Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia NSA Henryk Dolecki,, Sędzia WSA Maria Mysiak (spr.), Protokolant Beata Radomska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2008 r. sprawy ze skargi D. U.-M., J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 1 i 2 ustawy o samorządowych kolegiach odwoławczych, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Ś. z dnia [...], umarzającą postępowanie w sprawie z wniosku J. i P. K. o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie Zakładu X oraz budowie dwukondygnacyjnego budynku gospodarczego z częścią mieszkalną na działce nr 212, w obrębie geodezyjnym 013, przy ul. S. w Ś.

Z uzasadnienia powołanej wyżej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. wynika, co następuje:

Burmistrz Miasta Ś., decyzją z dnia [...], w wyniku rozpatrzenia wniosku J. i P. K. o ustalenie warunków zabudowy dla wyżej opisanego przedsięwzięcia umorzył postępowanie w sprawie.

Swoją decyzję organ pierwszej instancji uzasadnił tym, że w Ś., na obszarze, na którym usytuowana jest działka nr 217, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. W dniu [...] Rada Miejska w Ś. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obrębu 013 i 015 miasta Ś. Uchwała nr [...] ogłoszona została w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia [...], zaś po upływie 30 dni od jej ogłoszenia ustalenia planu miejscowego stały się obowiązujące.

D. i J. M. w odwołaniu od wyżej wskazanej decyzji wskazali, że pomimo tego, że uchwalenie miejscowego planu powoduje bezprzedmiotowość postępowania w sprawie o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy, to wnoszą sprzeciw powołując się na argumenty jakie podnosili w swoich wcześniejszych odwołaniach i zażaleniach od orzeczeń organów pierwszej i drugiej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., przywołaną na wstępie decyzją z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję uznając, że została ona wydana zgodnie z prawem.

Organ odwoławczy powołał się na przepisy ustawy o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 11 lipca 2003 r., zgodnie z którymi ustalenie przeznaczenia terenu oraz sposobu zagospodarowania i warunków zabudowy terenu powinno nastąpić w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zaś ustalenia planu na mocy art. 14 ust. 8 ustawy są powszechnie wiążące na obszarze na którym ten plan obowiązuje i muszą być respektowane bez względu na to, czy budzą stosunek krytyczny inwestora, dopóki taki plan nie zostanie zmieniony. Plan ten stanowi akt prawa miejscowego i w związku z tym, od dnia wejścia w życie, tj. ogłoszenia. Zgodność zamierzenia inwestora z ustaleniami miejscowego planu umożliwia wydanie pozwolenia na budowę bez potrzeby poprzedzania wydania tej decyzji uzyskaniem decyzji o warunkach zabudowy.

W rozpatrywanej sprawie, zdaniem organu odwoławczego, mamy do czynienia z sytuacją, w której Rada Miejska w Ś. skorzystała z przysługującej jej zasady pierwszeństwa planowego gospodarowania przestrzennego nad formami gospodarki bezplanowej, regulowanymi w trybie wydawania decyzji o warunkach zabudowy, i podejmując uchwałę z dnia [...] wyznaczyła granice treści prawa do zabudowy między innymi działki nr 217. Tym samym z dniem [...], tj. 30 dni od opublikowania aktu w dzienniku urzędowym, Burmistrz Ś. utracił prawo do ustalania w trybie decyzji o warunkach zabudowy określonych praw i obowiązków inwestora dla wnioskowanego przez niego zamierzenia inwestycyjnego, bowiem decyzji

o warunkach zabudowy nie wydaje się dla zamierzenia inwestycyjnego położonego na obszarze posiadającym plan miejscowy. Sprawy z wniosku inwestora nie można zatem było załatwić merytorycznie, bowiem brak jest podstaw prawnych procesowania.

W ocenie organu odwoławczego poza zakres sprawy i kognicji Kolegium wykraczają sprawy, które w ocenie odwołujących się wskazują na wadliwości

w postępowaniu w przedmiocie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania garażu

i sąsiadujących z nim pomieszczeń gospodarczych, samowoli budowlanej, wznowienia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, wysokości komina itp. Przedmiotem rozstrzygnięcia w sprawie jest bowiem wyłącznie zagadnienie procesowe dotyczące zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji umarzającej wszczęte z wniosku J. i P. K.

