Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Jagielska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka - Klimas Asesor WSA Piotr Borowiecki Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2007 r. sprawy ze skargi "O." Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Wnioskiem złożonym dnia [...] lutego 2003r. w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, "O." Spółka z o.o. z siedzibą w W. zwróciła się o udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy słowny Orlen dla oznaczania:

- kosmetyków do skóry i włosów, perfum, wosków depilujących, wacików, chusteczek kosmetycznych,

- prezerwatyw,

- akumulatorów, baterii, czytników kodów kreskowych, kaset audio i video, płyt CD i DVD, kart magnetycznych, odtwarzaczy taśm i płyt kompaktowych, radioodbiorników, telewizorów i magnetowidów,

- plecaków, toreb, walizek i sprzętu sportowego,

- mebli i luster,

- odzieży, bielizny i obuwia,

- mięsa, ryb, drobiu i dziczyzny,

- kawy, herbaty, kakao, cukru, ryżu, tapioki, sago, kawy naturalnej,

- wód mineralnych, napojów bezalkoholowych, soków owocowych i piwa oraz

- napojów alkoholowych.

Organ poinformował wnioskującą spółkę, iż na zgłoszony pod numerem Z-260653 znak nie może być udzielone prawo ochronne, ponieważ znak ten, zgłoszony w klasach 3, 9, 10, 12, 18, 20, 25, 29, 30 i 32, jest podobny do renomowanego znaku towarowego "orlen" zarejestrowanego pod numerem R-125559 na rzecz P. S.A. w P. z pierwszeństwem od dnia [...] sierpnia 1999r. Do pisma dołączono informację o znaku wraz z dodatkową informacją, że dowody nabycia renomy przez przeciwstawiony znak znajdują się w aktach sprawy. Jak wynika z pisma, P. zarejestrował, poza znakiem R-125559, wiele innych znaków towarowych, których elementem przewodnim jest słowo Orlen.

Wnioskująca o udzielenie prawa ochronnego Spółka O. z W., pismem z dnia [...] października 2005r. nie zgodziła się z argumentacją Urzędu Patentowego i podkreśliła, iż działa na rynku od 1992r., a P. naruszył prawa majątkowe tej spółce przynależne. Zdaniem Spółki nie jest dopuszczalne, aby korzystając z ochrony jaką daje art. 132 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r. – Prawo własności przemysłowej ( Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1117 ) – dalej pwp., inny podmiot – P. – mógł zawłaszczyć cudzą firmę poprzez zarejestrowanie znaku towarowego będącego nazwą spółki. Bez znaczenia są nakłady jakie poczynił podmiot zawłaszczający i skala jego działalności; czynił to na własne ryzyko.

Decyzją z dnia [...] marca 2006r. Urząd Patentowy odmówił udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak. Powołał się na art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. stanowiący, iż nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego z wcześniejszym pierwszeństwem do rejestracji na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli mogłoby to przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego. Urząd stwierdził, iż oznaczenie słowne Orlen jest podobne do marki ORLEN, która stanowi renomowany znak towarowy. Rejestracja znaku R-125559 Orlen na rzecz P. S.A. z P. nastąpiła w dniu [...] listopada 2000r. na podstawie zgłoszenia z dnia [...] sierpnia 1999r. dla towarów wymienionych w klasach 1,4,6,7,9,11,16,17,19,35,36,37,39,40, 41 i 42. Później nastąpiły na rzecz P. inne rejestracje znaków ze słowem przewodnim Orlen. Zadaniem Urzędu Patentowego jest niedopuszczenie do rejestracji znaku towarowego, który niesie ze sobą niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców, a w konkretnej sprawie zgłoszony znak jest naśladownictwem renomowanego znaku towarowego Orlen zarejestrowanego na rzecz P. – znanej i jednoznacznie kojarzonej firmy na polskim rynku. Udzielenie ochrony innej firmie na oznaczenie, którego podstawą jest słowo Orlen stwarzałoby warunki szkodliwości dla odróżniającego charakteru znaku towarowego renomowanego, a tym samym naraziłoby odbiorców towarów na niesłuszne skojarzenia oraz liczne pomyłki. Organ, posługując się definicją "renomy firmy" zamieszczoną w Encyklopedii Marketingu pod red. naukową prof. Tadeusza Sztuckiego, wskazał iż od momentu zaistnienia marki ORLEN na rynku, w wyniku licznych poczynań jej właściciela m.in. masowych kampanii reklamowych i sponsoringowych, prowadzonej strategii promocji marki w oparciu o realizowanie różnych programów, utworzenia rozbudowanej sieci stacji paliwowych na terenie całego kraju oraz akcji na rzecz organizacji charytatywnych znak towarowy Orlen jest powszechnie rozpoznawany i postrzegany jako renomowany. Udzielenie ochrony na zgłoszone oznaczenie może spowodować narażenie na szwank wyrobionej marki produktów i usług sygnowanych oznaczeniem Orlen kojarzonym z firmą P.. Co do podnoszonego przez zgłaszającą firmę O. Sp. z o.o. z W. faktu wcześniejszego istnienia na rynku pod nazwą jak zgłoszony znak, Urząd Patentowy stwierdził, że nie ma umocowania do rozstrzygania w tej kwestii.

