Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca), Maciej Guziński, , Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 20 listopada 2015 r. sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej i odmowy rejestracji pojazdu oddala skargę w całości.

Przedmiotem skargi jest decyzja z dnia [...] maja 2015 r., nr [...], którą Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. G. utrzymało w mocy decyzję Starosty J. z dnia [...] marca 2015 r., nr [...], uchylającą ostateczną decyzję Starosty J. z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] o zarejestrowaniu pojazdu marki [...] o nr VIN [...], nr rej. [...] oraz odmawiającą rejestracji tego pojazdu,

Powyższe decyzje były wydane w następujących okolicznościach.

W dniu [...] lipca 2011 r. E. K. (dalej także strona, skarżąca) wniosła o rejestrację samochodu osobowego marki [...] o numerze identyfikacyjnym VIN [...]. Do wniosku załączyła niezbędne dokumenty, to znaczy zagraniczny dowód rejestracyjny Cz. I i II wraz z tłumaczeniem, umowę sprzedaży zawartą w H. dnia [...] maja 2012 r., dowód uiszczenia podatku akcyzowego i VAT, dokument poświadczający badanie techniczne, dokument identyfikacyjny pojazdu (karta pojazdu), uiściła opłatę recyklingową i złożyła oświadczenie o sprowadzeniu na lawecie tego pojazdu z zagranicy bez tablic rejestracyjnych.

W oparciu o te dokumenty organ I instancji wydał powołaną decyzję z dnia [...] sierpnia 2012 r. Nr [...] w sprawie rejestracji pojazdu.

W dniu [...] stycznia 2013 r. do organu I instancji wpłynęła e.mailem informacja z Federalnego Urzędu Transportu Drogowego we F., według której w niemieckim Centralnym Rejestrze Pojazdów, pod niemieckim numerem rejestracyjnym [...], widniejącym w przedstawionym do pierwszej rejestracji w Polsce niemieckim dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu, figuruje inny pojazd, niż zarejestrowany przez organ I instancji. Pojazd o nr VIN: [...] nie figuruje natomiast w ogóle w Centralnym Rejestrze Pojazdów.

W oparciu o te informacje, nieznane organowi w postępowaniu o rejestrację pojazdu, wobec uzasadnionego podejrzenia, że niemiecki dowód rejestracyjny i niemiecka karta pojazdu przedstawione przez stronę do rejestracji w 2011 r. są sfałszowane, organ I instancji postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] wznowił postępowania w trybie art. 145 §1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U z 201 3r. poz. 267), dalej także k.p.a.). Przepis ten stanowi, że w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.

Organ zawiadomił Komisariat Policji w J. G. o możliwości popełnienia przestępstwa, polegającego na sfałszowaniu dokumentów pojazdu. Do Federalnego Urzędu Komunikacji we F. organ przesłał zapytanie, dołączając kserokopie dokumentów złożonych do rejestracji w/w pojazdu, z prośbą o ponowne sprawdzenie, czy pojazd ten rzeczywiście nie figuruje w tamtejszej ewidencji i czy dokumenty są sfałszowane.

Na podstawie art. 97. § 1 pkt. 4 k.p.a. postępowanie zawieszono postanowieniem [...] z dnia [...] lipca 2013 r. do czasu rozstrzygnięcia przez inny organ.

Federalny Urząd Transportu Drogowego we F. potwierdził przekazaną wcześniej informację o tym, że wpisy w dokumentach samochodu nie zgadzają się z wpisami w Centralnym Rejestrze Pojazdów i są sfałszowane (e.mail z dnia [...] października 2013 r. oraz pisemnie - data wpływu [...] listopada 2013 r.). W celu dokładnego zbadania sprawy przesłano również zapytanie do Urzędu Komunikacji w H. z prośbą o sprawdzenie, czy przedmiotowy pojazd był tam zarejestrowany.

W dniu [...] grudnia 2013 r. Prokuratura Rejonowa w J. G. wydała postanowienie o umorzeniu postępowania karnego wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (sygn. akt [...]).

W dniu [...] kwietnia 2014 r. otrzymano wiadomość e.mailową z Krajowego Urzędu Komunikacyjnego w H. informującą o tym, że pojazd, o którym mowa, nigdy nie był zarejestrowany w H. Tę samą wiadomość przesłano również w formie pisemnej (data wpływu [...] maja 2014 r.).

