Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Paluszyńska Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Asesor WSA Jan Szuma po rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 7 marca 2019 r. sprawy ze skargi R. M. na bezczynność Zarządu Koła Łowieckiego [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej; oddala skargę

Pismem z dnia 23 listopada 2018 r. R. M. – działający w jego imieniu pełnomocnik adw. D. Ż., zaskarżył bezczynność Zarządu Koła Łowieckiego [...] w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia 5 listopada 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej. Zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 4 ust. 1 w związku z art. 1 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1330 dalej: u.d.i.p.) wniesiono o zobowiązanie organu do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 5 listopada 2018 roku oraz zasądzenie na rzecz skarżącego od organu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że 5 listopada 2018 roku skarżący złożył do skarżonego organu wniosek o udostępnienie informacji w następującym zakresie:

1. Planu hodowlanego na lata 2017-2018.

2. Zatwierdzonych rocznych planów łowieckich w okresie od 1 stycznia 2017 r. do dnia złożenia wniosku.

3. Ilości przeprowadzonych odstrzałów redukcyjnych zwierząt łownych w okresie od 1 stycznia 2017 r. do dnia złożenia wniosku,

4. Zorganizowanych polowań zbiorowych w okresie od 1 stycznia 2017 r. do dnia złożenia wniosku - ze wskazaniem ich dat.

5. Stanu i pozyskania zwierzyny łownej: dzika, jelenia, sarny, zwierzyny drobnej w okresie od 1 stycznia 2017 r. do dnia złożenia wniosku.

6. Ilości zorganizowanych szkoleń w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego w okresie od 1 stycznia 2017 r. do dnia złożenia wniosku.

Podniesiono, że skarżący nie został powiadomiony w ustawowo określonym terminie zarówno o powodach opóźnienia, terminie w jakim organ udostępni informacje, jak również o ewentualnych kosztach związanych ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku. Wskazano, że wnioskiem pisemnym w myśl u.d.i.p. uznać należy przesłanie zapytania pocztą elektroniczną (e-mail) - i to nawet, gdy do jego autoryzacji nie zostanie użyty podpis elektroniczny (wyrok NSA z dnia 16 marca 2009 r. I OSK 1277/08). Jak wskazuje orzecznictwo, do obowiązków organu administracji publicznej należy taka konfiguracja poczty elektronicznej, w tym filtrów antyspamowych, oraz takie zorganizowanie obsługi technicznej poczty elektronicznej organu - aby zapewnić bezproblemowy i niezwłoczny odbiór przesyłanych na ten adres podań (postanowienie NSA z dnia 10 września 2015 r. I OSK 1968/15; post. NSA z dnia 3 listopada 2015 r. I OSK 1940/15, CBOSA). Jednocześnie zaznacza się, że skutki błędów czy nieprawidłowości w zakresie kształtowania i obsługiwania przez organy administracji publicznej oficjalnych systemów służących do komunikacji z tymi organami (np. poczty elektronicznej, systemu ePUAP) nie mogą być przerzucane na korzystających z tych systemów (postanowienie NSA z dnia 5 listopada 2015 r., I OZ 1414/15; wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016 r. I OSK 2186/14). Zatem nieodebranie czy też nieodczytanie przez organ wysłanego do niego przy użyciu poczty elektronicznej wniosku, nie może obciążać wnioskodawcy (tak też Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 18 listopada 2015 r. I OSK 2897/15). Zaznaczono, że wydruk z poczty elektronicznej nadawcy stanowi dostateczny dowód, że wiadomość zawierająca wniosek została wysłana (za wyrokiem NSA z dnia 16 września 2016 r. I OSK 1924/16).

