Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska (spr.) Sędzia NSA Tadeusz Cysek Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Zarządu Województwa M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 12 października 2011 r. sygn. akt III SA/Kr 761/11 w sprawie ze skargi J. J., B. J. – T.-M. s.c. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa M. z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. wyrokiem z 12 października 2011 r., sygn. akt III SA/Kr 761/11, uwzględnił skargę J. J. oraz B. J. na rozstrzygnięcie Zarządu Województwa M. z [...] czerwca 2011 r., nr [...], w przedmiocie oceny wniosku o dofinansowanie projektu z budżetu Unii Europejskiej, stwierdzając, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa M.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że za podstawę rozstrzygnięcia Sąd pierwszej instancji przyjął następujące ustalenia:

J. J. oraz B. J. wspólnicy spółki cywilnej T. złożyli wniosek o dofinansowanie projektu p.t. "[...]", zgłoszonego w ramach Konkursu nr MCP/2.1.A/7/2010/MI dla naboru wniosków o dofinansowanie projektów mikroprzedsiębiorstw ze środków Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007-2013 (dalej: MRPO) w ramach II Osi priorytetowej "Gospodarka regionalnej szansy", Działanie 2.1 "Rozwój i podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstw", Schemat A "Bezpośrednie wsparcie inwestycji MŚP".

M. Centrum Przedsiębiorczości, jako Instytucja Pośrednicząca II stopnia MRPO, pismem z [...] maja 2011 r., poinformowało wnioskodawców, że zgłoszony przez nich do Konkursu projekt, na etapie oceny merytorycznej właściwej, uzyskał 49 na 76 możliwych punktów, to jest 64,47 % maksymalnej możliwej do uzyskania liczby punktów. Powyższe pomimo, że jest równoznaczne z oceną pozytywną spowodowało, iż z uwagi na alokację środków przeznaczonych na dofinansowanie projektu w ramach konkursu, projekt ten został umieszczony na pozycji 58 listy rezerwowej projektów wybranych do dofinansowania.

J. J. oraz B. J., wspólnicy spółki cywilnej T. złożyli protest, wskazując na brak uzasadnienia oceny określonego kryterium.

Zarząd Województwa M. działający przez Zastępcę Dyrektora Departamentu Polityki Regionalnej – jako Instytucja Zarządzająca MRPO pismem z [...] czerwca 2011 r., znak [...], poinformował skarżących o nieuwzględnieniu złożonego protestu.

W uzasadnieniu podano, że uzyskana liczba punktów sytuuje projekt wnioskodawców na 58 pozycji listy rezerwowej projektów wybranych do dofinansowania. Instytucja Zarządzająca MRPO podniosła, że w myśl § 21 pkt 3 Regulaminu Konkursu, w przypadku uzyskania przez projekt, na etapie oceny merytorycznej właściwej, co najmniej 60% maksymalnej liczby punktów, złożenie protestu może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy podczas przeprowadzonej oceny wystąpiły błędy o charakterze formalnym w postaci: a) wystąpienia rozbieżności w końcowych ocenach projektu lub któregokolwiek z kryteriów dokonanych przez poszczególnych ekspertów, jeżeli rozbieżności te są większe niż 50% maksymalnej możliwej do przyznania liczby punktów za dany projekt (kryterium przed przemnożeniem przez wagę); b) braku uzasadnienia oceny określonego kryterium lub całego projektu; c) błędów rachunkowych, błędów w obliczeniach dotyczących przyznanych punktów i wag dla poszczególnych kryteriów oraz całego projektu.

Uzasadnienie protestu wniesionego przez J. J. oraz B. J., wspólników spółki cywilnej T., w istocie podważa merytorycznie wysokość przyznanej punktacji na etapie oceny merytorycznej właściwej i polemizuje z uzasadnieniem przyznanej punktacji. Tymczasem, Regulamin Konkursu wyłącza w przypadku oceny pozytywnej – tj. w przypadku uzyskania przez projekt na etapie oceny merytorycznej właściwej co najmniej 60% maksymalnej liczby punktów, możliwość wniesienia protestu opartego na zarzutach natury merytorycznej.

Uznając, że na etapie oceny merytorycznej właściwej, nie wystąpiły błędy formalne enumeratywnie wymienione w § 21 pkt 3 lit. a – c Regulaminu Konkursu, Zarząd Województwa M., protestu nie uwzględnił.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. uwzględniając skargę, na podstawie art. 178 ust. 1 Konstytucji RP w związku z art. 4 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), odmówił zastosowania w sprawie, przyjętego za podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia, przepisu § 21 pkt 3 lit. b) Regulaminu Konkursu dla naboru wniosków o dofinansowanie projektów mikroprzedsiębiorstw ze środków MRPO na lata 2007-2013 w ramach II Osi priorytetowej "Gospodarka Regionalnej Szansy", Działania 2.1 "Rozwój i podniesienie konkurencyjności przedsiębiorstw", Schemat A "Bezpośrednie wsparcie inwestycji w MŚP", przyjętego uchwałą Zarządu Województwa M. Nr 1129/10 z dnia 28 września 2010 r. i zastosowanego w Konkursie NR: MCP/2.1.A/7/2010/MI, w jego rozumieniu przyjętym przez Zarząd Województwa M.

Podstawę odmowy zastosowania § 21 "pkt 3" lit. b) Regulaminu, stanowiła sprzeczność, w ich dosłownym rozumieniu, z wyrażonymi w art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tj.: Dz. U. z 2009 r. Nr 84 poz. 712, dalej: u.z.p.p.r.), zasadami równego dostępu do pomocy wszystkich kategorii beneficjentów i przejrzystości reguł stosowanych przy ocenie projektów.

W ocenie WSA, przewidziany Regulaminem Konkursu system weryfikacji oceny projektu, który na etapie oceny merytorycznej właściwej, uzyskał ocenę pozytywną ( tj. co najmniej 60% maksymalnej liczby punktów) ale został umieszczony na liście rezerwowej, gdyż dostępna (w dniu oceny) alokacja nie pozwala na podpisanie umowy o dofinansowanie, nie zachowuje wymogu równości względem systemu weryfikacji oceny projektów, które zostały odrzucone z powodu oceny negatywnej.

Sąd pierwszej instancji uznał, że chociaż § 21 pkt 3 Regulaminu Konkursu przyjętym podstawom protestu nadaje charakter "błędów o charakterze formalnym", to celem protestu jest w istocie merytoryczna weryfikacja prawidłowości uzyskanej punktacji na etapie oceny merytorycznej właściwej, a ewentualny pozytywny wynik takiej weryfikacji wywołuje skutek merytoryczny – zmianę przyznanej punktacji. W myśl bowiem § 19 pkt 35 zd. II Regulaminu, na liście podstawowej lub rezerwowej umieszczone są również projekty, które zostały przywrócone do oceny na skutek pozytywnego rozstrzygnięcia protestu, złożonego od negatywnej oceny wniosku, zgodnie z uzyskaną punktacją.

Zdaniem Sądu, przyjęte w § 21 pkt 3 Regulaminu podstawy "formalne" protestu znacznie zawężają krąg podstaw merytorycznej weryfikacji wyników oceny merytorycznej właściwej projektu, który uzyskał co najmniej 60% maksymalnej możliwej liczby punktów i został umieszczony na liście rezerwowej, względem projektów, które uzyskały ocenę negatywną, gdyż nie przekroczyły tego progu. W szczególności, poza powtórzeniem w punkcie 3 lit. a), podstawy z pkt 2 lit. c), Regulamin nie przewiduje możliwości oparcia protestu właśnie na najbardziej typowych wadach ocen, na które może się powołać wnioskodawca projektu odrzuconego ( § 19 pkt 29 lit. f) ) z powodu negatywnej oceny merytorycznie właściwej( lit. a), d), e) pkt 2).

Sąd zauważył, że w świetle Regulaminu Konkursu ( § 21 pkt 2 i pkt 24 lit. a) oraz pkt 25 w związku z § 19 pkt 35) możliwa jest sytuacja, gdy pozytywna – w następstwie uwzględnienia protestu – weryfikacja projektu, który uzyskał ocenę negatywną, spowoduje umieszczenie projektu na liście rezerwowej a nawet na liście podstawowej, w następstwie uwzględnienia zarzutów protestu opartego na podstawach, na które nie mógł powołać się wnioskodawca projektu umieszczonego już na liście rezerwowej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie zaistniała sytuacja w której "brak uzasadnienia oceny określonego kryterium lub całego projektu" rozumiany wyłącznie jako dosłowny, całkowity, brak tekstu w uzasadnieniu oceny w ramach określonego kryterium lub całego projektu, stanowi jedyną przewidzianą Regulaminem Konkursu ( § 21 pkt 3 lit. b)) podstawę protestu pozwalającą na zakwestionowanie motywów przyjętej oceny projektu, który umieszczony został na liście rezerwowej projektów wybranych do dofinansowania. Zdaniem Sądu, tak rozumiana przesłanka protestu od oceny projektu zakwalifikowanego na listę rezerwową narusza statuowany art. 26 ust. 2 w związku z ust. 1 pkt 8 i art. 5 pkt 11 u.z.p.p.r. obowiązek instytucji zarządzającej uwzględnienia w konstrukcji środków odwoławczych stanowiących element systemu realizacji programu, zasady równości w korzystaniu z tych środków i przejrzystości reguł określenia podstaw do wnoszenia tych środków jako instrumentów oceny projektów, i nie może stanowić wiążącego Sąd wzorca kontroli zgodności z prawem zaskarżonego rozstrzygnięcia.

W ocenie Sądu pierwszej instancji, zaskarżone rozstrzygnięcie nie zostało poprzedzone rozpatrzeniem merytorycznym zarzutów protestu w konfrontacji z treścią zaskarżonego nim rozstrzygnięcia powołującego się na karty oceny merytorycznej właściwej, przez co należało, na podstawie art. 30 c) ust. 3 pkt 1 u.z.p.p.r., uwzględnić skargę przez stwierdzenie, że ocena projektu przeprowadzona została w sposób naruszający prawo i przekazać sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Instytucję Zarządzającą.

Zarząd Województwa M. złożył skargę kasacyjną od powyższego wyroku, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w K. do ponownego rozpoznania, względnie uchylenie wyroku i oddalenie skargi oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.

Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.) zarzucono naruszenie:

1. prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 30b ust. 1 i 2 u.z.p.p.r. w związku z błędną wykładnią art. 30a tej ustawy, co doprowadziło do nieuprawnionego wniosku, że negatywną ocenę wniosku należy utożsamiać z niewytypowaniem do dofinansowania, co oznacza, że Regulamin Konkursu

nieprzewidujący protestu od oceny pozytywnej (poza trzema przyczynami o charakterze formalnym), jest sprzeczny z ustawą.

2. przepisów postępowania, tj. art. 30c ust. 3 pkt 1 u.z.p.p.r., polegające na stwierdzeniu, że ocena merytoryczna projektu pn. "[...]" została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa M., w sytuacji, gdy przy ocenie projektu i rozpatrywaniu złożonego protestu nie naruszono żadnych przepisów prawa, działając zgodnie z Regulaminem Konkursu, który stanowi odzwierciedlenie przepisów ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.

W uzasadnieniu strona wnosząca skargę kasacyjną podniosła, że Sąd pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej wykładni art. 30b ust. 1 i 2 u.z.p.p.r., w związku z błędną wykładnią art. 30a. tej ustawy uznając, że przepisy te wskazują, iż oceną negatywną jest również ocena pozytywna projektu, która jednak z uwagi na wyczerpanie środków przeznaczonych na dany konkurs, nie pozwala na zawarcie umowy o dofinansowanie, lecz powoduje umieszczenie projektu na liście rezerwowej.

Według Instytucji Zarządzającej, użycie w art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. sformułowania "który pozytywnie przeszedł wszystkie etapy jego oceny", a w art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r. sformułowania "negatywnej oceny projektu", wyklucza możliwość przyjęcia, że w obu przepisach przypisuje się różne znaczenie pojęciom, które stanowią swoje przeciwieństwo. Jeżeli z art. 30a u.z.p.p.r. wynika, że projekt oceniony pozytywnie może nie otrzymać dofinansowania z powodu braku środków (umieszczony tym samym na liście rezerwowej), to nie można twierdzić, że jest to równoznaczne z negatywną ocenę projektu, o której mowa w art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r.. Koliduje to bowiem z wykładnią art. 30a ust. 1 u.z.p.p.r., z którego jasno wynika, że etap oceny (pozytywnej czy też negatywnej) jest oddzielony od etapu wyboru do dofinansowania. Oznacza to tym samym, że prawidłowa wykładnia art. 30b ust. 1 i 2 u.z.p.p.r., w związku wykładnią art. 30a tej ustawy, prowadzi do wniosku - jak w Regulaminie - że środek odwoławczy wnoszony jest wyłącznie od oceny negatywnej, która oznacza odrzucenie projektu.

Niesłuszne jest zatem stanowisko Sądu, że Instytucja Organizująca Konkurs nie mogła ustalić wyłącznie przesłanek formalnych dla wnoszenia protestu od oceny pozytywnej. Instytucja Organizująca Konkurs uwzględniając, że od oceny pozytywnej nie przysługuje środek odwoławczy mogła ustalić, iż tylko przesłanki formalne (np. brak uzasadnienia oceny) umożliwiają złożenie protestu. W związku z tym nie stanowi to naruszenia zasady równego dostępu do dofinansowania ani zasady przejrzystości zasad przy jego udzielaniu (art. 26 ust. 2 u.z.p.p.r.), gdyż stanowi odzwierciedlenie przepisów ustawy, która nie przewiduje środków odwoławczych od oceny pozytywnej.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu kasacyjnym obowiązuje zasada związania Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej. Zasada ta wynika z art. 183 § 1 p.p.s.a. i oznacza pełne związanie podstawami zaskarżenia wskazanymi w skardze kasacyjnej. Przytoczone w tym środku odwoławczym przyczyny wadliwości zaskarżonego orzeczenia determinują zakres jego kontroli przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd ten w odróżnieniu od wojewódzkiego sądu administracyjnego nie bada całokształtu sprawy, tylko weryfikuje zasadność postawionych w skardze kasacyjnej zarzutów. Do podjęcia działań z urzędu Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest jedynie w sytuacjach określonych w art. 183 § 2 p.p.s.a., które w tej sprawie nie występują.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając sprawę w granicach określonych skargą kasacyjną stwierdza, że nie ma ona usprawiedliwionych podstaw.

W rozpoznawanej sprawie zarzuty skargi kasacyjnej zmierzają do wykazania, że Sąd pierwszej instancji niesłusznie uwzględnił skargę uznając, iż pod pojęciem negatywnej oceny wniosku należy rozumieć także pozytywny wynik oceny merytorycznej właściwej projektu, który jednak z powodu wyczerpania dostępnej alokacji nie został zakwalifikowany do podpisania umowy o dofinansowanie.

Przystępując do oceny zarzutu naruszenia prawa materialnego należy przypomnieć, że zgodnie z art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r., w przypadku negatywnej oceny projektu wnioskodawca, po otrzymaniu informacji, o której mowa w art. 30a ust. 3 u.z.p.p.r., może wnieść środki odwoławcze przewidziane w systemie realizacji programu operacyjnego, w terminie, trybie i na warunkach tam określonych. W takim przypadku w pisemnej informacji, o której mowa w art. 30a ust. 3 u.z.p.p.r., właściwa instytucja zamieszcza uzasadnienie wyników oceny projektu oraz pouczenie o możliwości wniesienia środka odwoławczego, wraz ze wskazaniem terminu przysługującego na jego wniesienie, sposobie wniesienia oraz właściwej instytucji, do której środek ten należy wnieść. Natomiast, w myśl art. 30b ust. 2 u.z.p.p.r., system realizacji programu operacyjnego musi uwzględniać co najmniej jeden środek odwoławczy przysługujący wnioskodawcy w trakcie ubiegania się o dofinansowanie. Stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 i 2 u.z.p.p.r., pozytywnie oceniony projekt to taki, który pozytywnie przeszedł wszystkie etapy jego oceny i został zakwalifikowany do dofinansowania, a także projekt, którego dofinansowanie jest możliwe w ramach dostępnej alokacji na realizację poszczególnych działań i priorytetów w ramach programu operacyjnego. Dopiero po spełnieniu wymienionych warunków jest możliwe zawarcie umowy o dofinansowanie projektu.

Jak już wspomniano, środki odwoławcze w postępowaniu odwoławczym przysługują tylko w przypadku negatywnej oceny projektu (art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r.). Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie definiuje pojęcia "negatywnej oceny projektu", a w orzecznictwie sądów administracyjnych nie było ono interpretowane jednolicie. Początkowo przyjmowano, że ocena projektu jest negatywna, gdy projekt nie przejdzie pozytywnie wszystkich etapów jego oceny, przy czym szczegółowych regulacji co do etapów oceny i ilości punktów, które trzeba na tych etapach uzyskać by ocena była "pozytywna", poszukiwać należy w postanowieniach konkretnych programów (por. np. wyrok z dnia 10 lutego 2010 r., II GSK 47/10 oraz postanowienie z dnia 18 lutego 2010 r., II GSK 92/10). Uzyskanie przez uczestnika tak pojmowanej pozytywnej oceny projektu nawet w razie informacji, że projekt został umieszczony na liście rezerwowej, według omawianego poglądu, wyklucza wniesienie środka odwoławczego.

