Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant st. sekr. sąd. Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi N. Sp. z o.o. z siedzibą w B. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Decyzją z [...] października 2016 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny (dalej GIF, organ), działając na podstawie art. 112 ust. 1 i ust. 3, art. 115 pkt 4 w związku z art. 94a ust. 1 oraz art. 129b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.; dalej Pf.) oraz art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267; dalej k.p.a.) po rozpoznaniu odwołana złożonego przez spółkę [...]Sp. z o. o. z siedzibą w [...] (dalej skarżąca, spółka) od decyzji [...]Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego (dalej WIF) z [...]maja 2016 r., znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

W dniu [...]stycznia 2016 r. do WIF wpłynęło pismo P.P.U.H. "[...]’’ Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...], informujące o naruszeniu przez skarżącą przepisu art. 94 Pf., poprzez kolportowanie materiałów reklamowych w postaci kalendarzyków oraz umieszczenie na przyczepie samochodu osobowego tablicy reklamowej. Do zawiadomienia dołączono zdjęcia tablicy reklamowej oraz zdjęcie osoby idącej ulicą.

Pismem z [...]lutego 2016 r. WIF zawiadomił skarżącą o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie naruszenia przepisu art. 94a ust. 1 Pf. W odpowiedzi na powyższe, pismem z [...]lutego 2016 r., spółka złożyła wyjaśnienia wskazując, że w związku z uruchomieniem apteki ogólnodostępnej pod nazwą "[...]" położonej w [...], ul. [...] informowała o godzinach otwarcia oraz adresie apteki poprzez banery oraz wizytówki, na których z jednej strony znajdowały się informacje dotyczące apteki (nazwa, godziny otwarcia a także jej lokalizacja) natomiast z drugiej strony wizytówki wydrukowano kalendarz na rok 2016. Treść banneru to powtórzenie informacji zawartych na wizytówce. Jednocześnie wskazała, że dane podane na wizytówce oraz banerze zawierały dane dopuszczalne przez Prawo farmaceutyczne. Nie zawierały żadnej treści o charakterze reklamy. Wizytówki zostały wydrukowane na zlecenie spółki. Liczba wizytówek przekazanych osobom fizycznym w dniach od [...]do [...]grudnia 2015 r. i od [...]do [...]stycznia 2016 r. wyniosła około [...] sztuk. Strona zaznaczyła, że nie zlecała osobom rozdającym kalendarzyki dodatkowych czynności.

W ocenie strony, dane dotyczące lokalizacji oraz godziny otwarcia nie stanowią formy reklamy. Dochodzi, że działanie, którego się dopuściła jest dopuszczalne przez prawo i nie wypełnia znamion prowadzenia zabronionej reklamy apteki ogólnodostępnej. Zdaniem strony, prowadzone postępowanie powinno zostać umorzone.

Decyzją z [...]maja 2016 r. WIF orzekł o umorzeniu postępowania administracyjnego w części dotyczącej nakazu zaprzestania prowadzenia reklamy apteki oraz nałożył na skarżącą karę pieniężną w wysokości [...]złotych. Pismem [...]czerwca 2016 r. skarżąca wniosła odwołanie od ww. decyzji, zarzucając WITD naruszenie:

- art. 94a ust. 1 pf. poprzez błędną wykładnie tego przepisu, polegającą na przejęciu, że doszło do naruszenia zakazu reklamy aptek i jej działalności, poprzez kolportowanie kalendarzy oraz umieszczania tablic na przyczepie samochodu osobowego w sytuacji gdy informacje zawarte na ww. nośnikach zawierały jedynie informację o lokalizacji i godzinach pracy apteki, co mieściło się w dyspozycji art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf.,

- art. 129b ust. 1 i 2 w zw. art. 94a ust. 1 Pf. poprzez niezasadne zastosowanie tych regulacji w sytuacji gdy nie doszło do naruszenia art. 94a ust. 1 Pf.,

- art. 80 k.p.a. poprzez przekraczanie zasady swobodnej oceny dowodów prowadzące do błędnego uznania, iż kolportowanie kalendarzy oraz umieszczanie tablicy na przyczepie samochodu osobowego miało na celu m.in. zwiększanie liczby pacjentów korzystających z usług apteki, w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ww. działania nie miały na celu reklamy działalności apteki, a jedynie poinformowania pacjentów o lokalizacji i godzinach pracy nowo powstałej apteki i mieściło się w dyspozycji art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf.,

- art. 107 § 3 i art. 11 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, przede wszystkim w zakresie przyjęcia, że doszło do naruszenia art. 94a ust. 1 Pf.

Skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i umorzenia w całości, prowadzonego przez organ postępowania administracyjnego.

Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z [...]października 2016 r. GIF utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazał, że podziela stanowisko WIF, co do zakwalifikowania podjętych przez spółkę działań jako jednej z form reklam aptek i ich działalności zakazanej przez art. 94a ust. 1 Pf. Przywołując orzecznictwo sądów administracyjnych prezentujące sposób rozumowania pojęcia "reklamy aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności", organ odwoławczy uznał, iż o reklamowym charakterze działań podejmowanych przez stronę, decydują faktyczne intencję podmiotu. W ocenie GIF przedsiębiorca, który podejmuje decyzję o kolportowaniu wizytówek czy wynajęciu mobilnego banera, czyni w tym celu określone nakłady finansowe (ponosi koszty druku, wynagrodzenia osób zajmujących się kolportażem, wynajęcia mobilnego banera), zmierza w istocie do zareklamowania swojej działalności i świadczonych usług. Oczekuje bowiem, że poniesione koszty zwrócą się, w momencie gdy z usług apteki zaczną korzystać klienci "zwabieni" reklamą.

Zdaniem organu, istotne pozostaje również to, że przeciętny konsument, napotykając informację o lokalizacji i godzinach pracy apteki, nawet jeśli nie zawiera ona, jak w przedmiotowej sprawie, elementów ocennych ani zachęty do zakupu, może odebrać ją jako zachętę do skorzystania z usług apteki. Prawne rozróżnienie działań o charakterze informacyjnym od tych o charakterze reklamowym nie wpływa bowiem na całościową ocenę ulotki przez przeciętnego odbiorcę.

Organ podkreślił również, że w niniejszej sprawie fakt zaprzestania przez spółkę prowadzenia reklamy apteki nie zwalniał WIF z obowiązku nałożenia kary, bowiem bezsprzecznie w sprawie doszło do naruszenia przepisów dotyczących zakazu reklamy aptek. Okoliczność ta, zdaniem GIF może mieć wpływ na wymiar kary, jednak w niniejszej sprawie organ nie znalazł podstaw do uznania nałożonej kary pieniężnej za zbyt wysoką. Wskazuje, że kara pieniężna jest sankcją za nieprzestrzeganie przepisów, jak również ma zniechęcać do naruszenia prawa w przyszłości.

W ocenie GIF w sprawie nie doszło do naruszenia przez WIF przepisów postępowania administracyjnego.

W skardze na powyższą decyzję wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca zarzuca organowi:

1. naruszenie prawa materialnego tj.:

- art. 94a ust. 1 Pf. poprzez błędną wykładnię tego przepisu polegającą na przyjęciu, iż może dojść do naruszenia zakazu reklamy apteki i jej działalności, o którym mowa w art. 94a ust. 1 zd. 1 Pf., poprzez kolportowanie kalendarzy oraz umieszczenie tablicy na przyczepie samochodu osobowego, w sytuacji gdy informacje zawarte na ww. nośnikach zawierały jedynie informacje o lokalizacji i godzinach pracy apteki, co mieściło się w dyspozycji art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf.,

- art. 129b ust. 1 i 2 w zw. art. 94a ust. 1 Pf. poprzez niezasadne zastosowanie tych regulacji w sytuacji, gdy nie doszło do naruszenia art. 94a ust. 1 zd. 1 Pf.,

2. naruszenie przepisów postępowania tj.:

- art. 80 k.p.a. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów prowadzące do błędnego uznania, iż kolportowanie kalendarzy oraz umieszczenie tablicy na przyczepie samochodu osobowego miało na celu reklamę i tym samym prowadzi do naruszenia zakazu reklamy aptek, w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że ww. miały na celu przede wszystkim poinformowanie pacjentów o lokalizacji i godzinach pracy nowo powstałej apteki, co mieściło się w dyspozycji art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf.,

- art. 107 § 3 i art. 11 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, przede wszystkim w zakresie przyjęcia, iż doszło do naruszenia art. 94a ust. 1 Pf., w sytuacji gdy przekaz zawierał dopuszczalne w myśl art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf. informacje.

Skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji WIF oraz stwierdzenie, że obie decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku; umorzenie postępowania administracyjnego w całości; zasądzenie kosztów postępowania.

Przywołując treści art. 94a ust. 1 zdanie 2 Pf. wskazuje, że nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki. Podkreśla, że ustawodawca nie wprowadził żadnego ograniczenia związanego z formą takiej informacji. Powyższe pozwala przyjąć, że informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki jest dopuszczalnym przekazem niezależnie od formy, w jakiej został rozpowszechniony. Wskazuje, że w okolicznościach każdej sprawy, w której będziemy mieli do czynienia z rozpowszechnianiem informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki, możliwe jest posłużenie się taką interpretacją art. 94a ust. 1, z której będzie wynikało, że każdy przekaz o takiej treści, niezależnie od formy będzie uznawany za niedozwoloną reklamę. W każdym bowiem przypadku rozpowszechnianie informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki może nieść za sobą intencje podmiotu dokonującego przekazu i odbiór przekazu przez jego adresatów jako taki, który nosi cechy zachęty do skorzystania z oferty apteki. Zachęta do skorzystania z oferty apteki i takiż odbiór przez pacjentów może wynikać już z samej suchej informacji o lokalizacji i godzinach otwarcia apteki. Nie da się uniknąć takich skojarzeń. Powyższe stanowi jednak interpretację contra legem. A same skojarzenia nie mogą stanowić podstawy ograniczeń.

Zdaniem skarżącej, gdyby intencją ustawodawcy było również ograniczenie przekazu informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki w zakresie samej formy, to niewątpliwie znalazłoby to odzwierciedlenie w literalnym brzmieniu przepisu ustawy. Skoro zatem ustawodawca nie wprowadził do art. 94a ust. 1 Pf. żadnych ograniczeń dotyczących formy przekazu informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki, to rozszerzająca interpretacja zakazu reklamy aptek i ich działalności, obejmująca również zakaz informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki, na podstawie domniemanych intencji, jakimi kierował się nadawca przekazu oraz domniemanego odbioru przekazu, jest nieuprawniona.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał dotychczasowe stanowisko i wniósł o oddalenia skargi.

Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. W działaniu organów rozstrzygających sprawę Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości, zarówno, gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa. Wyjaśnione zostały motywy podjętego rozstrzygnięcia, a przytoczona na ten temat argumentacja jest wyczerpująca.

Na wstępie podkreślić należy, że przepis art. 94a Pf., został wprowadzony ustawą z dnia 30 marca 2007 r. o zmianie ustawy - Prawo farmaceutyczne oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 75, poz. 492) w konsekwencji implementacji m.in. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. (2004/27/WE), zmieniającej ww. dyrektywę 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi i obowiązywał od 1 maja 2007 r. Sformułowany w nim zakaz dotyczył reklamy działalności aptek lub punktów aptecznych, skierowanej do publicznej wiadomości, która w sposób bezpośredni odnosi się do produktów leczniczych lub wyrobów medycznych umieszczonych na wykazach leków refundowanych, lub produktów leczniczych lub wyrobów medycznych o nazwie identycznej z nazwą produktów leczniczych lub wyrobów medycznych umieszczonych na tych wykazach. Art. 94a Pf., został zmieniony z dniem 1 stycznia 2012 r. przez art. 60 pkt 7 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. Nr 122, poz. 696). Obecnie, przepis ten stanowi o zakazie reklamy aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności. Zakaz ten nie obejmuje jedynie informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. Oznacza to, że zakaz ten został rozszerzony w kierunku jakiejkolwiek reklamy aptek, punktów aptecznych oraz - co istotne - ich działalności. W poprzednio wskazanym stanie prawnym, czyli przed datą 1 stycznia 2012 r., był niejako zawężony do spełnienia łącznie trzech przesłanek, tj. działalność ta musiała nosić cechy reklamy, być skierowana do publicznej wiadomości oraz odnosić się w sposób bezpośredni do produktów leczniczych lub wyrobów medycznych umieszczonych na wykazach leków refundowanych, lub produktów leczniczych lub wyrobów medycznych o nazwie identycznej z nazwą produktów leczniczych lub wyrobów medycznych umieszczonych na tych wykazach.

