Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Elżbieta Zielińska-Śpiewak (spr.), Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska, Protokolant Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2008r. sprawy ze skargi E. i M. Z. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego. skargę oddala

VII SA/Wa 827/08

UZASADNIENIE

Decyzją nr [...] z dnia [...] października 2007 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] na podstawie art. 104 i art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98 poz. 1071 ze zm.) umorzył postępowanie administracyjne w ramach nadzoru budowlanego w sprawie ogrodzenia wybudowanego na nieruchomości położonej przy ulicy [...].

W uzasadnieniu organ podniósł, iż pracownicy inspektoratu przeprowadzili czynności kontrolne na nieruchomości położonej przy ulicy [...]. Dopatrzono się jedynie nieistotnego, kilkucentymetrowego przekroczenia wysokości spornego ogrodzenia względem wysokości wskazanych w zgłoszeniu dokonanym przez inwestora K. D. Dlatego też Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego mając na uwadze treść art. 105 § 1 Kpa umorzył postępowanie w sprawie ogrodzenia ze względu na jego bezprzedmiotowość.

Decyzją nr [...] z dnia 9 kwietnia 2008 r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego po rozpatrzeniu odwołania E. i M. Z. od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Zdaniem organu odwoławczego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] dokonał prawidłowej oceny stanu faktycznego i prawnego w niniejszej sprawie.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 29 ust. 1 pkt 23. w związku z art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2003 r. Nr 207 poz. 2016 ze zm.) obowiązkiem zgłoszenia objęta jest realizacja ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych, a także ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m niezależnie od ich usytuowania. Jak wynika z powyższego uregulowania budowa ogrodzenia będącego przedmiotem postępowania powinna być poprzedzona zgłoszeniem ponieważ jego wysokość przekracza 2,20 m. Z akt sprawy wynika, że inwestor dokonał takiego zgłoszenia w Starostwie Powiatowym [...]. Urząd ten pismem z dnia 4 maja 2005 r. nie wniósł sprzeciwu na wykonanie w ogrodzenia.

W tak ustalonym stanie faktycznym organ II instancji podzielił stanowisko organu szczebla powiatowego, że brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia samowoli budowlanej i podejmowania działań przez organu nadzoru budowlanego w ustawowym zakresie.

Jednocześnie, ustosunkowując się do zarzutów odwołania [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wskazał, że organy nadzoru budowlanego nie posiadają kompetencji w sprawach wynikających z naruszenia prawa własności lub posiadania.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyli E. i M. Z., wskazali, że inwestor zrealizował ogrodzenie niezgodnie ze złożonym zgłoszeniem, bowiem winno ono być zrealizowane "przy granicy", zostało zaś zrealizowane "na granicy". Podnieśli także, iż ich ogrodzenie nie zostało należycie zabezpieczone w czasie budowy muru, zaś K. D. nie poinformował ich o złożeniu zgłoszenia. Zarzucili, iż wybudowany przez inwestora mur: "...może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania, lub spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi (...), pogorszenie stanu środowiska (...), pogorszenie warunków zdrowotno sanitarnych (...), wprowadzenie, utrwalenie bądź zwiększenie ograniczeń lub uciążliwości dla terenów sąsiednich (...). Skarżący podkreślili, iż ich zdaniem okoliczności te, uzasadniały obowiązek uzyskania przez inwestora pozwolenia na budowę.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie, podtrzymał argumentację zawartą w uzasadnieniu skarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Stosownie do dyspozycji art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem. Uwzględnienie skargi następuje tylko w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu [art.145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)].

W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia nie wystąpiły wobec czego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę.

Na wstępie należy wyjaśnić, że postępowanie administracyjne wszczyna się w zasadnie na żądanie strony, która w swym podaniu wskazuje zazwyczaj przedmiot i zakres postępowania administracyjnego. Decyzja organu zgodnie z art. 104 Kpa -rozstrzyga sprawę co do istoty w granicach żądania określonego przez stronę. W tych granicach należy także ocenić decyzję o umorzeniu postępowania odnosząc ją do ustalonego w sprawie przedmiotu i zakresu postępowania administracyjnego.

