Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda, Sędziowie Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.), Sędzia NSA Janusz Nowacki, , Protokolant specjalista Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2016 roku sprawy ze skargi K. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., Nr [...]; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz skarżącej K. F. kwotę 257 ( dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267)- dalej : K.p.a, art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 600 ze zm.) oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (t. j. Dz. U. Nr 79 z 2001 r. poz. 856 ze zm.), utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] znak: [...] o skierowaniu K.F. na badanie lekarskie przeprowadzone w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł. w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kategorii B.

Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w następującym stanie faktycznym:

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia 18 marca 1988 r. udzielił K.F. uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy kategorii B.

W dniu 5 grudnia 2013 r. do Urzędu Miasta Ł. wpłynął wniosek Prokuratora

Prokuratury Rejonowej Ł-B z dnia [...], znak: [...], w zakresie skierowania K.F. na badania lekarskie w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami mechanicznymi. W uzasadnieniu wniosku wskazano na opinię biegłych lekarzy psychiatrów z przeprowadzonego badania skarżącej, sporządzonej w toku prowadzonego dochodzenia o sygn. akt [...], z której wynika, że u skarżącej występują zaburzenia depresyjne nawracające.

Prezydent Miasta Ł. pismem z dnia [...] ww. wniosek przekazał zgodnie z właściwością do Starosty Powiatowego w Z.

Starosta [...] pismem z dnia 16 stycznia 2014 r. zawiadomił o wszczęciu postępowania w sprawie skierowania strony na badania lekarskie, pouczając ją bezskutecznie o możliwości złożenia wyjaśnień i zajęcia stanowiska w oznaczonym terminie.

Decyzją z dnia [...] Starosta [...] orzekł o skierowaniu K.F. na badanie lekarskie przeprowadzone w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego w Ł. w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kategorii B.

K.F. pismem z dnia 12 lutego 2014 r. złożyła odwołanie od powyższej decyzji. W jego treści wyraziła niezadowolenie z wydanej decyzji wskazując, że nie była badana przez żadnego lekarza, nie jest osoba chorą psychicznie (posiada ręce, nogi, słyszy i widzi), nie spowodowała żadnego wypadku, nie przekroczyła limitu punktów karnych i nie zatrzymano jej prawa jazdy za kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości. K.F. wskazując również na odpłatność za przedmiotowe badania wyraziła zapytanie, jakie co do jej osoby są uzasadnione zastrzeżenia i kto je sformułował.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

Nie zgadzając się z wydanym rozstrzygnięciem K.F. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2014 r. , sygn. akt III SA/Łd 469/14 uchylił zaskarżoną decyzję. Uzasadniając Sąd wskazał, że zarówno organ I instancji, jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. procedując w przedmiotowej sprawie oparły się jedynie na wniosku Prokuratora

Prokuratury Rejonowej Ł-B z dnia [...]. Nie były natomiast w posiadaniu opinii wskazanej w w/w wniosku, sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów, na potrzeby postępowania o sygn. akt [...]. Sąd zobowiązał Samorządowe Kolegium Odwoławcze aby w toku ponownego rozpatrywania sprawy wystąpił do prokuratury o przesłanie kompletnej opinii sądowo-psychiatrycznej dotyczącej skarżącej i po zapoznaniu się z jej treścią, w zależności od znajdujących się w niej informacji, podjął stosowną decyzję, którą uzasadni zgodnie z wymogami art. 107 § 3 K.p.a.

Wykonując powyższe wskazania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. pismem z dnia 24 października 2014 r. wystąpiło do Prokuratury Rejonowej Ł-B o przesłanie uwierzytelnionej kserokopii biegłych lekarzy psychiatrów, dotyczącej skarżącej, wydanej w toku dochodzenia [...]. Powyższy dokument został złożony do akt sprawy w dniu 12 listopada 2014 r.

Następnie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...].

W wyniku rozpoznania skargi K.F. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 13 maja 2015 r., III SA/Łd 168/15 uchylił zaskarżoną decyzję z dnia [...]. Uzasadniając Sąd wskazał, że w/w decyzja, wydana - po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2014 r. uchylającym decyzję SKO w Ł. z dnia z dnia [...]. - na skutek ponownego rozpatrzenia odwołania od decyzji Starosty [...] z dnia [...], wydana została z naruszeniem przepisów art. 24 § 1 pkt 5 w związku z art. 27 § 1 K.p.a., albowiem w składzie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., wydającego decyzję z dnia [...], znajdował się członek Kolegium J.J., który podlegał wyłączeniu od orzekania w tej sprawie. Osoba ta uczestniczyła bowiem również w wydaniu przez Kolegium decyzji z dnia [...], a która to decyzja została uchylona powołanym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2014 r.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...]. Powołując brzmienie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami organ odwoławczy wskazał, iż decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na badanie lekarskie, wydaje starosta, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia. Przy czym do skierowania na takie badania lekarskie wystarczy jedynie uprawdopodobnienie zastrzeżeń i wątpliwości do stanu zdrowia, a nie ich udowodnienie. Dalej organ odwoławczy powołując przepis § 4 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 lipca 2014 r. w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców (Dz.U. z 2014 r. poz. 949) wskazał, iż w ramach badania lekarskiego uprawniony lekarz dokonuje oceny stanu zdrowia osoby badanej w celu stwierdzenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami w zakresie mi.in. układu nerwowego, w tym padaczki. Szczegółowe warunki badania w zakresie układu nerwowego , w tym padaczki określa załącznik nr 5 do rozporządzenia (§ 5 pkt 4 powołanego rozporządzenia).