Ustawa Prawo farmaceutyczne nie zawiera definicji reklamy apteki i jej działalności. Posiłkując się definicjami reklamy zawartymi w publikacjach słownikowych wskazać trzeba, że za reklamę uważa się każde działanie, mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług (np. Wielki Słownik Wyrazów Obcych pod red M. Bańki, wyd. PWN, Warszawa 2003). Oznacza to, że reklamą apteki może być także każde działanie skierowane do publicznej wiadomości, zmierzające do zwiększenia sprzedaży produktów leczniczych i wyrobów medycznych w niej oferowanych. Objęcie zakazem "każdego działania" wyłącza z tej dyspozycji tylko jeden stan faktyczny, określony w zdaniu 2 art. 94a ust. 1 Pf. - kierowanie do publicznej wiadomości informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego.

Pojmowanie reklamy w obszerny sposób przedstawił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 2007 r., sygn. akt II CSK 289/07, LEX nr 341805, w którym wyjaśnił, że "reklama oznacza każde przedstawienie (wypowiedź) w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów, dokonane w celu wspierania zbytu towarów lub usług. Powszechnie przyjmuje się, że reklamą są wszelkie formy przekazu, w tym także takie, które nie zawierając w sobie elementów ocennych ani zachęcających do zakupu, mogą jednak zostać przyjęte przez ich odbiorców jako zachęta do kupna. (...) Przy rozróżnieniu informacji od reklamy trzeba mieć na względzie, że podstawowym wyznacznikiem przekazu reklamowego jest nie tylko mniej lub bardziej wyraźna zachęta do kupna towaru, ale i faktyczne intencje podmiotu dokonującego przekazu oraz odbiór przekazu przez podmioty, do których jest kierowany". Podobne stanowisko wyraża także doktryna np.: M. Koremba w Komentarzu do art. 94a ustawy - Prawo farmaceutyczne, czy A. Rabiega - Przyłęcka w głosie do wyroku WSA z dnia 6 marca 2008 r., VII SA/Wa 2216/07 (teza 5): "nawet jeśli uzna się, iż określona działalność nie stanowi reklamy produktów leczniczych np. ze względu na jedynie informacyjny charakter przekazu, nie wyklucza to zakwalifikowania jej jako spełniającej cechy reklamy działalności apteki" (por. LEX/el.2011, czy D. Harasimiuk, Zakaz reklamy towaru w prawie europejskim i polskim, Oficyna 2011, pkt 3.2.1.3.).

Stanowiska te, mimo że dotyczą wcześniejszego brzmienia art. 94a Pf. pozostają aktualne w odniesieniu do nowej regulacji zawartej w art. 94a tej ustawy.

Istota problemu w przedmiotowej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii, czy działanie skarżącej polegające na kolportowaniu materiałów reklamowych w postaci kalendarzyków oraz umieszczenie na przyczepie samochodu osobowego tablicy reklamowej z informacją, zawierającą nazwę, lokalizacę oraz godziny pracy apteki narusza art. 94a ust. 1 Pf.

W sprawie bezsporne jest, że kolportaż kalendarzyków oraz wynajęcie mobilnego banneru związane było z uruchomieniem przez skarżącą w dniu [...]grudnia 2016 r. apteki ogólnodostępnej "[...]" położonej w [...], ul. [...]. Z powyższych ustaleń wynika zatem jednoznacznie, że celem skarżącej jako przedsiębiorcy było pozyskanie przyszłych klientów a co za tym idzie zachęcenie potencjalnych odbiorców do skorzystania z usług konkretnej apteki. Opisane działania stanowią reklamę działalności apteki, o której mowa w art. 94a ust. 1 Pf. Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych podstawowym elementem reklamy działalności apteki jest zamiar przyciągnięcia potencjalnych klientów do dokonania zakupu produktu leczniczego lub wyrobu medycznego w konkretnej aptece, niezależnie od formy i metody jej przeprowadzenia oraz użytych do jej realizacji środków (por. wyrok WSA w Warszawie z 11 września 2014 r., sygn. akt VI SA/Wa 456/14 orzeczenia.nsa.gov.pl). Słusznie wskazuje skarżąca, iż informacja o lokalizacji i godzinach pracy aptek wyłączona jest spod zakazu reklamy aptek. Nie dotyczy to jednak sytuacji, w których informacja o lokalizacji i godzinach pracy aptek jest elementem szerszego przekazu mogącego zachęcać do zakupu w konkretnej aptece. O reklamowym charakterze działań podejmowanych przez skarżącą decydują faktyczne intencje podmiotu. Obiektywnie rzecz ujmując, przedsiębiorca, który podejmuje decyzje o kolportażu kalendarzyków z logo apteki oraz godzinami jej otwarcia, wynajmuje baner reklamowy, na którym umieszcza informacje z logo, lokalizacją oraz godzinami otwarcia apteki ogólnodostępnej, a co za tym idzie ponosi koszty tych działań, zmierza w istocie do zareklamowania swojej działalności i świadczonych usług oczekując, że poniesione koszty zwrócą się w momencie gdy z usług apteki skorzystają potencjalni odbiorcy reklamy. Kontakt bezpośredni z klientem apteki, polegający na wręczeniu kalendarzyka z logo apteki oraz wynajęcie mobilnego banneru z logo apteki, w świetle obecnie stosowanych form reklamy sprawiają, że potencjalny konsument, otrzymując ta przekazaną informację o lokalizacji i godzinach pracy apteki, nawet jeśli nie zawiera ona jak w przedmiotowej sprawie, elementów ocennych ani zachęty do zakupu, może odebrać ją jako sugestię do skorzystania z usług apteki. Prawne zróżnicowanie działań o charakterze informacyjnych od tych o charakterze reklamowym nie wpływa bowiem na całościową ocenę ulotki przez przeciętnego odbiorcę. Zdaniem Sądu, działania spółki należy ocenić jako mające na celu obejście przepisów dotyczących zakazu prowadzenia reklamy aptek i ich działalności.

