Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski asesor WSA Katarzyna Górska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 października 2019 r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Spółki A. na bezczynność Prezydenta w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa oddala skargę.

Spółka A. (dalej spółka, skarżąca, strona) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność Prezydenta w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Z przekazanych akt sprawy oraz uzasadnień zapadłych dotychczas rozstrzygnięć sądowych powołanych poniżej wynika, że spółka, jako organ prowadzący szkół niepublicznych o uprawnieniach szkół publicznych, złożyła 26 września 2016 r. wnioski o dotację oświatową na 2017 r. Informując spółkę pismami z "[...]" r. o odmowie udzielenia dotacji, Prezydent (dalej Prezydent) podniósł, że wnioski o dotację zostały podpisane przez prokurenta spółki, który działał bez upoważnienia wymaganego zgodnie z art. 1091 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) i art. 83a ust. 1 ustawy z 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943 ze zm.). Wnioski te organ ocenił jako bezskuteczne, a późniejsze, tj. w po upływie ustawowego terminu, złożenie wniosków przez zarząd spółki nie spowodowało zmiany stanowiska w tym zakresie.

Pismem z 9 stycznia 2017 r. spółka zakwestionowała powyższą ocenę organu. Następnie kolejnymi pismami z 7 lutego, 9 marca, 19 kwietnia, 5 i 13 czerwca, 12 lipca 2017 r. wezwała Prezydenta do zapłaty kwot dotacji na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o systemie oświaty. Prezydent w odpowiedziach z 13 i 20 lutego, 23 marca, 27 kwietnia, 16 i 23 czerwca oraz 24 lipca 2017 r. podtrzymał swe stanowisko, że prokurent spółki nie był umocowany do złożenia wniosku o udzielenie dotacji.

Wobec skierowania sprawy na drogę sądową, prawomocnym postanowieniem z 15 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Ol 649/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę na czynność Prezydenta o odmowie udzielenia stronie dotacji na rok 2017. Sąd w uzasadnieniu odrzucenia skargi wskazał, że odmowa udzielenia dotacji, o którą ubiega się strona, nastąpiła pismem datowanym na dzień "[...]" r.

Następnie spółka po zapoznaniu się z uzasadnieniem postanowienia Sądu wystąpiła do organu z wnioskiem z 13 grudnia 2017 r. o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa na czynność z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako "p.p.s.a.") (k. 108 - 110 akt organu). Wniosek ten spółka złożyła razem z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa do organu pierwszej instancji (k. 92 - 96).

Prezydent postanowieniem z "[.1.]" r. (k. 114) na podstawie art. 58 § 1 i § 2 oraz art. 59 § 1 k.p.a. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na własną czynność z "[...]" r. Wobec wniesienia przez spółkę zażalenia Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO, Kolegium) postanowieniem z "[.2.]" r. uchyliło postanowienie Prezydenta z "[.1.]" r. w sprawie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność dokonaną przez Prezydenta w postaci odmowy udzielenia w 2017 r. dotacji szkołom prowadzonym przez spółkę, i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji. Na to postanowienie spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Olsztynie.

Równolegle do niniejszego postępowania spółka wniosła 5 lutego 2018 r. za pośrednictwem Prezydenta skargę na czynność tego organu z "[...]" r. w przedmiocie odmowy udzielenia dotacji dla szkół niepublicznych za rok 2017. WSA w Olsztynie postanowieniem z 10 kwietnia 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 151/18 odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 2 i 3 p.p.s.a. Sąd uznał, że skarżąca nie była uprawniona do złożenia skargi na odmowę przyznania dotacji ze względu na niespełnienie w określonym terminie wymogu uprzedniego wezwania organu do usunięcia naruszenia. Naczelny Sąd Administracyjny (dalej NSA) postanowieniem z 24 lipca 2018r. sygn. akt I GSK 2489/18 oddalił skargę kasacyjną spółki.