Wobec ustąpienia przyczyn zawieszenia postępowania, dnia [...] kwietnia 2014 r. organ podjął postępowanie postanowieniem [...], a w dniu [...] kwietnia 2014 r. wydał decyzję [...] o odmowie rejestracji pojazdu [...] o nr rejestr. [...].

W dniu [...] maja 2014 r. do Prokuratury Rejonowej w J. G. przesłano notatkę służbową [...] r. informującą o tym, że Wydział Komunikacji w H. potwierdził, że pojazd o nr VIN: [...] nigdy nie był w H. zarejestrowany.

W dniu [...] maja 2014 r. strona wniosła odwołanie od decyzji z dnia [...] kwietnia 2014 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. zarzucając organowi I instancji niedokładne wyjaśnienie stanu faktycznego oraz oparcie się jedynie na informacjach przesłanych drogą elektroniczną, które nie mogą być wiarygodnym źródłem informacji ani stanowić dowodów w postępowaniu administracyjnym. Odwołująca się wskazała na możliwą pomyłkę w systemie komputerowym Centralnego Rejestru Pojazdów RFN. Według odwołującej się fakt, że pod nr rejestracyjnym [...] figuruje inny pojazd, nie przesądza, że dokumenty przedmiotowego pojazdu są sfałszowane.

W postępowaniu przed organem II instancji przesłuchano stronę, która zeznała, że auto zakupiła w Polsce, a podczas zakupu sprawdziła wszystkie dokumenty, nr identyfikacyjny pojazdu i nic nie wzbudziło jej podejrzeń. Wyraziła ponownie zastrzeżenia co do sposobu wymiany informacji drogą e.mailową między organem rejestrującym a stroną niemiecką.

Dla wyjaśnienia procedur pomiędzy organami właściwymi w zakresie rejestracji pojazdów w Polsce i zagranicznymi, Samorządowe Kolegium Odwoławcze wystąpiło do Departamentu Transportu Drogowego Ministerstwa Infrastruktury. W odpowiedzi poinformowano, że administracje państw członkowskich UE przekazują sobie zbiorcze informacje o rejestracji pojazdów. Następuje to drogą e.mailową za pośrednictwem punktów kontaktowych zgłoszonych do Komisji Europejskiej, a Departament Transportu Drogowego pośredniczy w przekazywaniu tych informacji. Procedura i obowiązki organów uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. Nr 133 poz. 1123), stanowiącego transpozycję dyrektywy 1999/37/WE. Niezależnie od tego organy rejestrujące państw Unii Europejskiej mogą współpracować i kontaktować się ze sobą w celu wyjaśnienia spraw związanych z rejestracją pojazdów, a w szczególności drogą elektroniczną zgodnie z art. 9 w/w dyrektywy. W przypadku otrzymania informacji z administracji państwa członkowskiego przez polski organ rejestrujący, do jego właściwości należy rozpatrzenie tej informacji i przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego z uwzględnieniem współpracy z administracją państwa członkowskiego. Departament Transportu Drogowego ocenił jako prawidłowe działanie organu rejestrującego w sprawie. Wyjaśniono, że Ministerstwo nie jest uprawnione i nie bierze udziału w indywidualnych postępowaniach wyjaśniających, prowadzonych przez polskie organy rejestrujące.

W dniu [...] lipca 2014 r. Prokuratura Rejonowa w J. G. podjęła umorzone postępowanie. Powiadomiła o tym organ, żądając przekazania oryginału dowodu rejestracyjnego pojazdu. Akta pojazdu znajdowały się w organie II instancji, który przekazał Prokuraturze oryginał niemieckiego dowodu rejestracyjnego przedmiotowego pojazdu i kserokopię dokumentu Fahrzeugbrief (karta pojazdu).

W dniu [...] września 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją [...] uchyliło zaskarżoną decyzję [...] r. i przekazało sprawę do organu I instancji do ponownego rozpatrzenia z uwagi na to, że zdaniem tego organu decyzję wydano w I instancji przedwcześnie. Zdaniem Kolegium decyzja powinna była być wydana po zakończeniu, postępowania prokuratorskiego.