Z powyższego w ocenie organu odwoławczego wynika, że zdiagnozowanie choroby układu nerwowego, niewątpliwie ma wpływ na istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami , a w konsekwencji na zdolność bezpiecznego prowadzenia pojazdów.

W niniejszej sprawie opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 29 maja 2013 r., sporządzona na potrzeby postępowania o sygn. akt [...] przez biegłych lekarzy psychiatrów , w sposób jednoznaczny stwierdza, że u skarżącej występują zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie (na dzień wydania opinii) epizod depresyjny łagodny. Podkreślenia wymaga także, że w/w dokument stanowi informację wiarygodną. Tym samym w ocenie Kolegium zasadnym było skierowanie strony na badania lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kategorii B, co oznacza, że decyzja Starosty [...] z dnia [...] odpowiada prawu. Ochrona bezpieczeństwa ruchu drogowego wymaga bowiem, aby organ uprawniony do wydawania uprawnień do prowadzenia pojazdów czuwał nie tylko nad tym, aby uprawnienia te otrzymały osoby mające odpowiedni stan zdrowia, ale także aby organ ten kontrolował, czy osoby te nie utraciły tych warunków, co uzasadnia skierowania strony na przedmiotowe badania lekarskie do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy. Ponadto w interesie społecznym jest, aby wszyscy kierowcy posiadali predyspozycje zdrowotne do prowadzenia pojazdów silnikowych, w sposób który nie będzie zagrażał nie tylko ich zdrowiu i życiu, lecz również wszystkich innych użytkowników dróg.

Odnosząc się do zarzutów odwołania oraz wniosków strony składanych w toku postępowania Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało je za bezzasadne.

W kwestii odpłatności za przedmiotowe badania lekarskie Kolegium wskazało art. 76 ust. 2 ustawy o kierujących pojazdami, który stanowi, iż badanie lekarskie jest przeprowadzane na koszt osoby badanej, z wyjątkiem badań, o których mowa w art. 229 Kodeksu pracy. W rozpatrywanym przypadku art. 229 Kodeksu pracy nie będzie miała zastosowania, albowiem artykuł ten odnosi się do wstępnych i okresowych badań lekarskich, co w sposób oczywisty nie stanowi przedmiotu prowadzonego postępowania.

Również zastrzeżenia strony, co do zatrzymania prawa jazdy dłużnikowi alimentacyjnemu z uwagi na procedowany obecnie przedmiot postępowania, są chybione i pozostają bez jakiegokolwiek wpływu na podjęte w sprawie rozstrzygnięcie.

Na marginesie Kolegium wskazało, że przeprowadzenie badania nie jest jednoznaczne z pozbawieniem uprawnień do kierowania pojazdami. Natomiast w sytuacji, gdy osoba posiadająca prawo jazdy lub pozwolenie na kierowanie tramwajem nie przedstawiła w wymaganym terminie orzeczenia o istnieniu lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem, o którym mowa w art. 79 ust. 2 -Starosta wydaje decyzję administracyjną o zatrzymaniu prawa jazdy (art. 102 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy).

Natomiast, co do wniosku pełnomocnika skarżącej o udzielenie kolejnego terminu do przedłożenia dowodów z dokumentów dotyczących stanu zdrowia skarżącej Kolegium wskazało, że wyznaczanie dodatkowego terminu na przedłożenie badań lekarskich, w ramach postępowania, którego przedmiotem jest właśnie skierowanie na badania lekarskie, uznać należy za chybione i nie celowe.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi pełnomocnik skarżącej zarzucił naruszenie:

- art. 7 w zw. z art. 80 k.p.a. poprzez brak wszechstronnego rozważenia całego materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, co do stanu zdrowia skarżącej, w szczególności załączonego przez stronę zaświadczenia lekarskiego dotyczącego jej stanu psychicznego i przez to przyjęcie, że zachodzą uzasadnione zastrzeżenia dotyczące stanu zdrowia skarżącej, usprawiedliwiające skierowanie jej na badania lekarskie;