W złożonym wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, skarżąca Spółka O. z W. domagała się uchylenia decyzji i udzielenia żądanej ochrony. Podniosła, iż organ pominął następujące okoliczności:

- prawo do firmy O. jako nazwy kupca rejestrowego powstało już w 1992 r. na podstawie wpisu do rejestru handlowego spółki O. Sp. z o.o. ,

- firma kupca rejestrowego podlega ochronie w oparciu o art. 23 i 43 k.c.;

- podstawą ochrony firmy jest również ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, a ponadto

- firma znajduje ochronę w art. 296 ustawy Prawo własności przemysłowej.

Skarżąca zarzuciła, iż organ nie doniósł się w decyzji do żadnych argumentów zgłoszonych przez skarżącą w trakcie postępowania. Renoma nie jest wartością samą w sobie, lecz kategorią zdefiniowaną poprzez określone zdarzenia i fakty. P. nie uzyskał renomy z poszanowaniem zasad uczciwości kupieckiej, a "nie do przyjęcia jest pogląd, że można zawłaszczyć cudzą nazwę handlową – nazwę kupca rejestrowego wpisaną do rejestru handlowego, a następnie przy pomocy określonych nakładów finansowych spopularyzować tę nazwę, a tym samym ją zawłaszczyć". Żadnym argumentem nie jest, że P. dokonał wielu rejestracji, ponieważ czynił to na własne ryzyko, wiedząc o istnieniu skarżącej spółki O. Sp. z o.o. Nadto organ nie wskazał żadnych dowodów renomy znaku sprzed daty zgłoszenia przedmiotowego znaku towarowego. Renoma powinna być wykazana w odniesieniu do znaku towarowego, na który powołuje się Urząd Patentowy, a nie w odniesieniu do bliżej nieokreślonych znaków i symboli, którymi przedsiębiorstwo posługiwało się w obrocie gospodarczym.