Dalej podniesiono, że w świetle przepisów ustawy Prawo łowieckie, Polski Związek Łowiecki wykonuje m. in. zadania administracji państwowej związane z wyrażonym w art. 5 oraz art. 74 ust. 2 Konstytucji obowiązkiem ochrony środowiska naturalnego. Związek ma zatem uprawnienia do realizacji zadań z zakresu administracji publicznej, m.in.: do prowadzenia gospodarki łowieckiej w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia i w obwodach wydzierżawionych przez koła łowieckie, troski o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie środowiska przyrodniczego, a także do zachowania i rozwoju populacji zwierząt łownych i innych dziko żyjących. Związek realizuje również inne zadania powierzone mu przez ministra właściwego do spraw ochrony środowiska. Wymienione zadania nałożone na związek w drodze ustawy ze względu na ich cel mają charakter publiczny. Powyższe zadania wykonują także koła łowieckie jako podstawowe ogniwo organizacyjne w Polskim Związku Łowieckim w realizacji celów i zadań łowiectwa (art. 33 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie). Natomiast przepis art. 4 ust. 1 u.d.i.p. wskazuje, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne. Koła łowieckie są tymi "innymi podmiotami wykonującymi zadania publiczne" w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej (postanowienie NSA z dnia 28 listopada 2013 r., sygn. akt I OZ 1155/13).

Do skargi załączono wydruk wysłania wniosku drogą elektroniczną z adresu: R. M. [...] Do: [...]

W odpowiedzi na skargę Zarząd Koła Łowieckiego Nr [...] wniosło o oddalenie skargi w całości.

W uzasadnieniu stanowiska wyjaśniono, że pismem z 05 listopada 2018 roku skarżący R. M. przesłał na adres e mail: [...] wniosek o udostępnienie informacji publicznej do Koła Łowieckiego Nr [...] Adres e mail: [...] nie jest adresem do korespondencji Organu - Koła Łowieckiego Nr [...] dlatego Zarząd Koła nie otrzymał przedmiotowego wniosku. W dniu 28 listopada 2018 roku wpłynęła Skarga na bezczynność Organu, na adres Organu, do której dołączono wniosek o udostępnienie informacji publicznej. W dniu 05 grudnia 2018 roku Organ niezwłocznie udzielił odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji z dnia 5 listopada 2018 roku (doręczony 28.11.2018 r. wraz ze skargą) na email skarżącego.

Zdaniem Organu skarga w niniejszej sprawie jest całkowicie bezzasadna. Skuteczne doręczenie wniosku o udostępnienie informacji publicznej nastąpiło w dniu 28 listopada 2018 roku (doręczenie przesyłki pocztowej), natomiast odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej udzielono w dniu 05 grudnia 2018 roku. Zatem Organ w ustawowym terminie udzielił odpowiedzi na wniosek skarżącego. Kończąc Organ podniósł, że skarżący wniósł skargę na bezczynność organu z naruszeniem art. 37 kpa (brak złożenie ponaglenia na bezczynność organu w przedmiotowej sprawie). Tym samym skarga nie spełniła wymagań formalnych wniesienia skargi, tj. nie wyczerpała środków przysługujących jej w postępowaniu administracyjnym.

Do pisma załączono odpowiedź na wniosek o udostępnienie informacji publicznej z 05.12.2018 wraz z potwierdzeniem wysłania na adres email skarżącego [...] oraz Zaświadczenie z 29.11.2018 r. [...] Związku Łowieckiego Zarząd Okręgowy w P..

Pismem z dnia 2 stycznia 2019 r., oznaczonym jako "Oświadczenie o cofnięciu skargi" pełnomocnik skarżącego wobec otrzymania odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej zmodyfikował żądanie skargi wnosząc o umorzenie postępowania oraz zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

Względnie zwrot całości uiszczonego wpisu od skargi.

W uzasadnieniu stanowiska pełnomocnik podniósł, że Organ otrzymał przedmiotowy wniosek o udostępnienie informacji publicznej 5 listopada 2018 roku. Tym samym Organ zobowiązany był udzielić odpowiedzi skarżącemu w przedmiocie złożonego wniosku do dnia 19 listopada 2018 roku. Jako, że skarżący nie otrzymał odpowiedzi od Organu w terminie, postanowił zaskarżyć bezczynność Organu. W dniu 5 grudnia 2018 r. skarżący otrzymał odpowiedź na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wobec czego niniejsza skarga straciła na aktualności.

Pełnomocnik wyjaśnił, że obecnie znaczna część treści strony internetowej Koła, w tym adres e-mail, została usunięta. Skarżący podczas sporządzania skargi na bezczynność z ostrożności zrobił jednak wydruk strony internetowej z podanymi danymi kontaktowymi Koła - w tym z podanym adresem e-mail. Na potwierdzenie okoliczności zmiany informacji podawanych na stronie internetowej Koła przedłożył wydruki strony internetowej [...] z dnia 23 listopada 2018 r. oraz 28 grudnia 2018 r., w szczególności dla wykazania istnienia na stronie organu kontaktowego adresu e-mail na dzień sporządzania skargi.