W dniu [...] września 2014 r. Prokuratura Rejonowa wydała postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie: posłużenia się w dniu [...] lipca 2012 r. w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w J. G. sfałszowanym niemieckim dowodem rejestracyjnym na samochód marki [...] nr VIN: [...], tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k., wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k.; ujawnionego w dniu [...] lipca 2012 r. w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w J. G. sfałszowania niemieckiego dowodu rejestracyjnego na samochód marki [...] nr VIN: [...], tj. o czyn z art. 270 § 1 k.k., wobec nie wykrycia sprawcy przestępstwa na podstawie art. 322 § 1 k.p.k.

Organ rejestrujący zwrócił się do dealera marki [...] z zapytaniem, czy pojazd marki [...] o nr VIN: [...] wyprodukowano w 2001 r. Uzyskano informację, że wyprodukowano w 2001 r. na rynek w., a [...] czerwca 2002 r. i [...] lipca 2002 r. odnotowano jego naprawy gwarancyjne na terenie W. Organ dnia [...] października 2014 r. zwrócił się zatem do w. Ministerstwa Infrastruktury i Transportu o informację o tym pojeździe. W odpowiedzi organ otrzymał wiadomość e.mailem, że pojazd o nr VIN: [...] zarejestrowano we W. [...] lipca 2001 r. i z uwagi na jego złomowanie wykreślono go z rejestru pojazdów [...] marca 2012 r. W dniu [...] lutego 2015 r. do organu wpłynęło pismo Ministerstwa Infrastruktury i Transportu w R. potwierdzające wcześniejsze ustalenia, że pojazd Marki [...] o nr VIN: [...] był zarejestrowany we W. w dniu [...] lipca 2001 r. i wykreślony z powodu złomowania [...] marca 2012 r. zgodnie z przepisami obowiązującymi we W.

Decyzją z dnia [...] marca 2015 r. Nr [...] Starosta J. uchylił własną decyzję ostateczną z dnia [...] sierpnia 2012 r. Nr [...] o zarejestrowaniu pojazdu marki [...] o nr VIN: [...], w tym dowód rejestracyjny seria: [...], kartę pojazdu seria: [...] i tablice rejestracyjne o nr [...] i odmówił rejestracji tego pojazdu. Podejmując takie rozstrzygnięcie organ stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zaszła przesłanka z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., to znaczy wyszły na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi. Uzyskane przez organ informacje od strony niemieckiej i w. stanowią nowe istotne dla sprawy okoliczności, które nie były znane organowi w momencie orzekania. Stanowi to zatem przesłankę wznowienia postępowania.

W toku wznowionego postępowania ustalono, że przedmiotowy pojazd marki [...] nigdy nie był zarejestrowany w Niemczech, a jego dokumenty zostały sfałszowane. Potwierdzają to informacje przesłane do organu przez stronę niemiecką.

Organ odwołał się do postanowienia Prokuratury Rejonowej z którego wynika, że w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w J. G. posłużono się sfałszowanym niemieckim dowodem rejestracyjnym na samochód marki [...], ale nie stwierdzono znamion czynu zabronionego na podstawie art. 17 § 1 pkt. 2 k.p.k. wobec niewykrycia sprawcy przestępstwa na podstawie art. 322 § 1 k.p.k. Na tej podstawie organ stwierdził, że przestępstwa dokonano, ale nie wykryto jego sprawców.

Organ powołał się na art. 72 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz.1137) i na rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz.U. Nr 133 poz. 1123), według których rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu, jeśli była wydana. Ponieważ dowód rejestracyjny i karta pojazdu, zgodnie z informacjami strony niemieckiej są sfałszowane, organ uznał, że nie spełniają przesłanek zawartych w cytowanych przepisach.

Organ wskazał, że z dokumentów przedstawionych przez stronę wynika, że pojazd będący przedmiotem postępowania nabyła ona dnia [...] maja 2012 r. w H., lecz podczas przesłuchania w dniu [...] lipca 2014 r. przeprowadzonego przez organ II instancji zeznała, że pojazd ten nabyła w Polsce. Poddaje to w wątpliwość wiarygodność treści załączonej umowy zakupu pojazdu.

Organ uwzględnił także informacje uzyskane od strony w. Wynika z nich, że pojazd marki [...] nr VIN: [...] był we W. zarejestrowany w dniu [...] lipca 2001 i wykreślony z rejestru pojazdów w dniu [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie (wyrejestrowanie pojazdu poprzedziły wszystkie kontrole techniczne pojazdu przewidziane obowiązującymi przepisami). Według organu wynika z tego, że w sprawie doszło do przemieszczenia odpadu. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21) przez odpady rozumie się "Każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest zobowiązany". Właściciel pojazdu użytkujący pojazd we W. oddając pojazd na w. stację demontażu pozbył się go ostatecznie i zgodnie z przytoczonymi przepisami. Pojazd marki [...] nr VIN: [...] należy więc sklasyfikować jako odpad pod kodem 16 01 04*- zużyte lub nienadające się do użytkowania pojazdy - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 września 2001 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. nr 112, poz.1206), posiadające właściwości niebezpieczne z uwagi na zawartość (pozostałości) płynów eksploatacyjnych w silniku, skrzyni biegów, amortyzatorach, przewodach hamulcowych, zbiorniku paliwa itp. Nawet gdyby pojazd został zakupiony z legalnymi dokumentami, ale wyrejestrowany z powodu złomowania, nie mógłby zostać w Polsce zarejestrowany. Przepisy art. 79 ust 4 ustawy dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym wskazują bowiem jednoznacznie, że pojazd wyrejestrowany nie podlega powtórnej rejestracji z wyjątkiem pojazdu: odzyskanego po kradzieży, zabytkowego, mającego co najmniej 25 lat uznanego przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji, ciągnika i przyczepy rolniczej, wywiezionego z kraju lub zbytego za granicą, o którym jest mowa w ust. 1 pkt 3. Organ stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie takie okoliczności takie nie zachodzą.

Strona odwołała się od tej decyzji, zarzucając jej wydanie przy braku istotnych dla rozstrzygnięcia dokumentów złomowania pojazdu i wniosła o umorzenie postępowania I instancji. Organ II instancji utrzymał w mocy decyzję I instancji aprobując stanowisko organu I instancji.

Strona niezadowolona z decyzji II instancji zaskarżyła ją do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu zarzucając, że narusza ona prawo. Wskazała, że w toku postępowania administracyjnego nie uzyskano z W. dokumentacji złomowania przedmiotowego pojazdu. Decyzję wydano zatem w oparciu o niewystarczający materiał dowodowy. W postępowaniu administracyjnym przyjęto, że dowód rejestracyjny przedstawiony do rejestracji okazał się fałszywy. Skarżąca się z tym nie zgodziła, ponieważ dowód rejestracyjny, który otrzymała od sprzedającego pojazd, nie był poddany ekspertyzie policyjnej, a w całej sprawie badano jedynie, czy właścicielka pojazdu posługiwała się sfałszowanym dokumentem i sprawę umorzono wydając stosowne postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie karnej. Wynika z tego, że można tylko domniemywać, że dokumenty zostały sfałszowane, ponieważ pojazd nie figuruje w niemieckim Centralnym Rejestrze Pojazdów we F. Ministerstwo Infrastruktury i Transportu w R. podaje, że pojazd został we W. wyrejestrowany w dniu [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie. Nie przedstawiło jednak stronie polskiej żadnych dokumentów na tę okoliczność.

Jeżeli zatem pojazd fizycznie istnieje i przeszedł w Polsce wszystkie kontrole stanu technicznego pozytywnie, to według skarżącej należało wyjaśnić, czy strona w. nie wyrejestrowała pojazdu pod wpływem błędu, czy sprawdziła dokumenty złomowania przed wydaniem decyzji o wyrejestrowaniu pojazdu. Brak tak ważnych dokumentów zaprzecza więc ustaleniom postępowania administracyjnego. Organ wydając decyzję administracyjną winien zatem wpierw w należyty sposób zbadać wszystkie dowody w sprawie, a nie wydać decyzję na podstawie wydanej w wyniku błędu czy przestępstwa decyzji organów w., która zdaniem skarżącej jest rzekomo zgodna z przepisami ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Organ w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację przyjętą w postępowaniu administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych; Dz. U. z 2014 r. poz. 1647). Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art. 3 § 1 w zw. z § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, dalej także w skrócie "p.p.s.a."), w tym także na decyzje wydawane w przedmiocie rejestracji pojazdów mechanicznych.