Urząd Patentowy decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2006r. na podstawie art. 245 ust. 1 pwp. utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. Na wstępie zwrócił uwagę, iż w wyniku procedury o unieważnienie prawa ochronnego na znak R-125559 należący do P., wszczętej na wniosek skarżącej spółki O. z W., Urząd Patentowy unieważnił to prawo w części dotyczącej urządzeń do przekazywania informacji telekomunikacyjnych i informacyjnych z klasy 9 oraz usług programowania komputerowego z klasy 42. Wydana w tej sprawie decyzja jest ostateczna i nie została zaskarżona. U jej podstaw legło przekonanie Urzędu, iż wnioskodawca korzystał z firmy od 1992r., a jego działalność związana była wyłącznie z oferowaniem sprzętu i oprogramowania komputerowego. Była to prowadzona samodzielnie drobna i lokalna działalność gospodarcza. W postępowaniu tym złożone zostały materiały dotyczące renomy znaku Orlen należącego do P., jednak kwestia ta nie była przedmiotem rozważań Urzędu. Co do zarzutu, że skarżącej nie przedstawiono materiałów dotyczących renomy znaku Orlen organ zauważył, iż pismem z dnia [...] grudnia 2005r. przesłał pełnomocnikowi skarżącej uwagi jakie wpłynęły w przedmiocie zgłoszenia. W razie wątpliwości nie było przeszkód, aby zapoznać się z aktami sprawy. Ponadto, w związku z toczącym się równolegle postępowaniem w sprawie unieważnienia znaku towarowego Orlen R-125559 temu samemu pełnomocnikowi skarżącej doręczono kopię materiałów dotyczących znajomości marki, zasięgu dystrybucji i reklamy towarów i usług oznaczanych znakiem towarowym Orlen należącym do P.. Celem tych materiałów było wykazanie renomy znaku. Urząd wyszczególnił materiały świadczące o renomie marki ORLEN oraz wskazał informacje zawarte na stronie internetowej P. dotyczące nagród i wyróżnień dla firmy P. i jej produktów oznaczanych znakiem Orlen w latach 2000 do 2002. Urząd, kierując się danymi odnośnie do udziału firmy P. w rynku, terytorialnym i czasowym zasięgiem używania znaku, znajomością marki ORLEN u relewantnego odbiorcy, zdobytymi nagrodami i certyfikatami świadczącymi o wysokich walorach towarów opatrzonych znakiem Orlen, stwierdził że ten znak towarowy był powszechnie znany i renomowany w dacie zgłoszenia przedmiotowego oznaczenia. Organ zwrócił uwagę, iż skarżąca spółka, zgłaszając znak do ochrony, zastrzegła go dla towarów, które potencjalnie mogą lub wręcz znajdują się w ofercie stacji benzynowych ORLEN, a są to akcesoria podróżne, artykuły spożywcze czy napoje alkoholowe. Część zgłoszonych towarów może stanowić wyposażenie stacji np. lustra czy meble. Wszystkie towary oznaczone zgłoszonym znakiem wobec faktu, iż znak ORLEN jest znakiem renomowanym, korzystałyby w sposób nieuprawniony ze splendoru jakim cieszy się marka ORLEN na rynku. Sam fakt skojarzenia z koncernem naftowym, niezależnie od tego jakie byłoby to skojarzenie, stanowiłoby bezprawne czerpanie korzyści z wypracowanej przez inny podmiot marki. Nie bez znaczenia jest ryzyko rozwodnienia znaku. Urząd Patentowy podkreślił też intencje skarżącej spółki; chcąc uzyskać jak największą ochronę dla swego znaku, stara się jednocześnie zbyć za jak największą kwotę prawo do znaku na rzecz P. lub kogokolwiek innego, o czym świadczy ogłoszenie o sprzedaży zamieszczone w ogólnopolskiej gazecie P. w marcu 2005r.

W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze O. Sp. z o.o. domagała się uchylenia w całości decyzji Urzędu Patentowego z [...] grudnia 2006r. oraz poprzedzającej ją decyzji z marca 2006r. i udzielenia prawa ochronnego na zgłoszony znak.

