Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

II OZ 335/15 POSTANOWIENIE Dnia 28 kwietnia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 1336/14 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi M. K. na decyzję Kujawsko – Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.

II OZ 335/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odmówił skarżącemu M. K. wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Kujawsko – Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2014 r., utrzymującej w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] marca 2014 r., nakazującej skarżącemu rozbiórkę obiektu budowlanego budowli konstrukcji drewnianej o wymiarach w rzucie około 5,00 x 5,00 m połączonego z wiatą o wymiarach w rzucie około 4,00 x 4,00 m na terenie działki oznaczonej numerem [...] przy ul. L. w Miejscowości L. gmina B., zrealizowanej bez wymaganego pozwolenia na budowę.

Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji skarżący podniósł, że wykonanie decyzji rodzi realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w postaci poniesienia kosztów finansowych i dodatkowo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków związanych z rozebraniem całego obiektu budowlanego.

Odmawiając wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, Sąd pierwszej instancji dokonał analizy przesłanek z art. 61 § 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.), podkreślając przy tym, iż to do skarżącego należy wskazanie w uzasadnieniu wniosku okoliczności przemawiających za tym, że wykonanie zaskarżonego aktu grozi wyrządzeniem mu znacznej szkody lub wywoła skutki trudne do odwrócenia. Strona powinna zatem we wniosku o wstrzymanie w sposób przekonujący przedstawić okoliczności świadczące o tym, że przesłanki te faktycznie zaistnieją oraz wskazać na konkretne przyczyny uzasadniające możliwość nastąpienia sytuacji, która spowoduje zajście choćby jednej z przesłanek wymienionych w art. 61 § 3 p.p.s.a. To w interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście w jej przypadku przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie stosownymi dokumentami. Nie jest wystarczające, by okoliczności przemawiające za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji występowały w sprawie - sąd musi mieć o nich wiedzę i możliwość zweryfikowania tej wiedzy, a dostarczenie odpowiednich informacji i dokumentów w tym zakresie obciąża stronę. Dlatego nie spełnia funkcji uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu administracyjnego powołanie się na ogólną przesłankę nieodwracalnych skutków materialnych. Strona powinna wskazać we wniosku konkretny stan faktyczny oraz materiał dowodowy na jego poparcie.

Wskazując na powyższe, Sąd pierwszej instancji uznał, iż skarżący w żaden sposób nie wykazał, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Samo bowiem realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody finansowej i potencjalna możliwość uchylenia zaskarżonego aktu nie stanowią przesłanki wstrzymania jej wykonania.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 61 § 4 i 5 p.p.s.a. orzekł jak na wstępie.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. K., zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, tj. przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. poprzez odmowę wstrzymania wykonania decyzji w sytuacji, gdy z akt sprawy wynika, że zachodzą wskazane w ww. przepisie przesłanki do jej wstrzymania. W związku z powyższym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu zażalenia podkreślono, że w toku postępowania skarżący podkreślał, że przedmiotowy budynek jest wykorzystywany w zakresie produkcji rolnej i jego rozbiórka utrudni jej prowadzenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 61 § 3 p.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o którym mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Sąd orzeka, bowiem w kwestii wstrzymania wykonania na podstawie przytoczonych we wniosku okoliczności, uwzględniając indywidualny charakter każdej sprawy i możliwość wystąpienia dla skarżącego niebezpieczeństw, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. W orzecznictwie sądów administracyjnych ponadto wielokrotnie wskazywano, że nie jest wystarczającym powołanie się na treść przepisu art. 61 § 3 p.p.s.a. i w tym zakresie rację ma Sąd pierwszej instancji, wskazując na konieczność uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Powyższa ocena nie uwzględnia jednak tego, że o ile przesłanka niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody musi być każdorazowo doprecyzowana przez wnioskodawcę i w tym zakresie wniosek wymaga uzasadnienia przez jego autora, to w sytuacji, gdy wnioskiem o wstrzymanie wykonania objęta jest decyzja nakazująca dokonanie rozbiórki, niejako z jej przedmiotu wynikać będzie wystąpienie drugiej przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. "trudnych do odwrócenia skutków", niezależnie od wielkości i wartości materialnej obiektu budowlanego. Jak wielokrotnie bowiem wskazywano w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozbiórka obiektu budowlanego przed zakończeniem sprawy sądowoadministracyjnej ze swej istoty wiąże się z potencjalnym niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, a to z tego powodu, że nakaz rozbiórki może okazać się wadliwy. W sprawach budowlanych, w których zazwyczaj chodzi o budowę lub rozbiórkę obiektu, trwałe skutki wykonania decyzji administracyjnych są w istocie nieuniknione (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt II OZ 910/13; 23 stycznia 2013 r. sygn. akt II OZ 29/13; z dnia 5 października 2012 r. sygn. akt II OZ 863/12; z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. akt II OSK 385/12 oraz z dnia 19 stycznia 2012 r. sygn. akt II OZ 1382/11- orzeczenia dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Tym samym stwierdzenie Sądu pierwszej instancji o niemożności udzielenia skarżącym ochrony tymczasowej, bez uwzględnienia specyfiki przedmiotu niniejszej sprawy a także ewentualnego interesu osób trzecich we wstrzymaniu wykonania tejże decyzji należało uznać za niewystarczające dla wydania zaskarżonego postanowienia.

Z przedstawionych wyżej przyczyn, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie.