Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jan Paweł Tarno Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Wr 551/15 w sprawie ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej i odmowy rejestracji pojazdu 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od E. K. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 listopada 2015 r., sygn. akt III SA/Wr 551/15, oddalił skargę E. K. (dalej zamiennie skarżąca) na sprecyzowaną w sentencji decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G.

Jak wynika z jego uzasadnienia wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym: w dniu [...] lipca 2011 (winno być 2012 ) r. E. K. wniosła do S. J. o rejestrację samochodu osobowego marki Mercedes Benz [...] o numerze identyfikacyjnym VIN [...]. Do wniosku załączyła niezbędne dokumenty, to znaczy zagraniczny dowód rejestracyjny wraz z tłumaczeniem, umowę sprzedaży zawartą w H. dnia [...] maja 2012 r., dowód uiszczenia podatku akcyzowego i VAT, dokument poświadczający badanie techniczne, dokument identyfikacyjny pojazdu (karta pojazdu), uiściła opłatę recyklingową i złożyła oświadczenie o sprowadzeniu na lawecie tego pojazdu z zagranicy bez tablic rejestracyjnych. W oparciu o te dokumenty Starosta J. wydał decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r., Nr [...] (dalej zamiennie decyzja dotychczasowa), uwzględniającą ów wniosek i rejestrując samochód pod numerem [...].

W dniu [...] stycznia 2013 r. do tego organu wpłynęła pocztą elektroniczną informacja z Federalnego Urzędu Transportu Drogowego we F., według której w niemieckim Centralnym Rejestrze Pojazdów, pod niemieckim numerem rejestracyjnym [...], widniejącym w przedstawionym do pierwszej rejestracji w Polsce niemieckim dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu, figuruje inny pojazd, niż zarejestrowany przez organ I instancji. Pojazd o nr VIN: [...] nie figuruje natomiast w ogóle w tym Centralnym Rejestrze Pojazdów. W oparciu o te informacje, nieznane organowi w postępowaniu o rejestrację pojazdu, wobec uzasadnionego podejrzenia, że niemiecki dowód rejestracyjny i niemiecka karta pojazdu przedstawione przez stronę do rejestracji w 2011 r. są sfałszowane, organ I instancji postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r., nr [...], wznowił postępowanie zakończone decyzją z dnia [...] sierpnia 2012 r. w trybie art. 145 §1 pkt 5 K.p.a. Jednocześnie zawiadomił Komisariat Policji w J. G. o możliwości popełnienia przestępstwa polegającego na sfałszowaniu dokumentów pojazdu. Poza tym organ przesłał do Federalnego Urzędu Komunikacji we F., dołączając kserokopie dokumentów złożonych do rejestracji w/w pojazdu, prośbę o ponowne sprawdzenie, czy pojazd ten rzeczywiście nie figuruje w tamtejszej ewidencji i czy dokumenty są sfałszowane. Federalny Urząd Transportu Drogowego we F. potwierdził przekazaną wcześniej informację (e-mail z dnia [...] października 2013 r. oraz pisemnie - data wpływu [...] listopada 2013 r.). W celu dokładnego zbadania sprawy przesłano również zapytanie do Urzędu Komunikacji w H. o sprawdzenie, czy przedmiotowy pojazd był tam zarejestrowany. W dniu [...] grudnia 2013 r. Prokuratura Rejonowa w J. G. wydała postanowienie o umorzeniu postępowania karnego wobec stwierdzenia, że posłużenie się owym dowodem rejestracyjnym nie zawiera znamion czynu zabronionego. W dniu [...] kwietnia 2014 r. organ I instancji otrzymał wiadomość meilową z Krajowego Urzędu Komunikacyjnego w H., że pojazd o którym mowa nigdy nie był zarejestrowany w H., którą następnie przesłano pisemnie. W dniu [...] maja 2014 r. do Prokuratury Rejonowej w J. G. przesłano notatkę służbową [...] zawierającą tę informację. Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. Starosta J. uchylił decyzję dotychczasową, od której strona wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. zarzucając niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz oparcie się jedynie na informacjach przesłanych drogą elektroniczną, które nie mogą być wiarygodnym źródłem informacji ani stanowić dowodów w postępowaniu administracyjnym. E. K. wskazała na możliwą pomyłkę w systemie komputerowym Centralnego Rejestru Pojazdów RFN. Według niej fakt, że pod nr rejestracyjnym [...] figuruje inny pojazd, nie przesądza że dokumenty przedmiotowego pojazdu są sfałszowane. W dniu [...] lipca 2014 r. Prokuratura Rejonowa w J. G. podjęła umorzone postępowanie, zaś w dniu [...] września 2014 r. umorzyła dochodzenie w sprawie: posłużenia się w dniu [...] lipca 2012 r. w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w J. G. sfałszowanym niemieckim dowodem rejestracyjnym na samochód marki Mercedes-Benz nr VIN: [...], tj. o czyn z art. 270 § 1 K.k., wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego, nadto sfałszowania niemieckiego dowodu rejestracyjnego na ten pojazd, tj. o czyn z art. 270 § 1 K.k., wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa. W dniu 30 września 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją nr [...] uchyliło decyzję z [...] kwietnia 2014 r. i przekazało sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia z uwagi na wydanie decyzji przedwcześnie, ponieważ zdaniem Kolegium należało uczynić to po zakończeniu postępowania prokuratorskiego. Następnie organ rejestrujący zwrócił się do dealera marki Mercedes-Benz z zapytaniem, czy pojazd marki Mercedes-Benz o nr VIN: [...] wyprodukowano w 2001 r. Uzyskano informację, że wyprodukowano go w 2001 r. na rynek włoski, a [...] czerwca 2002 r. i [...] lipca 2002 r. odnotowano jego naprawy gwarancyjne na terenie Włoch. [...] października 2014 r. organ ten zwrócił się do włoskiego Ministerstwa Infrastruktury i Transportu o informacje o tym pojeździe. W odpowiedzi otrzymał pocztą elektroniczną wiadomość, że pojazd o nr VIN: [...] zarejestrowano we Włoszech [...] lipca 2001 r. i z uwagi na jego złomowanie wykreślono go z rejestru pojazdów [...] marca 2012 r. W dniu [...] lutego 2015 r. do organu wpłynęło pismo Ministerstwa Infrastruktury i Transportu w R. potwierdzające wcześniejsze wyjaśnienia, że pojazd Marki Mercedes-Benz o nr VIN: [...] był zarejestrowany we Włoszech w dniu [...] lipca 2001 r. i wykreślony z powodu złomowania [...] marca 2012 r. zgodnie z przepisami obowiązującymi we Włoszech.

W takim stanie faktycznym decyzją z dnia [...] marca 2015 r., Nr [...], Starosta J. uchylił własną decyzję ostateczną z dnia [...] sierpnia 2012 r., Nr [...], o zarejestrowaniu przedmiotowego pojazdu i odmówił jego rejestracji. Podejmując takie rozstrzygnięcie organ stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zaszła przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., to znaczy wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane mu w dacie wydawania decyzji dotychczasowej. Uzyskane przezeń informacje od strony niemieckiej i włoskiej to nowe istotne dla sprawy okoliczności, stanowiące przesłankę wznowienia postępowania. W jego toku ustalono, że przedmiotowy pojazd marki Mercedes-Benz nigdy nie był zarejestrowany w Niemczech, a jego dokumenty zostały sfałszowane. Potwierdzają to informacje przesłane przez stronę niemiecką. Organ odwołał się do postanowienia Prokuratury Rejonowej w J. G. z [...] września 2014 r., na którego podstawie stwierdził, że przestępstwa sfałszowania dokumentu dokonano, ale nie wykryto jego sprawców. Organ wskazał, że z dokumentów przedstawionych przez stronę wynika, że pojazd będący przedmiotem postępowania nabyła ona dnia [...] maja 2012 r. w H., lecz podczas przesłuchania w dniu [...] lipca 2014 r. przeprowadzonego przez organ II instancji zeznała, że pojazd ten nabyła w Polsce. Poddaje to w wątpliwość wiarygodność treści załączonej umowy zakupu pojazdu. Organ uwzględnił także informacje uzyskane od strony włoskiej. Wynika z nich, że pojazd marki Mercedes-Benz nr VIN: [...] był we Włoszech zarejestrowany w dniu [...] lipca 2001 i wykreślony z rejestru pojazdów w dniu [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie (wyrejestrowanie pojazdu poprzedziły wszystkie kontrole techniczne pojazdu przewidziane obowiązującymi przepisami). Wobec tego ustalił, iż doszło do przemieszczenia odpadu. Takowy zaś nie podlega powtórnej rejestracji. Zatem uznał, iż strona nie przedstawiła wymaganych art. 72 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137) do rejestracji pojazdów dokumentów. Skarżąca odwołała się od tej decyzji, zarzucając jej wydanie przy braku istotnych dla rozstrzygnięcia dokumentów złomowania pojazdu i wniosła o umorzenie postępowania I instancji. Organ II instancji, zaskarżoną decyzją, utrzymał w mocy tę decyzję Starosty J., aprobując poczynione przezeń ustalenia i zajęte stanowisko, uznając je za własne.

W skardze na decyzję ostateczną skarżąca wskazała, że jej zdaniem zaskarżoną decyzję wydano w oparciu o niewystarczający materiał dowodowy. Bowiem w toku postępowania administracyjnego nie uzyskano z Włoch dokumentacji złomowania przedmiotowego pojazdu. Poza tym przyjęto, że dowód rejestracyjny dołączony do wniosku o rejestrację okazał się fałszywy, podczas gdy otrzymała go od sprzedającego pojazd, a nie był on poddany ekspertyzie policyjnej. W całej sprawie badano jedynie, czy właścicielka pojazdu posługiwała się sfałszowanym dokumentem i sprawę umorzono wydając stosowne postanowienie. Wynika z tego, że można tylko domniemywać, iż dokumenty zostały sfałszowane, ponieważ pojazd nie figuruje w niemieckim Centralnym Rejestrze Pojazdów we F. Ministerstwo Infrastruktury i Transportu w R. podaje, że pojazd został we Włoszech wyrejestrowany w dniu [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie. Nie przedstawiono jednak stronie polskiej żadnych dokumentów na tę okoliczność. Jeżeli zatem pojazd fizycznie istnieje i przeszedł w Polsce wszystkie kontrole stanu technicznego pozytywnie, to według skarżącej należało wyjaśnić, czy strona włoska nie wyrejestrowała pojazdu pod wpływem błędu, czy sprawdziła dokumenty złomowania przed wydaniem decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu. Brak tak ważnych dokumentów zaprzecza więc ustaleniom postępowania administracyjnego. Zapadłe decyzje powinny przeto zostać uchylone.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując prezentowaną dotąd argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalając skargę wyjaśnił, iż jego zdaniem organy orzekające w sprawie postąpiły słusznie wznawiając postępowanie dotyczące rejestracji przedmiotowego pojazdu, w wyniku którego odmówiły jego rejestracji. Istniała bowiem podstawa wznowieniowa uregulowana w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a., gdyż po wydaniu decyzji dotychczasowej pojawiły się nowe istotne dla sprawy okoliczności faktyczne w postaci sfałszowania dokumentów potrzebnych do rejestracji. Sąd I instancji nie uznał za zasadne zarzutów podniesionych przez skarżącą, że nie udowodniono sfałszowania dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu z uwagi na nieprzeprowadzenie ich ekspertyzy policyjnej i umorzenie śledztwa prokuratorskiego. Sąd podzielił w tym przedmiocie stanowisko organów orzekających, według których Prokuratura stwierdziła dokonanie przestępstwa sfałszowania wymienionych dokumentów, ale umorzyła postępowanie z uwagi na niewykrycie ich sprawcy. Z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym wynika bowiem, że pod numerem rejestracyjnym widniejącym w podrobionym niemieckim dowodzie rejestracyjnym załączonym przez skarżącą do rejestracji, był zarejestrowany inny samochód. Niemiecka karta pojazdu była także sfałszowana, ponieważ ustalono w postępowaniu administracyjnym niezbicie, że samochód marki Mercedes-Benz [...] o nr VIN [...] był wyprodukowany na rynek włoski, a zatem powinien mieć włoską, a nie niemiecką kartę pojazdu. W Niemczech nie był on zarejestrowany. Z informacji uzyskanych w postępowaniu administracyjnym od Ministerstwa Infrastruktury i Transportu w R. wynika, że przedmiotowy pojazd wyrejestrowano we Włoszech dnia [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie. Zdaniem Sądu I instancji te ustalenia nie zostały przez skarżącą skutecznie zakwestionowane, bo wynikają z wiarygodnych dowodów. Na okoliczność ustalenia tych faktów nie są zdaniem Sądu meriti niezbędne inne dokumenty, czy dowody, których przeprowadzenia domaga się skarżąca. Z art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym i z § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123) wynika, że rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie poprzedniego dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd ten był już uprzednio rejestrowany, co miało miejsce w rozpatrywanej sprawie. Zatem sfałszowany dowód rejestracyjny nie może być podstawą do kolejnej rejestracji pojazdu. W ocenie Sądu I instancji należy również uwzględnić fakt wyrejestrowania we Włoszech dnia [...] marca 2012 r. przedmiotowego pojazdu z uwagi na jego złomowanie. Wynika z tego, że nawet gdyby poprzedniego dowodu rejestracyjnego nie sfałszowano, pojazd nie mógłby zostać ponownie zarejestrowany w Polsce, gdyż nie zachodzi żadna z przesłanek określonych w powołanym art. 79 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Wątpliwości budzi też miejsce zawarcia umowy sprzedaży. Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia i wnioski, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) – dalej: P.p.s.a., orzekł jak w sentencji tego wyroku.

Skargę kasacyjną od tego orzeczenia wniosła E. K. Zaskarżając go w całości zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

1) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a., w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 i 5 K.p.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na jej wadliwość wyrażającą się w przyjęciu, że domniemany fakt sfałszowania niemieckiego dowodu rejestracyjnego pojazdu stanowi przesłankę wznowienia postępowania administracyjnego, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.;

2) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 7 i art. 77 § 1 K.p.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na zaniechanie przez organy administracyjne dopuszczenia i przeprowadzenia dowodów z zaświadczeń lub odpisów z rejestrów właściwych organów (instytucji) niemieckich i włoskich oraz z dokumentów stanowiących podstawę wpisów (wprowadzania informacji) do tych rejestrów;

3) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 80 K.p.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i bezkrytyczne danie wiary informacjom organów (instytucji) zagranicznych bez należytego wyjaśnienia sprzeczności w materiale dowodowym, tj. pomiędzy treścią dowodu rejestracyjnego a informacjami uzyskanymi od organów (instytucji) zagranicznych;

4) art. 151 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w zw. z art. 84 § 1 K.p.a. poprzez oddalenie skargi w sytuacji, gdy zachodziły podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z uwagi na nieprzeprowadzenie w toku postępowania administracyjnego dowodu z opinii biegłego na okoliczność autentyczności dowodu rejestracyjnego przedłożonego przez skarżącą przy rejestracji pojazdu.

Na tej podstawie wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Ponadto pełnomocnik skarżącej kasacyjnie zrzekł się w jej imieniu rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podkreślono przede wszystkim, że ocena dopuszczalności wznowienia postępowania administracyjnego w związku z podejrzeniem sfałszowania dowodu, na którym oparto istotne dla sprawy ustalenia faktyczne, może mieć za podstawę wyłącznie art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a., a nie pkt 5 tego przepisu, jak miało to miejsce w sprawie. Tymczasem postępowanie karne prowadzone w kierunku popełnienia przestępstwa sfałszowania dokumentu zostało prawomocnie umorzone. Wskazano również, że treść uzasadnienia postanowienia z dnia [...] sierpnia 2014 r. o umorzeniu dochodzenia wskazuje, iż w dochodzeniu tym, poza przesłuchaniem jednej osoby nie dokonano żadnych czynności dowodowych, a skoro brak było wskazówek odnośnie ewentualnego sprawcy, postanowiono dochodzenie umorzyć na tej tylko podstawie, nie czyniąc tak naprawdę żadnych innych ustaleń faktycznych. Twierdzenie, że w związku z umorzeniem tego dochodzenia można przyjąć za udowodniony fakt popełnienia przestępstwa sfałszowania dowodu rejestracyjnego, nie znajduje, w ocenie autora skargi kasacyjnej, żadnego uzasadnienia. Ponadto, dla zgromadzenia wymaganego dla rozstrzygnięcia materiału dowodowego konieczne było pozyskanie wydanych w przepisanej formie zaświadczeń (ich zagranicznych odpowiedników) lub odpisów (ich zagranicznych odpowiedników) z odpowiednich rejestrów prowadzonych przez właściwe organy niemieckie i włoskie. Konieczne także było pozyskanie innych dowodów, które stanowiły podstawę dokonania odpowiednich wpisów w tych rejestrach. W szczególności niezbędne było uzyskanie dokumentów potwierdzających "wykonanie wszystkich kontroli technicznych przewidzianych obowiązującymi przepisami", o których to kontrolach mowa jest w piśmie Ministerstwa Infrastruktury i Transportu Włoch z dnia [...] lutego 2015 r. Nadto, już w skardze skarżąca podnosiła zaniechanie uzyskania przez organy administracyjne świadectwa demontażu pojazdu, co także stanowiło dowód niezbędnych dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego. W ocenie skarżącej należało przeprowadzić w sprawie dowód z opinii biegłego na okoliczność prawdziwości dowodu rejestracyjnego. Sprawa przeto nie jest oczywista, nie została wyjaśniona do rozstrzygnięcia, zatem zaskarżony wyrok taki stan akceptujący nie powinien się ostać.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. wniosło o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionej podstawy.

Na wstępie godzi się przypomnieć, że zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W niniejszej sprawie nie występują przesłanki nieważności określone w art. 183 § 2 P.p.s.a., zatem Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej, jej podstawą i zarzutami przedstawionymi na jej uzasadnienie.

Przed odniesieniem się do jej wytyków zauważyć nadto należy, że w myśl art. 176 § 2 P.p.s.a., poza wymaganiami, o których mowa w § 1, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy. W niniejszej sprawie ziściły się warunki odstępstwa od zasady jawności i bezpośredniości postępowania, bowiem pełnomocnik skarżącej kasacyjnie zrzekł się w jej imieniu rozprawy, a pozostałe strony w terminie 14 dni od doręczenia skargi kasacyjnej nie zażądały przeprowadzenia rozprawy (art. 182 § 2 P.p.s.a.). Wypada też dodać, że podstawy, na których można oprzeć skargę kasacyjną, zostały określone w art. 174 P.p.s.a., a są to: naruszenie prawa materialnego i naruszenie przepisów postępowania. Przepis art. 174 pkt 1 tej ustawy przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć wadliwe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie nieprawidłowej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego. Również druga podstawa kasacyjna wymieniona w art. 174 pkt 2 P.p.s.a. - naruszenie przepisów postępowania - może przejawiać się w tych samych postaciach, co naruszenie prawa materialnego, przy czym w tym wypadku ustawa wymaga, aby skarżący kasacyjnie nadto wykazał możliwość istotnego wpływu wytkniętego uchybienia na wynik sprawy.

Skargę kasacyjną w tej sprawie oparto wyłącznie na podstawie naruszenia przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 P.p.s.a.). Okazała się ona nietrafna. Jak to wyżej podano, podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania należy przede wszystkim dowieść, iż mógł on mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Co prawda autor skargi kasacyjnej posłużył się tym zwrotem, jednakże w żaden sposób możliwości istotnego wpływu zarzutów na wynik sprawy nie wykazał. Jest to wada tego środka, niewpływająca jednak na jego dopuszczalność. Na wstępie rozważań merytorycznych należy podnieść, że przedmiotem kontroli Sądu I instancji była decyzja wydana w postępowaniu nadzwyczajnym, jakim jest postępowanie wznowieniowe. Wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte co najmniej jedną z kwalifikowanych wadliwości procesowych wyliczonych wyczerpująco w art. 145 § 1 i art. 145a i b § 1 K.p.a. Złożenie wniosku lub powzięcie z urzędu informacji o zaistnieniu którejś z ww. przesłanek wszczyna etap postępowania wstępnego, które powinno zakończyć się załatwieniem sprawy rozstrzygnięciem przewidzianym w art. 149 K.p.a. Postanowienie o wznowieniu postępowania otwiera organowi drogę do zbadania czy faktycznie doszło do wydania decyzji dotkniętej kwalifikowaną wadą prawną. Jedną z przesłanek wznowieniowych jest wyjście na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który wydał decyzję (art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.) Nowe okoliczności lub dowody to takie, które istniały w dniu wydania decyzji dotychczasowej, ale nie były znane organowi. Przy czym sam fakt, że wyszła na jaw nowa okoliczność lub nowy dowód nie stanowi o konieczności uchylenia decyzji ostatecznej. Obowiązkiem organu jest bowiem zbadanie, czy ta nowa okoliczność lub dowód mają znaczenie dla sprawy. Sąd meriti zasadnie przyjął, że w sprawie ujawniły się nowe okoliczności i dowody nieznane organowi w dniu wydania decyzji z dnia [...] sierpnia 2012 r., a istotne dla sprawy, co uzasadniało wznowienie postępowania. Przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym precyzyjnie określają zasady rejestracji pojazdów samochodowych i dopuszczenia ich do ruchu. Zgodnie z postanowieniami art. 73 tej ustawy, rejestracji pojazdu dokonuje się na wniosek właściciela, a do zarejestrowania niezbędne jest przedstawienie odpowiednich dokumentów (art. 72 ust. 1). Jednym z nich jest dowód własności pojazdu oraz dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany. W razie niespełnienia przewidzianych prawem warunków, tj. nieprzedłożenia wymaganych, lub przedłożenia niewiarygodnych dokumentów, nie może nastąpić rejestracja pojazdu. Wspomniane dowody muszą być prawdziwe nie tylko w znaczeniu formalnym, czyli sporządzone przez powołane do tego organy lub osoby, lecz także zgodne ze stanem faktycznym - prawdziwe. Przepisy ustawy – Prawo o ruchu drogowym podstawowe znaczenie przypisują więc kwestii prawidłowego i rzetelnego ustalenia własności pojazdu. Wątpliwości w tej kwestii mogą powstać w m.in. przypadku, gdy dowód własności jest niezgodny z ostatnim dowodem rejestracyjnym w zakresie danych dotyczących właściciela. Sytuacja taka występuje również, gdy właściciel nie przedstawi ostatniego