W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie albo przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a – c p.p.s.a. lub stwierdzenia nieważności aktu (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.). Stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpoznawanej sprawie skarga jest niezasadna. Sąd nie stwierdził bowiem w działaniu organów naruszenia przepisów prawa uzasadniających wyeliminowanie zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego. Sąd stwierdza zatem, że zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze trafnie utrzymał w mocy decyzję I instancji.

Niesporne jest, że w rozpatrywanej sprawie zaistniała podstawa wznowienia postępowania administracyjnego wymieniona w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. Z materiału dowodowego sprawy administracyjnej wynika bowiem, że po wydaniu decyzji z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] o zarejestrowaniu pojazdu marki [...] o nr VIN [...], nr rej. [...], pojawiły się nowe okoliczności, istotne dla sprawy, istniejące w dniu wydawania powyższej decyzji, lecz nieznane organowi I instancji wydającemu decyzję. Chodzi o to, że dowody w postaci niemieckiej karty pojazdu i niemieckiego dowodu rejestracyjnego, załączonych do wniosku o rejestrację pojazdu w Polsce, zostały sfałszowane.

Sąd nie uznaje za zasadne zarzutów podniesionych przez skarżącą, że nie udowodniono sfałszowania dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu, z uwagi na nieprzeprowadzenie ich ekspertyzy policyjnej i umorzenie śledztwa prokuratorskiego. Sąd podziela w tym przedmiocie stanowisko organów orzekających, według których Prokuratura stwierdziła dokonanie przestępstwa sfałszowania wymienionych dokumentów, ale umorzyła postępowanie z uwagi na niewykrycie ich sprawcy. Z materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu administracyjnym wynika bowiem, że pod numerem rejestracyjnym [...], widniejącym w podrobionym niemieckim dowodzie rejestracyjnym załączonym przez skarżącą do rejestracji, był zarejestrowany inny samochód. Niemiecka karta pojazdu była także sfałszowana, ponieważ ustalono w postępowaniu administracyjnym niezbicie, że samochód marki [...] o nr VIN [...] był wyprodukowany na rynek w., a zatem powinien mieć w., a nie niemiecką kartę pojazdu.

Sąd powołuje na tę okoliczność wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2007 r. (sygn. akt I OSK 418/06, LEX nr 255973), gdzie przyjęto, że akt umorzenia śledztwa nie może decydować o odmówieniu postanowieniu prokuratora cech orzeczenia stwierdzającego popełnienie przestępstwa, a przez oczywistość fałszu dowodu należy rozumieć przypadki, gdy przy prostym zestawieniu dowodu ze stanem faktycznym wynika, bez potrzeby prowadzenia postępowania wyjaśniającego, że jest on np. podrobiony.

Z informacji uzyskanych w postępowaniu administracyjnym od Ministerstwa Infrastruktury i Transportu w R. wynika, że przedmiotowy wyrejestrowano we W. dnia [...] marca 2012 r. z uwagi na jego złomowanie. Nie zostało to przez skarżącą skutecznie zakwestionowane. Na okoliczność udowodnienia tego faktu nie są zdaniem Sądu niezbędne inne dokumenty, których domaga się skarżąca.

Powołane okoliczności są istotne dla rozstrzygnięcia rozpatrywanej sprawy. Z art. 72 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym i z § 2 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów wynika bowiem, że rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie poprzedniego dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd ten był już uprzednio rejestrowany, co miało miejsce w rozpatrywanej sprawie. Jak trafnie wskazały organy orzekające, sfałszowany dowód rejestracyjny nie może być podstawą do kolejnej rejestracji pojazdu.

Należy ponadto uwzględnić fakt wyrejestrowania we W. dnia [...] marca 2012 r. przedmiotowego pojazdu z uwagi na jego złomowanie. Wynika z tego, że nawet gdyby poprzedniego dowodu rejestracyjnego nie sfałszowano, pojazd nie mógłby zostać ponownie zarejestrowany w Polsce, gdyż w rozpatrywanej sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek określonych w powołanym art. 79 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia i wnioski, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.