Zdaniem pełnomocnika stanowisko organu wyrażone w odpowiedzi na skargę jest nieudolną próbą uniknięcia odpowiedzialności przez organ za niewywiązanie się z obowiązku dotyczącego dostępu do informacji publicznej. Wnioskodawca składał wniosek na adres podany na stronie internetowej Koła w zakładce "kontakt". Przy takim umiejscowieniu adresu e-mail, wnioskodawca nie miał podstaw by uznać, że podany adres e-mail jest nieprawidłowy i nie służy do kontaktu z Kołem. W doktrynie nie ulega żadnej wątpliwości, że w razie pozostawania przez organ w bezczynności w momencie wniesienia skargi skarżącemu należy się zwrot kosztów postępowania. Z akt sprawy wynika, że organ administracji publicznej nie załatwił sprawy w terminie 14 dni od złożenia wniosku, ani w tym terminie nie przesłał stronie powiadomienia o przyczynie opóźnienia, zatem od dnia 2 września 2014 r. organ pozostawał w zwłoce w udzieleniu informacji publicznej. Podkreślono, że odpowiedź na wniosek została wysłana skarżącemu po złożeniu skargi do sądu. Z akt sprawy wynika, że odpowiedź na wniosek została nadana drogą elektroniczną w dniu 3 września 2014 r., a skarga została wniesiona w dniu 2 września 2014 r. Zatem pomimo cofnięcia skargi przez pełnomocnika skarżącego wniosek o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów wywołanych niniejszą skargą jest zasadny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem w ocenie Sądu, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z bezczynnością, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a."

W świetle art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1–4 p.p.s.a., to jest mających za przedmiot w szczególności decyzje administracyjne, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, a także inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.

W przypadku skarg na bezczynność kontroli sądu poddawany jest brak aktu lub czynności w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w określonej formie i w określonym przez prawo terminie. Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia powody, dla jakich akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, jak również to, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną, czy niezawinioną opieszałością organu.

W myśl art. 21 in principio ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1330 – dalej "u.d.i.p."), do skarg rozpatrywanych w postępowaniach o udostępnienie informacji publicznej stosuje się przepisy ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Jednakże, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, dla dopuszczalności skargi na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej nie jest wymagane poprzedzenie jej jakimkolwiek środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, ani wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, o jakim mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a. Ponadto do skargi na bezczynność nie mają zastosowania terminy do wniesienia skargi ustalone w przepisach art. 53 p.p.s.a.

W rozpoznawanej sprawie wniosek o udzielenie informacji publicznej został skierowany do Zarządu Koła Łowieckiego [...].

Zakres podmiotowy stosowania u.d.i.p. określa jej art. 4, zgodnie z którym obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym w szczególności m.in. organy władzy publicznej, organy samorządów gospodarczych, podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, jeżeli posiadają taką informację. O tym, czy dany podmiot jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej decyduje wykonywanie przez niego zadań mających charakter publiczny.

Kwestia zaliczenia kół łowieckich do grona podmiotów objętych regulacją u.d.i.p. była przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w postanowieniu z dnia 28 listopada 2013 r. (sygn. akt I OZ 1155/13 - publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych) jednoznacznie stwierdził, że koła łowieckie są właśnie "innymi podmiotami wykonującymi zadania publiczne" w rozumieniu powyższej normy. Skład orzekający w niniejszej sprawie podziela to stanowisko. Wskazać bowiem należy, że koła łowieckie wykonują zadania administracji państwowej związane z łowiectwem w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 2033). Są one podstawowymi podmiotami wydzierżawiającymi obwody łowieckie, a zatem to na nich, na dzierżawionym obwodzie, spoczywa obowiązek realizacji celów i zadań łowiectwa, tj. prowadzenia gospodarki łowieckiej rozumianej - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie - jako element ochrony środowiska przyrodniczego, obejmującego ochronę zwierząt łownych, gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej. Nadto koła łowieckie współpracują z jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, albowiem sporządzane przez nie roczne plany łowieckie, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), podlegają zatwierdzeniu przez nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Odnosząc się do drugiego z zagadnień istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, to jest ustalenia, czy żądane przez stronę informacje są informacją publiczną, zauważyć natomiast należy, iż pojęcie informacji publicznej określone jest w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 u.d.i.p. Przy wykładni tego przepisu należy kierować się treścią art. 61 Konstytucji RP, przewidującego prawo obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej i podmiotów wykonujących zadania publiczne. Prawo dostępu do informacji publicznej ma charakter powszechny, bowiem jest przyznane każdemu (art. 2 ust. 1 u.d.i.p.). Nie wymaga się zatem od osoby wykonującej to prawo wykazania interesu prawnego lub faktycznego.

Stwierdzić zatem należy, że informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa, o ile odnosi się do faktów (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 3 września 2007 r., sygn. IV SAB/Gl 28/07, dostępny jak wyżej). W myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., udostępnieniu podlega informacja publiczna m.in. o majątku publicznym, w tym o majątku Skarbu Państwa, którego część stanowią zgodnie z art. 2 Prawa łowieckiego zwierzęta łowne w stanie wolnym. czy też o podmiotach zobowiązanych do udostępniania informacji publicznej i zasadach ich funkcjonowania (art. 6 ust. 1 pkt 2 i 3 u.d.i.p.), do których zaliczają się koła łowieckie. Nadto w myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p., udostępnieniu podlega informacja publiczna m.in. o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, w szczególności treść aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć. Informacją publiczną jest treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Ponadto informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Jest nią zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez podmioty te wytworzonych jak i tych, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet, co należy podkreślić na gruncie rozpatrywanej sprawy, jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Niezależnie od powyższego, aby konkretna informacja posiadała walor informacji publicznej, musi się odnosić do sfery faktów.

W świetle powyższych regulacji nie budzi wątpliwości Sądu, że informacje i dokumenty wskazane we wniosku skarżącego z dnia 5 listopada 2018 r. stanowiły informacje publiczne.

W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ nie udostępnia informacji publicznej w formie czynności materialnotechnicznej w terminie określonym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p., tj. bez zbędnej zwłoki, jednak w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia złożenia wniosku, w sposób i w formie zgodnej z tym wnioskiem (art. 14 ust. 1 u.d.i.p.), ani nie wydaje w tym terminie decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Z bezczynnością mamy do czynienia również wtedy, gdy organ wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub podjęciem stosownej czynności (zob. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Warszawa 2005, uw. 72 do art. 3).

Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008, uwaga 34 do art. 3 ).

Obowiązek załatwienia sprawy w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. powstaje z chwilą wpływu wniosku do podmiotu zobowiązanego. Oznacza to, że o rozpoczęciu biegu terminu na załatwienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej decyduje data wpływu pisma do podmiotu zobowiązanego, albo moment wpływu wniosku na elektroniczną skrzynkę odbiorczą podmiotu zobowiązanego. Skuteczne zażądanie informacji publicznej jest zatem kwestia podstawową, gdyż od ustaleń w tym zakresie zależy, czy w ogóle rozpoczął się bieg terminu ustawowego do udzielenia informacji publicznej, określonego w art. 13 ust. 1 u.d.i.p.

W realiach niniejszej sprawy Zarząd Koła Łowieckiego Nr [...] twierdzi, że wniosek Skarżącego z dnia 5 listopada 2018 r. w ogóle do niego nie dotarł. Podniósł, że z treści skargi wynika, że został wysłany na adres, który nie jest adresem do korespondencji Koła Łowieckiego Nr [...]. O wniosku i jego treści organ dowiedział się dopiero ze skargi, która wpłynęła na adres Organu w dniu 28 listopada 2018 r. W opinii Sądu stwierdzeniu temu w okolicznościach niniejszej sprawy należy dać wiarę, gdyż nie ma żadnych przesłanek, które by je podważały. W ocenie Sądu obowiązkiem Skarżącego było i w jego interesie leżało skuteczne doręczenie przedmiotowego zapytania organowi.