Sąd stwierdza, że w przedmiotowej sprawie, wbrew twierdzeniom skarżącej, nad intencją wskazania lokalizacji i godzin otwarcia nowo uruchomionej apteki ogólnodostępnej, przeważa przekaz reklamowy zawierający zachętę do skorzystania z usług konkretnej apteki, co stanowi naruszenie normy wynikającej z art. 94a ust. 1 Pf.

Nie ma racji skarżący wskazując, że w każdym przypadku rozpowszechnianie informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki może nieść za sobą intencje podmiotu dokonującego przekazu i odbiór przekazu przez jego adresatów jako taki, który nosi cechy zachęty do skorzystania z oferty apteki. Przykładem podania do publicznej wiadomości informacji o lokalizacji i czasie pracy apteki, nienaruszającym zakazu reklamy apteki, jest m.in. publikowany na stronach internetowych organów jednostek samorządu terytorialnego wykaz pracy aptek ogólnodostępnych pracujących codziennie całodobowo lub w wydłużonym czasie, będący pośrednio realizacją obowiązku wynikającego z treści art. 94 Pf., dotyczącego określenia przez radę powiatu rozkładu godzin pracy aptek ogólnodostępnych w celu zapewnia dostępności świadczeń również w porze nocnej, w niedzielę, święta i inne dni wolne od pracy. Takie działanie służy bowiem realizacji zadań związanych z ochroną zdrowia publicznego i wpisuje się w przewidziany w treści art. 94a ust. 1 zdanie 2 wyjątek ustawowy od zakazu reklamy.

Sąd rozpoznając sprawę nie dopatrzył się, mającego wpływ na wynik sprawy naruszenia norm prawa materialnego, a więc art. 94a ust. 1, art. 129b ust. 1 i ust. 2 Pf., nie doszło również do naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to jest art. 80 oraz art. 107 § 3 i art. 11 k.p.a. Organy rozstrzygające w niniejszej sprawie obowiązane były do działania na podstawie i w granicach przepisów prawa i wydając decyzje w obu instancjach prawidłowo zastosowały przepisy prawa materialnego i procesowego obowiązujące w dacie ich wydawania. Okoliczności stanu faktycznego zostały ustalone w sposób nie budzący wątpliwości. Ocena prawna została dokonana po wszechstronnym i wnikliwym rozważeniu całokształtu materiału dowodowego i poprzedziło ją wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego, związane ściśle z zasadą swobodnej oceny dowodów, która także została zachowana (art. 77 i art. 80 k.p.a.). Zdaniem Sądu, uzasadnienia decyzji organów obu instancji odpowiadają dyspozycji art. 107 § 3 k.p.a., bowiem wynika z nich ocena faktów, prawa i subsumcji oraz cele i skutki rozstrzygnięcia, co w konsekwencji oznacza, że organy nie uchybiły również zasadzie przekonywania, wyrażonej w art. 11 k.p.a. pomimo, iż spółka nie zgadza się z zapadłymi rozstrzygnięciami.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał skargę za bezzasadną i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) orzekł, jak w sentencji wyroku.