podkreślić, że dotyczy to również zarządów okręgowych tego Związku (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2007 r., II SA/Wa 1767/07, wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., I OSK 735/06 – niepublikowane).

W świetle powołanych przepisów, odmowa udzielenia informacji prasowej jest możliwa tylko wówczas, gdy żądana informacja objęta jest ustawową tajemnicą lub jej udzielenie naruszyłoby prawo do prywatności.

Sytuacja taka nie zachodziła w rozpoznawanej sprawie.

Skarżący P. G. domagał się bowiem informacji co do kosztów poniesionych przez Zarząd w 2011 r. w związku z podróżami służbowymi Łowczego Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego, ilości dni, w jakich przebywał on w delegacjach służbowych w 2011 r., ilości dni wykorzystanego przez niego urlopu wypoczynkowego, urlopu bezpłatnego i urlopu okolicznościowego w 2011 r. oraz wysokości kosztów poniesionych w 2011 r. na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w tymże Zarządzie. Skarżący zasadnie podkreślał przy tym, iż takie informacje nie są chronione żadną tajemnicą – nie jest to w szczególności żadna z tajemnic, o których mowa w ustawie z dnia 1 października 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (określanych wcześniej jako tajemnica "państwowa" czy "służbowa", Dz. U. z 2010 r. Nr 182, poz.1228 ze zm.), ani też zawodowa (to jest wynikająca z przepisów szczególnych).

Również konieczność przetworzenia informacji, zdaniem Sądu, nie stanowiła dostatecznego uzasadnienia odmowy udzielenia informacji prasowej w niniejszej sprawie. Ustawa – Prawo prasowe nie umożliwia bowiem odmowy udzielenia informacji prasowej ze względu na konieczność przetworzenia żądanej informacji ani nie wprowadza dodatkowych warunków udzielenia takiej informacji, jak to ma miejsce w przypadku informacji publicznej, o której mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do takiej informacji (gdzie wymagane jest wykazanie szczególnego interesu publicznego w ujawnieniu informacji przetworzonej, art. 3 ust. 1 pkt 1). Jeżeli zatem podmiot żąda informacji prasowej, która wymaga przetworzenia, to odmowa udzielenia takiej informacji mogłaby nastąpić tylko na zasadach ogólnych. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zachodzi.

W świetle powyższego, odmowa udzielenia P. G. – redaktorowi naczelnemu dziennika [...] informacji żądanych w piśmie z dnia 13 stycznia 2012 r. była nieuzasadniona.

Prawnie wadliwe było uzależnienie udzielenia odpowiedzi na wezwanie skarżącego do złożenia oryginału pełnomocnictwa dla S. P., działającego w imieniu skarżącego. Skarżący wykazał, iż Zarząd Okręgowy PZŁ [...] był w posiadaniu pisma redaktora naczelnego z dnia 6 grudnia 2011 r., udzielającego pełnomocnictwo S. P. do działania w jego imieniu (k. 12, 13 akt sądowych). Nadto, wbrew twierdzeniom Zarządu Okręgowego, z przepisów ustawy – Prawo prasowe ani z innych przepisów prawa nie wynika, by skarżący żądając udzielenia informacji prasowej każdorazowo zobligowany był do dołączenia kolejnego egzemplarza pełnomocnictwa obowiązującego bezterminowo, którego oryginał został przekazany Zarządowi.

Odnosząc się do stanowiska Zarządu Okręgowego zawartego w odpowiedzi na skargę należy wskazać, iż było ono niezasadne. Fakt kierowania przez skarżącego redaktora naczelnego licznych zapytań do tego organu PZŁ w żadnym razie nie może tłumaczyć odmowy udzielenia żądanej informacji prasowej na podstawie przywołanych przepisów prawa. Nawet gdyby przyjąć, iż rzeczywiście wskutek konieczności rozpatrywania zapytań skarżącego Zarząd Okręgowy PZŁ [...] zmuszony był do zwoływania dodatkowych posiedzeń, to nie uzasadnia to odmowy udzielenia wskazanych informacji. O nietrafności tej argumentacji świadczyć może również fakt udzielenia odpowiedzi na jedno z czterech zapytań skarżącego, co skutkowało wycofaniem przez niego skargi w tym zakresie.

Uznając skargę za zasadną Sąd, na podstawie art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., Poz. 270), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.", w związku z art. 4 ustawy - Prawo prasowe oraz w związku z art. 42 ustawy – Prawo łowieckie, zobowiązał Zarząd Okręgowy Polskiego Zawiązku Łowieckiego [...] do udzielenia skarżącemu informacji dotyczących Łowczego Okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego w zakresie ilości dni, w jakich przebywał on w delegacjach służbowych w 2011 r., kosztów tychże delegacji służbowych oraz ilości dni wykorzystanego przez niego urlopu wypoczynkowego, urlopu bezpłatnego i urlopu okolicznościowego w 2011 r. – zgodnie z wnioskiem z dnia 13 stycznia 2012 r.

Wobec cofnięcia skargi przez skarżącego w części dotyczącej kosztów wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w Zarządzie w 2011 r. Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Zgodnie bowiem z art. 60 p.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę i sąd jest tą czynnością związany. Jednakże sąd uzna cofnięcie za niedopuszczalne, jeżeli zmierzałoby ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.

W myśl zaś art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.

W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą okoliczności wskazujące na to, iż cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowoduje utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Dlatego też, stosownie do powołanych przepisów, postępowanie należało umorzyć we wskazanym wyżej zakresie.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a.