Załączony do skargi wydruk z poczty elektronicznej skarżącego, zawierający wniosek o udostępnienie informacji publicznej, stanowi jedyny dowód wysłania tego wniosku. Skarżący nie przedstawił żadnego innego dowodu, potwierdzającego wpływ wniosku do adresata, co świadczy o tym, że wniosek mógł do Organu nie dotrzeć. Tym samym, brak jest dowodu na to, że organ otrzymał skutecznie przedmiotowy wniosek. W tym miejscu należy zauważyć, że poszczególne koła łowieckie nie mają obowiązku posiadania Biuletynu Informacji Publicznej (BIP), jak i prowadzenia elektronicznej skrzynki podawczej (odbiorczej). W takiej sytuacji wnosząc wniosek za pośrednictwem poczty elektronicznej, gdy obiektywnie nie ma możliwości zabezpieczenia potwierdzenia odbioru takiego wniosku, Skarżący powinien liczyć się z tym, że nie będzie miał możliwości udokumentowania nie tylko daty złożenia wniosku, ale i faktu skutecznego dokonania tej czynności. Za skuteczne złożenie wniosku nie może być bowiem uznane jego wysłanie, ale jest nim jego złożenie. Powoływane w skardze orzecznictwo sądów administracyjnych odnosi się natomiast do obowiązków organu administracji publicznej sensu stricte, a nie podmiotów, które w pewnym zakresie wykonują zadania zaliczone do zadań publicznych. Odnosząc się z kolei do stanowiska skarżącego, iż adres mailowy, na który wysłał wniosek, figurował na stronie internetowej Koła w zakładce "kontakt", wskazać należy, iż załączony przez Sąd do akt sprawy wydruk ze strony [...] nie pozwala uznać, że jest to oficjalny adres strony internetowej skarżonego Kola Łowieckiego nr [...].

Dodatkowo należy zaś wskazać, że wobec braku odpowiedzi na wniosek – jak wskazywał skarżący na jego adres mailowy, skarżący mógł zwrócić się do organu z wnioskiem inną drogą lub z monitem. Pomiędzy złożeniem wniosku (5 listopada 2018 r.) a złożeniem skargi (28 listopada 2018 r.), upłynął dość długi okres czasu, pozwalający na podjęcie próby załatwienia sprawy.

Reasumując, wobec twierdzenia podmiotu zobowiązanego, że do dnia złożenia skargi na bezczynność nie dysponował on wnioskiem Skarżącego oraz w sytuacji braku dowodów jednoznacznie świadczących o dotarciu wniosku do adresata, należy stwierdzić, że podmiot zobowiązany nie mógł obiektywnie ustosunkować się do treści żądania Skarżącego i podjąć stosownych czynności, przewidzianych ustawowo dla trybu udostępnienia informacji publicznej. Warunkiem powstania obowiązku udostępnienia informacji publicznej jest bowiem skuteczne doręczenie wniosku o jej udostępnienie organowi. Jak wynika z akt sprawy, takie skuteczne złożenie wniosku do organu w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło przed dniem wniesienia skargi.

Kończąc Sąd wyjaśnia, że pismo pełnomocnika skarżącego z dnia 2 stycznia 2019 r., oznaczone jako "Oświadczenie o cofnięciu skargi", zgodnie z jego treścią i zawartym w nim wnioskiem o przyznanie kosztów postępowania nie mogło zostać zakwalifikowane jako cofnięcie skargi. Przy cofnięciu skargi Sąd umarza postępowanie, ale nie z powodu stwierdzonej bezczynności organu i jej ustania przed rozpatrzeniem skargi przez Sąd, ale z powodu bezprzedmiotowości postępowania z braku zaskarżenia. W takim przypadku sąd nie przystępuje do merytorycznej oceny skargi (za wyjątkiem oceny, czy cofnięcie skargi zmierza do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności - art. 60 zd. 3 p.p.s.a.) i orzeka wyłącznie o zwrocie uiszczonego wpisu od skargi. Tymczasem w piśmie z dnia 2 stycznia 2019 r. pełnomocnik skarżącego wystąpił nie tylko o zwrot wpisu od skargi, ale również o zasądzenie od skarżonego Organu kosztów postępowania obejmujących koszty zastępstwa procesowego, przytaczając rozwiniętą argumentację na zasadność uwzględnienia przez Sąd tego żądania. W tej sytuacji Sąd uznał, że oświadczenie o cofnięciu skargi w istocie takim nie było, choć niewątpliwie od profesjonalisty należy oczekiwać jednoznacznego formułowania wniosków oraz znajomości przepisów regulujących postępowanie przed sądami administracyjnymi.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a., skargę należało oddalić