drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 201/12 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-04-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 201/12 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2012-04-17 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-01-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Ewa Frąckiewicz /przewodniczący/
Grażyna Śliwińska
Halina Emilia Święcicka /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
II GSK 1500/12 - Wyrok NSA z 2014-01-08
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 169 ust. 1 pkt 1, ust. 2, ust.6, art. 256 ust. 1, art. 120 ust. 1, art. 153 ust. 1,
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 28
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi P. M. i R. H. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...], działając na podstawie art. 169 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r., Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 , Nr 119, poz. 1117 , z późn. zm.) - zwanej dalej p.w.p. oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p., Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, po rozpoznaniu wniosku A. GmbH & Co. OHG z siedzibą w E., Niemcy o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy ELDENA [...] udzielonego P. M. oraz R. H. orzekł o wygaśnięciu prawa ochronnego na ww. znak towarowy z dniem [...] maja 2010 r. oraz orzekł w kwestii zwrotu kosztów postępowania.

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:

Decyzją z dnia [...] czerwca 1997 r. Urząd Patentowy RP zarejestrował na rzecz K. E., M. P., S. E. E. s.c. Export Import z siedzibą w J. (aktualny uprawniony: P. M., R. H., G.) znak towarowy słowno-graficzny z napisem ELDENA [...], przeznaczonego do oznaczania: kosmetyków, mydeł, środków perfumeryjnych, dezodorantów, płynów do kąpieli, zaliczanych do klasy 3.

W dniu 26 maja 2010 r. do Urzędu Patentowego wpłynął wniosek A. GmbH & Co. OHG z siedzibą w E., Niemcy o uznanie za wygasłe z powodu nieużywania prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego ELDENA [...] w odniesieniu do wszystkich towarów objętych wykazem tj. kosmetyków, mydeł, środków perfumeryjnych, dezodorantów, płynów do kąpieli, zawartych w klasie 3.

Jako podstawę prawną wnioskodawca wskazał art. 169 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 169 ust. 2 p.w.p. stwierdzając, że uprawniony nie używał na terytorium Polski w sposób rzeczywisty spornego znaku towarowego w odniesieniu do towarów objętych rejestracją, w okresie pięciu lat poprzedzających datę złożenia wniosku. Natomiast swój interes prawny wywiódł z art. 20 Konstytucji RP oraz przepisu art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto wnioskodawca podniósł, że jest uprawnionym z rejestracji słownego wspólnotowego znaku towarowego ELDENA nr [...] zarejestrowanego z pierwszeństwem od dnia [...] października 2003 r. w odniesieniu do towarów zawartych w klasie 3. W związku z tym, zdaniem wnioskodawcy, istnieje realna groźba, że uprawniony ze spornej rejestracji sprzeciwi się używaniu wspólnotowego znaku towarowego wnioskodawcy. Jako podstawę interesu prawnego wskazał również art. 165 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (które zastąpiło rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r.), jak również art. 9 ust. 1 powyższego rozporządzenia zapewniający uprawnionemu do wspólnotowego znaku towarowego wyłączne prawo do znaku wskazując, że prawo to jest ograniczone ze względu na sporny znak towarowy.

