Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Artur Mudrecki po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. Sp. z o.o. w Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 1813/05, odrzucające zażalenie na postanowienie z dnia 11 kwietnia 2007 r. w sprawie ze skargi P. Sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 6 września 2005 r., nr [...], w przedmiocie kompensacji wzajemnych zobowiązań postanawia: oddalić zażalenie.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 maja 2008 r., sygn. akt

I SA/Gl 1813/05, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił zażalenie P. Sp. z o.o. w Z. (dalej; Spółka) wniesione na postanowienie tego Sądu z dnia 11 kwietnia 2007 r.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, że Spółka pomimo wezwania jej pełnomocnika do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia spółki na postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 11 kwietnia 2007 r. wymaganej opłaty sądowej nie uiściła. Sąd zaznaczył również, że Spółka nie została zwolniona od kosztów sądowych. Wobec powyższego WSA na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej; u.p.p.s.a.) zażalenie odrzucił.

Na powyższe postanowienie strona wniosła zażalenie. W zażaleniu tym wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz o zwolnienie z kosztów sądowych. W treści uzasadnienia podniesiono, że wbrew twierdzeniom Sądu okoliczności wskazane we wniosku o przyznanie prawa pomocy zostały udokumentowane "najbardziej wiarygodnym" dokumentem w postaci postanowienia Komornika Sądowego Rewiru II przy SR w Zabrzu z dnia 8 grudnia 2006 r. o umorzeniu jako bezskutecznej prowadzonej przeciwko Spółce egzekucji. Podano, że działalność Spółki została "zablokowana (...) przez przestępcze działania organów sądowych, prokuratorskich, policyjnych i skarbowych". Jednocześnie wskazano, że Spółka funkcjonuje wyłącznie dzięki celowym pożyczkom jednego z wierzycieli. Nadto strona zaznaczyła, że w kilku sprawach prowadzonych przez WSA w Gliwicach, w tych samych okolicznościach i w oparciu o te same dowody, zwolniono Spółkę z kosztów sądowych, czego potwierdzeniem ma być fotokopia postanowienia Sądu z dnia 3 września 2007 r., sygn. akt III SA/Gl 586/07.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia należy zauważyć, że żalący w istocie nie wskazał dlaczego, w jego ocenie, nie odpowiada ono prawu. W zażaleniu jego autor wskazał na sytuację finansową spółki, która uzasadniałaby zwolnienie jej od kosztów sądowych. Wobec tak sformułowanego zażalenia należy przypomnieć, że zaskarżonym orzeczeniem WSA odrzucił zażalenie na postanowienie z dnia 11 kwietnia 2007 r., odrzucające zażalenie z uwagi na niewniesienie go w przypisanym terminie. Co wymaga uwagi zaskarżone postanowienie nie było wydane w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy jak upatruje to autor zażalenia.

W sprawie strona zarządzeniem z dnia 25 marca 2008 r., po odmowie jej przyznania prawa pomocy, (postanowieniem z dnia 19 lutego 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 października 2007 r. odmawiające Spółce przyznania prawa pomocy) ponownie została wezwana do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia na postanowienie z dnia 11 kwietnia 2007 r., w terminie 7 dni, pod rygorem jego odrzucenia. Wpis od zażalenia nie został uiszczony. Wobec powyższego należało zgodzić się z Sądem I instancji i nie opłacony środek zaskarżenia odrzucić. Jak bowiem wskazuje przepis, tj. art. 220 § 3 u.p.p.s.a., skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis podlegają odrzuceniu przez sąd.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że kwestionowane orzeczenie odpowiada przepisom prawa, a zarzuty zażalenia nie zasługują na uwzględnienie, dlatego też stosownie do art. 184 w zw. z art. 197 § 2 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.