drukuj    zapisz    Powrót do listy

6559, Środki unijne, Zarząd Województwa, Stwierdzono niezgodność z prawem zaskarżonego aktu, I SA/Rz 403/19 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2019-08-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Rz 403/19 - Wyrok WSA w Rzeszowie

Data orzeczenia
2019-08-27 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2019-06-17
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Sędziowie
Małgorzata Niedobylska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6559
Hasła tematyczne
Środki unijne
Sygn. powiązane
I GSK 1830/19 - Wyrok NSA z 2019-11-08
Skarżony organ
Zarząd Województwa
Treść wyniku
Stwierdzono niezgodność z prawem zaskarżonego aktu
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 1431 art. 61 ust. 8 pkt 1 lit. a
Ustawa z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014- 2020.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.NSA Jacek Surmacz, Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska /spr./, WSA Grzegorz Panek, Protokolant sekr. sąd. Anna Kotowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w [...] na uchwałę Zarządu Województwa [...] z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu od negatywnej oceny formalnej wniosku pn." [...]". 1) stwierdza, że ocena projketu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, 2) przekazuje sprawę do ponownego rozpatrzerzenia przez Zarząd Województwa, 3) zasądza od Zarządu Województwa na rzecz skarżącej A. Sp. z o.o. w [...] kwotę 697 złotych (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Rz 403/19

UZASADNIENIE

Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] maja 2019r. nr [...], Zarząd Województwa [...] (dalej: Instytucja Zarządzająca), nie uwzględnił protestu Przedsiębiorstwa A. Sp. z o.o. (dalej: Skarżący) od negatywnej oceny formalnej wniosku pn. "Stworzenie przez A. sp. z o.o. inkubatora przedsiębiorczości", nr [...], złożonego w ramach naboru nr [...] dla Osi priorytetowej I Konkurencyjna i innowacyjna gospodarka Działania 1.3. Promowanie przedsiębiorczości Typ projektu: Inkubatory przedsiębiorczości Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] na lata 2014-2020.

Jak wynika z akt sprawy, w dniu 31 stycznia 2019r. Skarżący złożył wniosek o dofinansowanie projektu pn. "Stworzenie przez A. sp. z o.o. inkubatora przedsiębiorczości." Wniosek został zarejestrowany pod nr [...], a następnie poddany ocenie formalnej.

Na podstawie dokumentów złożonych na etapie uzupełnienia wniosku ustalono, że Skarżący występuje w projekcie z Partnerem, jakim jest Urząd Gminy [...] (dalej: Partner/Gmina). Jak wynikało z umowy o partnerstwie oraz aneksu do niej, Gmina udostępnia powierzchnię lokalową na potrzeby funkcjonowania inkubatora przedsiębiorczości, a także jest odpowiedzialna za obsługę techniczną tej nieruchomości. Jak wynikało z § 3 pkt 3 ppkt 2 aneksu, pokrycie powyższych kosztów Gmina realizuje zabezpieczając w uchwale budżetowej kwoty na bieżącą działalność jednostki: podległej Gminie - Centrum Kultury i Bibliotek Gminy [...]. Przekazując dotację podmiotową na pokrycie kosztów bieżącej działalności ww. jednostki, Gmina w swoim planie finansowym wyszczególnia koszty związane z bezpośrednią obsługą techniczną nieruchomości, w której będzie znajdować się inkubator przedsiębiorczości powstały w ramach projektu. Koszty te wynoszą 53.034 zł rocznie. Gmina ma również organizować wydarzenia prorozwojowe wspierające przedsiębiorczość. W ramach inkubatora przedsiębiorczości powstałego w ramach wniosku Gmina ponosi koszty niekwalifikowane, a w konsekwencji, nie uczestniczy finansowo w ponoszeniu kosztów kwalifikowanych projektu.

Projekt uzyskał negatywną ocenę formalną, o czym poinformowano Skarżącego w piśmie z dnia 15 marca 2019 r., nr [...].

W ocenie Instytucji Zarządzającej, projekt nie spełnił kryterium formalnego standardowego pn. Kwalifikowalność zakresu rzeczowego projektu, gdyż złożone przez Skarżącego wyjaśnienia nie potwierdziły zasadności i konieczności realizacji przedmiotowego projektu w partnerstwie. Instytucja Zarządzająca stwierdziła, że udział Gminy w projekcie ma charakter symboliczny i nieznaczny, nie przyczynia się do osiągnięcia celów projektu w większym wymiarze niż przy zaangażowaniu w jego realizację jedynie Skarżącego, nie powoduje efektu synergii.

Skarżący wniósł protest, w którym zakwestionował ocenę Instytucji Zarządzającej, że Gmina jako partner nie realizuje żadnych zadań lub czynności związanych z realizacją zakresu rzeczowego projektu, polegającego na utworzeniu inkubatora przedsiębiorczości, a jej udział w projekcie jest symboliczny I nieznaczny. Skarżący podkreślił, iż Partner ma wykonywać faktyczne oraz realne zadania związane z realizacją projektu, które polegać będą na udostępnieniu powierzchni lokalowej i jej obsłudze technicznej, a także organizacji wydarzeń prorozwojowych, wspierających przedsiębiorczość w ramach inkubatora. Partner pokryje koszty własne udziału w projekcie w wysokości 53.034zł, które zgodnie z umową o partnerstwie będą kosztami niekwalifikowanymi. Skarżący podniósł, że udostępnienie nieruchomości na cele projektu uniemożliwi Partnerowi odnoszenie innych korzyści finansowych związanych z jej posiadaniem, nie będzie mógł jej udostępnić osobom trzecim. Według Skarżącego, organ nie uwzględnił tego, że faktyczna realizacja projektu nie jest możliwa bez zaangażowania Partnera, gdyż zapewnia on techniczną możliwość realizacji projektu, bowiem w udostępnionej nieruchomości miałby funkcjonować inkubator przedsiębiorczości.

Opisaną na wstępie uchwałą z dnia [...] maja 2019r. Instytucja Zarządzająca nie uwzględniła protestu.

W uzasadnieniu wskazano, że projekt nie spełnił kryterium formalnego standardowego pn. Kwalifikowalność zakresu rzeczowego projektu, gdyż zakres rzeczowy projektu jest niezgodny z § 9 ust. 1 uchwały nr [...] Zarządu Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r. w sprawie przyjęcia Regulaminu konkursu zamkniętego dla naboru wniosków o dofinansowanie projektów ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach I Osi priorytetowej, Działanie 1.3 Promowanie przedsiębiorczości, Typ projektu: Inkubatory przedsiębiorczości Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa [...] na lata 2014-2020 - numer [...], (dalej: Regulaminu konkursu), poprzez niewykazanie w wymaganym zakresie znaczącego charakteru udziału Gminy, jako Partnera projektu w realizacji przedmiotowego wniosku oraz nieprawidłowe uzupełnienie wniosku o dofinansowanie.

Instytucja Zarządzająca zarzuciła, że w żadnym z punktów części B wniosku nie umieszczono opisu zadań, które realizować ma partner. Nie określono również wymiaru finansowego zadań partnera w punkcie D.3 wniosku o dofinansowanie. Z tych przyczyn uznano, że udział partnera w realizacji projektu ma charakter symboliczny, nieznaczny, pozorny. W ocenie Instytucji Zarządzającej, zadania związane z udostępnieniem nieruchomości, w której miałby znajdować się inkubator przedsiębiorczości i jej obsługa techniczna nie stanowią partnerstwa zgodnie z wymogami zawartymi w Regulaminie konkursu. Ponadto pod pojęciem "obsługa techniczna’’ kryją się koszty związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości należącej do Gminy, co wynika z aneksu do umowy partnerskiej, w szczególności z zapisów zawartych w § 3 pkt 3 ppkt 2 ww. aneksu. Dodatkowo Skarżący w punkcie 4.2 Studium wykonalności zaznaczył, że przez obsługę techniczną rozumie się ponoszenie kosztów związanych z eksploatacją budynku (własność gminy) w tym opłaty za media itp. Instytucja Zarządzająca stwierdziła więc, że koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, będącej w posiadaniu Partnera projektu, byłyby ponoszone także wówczas, gdyby projekt nie był realizowany. W związku z tym koszty te nie mogą zostać potraktowane w całości jako wkład Partnera w realizację projektu, gdyż należy je traktować, choćby w pewnej części, jako bieżące, związane z działalnością jednostki podległej Gminie, tj. Centrum Kultury Bibliotek Gminy [...], a nie wyłącznie jako koszty inwestycyjne związane z projektem, które określałyby finansowy wymiar zadań Partnera.

W odniesieniu do zadania polegającego na organizacji wydarzeń prorozwojowych, wspierających przedsiębiorczość Instytucja Zarządzająca wskazała, że Skarżący nie przedstawił szczegółowych informacji dotyczących ww. zadania, nie opisał, w jaki sposób zadanie to będzie realizowane, nie ujął go w zakresie rzeczowym projektu, a jego koszt wykazał jedynie w oświadczeniu poświadczającym zabezpieczenie środków z dnia 1.03.2019r. stwierdzającym, że Gmina przeznaczy kwotę 5.000zł na organizację wydarzeń prorozwojowych, wspierających przedsiębiorczość w ramach inkubatora przedsiębiorczości, powstałego w ramach projektu.

W związku z powyższym Instytucja Zarządzająca uznała, że udział partnera w realizacji przedmiotowego projektu jest nieznaczny, w szczególności jeśli weźmie się pod uwagę dysproporcję pomiędzy kosztami ponoszonymi przez lidera i partnera projektu. Wnioskodawca jako lider projektu poniesie koszty realizacyjne projektu w wysokości 28.283.063 zł. Zatem koszty obsługi technicznej nieruchomości wynoszące 53.034 zł oraz koszty organizacji wydarzeń prorozwojowych, wspierających przedsiębiorczość w kwocie 5.000 zł, wskazują na nieznaczną rolę Partnera w projekcie, nieuzasadnioną w kontekście wymogów zawartych w § 9 ust. 11 Regulaminu konkursu.

Instytucja Zarządzająca stwierdziła więc, że przydzielone Gminie zadania nie zwiększają potencjału projektu w taki sposób by móc stwierdzić, iż udział Partnera przyczynia się do osiągnięcia celów projektu w większym wymiarze, niż przy zaangażowaniu w jego realizację jedynie Skarżącego. Rola Gminy sprowadza się jedynie do posiadania nieruchomości, którą miała zgodnie z § 3 ust. 2 umowy o partnerstwie udostępnić na rzecz realizacji projektu.

Odnosząc się do zapisu zawartego w § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu, dotyczącego obowiązku posiadania przez wnioskodawcę prawa do dysponowania nieruchomością, rozumianego jako prawo własności lub użytkowania wieczystego, Instytucja Zarządzająca oceniła, że to, iż założone partnerstwo miało zagwarantować spełnienie ww. wymogu konkursu pozostaje bez znaczenia dla oceny wniosku.

W skardze na uchwałę Instytucji Zarządzającej z dnia [...] maja 2019r. Skarżący wniósł o stwierdzenie, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, a także o zasądzenie od organu na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Skarżący zarzucił naruszenie kryteriów wyboru projektu, tj. kwalifikowalności zakresu rzeczowego projektu, będące wynikiem poczynionych błędów w ocenie wniosku co do charakteru udziału Gminy oraz wadliwości wypełnienia wniosku, skutkujące w konsekwencji naruszeniem:

- art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (tj. Dz.U. z 2018r., poz. 1431 ze zm., dalej: ustawa wdrożeniowa),

- § 9 pkt 11 Regulaminu konkursu, poprzez uznanie, że Skarżący nie spełnił wymagań formalnych udziału Gminy jako partnera w projekcie w rozumieniu art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej oraz § 9 pkt 11 Regulaminu konkursu oraz błędnie uzupełnił lub wypełnił wniosek.

W uzasadnieniu Skarżący podniósł, że stworzenie inkubatora przedsiębiorczości możliwe jest jedynie przy udziale Gminy jako partnera w rozumieniu art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej. To Partner, zgodnie z zawartą umową o partnerstwie, ma udostępnić powierzchnię lokalową w należącej do niego nieruchomości. Nie sposób zatem uznać, że udział Gminy jest symboliczny oraz nieznaczny. Skarżący zarzucił, że organ pominął fakt udostępnienia przez Partnera nieruchomości, uzasadniając ocenę negatywną wniosku jedynie przez pryzmat zadań Gminy, określonych w § 3 ust. 3 umowy, które są subsydiarne choć również bardzo istotne. Ponadto, organ w sposób błędy uznał, że Partner nie posiada przypisanych konkretnych zadań w ramach projektu. Skarżący argumentował, że zadaniami tymi są udostępnienie nieruchomości, obsługa techniczna nieruchomości, organizacja wydarzeń prorozwojowych. Skarżący zakwestionował również stwierdzenie organu, że określenie zadań Gminy nie jest precyzyjne. Zdaniem Skarżącego, ewentualny fakt nieujęcia zadań w pkt B.2, czy też w pkt. D3 wniosku nie powinien mieć znaczenia, biorąc pod uwagę konieczność kompleksowej oceny wniosku, tj. łącznie ze wszystkimi przedstawionymi dokumentami i wyjaśnieniami.

W odpowiedzi na skargę Instytucja Zarządzająca wniosła o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej uchwale. Podniosła, że zadania związane z udostępnieniem nieruchomości, w której miałby znajdować się inkubator i jej obsługa techniczna nie stanowią partnerstwa zgodnie z wymogami zawartymi w Regulaminie konkursu. Koszty związane z utrzymaniem nieruchomości będącej w posiadaniu Partnera byłyby ponoszone także wówczas, gdyby projekt nie był realizowany.

W piśmie procesowym z dnia 20 sierpnia 2019r. Skarżący podniósł, że nie można uznać, iż zadanie, polegające na udostępnieniu powierzchni lokalowej i umożliwiające w ten sposób spełnienie wymogu, zawartego w § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu ma charakter symboliczny. Skarżący argumentował, że Regulamin konkursu w żadnym punkcie nie precyzuje, czy i jak duży powinien być udział Partnera w realizacji projektu, jak również nie wskazuje, jaki udział w kosztach projektu powinien mieć Partner. Tego rodzaju brak sprecyzowania wyżej wskazanych kwestii nie może prowadzić do dowolności po stronie organu w zakresie oceny roli i zadań Partnera.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz.U. z 2017r. poz.2188 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod kątem zgodności z obowiązującym prawem. Na podstawie art. 3 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018r., poz.1302 – dalej: P.p.s.a.), sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach. Takimi przepisami szczególnymi są m.in. przepisy ustawy wdrożeniowej, które określają m.in. sposób wyboru projektów do dofinansowania oraz procedurę odwoławczą w sprawach dotyczących oceny projektów finansowanych ze środków regionalnego programu operacyjnego. Jedynie w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie do postępowania przed sądami administracyjnymi stosuje się odpowiednio przepisy P.p.s.a., z wyłączeniami, o których mowa w art. 64 ustawy wdrożeniowej.

Zgodnie z art. 61 ust.1 ustawy wdrożeniowej, w przypadku nieuwzględnienia protestu, negatywnej ponownej oceny projektu lub pozostawienia protestu bez rozpatrzenia, w tym w przypadku, o którym mowa w art. 66 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, wnioskodawca może wnieść skargę do sądu administracyjnego zgodnie z art. 3 § 3 P.p.s.a. W wyniku rozpoznania skargi, sąd może: uwzględnić skargę stwierdzając, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny, przekazując jednocześnie sprawę do ponownego rozpatrzenia przez właściwą instytucję (pkt 1a); orzec, że pozostawienie protestu bez rozpatrzenia było nieuzasadnione, przekazując sprawę do rozpatrzenia przez właściwą instytucję (pkt 1b); oddalić skargę w przypadku jej nieuwzględnienia (pkt 2); umorzyć postępowanie w sprawie, jeżeli jest ono bezprzedmiotowe (pkt 3).

Jednocześnie zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 66 ust. 2 pkt 2 ustawy wdrożeniowej, w przypadku, gdy na jakimkolwiek etapie postępowania w zakresie procedury odwoławczej wyczerpana zostanie kwota przeznaczona na dofinansowanie projektów w ramach działania, sąd uwzględniając skargę, stwierdza tylko, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i nie przekazuje sprawy do ponownego rozpatrzenia. Jak wynika z odpowiedzi na skargę, sytuacja określona w tym przepisie w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Należy mieć na uwadze, że postępowanie konkursowe nie jest "zwykłym" postępowaniem administracyjnym (przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się w bardzo ograniczonym zakresie, wskazanym w art. 50 ustawy wdrożeniowej), ale ma charakter szczególny, jego reguły są zasadniczo wyznaczone przez instytucję organizującą konkurs, która jest też autorem przepisów normujących zasady postępowania konkursowego. Udział beneficjentów w takim konkursie jest dobrowolny, a przystąpienie do konkursu oznacza zgodę na reguły postępowania określone w ogłoszeniu o naborze, regulaminie konkursu i powiązanych dokumentach.

W niniejszej sprawie przedmiot sporu dotyczył w istocie interpretacji § 9 ust. 11 Regulaminu konkursu, który stanowi, że udział partnera w realizacji projektu nie może mieć charakteru symbolicznego, nieznacznego, czy pozornego. Udział partnerów w projekcie powinien być uzasadniony, oraz przyczyniać się do osiągnięcia celów projektu w większym wymiarze, niż przy zaangażowaniu w jego realizację jedynie wnioskodawcy, spowodować synergię lub umożliwić całościowe potraktowanie zagadnienia, którego dotyczy projekt. Każdy partner musi mieć przyporządkowane faktyczne zadania w realizacji projektu.

Zdaniem Instytucji Zarządzającej, zadania związane z udostępnieniem nieruchomości, w której miałby znajdować się inkubator przedsiębiorczości i jej obsługa techniczna nie stanowią partnerstwa zgodnie z wymogami zawartymi w Regulaminie konkursu. Ponadto, zadanie polegające na organizacji wydarzeń prorozwojowych wspierających przedsiębiorczość nie zostało przez Skarżącego szczegółowo opisane oraz ujęte w zakresie rzeczowym projektu.

Po dokonaniu oceny dokumentacji konkursowej i analizie przepisów zawartych w Regulaminie konkursu Sąd doszedł do wniosku, że trudno zgodzić się z Instytucją Zarządzającą, iż udział Partnera w projekcie jest nieznaczny i nieuzasadniony w kontekście wymogów, zawartych w § 9 ust. 11 Regulaminu konkursu.

Możliwość realizacji projektów w ramach partnerstwa została przewidziana w art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej, który stanowi, że w celu wspólnej realizacji projektu, w zakresie określonym przez instytucję zarządzającą regionalnym programem operacyjnym, może zostać utworzone partnerstwo przez podmioty wnoszące do projektu zasoby ludzkie, organizacyjne, techniczne lub finansowe, realizujące wspólnie projekt, na warunkach określonych w porozumieniu albo umowie o partnerstwie. Ustawodawca nie narzuca w tym względzie żadnych rygorów, a więc poszczególni partnerzy mogą wnieść swój wkład w dowolnych proporcjach i konfiguracjach. Dopuszczalne jest zatem, aby partner wniósł tylko zasoby ludzkie, doświadczenie albo tylko potencjał technologiczny. Partnerem może być również podmiot, który wnosi jedynie wkład finansowy lub zapewnia odpowiedni potencjał organizacyjny niezbędny do realizacji projektu. Najważniejsze jest, aby podmioty tworzące partnerstwo wspólnie posiadały odpowiedni potencjał ludzki, techniczny i finansowy do realizacji danego przedsięwzięcia. W trakcie oceny projektu partnerskiego powinno się dokonywać weryfikacji, czy faktycznie dany projekt może być zrealizowany jedynie przy zaangażowaniu wszystkich partnerów. Chodzi o weryfikację, czy poszczególni partnerzy stanowią wartość dodaną dla projektu, tak aby formuła projektu partnerskiego była zgodna z celem art. 33 ust. 1 ustawy wdrożeniowej (tak R. Poździk (red.), Komentarz do ustawy o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020, Wyd. Sejmowe 2016/el., art. 33, teza nr 3).

W niniejszej sprawie podstawowym zadaniem Partnera jest udostępnienie nieruchomości i jej obsługa techniczna. Zadanie to jest kluczowe dla realizacji projektu z uwagi na wymóg, zawarty w § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu, który stanowi, że Wnioskodawca (lub partner w przypadku projektów partnerskich) na dzień złożenia wniosku o dofinansowanie musi posiadać prawo do dysponowania nieruchomością na cele związane z realizacją projektu. Tytułem prawnym do dysponowania nieruchomością może być wyłącznie prawo własności lub prawo wieczystego użytkowania. Instytucja Zarządzająca w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały stwierdziła, że pozostaje to bez znaczenia dla oceny wniosku, że założone partnerstwo miało zagwarantować spełnienie ww. wymogu konkursu. Jednakże Sąd tej oceny nie podziela.

Należy zauważyć, że przywołany § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu zawęża pojęcia prawa do dysponowania nieruchomością jedynie do dwóch tytułów prawnych: prawa własności lub wieczystego użytkowania. Wnioskodawca chcąc więc zrealizować projekt nie dysponuje swobodą w zakresie wyboru tytułu prawnego, na podstawie którego będzie korzystał z nieruchomości. Nie może bowiem wynająć odpowiadającego jego potrzebom lokalu, lecz musi nabyć prawo własności lub wieczystego użytkowania. Nie ulega wątpliwości, że nabycie prawa własności wiąże się z o wiele większymi nakładami na nieruchomość, w porównaniu do prostego wynajęcia lokalu na inkubator. Taka sytuacja zachodzi również w przypadku wieczystego użytkowania gruntu. Skarżący musiałby albo samodzielnie wybudować budynek, albo też wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, nabyć prawo własności budynku.

W zaskarżonej uchwale organ porównywał koszty poniesione przez Skarżącego oraz Partnera wskazując na ich dysproporcję, gdyż udział Gminy w projekcie ma wynosić w sumie 58.034zł zaś Skarżącego – 28.283.063zł. Instytucja Zarządzająca nie wzięła jednak pod uwagę, że gdyby Skarżący chciał samodzielnie spełnić warunek, wynikający z § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu, musiałby przeznaczyć o wiele większe środki na realizację projektu, chcąc nabyć prawo własności lub wieczystego użytkowania. Wartość finansowa udziału Partnera w projekcie nie sprowadza się więc jedynie do zadeklarowanej wartości obsługi technicznej nieruchomości oraz działań prorozwojowych. Należy bowiem wziąć pod uwagę, że Parter jako swój wkład do projektu wnosi również prawo własność nieruchomości.

Należy również wziąć pod uwagę, że sformułowania zawarte w § 9 ust. 11 Regulaminu konkursu mają charakter niedookreślony i nie wynika z nich bezpośrednio, w jakiej proporcji ma pozostawać wkład finansowy wniesiony przez partnera w stosunku do wkładu zaangażowanego przez wnioskodawcę. Wyżej wskazany przepis stanowi, że udział partnera nie może mieć charakteru symbolicznego, nieznacznego, czy pozornego. W ocenie Sądu nie można uznać, że zapewnienie nieruchomości, w której ma być realizowany projekt ma charakter symboliczny, czy też nieznaczny. Bez nieruchomości nie byłoby możliwe stworzenie inkubatora. Jest to więc niezbędny i konieczny środek trwały do realizacji projektu. Udział Partnera, który dysponuje prawem własności nieruchomości z pewnością jest uzasadniony dla realizacji projektu, biorąc pod uwagę omówioną wyżej kwestię zawężenia pojęcia tytułu prawnego do nieruchomości w Regulaminie konkursu. Uzyskanie prawa własności lub wieczystego użytkowania może przekraczać możliwości jednego podmiotu. Z tego powodu decyzja o realizacji projektu w partnerstwie z podmiotem, który dysponuje już prawem własności nieruchomości jest jak najbardziej uzasadniona. Taką możliwość przewiduje bezpośrednio § 4 ust. 6 Regulaminu konkursu. Zdaniem Sądu partnerstwo, w którym jeden z podmiotów zapewnia prawo własności nieruchomości spełnia wymogi wynikające z § 9 ust. 11 Regulaminu konkursu. Każdy z partnerów wnosi bowiem wkład, który jest niezbędny do realizacji projektu.

Instytucja Zarządzająca argumentowała, że koszty związane z utrzymaniem nieruchomości nie mogą być w całości uznane za wkład Partnera w realizację projektu, gdyż byłby one ponoszone także wówczas, gdyby projekt nie był realizowany. W tym kontekście trafny jest jednak argument Skarżącego, że Gmina udostępniając nieruchomość na realizację projektu pozbawi się tym samym uzyskania innych korzyści finansowych, jakie mogłaby osiągnąć, poprzez jej wynajęcie osobom trzecim.

Odnosząc się do zarzutu zawartego w zaskarżonej uchwale, że w odpowiednich rubrykach wniosku nie zamieszczono opisu zadań Partnera oraz wymiaru jego finansowego udziału w projekcie należy wskazać, że Instytucja Zarządzająca powinna dokonywać oceny kompleksowej wniosku na podstawie całej dokumentacji, złożonej w ramach procedury konkursowej. Zgodnie z art. 37 ust. 5 ustawy wdrożeniowej, właściwa instytucja może wymagać od wnioskodawcy wyłącznie informacji i dokumentów niezbędnych do oceny spełniania kryteriów wyboru projektów. Ustawodawca przyznał więc Instytucji Zarządzającej uprawnienie żądania odpowiednich informacji i dokumentów, aby mogła na podstawie całej dokumentacji, przedstawionej przez wnioskodawcę ocenić, czy projekt spełnia kryteria wyboru do dofinansowania.

Z przedstawionych wyżej względów Sąd stwierdził, na podstawie art. 61 ust. 8 pkt 1 lit. a ustawy wdrożeniowej, że ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik oceny. W związku z powyższym przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa [...].

Sąd zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego na rzecz Skarżącego na podstawie art. 200 w zw. z art. 61 ust. 2 ustawy wdrożeniowej. Na zasądzone koszty składają się: uiszczony od skargi wpis w wysokości 200 zł oraz wynagrodzenie radcy prawnego w wysokości 480 zł na podstawie § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 265) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.



Powered by SoftProdukt