dowodu rejestracyjnego, co obejmuje nie tylko przypadek, gdy poprzednio pojazd nie był w ogóle zarejestrowany, ale i także, gdy był zarejestrowany, lecz dowód rejestracyjny został utracony, czy też – jak w rozpoznawanej sprawie – przedstawiony dowód rejestracyjny zawierał informacje nieprawdziwe. Bowiem podane w tym dowodzie dane nie odnosiły się do pojazdu, który na podstawie zawartych w tym dowodzie rejestracyjnym informacji został zarejestrowany przez organ I instancji. W uproszczeniu wystąpiła niezgodność pomiędzy pojazdem a rzekomo dotyczącą go dokumentacją. Z materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie wynika bezspornie i wiarygodnie, bo informacje pochodzące od właściwych organów zagranicznych nie nasuwają zastrzeżeń, że po zarejestrowaniu samochodu ustalono, iż pod niemieckimi numerami rejestracyjnymi, które figurowały w dowodzie rejestracyjnym dotyczącym przedmiotowego pojazdu, na podstawie którego to dowodu dokonano jego rejestracji, w Centralnym Rejestrze Pojazdów w Niemczech figuruje inny pojazd, niż ten który został zarejestrowany w Polsce, a pojazd o takim nr VIN, jaki podano w dokumentach załączonych do rejestracji, w ogóle w podanej bazie nie figuruje. Pojazd ten nie był zarejestrowany w Niemczech, a we Włoszech, gdzie go "zezłomowano". Uzasadnione wątpliwości budzi też miejsce, a pośrednio i sam fakt, zawarcia umowy sprzedaży tego pojazdu. Te ustalenia prowadzą do trafnej konkluzji, iż skarżąca nie przedstawiła prawdziwych dokumentów dotyczących pojazdu, który chciała zarejestrować. Nie wykazała przede wszystkim własności pojazdu, zaś organ nie jest władny ustalać tego prawa. Jest to konkluzja wystarczająca do uchylenia decyzji dotychczasowej w wyniku wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a.) i odmowy rejestracji. Zarzut naruszenia wspomnianego przepisu w związku ze wskazanymi w kasacji przepisami P.p.s.a. okazał się więc nietrafny. Sprawa została przy tym wyjaśniona do rozstrzygnięcia, przeprowadzono bardzo szerokie postępowanie dowodowe, a zgromadzony materiał został poddany wnikliwej ocenie stosownie do właściwych reguł. W tym kontekście zbędne okazało się uzupełnienie go o dowód z opinii biegłego, nawet bowiem gdyby dowód rejestracyjny nie został sfałszowany, to nie dotyczył tego pojazdu (przy czym ubocznie wypada dodać, że stanowisko prokuratury jest w tej materii niejasne). Zatem zarzuty uchybienia stosownym przepisom procedury administracyjnej w tej materii w związku z odpowiednimi przepisami P.p.s.a., również okazały się chybione. Podkreślenia wymaga, że z obszernej dokumentacji zgromadzonej w sprawie przez organy administracji bezsprzecznie wynika, że dane zawarte w dowodzie rejestracyjnym i w karcie pojazdu (nr VIN, nr rejestracyjny) dotyczą innego pojazdu niż ten, który skarżąca nabyła i przedstawiła do rejestracji w Polsce. Nie było zatem potrzeby przeprowadzania przez organy nowych dowodów, czy też ekspertyz w tej kwestii. Prawidłowo zatem Sąd I instancji wskazał, że w okolicznościach niniejszej sprawy ujawniły się nowe okoliczności i dowody nieznane organowi w chwili wydania decyzji z dnia [...] sierpnia 2012 r., co uzasadniało wydanie postanowienia o wznowieniu postępowania i w ostateczności decyzję odmawiającą rejestracji.

