Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi L.N. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania w sprawie warunków zabudowy uchyla zaskarżone postanowienie.

Będąca przedmiotem niniejszej sprawy skarga na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2016 r., nr SKO [..], wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Wójt Gminy decyzją z dnia 22 sierpnia 2016 r., nr [..], ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z urządzeniami budowlanymi na działce nr [..], obręb [..], gmina S.

Decyzja ta została doręczona stronom postępowania.

Ze znajdującego się w aktach sprawy zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłka skierowana do L. N. na wskazany przez działającą w jej imieniu A.B. adres do doręczeń w Polsce (tj. ul. [..]) odebrana została w dniu 26 sierpnia 2016 r.

W dniu 8 września 2016 r. A.B. – działająca w imieniu małoletniej córki L.N. - wniosła, w formie dokumentu elektronicznego, odwołanie od decyzji z dnia 22 sierpnia 2016 r. informując jednocześnie, że oryginał odwołania został wysłany pocztą z Francji.

W dniu 13 września 2016 r. do Urzędu Gminy wpłynęła przesyłka zawierająca odwołanie L.N., z której wynikało, że w dniu 8 września 2016 r. przesyłka ta nadana została za pośrednictwem zagranicznego operatora pocztowego i przekazana została polskiej placówce pocztowej w dniu 10 września 2016 r.

Zaskarżonym w niniejszej sprawie postanowieniem, wydanym na podstawie art. 129 § 2 i art. 134 k.p.a., Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło uchybienie terminu do wniesienia odwołania. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie Kolegium wyjaśniło, że zgodnie z art. 129 § 2 k.p.a. termin do wniesienia odwołania upływał w dniu 9 września 2016 r. Odwołująca się wniosła odwołanie za pośrednictwem zagranicznego operatora pocztowego. W tym przypadku termin do jego wniesienia należy uznać za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo to zostało przekazane polskiej placówce pocztowej operatora publicznego. Z informacji uzyskanych w toku postępowania wynika zaś, że zawierająca odwołanie przesyłka została przekazana polskiej placówce pocztowej dopiero w dniu 10 września 2016 r., a więc po upływie terminu przewidzianego do wniesienia odwołania. Powyższe, jak wskazało Kolegium, obligowało do zastosowania dyspozycji art. 134 k.p.a.

We wniesionej do Sądu skardze skarżąca domagała się uchylenia postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2016 r. podnosząc, że nie została poinformowana wcześniej o tym, że jeżeli przesyłka zostanie nadana w zagranicznej placówce pocztowej, to za dzień nadania go w placówce pocztowej uznaje się dzień, kiedy pismo wpłynęło do polskiego urzędu pocztowego. Wskazała jednocześnie, że odwołanie przesłała do organu w dniu 8 września 2016 r. również w formie dokumentu elektronicznego podkreślając, że dotychczasowa wymiana korespondencji między nią a urzędem następowała właśnie w drodze elektronicznej.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, w pełni podtrzymując stanowisko i argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Kontrolowane postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2016 r. wydane zostało na podstawie art. 134 k.p.a., zgodnie z którym organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania oraz uchybienie terminu do wniesienia odwołania.

W ocenie Sądu orzekające Kolegium nie miało podstaw do uznania, że odwołanie od decyzji Wójta Gminy z dnia 22 sierpnia 2016 r. zostało wniesione przez skarżącą z uchybieniem terminu. Na tle stanu faktycznego sprawy uznać należało, że niewątpliwie termin do wniesienia odwołania upływał dla skarżącej w dniu 9 września 2016 r., ale skarżąca, przed wniesieniem odwołania za pomocą zagranicznej placówki pocztowej, wniosła odwołanie w formie dokumentu elektronicznego w formacie PDF w dniu 8 września 2016 r.. Odwołanie to nie zawierało podpisu, zatem obarczone było brakiem formalnym. Kolegium nie uwzględniło tej okoliczności wydając zaskarżone postanowienie.

Przepis art. 63 § 1 k.p.a. stanowi zaś, że podania (żądania, wyjaśnienia, odwołania, zażalenia) mogą być wnoszone pisemnie, telegraficznie, za pomocą telefaksu lub ustnie do protokołu, a także za pomocą innych środków komunikacji elektronicznej przez elektroniczną skrzynkę podawczą organu administracji publicznej utworzoną na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Forma złożenia podania w postaci elektronicznej jest zatem dopuszczalna.

Niewątpliwe art. 63 § 3a k.p.a. wskazuje przy tym, że podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno: 1) być opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, lub uwierzytelniane w sposób zapewniający możliwość potwierdzenia pochodzenia i integralności weryfikowanych danych w postaci elektronicznej; 2) zawierać dane w ustalonym formacie, zawartym we wzorze podania określonym w odrębnych przepisach, jeżeli te przepisy nakazują wnoszenie podań według określonego wzoru; 3) zawierać adres elektroniczny wnoszącego podanie.

Jednakże brak na podaniu wnoszonym w formie elektronicznej bezpiecznego podpisu elektronicznego, weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu jest brakiem formalnym, który może być usunięty w trybie art. 64 § 2 k.p.a., o ile znany jest adres wnoszącego podanie (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 35/15, dostępny na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl). Art. 64 § 2 k.p.a., wyjaśnia, że jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. uzupełnieniu podlega brak podpisu pod podaniem, w tym i bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu na podaniu wnoszonym w formie elektronicznej (zob. H. Knysiak – Molczyk (red.), Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, WK 2015, Lex/el). Brak na podaniu wnoszonym w formie elektronicznej bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu można uzupełnić przez przesłanie podania przez wnoszącego i opatrzenie go bezpiecznym podpisem elektronicznym bądź też wniesienie podania w formie pisemnej opatrzonego podpisem (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 1319/11, LEX nr 1086817).

Organy orzekające w sprawie po otrzymaniu w dniu 8 września 2016 r., odwołania skarżącej w formie dokumentu elektronicznego, nie uczyniły zadość obowiązkowi wskazanemu w art. 64 § 2 k.p.a. i nie wezwały jej do uzupełnienia braku formalnego odwołania poprzez jego podpisanie. Wobec uzupełnienia przez skarżąca tego braku z własnej iniciatywy poprzez nadesłanie podpisanego odwołania, wzywanie w tym trybie jest w chwili obecnej bezcelowe, ponieważ aktualnie organ dysponuje podpisanym odwołaniem, które powinno zostać merytorycznie rozpoznane.

Z tych też względów Sąd uznał, że kontrolowane postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 3 listopada 2016 r. wydane zostało z naruszeniem przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy i działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), orzekł jak w sentencji.