W piśmie z dnia 27 października 2010 r. uprawniony ze spornej rejestracji zakwestionował interes prawny wnioskodawcy podnosząc, że wnioskodawca nie zarejestrował swojej działalności gospodarczej w Polsce. Natomiast prowadząca działalność gospodarczą firma "A." sp. z o.o. z siedzibą w C. została wpisana do rejestru w dniu [...] stycznia 2006 r., a pierwsze sklepy otworzyła dopiero w dniu 25 lutego 2008 r. Z tego względu, przy założeniu, że firma "A." z C. jest przedstawicielem wnioskodawcy na terytorium Polski, to za datę "brzegową" powstania interesu prawnego należy przyjąć datę rozpoczęcia sprzedaży wyrobów wnioskodawcy, dopiero w dniu 25 lutego 2008 r. Uznał złożony wniosek za przedwczesny z uwagi na to, iż w okresie od 14 stycznia 2005 r. do 25 lutego 2008 r. sporne prawo ochronne nie ograniczało działalności wnioskodawcy w Polsce. Uznał, że z powyższych względów nie widzi potrzeby odniesienia się do zarzutu wnioskodawcy o nieużywaniu znaku ELDENA.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 5 lipca 2011 r. wskazał, iż istnieje realna groźba, że uprawnieni do prawa ochronnego na znak towarowy ELDENA sprzeciwią się używaniu przez wnioskodawcę na terytorium Polski swojego wspólnotowego znaku towarowego ELDENA nr [...]. Do pisma załączył pismo z dnia 1 czerwca 2010 r. skierowane - w imieniu uprawnionych - do spółki A. wzywające do natychmiastowego zaprzestania wprowadzania do obrotu towarów oznaczanych znakiem towarowym ELDENA oraz wycofanie ze sprzedaży tak oznaczonych towarów. Przedłożył ponadto ogólną umowę licencyjną, jaką zawarł z "A." sp. z o.o., na mocy tej umowy polska spółka ma prawo posługiwać się wspólnotowym znakiem towarowym ELDENA. Odnosząc się do zarzutu braku rejestracji działalności gospodarczej w Polsce, stwierdził, iż jest to bez znaczenia skoro używanie przez polską spółką A. na mocy umowy licencyjnej odnosi skutek po stronie wnioskodawcy. Poinformował, iż interes prawny w złożeniu wniosku o wygaśnięcie prawa ochronnego na ten sam znak, wprawdzie dotyczący innego okresu ale oparty na jednakowym stanie prawnym, nie budził wątpliwości ani przed Urzędem Patentowym, ani przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie (sygn. akt VI SA/Wa 1794/10).

Urząd Patentowy oparł swoje rozstrzygnięcie zawarte w decyzji z [...] stycznia 2010 r. o następujące ustalenia i poglądy prawne.

Celem instytucji stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego jest eliminacja praw ochronnych udzielonych na te oznaczenia, które nie są faktycznie używane w obrocie gospodarczym. Udzielenie prawa wyłącznego na znak towarowy wiąże się z ustawowym obowiązkiem używania znaku towarowego dla towarów i usług dla których znak został zarejestrowany. Natomiast nieużywanie znaku towarowego może skutkować w określonych sytuacjach stwierdzeniem wygaśnięcia prawa ochronnego.

W świetle art. 169 ust. 2 p.w.p. możliwość stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy następuje na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny.

W ustawie Prawo własności przemysłowej nie ma definicji pojęcia interesu prawnego i z tego względu w postępowaniu spornym w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy ma zastosowanie art. 28 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Dlatego też interesem prawnym w rozumieniu art. 169 ust. 2 p.w.p. jest interes prawny, o którym mowa w art. 28 k.p.a. Interes prawny jest to interes oparty na prawie (konkretnej normie prawa materialnego) lub chroniony przez prawo. Powinien być bezpośredni, konkretny, realny.

W świetle orzecznictwa sądowego źródłem interesu prawnego mogą być ogólne normy prawne, które gwarantują swobodne prowadzenie działalności gospodarczej tj. art. 20, 22 Konstytucji, art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej.

Rozszerzenie na terytorium Rzeczypospolitej wspólnotowego prawa ochronnego ELDENA nr [...] oznacza, że to prawo wspólnotowe istnieje niezależnie obok spornego prawa. W niniejszej sprawie wynika, że sporne prawo utrudnia możliwość korzystania z prawa wspólnotowego, a tym samym ogranicza swobodę prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym posiadanie prawa wspólnotowego potwierdza w niniejszej sprawie istnienia interesu prawnego wnioskodawcy w niniejszej sprawie.