Natomiast prawomocnym wyrokiem z 21 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 345/18, WSA w Olsztynie uchylił postanowienie SKO z "[.2.]" r. i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu sąd podał, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia na czynność nie powinien być procedowany przed organami, ale przedstawiony (po uzupełnieniu) sądowi do rozpoznania wraz ze skargą. Nie była bowiem procedowana skarga na czynność Prezydenta z "[...]" r. Przedstawiony w sprawie wyrok dotyczył skargi na czynność Prezydenta z 24 lipca 2017 r. Dlatego za nieprawidłowe sąd uznał rozstrzygnięcia organów obu instancji. Dodatkowo wskazał, że organ drugiej instancji umarzając postępowanie organu pierwszej instancji uniemożliwiłby procedowanie i rozpoznanie złożonych przez stronę wniosków przez uprawniony sąd, zamykając tym samym stronie drogę do dochodzenia swoich roszczeń przed sądem.

Po uprawomocnieniu się ww. wyroku WSA w Olsztynie z 21 listopada 2018 r. spółka zwróciła się do Prezydenta pismem z 20 lutego 2019 r. o udzielenie informacji jakie działania zostały podjęte w sprawie. Strona powołała się na fragment uzasadnienia sądu z powyższego wyroku, zgodnie z którym wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania powinien być przedstawiony (po uzupełnieniu) sądowi do rozpoznania wraz ze skargą (pismo pozostaje w nieponumerowanej teczce akt organu nadesłanej dodatkowo na wezwanie sądu). Kolejnym pismem z 4 lipca 2019 r. spółka skierowała do SKO ponaglenie na bezczynność Prezydenta w zakresie jej wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność Prezydenta w postaci odmowy udzielenia dotacji w 2017 r. (k. 12 - 13 akt sądowych),

Prezydent przy piśmie z 2 sierpnia 2019 r. zatytułowanym: odpowiedź na skargę (k. 22 akt sądowych), przesłał tut. Sądowi skargę spółki z 7 sierpnia 2017 r. na czynność tego organu z "[...]" r. w przedmiocie odmowy udzielenia dotacji dla szkół niepublicznych za rok 2017 (k. 40 - 50) wraz z wnioskiem z 13 grudnia 2017 r. o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa i wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa (k. 31 - 39). Wniósł o odrzucenie skargi z uwagi na uprzednie niewezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa. Natomiast w przypadku uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu organ wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał swoje stanowisko prezentowane w toku czynności administracyjnych, że nie ma podstaw do przyznania dotacji szkołom niepublicznym.

Sąd wezwał Prezydenta do przesłania skargi wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wezwania do usunięcia naruszenia prawa oraz odpisu odpowiedzi na skargę dla strony przeciwnej – wezwanie z 8 sierpnia 2019 r. znak I DK/OI 16/19 (k. 23).

Następnie strona, reprezentowana przez adwokata, złożyła 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu) za pośrednictwem organu, skierowaną do WSA w Olsztynie skargę na bezczynność Prezydenta w przedmiocie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Wniosła o:

1. zobowiązanie Prezydenta do przedstawienia (po uzupełnieniu) złożonego przez spółkę wniosku z 18 grudnia 2017 r. o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa tut. Sądowi do rozpoznania wraz ze skargą w sprawie rozpoznawanej za sygn. akt I SA/Ol 151/18 w terminie jednego miesiąca od daty doręczenia akt organowi;

2. stwierdzenie, że bezczynność Prezydenta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

3. zasądzenie od organu na rzecz skarżącej 22.925,15 zł odpowiadającej połowie maksymalnej kwoty grzywny określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a., wyliczonej w oparciu o Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 11 lutego 2019 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w 2018 r.;