Zdaniem skarżącej Spółki naruszono art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. oraz przepisy postępowania tj. art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 Kpa. Błędnie ustalony został stan faktyczny, przez co niewłaściwie zastosowano art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. Materiał dowodowy w żaden sposób nie wskazuje na to, że znak słowny ORLEN jest znakiem renomowanym. Przedstawiony materiał dowodowy dotyczy wyłącznie P., a nie znaku słownego ORLEN. Można mówić o określonej renomie koncernu paliwowego P. S.A. kojarzonego wyłącznie z rynkiem paliw. Oznaczenie słowne ORLEN zostało zarejestrowane na szereg towarów całkowicie odbiegających od paliwa, a w tym zakresie nie zostały przedłożone dowody na renomę znaku. Ponadto przedstawiony materiał dotyczy okresu po dacie zgłoszenia przedmiotowego znaku tj. po dniu [...] lutego 2003r. co oznacza że nie powinien być brany pod uwagę przy ocenie ewentualnej renomy. Nadto, organ nie wziął pod uwagę, że P. przedłożył dokumenty mające świadczyć o renomie znaku w odniesieniu do produktów związanych z jego statutową działalnością – obrotem paliwami. Natomiast znak skarżącej został zgłoszony w klasach 3, 9, 12, 18, 20, 25, 29, 30, 32 i 33, a więc w klasach, w których nie ma żadnego dowodu na osiągniętą przez oznaczenie ORLEN renomę i dla których znak R-125559 nie zastrzega ochrony. Skarżąca zwróciła uwagę, ze zgłasza do rejestracji znak nie jako nowo powstały podmiot, lecz jako istniejąca od 1992r. firma o nazwie O. Sp. z o.o. gdy zmiana nazwy [...] koncernu nastąpiła w 2000r. na walnym zgromadzeniu, a praktycznie w 2001r. Nie można w tej sytuacji mówić o korzystaniu z cudzej renomy. Nie jest możliwe też wypracowanie renomy w 1,5 roku. Urząd nie uwzględnił ponadto art. 8 Konwencji Paryskiej zobowiązującym strony tego aktu do ochrony nazw handlowych bez obowiązku zgłaszania do rejestracji. Zarzut organu woli zbycia prawa do swego znaku skarżąca uznała za nieporozumienie, bowiem, spółka działa w granicach prawa i zgodnie ze swym interesem ma prawo do sprzedaży swojej spółki, tym bardziej że ekspansja i agresywna reklama koncernu P. nie ułatwiła działalności skarżącej na rynku, lecz przysporzyła wielu kłopotów np. błędne zamówienia na paliwo, liczne zapytania związane z obrotem paliwami, pomyłki również urzędów, w tym skarbowego.

Na rozprawie przed sądem administracyjnym pełnomocnik skarżącej zarzucił, iż nie otrzymał przy piśmie Urzędu Patentowego z dnia [...] grudnia 2005r. załączonych dokumentów dotyczących renomy znaku ORLEN. Dodał, iż znajomość marki nie jest jednoznaczna z renomą znaku.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej. Nie zgodził się z twierdzeniem Spółki, iż brak było czasu na wypracowanie dla znaku towarowego R-125559 renomy, bowiem znak zgłoszony został w sierpniu 1999r. i do lutego 2003r. tj. do daty zgłoszenia znaku przedmiotowego upłynęły trzy lata. Czas ten był wystarczający dla osiągnięcia renomy. Co do zarzutu nieprzestrzegania Konwencji Paryskiej organ stwierdził, iż jest on całkowicie chybiony, bo właśnie ze względu na firmę skarżącej istniejącą od 1992r. i prowadzącą działalność w ograniczonym i lokalnym zakresie na rynku komputerowym, unieważniono w części prawo ochronne udzielone na znak towarowy R-125559 w części dotyczącej urządzeń do przekazywania informacji telekomunikacyjnych i informatycznych z klasy 9 oraz usług oprogramowania komputerowego z klasy 42. Nadto, organ stwierdził, iż podnoszona przez skarżącą okoliczność mylenia firm skarżącej i P. świadczy właśnie o sile marki ORLEN.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Przedmiotem rozpoznania jest decyzja Urzędu Patentowego Nr [...] z dnia [...] grudnia 2006r. utrzymująca w mocy decyzję wcześniejszą tego organu z dnia [...] marca 2006r. odmawiającą na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. udzielenia prawa ochronnego na zgłoszone dnia [...] lutego 2003r. oznaczenie słowne "orlen". Badając zaskarżoną decyzję pod względem zgodności z prawem Sąd nie stwierdził jego naruszenia, a zatem skarga jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do renomowanego znaku towarowego zarejestrowanego lub zgłoszonego z wcześniejszym pierwszeństwem do rejestracji (o ile taki znak zostanie zarejestrowany) na rzecz innej osoby dla jakichkolwiek towarów, jeżeli mogłoby to przynieść zgłaszającemu nienależną korzyść lub być szkodliwe dla odróżniającego charakteru bądź renomy znaku wcześniejszego. W rozpatrywanej sprawie nie jest kwestionowane, iż skarżąca spółka istniała pod nazwą "O." od 1992r. nie rejestrując znaku towarowego tożsamego w treści z nazwą firmy i niesporne jest również, iż znak towarowy ORLEN R-125559 został zarejestrowany na rzecz P. z pierwszeństwem od [...] sierpnia 1999r.