W odniesieniu do zarzutów podniesionych w odwołaniu, organ odwoławczy stwierdził, że stanowią one "mieszaninę różnych zagadnień, mylnego wyobrażenia co do regulacji prawnej dotyczącej postępowań w sprawie ustalania warunków zabudowy i pozwolenia na budowę oraz nierzadko błędnej interpretacji przepisów prawa. Stanowią one swoistą polemikę strony niezadowolonej z ostatecznych już orzeczeń organów administracji i niekorzystnych dla odwołujących się wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego".

W skardze na wyżej wymienioną decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. D. i J. M., podnosząc ponownie zarzuty przytoczone już wcześniej w odwołaniu od decyzji Burmistrza Miasta Ś., zgłosili sprzeciw wobec zaskarżonej decyzji nie zgadzając się "na zlokalizowanie tak uciążliwego warsztatu wśród zabudowy mieszkaniowej – jednorodzinnej".

Organ odwoławczy, w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Stosownie do treści przepisu art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo

o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem, a więc prawidłowości zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafności wykładni. Innymi słowy, przedmiotem kontroli

w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest zgodność z przepisami administracyjnego prawa materialnego i procesowego - mającymi zastosowanie

w danej sprawie – zaskarżonych aktów organów administracji publicznej.

W odniesieniu do sprawy będącej przedmiotem niniejszego postępowania sądowego, obowiązkiem tutejszego Sądu było więc wyłącznie sprawdzenie trafności umorzenia postępowania administracyjnego wszczętego z wniosku J. i P. K. o ustalenie warunków zabudowy na rozbudowę Zakładu X oraz budowę dwukondygnacyjnego budynku gospodarczego z częścią mieszkalną na działce nr 217, w obrębie geodezyjnym 013, przy ul. S. w Ś.

Postępowanie administracyjne w rozpatrywanej sprawie zostało wszczęte pod rządami ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), która to ustawa zaczęła obowiązywać od 11 lipca 2003 r. Ustawa powyższa w sposób radykalny zmieniła funkcję miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego stał się teraz bezpośrednią podstawą do wydawania pozwoleń na budowę, natomiast decyzje o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu zostały zarezerwowane wyłącznie dla obszarów pozbawionych planu.

Powyższe wynika wprost z treści art. 4 cytowanej ustawy, którego ustęp

1 stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, natomiast ustęp 2 stwierdza, że dopiero w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania

i warunków zabudowy następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy

i zagospodarowania terenu, przy czym lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, natomiast sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się

w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

W niniejszej sprawie, o ile w momencie wszczęcia postępowania administracyjnego, wszczętego z wniosku J. i P. K. o ustalenie warunków zabudowy, istniało uzasadnienie prawne dla wydania decyzji w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji opisanej wnioskiem z uwagi na brak obowiązującego wówczas dla terenu inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, o tyle na datę orzekania przez organy administracji takie uzasadnienie przestało istnieć. Uchwałą bowiem z dnia [...] Rada Miejska w Ś. uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obrębu 013 i 015 miasta Ś., który swymi ustaleniami objął również działkę nr 217 przy ul. S. w Ś., stanowiącą teren inwestycji opisany wnioskiem skarżących.

Uchwała zatwierdzająca plan zagospodarowania przestrzennego zaczęła obowiązywać po upływie 30 dni od ogłoszenia jej treści w Dzienniku Urzędowym Województwa z dnia [...] tj. z dniem [...]. Z tym momentem ukształtowany został nowy stan prawny, mający zasadniczy wpływ na toczące się postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla terenów objętych ustaleniami planu, albowiem wejście w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zamknęło możliwość decyzyjnego ustalenia warunków zabudowy tychże terenów.

Postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy wszczęte przed uchwaleniem planu, z momentem jego uchwalenia i wejścia w życie, stało się zatem bezprzedmiotowe. Zgodnie z art. 105 § 1 K.p.a. w sytuacji, gdy postępowanie

z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o jego umorzeniu. Decyzja Burmistrza Miasta Ś. umarzająca postępowanie administracyjne jest więc wyrazem słusznie dostrzeżonej bezprzedmiotowości dalszego postępowania administracyjnego. Na ocenę jej legalności tj. zgodności z prawem nie mogą mieć przy tym wpływu zarzuty skarżących dotyczące prowadzonej na działce nr 217 przez J. i P. K. działalności gospodarczej oraz podjętych uprzednio w toku postępowań o ustalenie warunków zabudowy i o pozwolenie na budowę orzeczeń organów administracji publicznej.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.),skargę - jako bezzasadną - oddalił.