4. zasądzenie kosztów postępowania od organu na rzecz skarżącej w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W treści skargi przedstawiono czynności podjęte w toku postępowania i podjęte rozstrzygnięcia. Podniesiono, że 5 lipca 2019 r. skarżąca wniosła ponaglenie do SKO, co oznacza, że wniesiona skarga jest dopuszczalna. Jednak do czasu sporządzenia skargi przedmiotowe ponaglenie nie zostało rozpatrzone, a sprawa nie została załatwiona. Pomimo upływu ponad 5 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia i złożenia pisma przez stronę, Prezydent nie tylko nie udzielił stronie żądanych informacji, ale także nie podjął żadnych czynności w sprawie. Autor skargi powołał wyrok WSA w Krakowie z 11 lipca 2008 r. sygn. akt II SAB/Kr 29/08 i wskazał, że w niniejszej sprawie bezsprzecznie doszło do bezczynności organu, a bezczynność ta miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Za takie bowiem uznać należy niezastosowanie się do wskazań co do dalszego postępowania organu określonych w prawomocnym wyroku WSA w Olsztynie z 21 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 345/18 wiążących organ stosownie do treści art. 153 p.p.s.a., jak również długotrwałość prowadzonego postępowania.

Na skutek wezwania tut. Sądu z 4 września 2019 r. (k. 52 akt sądowych) Prezydent, reprezentowany przez radcę prawnego, w kolejnym piśmie procesowym z 2 września 2019 r. stanowiącym odpowiedź na skargę w zawisłej przed tut. Sądem sprawie, wniósł o jej oddalenie w całości (k. 55-56). Organ wskazał na podstawie uzasadnienia wyroku WSA w Olsztynie z 21 listopada 2018r. sygn. akt I SA/Ol 345/18, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa powinien być przedstawiony (po uzupełnieniu) sądowi do rozpoznania wraz ze skargą. Ciężar uzupełnienia wniosku spoczywa na skarżącym, gdyż organ nie ma uprawnień do uzupełniania wniosków strony postępowania. Brak uzupełnienia wniosku przez stronę skarżącą mógł wpłynąć na czas trwania postępowania przed organem. Z informacji uzyskanych od pracowników Wydziału Edukacji Urzędu Miasta wynika, że żaden uzupełniony wniosek o przywrócenie terminu nie wpłynął do urzędu. W aktach sprawy znajduje się jedynie pierwszy wniosek o przywrócenie terminu z 13 grudnia 2017 r. Ponadto 2 sierpnia 2019 r., a zatem przed wpływem do organu (12 sierpnia 2019 r.) skargi na bezczynność organu Prezydent czyniąc zadość postanowieniom ww. wyroku WSA w Olsztynie sygn. akt I SA/Ol 345/18 wniósł odpowiedź na skargę przekazując skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność Prezydenta w postaci odmowy udzielenia dotacji w 2017 r. Z uwagi na powyższe skarga z 7 sierpnia 2019r. na bezczynność organu jest bezzasadna.

Skarżąca, reprezentowana przez dotychczasowego pełnomocnika, w piśmie procesowym z 16 września 2019 r. podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko (k. 70 - 71). Nawiązując do pisma Prezydenta z 2 września 2019 r. podała, że wbrew stanowisku organu brak uzupełnienia wniosku przez stronę skarżącą nie miał wpływu na czas trwania postępowania przed organem, gdyż skarżąca nie została do dnia dzisiejszego wezwana do uzupełnienia przedmiotowego wniosku przez organ ze wskazaniem w jakim zakresie wniosek winien zostać uzupełniony i w jaki sposób skarżąca powinna go uzupełnić. Oznacza to, że z uwagi na zaniechanie organu w zakresie wezwania do uzupełnienia przedmiotowego wniosku to organ dopuścił się bezczynności w niniejszej sprawie. Skarżąca wobec powyższego nie posiada wiedzy w jakim zakresie i w jaki sposób winna uzupełnić przedmiotowy wniosek, co z kolei uniemożliwiało stronie jego uzupełnienie.

Ponadto po wydanym wyroku WSA w Olsztynie z 21 listopada 2018 r. spółka pismem z 20 lutego 2019 r. zwróciła się do organu o udzielenie informacji jakie działania zostały podjęte w przedmiotowej sprawie. Skarżąca w odpowiedzi na to pismo nie tylko nie otrzymała wezwania do uzupełnienia złożonego wniosku wraz ze wskazaniem sposobu i zakresu uzupełnienia, ale pismo to pozostało bez jakiejkolwiek reakcji organu. Powyższe oznaczało zaś konieczność złożenia ponaglenia na bezczynność Prezydenta, a wobec braku jego rozpoznania w dalszej kolejności także złożenia przedmiotowej skargi, która w świetle wyżej wymienionych okoliczności była konieczna i uzasadniona.

Jednocześnie spółka podniosła, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy pozostaje okoliczność, że 2 sierpnia 2019 r. Prezydent przekazał tut. Sądowi pismo zatytułowane: "odpowiedź na skargę", wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność Prezydenta w postaci odmowy udzielenia dotacji w 2017 r. (znak I DK/OI 16/19), o czym skarżąca powzięła wiedzę dopiero z otrzymanej 10 września 2019 r. odpowiedzi na skargę.

Bezczynność wynikała zatem wyłącznie z postawy (zaniechań) organu, do czego spółka w żaden sposób się nie przyczyniła.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2107), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W myśli art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. kontrola ta obejmuje również bezczynność organów lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 4a, a w przypadku informacji publicznej także innych podmiotów zobowiązanych do jej udzielenia.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 119 pkt 4 p.p.s.a., sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. W trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym, w składzie trzech sędziów. Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;

2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;

3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

Ponadto Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (art. 149 § 2 p.p.s.a.).

Wskazać także należy, że zgodnie z art. 12 § 1 k.p.a., organy administracji publicznej mają obowiązek działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami, prowadzącymi do jej załatwienia. Na organie prowadzącym postępowanie spoczywa obowiązek podejmowania wszelkich kroków niezbędnych do załatwienia sprawy (art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.). Stosownie do treści art. 35 § 1 i § 3 k.p.a., organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki. Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej - nie później niż w ciągu dwóch miesięcy, od dnia wszczęcia postępowania. W myśl natomiast art. 36 § 1 k.p.a., o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 lub w przepisach szczególnych organ administracji publicznej obowiązany jest zawiadomić strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy.

W świetle przepisu art. 37 § 1 ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego przyjmuje się, że bezczynność ma miejsce wówczas, gdy nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 k.p.a. (art. 37 § 1 pkt 1 k.p.a.).

Z bezczynnością mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, lub wprawdzie je podjął, ale nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji lub innego aktu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 21 listopada 2018 r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym sprawy, sygn. akt I SA/OI 345/18, ze skargi Spółki A., na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[.2.]" r., nr "[...]" w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji.

Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[.2.]" r., którym Kolegium uchyliło postanowienie z dnia "[.1.]"r. wydane przez Prezydenta w sprawie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność dokonaną przez Prezydenta w postaci odmowy udzielenia w 2017r. dotacji szkołom prowadzonym przez Spółkę A. i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji.

Sąd wskazał, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia na czynność nie powinien być procedowany przed organami, ale przedstawiony (po uzupełnieniu) sądowi do rozpoznania wraz ze skargą.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy, sygn. akt I SA/OI 151/18 ze skargi Spółki A. na czynność Prezydenta z dnia "[...]" r. o nr: "[...]","[...]","[...]" i "[...]" w przedmiocie: odmowy udzielenia dotacji postanowił odrzucić skargę.