- art. 7 w zw. z art. 80 K.p.a. poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego oceny zgromadzonego materiału dowodowego i błędne przyjęcie, że opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 29 maja 2013 r., jako jedyny dowód , stanowi dostateczną podstawę do skierowania skarżącej na badanie lekarskie, w sytuacji, gdy z treści tej opinii oraz pozostałego materiału dowodowego nie można wyprowadzić wniosku o możliwości wpływu jej stanu zdrowia psychicznego na zdolność do kierowania pojazdami, a co za tym idzie brak jest przesłanek do skierowania strony na takie badania;

- art. 11 w zw. z art. 107 § 3 K.p.a. poprzez brak w treści zaskarżonej decyzji prawidłowego uzasadnienia faktycznego podjętego rozstrzygnięcia, z którego wynikałby motyw skierowania skarżącej na badania lekarskie, w szczególności zaś odniesienia się do zarzutów stawianych organom w toku postępowania, iż stan zdrowia skarżącej nie uzasadnia skierowania jej na takie badania oraz do załączonego przez stronę materiału dowodowego w postaci dokumentacji medycznej wskazującej na brak przeciwwskazań do kierowania przez nią pojazdami, co spowodowało brak wyjaśnienia przez organ drugiej instancji zasadności przesłanek, którymi organy administracji publicznej kierowały się przy wydaniu zaskarżonej decyzji w zakresie zdrowia strony;

- art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że lekkie zaburzenia depresyjne oraz lekki epizod depresyjny są wystarczającą podstawa do stwierdzenia uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia skarżącej uzasadniającą skierowanie jej na badania lekarskie, w sytuacji gdy okoliczności dotyczące stanu zdrowia strony nie mają wpływu na możliwość kierowania pojazdami, w związku z czym skierowanie strony na badania byłoby sprzeczne z celem ustawy.

Mając powyższe na uwadze pełnomocnik skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz o zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Wniósł także o przyznanie skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie argumentując, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Postanowieniem z dnia 28 października 2015 r., III SA/Łd 1037/15 referendarz sądowy przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.

Pismem procesowym z dnia 3 listopada 2015 r. pełnomocnik skarżącej wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozpoznania wniesionej skargi.

Postanowieniem z dnia 27 listopada 2015 r., III SA/Łd 1037/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 powołanej ustawy).

Stosownie zaś do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) – dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

W myśl natomiast przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawa prawną. Oznacza to, że sąd bierze z urzędu pod uwagę wszelkie naruszenia prawa proceduralnego i materialnego niezależnie od podnoszonych w skardze zarzutów, jednakże tylko w granicach sprawy, w której skarga została wniesiona.

Przedmiotem kontroli Sądu w niniejszej sprawie jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia z dnia [...] oraz poprzedzająca ją decyzja Starosty [...] orzekające o skierowaniu K.F. na badanie lekarskie przeprowadzone w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami kategorii B.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że rozstrzygnięcia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. w przedmiocie skierowania K.F. na badania lekarskie, było już przedmiotem dwukrotnej oceny Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokami z dnia 12 sierpnia 2014 r. (III SA/Łd 469/14) oraz z dnia 13 maja 2015 r. (III SA/Łd 168/15) uchylał zaskarżone decyzje, z uwagi na stwierdzone naruszenia przepisów postępowania.

W myśl art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. nie zastosowało się do wytycznych wskazanych w uzasadnieniach wyżej wymienionych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowił przepis art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tj. Dz.U. z 2014 r. poz. 600 ze zm.).

W myśl wyżej powołanego przepisu starosta wydaje decyzję administracyjną o skierowaniu kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie na kierowanie tramwajem na badanie lekarskie, jeżeli istnieją uzasadnione zastrzeżenia co do stanu jego zdrowia.

W przedmiotowej sprawie postępowanie administracyjne w sprawie skierowania skarżącej na badania lekarskie w celu ustalenia istnienia lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami w zakresie kategorii B wszczęte zostało na podstawie wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej Ł-B z dnia [...] W w/w wniosku jako "uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia" skarżącej wskazana została opinia sądowo-psychiatryczną z dnia [...], sporządzona przez biegłych psychiatrów, na potrzeby postępowania karnego o sygn. akt [...], dotyczącego uporczywego uchylania się skarżącej od obowiązku alimentacyjnego, tj. przestępstwa określonego w art. 209 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 1997 r. poz. 88 nr 553 ze zm.).

