Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący : sędzia NSA Małgorzata Korycińska po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia A. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 września 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 712/06 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 24 listopada 2004 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zaskarżonym zażaleniem postanowieniem odmówił wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 24 listopada 2004 r. w przedmiocie cofnięcia licencji A. S. na wykonywanie transportu drogowego taksówką.

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd podał, że we wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, skarżący wskazał, że jest bez pracy, nie ma żadnych środków do życia i normalnego funkcjonowania jak również, że w wieku 54 lat chciałby nadal pracować i nie korzystać z pomocy państwa.

Sąd stwierdził również, że w piśmie z dnia 14 września 2006 r. skarżący podtrzymując wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji powołał się jeszcze i na to, że ze względu na wiek nie jest w stanie uzyskać nowych kwalifikacji, które pozwoliłyby mu na podjęcie innej pracy niż dotychczas wykonywana.

Rozpoznając wniosek Sąd uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Zdaniem Sądu, fakt, że skarżącemu została odebrana licencja na wykonywanie transportu drogowego taksówką oraz że został on zobowiązany zarówno do jej zwrotu jak i zdemontowania z pojazdu oznaczeń wskazujących, iż pojazd ten służył do zarobkowego przewozu osób, przemawia w sposób decydujący za odmową wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej: p.p.s.a., polegające na błędnej wykładni normy prawnej, która wyraża się w niewłaściwym odczytaniu treści tego przepisu.

Rozwijając zarzut skarżący podniósł, że Sąd decydując o wstrzymaniu wykonania decyzji powinien ocenić czy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, jak to wynika z treści art. 61 § 3 p.p.s.a. Natomiast Sąd w zaskarżonym postanowieniu rozpatrzył takie okoliczności jak: usunięcie z pojazdu wewnętrznych i zewnętrznych oznaczeń TAXI, dokonanie zmiany zapisu w dowodzie rejestracyjnym o przeznaczeniu pojazdu, zobowiązanie do zwrotu licencji, które w razie pozytywnej decyzji Sądu o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji mogą zostać przywrócone do stanu pierwotnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 61 § 3 p.p.s.a. Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Istotą rozstrzygnięcia w sprawie wstrzymania wykonania zaskarżonej do sądu administracyjnego decyzji jest zatem ustalenie czy w sprawie zachodzą przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozważaniem objął zasadniczo skutki faktyczne, jakie wywołała już decyzja organu administracji o cofnięciu skarżącemu licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką (odebranie licencji niezbędnej do prowadzenia tego rodzaju działalności, zobowiązanie skarżącego do usunięcia z pojazdu wewnętrznych i zewnętrznych oznaczeń TAXI, zobowiązanie do zmiany zapisu w dowodzie rejestracyjnym o przeznaczeniu pojazdy). Wystąpienie tych następstw wykonania zaskarżonej decyzji stanowiło podstawę faktyczną odmowy wstrzymania jej wykonania.

Tym samym Sąd I instancji nie odniósł się w ogóle do okoliczności, podawanych jako odpowiadające przesłankom z art. 61 § 3 p.p.s.a., przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji, które zostały wskazane we wniosku z dnia 17 sierpnia 2005 r. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz w piśmie z dnia 14 września 2006 r.

W rezultacie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w żaden sposób nie dokonał oceny czy w rozpoznawanej sprawie zachodzą czy też nie zachodzą przesłanki z art. 61 § 3 p.p.s.a. uprawniające do wydania postanowienia w przedmiocie objętym wnioskiem skarżącego.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 197 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.