Urząd Patentowy powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2008 r. (sygn. akt II GSK 309/07), zgodnie z którym "...dla wykazania interesu prawnego o jakim mowa w art. 169 ust. 2 p.w.p. w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy z powodu jego nieużywania (art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p.) wystarczy zatem wskazanie przez wnioskodawcę na własne prawo ochronne na znak towarowy dla takiej samej grupy towarów co znak towarowy, o stwierdzenie wygaśnięcia którego wnioskodawca występuje oraz wskazanie na takie wspólne elementy w oznaczeniu występujące w obu znakach towarowych, które czynią przekonanie wnioskodawcy o ich kolizyjności obiektywnie usprawiedliwionym, tj. świadczą o tym, że przekonanie to nie jest oczywiście bezzasadne."

Organ uznał, że wnioskodawca posiada interes prawny do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na sporny znak towarowy, gdyż znak ten stanowi ograniczenie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, w której zamierza używać oznaczenia ELDENA. Na dowód zamiaru używania na polskim rynku wspólnotowego znaku towarowego ELDENA nr [...] wnioskodawca przedłożył prospekt reklamowy sieci A. w Polsce z 2008 r. zawierający zdjęcia balsamu oraz mydła z oznaczeniem ELDENA.

We wniosku wnioskodawca stwierdził, że znak nie był używany w obrocie dla towarów z klasy 3, w okresie pięciu lat poprzedzających złożony wniosek. Tak więc, uprawniony ze spornej rejestracji powinien wykazać używanie w sposób rzeczywisty spornego znaku towarowego w okresie pięciu lat tj. w okresie od 26 maja 2005 r. do 26 maja 2010 r. Zgodnie bowiem z art. 169 ust. 6 p.w.p. w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie wygaśnięcia prawa ochronnego obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego. Zatem to uprawniony ze spornej rejestracji musi udowodnić, że rzeczywiście używał zarejestrowanego znaku na terytorium Polski dla towarów objętych rejestracją lub wskazać ważne powody w przypadku nieużywania.

Urząd Patentowy wskazał, iż w przedmiotowej sprawie, uprawniony ze spornej rejestracji nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających używanie spornego znaku towarowego w sposób rzeczywisty i poważny, ani też nie wskazał ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku w okresie kolejnych pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcie spornego znaku towarowego.

W związku z powyższym, Urząd Patentowy stwierdził, że żądanie wnioskodawcy o uznanie za wygasłe prawa ochronnego na znak towarowy ELDENA o nr [...] jest zasadne. Przyznał A. GmbH & Co. OHG z siedzibą w E., Niemcy, dalej zwanym uczestnikiem postępowania, solidarnie od P. M. oraz R. H. kwotę 1.900 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. decyzję Urzędu Patentowego z dnia [...] lipca 2011 r. złożyli: P. M., R. H., zwani dalej stroną skarżącą. Kwestionowali posiadanie przez wnioskodawcę (uczestnika postępowania) interesu prawnego, zarzucili organowi nieuwzględnienie stanu faktycznego i stanu prawnego, a zwłaszcza nie odniesienie się do argumentacji uprawnionych. Powtórzyli stanowisko prezentowane w postępowaniu administracyjnym, iż wniosek o wygaśnięcie prawa ochronnego jest przedwczesny, bowiem wnioskodawca bezpośrednio nie zarejestrował działalności gospodarczej w Polsce a rozpoczęcie sprzedaży kosmetyków w Polsce nastąpiło prawdopodobnie dopiero w dniu 25 lutego 2008 r. Zwrócili uwagę, iż posiadali uprawnienie do złożenia protestu wobec zgłoszenia znaku wspólnotowego, z czego nie skorzystali, ponadto mogli, w odpowiednim czasie, zakazać na drodze sądowej używania w Polsce zarejestrowanego znaku [...]. Świadomie z tych możliwości prawnych nie skorzystali wychodząc z założenia, że wnioskodawca będzie sprzedawał kosmetyki ELDENA wyłącznie w sieci sklepów "A.", co wykluczało możliwość konfuzji obydwu znaków ELDENA. Wskazali, iż kwestia obowiązku udowodnienia faktycznego stosowania przez nich znaku ELDENA jest bezprzedmiotowa. Potwierdzając świadomość tego obowiązku, podnieśli iż wykazali używanie znaku w poprzednim postępowaniu, w efekcie zarówno wniosek jak i skarga zostały oddalone.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosząc o oddalenie skargi, podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Uczestnik postępowania w piśmie z dnia 23 marca 2012 r. wnosił o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), dalej p.p.s.a.

Analizując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż rozstrzygnięcie dokonane przez Urząd Patentowy jest prawidłowe i nie narusza obowiązującego w tym zakresie prawa, a podniesione zarzuty są niezasadne.

W myśl art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. prawo ochronne na znak towarowy wygasa na skutek nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty dla towarów objętych prawem ochronnym w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat, po dniu wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, chyba że istnieją ważne powody jego nieużywania. Zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu Urząd Patentowy wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny.

Celem instytucji wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy, o jakim mowa w tym artykule jest więc eliminowanie praw ochronnych na te oznaczenia, które nie są używane w sposób rzeczywisty w obrocie gospodarczym przez dłuższy, określony w ustawie, czas.

Z uwagi na brak w p.w.p. definicji interesu prawnego, należy w tym zakresie, zgodnie z art. 256 ust. 1 p.w.p. odpowiednio stosować przepisy k.p.a. Zastosowanie znajduje tu art. 28 k.p.a., zgodnie z którym stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowania, albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny jest kategorią normatywną z zakresu prawa materialnego, więc jego źródłem jest norma prawa materialnego na podstawie której określony podmiot, w określonym stanie faktycznym może żądać konkretyzacji własnych uprawnień lub obowiązków. Interes prawny musi mieć charakter realny, tj. rzeczywiście i aktualnie istniejący (por. wyrok NSA z dnia 16 kwietnia 2009 r., sygn. akt II GSK 709/08). Wnioskodawca musi wykazać posiadanie interesu prawnego w dniu złożenia wniosku, w tym przypadku w dniu 26 maja 2010 r.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym przez organ wyroku z dnia 25 stycznia 2008 r. (sygn. akt II GSK 309/07, treść dostępna w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych - http://orzeczenia.nsa.gov.pl), istnienie interesu prawnego podmiotu żądającego wszczęcia postępowania musi być ustalane na tle okoliczności faktycznych podnoszonych we wniosku oraz adekwatnych do tych okoliczności przepisów prawa materialnego. Powinno się mieć przy tym na uwadze charakter i rodzaj stosunków administracyjnoprawnych, których wniosek (sprawa) dotyczy. Istotne jest, czy wnioskodawca powołał się na przysługujące mu, skonkretyzowane we wniosku uprawnienia materialnoprawne, ze względu na które żąda on wszczęcia postępowania administracyjnego w określonej sprawie oraz czy pozostają one w związku z tą sprawą.

W sprawach z zakresu prawa własności przemysłowej, dotyczących znaków towarowych normę prawną dla ustalenia istnienia interesu prawnego należy oczywiście wyprowadzać z prawnomaterialnej regulacji problematyki znaków towarowych, jednakże z uwzględnieniem roli, jaką prawa ochronne na znaki towarowe spełniają dla funkcjonowania rynku, tj. ich funkcji w obrocie, która polega w szczególności na odróżnieniu towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa - art. 120 ust. 1 p.w.p. oraz z uwzględnieniem celu ustanowienia ochrony, którym jest nabycie prawa wyłącznego używania znaku towarowego - art. 153 ust. 1 p.w.p.