Od przedstawionego poglądu odstąpiono i obecnie za ugruntowane należy uznać stanowisko że pojęcie negatywnej oceny projektu oznacza ocenę wykluczającą możliwość zakwalifikowania projektu do dofinansowania ( por. orzeczenia NSA z 24 marca 2010 r., sygn. akt II GSK 248/10; z 10 czerwca 2010 r., sygn. akt II GSK 565/10; z 29 czerwca 2010 r., sygn. akt II GSK 657/10; z 10 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GZ 182/10; z 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GSK 846/10; z 18 sierpnia 2010 r., sygn. akt II GSK 847/10; z 13 stycznia 2011 r., sygn. akt II GSK 1494/10; z 14 grudnia 2011 r., sygn. akt II GSK 2236/11).

Naczelny Sąd Administracyjny w obecnym składzie podziela zapatrywanie przedstawione w wymienionych orzeczeniach i zawartą w nich argumentację. W szczególności podkreślenia wymaga, że konkurs służy wyłonieniu projektów, które mogą uzyskać dofinansowanie, a dokonywane w postępowaniu konkursowym oceny projektów są jedynie instrumentem służącym wyborowi projektów do dofinansowania, a nie celem samym w sobie. Jeżeli ustawodawca zdecydował się na ochronę praw i interesów uczestników konkursu w postaci środków odwoławczych i skargi do sądu administracyjnego, to minimalnym warunkiem racjonalności i skuteczności tej ochrony jest poddanie kontroli co najmniej tych ocen, które sytuują projekt poza listą projektów zakwalifikowanych do dofinansowania. Z tego względu użyte w art. 30b ust. 1 u.z.p.p.r. pojęcie negatywnej oceny projektu należy utożsamiać z oceną wyłączającą zakwalifikowanie projektu do dofinansowania, a zakwalifikowanie do dofinansowania, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r. z wytypowaniem projektu do zawarcia umowy o dofinansowanie ze środków podlegających aktualnie rozdysponowaniu w ramach konkursu. Nie stanowi zatem zakwalifikowania do dofinansowania umieszczenie na tzw. liście rezerwowej, rodzące jedynie pewną ekspektatywę uzyskania dofinansowania.

Dodać także należy, że w wytycznych Ministra Rozwoju Regionalnego (wydawanych na podstawie art. 35 ust. 3 u.z.p.p.r.) zawarto wyjaśnienie, iż za przykład negatywnej oceny uznać należy przypadek, w którym projekt przeszedł pozytywnie wszystkie etapy oceny, a nie został zakwalifikowany do dofinansowania ze względu na wyczerpanie środków dla danego konkursu.

Mając na uwadze dotychczasowe rozważania stwierdzić należy, że błędne jest stanowisko Zarządu Województwa M., że ocena projektu p.t. "[...]", złożonego przez J. J. oraz B. J. - wspólników spółki cywilnej T. nie była negatywna, lecz pozytywna, gdyż uzyskał on 64,47% punktów możliwych do zdobycia, a więc przekroczył wymagane minimum, skoro w ślad za tym projekt nie został skierowany do dofinansowania.

W związku z tym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że w omawianym przypadku stronie przysługiwało prawo do skorzystania ze środka odwoławczego w postaci protestu, a ograniczenie jego zakresu do kwestii formalnych naruszało prawo. Konsekwencją przyjęcia przez WSA, że procedurę odwoławczą w przypadku oceny projektu, który na etapie oceny merytorycznej właściwej, został oceniony pozytywnie, lecz nie został zakwalifikowany do dofinansowania, w Regulaminie Konkursu ukształtowano nieprawidłowo, było trafne stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo.

Strona wnosząca skargę kasacyjną zarzuciła także naruszenie art. 30c ust. 1 pkt 1 u.z.p.p.r., polegające na stwierdzeniu, że ocena merytoryczna projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo w sytuacji, gdy przy ocenie projektu i rozpatrywaniu złożonego protestu nie naruszono żadnych przepisów prawa, działając zgodnie z Regulaminem Konkursu, który stanowi odzwierciedlenie przepisów ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Uzasadnienie tak sformułowanego zarzutu w istocie ograniczone zostało do stwierdzenia, że ocena projektu została przeprowadzona zgodnie z Regulaminem Konkursu.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, omawiany zarzut z przyczyn podanych wyżej, a także z uwagi na jego lakoniczne uzasadnienie, które w ogóle nie nawiązuje do argumentacji Sądu pierwszej instancji, należało uznać za chybiony.

Naczelny Sąd Administracyjny mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 184 p.p.s.a., oddalił skargę kasacyjną jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw.