Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 23 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Lorych – Olszanowska (spr.) Sędziowie NSA Tadeusz M. Geremek WSA Beata Sokołowska Protokolant: stażysta Anna Zys – Ruszkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 roku przy udziale sprawy ze skargi E.M. i W.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymiaru podatku od nieruchomości za rok 2005 I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżących kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Decyzją z dnia [...], nr [...] Burmistrz K., działając na podstawie art. 21 § 1 pkt 2 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 1a ust. 1 pkt 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.), zwanej dalej u.p.o.l. oraz uchwały nr XXVI/211/2004 Rady Miejskiej w Krotoszynie z dnia 25 listopada 2004 r. w sprawie ustalenia wysokości stawek podatku od nieruchomości, ustalił dla E. M. i W. M. wymiar podatku od nieruchomości przy ul. [...] w K., za rok 2005, w kwocie [...].

W uzasadnieniu decyzji wskazał, że postępowanie podatkowe zostało wszczęte dnia 14.12.2005r. w związku ze złożeniem informacji w sprawie podatku od nieruchomości za 2005 rok, w której nie uwzględniono powierzchni użytkowej posiadanych budynków, a jedynie powierzchnie gruntów.

Organ ustalił, że grunt o powierzchni [...] m² stanowi współwłasność E. i W. M. Budynki znajdujące się na tej nieruchomości nie są wpisane do rejestru zabytków. Powierzchnia użytkowa budynków po nieczynnej kaflarni wynosiła [...] m², (co ustalono na podstawie pisma poprzedniego właściciela – spółki A z dnia [...]), a dachy budynków kaflarni rozebrano [...],( co wynika z zapisów w dzienniku budowy (rozbiórki) z roku 2004). Powierzchnia użytkowa budynku administracyjno – mieszkalnego wynosi [...] m². Obejmuje ona m.in. dwa lokale mieszkalne o powierzchni użytkowej [...] m², (co ustalono na podstawie dokumentacji inwentaryzacyjnej rozbiórki budynku administracyjno – mieszkalnego sporządzonej w związku z wydaniem decyzji o rozbiórce z dnia [...], nr [...] i aktu notarialnego z dnia [...], repertorium [...] nr [...]). Pozwolenie na rozbiórkę budynku administracyjno – mieszkalnego nr[...] zostało wydane w dniu [...] przez Starostę K. a formalne zakończenie prac rozbiórkowych nastąpiło w dniu [...] (co ustalono na podstawie pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...]).

W oparciu o powyższe ustalenia organ I instancji stwierdził, że budynki nie podlegają zwolnieniu podatkowemu, za wyjątkiem obiektów po nieczynnej kaflarni, które z dniem [...], po rozebraniu dachu, straciły charakter budynków w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu w 2005 roku. W rezultacie organ ustalił wymiar podatku od nieruchomości za rok 2005 od budynków mieszkalnych ( pomieszczeń mieszkalnych znajdujących się w budynku administracyjno - mieszkalnym) i od pozostałej powierzchni użytkowej budynków oraz od gruntów. W przypadku budynku administracyjno - mieszkalnego organ ustalił podatek do końca lipca 2005 r., ponieważ w tym miesiącu została zakończona jego rozbiórka, powodując wygaśnięcie obowiązku podatkowego stosownie do art. 6 ust. 4 i 5 u.p.o.l.

W odwołaniu od powyższej decyzji E. M. i W. M., wskazali, że budynki w ogóle nie powinny być opodatkowane, ponieważ o jakiejkolwiek powierzchni użytkowej można mówić tylko do czasu rozpoczęcia robót rozbiórkowych, a więc do dnia [...].

Decyzją z dnia [...], nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., działając na podstawie art. 1, art. 17 ust. 1, art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 roku o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. nr 79, poz. 856 z 2001r.) oraz art. 233 §1 pkt 2 lit a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i ustaliło wymiar podatku od nieruchomości przy ul. [...] w K. za 2005 rok w kwocie [...].

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że wydanie pozwolenia na rozbiórkę budynku przez organ nadzoru następuje w momencie wystąpienia stanu faktycznego wskazującego, że dalsze użytkowanie obiektu stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa. W ocenie Kolegium stan budynku administracyjno – mieszkalnego już w momencie uzyskania pozwolenia na rozbiórkę ([...]) nie pozwalał na zakwalifikowanie go w myśl art. 2 u.p.o.l. do opodatkowania podatkiem od nieruchomości. W związku z tym opodatkowaniu za rok 2005 podlegają wyłącznie grunty o pow. [...].

Skargę na powyższą decyzję złożył Prokurator Rejonowy w K., wnosząc o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz zarzucając iż została wydana z rażącym naruszeniem art. 2 ust. 2 u.p.o.l. polegającym na przyjęciu, że wydanie pozwolenia na rozbiórkę stanowi podstawę do niezakwalifikowania budynku do przedmiotu opodatkowania. Prokurator podniósł, że decyzja Burmistrza K. uwzględnia wcześniejszą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] dotyczącą podatku od tej samej nieruchomości za rok 2004 oraz pismo Ministerstwa Finansów w sprawie interpretacji art. 6 ust. 3 i 4 u.p.o.l., w którym wskazano, że obowiązek podatkowy w przypadku obiektów budowlanych wygasa od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zakończono roboty rozbiórkowe. Wskazał, że podatnik posiadał pozwolenie na rozbiórkę dotyczące budynku administracyjno – mieszkalnego z dnia [...]., wobec czego nie można było zakończyć wcześniej prac rozbiórkowych. Natomiast organ II instancji nie wskazał żadnego orzeczenia potwierdzającego stanowisko przyjęte w zaskarżonej decyzji, iż sam fakt wydania pozwolenia na rozbiórkę stanowi podstawę do niekwalifikowania obiektu jako przedmiotu opodatkowania. Stwierdzenie przez organ odwoławczy, że podatnik uzyskał pozwolenie na rozbiórkę budynku z uwagi na stan zagrożenia dla bezpieczeństwa nie znajduje potwierdzenia w wydanym pozwoleniu, które również nie odwołuje się do art. 67 Prawa budowlanego. Całkowicie pominięto natomiast pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, z którego wynika, że zakończenie prac rozbiórkowych nastąpiło w dniu [...]. Prokurator podniósł również, iż zły stan techniczny budynku nie stanowi przesłanki do uznania, że nie mamy do czynienia z budynkiem w rozumieniu u.p.o.l. Faktu tego nie zmienia okoliczność, że budynek jest przeznaczony do rozbiórki i nie nadaje się do użytkowania. Sam fakt przeznaczenia obiektu do rozbiórki nie stanowi okoliczności uprawniającej do obniżenia bądź zwolnienia z opodatkowania.

Wyrokiem z dnia 28 maja 2010 roku, sygn. akt III SA/Po 106/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za rok 2005.

W opinii Sądu decyzja Starosty K. z dnia [...] w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę budynku administracyjno – mieszkalnego nie stanowi decyzji nakazującej rozbiórkę wydanej na podstawie art. 67 Prawa budowlanego i nie nawiązuje w swej treści do złego stanu technicznego budynku czy stanu zagrożenia dla bezpieczeństwa, a jedynie wyraża brak przeciwwskazań dla dokonania zamierzonej przez właścicieli rozbiórki przedmiotowego budynku.

Zdaniem Sądu w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają obiekty, które nie spełniają warunków określonych w definicji budynku, przy czym w definicji tej nie ma odwołania do stanu technicznego budynku czy też stanu jego użyteczności. Zatem sam fakt przeznaczenia budynku do rozbiórki, a nawet jego zły stan techniczny czy też brak przydatności do użytkowania nie są wystarczające do uznania, że dany obiekt nie stanowi budynku w rozumieniu u.p.o.l. Wygaśnięcie obowiązku podatkowego należy wiązać z momentem, w którym dany obiekt traci przymioty określone w wyżej przytoczonej definicji budynku i w tym zakresie powinno być przeprowadzone stosowne postępowanie dowodowe. Obowiązek podatkowy nie istnieje po zakończeniu prac rozbiórkowych obiektu, jednakże prace te najczęściej są rozciągnięte w czasie, wobec czego jeszcze przed definitywnym zakończeniem rozbiórki może dojść do wygaśnięcia obowiązku podatkowego na skutek utraty przez obiekt podlegający rozbiórce cech konstytutywnych budynku w rozumieniu u.p.o.l. W niniejszej sprawie taka sytuacja miała miejsce w przypadku budynku nieczynnej kaflarni, odnośnie której organy odstąpiły od wymierzenia podatku od nieruchomości już od [...]., uwzględniając okoliczność zdjęcia zadaszenia w dniu [...], pomimo, że całkowite prace rozbiórkowe tego obiektu zostały zakończone w późniejszym czasie.

Sąd wskazał również, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ odwoławczy powinien podjąć kroki w celu uzupełnienia postępowania dowodowego dla ustalenia rzeczywistego momentu wygaśnięcia obowiązku podatkowego w tym zakresie, w szczególności o dokumentację związaną z rozbiórką budynku administracyjno – mieszkalnego, w tym dziennik budowy/rozbiórki oraz wszelkie inne dostępne dowody mogące przyczynić się do wyjaśnienia powyższej kwestii. Zdaniem Sądu organ I instancji ograniczył się w tym zakresie do dowodów dotyczących momentu definitywnej rozbiórki budynku mieszkalnego z pominięciem dowodów mogących wskazywać wcześniejszy moment utraty przez ten obiekt cech konstytutywnych budynku w rozumieniu u.p.o.l., natomiast organ odwoławczy zaniechał uzupełnienia postępowania dowodowego, błędnie utożsamiając moment wygaśnięcia obowiązku podatkowego z chwilą wydania pozwolenia na rozbiórkę przedmiotowego budynku.

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., na podstawie art. 1, art. 17 ust. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. nr. 79 poz. 856 z 2001r.) oraz art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza K. z dnia [...] znak: [...].

Rozpoznając przedmiotową sprawę ponownie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. poczyniło następujące ustalenia faktyczne. E. i W. M. są właścicielami nieruchomości położonej w Krotoszynie przy ul. [...]. (wypis aktu notarialnego z dn. [...] repertorium [...] nr [...]). Postępowanie podatkowe zostało wszczęte w związku ze złożoną przez podatników w dniu [...] informacją w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2005, w której nie uwzględniono powierzchni użytkowej posiadanych budynków. Grunt o powierzchni [...] m² stanowi własność podatników a znajdujące się na nim budynki nie są wpisane do Rejestru zabytków. Przedmiotowe budynki to: budynki po nieczynnej kaflami o pow. użytkowej [...] m², których dachy rozebrano [...] (ustalono na podstawie zapisów umieszczonych w dzienniku rozbiórki), budynek administracyjno – mieszkalny o pow. użytkowej wynoszącej [...] m² i obejmującej m.in. dwa lokale mieszkalne o pow. użytkowej [...] m² ( ustalono na podstawie dokumentacji inwentaryzacyjnej rozbiórki ww. budynku sporządzonej w zw. z wydaniem decyzji o rozbiórce nr [...] z dnia [...] i aktu notarialnego z dnia [...]). Pozwolenie na rozbiórkę budynku administracyjno - mieszkalnego wydane zostało w dniu [...] (ustalono na podstawie pozwolenia nr [...] Starosty K.),a formalne zakończenie prac rozbiórkowych nastąpiło w dn. [...] ( ustalono na podstawie pisma nr [...] z dnia [...] Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w K.). W informacji w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2005 z dn. [...] zainteresowani podali, iż budynek mieszkalno - administracyjny w chwili obecnej znajduje w trakcie rozbiórki". W oparciu o tak poczynione ustalenia SKO przedstawiło następujące motywy zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt. 2 u.p.o.l. opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m. in. budynki, a zgodnie z art. 1 a ust. 1 pkt. 1 u.p.o.l., przez budynek należy rozumieć obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. W świetle powyższych regulacji opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają obiekty, które nie spełniają warunków określonych w powyższej definicji budynku, przy czym w definicji tej nie ma odwołania do stanu technicznego budynku czy też stanu jego użyteczności. Zatem sam fakt przeznaczenia budynku do rozbiórki, a nawet jego zły stan techniczny czy też brak przydatności do użytkowania nie są wystarczające do uznania, że dany obiekt nie stanowi budynku w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W myśl art. 6 u.p.o.l. obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek (ust. 4), a jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek (ust. 5). W konsekwencji wygaśnięcie obowiązku podatkowego należy wiązać z momentem, w którym dany obiekt traci przymioty określone w wyżej przytoczonej definicji. Nie ulega bowiem wątpliwości, że obowiązek podatkowy nie istnieje po zakończeniu prac rozbiórkowych obiektu, jednakże prace te najczęściej są rozciągane w czasie, wobec czego jeszcze przed definitywnym zakończeniem rozbiórki może dojść do wygaśnięcia obowiązku podatkowego na skutek utraty przez obiekt podlegający rozbiórce cech konstytutywnych budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Organ odwoławczy podzielił stanowisko zawarte w decyzji organu I instancji z dnia [...], iż budynek administracyjno - mieszkalny winien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości za okres do [...] (formalne zakończenie prac rozbiórkowych nastąpiło w dniu [...]), gdyż stan budynku administracyjno mieszkalnego pozwalał na jego zakwalifikowanie w myśl art. 2 u.p.o.l. , do opodatkowania podatkiem od nieruchomości za okres [...].

Ze skargą na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wystąpili E. M. i W. M. i wnieśli o stwierdzenie nieważności lub uchylenie tej decyzji. W skardze wskazali na:

• naruszenie art. 121 O. p., gdyż postępowanie nie było prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych,

• naruszenie art. 210 § 4 O. p. w związku z art. 180 O. p., gdyż uzasadnienie decyzji nie zawiera przyczyn, dla których niektórym dowodom organ odmówił wiarygodności,

• naruszenie art. 123 O. p., gdyż nie wyjaśniono dokładnie stanu faktycznego,

• naruszenie art. 123 O. p., gdyż SKO w K. nie zawiadomiło o kontynuacji postępowania odwoławczego po wyroku WSA w Poznaniu sygn. akt III SA/Po 106/10 z dnia 28.05.2010 r., i nie umożliwiło wypowiedzenia się - przedstawienia dowodu - zapisów z dziennika budowy nr [...] wydanego w dniu [...].

W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że przywołane powierzchnie: biurowa wynosząca [...] m2i mieszkalna wynosząca [...] m2 nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym. W szczególności są sprzeczne z pismem spółka B do Urzędu Miejskiego w K. z dnia [...]. L.dz. [...], w którym wskazano, że powierzchnia biurowa wynosi [...] m2, a powierzchnia mieszkalna [...] m². Zdaniem skarżących w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych w definicji budynku, ustawodawca odwołuje się do przepisów prawa budowlanego. Natomiast w art. 3 pkt 1 lit a) Prawa budowlanego poprzez obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, a nie tylko obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. W opinii skarżących budynek administracyjno - biurowy nie posiadał wszystkich elementów, które są konieczne do traktowania go jako budynek już w lutym 2005 r. (brak instalacji – elektrycznej, sanitarnej, co. oraz brak stolarki okiennej). Zatem nie powinien być opodatkowany jako budynek już w lutym 2005 r. Brak stosownych instalacji i urządzeń, oraz okien (istotnej części przegrody pionowej) przesądza o tym, iż nie był to budynek w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Brak wszystkich elementów wskazanych w definicji budynku (w tym także instalacji i urządzeń) powoduje automatycznie, że taki obiekt nie może być przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako budynek (brak cech konstytutywnych budynku w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych).

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Zasadnie skarżący podnieśli, ze zaskarżona decyzja wydana została bez dostatecznego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy.

Z urzędu należy podnieść nadto, że decyzja ta wydana została z naruszeniem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr153, poz. 1270 ze zm.).

W opisanym wyżej wyroku z dnia 28 maja 2010r. sygn. akt III SA/Po 106/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zawarł wytyczne wskazujące na konieczność uzupełnienia postępowania dowodowego dla ustalenia rzeczywistego momentu wygaśnięcia obowiązku podatkowego co do budynku administracyjno-mieszkalnego.

W uzasadnieniu wyroku Sad stwierdził, że " Zgodnie z art. 6 u.p.o.l. obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek(ust.4), a jeżeli obowiązek podatkowy powstał lub wygasł w ciągu roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których istniał obowiązek podatkowy (ust.5). W konsekwencji wygaśnięcie obowiązku podatkowego należy wiązać z momentem, którym dany obiekt traci przymioty określone w wyżej przytoczonej definicji budynku i w tym zakresie winno być przeprowadzone stosowne postępowanie dowodowe. Nie ulega bowiem wątpliwości, ze obowiązek podatkowy nie istnieje po zakończeniu prac rozbiórkowych obiektu, jednakże prace te najczęściej są rozciągnięte w czasie, wobec czego jeszcze przed definitywnym zakończeniem rozbiórki może dojść do wygaśnięcia obowiązku podatkowego na skutek utraty przez obiekt podlegający rozbiórce cech konstytutywnych budynku w rozumieniu u.p.o.l."

Odnosząc się do problemu dotyczącego opodatkowania budynku administracyjno-mieszkalnego Sąd polecił "podjąć kroki w celu uzupełnienia postępowania dowodowego dla ustalenia rzeczywistego momentu wygaśnięcia obowiązku podatkowego w tym zakresie, w szczególności o dokumentację związaną z rozbiórką budynku administracyjno-mieszkalnego, w tym dziennik budowy/rozbiórki oraz wszelkie inne dostępne dowody mogące przyczynić się do wyjaśnienia powyższej kwestii".

Sąd zwrócił też uwagę, że "organ I instancji ograniczył się w tym zakresie do dowodów dotyczących definitywnej rozbiórki budynku mieszkalnego z pominięciem dowodów mogących wskazywać wcześniejszy moment utraty przez ten obiekt cech konstytutywnych budynku w rozumieniu u.p.o.l., natomiast organ odwoławczy zaniechał uzupełnienia postępowania dowodowego, błędnie utożsamiając moment wygaśnięcia obowiązku podatkowego z chwilą wydania pozwolenia na rozbiórkę przedmiotowego budynku".

Zgodnie z wskazanym wyżej art. 153 P.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W świetle powyższego, rzeczą Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K., rozpoznającego odwołanie od decyzji Burmistrza K. z dnia [...], było poczynienie ustaleń co do momentu wygaśnięcia obowiązku podatkowego dotyczącego budynku administracyjno – mieszkalnego, a przede wszystkim ustalenia momentu utraty przez ten obiekt cech konstytutywnych budynku, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.).

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika by takie ustalenia organ ten poczynił. W uzasadnieniu tym SKO odwołało się jedynie do ustaleń poczynionych przez organ I instancji a odwołujących się do daty formalnego zakończenia prac rozbiórkowych. Wynika stąd, że wbrew wskazaniom Sadu, SKO nie zapoznało się z dokumentacją dotyczącą rozbiórki budynku administracyjno-mieszkalnego jak również nie zebrało innych dowodów, mogących przyczynić się do ustalenia momentu utraty przez ten obiekt cech konstytutywnych budynku jeszcze przed formalnym zakończeniem prac rozbiórkowych. Na możliwość poczynienia powyższych ustaleń zdaje się wskazywać załączona do skargi kserokopia Dziennika budowy Nr [...] z [...] ( k.8 akt), w którym z datą [...] figuruje zapis "Rozpoczęto burzenie obiektu. Rozbiórkę wykonywano systemem gospodarczym". Jeśli zapis ten dotyczy przedmiotowego budynku ( co z załączonej kserokopii wprost nie wynika) to wraz z innymi jeszcze uzupełniającymi dowodami takimi jak np. przesłuchanie osób wykonujących czy nadzorujących przedmiotową rozbiórkę, może przyczynić się do wyjaśnienia opisanej wyżej kwestii.

Powyższe wskazuje również na zasadność wyrażonego w skardze zarzutu, że z naruszeniem art. 122 O.p nie wyjaśniono dokładnie stanu faktycznego sprawy. Uzasadniony jest też w konsekwencji zarzut naruszenia art. 121 O.p., nakazującego prowadzenie postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Wobec tego, że naruszenie wskazanych wyżej przepisów a zwłaszcza art. 153 P.p.s.a. miało istotny wpływ na wynik sprawy, zaskarżona decyzja podlegała uchyleniu z mocy art. 145 § 1 pkt. c P.p.s.a.

O kosztach postanowiono na podstawie art. 200 P.p.s.a. a o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji orzeczono na podstawie art. 152 tej ustawy.