W uzasadnieniu sąd wskazał, że zgodnie z art.52 §3 zd. drugie ppsa, w brzmieniu obowiązującym przed 1 czerwca 2017r., sąd, po wniesieniu skargi, może uznać, że uchybienie 14-dniowego terminu nastąpiło bez winy skarżącego i rozpoznać skargę. Jednak w rozpatrywanej sprawie Sąd nie stwierdził, aby zaistniały okoliczności wskazujące na brak winy skarżącej w uchybieniu ww. terminowi. Sąd zapoznał się z zawartą w skardze argumentacją skarżącej odnośnie do przyczyn niezachowania terminu z art.52 §3 ppsa. Przedstawione argumenty, w ocenie Sądu, nie wskazują, aby do uchybienia terminowi do wezwania do usunięcia naruszenia prawa doszło bez winy skarżącej. To na skarżącej spoczywał bowiem obowiązek wykazania się starannym działaniem w prowadzeniu swoich spraw, w tym uzyskania informacji o środkach prawnych przysługujących w związku z odmową przyznania dotacji. Należy podkreślić, że w sprawie dotacji dla szkół organ nie prowadzi postępowania administracyjnego, zakończonego wydaniem decyzji. Dlatego na organie nie ciążyły takie same obowiązki, jakie spoczywają na organie wydającym decyzję administracyjną, w zakresie udzielania stronie różnego rodzaju informacji i pouczeń. Wobec tego organ nie był zobowiązany do poinformowania skarżącej o tym, że odmowa przyznania dotacji należy do czynności z zakresu administracji publicznej, od których przysługuje środek zaskarżenia oraz możliwość wniesienia skargi do WSA. Nie jest także okolicznością wskazującą na brak winy strony w uchybieniu terminowi fakt niekorzystania przez stronę z pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Tylko i wyłącznie od woli strony zależało bowiem, czy z takiej pomocy skorzysta. Bez wpływu na sprawę pozostaje także podnoszona przez skarżącą kwestia tego, czy sam organ stał wcześniej na stanowisku, że w sprawie sporu o przyznanie dotacji właściwa dla skarżącej była droga sądowa przed sądem powszechnym, a nie przed sądem administracyjnym. Organ nie miał bowiem obowiązku udzielania skarżącej porad w tym zakresie, a wszelkie decyzje skarżąca podejmowała na własną odpowiedzialność. Ponadto podejmowane przez organ działania skorelowane były z krokami podjętymi przez skarżącą, takimi, jak np. wniesienie pozwów o zapłatę. To skarżąca podjęła decyzję, że będzie dochodzić swoich racji w procesie cywilnym, a nie w postępowaniu sądowoadministracyjnym, konsekwencją czego były sprawy toczące się przed sądem powszechnym, i nie należy odpowiedzialnością za taką decyzję obciążać obecnie organu. Skarżąca występuje w obrocie prawnym jako samodzielny podmiot, prowadzący działalność oświatową, wobec czego powinna zadbać o należyte prowadzenie swoich spraw, według swego uznania: poprzez osoby pełniące funkcje zarządcze lub poprzez profesjonalnego pełnomocnika. Nieznajomość prawa nie zwalniała skarżącej z obowiązku stosowania obowiązujących przepisów. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że "uchybienie terminu jest niezawinione wówczas, gdy nawet przy dołożeniu najwyższej staranności strona nie mogła w terminie dopełnić czynności procesowej. Przeszkody te zatem muszą mieć charakter zewnętrzny i obiektywny, a brak winy w uchybieniu terminu można uznać tylko wtedy, gdy strona nie mogła przeszkody usunąć nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Strona musi więc uwiarygodnić swą staranność, jak również fakt, że przeszkoda, która spowodowała niedotrzymanie terminu była od niej niezależna" (postanowienie NSA z dnia 21 lutego 2012 r., II GZ 56/12, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Tak więc Sąd nie znajduje podstaw do uznania, aby bez winy skarżącej doszło do uchybienia terminowi do wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. Wobec tego Sąd nie zdecydował się na skorzystanie z przysługującego mu na mocy art.52 §3 zd. drugie ppsa uprawnienia do rozpoznania skargi. W tym stanie rzeczy stwierdził, że skarga została wniesiona z naruszeniem wymogów określonych w art.52 §2 i §3 ppsa i w konsekwencji podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie o sygn. akt I GSK 2489/18, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2018 r. skargi kasacyjnej Spółki A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 151/18, w zakresie odrzucenia skargi i zwrotu wpisu sadowego od skargi, w sprawie ze skargi Spółki A., na czynność Prezydenta z dnia "[...]" r. o nr: "[...]","[...]","[...]" i "[...]", w przedmiocie odmowy udzielenia dotacji, oddalił skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że niedopuszczalną – w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. – jest skarga wniesiona bez uprzedniego wezwania na piśmie do usunięcia naruszenia prawa, gdy ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi (por. A. Kabat [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LEX 2013 – komentarz do art. 58, teza 8 oraz postanowienie NSA z dnia 9 maja 2012 r., sygn. akt II GSK 729/12). W ocenie NSA za niedopuszczalną "z innych przyczyn" uznać należy też skargę wniesioną z naruszeniem czternastodniowego dniowego terminu przewidzianego art. 32 § 3 p.p.s.a. na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Stosownie zaś do art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a Sąd odrzuca skargę, jeżeli z przyczyn innych niż wymienione w pkt od 1 do 5 wniesienie skargi jest niedopuszczalne.