Stosownie do dyspozycji art. 105 § 1 Kpa gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania. Bezprzedmiotowość postępowania ma miejsce w sytuacji, gdy istnieją okoliczności, czyniące wydanie decyzji administracyjnej prawnie niemożliwym z uwagi na brak przedmiotu postępowania. Tym przedmiotem jest zaś konkretna sprawa, w której organ administracji państwowej jest władny i jednocześnie zobowiązany rozstrzygnąć na podstawie przepisów prawa materialnego o uprawnieniach lub obowiązkach indywidualnego podmiotu. Postępowanie w takiej sprawie staje się bezprzedmiotowe, jeżeli zabraknie któregoś z elementów tego stosunku materialnoprawnego (B. Adamiak i J. Borkowski: Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Warszawa 1996 r., s. 462). Sprawa administracyjna jest więc bezprzedmiotowa w rozumieniu art. 105 § 1 Kpa wtedy, gdy nie ma materialnoprawnych podstaw do władczej, w formie decyzji administracyjnej ingerencji organu administracyjnego. Wówczas - jak wskazywał wielokrotnie w swych orzeczeniach Naczelny Sąd Administracyjny - jakiekolwiek rozstrzygnięcie merytoryczne pozytywne, czy negatywne staje się prawnie niedopuszczalne ( por. m. inn. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lutego 2006 r, sygn. akt I OSK 967/05, Lex nr 201507, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 stycznia 2006r, sygn. akt I OSK 978/05, Lex nr 396771, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt II OSK 286/05, Lex nr 190997, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2005r., sygn. akt II OSK 910/05, Lex nr 188797).

Odnosząc powyższe rozważania do niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, że przedmiotem postępowania prowadzonego przez organy nadzoru budowlanego było ustalenie czy ogrodzenie wybudowane na nieruchomości położonej przy ulicy [...] nie narusza przepisów Prawa budowlanego.

Jak wynika z akt postępowania Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego [...] na wniosek E. i M. Z. wszczął postępowanie administracyjne, w toku którego w dniu 14 lipca 2007 r. przeprowadził na nieruchomości przy ulicy [...] wizję w czasie której ustalił, że ogrodzenie zrealizowano na podstawie zgłoszenia dokonanego przez K. D. do właściwego organu architektoniczno-budowlanego. Pismem z dnia 30 marca 2007 r. inwestor zgłosił budowę ogrodzenia własnej działki o wysokości 3 m. Starosta [...] pismem z dnia 4 maja 2007 r. poinformował inwestora, iż nie wnosi sprzeciwu do wykonania robót budowlanych objętych zgłoszeniem. Czynności wykonane na gruncie potwierdziły wybudowanie ogrodzenia zgodnie ze zgłoszeniem z minimalnymi odstępstwami rzędu 0,04m - 0,07 m.

Wobec ustalenia, że w/w ogrodzenie, poza wskazanymi kilku centymetrowymi przewyższeniami, faktycznie nie odbiega od deklaracji jaką inwestor zawarł w zgłoszeniu, organ nadzoru budowlanego umorzył postępowanie administracyjne ze względu na jego bezprzedmiotowość.

Zgodzić zatem należy się z organem, iż w tak ustalonym stanie faktycznym brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania z uwagi na brak jego przedmiotu co oznacza, że organ nadzoru budowlanego w ramach swych kompetencji nie miał podstaw faktycznych i prawnych do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie.

Odnosząc się do zarzutów sformułowanych w skardze stwierdzić należy, iż pozostają one bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Wszystkie bowiem okoliczności wskazane w skardze pozostają poza sferą regulacji Prawa budowlanego.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.