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejszą skargę wyżej powołana regulacja prawna zawarta w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami nie określa precyzyjnie, jakie zastrzeżenia są wystarczające do skierowania danej osoby na badania lekarskie. Przepis ten stanowi jedynie, że zastrzeżenia muszą być uzasadnione oraz, że informacja o nich musi być wiarygodna. Są to zatem stwierdzenia ogólne, które pozostawiają właściwemu organowi administracji publicznej dokonania oceny, czy w konkretnym przypadku zastrzeżenia są tego rodzaju. Jakkolwiek bowiem samo uzyskanie wiarygodnej informacji o zastrzeżeniach w stanie zdrowia osoby posiadającej uprawnienia do kierowania pojazdem, stanowi podstawę do wszczęcia postępowania administracyjnego, to nie obliguje organu do podjęcia decyzji o skierowaniu na badania lekarskie. Zdaniem Sądu przesłanka "uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia" kierowcy lub osoby posiadającej pozwolenie do kierowania tramwajem, o której mowa w wyżej powołanym przepisie musi być interpretowana zgodnie z celem powołanej ustawy, którym jest zapobieganie zagrożeniom w ruchu lądowym, spowodowanym przez osoby, których stan zdrowia uniemożliwia sprawne prowadzenie pojazdów. Zatem "uzasadnione zastrzeżenia co do stanu zdrowia" muszą dotyczyć tego rodzaju aspektów stanu zdrowia osoby uprawnionej do kierowania pojazdem, które mogłyby mieć wpływ na zdolność do bezpiecznego prowadzenia pojazdu.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy Sąd uznał, że powołana opinia sądowo-psychiatryczna z dnia 29 maja 2013 r., wydana na potrzeby postępowania karnego prowadzonego pod sygn. akt [...], zawierająca ocenę stanu zdrowia psychicznego i cech osobowości K.F., nie daje podstaw do skierowania skarżącej na badania lekarskie w oparciu o powołany przepis art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami. Ze znajdującej się w aktach sprawy treści opinii, sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów: M.S. i J.S.-D., bezspornie wynika, że po przeprowadzeniu badania sądowo-psychiatrycznego oraz zapoznaniu dokumentacją medyczną skarżącej, w/w nie stwierdzili u skarżącej choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego. Stwierdzono jedynie, że u skarżącej występują zaburzenia depresyjne nawracające, obecnie epizod depresyjny łagodny. W treści powołanej opinii zawarta została ocena stanu psychicznego skarżącej, na dzień przeprowadzanego badania, w której biegli stwierdzili: "zachowanie odpowiednie, orientacja pełna. Kontakt słowny dobry, wypowiedzi logiczne, po linii zadawanych pytań, bez treści psychotycznych. Zgłasza obniżenie nastroju i napędu, bezczynność, zaburzenia snu, lęki. Wymienia myśli rezygnacyjne, poczucie braku perspektyw, szereg dolegliwości somatycznych. Bez myśli samobójczych. Reakcje afektywne adekwatne. Intelektualnie sprawna". Ponadto w z przedłożonej opinii nie wynika w żaden sposób, że stwierdzone u skarżącej zaburzenia depresyjne mogłyby powodować zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Sąd stwierdził, że organy administracji publicznej procedujące w niniejszej sprawie pominęły powyżej wskazane kwestię, opierając swoje rozstrzygnięcie jedynie na części przedstawionej opinii sądowo - psychiatrycznej, która co już wcześniej wskazano, nie daje podstaw do skierowania skarżącej na badania lekarskie na podstawie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami. Skierowanie na badanie lekarskie, o którym mowa w powołanym przepisie nie może stanowić, w ocenie Sądu dodatkowej represji lub szykany wobec osoby poddanej badaniom sądowo-psychiatrycznym, zwłaszcza, gdy sprawa, w której badania takie przeprowadzono nie dotyczy przestępstwa związanego z naruszeniem bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Powyższe w ocenie Sądu stanowiło naruszenie art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami.

Ponadto orzekając w przedmiocie skierowania skarżącej na badania lekarskie, organy administracji naruszyły przepisy postępowania, a w szczególności art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 K.p.a., mi. in. poprzez brak wyczerpującego odniesienie się do zarzutów skarżącej przedstawionej w odwołaniu z dnia 12 lutego 2014 r., jak i podnoszonej argumentacji w toku postępowania administracyjnego.

Rozpatrując sprawę ponownie organy administracyjne będą zobowiązane do uwzględnienia oceny prawnej wyrażonej w uzasadnieniu niniejszego wyroku. W szczególności rozważą, czy opinia sądowo-psychiatryczna, jak i zawarte w niej informacje, co do stanu zdrowia skarżącej wypełniają przesłankę "uzasadnionych zastrzeżeń co do stanu zdrowia", o której mowa w art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o kierujących pojazdami. Będą także zobowiązane do odniesienia się w sposób pełny i wyczerpujący do podniesionej argumentacji strony skarżącej.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i lit. c w zw. z art. 135 p.p.s.a uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...].

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 18 ust. 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu(tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.).

D.Cz.