Mając na względzie przegląd powyższych wyroków wydanych przez WSA w Olsztynie i NSA w Warszawie, to za całkowicie uzasadnione należy uznać stanowisko organu, że skarga spółki jest całkowicie pozbawiona podstaw.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w sprawie, sygn. akt I SA/OI 345/18 uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie organu pierwszej instancji. To rozstrzygnięcie miało charakter procesowy. Sąd wskazał, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia na czynność nie powinien być procedowany przed organami, ale przedstawiony (po uzupełnieniu) sądowi do rozpoznania wraz ze skargą. Ten wniosek był procedowany przy okazji rozpoznania sprawy o sygn. akt I SA/OI 151/18. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę.

Zgodnie z art. 37 nowego brzmienia k.p.a., prawo do wniesienia ponaglenia służy stronie w dwóch przypadkach: jeżeli w terminie określonym w art. 35 k.p.a. (lub przepisach szczególnych) nie załatwiono danej sprawy - czyli jeżeli występuje bezczynność organu, jeżeli postępowanie jest prowadzone dłużej, niż jest to niezbędne dla załatwienia sprawy - czyli jeżeli występuje przewlekłość postępowania.

Z przedstawionego przeglądu wynika jednoznacznie, że skarga spółki na czynność Prezydenta z dnia "[...]" r. o nr: "[...]","[...]","[...]" i "[...]" w przedmiocie odmowy udzielenia dotacji została prawomocnie rozstrzygnięta przez sąd. A zatem za chybiony należy uznać zarzut strony, że organ nie podjął żadnej czynności w sprawie. W konsekwencji wywody autora skargi, który powołał się na wyrok WSA w Krakowie z 11 lipca 2008 r. sygn. akt II SAB/Kr 29/08 są bezprzedmiotowe. W niniejszej sprawie nie doszło do bezczynności organu. Prawomocny wyrok WSA w Olsztynie z 21 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Ol 345/18 jak już wskazywano dotyczył skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[.2.]" r., którym Kolegium uchyliło postanowienie z dnia "[.1.]"r. wydane przez Prezydenta w sprawie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność dokonaną przez Prezydenta w postaci odmowy udzielenia w 2017r. dotacji szkołom prowadzonym przez Spółkę A. i umorzyło postępowanie organu pierwszej instancji. Powyższe postanowienie i postanowienie je poprzedzające zostało uchylone przez sąd , gdyż ani organ I instancji, ani organ odwoławczy, nie był uprawniony do procedowania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność dokonaną przez Prezydenta. A zatem nie można było uznać, jak to uczynił organ odwoławczy, że postępowanie w tym zakresie było bezprzedmiotowe. O tym, że tak nie było, wynika z treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, w sprawie sygn. akt I SA/OI 151/18.

Natomiast z treści wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, sygn. akt I SA/OI 345/18 wynika również to, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, nie mógłby być procedowany samoistnie przez sąd. Przedmiotem skargi była bowiem czynność odmowy udzielenia dotacji przez Prezydenta miasta. Za bezpodstawny należy zatem uznać zarzut skargi, że w trakcie procedowania wniosku o przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, organ naruszył treść art. 153 p.p.s.a.. Jak już zostało wskazane powołany wyrok nie kreował nowych uprawnień strony skarżącej. Uprawnienia strony w tym zakresie nie wynikały z treści orzeczenia sądu, a z przepisów ustawy. Powoływane orzeczenie sądu miało wyłącznie skutek procesowy. Natomiast kwestia przywrócenia terminu, do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa na czynność dokonaną przez Prezydenta, została rozstrzygnięta w sprawie o sygn. akt I SA/OI 151/18.

Skarga okazał się bezzasadna i po myśli art. 151 p.p.s.a. podlegała oddaleniu.