W tym miejscu wypada wyjaśnić, iż fałszerstwo przedmiotowego dowodu rejestracyjnego nie zostało co prawda potwierdzone przez prokuraturę ani sąd, więc co do zasady skarżąca kasacyjnie ma rację w tym zakresie, jednakże jest to tylko powód do konstatacji o braku przesłanki wznowieniowej z art. 145 § 1 pkt 1 K.p.a. Naczelny Sąd Administracyjny w tym składzie nie podziela bowiem forsowanego przez Sąd meriti poglądu, że spełniona jest ona w przypadku wydania postanowienia o umorzeniu postępowania karnego z powodu niewykrycia sprawcy, bo tego czy dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe, nie sposób inaczej ustalać, jak tylko w oparciu o prawomocne orzeczenie sądu skazujące, a ewentualnie orzeczenie prokuratury, lecz tylko takie, które stwierdza popełnienie przestępstwa (np. warunkowo umarzające postępowanie). Wszak przesłankowe ustalenia sfałszowania dokumentu w postępowaniu przygotowawczym, jeżeli nie doprowadziły do skazania, nie mają waloru przesądzającego ani o winie ani o popełnieniu tego czynu. Niemniej jednak w okolicznościach tej sprawy zaistniała inna przesłanka wznowieniowa. Przecież niepodobna nie stwierdzić oczywistej sprzeczności pomiędzy danymi identyfikacyjnymi pojazdu zamieszczonymi w dowodzie rejestracyjnym, a tymi znajdującymi się w bazie Centralnego Rejestru Pojazdów w Niemczech. Nie sposób pominąć również informacji uzyskanej od organów włoskich, zgodnie z którą pojazd marki Mercedes-Benz nr VIN: [...] był we Włoszech zarejestrowany w dniu [...] lipca 2001 i wykreślony z rejestru pojazdów w dniu [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie (wyrejestrowanie pojazdu poprzedziły wszystkie kontrole techniczne pojazdu przewidziane obowiązującymi przepisami). Nie jest zatem możliwa rejestracja pojazdu "zezłomowanego", który zgodnie z dokumentami włoskimi fizycznie nie istnieje. W tej sytuacji nie można także uznać, aby w świetle prawa w ogóle doszło do prawidłowego nabycia przez skarżącą przedmiotowego pojazdu, skoro indywidualne dane tego samochodu, takie jak nr VIN i nr rejestracyjny w istocie dotyczą całkiem innego pojazdu lub pojazdów niż ten nabyty przez skarżącą i przedstawiony Staroście J. do rejestracji. Pomijając zatem okoliczność, czy dokumenty pojazdu zgłoszone do jego rejestracji w Polsce zostały sfałszowane, a jeżeli tak to przez kogo i gdzie - bowiem aktualnie właściwe organy nie są w stanie tego zweryfikować - nie zmienia to faktu, iż ujawnienie tych nieprawidłowości już po dokonaniu rejestracji tego pojazdu w Polsce, uprawniało organ do wszczęcia postępowania wznowieniowego z urzędu na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 K.p.a. Ujawnione bowiem rozbieżności istniały już wcześniej, to jest w chwili wydawania decyzji ostatecznej, lecz dla organu są one nowymi dlatego, że nie były mu wcześniej znane. Rezultatem wznowienia postępowania było wydanie decyzji o odmowie rejestracji przedmiotowego pojazdu, która to rejestracja nie była możliwa z uwagi na tak znaczące rozbieżności pomiędzy tym, co znajduje się w dokumentacji pojazdu, a stanem faktycznym. Jeszcze raz godzi się podkreślić, że organy rejestracyjne nie są uprawnione do ustalania rzeczywistego stanu prawnego w inny sposób niż na podstawie odpowiednich dokumentów. Spory w tym zakresie są rozstrzygane przez sądy powszechne.

Wobec bezzasadności podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 P.p.s.a., ją oddalił. O kosztach postępowania kasacyjnego orzekł w oparciu o art. 204 pkt 1 P.p.s.a.