Skarżąca zarzuciła w skardze, że organ wadliwie zinterpretował przepis art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. i nieprawidłowo przeprowadził postępowanie administracyjne przez niewyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Sąd nie podzielił tego stanowiska.

Urząd Patentowy miał, w odniesieniu do złożonego wniosku o udzielenie ochrony dla znaku "orlen" we wskazanych klasach, pełne podstawy do zastosowania art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. Przyjął bowiem na podstawie dowodów zebranych w toczącym się równolegle z udziałem skarżącej postępowaniu, iż znak ORLEN jest znakiem renomowanym. Zebrane w postępowaniu o unieważnienie znaku ORLEN dowody, jak wynika z akt sprawy ( pismo z dnia [...] grudnia 2006r. k. 6 akt adm. ) zostały przesłane skarżącej Spółce w toczącym się postępowaniu z wniosku skarżącej o udzielenie ochrony, nadto organ już w piśmie z dnia [...] sierpnia 2005r. informującym o przeszkodzie dla udzielenia żądanej ochrony, wskazał, że dowody renomy znaku ORLEN znajdują się w aktach sprawy. Dowody na okoliczność uznanej przez organ renomy znaku ORLEN zostały omówione w zaskarżonej decyzji i dotyczą one wyłącznie okresu sprzed zgłoszenia przez skarżącą znaku "orlen" do ochrony tj. lat 2000 – 2002. Dokumentują zdobywane przez koncern paliwowy O. S.A. nagrody, medale, nagrody specjalne i wyróżnienia tak dla tak samego koncernu O., jak też dla wyrobów tej firmy ( olej napędowy, olej opałowy czy płyn do układów chłodzenia ) oraz świadczonych usług ( np. paliwowe karty flotowe ORLEN, stacje paliwowe czy programy ochrony środowiska ) oznaczonych chronionym znakiem.