W przedmiotowej sprawie uczestnik postępowania wywodził swój interes prawny wielorako powołując się na art. 20 Konstytucji RP oraz przepisu art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, wskazując rejestrację wspólnotowego znaku towarowego ELDENA nr [...] zarejestrowanego z pierwszeństwem oraz powołując się na art. 165 ust. 5 oraz art. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego.

W ocenie Sądu podmiot, który jest uprawnionym z wcześniejszego podobnego znaku towarowego (znak zawiera identyczny wyraz ELDENA i przeznaczony jest do oznaczania identycznych lub podobnych do towarów) posiada interes prawny w żądaniu stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy i organ prawidłowo uznał, iż posiada legitymację do wszczęcia postępowania administracyjnego w tym zakresie.

Sama kolizja posiadanego prawa przez wnioskodawcę z prawem posiadanym przez stronę skarżącą jest wystarczająca dla uznania istnienia interesu prawnego do złożenia wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na sporny znak towarowy przez podmiot, z którego sferą prawną koliduje znak ELDENA [...]. Interes prawny w istocie polega na zazębianiu się sfer prawnych dwóch podmiotów w taki sposób, że prawo posiadane przez jeden podmiot przeszkadza w pełnym korzystaniu z prawa posiadanego przez drugi podmiot. Zarzut błędnej oceny istnienia interesu prawnego wnioskodawcy uznać więc należy za nieusprawiedliwiony.

Mylny jest również pogląd strony skarżącej, że dla ustalenia istnienia interesu prawnego konieczne jest wystąpienie konfliktu między stronami oraz toczące się spory co do korzystania z kolizyjnych praw. W przedmiotowej sprawie konflikt taki zresztą zaistniał, czego dowodem było wystosowanie w imieniu strony skarżącej pisma do spółki A., z którą wnioskodawca zawarł umowę licencyjną, na mocy której ma ona prawo posługiwać się wspólnotowym znakiem towarowym ELDENA, wzywające do natychmiastowego zaprzestania wprowadzania do obrotu towarów oznaczanych znakiem towarowym ELDENA oraz wycofanie ze sprzedaży tak oznaczonych towarów. Stwierdzenie strony skarżącej, iż powyższe pismo zostało wysłane bez jej wiedzy i pełnomocnictwa, podniesione już po wniesieniu skargi, w piśmie procesowym z dnia 30 marca 2012 r. i nie poparte zresztą żadnym dowodem, nie może stanowić podstawy do stawiania organowi zarzutu, iż nie sprawdził tej okoliczności. Uprawnieni w toku postępowania administracyjnego nie zgłaszali żadnego wniosku w tym zakresie.

Również podniesiony zarzut o przedwczesności wniosku nie zasługuje na uwzględnienie, skoro już na podstawie kolizyjności posiadanych praw wnioskodawca posiada interes prawny w żądaniu wszczęcia postępowania.

Zgodnie z art. 169 ust. 6 p.w.p. w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśnięcie prawa ochronnego, obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego. Strona skarżąca wezwana o wykazanie używania znaku towarowego ELDENA we wskazanym okresie nie przedstawiła żadnych dowodów używania znaku. Powoływanie się na wykazanie używania tego znaku w innym, wcześniej prowadzonym postępowaniu administracyjnym, obejmującym inny okres ochrony nie mogło stanowić potwierdzenia używania znaku w okresie pięciu lat poprzedzających datę złożenia wniosku w postępowaniu zakończonym wydaniem zaskarżonej decyzji.

Skoro uprawnieni z tytułu prawa ochronnego nie wykazali używania spornego znaku towarowego ani nie wykazali istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie tego znaku, organ prawidłowo uznał, iż żądanie wnioskodawcy o uznanie za wygasłe prawa ochronnego na znak towarowy ELDENA jest zasadne.

W tym stanie rzeczy wobec bezskuteczności zarzutów skargi Sąd na mocy art. 151 p.p.s.a. orzekł o jej oddaleniu



Powered by SoftProdukt