Skarżąca twierdzi, że na tle zebranego materiału można mówić ewentualnie o renomie firmy, nie zaś znaku towarowego ORLEN oraz iż dowody nie potwierdzają renomy dla towarów w klasach odbiegających od paliw. Nie można się zgodzić z takim twierdzeniem. W sytuacji, gdy skrócona nazwa firmy ( nazwa wg KRS P. Spółka Akcyjna ) jest tożsama ze słownym znakiem towarowym przeznaczonym do oznaczania szerokiego wachlarza towarów i usług z zakresu przede wszystkim jej podstawowej działalności, wszelkie działania firmy zmierzające do wyrobienia jej tzw. dobrej marki służą zarówno samej firmie, jak znakowi towarowemu nakładanemu przez nią na towary lub wykorzystywanemu dla oznaczania usług. Jeżeli więc P. zdobywa nagrodę w kategorii "stacje beznynowe", to oznacza tylko że stacje oznaczone znakiem ORLEN mają określoną dobrą markę wśród klientów. Jeżeli wyróżnia się paliwowe karty flotowe P., znaczy to, że karty z tym znakiem traktowane są jako szczególnie wartościowe. W przypadku dużych, prężnie działających firm, których nazwa pokrywa się z powszechnie wykorzystywanym przez nie znakiem towarowym o takim samym brzmieniu, wszelkie korzyści i splendory jakie uzyskuje firma w związku z prowadzoną działalnością stają się udziałem tej firmy i używanego przez nią znaku towarowego. Innymi słowy, praca nad renomą firmy jest w takim przypadku pracą nad renomą znaku towarowego. Znak renomowany to znak, który przyciąga klientów z uwagi na cechy towarów lub usług nim oznaczanych, stwarza przekonanie o tym, że dany towar lub usługa będzie miała walor szczególny. Na walor znaku renomowanego może wpływać jego atrakcyjna forma przedstawieniowa. W rozpatrywanej sprawie Urząd Patentowy przeciwstawił znakowi zgłoszonemu znak zarejestrowany słowny R-125559 ORLEN. Nie mógł odnosić się do szczególnej formy przedstawieniowej znaku, bo ten jej nie posiadał. Dlatego też nie było potrzeby badania, czy znak w określonej formie graficznej czy kolorystycznej był używany i że ten właśnie zdobył renomę. Wystarczające zatem było wykazanie używania znaku słownego ORLEN i uzyskanie renomy przez ten właśnie znak. Nie ma znaczenia, jak to twierdzi skarżąca, że nie wykazana została renoma znaku ORLEN dla towarów odbiegających od paliw, bowiem dla zastosowania art. 132 ust. 2 pkt 3 pwp. wystarczające jest wykazanie renomy samego znaku bez względu na to poprzez jakie towary czy usługi tę renomę osiągnął. Cytowany przepis zabrania udzielania innej osobie ochrony na znak towarowy identyczny ze znakiem renomowanym dla jakichkolwiek towarów. Nie jest też prawdą, że może mieć znaczenie dla wyniku sprawy okoliczność, że materiał dowodowy pochodzi z okresu po dacie zgłoszenia znaku "orlen", ponieważ dotyczy okresu sprzed tego zgłoszenia, a jego wiarygodność nie była kwestionowana. Także zarzut, iż nie można uzyskać renomy w przeciągu 1,5 roku nie może być przez Sąd uwzględniony, ponieważ po pierwsze praca nad renomą znaku trwała od dnia jego zgłoszenia, a po drugie nie tyle okres używania znaku decyduje o jego wartości, ile natężenie działań i nakłady finansowe właściciela zmierzające do rozpowszechnienia znaku i nadania mu określonego waloru. Skarżąca sama przyznała, że P. prowadził niekorzystną dla niej "ekspansję i agresywną reklamę".

Wreszcie co do zarzutu naruszenia art. 8 Konwencji Paryskiej o ochronie własności przemysłowej zarzut ten nie może znaleźć miejsca w sprawie o odmowę udzielenia ochrony na znak towarowy tożsamy z nazwą zgłaszającego ze względu na wcześniejszą rejestrację identycznego znaku, który w dacie zgłoszenia stał się renomowany. Zarzut winien był być ewentualnie zgłoszony we wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji znaku ORLEN, jednak postępowanie w tej sprawie jest już zakończone, a decyzja o unieważnieniu prawa ochronnego na znak ORLEN w części stała się ostateczna. Ponadto, skarżąca, jak wynika z akt sprawy, wiedziała o zarejestrowaniu znaku ORLEN przez P.. Nie jest wiadome dlaczego wyczekiwała z podjęciem kroków uniemożliwiających dalsze wykorzystywanie nazwy jej firmy i dopiero po zdobyciu przez P. i znak ORLEN określonej wysokiej pozycji na rynku przystąpiła do działania. Faktem jest, iż przez okres bierności skarżącej, znak ORLEN, dzięki działaniom właściciela, stał się znakiem mocnym, a jak wykazał organ, renomowanym i mającym wysoką wartość. Podnoszone przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym argumenty, iż "wywłaszczona" została z własnej firmy nie podlegają rozpatrzeniu w postępowaniu poddanym kontroli Sądu, a więc nie mogą mieć wpływu na wynik sprawy.

Na marginesie, zauważyć wypada i powtórzyć za NSA, że wyłączność prawa do nazwy ( firmy ) przedsiębiorstwa nie jest zupełna, a jej granice wyznacza terytorialny i przedmiotowy zasięg faktycznej działalności używającego znaku.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), skargę jako nieuzasadnioną oddalił.